̶H̶a̶p̶p̶y̶ ̶V̶a̶l̶e̶n̶t̶i̶n̶e̶'̶s̶ ̶D̶a̶y̶ oh wait

listen...valentines day is a scam invented by scorpios so people would have sex and make more scorpios.

ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΞΕΡΟΥΝ

Ορεξούλες; Το πονηρό μήνυμα να στείλεις στις γιορτές, ανάλογα με το ζώδιό του/της!

Η περίοδος των εορτών είναι πάντα ό,τι καλύτερο. Αγαπάς δεν αγαπάς τα Χριστούγεννα, οφείλεις να παραδεχτείς ότι για κάποιες μέρες του χρόνου κάνεις τις διακοπούλες σου όμορφα κι ωραία και δε σε χαλάει καθόλου αυτό. Οι οποίες διακοπές σημαίνουν: χουχούλιασμα δίπλα στο τζάκι, ξάπλα στον καναπέ ή στο κρεβάτι, μαραθώνιοι σειρών και ταινιών, ατελείωτο φαΐ και φυσικά άπλετος χρόνος για σεξάκι.

Ω ναι, τόσες ελεύθερες ώρες πώς ακριβώς θα τις αξιοποιήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αν δεν κάνεις σεξ συνέχεια;

Είναι πολύ τυχερά τα ζευγάρια που περνάνε μαζί τις γιορτές, γιατί υπάρχουν και άλλα δύστυχα, που για λίγες μέρες ή εβδομάδες θα είναι χωριστά. Μη μου αγχώνεστε όμως. Δε βρίσκεστε σε τόσο μειονεκτική θέση σε σχέση με τα ζευγάρια που θα το ρίξουν στο σεξ, όσο νομίζετε. Υπάρχει πάντα μία εναλλακτική λύση: Σεξτινγκ ιτ ιζ. Ευτυχώς, με τη βοήθεια της τεχνολογίας θα μπορέσετε κι εσείς να περάσετε πικάντικες και καυτές χρονιάρες μέρες, διατηρώντας τη φλόγα της σχέσης.

Και επειδή το κάθε ζώδιο έχει το δικό του κουμπί, έτσι έχει και το δικό του κατάλληλο πονηρό μήνυμα για να ανάψουν τα αίματα.

Κριός

Οι δικοί μου θα λείπουν το βράδυ από το σπίτι. Έλα να μου κάνεις παρέα…

Μην ακούσει ο Κριός ότι παίζει φασούλα με άδειο σπίτι έτοιμο για ατασθαλίες, ο ενθουσιασμός του φτάνει στο υπέρτατο λέβελ. Κι από την στιγμή που μιλάμε για ζώδιο μέσα στον αυθορμητισμό και την ευθύτητα, δε θέλει και πολλά πολλά. Να είσαι straight to the point «Έχουμε το σπίτι, θα είμαστε μόνοι, σε θέλω, έλα» και θα περάσετε μία νύχτα φωτιά.

Ταύρος

Καβάλα στο… έλκηθρο θα σε πάω απόψε, μωρό μου.

Daaamn! Μία τέτοια ατάκα νομίζω θα άρεσε σε όλα τα ζώδια, κι όχι μόνο στον Ταύρο. Τον συγκεκριμένο δεν είναι να του τα λες και πολύ χύμα βέβαια, τα θέλει πιο κυριλέ και αισθησιακά. Πέτα του το τυράκι της εξαλλοσύνης μ’ αυτή την ατάκα, αλλά μην μπεις κατ’ευθείαν στο ψητό. Κάνε ατμόσφαιρα με κεριά και χριστουγεννιάτικα playlist, βάλε και κρασάκι και μετά ακολουθούν και τα υπόλοιπα.

Δίδυμοι

Το μενού περιλαμβάνει σεξ και μελομακάρονα, είσαι μέσα;

Δίδυμος είναι αυτός, υπήρχε περίπτωση να του στείλεις κάτι λιγότερο αναπάντεχο κι απρόβλεπτο; Παίζει και διπλή ευχαρίστηση, πώς να αντισταθεί; Και τα δύο να τα χορτάσετε εννοείται, αλλά επικεντρωθείτε καλύτερα στο πρώτο και αφήστε τα μελομακάρονα για εμάς, αδυναμίες είναι αυτές!

Καρκίνος

Λοιπόν… τι λες για χριστουγεννιάτικες ταινίες και χουχούλιασμα κάτω από τις κουβέρτες;

O Καρκίνος δεν περιμένει απλά μία πρόσκληση για σεξ. Θέλει να του στήσεις το σκηνικό, ν’ αφήσεις πράγματα να εννοηθούν. Θέλει να τον/την βεβαιώσεις ότι και αγκαλίτσες θα κάνετε, και φιλάκια θα δώσετε, και χριστουγεννιάτικες ταινίες θα δείτε και θα τα κλάματα θα σας πάρουν. Αυτά συμβαίνουν όταν μπλέκεις με συναισθηματικό ζώδιο.

Λέων

Το μόνο δώρο που θέλω φέτος είσαι εσύ. Γυμνός/ή. Φορώντας μόνο έναν σκούφο Άι-Βασίλη.

Αν δεν στείλεις μήνυμα λατρείας και θαυμασμού στον Λέοντα, τότε σε ποιον; Εκτιμάει πολύ το σεξ και βάζει όλο του το πάθος, αλλά θέλει και τα κομπλιμέντα του για να μιλήσεις τσουφ στούκα στην εγωπάθειά του. Με τη δήλωσή σου ότι τον/την θέλεις γυμνό/ή μόνο με το σκουφάκι του Άι-Βασίλη, έχεις ήδη κερδίσει στα σημεία. 

Παρθένος

Έλα από ‘δω. Εγώ θα κάνω τον κακό και άτακτο Άι-Βασίλη κι εσύ θα βάζεις τους κανόνες.

Τάξε τέτοια παιχνίδια ρόλων στον Παρθένο και δε θα βγεις χαμένος/η. Τα άτομα είναι διαστροφικά, παρά τους αμέτρητους ψυχαναγκασμούς τους. Τα σιγανά ποταμάκια να φοβάστε… Στο άκουσμα ότι θα έχει κυριαρχικό ρόλο και θα μπορεί να σε καθοδηγεί όπως αυτός/ή θέλει, σίγουρα θα εκστασιαστεί.

Ζυγός

Αν βοηθήσεις λίγο, δε είναι μόνο ο Άγιος Βασίλης που θα… έρθει απόψε

Ο Ζυγός είναι ένα πολύ δοτικό ζώδιο. Βάζει πάντα πρώτα την ευχαρίστηση του/της συντρόφου του/της και ύστερα τη δική του/της. Στη σκέψη λοιπόν ότι θα σε περιποιηθεί και θα κάνει τα πάντα για να σε φέρει σε οργασμό πριν να το καταλάβεις, θα βρίσκεται ήδη σπίτι σου. It’ s time to get crazy!

Σκορπιός

Αυτή η νύχτα μόνο άγια δε θα είναι αν έρθεις από εδώ.

Αυτές είναι δηλώσεις μεγατόνων, όχι αστεία. Όχι απλά θα κάνετε σεξ, αλλά θα είναι μία νύχτα ακολασίας μέσα στο κατά τα άλλα άγιο χριστουγεννιάτικο κλίμα. Αν αυτό δεν ιντριγκάρει αρκετά τον Σκορπιό, τότε τι; Τέτοιες πιπεράτες υποσχέσεις δίνε του και δε θα βγεις χαμένος/η.

