Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αναμνήσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αναμνήσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2020

Ήρθες και μου ξύπνησες αισθήματα πρωτόγνωρα

Γράφει η Σ. 


Σημείο στο χρονοδιάγραμμα; Αρκετοί μήνες πίσω. Τοποθεσία; Αλήθεια χρειάζεται να την αναφέρουμε; Τη γνωρίζουμε κι οι δυο πολύ καλά. Όπως και το γεγονός ότι έκανες πως δεν με είδες εκείνη την πρώτη φορά. Μικρές λεπτομέρειες όμως όλα αυτά σε σχέση με όσα ακολούθησαν.

Θα με έλεγες επιλεκτική, περίεργη ή ακόμη και ιδιόρρυθμη -όπως θέλεις χαρακτήρισέ το- με κάθε λογής σχέση μου. Ωστόσο, από την πρώτη στιγμή που σε αντίκρισα κατάλαβα πως ήσουν αυτό που πραγματικά ποθούσα. Δε χρειαζόταν να σου μιλήσω για να το καταλάβω. Αυτό ήταν μετέπειτα μια απλή επιβεβαίωση του ενστίκτου μου. Γνωρίζω πως όλα έγιναν γρήγορα και ίσως δεν ήταν πλήρως συμβατά με όσα είχες ως ιδανικά στο μυαλό σου. Πότε όμως πάνε όλα βάσει σχεδίου; Στην τελική δεν ήταν ιδανικά ούτε και για εμένα. Είμαι ευγνώμων βέβαια που σε γνώρισα και αυτό είναι υπεραρκετό.

Όλα κύλησαν με ταχείς ρυθμούς και ταχύτατα κιόλας έληξαν. Τα λάθη; Πολλά. Γιατί να αναλωθούμε όμως σε αυτά; Μόνο δυσάρεστες αναμνήσεις αφυπνίζουν. Κι εσύ ήσουν ό,τι πιο όμορφο έχει υπάρξει στη ζωή μου. Μου ξύπνησες αισθήματα που κανείς πριν από σένα δεν είχε καταφέρει να φέρει στην επιφάνεια. Ίσως σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να αισθανθείς κάτι έντονο για οποιονδήποτε όταν γνωρίζεστε μονάχα λίγο καιρό. Και να σου πω και κάτι μεταξύ μας; Ούτε εγώ το πίστευα στο παρελθόν. Φυσικά όλα είναι εφικτό να ανατραπούν. Μαζί σου έζησα καταστάσεις πρωτόγνωρες. Δεν ήταν όλες εξίσου όμορφες και χαλαρές. Βέβαια δε σκέφτηκα ποτέ να παραιτηθώ από εσένα παρά τις όποιες συνθήκες και δυσκολίες εμφανιζόταν στο διάβα μου. Ήσουν ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα για μένα. Ένα μάθημα στο οποίο βέβαια δεν ήμουν και πολύ καλά διαβασμένη! Θα σου αποκαλύψω κι ένα μυστικό εδώ που φτάσαμε. Μου άρεσαν και συνεχίζουν να μου αρέσουν τα πάντα πάνω σου. Ακόμη κι εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες στη συμπεριφορά σου για τις οποίες γκρίνιαζα. Κάθε έκφρασή σου, κάθε μορφασμός του προσώπου σου.

Πλέον έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από την τελευταία φορά που είχα νέα σου. Μένοντας μόνη αναλογίστηκα τη μεταξύ μας σχέση, τα λάθη μας, τα σωστά. Έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα μέσα μου. Το μόνο που παραμένει ακέραιο είναι όσα νιώθω για σένα. Δεν ήσουν απλώς ένας περαστικός σε αυτό το ταξίδι μου. Είμαι σίγουρη πλέον γι’ αυτό.

Δεν ήμουν ποτέ καλή με τα λόγια. Ίσως θα ήθελες να ακούς περισσότερα από αυτά. Τα αισθήματά μας όμως είναι μακράν καλύτερα από τα λόγια που τα περιγράφουν. Κι εγώ δε θέλω να σου παραθέσω για ακόμη μία φορά δύο σκόρπιες λέξεις. Πνίγομαι από την επιθυμία να στις εκφράσω και να στις αποδείξω έμπρακτα. Γιατί σου αξίζει να τα εισπράξεις όλα αυτά…

Υ.Γ. Σου χρωστάω ένα ταξίδι. Δεν ξεχνάω τίποτα από όσα μου έχεις πει!

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2020

Situationship

Situationship· ούτε εσείς δεν ξέρετε τι συμβαίνει μεταξύ σας


Αλό και καλησπέρα στους απανταχού ερωτευμένους και μη αυτής της γης! Έχουμε σίγουρα ακούσει ή/και διαβάσει σε διάφορα μέρη για όρους που προσπαθούν να οριοθετήσουν τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ δύο ανθρώπων. Τέτοιοι είναι το “friends with benefits”, το “f**k buddies” (ναι, είναι διαφορετικά μεταξύ τους, κι εγώ προσφάτως το έμαθα), την «ελεύθερη σχέση» αλλά και την κλασική, ξεκάθαρη full out σχέση όπως σχεδόν όλοι μας την ξέρουμε. Έχεις, όμως, ακούσει ξανά τον όρο “situationship”; Μέχρι πρότινος, ούτε κι εγώ. Αν ούτε κι εσύ, μείνε μαζί μου για να ανακαλύψουμε μαζί αυτό το είδος ανθρώπινης διάδρασης.

Ο όρος “situationship” είναι μία λέξη που προέρχεται από το blending των λέξεων “situation” και “relationship”. “Well done, Sherlock!” θα μου πείτε τώρα, ωστόσο τα συστατικά της λέξης μπορούν να βοηθήσουν έτσι ώστε να καταλάβουμε λίγο καλύτερα το νόημά της. Τι, όχι;

Είναι πολύ συχνό φαινόμενο να συμβαίνει κάτι ερωτικό στη ζωή μας με κάποιον άλλον άνθρωπο και να αντιμετωπίζουμε από τον περίγυρό μας ερωτήσεις τύπου «και τώρα δηλαδή τα ‘χετε;» (ποια;) ή «και τώρα δηλαδή είστε μαζί» ή και το ακόμα πιο γενικό «και τι είναι, δηλαδή, αυτό που τρέχει τώρα μεταξύ σας;». Σου έχει συμβεί ποτέ να ερωτηθείς κάτι από όλα αυτά και να μην έχεις ξεκάθαρη απάντηση να δώσεις; Αν ναι, σύμφωνα με πολλούς ψυχολόγους και ψυχοθεραπευτές, αυτό που έχεις στη ζωή σου ερωτικά αυτή τη στιγμή ονομάζεται “situationship” και είναι πολύ πιο συνηθισμένο απ’ όσο, πιθανώς, νομίζεις.

Τι στο δαίμονα είναι, λοιπόν, αυτό το “situationship”; Σε αδρές γραμμές, το «τα πάντα όλα» των σχέσεων (συντροφικότητα, πολύ τένις δωματίου, συζήτηση, κοινές έξοδοι με παρέα ή άνευ) χωρίς κρεμμύδι (i.e. επισημότητες). Σε πιο απλά ελληνικά, το situationship συνδυάζει όλα τα προνόμια που θεωρητικά έχει κάποιος με σχέση για τους δυο συμμετέχοντες σε αυτό. Για τον υπόλοιπο κόσμο, όμως, η σχέση του ζευγαριού αυτού είτε είναι περισσότερο κάτι σαν κοινό μυστικό παρά σαν δεδομένο γεγονός είτε δεν υφίσταται καν. Κοινώς, η παρέα και οι κοντινοί άνθρωποι του ζευγαριού ή που θα έχουν μια αδρή ιδέα ότι κάτι συμβαίνει με αυτούς τους δύο ή που θα κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και ενδεχομένως τα χαμπέρια να φτάσουν σε εκείνους κατόπιν εορτής.

Πήραμε μια τζούρα του τι είναι το ‘situationship’; Αν όχι, μπορεί να το καταλάβουμε λίγο καλύτερα αν μπούμε στη διαδικασία να κατανοήσουμε τι δεν είναι. Δεν είναι ‘friends with benefits’, γιατί εκεί συνήθως προϋπάρχει φιλία μεταξύ των δύο και κάπου στην πορεία εμπίπτει το ερωτικό της κατάστασης. Δεν είναι ‘f**k buddies’, γιατί εκεί η σχέση είναι σχεδόν αμιγώς ερωτική, με ολίγη από φιλικό επίπεδο. Δεν είναι σχέση, γιατί λείπουν οι επισημότητες και η συνύπαρξη σε «επιβεβλημένες» κοινωνικές εκδηλώσεις, καθώς και ένα μεγάλο κομμάτι του «μοιράζομαι την καθημερινότητά μου με κάποιον». Οι κακές γλώσσες λένε, επίσης, ότι συνήθως αυτές οι καταστάσεις καταλήγουν στην ύπαρξη συναισθημάτων από τη μία πλευρά χωρίς να βρίσκουν το αντίστοιχο αντίκρυσμα, πράγμα το οποίο (hopefully) δε συμβαίνει στις σχέσεις. Τέλος, δεν είναι μια απλή ξεπέτα της μίας (ή των περισσότερων) βραδιάς, καθώς οι συμμετέχοντες μοιράζονται πράγματα πέραν ενός φλογερού και παθιασμένου κρεβατιού.

Στο τέλος της ημέρας, όμως, γιατί έχουν τόσο μεγάλη σημασία τα «βαφτίσια» μιας κατάστασης για τα μάτια του κόσμου; Όσο δύο άνθρωποι είναι χαρούμενοι με αυτό που έχουν ο ένας με τον άλλον, οι ταμπέλες που προτείνουν ένα ενδεικτικό όνομα της κατάστασης μεταξύ τους τόσο γι’ αυτούς και (πολύ περισσότερο) για τον υπόλοιπο κόσμο περισσεύουν. Τα προβλήματα ξεκινούν τη στιγμή που σε δυαδικό επίπεδο δεν είναι απολύτως ξεκάθαρα τα πράγματα και υπάρχουν παρεξηγήσεις ως προς τις προθέσεις της μίας ή της άλλης πλευράς. Αλλά αυτό, μάλλον, είναι συζήτηση για κάποιο άλλο άρθρο.


