2020 checklist

*Adds “October: werewolves” to 2020 bingo list*

@8FACT

Με τα παντελόνια κάτω

EDITORIAL

Μετά από εβδομάδες σιωπής, αραχτή σε ένα μπαλκόνι με το βρακί κι ένα φρέντο καπουτσίνο αγκαλιά, σας καλημερίζω ξανά από το *διαδικτυακό* μου μπαλκόνι. Έχω να γράψω από τον Απρίλιο, αλλά είχα φροντίσει ώστε να σας κρατήσουν συντροφιά οι προγραμματισμένες αναρτήσεις μου, ώστε να μην λείψω ποτέ *πραγματικά* από τη μπλογκόσφαιρα.

Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα τους τελευταίους μήνες, και πρώτο και καλύτερος ο μπλόγκερ. Όσοι με διαβάζετε καιρό (είμαι εδώ μέσα σχεδόν δέκα χρόνια, κατάντησα ο γερόλυκος του μπλογκ), ξέρετε ήδη ότι με εκνευρίζουν οι αλλαγές που κάνει κατά καιρό ο ιστότοπος. Μου τη δίνει που αλλάζει ο πίνακας ελέγχου, εκνευρίζομαι να ψάχνω λειτουργίες που ήξερα ενστικτωδώς ότι βρίσκονται σε μία *συγκεκριμένη* θέση, μου ξυπνάει το OCD πως-το-λένε. Αφήκετε με να είμαι ο boomer της μπλογκόσφαιρας.

Εκτός μπλογκόσφαιρας, η καθημερινότητα είναι επίσης διαφορετική. Πρώτη φορά μετά από χρόνια, δε δουλεύω καλοκαίρι. Πρώτη φορά κάνω καλοκαιρινές διακοπές. Πρώτη φορά κοιμάμαι χωρίς ξυπνητήρι, ξυπνάω δίχως την υποχρέωση να ντυθώ. Πίστευα ότι θα μου ήταν δύσκολο να μείνω χωρίς δουλειά, ότι θα βυθιζόμουν στο τέλμα και στην κατάθλιψη που γνώρισα μετά την ορκωμοσία μου και μέχρι να πιάσω δουλειά. Ότι δε θα βρω διέξοδο για την ενέργεια που συσσωρευόταν μέσα μου.  Όταν ξέσπασε η πανδημία ένιωθα οργισμένη - οργισμένη για τη σεζόν που θα πήγαινε χαμένη, για τα χρήματα που στερούμαι, για το μεράκι μου, που κατέληξε στον κάλαθο των αχρήστων. Ένιωθα ότι εγώ η ίδια κατέληξα στον κάλαθο των αχρήστων.

Τώρα, όμως; Τώρα που πέρασε ο καιρός, τώρα που έσφιξαν οι ζέστες, τώρα που βρήκα το ιδανικό αφρόγαλα για φρέντο, τώρα που ξεκουράστηκα και απέβαλα το φαρμάκι, που λέγεται άγχος, από μέσα μου, τώρα κατάλαβα ότι την είχα εν τέλει ανάγκη αυτή την ανάπαυλα. Ότι είχα ανάγκη όχι τόσο να ξεκουράσω το σώμα, αλλά το πνεύμα μου. Τώρα που το μεγαλύτερο πρόβλημά μου είναι ότι ακόμα δεν κατάφερα να πάω στη θάλασσα (πονεμένη ιστορία), τώρα που δε μετράω τις μέρες ως "ημέρες ξύλου" και "αντίστροφη μέτρηση μέχρι να ξεκινήσει το ξύλο", τώρα συνειδητοποίησα ότι αυτό που μου έλειπε ήταν η ξεγνοιασιά. Τώρα κατάλαβα ότι το άγχος μου δηλητηρίαζε το μυαλό και την ψυχή. Ότι μου σκότωνε τη δημιουργικότητα. Και τώρα δε θέλω να τελειώσουν οι διακοπές μου.

Παράλληλα, βρήκα τρόπους να ξεσπάσω την ενέργεια μου όσο διαρκούν οι διακοπές μου. Γράφτηκα ξανά στο γυμναστήριο, περιέθαλψα ένα ορφανό γατάκι (όσοι δεν έχετε κάνει γατο-σίττινγκ, να ξέρετε ότι είναι σαν να έχετε ένα βρέφος στο σπίτι, μείον το θηλασμό), έβαλα και άπλωσα αμέτρητα πλυντήρια. Σκούπισα, σφουγγάρισα και απολύμανα επιφάνειες. Οργάνωσα εκ νέου τη ντουλάπα μου. Και τη διέλυσα μέσα σε τρεις μέρες. Γιατί το χάος είναι το στοιχείο μου.