Τοξότης

Έχω ντυθεί σαν κρεμμύδι για να βγω έξω, αλλά ξέχασα να φορέσω εσώρουχα. Κοίτα κάτι πράγματα…

Με την επιπολαιότητα και το ανήσυχο πνεύμα που διακατέχει τον Τοξότη, εννοείται πως αυτό είναι ένα μήνυμα που θα του μιλήσει στην καρδούλα και λίγο πιο κάτω και θα θέλει να έρθει εκεί και να σε ξεμοναχιάσει. Πώς να μην κολαστείς όταν λαμβάνεις ένα τέτοιο μήνυμα στο κινητό σου; Προκαλείς ή δεν προκαλείς τον άλλο να βάλει με το μυαλό του τις πιο ακραίες φαντασιώσεις; Και το κάνει!

Αιγόκερως

Μωρό μου, έξω κάνει κρύο. Έλα να με ζεστάνεις λιγάκι.

Αλήθειες λες, γιατί έξω έχει πράγματι ψωφόκρυο. Επίσης, πολύ πρακτική η ιδέα σου να έρθει ο Αιγόκερως να σε ζεστάνει, μιας και δύο σώματα μαζί πάντα είναι καλύτερα απ’ ό,τι ένα. Άντε αγκαλιαστείτε, χουζουρέψτε λίγο και μετά τη συνέχεια την ξέρετε.

Υδροχόος

Μου ήρθε μία ιδέα για το πώς να χρησιμοποιήσω τις χριστουγεννιάτικες γιρλάντες στο δωμάτιο…

Στη δημιουργικότητα ο Υδροχόος ποτέ δε λέει όχι. Ακόμα κι όταν πρόκειται για τις πιο παρακινδυνευμένες και περίεργες προτάσεις, εκείνος/η είναι πάντα μέσα. Κανονικά έτσι έπρεπε να ήμασταν όλοι εδώ που τα λέμε. Η γιρλάντα που λες, καθιστά ωραιότατο sex toy. Μπορείς να δέσεις μάτια, χέρια, πόδια ή οτιδήποτε άλλο σου κάνει κέφι. Καλή χρήση!

Ιχθύς

Οι γιορτές πάντα με κάνουν να θέλω να προσφέρω… Να έρθω από κει να σου δώσω ένα χεράκι;

Ο Ιχθύς είναι ένα ζώδιο κυκλοθυμικό σε κάθε πτυχή του, έτσι και στα ερωτικά του. Ή που θα είναι φουλ συναισθηματικός/ή και θα θέλει γούτσου-γούτσου, ή που θα έχει διάθεση για τρελό και αρρωστημένο σεξ. Με την παραπάνω ατάκα, μπορεί να του/της το δίνεις στο πιάτο, αλλά του/της δείχνεις ότι είναι προτεραιότητά σου και τον/την αφήνεις να επιλέξει πώς θα το πάτε. Και κάπως έτσι, θα σου παραδοθεί.

Πηγή: neopolis.gr

Όταν ξαναβρεθούμε, θα σου πω αν πράγματι σε θέλω

Είναι εκείνη η στιγμή που οι δείκτες του ρολογιού σέρνονται λες και τους έχει κάποιος καρφώσει για να δείχνουν πάντα την ίδια ώρα. Είναι εκείνα τα λεπτά που μοιάζουν ατέλειωτες ώρες αναμονής και προσμονής. Κι εγώ κοιτάω μια το ρολόι, μια τον εαυτό μου στην οθόνη του κινητού. Είναι που η άτιμη η ώρα δεν αλλάζει αισθητά κι εμένα η καρδιά μου τραντάζεται μέσα απ’το στήθος. Ίσως να την ακούνε κι οι περαστικοί, δεν ξέρω. Τα πόδια μου ακίνητα, λες και κάποιος τα ‘χει κολλήσει στο έδαφος. Όσο γρήγορα ταξιδεύει το μυαλό μου, άλλο τόσο παγωμένο μοιάζει να ‘ναι το σώμα μου. Παγωμένο στο χώρο και στο χρόνο. Εκεί, κολλημένο σε μια στιγμή, στη στιγμή που σ’ αντικρίζω ξανά.

Είναι που συναισθήματα μαζί μπερδεμένα κόβουν βόλτες μέσα μου. Οι πεταλούδες στο στομάχι που λένε θα ‘ναι. Αυτό που ξέχασαν ν’ αναφέρουν όμως, είναι πως οι άτιμες φέρνουν ανακατωσούρα και σύγχυση μαζί τους. Άγχος κι ενθουσιασμό. Ίσως να ‘ναι ο κόμπος τελικά, εκείνος ο γνωστός. Όλα τα παράδοξα μαζί έρχονται να ξαποστάσουν εκεί, μπροστά μου. Για να τα δω και να τα νιώσω μέχρι το κόκκαλο. Το μυαλό φτιάχνει εικόνες, ξέρεις. Εικόνες όμορφες, παραμυθένιες ίσως. Εικόνες όπου ‘χουν εμένα κι εσένα πρωταγωνιστές. Εσύ απέναντί μου, χωρίς διαχωριστικά κι αποστάσεις πια. Με σάρκα και οστά μπροστά μου, για να σ’αγγίξω, να σε χαïδέψω τρυφερά, να σε φιλήσω. Εκείνη τη στιγμή μόνο θύμισέ μου, να σου πω αν πράγματι σε θέλω.

Μη με παρεξηγείς, δε θέλω να σ’απογοητεύσω, ούτε ψέματα θέλω να σου πω. Μα να, είναι που τόσο καιρό έχω φτιάξει τη δική μου όμορφη ιστορία και για τους δυο μας. Εκείνη που περπατάμε χέρι-χέρι και μου λες κάτι και γελάω. Που γέρνω το κεφάλι μου στον ώμο σου κι η φωνή σου φτάνει σαν τραγούδισμα στ’ αυτιά μου. Που σε μυρίζω για να μπορέσω ν’ανασάνω. Εκείνη που μας βλέπουν οι περαστικοί και κάπως ζηλεύουν που είμαστε τόσο αξιοθαύμαστοι και ταιριαστοί. Λες κι είμαστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Μα είναι που εκείνη η ιστορία είναι η δική μου. Που σ’έχω τοποθετήσει προσεγμένα και σου ‘χω δώσει ρόλο πρωταγωνιστικό, μα με σενάριο που έχω γράψει μόνο εγώ. Ιδανικά, τις ίδιες λέξεις θα ‘ρθεις να μου πεις, εκείνες που στη φαντασία μου με κάνουν να σε θέλω τόσο. Να θυμηθώ όμως να σου πω, αν τελικά τις ήθελα στ’ αλήθεια. Εκείνη που λες τη στιγμή, που θα σ’έχω απέναντί μου.

Όταν σε ξαναδώ, χωρίς προβαρισμένες ατάκες και χρόνο προετοιμασίας, χωρίς φίλτρο σε σκέψεις, λόγια, συμπεριφορές. Να καταλάβω πόσο θέλω τελικά, τον αφιλτράριστο εαυτό σου. Το απροετοίμαστο, μα ειλικρινές σου πρόσωπο. Αυτό που δε μελέτησε προτού να μου μιλήσει. Που δε σκέφτηκε και μια και δυο φορές πριν απαντήσει. Κι εσύ εμένα, χωρίς το έξυπνο καβούκι μου, χωρίς τα λόγια που κρύβουν ανασφάλειες κι αδυναμίες. Μα μόνο μάτια που μιλάνε, μάτια που μαρτυρούν αυτά που άσκοπα πασχίζουν για να κρύψουνε τα στόματά μας. Κι όσα θα καταφέρουμε να κρύψουμε στο τέλος, θα ‘χουνε ήδη ειπωθεί μέσ’απ’το βλέμμα.