Συντάκτης: Έλενα Καργοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2020

Πριν χαθούν όλα, υπήρξες άραγε;



Πριν χαθούν όλα, υπήρξες άραγε;

Μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο γκρέμιζα όσα έχτιζα. Αυτά που ζωγράφιζα όλα μουντζούρες τα ‘κανα. Υπήρξες; σε ρωτούσα ξανά και ξανά. Μέσα στα σκοτάδια σε ονειρευόμουν, σε φανταζόμουν, σε χαλούσα και σε ξανάφτιαχνα. Αγκαλιά σε κρατούσα βράδια ατελείωτα και σε νανούριζα. Και το πρωί αναρωτιόμουν, υπήρξες άραγε;
Στα σκοτάδια σκαρφάλωνα μαζί σου και γκρεμιζόμουν. Αφηνόμουν κι έπεφτα. Ρίσκαρα και διαλυόμουν. Κάθε πρωί όμως αναρωτιόμουν, υπήρξες άραγε;
Στο φως αν υπήρξες σε ρωτούσα και δε μπορούσα ποτέ να πω με σιγουριά. Αν ήσουν πλάι μου αληθινά ποτέ δεν ήξερα. Αν ήσουν αγάπη δε θυμόμουν. Υπήρξες;
Σα να 'σουν δίπλα μου - για ένα λεπτό ή για πάντα - σου είπα με θάρρος πως όσα έχτισα τα γκρέμισα. Αυτά που ζωγράφισα τα μουντζούρωσα. Όσα ονειρεύτηκα τα μηδένισα και όσα φοβήθηκα τα νίκησα. Και το επόμενο πρωί, πάλι σα να ‘ταν όνειρο, σε ξαναρώτησα, υπήρξες; Πριν χαθούν όλα, υπήρξες άραγε;

Υπήρξες. Σκοτεινός, σαν τα σκοτάδια μου. Αχνός, σαν τις μουντζούρες μου. Νικημένος. Σαν τους φόβους μου.

Σάββατο 11 Ιουλίου 2020

Time after time

Σας καλησπερίζω με νέο τίτλο ιστολογίου και νέα διάθεση. Γιορτάζουμε την πρώτη δεκαετία στη μπλογκόσφαιρα με μερικές εκπλήξεις που ετοίμασα για εσάς. Ας μη προτρέχω, όμως.


Η σημερινή ανάρτηση έχει άλλο ύφος, πιο προσωπικό. Λίγο η νύχτα, λίγο το μοχίτο, λίγο η καλοκαιρινή αύρα, ξύπνησε μέσα μου ένας αχόρταγος πόθος να ανοίξω ξανά τα νυχτερινά μου ημερολόγια. Είναι καιρός να γράψω ξανά, μετά από καιρό, γράμμα σε ένα αόρατο "εσύ". Παραλήπτης ένα "εσύ" απρόσωπο, γιατί ίσως εν τέλει δε θέλω να μιλήσω σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά στο ίδιο το μυαλό μου.

Ανασυγκρότηση.

Ποια είμαι "εγώ" και ποιος "εσύ"; Τι είμαστε "εμείς" και τι υπήρξαμε; 

Η θύμηση σου είναι στιγμιότυπα, και τούτα τα καρέ δεν αρκούν ούτε καν να φτιάξουν έναν ολόκληρο άνθρωπο. Κι όμως, αυτή η ημιτελής παρουσία έγινε η απουσία που απασχολεί το βράδυ μου.

Τι είσαι; Λέξεις, τρυφερές. Αγγίγματα, ηδονικά. Μα κι εκείνη η ασφάλεια. Η γαμημένη ασφάλεια. Μεγάλωσα κι ακόμη δεν έμαθα. Το παιδί ψάχνει ακόμα καταφύγιο.Το παιδί θα είναι για πάντα παιδί.

Είμαι τόσο ίδια και τόσο διαφορετική... Βιώνω διαφορετικά τις απουσίες. Ίσως γιατί λείπουν όσοι έπρεπε να ήταν εδώ, όσοι είχαν σημασία. Όταν σου κλέβουν την ανάσα, τι να σου πει μία σταγόνα αίματος; Τα γόνατα μου ήταν γρατζουνισμένα πριν από σένα, μάτια μου. 

Το τέρας είχε ξυπνήσει χρόνια πριν έρθεις εσύ. Το έβαλες για ύπνο, λίγο μονάχα, όσο χρειαζόταν να μείνει αδρανές εκείνη την κακή περίοδο, την περίοδο που ήμουν ευάλωτη στις επιθέσεις του.

Από μία άποψη πιστεύω ότι γι' αυτό ήρθες στη ζωή μου. Για να με προστατέψεις. Να με προστατέψεις από τον ίδιο μου τον εαυτό. Κι ύστερα έφυγες, γιατί η αποστολή σου είχε ολοκληρωθεί. Ίσως γι' αυτό να μη σου δόθηκα ποτέ ολοκληρωτικά. Πάντοτε ένα πόδι στην έξοδο. Έτοιμη να τρέξω. 

Μπορούν να πέσουν τίτλοι τέλους σε ένα έργο που δεν άρχισε ποτέ;

Τι να σημαίνει τέλος στη δική μας ιστορία; Μία συνήθεια που παύει να είναι συνήθεια;
Ίσως φοβάμαι να ανοιχτώ στο άγνωστο. Γιατί αν λείπεις εσύ, τη θέση σου θα πρέπει να πάρει μία νέα συνήθεια. Θα πρέπει να βρεθούν ξανά δύο χείλη να μου λεν τις ίδιες λέξεις, και δύο χέρια να τυλίγονται γύρω μου και να διαλύουν το σκοτάδι. Θα πρέπει να βρω δυο μάτια από τα οποία δε θα προσπαθήσω να κρυφτώ. Θα πρέπει να πω αλλού αυτά που δεν τόλμησα να πω σε σένα...

Λείπεις, ναι, άραγε "μου" λείπεις; 
Σε σκέφτομαι και τούτο το βράδυ, ίσως επειδή το επέλεξα εγώ. Δίχως να ξέρω το γιατί. Άσκοπα, ίσως επειδή ψάχνω ένα σκοπό. Τι κερδίζω; Να καίγομαι; Να καίγομαι.

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2020

Τι να σημαίνει αυτό για την ίδια μου την ψυχή;




Η οχλαγωγία και τα δυνατά γέλια,

Τα αστραφτερά δόντια και τα ακριβά ρούχα,

Τα ψεύτικα σ’ αγαπώ και τα χωμένα στις οθόνες πρόσωπα

Κάτω από μια πράσινη του χρήματος βροχή, με μεγάλωσαν.

Μου έκαναν τα μαλλιά λίγο πιο άσπρα και το δέρμα μου πιο γέρικο.

Ο καπνός των εξατμίσεων των αυτοκινήτων,

Τα μεγάλα κτίρια με τις ηλεκτρονικές κάρτες στην είσοδο,

Με τις αδικίες και το κουτσομπολιό στα κλειστά μιτινγκ ρουμς,

Τα λόγια τα μεγάλα κι οι κούφιες υποσχέσεις με μεγάλωσαν.

Με καθήλωσαν σε μια καρέκλα, άπραγο, ανάπηρο.

Αδύναμο, κι ας είν’ τα πόδια μου γερά.

Τα παιδικά μου μάτια μεγάλωσαν,

Ο χρόνος κι οι εικόνες τα διέφθειραν.

Κι αν είναι αυτά ο καθρέφτης της ψυχής μου,

Τι να σημαίνει αυτό για την ίδια μου την ψυχή;

Μεγάλωσα,
Βαγγέλης Σαββίδης

Πηγή: enfo.gr

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020

Η μυρωδιά του συντρόφου σου δεν ξεχνιέται

Η μυρωδιά του συντρόφου σου δεν ξεχνιέται


Αναμνήσεις, αγάπη, πόθος, εθισμός, ηρεμία, ασφάλεια, γαλήνη και τρέλα είναι κάποια απ’ τα συναισθήματα που σου γεννάει η μυρωδιά του συντρόφου σου. Μια αγκαλιά με τη μύτη σου κολλημένη στο λαιμό του, μια εισπνοή μέσα στα μαλλιά, ένα φιλί στο χέρι είναι αυτά που σε κάνουν να θυμάσαι αυτήν τη μυρωδιά. Τη δική του μυρωδιά, που δε θα ξεχάσεις ποτέ.

Περνάς μέσα απ’ τον κόσμο, σε μαγαζιά και δρόμους και ψάχνεις αυτό το άρωμα, τη μέθη αυτή που σε κάνει να νιώθεις τον πόθο και την έλξη. Μπορείς να την ξεχωρίσεις αυτή την ιδιαίτερη οσμή μέσα από χιλιάδες ανθρώπους, γιατί είναι μοναδική. Γίνεται ανάγκη ακόμα κι εθισμός κάποιες φορές.

Χάνεσαι μέσα στην αγκαλιά του ανθρώπου σου κι αισθάνεσαι την ασφάλεια που σου βγάζει αυτή η μυρωδιά, αυτές οι γνώριμες σκέψεις που έρχονται στο μυαλό σου κάθε φορά που σνιφάρεις. Άραγε να το καταλαβαίνει; Να αντιλαμβάνεται την ανάγκη σου για αυτή τη δική του, τη φυσική του μυρωδιά; Περιμένεις εκείνη τη στιγμή που βγαίνει απ’ το μπάνιο, βάζει την μπλούζα του κι εσύ θέλεις να χωθείς για πάντα εκεί. Εκεί που ταξιδεύεις, που αισθάνεσαι πως αγαπιέσαι.

Μετά από ένα χωρισμό, χάνεις αυτή τη μυρωδιά κι όλα γύρω σου αλλάζουν, χάνεις τον πόθο και τον εθισμό σου. Γίνεται βασανιστήριο, κάθεσαι στο δωμάτιο και ξαπλώνεις με τα ξεχασμένα ρούχα του, μυρίζεις τη σφραγίδα του, αυτό που σε κάνει να θυμάσαι. Λησμονείς αυτό τον άνθρωπο, αυτή τη μυρωδιά.

Πόσες φορές έχει τύχει να βρίσκεσαι κάπου έξω και μόλις κάτι γαργαλήσει τα ρουθούνια σου που θυμίζει τον άνθρωπό σου, λαχταράς να τον δεις, τον ψάχνεις μέσα στο πλήθος. Θες να πας τρέχοντας στην αγκαλιά του, να τον φιλήσεις, να τον χαϊδέψεις, να τον ερωτευτείς ξανά. Να σταματήσεις το χρόνο για λίγο εκεί, όσο τραβάς τζούρες απ’ τη μυρωδιά του.

Αρκεί ένα συγκεκριμένο άρωμα για να έρθουν πάλι αυτές οι σκέψεις, αυτά τα γνώριμα συναισθήματα, για να επιστρέψει το παρελθόν που τόσο ερωτεύτηκες, αγάπησες και στο τέλος έχασες. Θέλεις για λίγο να δραπετεύσεις μέσα από αυτή τη μυρωδιά, να αισθανθείς και πάλι όμορφα κι οικεία όπως παλιά.

Η μυρωδιά ενός ανθρώπου μπορεί να σου βγάλει τόσο αληθινά συναισθήματα, τόσο μοναδικά. Μπορεί, όμως, και να σε απομακρύνει, να σε κάνει να θέλεις να φύγεις. Αν απ’ την πρώτη γνωριμία η μυρωδιά του σε απωθήσει, τότε είναι σχεδόν σίγουρο πως δε θα υπάρξει συνέχεια. Υπάρχει, όμως, κι η περίπτωση ενώ βρίσκεσαι σε μία σχέση κι αυτή η μυρωδιά στην αρχή σε μάγευε, από κάποια στιγμή και μετά να μην την αντέχεις, όσο δεν αντέχεις κι αυτή τη σχέση που έχει φτάσει στο τέλος της.

