Neglected Food

Όλοι είχαμε σαν παιδιά κάποια φαγητά που δεν τα πλησιάζαμε με τίποτα.. Μεγαλώνοντας, όμως, μάθαμε να τα τρώμε. Κάποια τα συνηθίσαμε, άλλα τα αγαπήσαμε. Αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής της περίπτωσης εγώ. Σαν παιδί δεν έτρωγα σχεδόν τίποτα(κυρίως τίποτα υγιεινό). Μετά την ενηλικίωση μου, όμως, όχι μόνο τα συνήθισα αλλά σε πολλές περιπτώσεις τα αγάπησα κιόλας. Και για του λόγου το αληθές θα σας παρουσιάσω μια αντιπροσωπευτική λίστα με τρόφιμα που κάποτε δεν μπορούσα ούτε να τα αγγίξω και τώρα τα λατρεύω! Φυσικά, κάποια τρόφιμα ακόμη τα μισώ(όπως τον ταραμά, τις ελιές και τις μπάμιες) τα περισσότερα, όμως, πλέον τα τρώω με ευχαρίστηση. Γι' αυτό κι εσείς αν πιστεύετε ότι δεν μπορείτε να φάτε κάτι επειδή το μισήσατε όταν το δοκιμάσατε ως παιδί, δοκιμάστε να το φάτε ξανά. Ο ενήλικος ουρανίσκος έχει πολύ διαφορετικά γούστα από τον παιδικό.

Μπρόκολο

Πρώτη φορά στη ζωή μου έφαγα -και απόλαυσα- μπρόκολο στα 20 μου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά παρόλο που έτρωγα κουνουπίδι, το μπρόκολο ούτε να το δω ήθελα. Πλέον -ειδικά σε περίοδο υγιεινής διατροφής- όχι μόνο το τρώω, αλλά το βράζω κιόλας με ιδία πρωτοβουλία -παρά τη μυρωδιά.

Μελιτζάνα

Μέχρι τα 18 χρυσή να μ' έκανες μελιτζάνα δεν έτρωγα με τίποτα. Ακόμη και στο μουσακά έτρωγα το υπόλοιπο και τις άφηνα στην άκρη. Πλέον τις τρώω τόσο σε μπριαμ όσο και ως υποκατάστατο κιμά σε μια απ' τις αγαπημένες μου σάλτσες για μακαρόνια.

Καρότο

Μπορεί τώρα να είμαι το ανθρώπινο αντίστοιχο του Μπαγκς Μπάνι, αλλά μέχρι τα 20 δεν τα έτρωγα με τίποτα. Ακόμη και στις σούπες έτρωγα όλο το υπόλοιπο και άφηνα στην άκρη τα καρότα. Μόνο χυμό καρότο έπινα. Πλέον, όμως, τα λατρεύω! Ειδικά τα καλοκαίρια παίρνω το καροτάκι μου και "κριτσινάω" σιγά-σιγά στο μπαλκόνι.

Σπανάκι

Ποιο παιδί δεν αντιπαθεί το σπανακόρυζο; Εγώ σίγουρα το μισούσα. Μέχρι τα 18 μου. Δειλά-δειλά ξεκίνησα με σαλάτα σπανάκι. Σύντομα ο έρωτας μου με το σπανάκι εξελίχθηκε τόσο που αγάπησα ακόμη και το σπανακόρυζο!

Ρόκα

Η ρόκα ως σαλατικό είναι πικρή. Οπότε με τον παιδικό-εφηβικό ουρανίσκο μου -που δεν ήταν φαν των πικρών τροφίμων- δεν μπορούσα να τη φάω. Πλέον το πρόβλημα αυτό το ξεπέρασα -βοήθησαν βέβαια και οι συνταγές για πεντανόστιμες σαλάτες, με τις οποίες πειραματίζομαι εδώ και 5 χρόνια.

Μύδια

Πριν 6 μήνες δεν έτρωγα μύδια με τίποτα. Επηρεασμένη από δύο αποτυχημένες δοκιμές στα παιδικά μου χρόνια, όχι μόνο τα αντιπαθούσα -σιχαινόμουν να τα βάλω στο στόμα μου. Το καλοκαίρι που μας πέρασε έκανα μια ακόμη απόπειρα μήπως τελικά μου αρέσουν. Το αποτέλεσμα ήταν μέσα σε τρεις μήνες να φάω τόσα όσα δεν έφαγα σ' όλη μου τη ζωή.

Γαρίδες

Μη με παρεξηγείτε, λατρεύω τις γαρίδες. Έμαθα, όμως, να τις τρώω γύρω στα 16-17. Μέχρι τότε στα μάτια μου φάνταζαν κάτι σαν θαλάσσιες κατσαρίδες. Πλέον, όμως, όχι μόνο λατρεύω να τις τρώω, αλλά και να τις μαγειρεύω(κάτι που εκτιμά και ο γάτος μου)!

Παστουρμάς

Παστουρμά δοκίμασα πρώτη φορά το καλοκαίρι που μας πέρασε. Η δυνατή του οσμή -έως μπόχα- ήταν αποτρεπτική ώστε να πάρω το θάρρος να τον δοκιμάσω. Όμως με το ούζο/τσίπουρο ο παστουρμάς είναι ένα από τα καλύτερα συνοδευτικά! Στην ορκωμοσία μου, μάλιστα, στο τραπέζι με την οικογένεια μου στο τούρκικο εστιατόριο Sultan Tepe, παραγγείλαμε 2 μερίδες παστουρμαδόπιτα!

Πιπεριές

Μπορεί από τα 15 μου να τσακίζω τη μια καυτερή μετά την άλλη, έπρεπε όμως να φτάσω 19-20 χρονών για να φάω το γύρω-γύρω της πιπεριάς στα γεμιστά. Ο λόγος; Φυσικά η πίκρα του λαχανικού. Πρόβλημα, πλέον, αμελητέο για μένα.

Η λίστα περιλαμβάνει τα τρόφιμα που κάποτε μισούσα και τώρα αγαπώ. Υπάρχουν και πολλά ακόμη τρόφιμα που απλά τα έχω συνηθίσει...