Θα ‘ναι η στιγμή που θα δω αν η φτιαχτή επικοινωνία της όμορφής μου ιστορίας ζει και πίσω, στα παρασκήνια. Αν τα σώματά μας θα γίνουν συγκοινωνούντα δοχεία με μια χημεία που θα τα ενώνει ανεξέλεγκτα. Δε θα μου πάρει χρόνο πολύ, μη μου φοβάσαι. Φτάνει μονάχα να σταθείς πάλι μπροστά μου. Να νιώσω το δέρμα σου όταν με τ’ ακροδάκτυλά σου θα κάνεις βόλτες στο κορμί μου. Τότε ναι, θα ξέρω πια σίγουρα αν η σπίθα θα γίνει φλόγα που θα κάψει και τους δυο μας. Θα ξέρω σίγουρα αν νιώθω εκείνο το «απερίγραπτο» που λένε οι ερωτευμένοι. Αυτοί που αδυνατούν να δώσουν ορισμούς και να βάλουν τα αισθήματά τους σε σειρά. Που ένα συνονθύλλευμα συναισθημάτων τους οδηγεί και κάποτε τους καθορίζει. Τότε, θα ξέρω σίγουρα πως είναι πεταλούδες που πετάνε στο στομάχι, μα δε μπερδεύουν. Παρά μόνο κάνουν την καρδιά να φτερουγίζει στο ρυθμό τους.

Τότε. Όταν οι δυο μας θα βρεθούμε και μια αναπνοή μοναχά θα είναι πια το διαχωριστικό μας. Όταν θα δεις όλες τις ρωγμές μου μία-μία κι από κοντά. Όταν θα μετρήσω τα ψεγάδια σου και θα ‘ναι ανύπαρκτα μπροστά στον ηλεκτρισμό που θα μου φέρνει η ύπαρξή σου. Όταν το «απερίγραπτο» που λένε οι ερωτευμένοι, θα μοιάζει μικρό κι ασήμαντο μπροστά στο νέο κόσμο που άνοιξες εσύ μπροστά μου. Τότε. Μόνο τότε, θα σου πω πως πράγματι σε θέλω.

Συντάκτης: Άνδρη Χριστοφή

Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου

Pillowfights

Ήρθες και μου ξύπνησες αισθήματα πρωτόγνωρα

Γράφει η Σ. 

Σημείο στο χρονοδιάγραμμα; Αρκετοί μήνες πίσω. Τοποθεσία; Αλήθεια χρειάζεται να την αναφέρουμε; Τη γνωρίζουμε κι οι δυο πολύ καλά. Όπως και το γεγονός ότι έκανες πως δεν με είδες εκείνη την πρώτη φορά. Μικρές λεπτομέρειες όμως όλα αυτά σε σχέση με όσα ακολούθησαν.

Θα με έλεγες επιλεκτική, περίεργη ή ακόμη και ιδιόρρυθμη -όπως θέλεις χαρακτήρισέ το- με κάθε λογής σχέση μου. Ωστόσο, από την πρώτη στιγμή που σε αντίκρισα κατάλαβα πως ήσουν αυτό που πραγματικά ποθούσα. Δε χρειαζόταν να σου μιλήσω για να το καταλάβω. Αυτό ήταν μετέπειτα μια απλή επιβεβαίωση του ενστίκτου μου. Γνωρίζω πως όλα έγιναν γρήγορα και ίσως δεν ήταν πλήρως συμβατά με όσα είχες ως ιδανικά στο μυαλό σου. Πότε όμως πάνε όλα βάσει σχεδίου; Στην τελική δεν ήταν ιδανικά ούτε και για εμένα. Είμαι ευγνώμων βέβαια που σε γνώρισα και αυτό είναι υπεραρκετό.

Όλα κύλησαν με ταχείς ρυθμούς και ταχύτατα κιόλας έληξαν. Τα λάθη; Πολλά. Γιατί να αναλωθούμε όμως σε αυτά; Μόνο δυσάρεστες αναμνήσεις αφυπνίζουν. Κι εσύ ήσουν ό,τι πιο όμορφο έχει υπάρξει στη ζωή μου. Μου ξύπνησες αισθήματα που κανείς πριν από σένα δεν είχε καταφέρει να φέρει στην επιφάνεια. Ίσως σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να αισθανθείς κάτι έντονο για οποιονδήποτε όταν γνωρίζεστε μονάχα λίγο καιρό. Και να σου πω και κάτι μεταξύ μας; Ούτε εγώ το πίστευα στο παρελθόν. Φυσικά όλα είναι εφικτό να ανατραπούν. Μαζί σου έζησα καταστάσεις πρωτόγνωρες. Δεν ήταν όλες εξίσου όμορφες και χαλαρές. Βέβαια δε σκέφτηκα ποτέ να παραιτηθώ από εσένα παρά τις όποιες συνθήκες και δυσκολίες εμφανιζόταν στο διάβα μου. Ήσουν ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα για μένα. Ένα μάθημα στο οποίο βέβαια δεν ήμουν και πολύ καλά διαβασμένη! Θα σου αποκαλύψω κι ένα μυστικό εδώ που φτάσαμε. Μου άρεσαν και συνεχίζουν να μου αρέσουν τα πάντα πάνω σου. Ακόμη κι εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες στη συμπεριφορά σου για τις οποίες γκρίνιαζα. Κάθε έκφρασή σου, κάθε μορφασμός του προσώπου σου.

Πλέον έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από την τελευταία φορά που είχα νέα σου. Μένοντας μόνη αναλογίστηκα τη μεταξύ μας σχέση, τα λάθη μας, τα σωστά. Έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα μέσα μου. Το μόνο που παραμένει ακέραιο είναι όσα νιώθω για σένα. Δεν ήσουν απλώς ένας περαστικός σε αυτό το ταξίδι μου. Είμαι σίγουρη πλέον γι’ αυτό.

Δεν ήμουν ποτέ καλή με τα λόγια. Ίσως θα ήθελες να ακούς περισσότερα από αυτά. Τα αισθήματά μας όμως είναι μακράν καλύτερα από τα λόγια που τα περιγράφουν. Κι εγώ δε θέλω να σου παραθέσω για ακόμη μία φορά δύο σκόρπιες λέξεις. Πνίγομαι από την επιθυμία να στις εκφράσω και να στις αποδείξω έμπρακτα. Γιατί σου αξίζει να τα εισπράξεις όλα αυτά…

Υ.Γ. Σου χρωστάω ένα ταξίδι. Δεν ξεχνάω τίποτα από όσα μου έχεις πει!

Pillowfights

Υγεία, καύλα και επανάσταση

Άπιαστα όνειρα

Οι άνθρωποι που αγάπησα εγώ ζούσανε πάντα μακριά μου ή πολύ κοντά έτσι ώστε να τους κάνει κάτι να αντιληφθούν ότι είμαι μοναδική για'κείνους κι αναντικατάστατη, κάτι που έτσι κι αλλιώς έχω κατά κάποιον τρόπο και σχεδόν δεχτεί, βλέπεις και το να παίρνεις κάτι σαν δεδομένο σε αυτή την ζωή σε κρατάει πολλές φορές μακριά από την ουσία.

Ζούσανε μέσα από την φαντασία μου, ή και σκέτα μέσα σε αυτήν. Τελεία.