Οι άσχημες καταστάσεις μίας σχέσης που καταλήγουν στην απομάκρυνσή σου έχουν ως συνέπεια να θέλεις να βγάλεις απ’ το μυαλό σου κι απ’ τις αισθήσεις σου ό,τι υπάρχει από αυτόν τον άνθρωπο, πόσο μάλλον αυτή τη μυρωδιά που έχει μνήμη, που σε γεμίζει θλίψη, απογοήτευση, θυμό. Θέλεις να ξεχάσεις, να μη μυρίσεις ποτέ ξανά την ίδια μυρωδιά, να μη μείνει τίποτα να θυμίζει τα περασμένα. Δεν είναι πια το ίδιο όπως στην αρχή, τώρα ίσως και να σε πνίγει κάτι που κάποτε σ’ απελευθέρωνε.

Οι νευρικές απολήξεις στο εσωτερικό της μύτης στέλνουν μηνύματα κατευθείαν στον εγκέφαλο, ο εγκέφαλός μας διατυπώνει τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες μυρωδιές. Εκείνος μπορεί να επιλέξει τι προτιμάει, διαμορφώνει έτσι τις επιλογές μας.

Πόσο περίεργο είναι μια μυρωδιά να βγάζει τόσα δυνατά συναισθήματα; Είναι πραγματικά υπέροχο το πώς απ’ τη μύτη μπορείς να ερωτευτείς, αλλά μπορείς και να αδιαφορήσεις. Γιατί το αντίθετο του έρωτα δεν είναι το μίσος αλλά η αδιαφορία.

Η μυρωδιά ενός ανθρώπου είναι μοναδική, είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να μιμηθεί κάποιος άλλος.


Συντάκτης: Νάσια Κάραλη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή: pillowfights.gr

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2020

Τεστ κορωνοϊού

Παρακάτω απεικονίζονται ένα μολύβι και μία κασέτα.


Αν είστε σε θέση να αντιληφθείτε πώς συνδέονται μεταξύ τους λειτουργικά τα δύο αντικείμενα της εικόνας, ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου.

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2020

Βασιλόπιτα ... αλλιώς!

Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Το ρολόι χτυπάει μεσάνυχτα.
Το νέο έτος έχει μπει επισήμως, και μαζί του κάνει την εμφάνισή της στο τραπέζι η Βασιλόπιτα. Κατά το έθιμο, το βράδυ της Παραμονής, ο οικοδεσπότης σταυρώνει τρεις φορές τη βασιλόπιτα, κόβει και μοιράζει τα κομμάτια σε παρευρισκόμενους και μη. Ένα του Χριστού, ένα της Παναγίας, του Σπιτιού, του Άη Βασίλη, του Οικοδεσπότη, της Οικοδέσποινας κ.ο.κ. Αυτός που θα βρει το τυχερό φλουρί στο κομμάτι του, θα έχει την εύνοια της τύχης το νέο έτος.

Η παράδοση θέλει τη βασιλόπιτα ως ένα φουρνιστό γλύκισμα από αλεύρι, αυγά, γάλα και ζάχαρη. Είναι, όμως, αυτή η μοναδική μορφή της;

Τα τελευταία χρόνια είναι πολύ συνηθισμένη η βασιλόπιτα που απαντάται προπαρασκευασμένη σε φούρνους, ζαχαροπλαστεία και σούπερ μάρκετ. Ένα στρογγυλό τσουρέκι, με το νέο έτος να αναγράφεται στην κορυφή με ένα κομμάτι ζυμάρι.

Στο σπίτι μου, για πολλά χρόνια, η δική μας παράδοση ήταν μία τούρτα που έφτιαχνε η γιαγιά μου την Παραμονή. Ο οικοδεσπότης μας κάθε χρόνο αφιέρωνε ένα κομμάτι στο Φτωχό κι ένα στον Ξενιτεμένο. Απολύτως ταιριαστό, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι παππούδες μου ήταν εγγόνια και παιδιά προσφύγων, αλλά και οι ίδιοι τους ήταν για πολλά χρόνια μετανάστες στη Γερμανία.

Με αφορμή το νέο προϊόν γνωστής μάρκας ειδών σφολιάτας, αποφασίσαμε φέτος να αλλάξουμε την "παράδοση" και να κόψουμε μια αλμυρή βασιλόπιτα στο σπίτι μας. Νέο έτος, νέα δεδομένα, νέα βασιλόπιτα. Θα είναι, άραγε, αυτό το νέο μας έθιμο;

Στην πραγματικότητα, σε κάποια μέρη της Ελλάδας οι αλμυρές πίτες είναι μια συνηθισμένη παραλλαγή της Πρωτοχρονιάτικης βασιλόπιτας. Στη δυτική Μακεδονία, η παράδοση θέλει μία τυρόπιτα ή πρασόπιτα να καλωσορίζει το νέο έτος, ενώ σε περιοχές όπως η Θράκη, δεν είναι απίθανο ο οικοδεσπότης να μοιράσει μια κρεατόπιτα.

Καθώς διαβάζουμε τη συνταγή για την Ξανθιώτικη βασιλόπιτα με πράσο και κιμά, ας θυμηθούμε όλοι μας - και ο καθένας ξεχωριστά - τα πρωτοχρονιάτικα έθιμα του δικού μας σπιτιού.

Αλμυρή βασιλόπιτα κρεατόπιτα Ξάνθης


Προετοιμασία: 0:30' Μαγείρεμα: 1:00'
Εύκολη
Μερίδες: 12

Παραδοσιακή αλμυρή βασιλόπιτα κρεατόπιτα με πράσα από την Ξάνθη. Αντί για βασιλόπιτα, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας φτιάχνουν αλμυρές πίτες (συνήθως κρεατόπιτες) με φλουρί, που τις εμπλουτίζουν με ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα. Έτσι, η νέα χρονιά ξεκινά με αφθονία, καλή τύχη και τραγανή νοστιμιά!

Υλικά Συνταγής
  • 1 πακέτο φύλλο κρούστας
  • 6 μέτρια πράσα 
  • 1 ξερό κρεμμύδι 
  • 500 γραμ. χοιρινό κιμά
  • 3/4 φλ. ελαιόλαδο 
  • 3 κ.σ. σουσάμι 
  • 1/2 φλ. αμυγδαλόψιχα χοντροκομμένη 
  • αλάτι 
  • πιπέρι 
  • 2 πρέζες κύμινο
  • 2 πρέζες κανέλα
  • 2 πρέζες μοσχοκάρυδο 

Εκτέλεση

Για την παραδοσιακή αλμυρή βασιλόπιτα κρεατόπιτα από την Ξάνθη, καθαρίζουμε πρώτα τα πράσα. Τα κόβουμε σε χοντρές φέτες. Τα ζεματάμε σε αλατισμένο νερό για 5′ και τα στραγγίζουμε καλά. Ζεσταίνουμε 2 κ.σ. από το ελαιόλαδο και ροδίζουμε τον κιμά να ψηθεί καλά. Προσθέτουμε το κρεμμύδι και το αφήνουμε να μαραθεί. Τέλος, προσθέτουμε τα ζεματισμένα πράσα. Αφήνουμε τη γέμιση να πιει όλα τα υγρά της. Πασπαλίζουμε με τα μπαχαρικά και προσθέτουμε το σουσάμι και το αμύγδαλο. Την αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει καλά.

Σε μεγάλο ρηχό λαδωμένο ταψί για πίτα, στρώνουμε ακτινωτά 4 φύλλα κρούστας λαδωμένα. Κάνουμε λεπτή στρώση με το 1/3 της γέμισης, σκορπίζοντάς τη σε κομματάκια, σε όλη την επιφάνεια του φύλλου. Από πάνω, απλώνουμε δυο λαδωμένα φύλλα και προσθέτουμε το 1/3 της γέμισης. Σε κάποια από τις στρώσεις βάζουμε το φλουρί.

Επαναλαμβάνουμε με δυο λαδωμένα φύλλα και την υπόλοιπη γέμιση. Καλύπτουμε την πίτα με τα υπόλοιπα φύλλα, αφού τα λαδώσουμε ενδιάμεσα. Γυρίζουμε τις άκρες προς τα μέσα, χαράζουμε σε κομμάτια και ραντίζουμε με το υπόλοιπο ελαιόλαδο, καθώς και με λίγες σταγόνες νερό. Ψήνουμε την αλμυρή βασιλόπιτα κρεατόπιτα για 1 ώρα στους 180 C, μέχρι να ροδίσει καλά.


Extra tip για την αλμυρή βασιλόπιτα κρεατόπιτα

Ραντίζουμε την κρεατόπιτα με ελαιόλαδο και με λίγο νερό, για πιο τραγανό αποτέλεσμα.

Πηγή: argiro.gr

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2019

Η βαρυστομαχιά των Χριστουγέννων

Η βαρυστομαχιά των Χριστουγέννων

Αντρέα Φερεόλ και Φιλίπ Νουαρέ στο «Μεγάλο Φαγοπότι» του Μάρκο Φερέρι (1973).
Πού να έβλεπαν τα ελληνικά φαγοπότια τα Χριστούγεννα

Δεν αντιλέγω, το χριστουγεννιάτικο τραπέζι πρέπει να ‘ναι πλούσιο. Από τις απαρχές του ανθρώπινου πολιτισμού, η γιορτινή από την καθημερινή τάβλα σε τούτο διέφεραν: η πρώτη είναι επιδεικτικά στρωμένη καλώντας τους συνδαιτυμόνες σ’ ένα ξέσπασμα κατανάλωσης τροφής και ποτού, η δεύτερη είναι επιφορτισμένη απλώς με την ικανοποίηση των αναγκών της καθημερινής επιβίωσης. Αλλά πόσο πλούσιο διάολε; 

Πριν το γουρούνι βρει την θέση του στο τραπέζι, προσγειώνεται και το μοσχάρι. Αυτό είναι μέσα σε μια μαύρη σάλτσα γεμάτη κρεμμύδια, κόκκους πιπεριού και άλλα καρυκεύματα. Και δίπλα του έρχεται το ρύζι με τους σπόρους από ρόδια, καθότι το μοσχάρι πάει με ρύζι όχι με ψητές πατάτες

Πρώτα έρχεται η σούπα. Κοτόσουπα αυγοκομμένη με τον παλιό καλό τρόπο. Μαζί με την σούπα προσγειώνονται στο τραπέζι και τα βρασμένα μπούτια του κοτόπουλου. Μετά την σούπα, αποχωρούν τα βαθιά πιάτα για να κάνουν την εμφάνιση τους τα άδεια ρηχά που βρίσκονται από κάτω. Καταφθάνει το ψητό χοιρινό σε δυο πιατέλες, με την γλυκιά σάλτσα του σε χωριστά σερβίτσια. Eρχεται κι ένα ταψί πατάτες που συνοδεύουν το χοιρινό. 