Τους έπλαθα έτσι όπως ήθελα, δεν τους έβλεπα αρκετά γιατί υπήρχε πάντα η δικαιολογία της απόστασης, αλλά αυτό έβγαζε και κάτι το θετικό μιάς και δεν υπήρχε έτσι κι η τριβή που θα είχε μιά κάποια άλλη σχέση, η οποία δεν θα εμπεριείχε απόσταση, δεν περνούσαμε μέσα από ανούσιους καθημερινούς καυγάδες, κρατούσαμε μόνο την ουσία και λίγες κουβέντες στο τηλέφωνο..

- Μ'αγαπάς ;

- Σ'αγαπώ..

Μια ανάσα κι ύστερα κλείσιμο της γραμμής. Γιατί οι σχέσεις εξ αποστάσεως δεν ζούνε όπως οι κανονικές σχέσεις, δεν αναπνέουν όπως οι κανονικές, γιατί θέλει τελικά πολύ τσαγανό, δυνατά συναισθήματα, επιμονή κι υπομονή για να αποφασίσεις να κάνεις σχέση εξ αποστάσεως και πόσο μάλλον να την διατηρήσεις, ή και κάποιες άλλες φορές, μπορεί να κρύβει μόνο μεγάλη ανασφάλεια και διακαή πόθο να έχεις αυτό που εκ των πραγμάτων δεν μπορείς, ή είναι δύσκολο ν'αποκτήσεις ..!

Για τους πολύ πονηρούς και ψαγμένους κάποιες φορές κρύβει και πόνο, βασικά όχι γι'αυτούς τους ίδιους, για τους άλλους που επιλέγουν εκείνοι, βολεύει βλέπεις πολύ κι αυτούς που επιθυμούν να διατηρούν πολλές και παράλληλες σχέσεις, αυτούς που δεν έμαθαν ακόμα να παίζουν με ανοιχτά τα χαρτιά τους, αυτούς που αν ήξεραν να παίζουν σωστά, θα μπορούσαν να είχαν κερδίσει σε όλα τα παιχνίδια κάποιων άλλων, αλλά μπλόφαραν κι έχασαν.

Από την άλλη οι άνθρωποι της φαντασίας μου είναι οι πιο ωραίοι, εκείνους πάλι δεν τους έχω δει ποτέ από κοντά, ή αλλιώς δεν τους έχω ζήσει μέσα στην καθημερινότητα μου, οπότε και δεν μπορώ ολότελα να τους κρίνω, μπορώ όμως να τους φαντάζομαι μέσα από αυτά που λένε και μου τάζουν, φροντίζοντας πάντα να με διαβεβαιώνουν για το πόσο ισχύουν φορώντας κάθε φορά το πιο ωραίο τους χαμόγελο ή αυτό που φαντάζομαι και θέλω εγώ να έχουν.

Αυτούς τους δέχομαι στη ζωή μου δίχως πολλές σκέψεις, δεν πιάνουν χώρο, παρά μόνο στη σκέψη μου και πως θα ήταν δυνατόν να πιάνουν ; Αφού κάποιες φορές δεν υπάρχουν καν.. !

Αυτοί είναι που δεν με στεναχωρούν σχεδόν ποτέ, αυτούς κι όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερο τους προτιμάω, δένομαι μαζί τους, με γεμίζουν με τόσο όμορφα όνειρα κι υποσχέσεις απ'αυτές που δύσκολα δίνει κανονικά ένας άνθρωπος, πόσο μάλλον κάποιος που δεν έχεις δει ποτέ σου..

Κι εμένα κακά τα ψέμματα, μου άρεσαν πάντοτε τα όνειρα, με πήγαιναν αλλού, με έβγαζαν σχεδόν ανέξοδα σε μέρη όπου ποτέ άλλοτε δεν είχα ξαναβρεθεί, αλλά μου άρεσαν, μου έδιναν δύναμη να προσπαθώ, μεταμορφωνόντουσαν σε άνεμο κι εγώ σε καράβι και μου ήταν τόσο απαραίτητα για να συνεχίσω να κινούμαι. Έδιναν κάθε τόσο φτερά στην φαντασία μου και κάποιες φορές αληθινό λόγο ύπαρξης στα συναισθηματά μου.

Αυτούς τους αγάπησα περισσότερο μέσα από την φαντασία μου ή όπως έγραψα και πριν, μόνο μέσα σε αυτήν, οπότε πλησιάζουν και πιο κοντά στο ιδανικό.

Δεν τους έζησα ποτέ μου, δεν με πλήγωσαν, οπότε υπήρχε πάντα λόγος να τους διατηρώ σαν μιά άσβεστη και τόσο ζεστή φλόγα μέσα στα ονειρά μου, ή τους έζησα τόσο λίγο και μέσα σ'ένα τόσο ιδανικό πλαίσιο σχεδόν μιάς 'κάποιας' ημιτελής σχέσης που όμως μέσα σε αυτό το λίγο τους, πρόλαβα και τους αγάπησα αρκετά για να θεωρώ ότι δεν μπορούν και να με βλάψουν. Αγάπησα όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που μου χάρισαν, τους λάτρεψα γιατί είχα το προνόμιο να μη τους γνωρίζω αρκετά κι υπήρξαν και κάποιες φορές που αυτό το εκμεταλεύτηκα κι εγώ όσο κι εκείνοι, απλά ίσως εγώ για διαφορετικούς λόγους.

Οι άνθρωποι της φαντασίας μου είχαν πάντοντε ένα ιδανικό στοιχείο ,απο'κεινα τα τόσο δυνατά, που αν τα αφήσεις ν'αποκτήσουν λίγη μεγαλυτερη υπόσταση μέσα σου μπορούν να σε κάνουν να κυνηγάς ακόμα και μιά ζωή κάτι από το άπιαστο..!

Με στοιχειώνουν όμως κάθε λίγο, γιατί σκέφτομαι ότι αν όντως με ήθελαν έτσι δυνατά όπως υποστηρίζουν ότι με θέλουν, ή όπως εγώ, γιατί δεν έχουν έρθει μέχρι τώρα να με βρούν ;

Μα ύστερα πλάθω ένα παραμύθι απο'κεινα που με παρηγορούν και καθησυχάζουν πιο πολύ το όποιο κομμάτι λογικής μου'χει απομείνει, μάλλον το πιο ισχυρό και τυλίγομαι μαζί με αυτό και την κουβέρτα μου, ενώ κοιμάμαι πάλι μόνη.

Είναι οι άνθρωποι που αγάπησα στα αλήθεια τόσο μακριά ή απλά αυτό βόλευε πάντα πιο πολύ την αλήθεια που χρόνια τώρα προσπαθώ απλά ν'αποκοιμίσω ;

freedomeleftheria

Ο ένας πάνω στον άλλο

Γράφει η Ο. 

Βρισκόμαστε πάλι να σμίγουμε. Άλλη μια φορά οι ανάσες δυνατές, ξεφεύγουν από τα χείλη χωρίς φραγμούς και το μόνο που μένει, είναι οι άναρθρες κραυγές μας, που προσπαθούν να καλύψουν τη σιωπή του δωματίου. Ένα πάθος που ξεχειλίζει σαν χείμαρρος, όταν τα χέρια μας πασχίζουν ν’ ανακαλύψουν τις κρυμμένες μας αισθήσεις, καθώς δοκιμάζουν να διεγείρουν κάθε νοητό ή σωματικό κύτταρο του εκστατικού κορμιού μας.

Χορδές τα σώματά μας, που τεντώνονται και πιέζονται στο έπακρο, προκειμένου να συνθέσουν τις πιο μυστικές μας ερωτικές μελωδίες. Εκείνες που ψιθυρίζουμε τραγουδιστά κι ακατάπαυστα ο ένας μέσα στα αφτιά του άλλου, στις μοναδικές στιγμές της δικής μας μυστικής ένωσης.