Πριν το γουρούνι βρει την θέση του στο τραπέζι, προσγειώνεται και το μοσχάρι. Αυτό είναι μέσα σε μια μαύρη σάλτσα γεμάτη κρεμμύδια, κόκκους πιπεριού και άλλα καρυκεύματα. Και δίπλα του έρχεται το ρύζι με τους σπόρους από ρόδια, καθότι το μοσχάρι πάει με ρύζι όχι με ψητές πατάτες. 

Παραλλήλως, κάπου εμφανίζεται και μια τηγανιά σβησμένη με κρασί. Το διπλό μακρύ τραπέζι αρχίζει να αναστενάζει, η δωδεκάδα των συνδαιτυμόνων όλο τακτοποιεί μπας και καταφέρει να βολέψει στην επιφάνεια πιάτα, πιατάκια, σουπιέρες, σαλατιέρες, ψωμιέρες, μακρουλά, τετράγωνα και στρογγυλά σερβίτσια κάθε είδους. 

Καθότι πέραν των κρεάτων και των συνοδευτικών τους, από νωρίς είχαν πάρει την θέση τους ένα σουφλέ που έφερε μια από τις ξαδέρφες (να μην έρθει με άδεια χέρια), μια χορτόπιτα που έφτιαξε η σπιτονοικοκυρά (μην και σκεφτούν πως δεν είχε ποικιλία), τρεις διαφορετικές σαλάτες (λάχανο-ντομάτα, μαρούλι-λάχανο-καρότο και μια με σπανάκι-ρόκα-ρόδι-ξερά σύκα), ένα λουκάνικο που έφτιαξε ο νοικοκύρης (για να βάλει κι αυτός την πινελιά του), ένα τζατζίκι, μια τυροκαυτερή και ένα-δυο ακόμα που είμαι σίγουρος ότι τα είδα όμως είναι αδύνατο να τα θυμηθώ. 

Τα πιάτα αρχίζουν να κρέμονται επικίνδυνα από τα μπαλκόνια του τραπεζιού, το ένα καβαλάει το άλλο σαν λαθροεραστές, μόλις μετακινηθεί κάποιο κατ’ ευθείαν η θέση του καταλαμβάνεται, οι πρώτες σάλτσες κυλούν πάνω στο τραπεζομάντηλο, τα ποτήρια αρχίζουν να χάνουν επικίνδυνα την ισορροπία τους μέσα στις συνεχείς μετακινήσεις του χάους που υπάρχει πάνω στο τραπέζι. 

Καθότι υπάρχουν ποτηράκια του τσίπουρου (για την αρχή πριν ξεκινήσει το κυρίως φαγητό), του κρασιού, του νερού, παρέα με μπουκάλια κόκκινου κρασιού, άσπρου κρασιού, αναψυκτικών (για τα παιδιά και για όσους τα αναμειγνύουν), κανατάκια με τσιπουράκι και μια κανάτα με νερό. 

Αφήνω κατά μέρος τις φέτες του ψωμιού (άσπρο και μαύρο για τις διαιτούμενες κυρίες και τους διαβητικούς), τα αλάτια, τα πιπέρια, τις μουστάρδες και τα εκατοντάδες κουταλομαχαιροπίρουνα που στριμώχνονται στις χαραμάδες. 

Άσε τις μεγάλες κουτάλες και τις πιρούνες που εξυπηρετούν τις πιατέλες και πηγαινοέρχονται από την ανατολή στην δύση τους για να μην εμποδίζουν τον πιο κοντινό τους να φάει. Τώρα θυμήθηκα αυτό που μου διέφευγε προηγουμένως, ήταν δυο πιάτα με γραβιέρες, χαλούμι ψητό με κάστανα και φέτα. 

Κι αφού φάμε και πιούμε, απομακρύνονται κάποια απ’ αυτά, έρχονται καινούρια πιατάκια με κουταλάκια για να υποδεχτούμε τα γλυκά. Μια καρυδόπιτα (της άλλης ξαδέρφης), ένα ρολό μαρμελάδας (από την σπιτονοικοκυρά), ένα μιλφέιγ Κωνσταντινίδη (από τον φιγουρατζή της παρέας) κι ένα κέικ (από την γιαγιά του τραπεζιού). 

Και μετά έρχονται τα λικεράκια σε κολονάτα ποτηράκια, μαστίχες και πικραμύγδαλα, ένα γερμανικό που κανένας δεν μπορεί να προφέρει και ένα λικέρ λεμόνι που δεν πίνεται κι ας το ονομάζουν λεμοντσέλο. 

Κατά τη μιάμιση σηκωνόμαστε από το τραπέζι τρεκλίζοντας για να φύγουμε, καθότι την επομένη το μεσημέρι (ανήμερα Χριστουγέννων γαρ) θα επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό σε άλλο σπίτι. Επίσης την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων στο σπίτι του εορτάζοντος Μανόλη, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και ανήμερα ασφαλώς. Ενδέχεται και στο ενδιάμεσο Σαββατοκύριακο να επαναληφθεί εκτάκτως, κάποιο παρεάκι θα κάνουμε για ένα φαγητάκι. 

Σηκωνόμαστε από το τραπέζι με τις κοιλιές προτεταμένες, χαιρετιόμαστε, φιλιόμαστε και πριν φύγουμε, στεκόμαστε στην εξώπορτα και κάνουμε την συνήθη ευχή: 
Και του χρόνου με υγεία. 

Εμένα μου λες; Αμ δεν το βλέπω… 

Πηγή: Protagon.gr

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2019

Dear Santa



Όταν ήμουν μικρή, ποτέ δεν με παραμύθιασαν οι δικοί μου με τον Αγιο Βασίλη. Δεν έχω παράπονο, έπαιρνα δώρα, αλλά πάντα μου τα έδιναν εκείνοι. Δεν είχα πρόβλημα, αρκεί που είχα δωράκια.. 
Εκεί που πραγματικά ένιωθα άσχημα ήταν όταν άλλα παιδιά περίμεναν τον Άγιο Βασίλη, ζούσαν τη μαγεία αυτή κι εμένα μου έλεγαν "μην πεις στην τάδε φίλη σου ότι δεν υπάρχει, γιατί περιμένει να της φέρει δώρο"... Και άκουγα να μιλάνε τα άλλα παιδιά γι αυτό, τι προετοιμασίες έκαναν κ πως το ζούσαν κ στεναχωριόμουν λίγο.. Ευχόμουν πραγματικά να πίστευα κ γω, κ να περίμενα τον Άγιο Βασίλη, ένιωθα πραγματικά την λαχτάρα κ ζήλευα τη φάση! Ο άντρας μου, λίγο πολύ, σαν κ μένα, δεν του είχαν πει ποτέ πως τα δώρα τα φέρνει κάποιος άλλος εκτός των γονιών των ίδιων. 
Όταν ήρθε στον κόσμο η μικρή, εξ αρχής, κάναμε το θέμα του Άγιου Βασίλη, υπερπαραγωγή... Παραμονή Χριστουγέννων το βράδυ, (πάντα παραμονή Χριστουγέννων, όχι Πρωτοχρονιάς, για να έχει χρόνο να παίξει με τα παιχνίδια της όσο το δυνατόν περισσότερο κ νωρίτερα) βγαίναμε έξω στον κήπο κ κρύβαμε τα δώρα της σε διάφορα δέντρα. Αν τύχαινε να είμαστε στο Βόλο, στα πεθερικά μου, επειδή είναι διαμέρισμα, κρύβαμε τα δώρα στην πυλωτή. 
Ξαφνικά λοιπόν, εκεί που η μικρή ήταν στο σαλόνι κ ανυπομονούσε, ακούγαμε όλοι καμπανάκια.. Ή, έπαιρνε τηλέφωνο ο Άγιος Βασίλης τον μπαμπά! Και ζητούσε τη μικρή, κ της έλεγε να βγει να ψάξει τα δώρα της επειδή εκείνος έπρεπε να φύγει γρήγορα, να πάει κ σε άλλα παιδάκια. (Να ακούς τον άντρα μου να μιλάει με τον φίλο του τον Γιώργο στο τηλέφωνο, που έκανε τον Άγιο Βασίλη, να μη σου μείνει άντερο. "Έλα Αγιε, εσύ είσαι;;; Τι μας έφερες φέτος;;" "Σε σένα ένα αρχίδι, δώσε μου το παιδί ρε μλκ να μιλήσω, άντε να δω τι άλλο θα με βάλετε να κάνω"
Βάζαμε λοιπόν όλοι μπουφάν, κ τρέχαμε έξω με φακούς. Ναι, έχουμε φώτα έξω, αλλά με φακούς έχει πιο πολύ πλάκα. Ψάχναμε στο σκοτάδι για τα δώρα. Δε μπορώ να σας περιγράψω την ανατριχίλα... Αν το ένιωθα εγώ τόσο έντονα, δε μπορώ καν να φανταστώ πως το βίωνε το παιδί. Χεσμένη από το φόβο της μεν, κατουρημένη από τη χαρά της, δε. 
Ξαφνικά, ανακαλύπταμε τα δώρα. Ψηλά, σε κλαδιά, Τα κατέβαζε ο μπαμπάς, και τότε... "ωχχχχχ κοίτα, κοίτα εκεί στον ουρανό ψηλά, δε σου μοιάζει σαν έλκηθρο αυτό;;;" Και η μικρή ενθουσιασμένη (κ ψιλοφρικαρισμένη ταυτόχρονα, λολ) - "ναι, ναι το βλέπω!!!!!!". Και φώναζα εγώ 'ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΓΙΕ ΒΑΣΙΛΗ!! ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ Κ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ' και έλεγε κ το μικρό λίγο ντροπαλά "ευχαριστούμε που ήρφες και μου έφερες βώρα!!!" - και μετά τρέχαμε μέσα στο σπίτι, και τότε ΕΚΠΛΗΚΤΟΙ διαπιστώναμε πως είχε φάει κ το μελομακάρονο που είχαμε αφήσει κάτω από το δέντρο κ είχε πάρει κ το γράμμα, «Πώς γκένεν ατό;» - Μία φορά, ο Άγιος ήρθε κι έφερε δώρα, αλλά ξέχασε να φάει το μελομακάρονο κ να πάρει το γράμμα ο άμπαλος, αλλά οκ αφού τελείωσε τη βάρδια του, ξαναπέρασε από το σπίτι μας, γιατί το πρωί έλειπαν. 
Δεν είπαμε ποτέ στο παιδί πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Όσο μεγάλωνε κ άρχισε να με ρωτάει με δυσπιστία, της απαντούσα με πάσα ειλικρίνεια, 'δεν ξέρω αν υπάρχει. Δεν τον έχω δει, αλλά δεν βλέπω ούτε τον αέρα που φυσάει έξω, αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει αέρας;'.  
Δεν χρειάστηκε ποτέ να πω πως δεν υπάρχει. Ε, καλά, βρήκε την άκρη μόνη της. Τώρα έχει κλείσει τα 11, πέρυσι είχα την αίσθηση πως ήταν τελευταία χρονιά που βγήκαμε να ψάξουμε τα δώρα κ δούμε το έλκηθρο. Και είμαι σίγουρη πως πέρυσι απλά "έπαιξε" μαζί μας την όλη φάση, σα θεατρικό δρώμενο, προσποιούμενη πως δεν ξέρει... Φέτος λοιπόν της είπαμε πως θα της δώσουμε χρήματα κ θα πάμε να ψωνίσει μόνη της ότι θέλει. Χμμ.. Και σαν να μην της πήγε πολύ καλά αυτό. 
Χτες, έψαξε κ βρήκε χριστουγεννιάτικα αυτοκόλλητα. Κ κάθισε κ έγραψε γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Ζωγράφισε, έβαλε σε φάκελο κ το έβαλε κάτω από το δέντρο. Και μου είπε με συνωμοτικό ύφος "μην ξεχάσουμε να βάλουμε το μελομακάρονο του, ε;". 
Και κάπως έτσι, θα έρθει κ φέτος ο Άγιος. Και θα βγούμε να ψάξουμε τα δώρα του στα δέντρα. Τρέχουν δίπλα μας σκυλιά, γατιά, τουρλουμπούκι, όλοι σε αναστάτωση. Και νιώθεις αυτή την ανατριχίλα, δε μπορώ να σας το περιγράψω, μα... αφού εσύ κρέμασες τα δώρα στο δέντρο, είναι δυνατόν να νιώθεις αδρεναλίνη στο κόκκινο;; 
Και φέτος, ειδικά. Που το παιδί πια σιγά σιγά, γίνεται κοπέλα, και γνωρίζει τους νόμους της φύσης και παγκόσμιες αλήθειες, μια ανάσα πριν το γυμνάσιο, μια ανάσα πριν την εφηβεία... αναρωτιέμαι... Ποιος κάνει δώρα σε ποιον, τελικά.  
*Εξακολουθώ να μην τρελαίνομαι με τα Χριστούγεννα κ αυτή την καταναγκαστική χαρά που λες κ σου επιβάλλεται, λόγω των ημερών. Ε, εντάξει είμαι κ μουρτζούφλης από τη φύση μου και μίζερη, μην τα ξαναλέμε. Παραμονή Χριστουγέννων όμως, αργά το βράδυ, ανοίγω λίγο τις γρίλιες στην καρδιά κ το μυαλό μου. Έτσι για λίγο. Ίσα να κάνει ένα πέρασμα ο χοντρουλός μουσάτος.

Πηγή: Φυστίκι που Κυλάει

Η Ιστορία του Καρυοθραύστη

Η Ιστορία του Καρυοθραύστη

“Ο Καρυοθραύστης“, του γνωστού Ρώσου συνθέτη Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι, είναι ένα από τα πιο διάσημα μπαλέτα όλων των εποχών και αγαπημένο μικρών και μεγάλων, ιδιαίτερα την περίοδο των Χριστουγέννων. 

Ο Τσαϊκόφσκι συνέθεσε το έργο το 1892, ενώ το λιμπρέτο βασίστηκε στη διασκευή του παραμυθιού “Ο Καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικών” του Ε.Τ.Α. Χόφμαν από τον Αλέξανδρο Δουμά, σε χορογραφία του Λεβ Ιβανόφ. 

Μέχρι και σήμερα σε όλο τον κόσμο, ανεβαίνουν χριστουγεννιάτικες παραστάσεις που βασίζονται σε αυτό το έργο, οι οποίες ξεπουλούν από την πρώτη κιόλας μέρα! 


Η μελωδία του “Χορού της Νεράϊδας των Ζαχαρωτών” (Dance Of The Sugar plum Fairy), έχει ταυτιστεί με τα Χριστούγεννα και ηχεί στις καρδιές μικρών και μεγάλων παιδιών, αλλά και τα βήματα του μπαλέτου, που κάθε μικρή επίδοξη μπαλαρίνα μαθαίνει, είναι εξίσου διάσημα.

***

Η πρωτότυπη ιστορία του Καρυοθραύστη και του Βασιλιά των Ποντικών του Γερμανού συγγραφέα Ε.Τ.Α. Χόφμαν εκδόθηκε πρώτη φορά το 1816 μαζί με άλλες παιδικές ιστορίες. 

Αργότερα, επανεκδόθηκε σε προσωπική του συλλογή και υπήρξε μια αμφισβήτηση για το αν η συγκεκριμένη ιστορία ήταν κατάλληλη πραγματικά για παιδιά. Γεμάτη με αλληγορικές εικόνες, αφηγηματικά τρικ και παρομοιώσεις, η ιστορία του Καρυοθραύστη πολλές φορές αμφισβητήθηκε για το κατά πόσο τα παιδιά θα μπορούσαν να κατανοήσουν το βαθύτερο νόημα της ιστορίας, καθώς και να αντιληφθούν το θολό σύνορο μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. 


Ένα καινοτόμο είδος γραφής το οποίο ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του, γεμάτο ευφάνταστο, διακριτικό χιούμορ και μια ρεαλιστική πλευρά της φαντασίας, καθώς τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα στο ίδιο το μέρος που κατοικούν οι χαρακτήρες. 

***

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε γιορτινό κλίμα, την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, στο σπίτι της οικογένειας Στάλμπαουμ. Εκεί η Μαίρη και ο αδελφός της Φριτζ, προσπαθούν να μαντέψουν τι δώρο θα τους κάνει ο νονός τους Ντροσελμάγιερ. 
Ο Φριτζ παρουσιάζεται ως ένα προσγειωμένο παιδί, σε αντίθεση με την αδελφή του Μαίρη η οποία κατοικεί σε ένα ροζ φανταστικό σύννεφο. 
Ο νονός Ντροσελμάγιερ παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, καθώς είναι αυτός που κινεί τα νήματα των γεγονότων. Το δώρο του, ένα κάστρο με ωρολογιακό μηχανισμό και στρατιώτες είναι το κλειδί των συμβάντων που θα ακολουθήσουν. 

Η Μαίρη, αφού βαρέθηκε να παίζει με τους στρατιώτες, παρατήρησε έναν καρυοθραύστη και ρώτησε σε ποιον ανήκει και ο πατέρας της τής απάντησε ότι ανήκει σε όλους αλλά μπορεί να αναλάβει η ίδια την φροντίδα του. 

Έτσι όλοι μαζί ξεκίνησαν να σπάνε καρύδια, μέχρι που ο Φριτζ πήρε ένα μεγάλο και κατά λάθος έσπασε το σαγόνι του καρυοθραύστη. Η Μαίρη πήρε απευθείας μία κορδέλα από το φόρεμα της, έδεσε το πληγωμένο σαγόνι του και ζήτησε από τους γονείς της να μείνει στο σαλόνι μαζί του το βράδυ για να τον προσέχει. 

Όταν το ρολόι σήμανε μεσάνυχτα όλα τα παιχνίδια στο σαλόνι πήραν ζωή! Ξαφνικά, μία μάχη εναντίον του επτακέφαλου Βασιλιά των Ποντικών και των στρατιωτών του κάστρου με ηγέτη τον γενναίο Καρυοθραύστη αρχίζει να διεξάγεται! 

Η Μαίρη, παρά τον φόβο της, μόλις είδε ότι θα τον έπαιρναν αιχμάλωτο έριξε το παντοφλάκι της στον Βασιλιά τον Ποντικών και έπειτα λιποθύμησε χτυπώντας το χέρι της πάνω στο τζάμι του ντουλαπιού των παιχνιδιών. 

Το επόμενο πρωί κανείς δε πίστεψε την ιστορία της, παρ’ όλο που η πληγή στο χέρι της ήταν ακόμη νωπή. 

Όταν ο νονός της Ντροσελμάγιερ επέστρεψε με τον καρυοθραύστη έτοιμο σαν καινούριο, της διηγήθηκε την ιστορία της πριγκίπισσας Πίρλιπατ και της Μάουσρινγκ, της γνωστής βασίλισσας των ποντικών, καθώς και το λόγο που οι καρυοθραύστες έχουν τέτοια εμφάνιση. 

Όταν γεννήθηκε η πριγκίπισσα Πίρλιπατ, η μητέρα της ήταν ανήσυχη καθώς φοβόταν ότι η βασίλισσα των ποντικών θα έπαιρνε εκδίκηση για τον θάνατο των παιδιών της καθώς κάποτε, είχε αφήσει την Κυρία Μάουσρινγκ και τα εφτά παιδιά της να φάνε το λαρδί από τα λουκάνικα και ο βασιλιάς θύμωσε τόσο πολύ που κάτι έλειπε από το γεύμα του, που διέταξε να τα σκοτώσουν! Έτσι, όταν γεννήθηκε η Πίρλιπατ φρουρούταν από έξι παραμάνες και έξι γάτες. 

Η Βασίλισσα των Ποντικών όμως κατάφερε να φτάσει στην κούνια και την καταράστηκε να είναι άσχημη με μεγάλο κεφάλι και μια σχισμή για στόμα που έφτανε μέχρι τα αυτιά. 

Ο βασιλιάς κατηγόρησε τον άνθρωπο που είχε προσλάβει να σκοτώσει τα ποντίκια τον οποίο τον έλεγαν Ντροσελμάγιερ και έτσι αυτός αναγκάστηκε να πάει στον αστρολόγο του παλατιού για να βρουν μια λύση. Συμβουλεύτηκαν τ’ άστρα και είδαν ότι τα φρικτά μάγια θα λύνονταν μόνο αν εκείνη έτρωγε ένα σπάνιο είδος καρυδιού, το Κρακατούκ. Το τσόφλι του όμως ήταν πολύ σκληρό και έπρεπε να το σπάσει ένας νέος που δεν είχε ξυριστεί ποτέ στη ζωή του και φορούσε πάντα μπότες. 

Έψαξε παντού και τελικά κατέληξε στον ανιψιό του, έτσι πήγαν μαζί στο παλάτι καθώς ο βασιλιάς είχε υποσχεθεί πως θα έδινε το χέρι της κόρης του σε όποιον έλυνε τα μάγια. Τα μάγια όντως λύθηκαν και η Πίρλιπατ έγινε όμορφη, όμως η Κυρία Μάουσρινγκ έριξε το ξόρκι στον ανιψιό του Ντροσελμάγιερ με αποτέλεσμα να γίνει άσχημος και η πριγκίπισσα να μη θέλει να τον παντρευτεί! 

Την ίδια κιόλας μέρα ο Καρυοθραύστης, μαζί με τον θείο του, εξορίστηκαν από το βασίλειο και ο αστρολόγος προέβλεψε ότι για να λυθούν τα μάγια ο καρυοθραύστης θα πρέπει να σκοτώσει τον τελευταίο γιο της Κυρίας Μάουσρινγκ και να τον αγαπήσει μία κοπέλα παρά την ασχήμια του. 