Είναι κι εκείνα τα αγγίγματα, που σέρνονται αργά πάνω στο δέρμα μας και τα πυρωμένα ακροδάχτυλά μας γίνονται στάχτη κάθε φορά, που γεύεται ο ένας τον άλλο. Αργόσυρτες διαδρομές, διερευνητικές, που επαναλαμβάνονται ασίγαστα, με σκοπό να επισημανθεί κάθε αχαρτογράφητη σπιθαμή των κορμιών μας. Κάθε εκατοστό, κάθε χιλιοστό, κάθε νοητή συντεταγμένη μας. Βλέφαρα που μισοκλείνουν αισθαντικά καθώς η αγκαλιά μας, ανοίγει και μας καταπίνει σε ένα από τα πολλά παιχνίδια των αισθήσεων.

Τα χέρια σου γραπώνονται εξακολουθητικά και με δύναμη. Έτσι για να πιαστείς, για να μην ξεφύγεις και παρασυρθείς με ορμή στο παραμύθι σας. Γιατί φοβάσαι μήπως εγκλωβιστείς στον κόσμο του ονείρου και δε θα καταφέρεις να δραπετεύσεις ποτέ ξανά στη χώρα το πραγματικού. Γαντζώνεσαι εκεί λοιπόν έστω και για μερικά νωθρά δευτερόλεπτα.

Θα επιχειρήσεις να σηκωθείς αφήνοντας πίσω σου τα τσακισμένα, ιδρωμένα σεντόνια για να κοιτάξεις έξω από το παράθυρο. Το ανοίγεις τόσο όσο χρειάζεται, ώστε να εισβάλλει στο δωμάτιο, ο θόρυβος της πόλης, η θολότητα από τα αδύναμα φώτα της, οι σκιές που ορθώνονται πελώριες και νευρικές στους γκρίζους τοίχους, ο απαλός άνεμος που τον νιώθεις στο πρόσωπό σου να σβήνει την έξαψή σου.

Θα γυρίσεις πίσω να κοιτάξεις, θα χαμογελάσεις και θα ρωτήσεις αν θέλει λίγο ακόμα κόκκινο κρασί. Θα γνέψει καταφατικά, θα γεμίσεις τα ποτήρια, θα το νιώσεις πρώτα να υγραίνει τ΄ άπληστα χείλη σου κι έπειτα να κυλά μέσα στις φλέβες σου, να σε ζαλίζει όμορφα, να σε χαλαρώνει περισσότερο. Θα χαμογελάσεις, ενώ θα γευτείς και πάλι τα χείλη του δαγκώνοντάς τα, σε μια προσπάθεια να κλέψεις λίγες από τις πνοές. Ακόρεστα, αχόρταγα, λαίμαργα σαν ένας αδιαμφισβήτητος εγωκεντρικός πλεονέκτης. Θ΄ αφήσεις το κρασί να χυθεί πάνω στο δέρμα μας γλείφοντας τις σταγόνες του με την άκρη της γλώσσας σου. Μία, μία, αργά, νιώθοντας, τα κορμιά μας να δονούνται από τον ανήκεστο ίμερο. Θα τιθασεύσεις με δύναμη τ’ άτσαλα ριγμένα τσουλούφια μας, πάνω στα υγρά μέτωπά μας και θα σύρεις ένα μικρό, κτητικό φιλί εκεί ψηλά.

Ο ήχος του αναπτήρα θα θρυμματίσει τη σιωπή για άλλη μια φορά, καθώς το τσιγάρο ανεβαίνει στα χείλη και ο καπνός του εισέρχεται με βουλιμία στις ανάσες μας. Η λάμψη της φλόγας του, θα χαρακώσει το σκοτάδι σε μια ανώφελη προσπάθεια να φωτίσει στιγμιαία τα γυμνά κορμιά μας και τις σκιές που τρεμοπαίζουν ανήσυχες πάνω τους. Πνευμόνια που πλημμυρίζουν, κύτταρα που τεντώνονται διεγερμένα κάτω από την επιρροή της, μάτια που κλείνουν φέρνοντας στο μυαλό σκηνές από το έντονο πάθος που ανασύρθηκε μέσα από τα κορμιά μας. Μένουμε κι οι δυο σιωπηλοί με ένα ευτυχισμένο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο. Δάχτυλα που κινούνται και μπερδεύονται μεταξύ τους καθώς ο ένας προσπαθεί να κρατήσει λίγη από την αίσθηση των αγγιγμάτων που προηγήθηκαν. Παλάμες που ενώνονται σφικτά γιατί πλανάται μεταξύ μας, εκείνος ο ανυπόταχτος φόβος, μήπως χαθεί η μνήμη της αφής μας στη λήθη του χρόνου.

Θα τραβήξεις το σεντόνι από πάνω σου και θα κατευθυνθείς στο ψυγείο για μια επιδρομή στις ακόρεστες δίψες, που λαίμαργα ξεπηδούν από το στόμα σου. Το κουτάλι θα βυθιστεί στο παγωτό, που πρόσκαιρα θα κατευνάσει τις απαιτήσεις του ουρανίσκου σου. Θα γεμίσεις μ’ αυτό το σώμα μας για να διακρίνεις άλλη μια φορά τους αδιόρατους πόρους του δέρματος να ξεσηκώνονται κάτω από τον χορό των αισθήσεων. Θα γελάσουμε δυνατά καθώς πασαλείβουμε τα πρόσωπά μας με γεύσεις παγωμένης σοκολάτας.

Κι η μουσική θα ξεχυθεί με μιας στο χώρο γεμίζοντας τα μάτια με εικόνες από διασκευασμένες ερασιτεχνικές παραστάσεις. Τραγούδια που συνδέονται μαζί μας, που περιχαρακώνουν και σημαδεύουν τις μυστικές, ιδιαίτερες διαδρομές των προσωπικών στιγμών μας. Τραγούδια, που όταν ακούγονται σε άσχετες στιγμές, μας φέρνουν στο νου τις μικρές ανεξάντλητες αιωνιότητες της ιστορίας μας.

Θα αγκαλιαστούμε άλλη μια φορά πάνω στα τσαλακωμένα σεντόνια καθώς ο κύκλος της συναινετικής μας αποπλάνησης που μόλις έκλεισε, ανοίγει ξανά από την αρχή.

Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου

Πηγή: Pillowfights

Situationship

Situationship· ούτε εσείς δεν ξέρετε τι συμβαίνει μεταξύ σας

Αλό και καλησπέρα στους απανταχού ερωτευμένους και μη αυτής της γης! Έχουμε σίγουρα ακούσει ή/και διαβάσει σε διάφορα μέρη για όρους που προσπαθούν να οριοθετήσουν τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ δύο ανθρώπων. Τέτοιοι είναι το “friends with benefits”, το “f**k buddies” (ναι, είναι διαφορετικά μεταξύ τους, κι εγώ προσφάτως το έμαθα), την «ελεύθερη σχέση» αλλά και την κλασική, ξεκάθαρη full out σχέση όπως σχεδόν όλοι μας την ξέρουμε. Έχεις, όμως, ακούσει ξανά τον όρο “situationship”; Μέχρι πρότινος, ούτε κι εγώ. Αν ούτε κι εσύ, μείνε μαζί μου για να ανακαλύψουμε μαζί αυτό το είδος ανθρώπινης διάδρασης.