Όταν η Μαίρη έπεσε για ύπνο ονειρεύτηκε ότι έδωσε ένα σπαθί στον Καρυοθραύστη για να σκοτώσει τον Βασιλιά τον Ποντικών και το επόμενο βράδυ ήρθε ξανά στον ύπνο της και της χάρισε τα επτά στέμματα του νεκρού πια βασιλιά, παίρνοντάς την μαζί του στο βασίλειό του μέσα από ένα κουκλόσπιτο που υπήρχε στο χολ. 

Της έδειξε πολλά παραμυθένια πράγματα αλλά η Μαίρη αποκοιμήθηκε καθώς ήταν πολύ κουρασμένη. 

Όταν ξύπνησε είχε μεταφερθεί πάλι στο κρεβάτι της. Κανείς δεν πίστευε τις ιστορίες της οπότε έπαψε να μιλάει για αυτές. 

Μία μέρα όμως ο νονός της έφερε τον γοητευτικό ανιψιό του για να δειπνήσουν μαζί τους και η ομοιότητα του με τον δικό της Καρυοθραύστη την ξάφνιασε ευχάριστα. 

Η Μαίρη χάρηκε πολύ όταν αυτός της είπε ότι όλα αυτά που πέρασε δεν ήταν ένα όνειρο και της ζήτησε να παντρευτούν και να κυβερνήσουν μαζί τη Χώρα των Παιχνιδιών! 


Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2019

Με λένε σοκολάτα

EDITORIAL


Η θερμοκρασία πέφτει, γκρίζα σύννεφα σκιτσάρουν στο λευκό καμβά του ουρανού, σταγόνες βροχής και νιφάδες χιονιού χτυπούν σαν σκαντιαλάρικα παιδιά τα παράθυρα μας. Τα ρούχα βαραίνουν και χνουδωτές κουβέρτες βγαίνουν από τις ντουλάπες. Χειμώνας ήρθε ξανά και δίνει το παρασύνθημα για να πάρουμε αγκαλιά τις αγαπημένες μας κούπες γεμάτες αχνιστά ροφήματα.

Ο καφές μπορεί να είναι σχέση ζωής, αλλά η αδιαφιλονίκητη βασίλισσα του χειμώνα είναι η ζεστή σοκολάτα. Χριστουγεννιάτικα πρωινά μπροστά στη φωτιά, παίζοντας ζωγραφίζοντας, κάνοντας όνειρα. Ένα παράθυρο που ανοίγει, κι ο παγωμένος αέρας που εισβάλλει βίαια, απλώνοντας μια μυρωδιά πεύκου στο δωμάτιο. Κι ο φούρνος της γιαγιάς αγόγγυστα να καίει, και λιχουδιές πεντανόστιμες να αραδιάζονται στο τραπέζι, έτοιμες να υποδεχτούν καλεσμένους - και απρόσκλητους. Στοίβες βιβλίων - πόρτες που σε οδηγούν σε κόσμους άγνωστους. Παραμύθια για φτερωτούς πήγασους, πριγκίπισσες στα φανταστικά τους βασίλεια, και ξύλινα παιχνίδια που ζωντανεύουν, μιλούν και σε παρασύρουν σε μαγικές περιπέτειες. Παιδικές αναμνήσεις που χρόνια μετά σου αφήνουν μια γεύση κακάο και μπισκότου στο στόμα.

Εφηβεία και πρώιμη ενηλικίωση. Εκείνα τα χειμωνιάτικα απογεύματα, μια μικρή ανάπαυλα από την εορταστική κραιπάλη, παίρνοντας δύναμη από τη θαλπωρή που κλείνει μέσα του το πορσελάνινο σου φλιτζάνι. Ξενυχτισμένα ρεμάλια, εσύ και οι φίλοι σου, με γιρλάντες μαύρων κύκλων να στολίζουν τα μάτια σας, και το αλκοόλ να έχει γίνει κομμάτι του γενετικού σας κώδικα. Πρωινές συναντήσεις σε μια μικρή καφετέρια - καταφύγιο από τον υδράργυρο που παίζει στοίχημα: 1 - 2 - Χ. Σακούλες καταστημάτων έχουν γείρει στις καρέκλες να ξαποστάσουν και χαρωποί θαμώνες που επικοινωνούν πάνω από κούπες που αχνίζουν. Χριστουγεννιάτικες αγορές, κάλαντα, χειροτεχνίες και πάγκοι που σου προσφέρουν να δοκιμάσεις όλα τους τα καλούδια. 

Τα χρόνια περνούν. Σκίζεις μία-μία τις σελίδες των ημερολογίων. Αισίως late twenties. Ξοδεύοντας την ανεξαρτησία σου σε ταξίδια. Μετρώντας τα χιλιόμετρα σε ζεστά ροφήματα και περιπέτειες. Παραμονή Χριστουγέννων, σε ένα μικρό γαλλικό καφέ στη Μονμάρτρη. Με μάγουλα αναψοκοκκινισμένα, να αγκαλιάζεις ένα φλιτζάνι ζεστή σοκολάτα σαν να είναι η τελευταία σου ανάσα, προσπαθώντας να ζεστάνεις το είναι σου και την παγωμένη σου μύτη. Γενάρης στις Βρυξέλλες. Ο παράδεισος της σοκολάτας. Τραπέζι με θέα στη Grand Place. Ανακατεύοντας νωχελικά σταγόνες σοκολάτας σε ένα ποτήρι ζεστό γάλα. Ένα κακάο για καληνύχτα.

Δεκέμβριος 2019. Τα φετινά Χριστούγεννα θα με βρουν σπίτι. Από επιλογή. Η δεκαετία αυτή θα κλείσει εκεί όπου ανήκω. Εκεί όπου άφησα όλα μου τα χθες - ψάχνοντας να βρω ποια είναι η Λίζα σήμερα. 

Δεν ξέρω πόσες ακόμα σοκολάτες θα γλυκάνουν τις τελευταίες μέρες της δεκαετίας. Δεν ξέρω αν θα είναι πικρές ή γλυκές. Μαύρες ή λευκές. Με καραμέλα ή πραλίνα. Με κανέλα ή ακόμα και τσίλι. Ξέρω, όμως, ότι - σαν κάθε foodie που σέβεται τον εαυτό του - θα δώσω γεύση στη μικρή μου μπλογκοχώρα. Οι ιδέες που ανακαλύπτω θα γίνουν η παλέτα που θα χρωματίσει τις μαγειρικές μας περιπέτειες. Και οι ευφάνταστες συνταγές θα ζωγραφίσουν χιονονιφάδες και άστρα στις αειθαλείς μας αναζητήσεις.
Γιατί είμαι μια Λίζα στη Χώρα των Θαυμάτων. 
Γιατί στη Χώρα των Θαυμάτων αγαπάμε τη σοκολάτα.

Κρύος καιρός και ζεστή σοκολάτα πάνε μαζί. 

Έτσι, θα την κάνεις ακόμα πιο απολαυστική! 

Το να χουχουλιάζεις στο κρεβάτι με μία κούπα ζεστή σοκολάτα αγκαλιά είναι σίγουρα αυτό που χρειάζεσαι μετά από μία δύσκολη μέρα. Είναι ζεστή, απολαυστική και και σε ηρεμεί κάνοντας τα προβλήματα της καθημερινότητας να φαίνονται ασήμαντα. Τι θα μπορούσε να κάνει αυτό το απίστευτο ρόφημα ακόμα καλύτερο; Το κόκκινο κρασί, φυσικά! 
Όταν πρωτοδιάβασα αυτόν τον συνδυασμό, του κόκκινου κρασιού με τη ζεστή σοκολάτα, στο blog Yeah… ImmaEatThat, ήμουν κάπως επιφυλακτική στην αρχή. Όμως, από την στιγμή που τρώμε σοκολάτα πίνοντας κρασί, πού είναι το κακό στο να βάλουμε λίγο κρασί στη σοκολάτα μας; 
 
Για να ανταμείψεις λοιπόν τον εαυτό σου με αυτόν τον εκπληκτικό συνδυασμό, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αναμείξεις 1,5 κούπα γάλα και 1/3 φλ. κομμάτακια μαύρης σοκολάτας σε μία κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά. Ανακάτεψε καλά μέχρι το μείγμα να πάρει τη μορφή της λαχταριστής ζεστής σοκολάτας που ξέρεις και αγαπάς. 
Και τώρα το καλύτερο μέρος: Πρόσθεσε 1 φλιτζάνι κόκκινο κρασί (το Cabernet Sauvignon είναι μια καλή επιλογή) και ανακάτεψε μέχρι να γίνουν όλα ομοιόμορφα. Και κάπως έτσι, αυτό το τέλειο ρόφημα είναι έτοιμο για να το απολαύσεις! 
Πολλοί λάτρεις της σοκολάτας έχουν κάνει ήδη τις δικές τους παραλλαγές της μεθυστικής αυτής δημιουργίας και τα αποτελέσματα είναι κάτι περισσότερο από υπέροχα! 
Πηγή: neopolis.gr 

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2019

To know us better

EDITORIAL


Όπως προανέφερα στην πρώτη ανάρτηση του ανανεωμένου μου ιστολογίου, έχουν αλλάξει πολλά κατά το χρονικό διάστημα της διαδικτυακής απουσίας μου. Ξεκινώντας από το ίδιο το πρόβλημα του χεριού μου, που στάθηκε αφορμή -και ακόμη στέκεται- να μείνω μακριά από τη συγγραφή, και φτάνοντας στις νέες πόρτες που ανοίχτηκαν μπροστά μου, κάθε μου βήμα δημιουργούσε ένα νέο "εγώ" που παλαιότερα δεν υπήρχε.  Οι συνθήκες με μεταμόρφωσαν σε αυτό που είμαι σήμερα. Ανακάλυψα ότι είμαι πολλά πράγματα, σκέψεις, συναισθήματα, τα οποία δεν περίμενα ότι θα είμαι, και ότι πλέον δεν είμαι πολλά που ήμουνα.

Θεώρησα, λοιπόν, θεμιτό να γνωριστούμε και πάλι από την αρχή. Φυσικά ένα παιχνίδι ερωτήσεων ήταν η πρώτη μου ιδέα. Με μια γρήγορη αναζήτηση στο Tumblr βρήκα ένα παιχνίδι γνωριμίας 36 ερωτήσεων. Μία σειρά ερωτήσεων που αν και δεν έχω απαντήσει στο παρελθόν, οι απαντήσεις μου, ωστόσο, ίσως φωτίσουν μια νέα πλευρά του εαυτού μου. Μια πλευρά που ίσως να μην υπήρχε καν τέσσερα χρόνια πριν...