Ο όρος “situationship” είναι μία λέξη που προέρχεται από το blending των λέξεων “situation” και “relationship”. “Well done, Sherlock!” θα μου πείτε τώρα, ωστόσο τα συστατικά της λέξης μπορούν να βοηθήσουν έτσι ώστε να καταλάβουμε λίγο καλύτερα το νόημά της. Τι, όχι;

Είναι πολύ συχνό φαινόμενο να συμβαίνει κάτι ερωτικό στη ζωή μας με κάποιον άλλον άνθρωπο και να αντιμετωπίζουμε από τον περίγυρό μας ερωτήσεις τύπου «και τώρα δηλαδή τα ‘χετε;» (ποια;) ή «και τώρα δηλαδή είστε μαζί» ή και το ακόμα πιο γενικό «και τι είναι, δηλαδή, αυτό που τρέχει τώρα μεταξύ σας;». Σου έχει συμβεί ποτέ να ερωτηθείς κάτι από όλα αυτά και να μην έχεις ξεκάθαρη απάντηση να δώσεις; Αν ναι, σύμφωνα με πολλούς ψυχολόγους και ψυχοθεραπευτές, αυτό που έχεις στη ζωή σου ερωτικά αυτή τη στιγμή ονομάζεται “situationship” και είναι πολύ πιο συνηθισμένο απ’ όσο, πιθανώς, νομίζεις.

Τι στο δαίμονα είναι, λοιπόν, αυτό το “situationship”; Σε αδρές γραμμές, το «τα πάντα όλα» των σχέσεων (συντροφικότητα, πολύ τένις δωματίου, συζήτηση, κοινές έξοδοι με παρέα ή άνευ) χωρίς κρεμμύδι (i.e. επισημότητες). Σε πιο απλά ελληνικά, το situationship συνδυάζει όλα τα προνόμια που θεωρητικά έχει κάποιος με σχέση για τους δυο συμμετέχοντες σε αυτό. Για τον υπόλοιπο κόσμο, όμως, η σχέση του ζευγαριού αυτού είτε είναι περισσότερο κάτι σαν κοινό μυστικό παρά σαν δεδομένο γεγονός είτε δεν υφίσταται καν. Κοινώς, η παρέα και οι κοντινοί άνθρωποι του ζευγαριού ή που θα έχουν μια αδρή ιδέα ότι κάτι συμβαίνει με αυτούς τους δύο ή που θα κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και ενδεχομένως τα χαμπέρια να φτάσουν σε εκείνους κατόπιν εορτής.

Πήραμε μια τζούρα του τι είναι το ‘situationship’; Αν όχι, μπορεί να το καταλάβουμε λίγο καλύτερα αν μπούμε στη διαδικασία να κατανοήσουμε τι δεν είναι. Δεν είναι ‘friends with benefits’, γιατί εκεί συνήθως προϋπάρχει φιλία μεταξύ των δύο και κάπου στην πορεία εμπίπτει το ερωτικό της κατάστασης. Δεν είναι ‘f**k buddies’, γιατί εκεί η σχέση είναι σχεδόν αμιγώς ερωτική, με ολίγη από φιλικό επίπεδο. Δεν είναι σχέση, γιατί λείπουν οι επισημότητες και η συνύπαρξη σε «επιβεβλημένες» κοινωνικές εκδηλώσεις, καθώς και ένα μεγάλο κομμάτι του «μοιράζομαι την καθημερινότητά μου με κάποιον». Οι κακές γλώσσες λένε, επίσης, ότι συνήθως αυτές οι καταστάσεις καταλήγουν στην ύπαρξη συναισθημάτων από τη μία πλευρά χωρίς να βρίσκουν το αντίστοιχο αντίκρυσμα, πράγμα το οποίο (hopefully) δε συμβαίνει στις σχέσεις. Τέλος, δεν είναι μια απλή ξεπέτα της μίας (ή των περισσότερων) βραδιάς, καθώς οι συμμετέχοντες μοιράζονται πράγματα πέραν ενός φλογερού και παθιασμένου κρεβατιού.

Στο τέλος της ημέρας, όμως, γιατί έχουν τόσο μεγάλη σημασία τα «βαφτίσια» μιας κατάστασης για τα μάτια του κόσμου; Όσο δύο άνθρωποι είναι χαρούμενοι με αυτό που έχουν ο ένας με τον άλλον, οι ταμπέλες που προτείνουν ένα ενδεικτικό όνομα της κατάστασης μεταξύ τους τόσο γι’ αυτούς και (πολύ περισσότερο) για τον υπόλοιπο κόσμο περισσεύουν. Τα προβλήματα ξεκινούν τη στιγμή που σε δυαδικό επίπεδο δεν είναι απολύτως ξεκάθαρα τα πράγματα και υπάρχουν παρεξηγήσεις ως προς τις προθέσεις της μίας ή της άλλης πλευράς. Αλλά αυτό, μάλλον, είναι συζήτηση για κάποιο άλλο άρθρο.

Συντάκτης: Έλενα Καργοπούλου

Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου

Pillowfights

that tingly little feeling

“You know that tingly little feeling you get when you like someone? That's your common sense leaving your body.”

a little longer

“Stay a little longer, for an hour, or a couple years more, or maybe a lifetime.”

- Adonis - Shayef

xx-iv

Λυσιμελής πόθος

Τίτος Πατρίκιος // Μεγάλο γράμμα IV Λυσιμελής πόθος

Μονόλογος

...and only half dressed

cooking together with wine, music and only half dressed

- wwanderllust

Η καύλα είναι ιερή και να τη σέβεσαι

Η καύλα είναι ιερή και να τη σέβεσαι

Ωράριο καταστημάτωv υπάρχει, ωράριο φαγητού υπάρχει, ωράριο στην καύλα δεv υπάρχει όμως.

Η καύλα έρχεται αvα πάσα στιγμή, εκεί πoυ δεν τo περιμέvεις ακόμα και χωρίς λόγo. Μη μoυ πείτε ότι πoτέ δεν καυλώσατε έτσι χωρίς λόγo, θα ‘vαι ψέμα. Κι εvvoείται υπάρχει κι εκείνη η καύλα που ναι μεν έρχεται εκεί πoυ δεν τo περιμέvεις, αλλά τουλάχιστον στηv έχoυv προκαλέσει.

Εντωμεταξύ, υπάρχoυv τόσα πράγματα στov άλλov πoυ σε κάvoυv vα καυλώσεις, πoυ oύτε εσύ δεν πίστευες ότι μπορούν να σε αvάψoυv τόσo. Απ’ τη φωvή μέχρι και τo πιo άκυρo σημείo τoυ σώματoς.

Nιώθω ότι ζoύμε σε μια επoχή πoυ έχoυμε μπουχτίσει στη σεξoυαλικότητα και ξεχvάμε τov ερωτισμό. Μια χαρά είvαι τo γαμήσι, μια χαρά είvαι κι o oργασμός. Αλλά για vα απoγειωθoύv αυτά, θέλει πρoετoιμασία τo πράγμα, θέλει ερωτισμό. Θέλει vα πoθείς τov ίδιo τov πόθo. Θέλει vα χύvεις με τov πόθo τoυ άλλoυ. Nα σέβεσαι αυτόν τον πόθο. Nα σέβεσαι την καύλα που σου προκαλεί ο άλλος. Να νιώθεις την ηδονή που σου μεταφέρει και να γουστάρεις απ’ την ηδονή που προσφέρεις. Να γίνεσαι έρμαιο του αμοιβαίου στιγμιαίου πόθου και τότε η καύλα να αποκτά πραγματική ουσία, να γίνεται ιερή.

Δεv πρέπει vα υπoτιμάμε το πάθος για τov/τη σύvτρoφό μας. Αvτιθέτως, πρέπει vα τo εvισχύoυμε με κάθε τρόπο. Να απολαμβάνουμε την έλξη και να την εκφράζουμε έντονα. Η στιγμή της έξαψης είvαι στιγμή απόλυτης αλήθειας και είναι μοναδική για τov καθέvα. Oπότε πρέπει να σεβόμαστε την έλξη, και να την επιδιώκουμε στην πιο έντονη μορφή της.

Και το θέμα είναι να βιώνουμε τηv αληθιvή καύλα. Αυτή πoυ κυβερvάει τov άvθρωπo και τov κόσμo oλόκληρo, αυτή πoυ καίει βαθιά μέσα στo σώμα μας κάθε αναστολή και κάθε αντίθετη παράμετρο που προκύπτει. Να είναι η καύλα που μας ξεσηκώνει να βουτήξουμε στα άδυτα του πάθους χωρίς κατευθυνόμενη λογική.

Η καύλα δε γoυστάρει τov καθωσπρεπισμό, αδιαφoρεί για τα «πρέπει», ακόμα κι αν πρόκειται για ενδόμυχα δικά της εμπόδια, τα oπoία βέβαια, όταν βγαίνoυν στηv επιφάνεια, τα απoδoμεί και τα oικoδoμεί ξανά με διαφoρετικά υλικά, αvαλόγως τωv συνθηκώv και τωv διαθέσεών της.

Η καύλα δε θεσμοθετείται μα ούτε και θεσμοθετεί. Δεv είναι ευγενική. Βγάζει γλώσσα στoυς εσωτερικoύς και εξωτερικoύς πoυριταvισμoύς, γιατί oτιδήπoτε καθαρό τής είvαι ξέvo. Όλoι την έχoυμε μέσα μας, αλλά πoλλές φoρές την απoκρύπτoυμε, τηv τσαλαπατάμε, την αρνoύμαστε. Ωστόσο, ξέρει πώς να εξουσιάσει πάνω σε σκέψεις που δεν της αρέσουν. Έχει τσαμπουκά, φέρεται όπως γουστάρει και χρησιμoπoιεί μόνο «βρώμικη» γλώσσα. Δε χρειάζεται τov έρωτα, ψήνεται όμως για ένα ορμητικό γαμήσι, άλλες φoρές βίαιo και καταιγιστικό, άλλες φορές «ευαίσθητo» και «ερωτικό».

Τα σώματα προθυμοποιούνται να υπακούσουν στo κάλεσμά της. Οι αισθήσεις –καταγεγραμμέvες και μη– αδημονούν στoυς γρυλισμoύς της και επαvατoπoθετoύvται στo κάδρo τωv ασυλλόγιστων ηδovώv της. Η καύλα δεv έχει «σε θέλω, αλλά λίγo αργότερα», «δεv έχω απoφασίσει», «μα πρέπει πρώτα vα κάvω μπάvιo», «έχω δoυλειά, δώσε μου χρόνο…», «μήπως δεν πρέπει, κάτσε να το σκεφτώ». Τo μovαδικό απόφθεγμα πoυ απoδέχεται είvαι: «Πάμε, τώρα, κι ό,τι γίvει».

Αv είvαι vα ακoλoυθήσoυμε τoν δρόμo της καύλας, ας τo κάvoυμε γρήγoρα κι όχι μόνο στο σεξ, αλλά σε όλα όσα αφoρoύv στη ζωή μας. Ας παραδοθούμε σε αυτή την παθιασμένη μας παρόρμηση κι όσo αvτέξoυμε.

Συντάκτης: Δημήτρης Καλαλές

Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα

pillowfights

Time after time

Σας καλησπερίζω με νέο τίτλο ιστολογίου και νέα διάθεση. Γιορτάζουμε την πρώτη δεκαετία στη μπλογκόσφαιρα με μερικές εκπλήξεις που ετοίμασα για εσάς. Ας μη προτρέχω, όμως.

Η σημερινή ανάρτηση έχει άλλο ύφος, πιο προσωπικό. Λίγο η νύχτα, λίγο το μοχίτο, λίγο η καλοκαιρινή αύρα, ξύπνησε μέσα μου ένας αχόρταγος πόθος να ανοίξω ξανά τα νυχτερινά μου ημερολόγια. Είναι καιρός να γράψω ξανά, μετά από καιρό, γράμμα σε ένα αόρατο "εσύ". Παραλήπτης ένα "εσύ" απρόσωπο, γιατί ίσως εν τέλει δε θέλω να μιλήσω σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά στο ίδιο το μυαλό μου.

Ανασυγκρότηση.

Ποια είμαι "εγώ" και ποιος "εσύ"; Τι είμαστε "εμείς" και τι υπήρξαμε; 

Η θύμηση σου είναι στιγμιότυπα, και τούτα τα καρέ δεν αρκούν ούτε καν να φτιάξουν έναν ολόκληρο άνθρωπο. Κι όμως, αυτή η ημιτελής παρουσία έγινε η απουσία που απασχολεί το βράδυ μου.

Τι είσαι; Λέξεις, τρυφερές. Αγγίγματα, ηδονικά. Μα κι εκείνη η ασφάλεια. Η γαμημένη ασφάλεια. Μεγάλωσα κι ακόμη δεν έμαθα. Το παιδί ψάχνει ακόμα καταφύγιο.Το παιδί θα είναι για πάντα παιδί.

Είμαι τόσο ίδια και τόσο διαφορετική... Βιώνω διαφορετικά τις απουσίες. Ίσως γιατί λείπουν όσοι έπρεπε να ήταν εδώ, όσοι είχαν σημασία. Όταν σου κλέβουν την ανάσα, τι να σου πει μία σταγόνα αίματος; Τα γόνατα μου ήταν γρατζουνισμένα πριν από σένα, μάτια μου. 

Το τέρας είχε ξυπνήσει χρόνια πριν έρθεις εσύ. Το έβαλες για ύπνο, λίγο μονάχα, όσο χρειαζόταν να μείνει αδρανές εκείνη την κακή περίοδο, την περίοδο που ήμουν ευάλωτη στις επιθέσεις του.

Από μία άποψη πιστεύω ότι γι' αυτό ήρθες στη ζωή μου. Για να με προστατέψεις. Να με προστατέψεις από τον ίδιο μου τον εαυτό. Κι ύστερα έφυγες, γιατί η αποστολή σου είχε ολοκληρωθεί. Ίσως γι' αυτό να μη σου δόθηκα ποτέ ολοκληρωτικά. Πάντοτε ένα πόδι στην έξοδο. Έτοιμη να τρέξω. 

Μπορούν να πέσουν τίτλοι τέλους σε ένα έργο που δεν άρχισε ποτέ;

Τι να σημαίνει τέλος στη δική μας ιστορία; Μία συνήθεια που παύει να είναι συνήθεια;

Ίσως φοβάμαι να ανοιχτώ στο άγνωστο. Γιατί αν λείπεις εσύ, τη θέση σου θα πρέπει να πάρει μία νέα συνήθεια. Θα πρέπει να βρεθούν ξανά δύο χείλη να μου λεν τις ίδιες λέξεις, και δύο χέρια να τυλίγονται γύρω μου και να διαλύουν το σκοτάδι. Θα πρέπει να βρω δυο μάτια από τα οποία δε θα προσπαθήσω να κρυφτώ. Θα πρέπει να πω αλλού αυτά που δεν τόλμησα να πω σε σένα...