35 +1 Important Questions


1. Given the choice of anyone in the world, whom would you want as a dinner guest?
( Έχεις την επιλογή να προσκαλέσεις για δείπνο οποιονδήποτε στον κόσμο. Ποιος θα είναι ο καλεσμένος σου; )

Μία δύσκολη επιλογή, καθότι περνούν από μπροστά μου αμέτρητα ονόματα συγγραφέων, καλλιτεχνών και επιστημόνων, με τους οποίους θα ήθελα να συζητήσω για το έργο και τις ανακαλύψεις τους. Ιστορικές φιγούρες, οι οποίες θα ήθελα να μου αφηγηθούν τις διάσημες πράξεις τους. Πώς οδηγήθηκαν σε αυτές και ποια τα κίνητρά τους.
Θεωρώ ότι αν έπρεπε να διαλέξω ένα μόνο άτομο, και ας το κάνω λίγο πιο ρεαλιστικό περιορίζοντας τις επιλογές μου σε ζωντανούς μόνο ανθρώπους, θα διάλεγα τη συγγραφέα που με τις λέξεις της έδωσε χρώμα στην παιδική μου ηλικία, τη συγγραφέα του Harry Potter, J.K. Rowling. Να συζητήσουμε για την έμπνευση πίσω από τον μικρό ήρωα που μάγεψε ολόκληρο τον πλανήτη, για τα πρώτα χρόνια της συγγραφής και την πρώτη δόξα, για το πώς μία σειρά βιβλίων άλλαξε ολόκληρη τη ζωή της.

2. Would you like to be famous? In what way? 
( Θα ήθελες να γίνεις διάσημος/η; Με ποιον τρόπο; )

Αν και η δόξα δεν είναι αυτοσκοπός, θα ήθελα, ίσως, να γίνω διάσημη για τις λέξεις μου. Να γνωρίσω τη δόξα ως συγγραφέας, και οι ιστορίες μου να σημαδέψουν τις ζωές ανθρώπων ανά τον κόσμο.

3. Before making a telephone call, do you ever rehearse what you are going to say? Why? 
( Προβάρεις τα λόγια σου πριν πάρεις κάποιον τηλέφωνο; Γιατί; )

Λόγω της δουλειάς μου, τα τηλεφωνήματα καταλαμβάνουν σημαντικό κομμάτι της ημέρας μου, ενώ πολύ σημαντική είναι η άμεση ανταπόκριση στις επικοινωνιακές ανάγκες αυτών, με αποτέλεσμα η ρουτίνα να υπερνικά τυχόν αγχώδεις διαταραχές. Αναμφίβολα, όμως, έχω βρει τον εαυτό μου να προβάρει τα λόγια μου πριν από κάποιο τηλεφώνημα που με αγχώνει, είτε επειδή η έκβασή του είναι πολύ σημαντική για εμένα είτε γιατί βρίσκομαι εν μέσω μιας δύσκολης κατάστασης και πρέπει εγώ να "βγάλω το φίδι από την τρύπα".

4. What would constitute a “perfect” day for you? 
( Τι συνιστά μια "τέλεια" μέρα για σένα; )

Καμία μέρα δεν ξέρουμε ότι είναι τέλεια, μέχρι να γίνει ανάμνηση...

5. When did you last sing to yourself? To someone else? 
( Πότε τραγούδησες τελευταία φορά στον εαυτό σου; Σε κάποιον άλλο; )

Στον εαυτό μου τραγουδώ κάθε μέρα, ειδικά αν κάνω δουλειές στο σπίτι.
Δυστυχώς για τους άλλους (που έπρεπε να υπομείνουν αυτό το μαρτύριο), τελευταία φορά που τραγούδησα σε κάποιον ήταν στη δουλειά, όποτε έπαιζε κάτι καλό στο ραδιόφωνο.

6. If you were able to live to the age of 90 and retain either the mind or body of a 30-year-old for the last 60 years of your life, which would you want? 
( Αν σου δινόταν η ικανότητα να ζήσεις μέχρι τα 90 διατηρώντας είτε το μυαλό είτε το κορμί 30χρονου για τα τελευταία 60 χρόνια της ζωής σου, τι θα διάλεγες; )

Θα διάλεγα το κορμί, γιατί το μυαλό μου μεγαλώνοντας θα αποκτούσε είτε τη σοφία αιωνόβιου γέροντα, είτε γεροντική άνοια, οπότε εγώ μια χαρά θα περνούσα - ασ' τον τρελό στην τρέλα του.

7. Do you have a secret hunch about how you will die? 
( Έχεις κάποιο κρυφό προαίσθημα για το πώς θα πεθάνεις; )

Για κάποιο λόγο πάντοτε πίστευα ότι θα φύγω με ένα "συγκεκριμένο τρόπο". Και, όχι, δεν είναι από φυσικά αίτια.

8. Name three things you and your partner appear to have in common. 
( Απαρίθμησε τρία πράγματα που εσύ και ο σύντροφός σου έχετε κοινά. )

Καταρχήν, δεν έχω σύντροφο.-

9. For what in your life do you feel most grateful? 
( Για ποιο πράγμα είσαι περισσότερο ευγνώμων σχετικά με τη ζωή σου; )

Για τις ανέλπιστες ευκαιρίες που μου δόθηκαν, να ζήσω εμπειρίες που δεν περίμενα ποτέ ότι θα ζούσα.

10. If you could change anything about the way you were raised, what would it be? 
( Αν μπορούσες να αλλάξεις οτιδήποτε στον τρόπο που μεγάλωσες, τι θα ήταν αυτό; )

Η παιδική ηλικία είναι μία από αυτές τις αναμνήσεις, που όταν τις κοιτάς από μακριά, όλα σου φαίνονται όμορφα. Από τη μία, φοβάμαι ότι αν άλλαζα έστω ένα από τα βήματά μου, ίσως να μην έφτανα ποτέ εδώ που είμαι σήμερα. Από την άλλη, η ωριμότητα μου επέτρεψε να καταλάβω ότι κάποια από τα "παράπονα" μου, ίσως και να έγιναν για δικό μου καλό.

11. Take four minutes and tell your partner your life story in as much detail as possible. 
(Μέσα σε 4 λεπτά διηγήσου στο σύντροφό σου την ιστορία της ζωής σου όσο πιο λεπτομερώς γίνεται)

" Μια φορά κι έναν καιρό, γεννήθηκε η Λίζα. Και από εκείνη την ημέρα, γαμήθηκε ο Δίας. "

12. If you could wake up tomorrow having gained any one quality or ability, what would it be? 
( Αν μπορούσες ξυπνήσεις αύριο έχοντας αποκτήσει μία ιδιότητα ή ικανότητα, ποια θα ήθελες να είναι αυτή; )

Υπερφυσική: να μπορώ να διακτινιστώ σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη (ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες).
Ρεαλιστική: μάλλον θα σχετιζόταν η επιθυμία μου με κάτι καλλιτεχνικό, όπως η ικανότητα να ζωγραφίζω καλά ή να τραγουδώ ή ίσως να παίζω κάποιο μουσικό όργανο.

13. If a crystal ball could tell you the truth about yourself, your life, the future or anything else, what would you want to know? 
( Αν μία κρυστάλλινη σφαίρα μπορούσε να σου αποκαλύψει την αλήθεια για τον εαυτό σου, το μέλλον ή οτιδήποτε άλλο, τι θα ήθελες να μάθεις; )

Νομίζω ότι θα επέλεγα να μάθω κάτι παρελθοντικό. Όπως τα μυστικά που έχουν κρατήσει από εμένα ή τα ψέματα που μπορεί να μου έχουν πει.

14. Is there something that you’ve dreamed of doing for a long time? Why haven’t you done it? 
( Υπάρχει κάτι που ονειρεύεσαι εδώ και καιρό να κάνεις; Γιατί δεν το έκανες; )

Πέρα από ταξίδια που δεν πραγματοποιήθηκαν ακόμη, η σκέψη μου ταξιδεύει σε στόχους ακαδημαϊκούς. Τα επιπλέον πτυχία που δεν απέκτησα κι εκείνο το μεταπτυχιακό που δεν έκανα ποτέ... Ο λόγος είναι απλός και όλως διόλου πεζός. Όταν δεν είχα δουλειά, δεν είχα χρήματα. Τώρα που οικονομικά μπορώ, δεν έχω χρόνο λόγω δουλειάς.

15. What is the greatest accomplishment of your life? 
( Ποιο είναι το σπουδαιότερο επίτευγμα της ζωής σου; )

Ειλικρινά... Δεν ξέρω. Θα έλεγα το πτυχίο μου. Νομίζω.
Θα ήθελα να μην είναι και το μόνο.

16. What do you value most in a friendship? 
( Τι εκτιμάς περισσότερο σε μία φιλία; )

Την έμπρακτη υποστήριξη. Το φίλο που πριν καν ζητήσεις τη βοήθειά του είναι ήδη εκεί, έτοιμος να σε πιάσει πριν πέσεις (και έχει φέρει μαζί και το φτυάρι του, σε περίπτωση που πρόκειται να εξαφανίσετε κάποιο πτώμα).

17. What is your most treasured memory? 
( Ποια είναι η πολυτιμότερη ανάμνηση σου; )

Από τη μνήμη μου περνούν καρέ καρέ στιγμιότυπα της παιδικής μου ηλικία, που αποσπασματικά και αλλοπρόσαλλα συνθέτουν το ομορφότερο κολλάζ άδολης ευτυχίας.

18. What is your most terrible memory? 
( Ποια είναι η πιο απαίσια ανάμνηση σου; )

Η απώλεια της γιαγιάς μου.
Ο χρόνος σταμάτησε τη στιγμή που το έμαθα, και σαν δοχείο γυάλινο που πέφτει στο ψυχρό πάτωμα, άδειασα και θρυμματίστηκα.

19. If you knew that in one year you would die suddenly, would you change anything about the way you are now living? Why? 
( Αν ήξερες ότι θα πεθάνεις ξαφνικά σε ένα χρόνο από τώρα, θα άλλαζες κάτι στον τρόπο που τώρα ζεις; Γιατί; )

Αν ήξερα πέραν πάσης αμφιβολίας ότι σε ένα χρόνο θα πεθάνω, είτε απρόοπτα, είτε πολεμώντας μία τρομερή ασθένεια, θα επέλεγα να ζήσω τη ζωή στο έπακρο, χωρίς να με ενδιαφέρουν οι συνέπειες. Θα άφηνα τη δουλειά μου και αντ' αυτού θα έκανα το γύρο του κόσμου. Θα διασκέδαζα, θα ξόδευα, χωρίς να με νοιάζουν οι συνέπειες. Δε θα με ένοιαζε γιατί δε θα τα έπαιρνα στον τάφο. Θα ζούσα όπως ζητά η μποέμισσα ψυχή μου, σπάζοντας τα όρια του κομφορμισμού που μου επιβάλλονται από την κοινωνία. Και λίγο πριν το θάνατό μου, θα οργάνωνα το μεγαλύτερο πάρτι αποχαιρετισμού που θα μπορούσα να σκεφτώ. Θα αποχαιρετούσα τη ζωή κάνοντας κρότο.

20. What does friendship mean to you? 
( Τι σημαίνει για σένα φιλία; )

Οικογένεια. Μια οικογένεια που φτιάχνεις εσύ για τον εαυτό σου.

21. What roles do love and affection play in your life? 
( Τι ρόλο παίζουν η αγάπη και η στοργή στη ζωή σου; )

"Δίνεις, δεν δίνεσαι."

22. Alternate sharing something you consider a positive characteristic of your partner. Share a total of five items. 
( Μοιραστείτε, εναλλάξ, πέντε στοιχεία που θεωρείτε ότι χαρακτηρίζουν θετικά το σύντροφό σας. )

Καθότι δε βρίσκομαι σε σχέση, θα προσπαθήσω να απαντήσω αυτή την ερώτηση λαμβάνοντας υπόψη το χαρακτήρα του τελευταίου ανθρώπου με τον οποίο μοιράστηκα "κάτι". Για τις ανάγκες της ερώτησης, θα απαντήσω γράφοντας σε δεύτερο πρόσωπο, σαν να τα έλεγα σε εκείνον.

1. Ξέρεις να φέρεσαι. Δεν με έφερες ποτέ σε δύσκολη θέση.
2. Είσαι διακριτικός.
3. Είσαι ειλικρινής. (ελπίζω να μη διαψευστώ)
4. Με το δικό σου μοναδικό τρόπο, είσαι περιποιητικός
5. Παρόλο που γκρινιάζεις, έχεις πάθος γι' αυτό που κάνεις, και φαίνεται.

23. How close and warm is your family? Do you feel your childhood was happier than most other people’s? 
( Πόσο δεμένη και ζεστή είναι η οικογένειά σου; Θεωρείς ότι η παιδική σου ηλικία ήταν περισσότερο ευτυχισμένη από άλλους; )

Έχω ένα σόι...αυτό που λέμε "γαμώ το σόι μου".
Πέρα από την πλάκα, παρόλο που ήμασταν μια μικρή οικογένεια, ή έστω η καρδιά αυτής ήταν μικρή, καθώς το σόι απαριθμεί πολλά μέλη τα οποία δε γνωρίζω αλλά και που δε θέλω να γνωρίζω, τα άτομα που αποτελούσαν τον πυρήνα αυτού του κατασκευάσματος, το οποίο αποκαλώ οικογένεια, ήμασταν δεμένοι. Δυστυχώς, δύο από τα βασικά μέλη αυτής της οικογένειας έχουν πια φύγει, με ότι αυτό συνεπάγεται στις μεταξύ μας ισορροπίες...
Δεν ξέρω αν ήμουν περισσότερο ευτυχισμένη από άλλα παιδιά, ξέρω όμως ότι αναπολώ την παιδική μου ηλικία και νιώθω θαλπωρή να περιβάλλει τούτες τις αναμνήσεις.

24. How do you feel about your relationship with your mother? 
( Πώς νιώθεις για τη σχέση σου με τη μητέρα σου; )

Με τη μητέρα μου έχω έναν πολύ ιδιαίτερο δεσμό, τον οποίο χρειάζομαι ώρες και άπειρες σελίδες για να περιγράψω. Είναι ο σημαντικότερος, ίσως, άνθρωπος στη ζωή μου.

25. Make three true “we” statements each. For instance, “We are both in this room feeling ... “ 
( Παραθέστε ο καθένας τρεις αληθινές δηλώσεις σε α' πληθυντικό πρόσωπο. Για παράδειγμα "Εμείς οι δύο σε αυτό το δωμάτιο νιώθουμε... )

Επειδή το μόνο "εμείς" τόσο στο δωμάτιο, όσο και στην παρούσα φάση της ζωής μου, είμαστε εγώ και ο γάτος μου, θα γράψω για τον τετράποδο φίλο μου.

1. Εμείς σε αυτό το δωμάτιο κρυώνουμε κι έχουμε πάρει αγκαλιά τη σόμπα.
2. Εμείς φάγαμε σαν βόδια σήμερα. (κινέζικο takeaway, fuck yeah)
3. Εμείς μαζί δεν κάνουμε και χώρια δε μπορούμε.

26. Complete this sentence: “I wish I had someone with whom I could share ...” 
( Συμπλήρωσε την παρακάτω φράση "Εύχομαι να είχα κάποιον με τον οποίο θα μπορούσα να μοιραστώ ... " )

Εύχομαι να είχα κάποιον με τον οποίο θα μπορούσα να μοιραστώ ... το χάος που επικρατεί μέσα στο κεφάλι μου.
Χωρίς φόβο, χωρίς υπεκφυγές. Ξέροντας ότι θα το αποδεχτεί πλήρως και θα με αγκαλιάσει προσπαθώντας να μου γιατρέψει τις πληγές.

27. If you were going to become a close friend with your partner, please share what would be important for him or her to know. 
( Εάν επρόκειτο να γίνεις φίλος κοντινός του συντρόφου σου, μοιράσου εκείνο το οποίο θα ήταν πολύ σημαντικό να ξέρει εκείνος/εκείνη. )

Επιλέγω ξανά το άτομο στο οποίο απηύθυνα τα λόγια μου στην ερώτηση 22.

Το πρώτο εκείνο βράδυ που ήρθα να σε βρω, μετά από όσα μου είχαν συμβεί εκείνο το μήνα, ήρθα χωρίς προσδοκίες, χωρίς να ξέρω καν τι ήθελα, ελπίζοντας απλά να τριτώσει το κακό ή να γίνει κάτι καλό, για αλλαγή. Και έγιναν και τα δυο, το ίδιο βράδυ.

28. Tell your partner what you like about them; be very honest this time, saying things that you might not say to someone you’ve just met. 
( Πες στο σύντροφό σου τι σου αρέσει σε αυτόν. Να είσαι πολύ ειλικρινής αυτή τη φορά, λέγοντας του πράγματα που ίσως να μην έλεγες σε κάποιον που μόλις γνώρισες. )

Ας απευθυνθώ ξανά σε εκείνον, τώρα που πήρα φόρα.

Δε μου φέρθηκες ποτέ σαν κάφρος..

29. Share with your partner an embarrassing moment in your life. 
( Μοιράσου με το σύντροφό σου μια ντροπιαστική στιγμή στη ζωή σου. )

Εκείνη που ζήσαμε παρέα.

30. When did you last cry in front of another person? By yourself? 
( Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες μπροστά σε κάποιον άλλο; Μόνη σου; )

Δυστυχώς, λόγω της πρόσφατης απώλειας του παππού μου, πριν από δύο μήνες είδαν πολλοί φίλοι και συγγενείς τα δάκρυά μου. Μόνη μου... Ακόμα και τη στιγμή αυτή, καθώς γράφω αυτές τις λέξεις, ασυναίσθητα δακρύζω.

31. Tell your partner something that you like about them already. 
( Πες στο σύντροφο σου κάτι που σου αρέσει σε εκείνον. )

Επειδή το έχουμε κουράσει λίγο με το σύντροφο και χαρίσματα του, θα είμαι ωμή:
Κάνει καλό σεξ. Αυτό.

32. What, if anything, is too serious to be joked about? 
( Τι -αν υπάρχει κάτι- παραείναι σοβαρό για να αστειευτεί κανείς με αυτό;)

Γενικά είμαι λάτρης του black humor. Και σε πολλές περιπτώσεις και εγώ η ίδια επιλέγω να ξορκίσω το κακό με το χιούμορ. Θεωρώ ότι είναι περισσότερο ο τρόπος του αστείου και η πρόθεση, που κάνει ένα θέμα κατάλληλο ή μη για αστεϊσμούς. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποια από τα καλύτερα αστεία έχουν ειπωθεί σε κηδείες. That being said, σίγουρα δε γελώ με ανέκδοτα που τραμπουκίζουν και γελοιοποιούν άτομα με αναπηρίες ή κάποιου είδους νοητική υστέρηση.

33. If you were to die this evening with no opportunity to communicate with anyone, what would you most regret not having told someone? Why haven’t you told them yet? 
( Αν ήταν να πεθάνεις απόψε, δίχως να σου δοθεί η ευκαιρία να επικοινωνήσεις με κανέναν, τι θα μετάνιωνες από όσα δεν είπες σε κάποιον; Τι δεν τους έχεις πει ακόμη; )

Παρόλο που όλοι έχουμε ένα καυτό συρτάρι με τα ανείπωτα που μας στοιχειώνουν, δεν ξέρω κατά πόσο θα το μετάνιωνα εάν δεν τα έλεγα. Η πείρα μου έχει διδάξει ότι τα ανείπωτα καλώς παραμένουν ως έχουν.

Ίσως να μετάνιωνα που έφυγα δίχως να μάθω να λέω πιο συχνά το σ'αγαπώ στα δικά μου άτομα.

34. Your house, containing everything you own, catches fire. After saving your loved ones and pets, you have time to safely make a final dash to save any one item. What would it be? Why?
(Το σπίτι σου, μέσα στο οποίο βρίσκονται όλα σου τα υπάρχοντα, πιάνει φωτιά. Έχοντας ήδη σώσει τους αγαπημένους σου και τα κατοικίδια σου, έχεις χρόνο να κάνεις με ασφάλεια μια τελευταία εξόρμηση για να σώσεις ένα μόνο αντικείμενο. Ποιο θα ήταν αυτό; Γιατί; )

Τα χειρόγραφά μου. Γιατί είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου που δε θα μπορέσω να ανακτήσω ποτέ ξανά.

35. Of all the people in your family, whose death would you find most disturbing? Why? 
( Από όλα τα άτομα στην οικογένειά σου, ποιου ο θάνατος θα σε συνέτριβε; Γιατί; )

Της μητέρας μου. Είναι το στήριγμα μου, τα πάντα μου. Χωρίς εκείνη θα αλλάξει ο κόσμος γύρω μου, κι εγώ θα πρέπει να τον περπατήσω μόνη, χωρίς την ασφάλεια στην αγκαλιά της μαμάς, χωρίς το μητρικό χάδι.

36. Share a personal problem and ask your partner’s advice on how he or she might handle it. Also, ask your partner to reflect back to you how you seem to be feeling about the problem you have chosen. What bridges are you happy you burned?
( Ποιες γέφυρες χαίρεσαι που απέκοψες; )

Καθώς η τελευταία ερώτηση που υπήρχε ήδη, δε μπορούσε να απαντηθεί (προδιέθετε και αυτή ένα κακομοίρη σύντροφο για να απαντηθεί), την αντικατέστησα με μία άλλη, κατά τη γνώμη μου πιο βαθιά και ουσιώδη.

Η γέφυρα που έκοψα, γκρέμισα ή έκαψα ολοσχερώς είναι αυτή που οδηγεί στον πατέρα μου. Μια απόφαση που έλαβα συνειδητά, καθώς η επικοινωνία μαζί του με έφθειρε. Για το θέμα έχω μιλήσει πιο αναλυτικά σε παλαιότερη ανάρτηση, σε μια εξομολόγηση από καρδιάς, συνεπώς δεν υπάρχει νόημα να ανασκαλεύουμε τις σκάλες. Δεν ξέρω αν χαίρομαι που "έκαψα αυτή τη γέφυρα", ξέρω όμως ότι δεν μετανιώνω και νιώθω στα βάθη της ψυχής μου ότι αυτή ήταν η σωστή απόφαση.

Πηγή:tumblr.com