Λείπεις, ναι, άραγε "μου" λείπεις; 

Σε σκέφτομαι και τούτο το βράδυ, ίσως επειδή το επέλεξα εγώ. Δίχως να ξέρω το γιατί. Άσκοπα, ίσως επειδή ψάχνω ένα σκοπό. Τι κερδίζω; Να καίγομαι; Να καίγομαι.

The understanding barman

A bit of Fry and Laurie

Περισπωμένη

Ξαπλώνεις

μικρή περισπωμένη

πάνω στο ωμέγα

της πιο γενναίας

λέξης μου. 

- Ελένη Μαυρογονάτου

Από την συλλογή : ''Στο ῶ της πιο γενναίας λέξης''

megistovelinekes

Το μανιφέστο της καύλας

Η καύλα είναι αγνή, καθολική και αναμάρτητος. Αγνή γιατί πηγάζει κατευθείαν από την ψυχή χωρίς να μπορούν να την τιθασεύσουν τα ανεριστικά φίλτρα του μυαλού. Καθολική γιατί την νιώθει κάθε ον σε αυτή τη γη. Αναμάρτητος γιατί δε λαθεύει ποτέ, δεν αμφισβητείται και δεν παρεξηγείται: την καύλα πολλοί την περνούν για έρωτα, τον έρωτα δεν τον περνά για καύλα κανείς.

Η καύλα είναι πανταχού παρούσα: στροβιλίζει το μυαλό σου και χορεύει με τα σώψυχά σου. Σε κάνει να περπατάς, να ονειρεύεσαι, να σκέφτεσαι και να δρας.

Η καύλα σε ωθεί να ζεις.

Η καύλα δεν είναι μόνο σεξουαλική· είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Η καύλα είναι ενθουσιασμός, μεράκι και δίψα για ζωή. Η καύλα είναι όρεξη, ελευθερία κι ευχαρίστηση.

Η καύλα είναι δύναμη.

Η καύλα είναι παρεξηγημένη. Έχει κατηγορηθεί ως φτηνή, ζωώδης και στιγμιαία. Της φόρεσαν ψεύτικες φορεσιές ρομαντικών ιδεών, την έκαψαν στην πυρά, προσπάθησαν να την τιθασεύσουν με μαστίγια, μετάνοιες και ηθικοκοινωνικούς φραγμούς.

Η καύλα, όμως, δεν είναι εξιδανικευμένη. Βρίσκεται στο εδώ και στο τώρα, χωρίς να αναλώνεται σε υποθέσεις, αναλύσεις και εμμονές. Η καύλα δε γουστάρει να κοιτάει πράγματα κι ανθρώπους με το τηλεσκόπιο, απεχθάνεται τα αδειανά πουκάμισα και τα τινάγματα των πεταλούδων.

Η καύλα δεν είναι φτηνή, γιατί είναι ειλικρινής, ωμή και ατόφια: σιχαίνεται τα ψέματα, το φόβο, τα πρέπει και τις κάθε είδους συμβάσεις. Δε γουστάρει βολέματα, πειθαρχίες και ωχαδερφισμούς. Κάνει πέρα τους δειλούς, τους άτολμους, τους βολεμένους και τους βουτυρομπεμπέδες.

Η καύλα δεν είναι στιγμιαία: η καύλα είναι αθάνατη. Πηγάζει απ’ τη ζωή και χορεύει με το θάνατο. Όσο η γη γυρίζει, θα υπάρχει καύλα, γιατί η γη γυρίζει από καύλα. Η καύλα δεν είναι η πεταλούδα που θα καεί απ’ τη φωτιά· η καύλα ανάβει τη φωτιά. Η καύλα δεν πεθαίνει· χάνεται μόνο όταν πάψει να υπάρχει θέληση.

Η καύλα δεν είναι μία έννοια πολυσύνθετη: απλώς υπάρχει.

Βρίσκεται στα χαμόγελα των ανθρώπων και πίσω από κάθε λαμπρή ιδέα. Βρίσκεται στα κορμιά των εραστών και στις εμπνεύσεις των συγγραφέων. Βρίσκεται στις λέξεις των ποιητών, στις μελωδίες των μουσικών και στο γέλιο των παιδιών. Βρίσκεται στα πινέλα των ζωγράφων, στα “εύρηκα” των εφευρετών και στα χέρια των χτιστών. Βρίσκεται στις ιαχές των πολεμιστών και στο διαλογισμό των μυστών. Βρίσκεται στα πέταλα των λουλουδιών και στο βόμβο των μελισσών, στις στάλες της βροχής, στον κεραυνό, τη βροντή, την ελπίδα και την απελπισία.

Είσαι εδώ λόγω της καύλας και λόγω της καύλας ζεις, υπάρχεις κι αναπνέεις.Κι αφού γεννήθηκες λόγω της καύλας, ζήσε και πέθανε με καύλα.

Περπάτησε με καύλα και όλος ο κόσμος θα γίνει δικός σου.

Χαμογέλασε με καύλα και δε μαλώσεις ποτέ.

Δούλεψε με καύλα και δε θα κουραστείς.

Γέλα με καύλα και θ’ αργήσεις να κλάψεις ξανά.

Κλάψε με καύλα και θα γελάσεις ξανά σύντομα.

Γάμα με καύλα και νιώσε.

Νιώσε με καύλα και ζήσε.

Ζήσε με καύλα και πέθανε ευτυχισμένος.

Τάδε έφη Έρις και αυτός είναι ο νόμος (ή και όχι).

Ερις Λυομενη

millions of somethings

Come lay with me for hours so we can talk thousands of nothings while it means millions of somethings. 

— Unknown

...άβαφη μέσα στις πιτζάμες σου

Στο τέλος της ημέρας, αυτό που μετράει είναι να σε κάνει να γελάς, άβαφη μέσα στις πιτζάμες σου.

- sofbansheequeen 

νύχτα στο νησί

Τη νύχτα σ’ ένα νησί

Πάμπλο Νερούντα

Όλη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου κοντά στη θάλασσα, στο νησί. Ήσουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.

Ίσως πολύ αργά ενώθηκαν τα όνειρά μας, στα ψηλά ή στα βαθιά, στα ψηλά σαν κλαδιά που κουνάει ο ίδιος άνεμος, στα χαμηλά σαν κόκκινες ρίζες που αγγίζονται.

Ίσως το όνειρό σου χωρίστηκε από το δικό μου και στη σκοτεινή θάλασσα με έψαχνε όπως πρώτα υπήρχες όταν δεν ακόμα, όταν χωρίς να σε διακρίνω έπλεα στο πλάι σου, και τα μάτια σου έψαχναν αυτό που τώρα – ψωμί, κρασί, έρωτα και θυμό – σου δίνω με γεμάτα χέρια, γιατί εσύ είσαι το κύπελλο που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.

Κοιμήθηκα μαζί σου όλη τη νύχτα, ενώ η σκοτεινή γη γυρίζει με ζωντανούς και νεκρούς, και σαν ξύπνησα ξάφνου καταμεσής στη σκιά το μπράτσο μου τύλιγε τη μέση σου. Ούτε η νύχτα, ούτε ο ύπνος μπόρεσαν να μας χωρίσουν.

Κοιμήθηκα μαζί σου και ξύπνησα με το στόμα σου βγαλμένο από τον ύπνο να μου δίνει τη γεύση από τη γη, από τη θάλασσα, από τα φύκια, από το βάθος της ζωής σου, και δέχτηκα το φιλί σου μουσκεμένο από την αυγή σαν να έφθανε από τη θάλασσα που μας περιβάλλει.

(από τα 100 ερωτικά σονέτα)

megistovelinekes