Και ανακάλυψα τελικά ότι δεν είχα τόση ενέργεια όση νόμιζα. Γιατί τα τελευταία χρόνια εξάντλησα το σώμα μου δίχως έλεος, με δικαιολογία τα νιάτα μου γιατί "αν δεν το κάνω τώρα που μπορώ, πότε;".

Μέχρι που μία ημέρα, μόλις χθες, κάθισα στον καναπέ και άνοιξα το Word. Για ένα δεκάωρο η τηλεόραση παρέμεινε κλειστή, δεν κοίταξα την οθόνη του κινητού μου, αγνόησα τις ειδοποιήσεις του Netflix. Η έμπνευση μου είχε χτυπήσει την πόρτα. Και αυτή τη φορά είχε όλο της το σθένος, απέκτησε υπόσταση και ζωντανή μου υπαγόρευσε αρχή, μέση και τέλος. Ένα διήγημα γεννήθηκε μέσα σε μία ημέρα. Μετά από μήνες σιωπής, το υποσυνείδητο μου γέννησε ένα ολόκληρο διήγημα. (Θα ακολουθήσει ξεχωριστή ανάρτηση, μην τη χάσετε!)

Στο τέλος αυτής της δημιουργικής έκρηξης, κοίταξα την καταμέτρηση σελίδων και λέξεων. Αυτό που ξεκίνησε ως μία αόριστη ιδέα, μετρούσε 9 σελίδες και ξεπερνούσε τις δύο χιλιάδες λέξεις. Άνοιξα το "χαμόγελο". Αντιγραφή - επικόλληση - δημοσίευση. Χασμουρήθηκα και έκλεισα το λάπτοπ. Νιώθοντας πληρότητα ξανά, μετά από καιρό, πήγα για ύπνο. Κοιμήθηκα σαν πουλάκι.

April

EDITORIAL

April is the cruelest month, breeding lilacs out of the dead land,

mixing memory and desires, stirring dull roots with spring rain.

- T.S. Eliot, Waste Land

π κ εμπλοκή

EDITORIAL

#that_awkward_moment

A woman in the 50's

Μία χαμένη γυναικεία τσάντα του 1950 αποκαλύπτει 

πώς ήταν στα αλήθεια η ζωή εκείνη την εποχή

Την βρήκε τυχαία ο επιστάτης ενός σχολείου και ξετυλίγει ολόκληρη την πραγματικότητα ενός έφηβου κοριτσιού εκείνης της δεκαετίας.

Η απρόσμενη ανακάλυψη μίας δερμάτινης, κόκκινης τσάντας της δεκαετίας του '50 έρχεται για να δώσει στον κόσμο του 21ου αιώνα μία καλή γεύση του πώς ήταν πραγματικά η ζωή εκείνη την εποχή, του τι σήμαινε να είσαι νέος σε μία από τις πιο ξεχωριστές δεκαετίες για την ιστορία της ανθρωπότητας.

Το 2019 ένας επιστάτης στο North Canton Middle School στο Οχάιο, ξεκίνησε να επισκευάζει μερικά παλιά, παρατημένα λόκερς [ Σημείωση του Επιμελητή: lockers είναι τα προσωπικά ντουλαπάκια των μαθητών στα αμερικανικά σχολεία, στα οποία μπορούν να κλειδώσουν τα προσωπικά τους αντικείμενα. Συναντώνται και σε αποδυτήρια γυμναστηρίων. ] όταν εντόπισε ένα κόκκινο αντικείμενο πεσμένο σε ένα στενό χώρισμα, ανάμεσα στα λόκερς και τον τοίχο. Αν και η τσάντα είχε υποστεί σοβαρές φθορές στο εξωτερικό της, τα πράγματα που βρίσκονταν μέσα ήταν πολύ καλά διατηρημένα και δίνουν μία πραγματικά καλή εικόνα του πώς ήταν στα αλήθεια η ζωή ενός εφήβου εκείνης της εποχής, ζωντανεύοντας εικόνες ρετρό αισθητικής που συγκινούν και εντυπωσιάζουν.

Σύμφωνα με το περιεχόμενο της τσάντας, το κόκκινο μικρό clutch του 1957 άνηκε στην Patti Rumfola που, πράγματι, είχε δηλώσει ότι έχασε την τσάντα της σε κάποιον σχολικό χορό την ίδια χρονιά. Τότε το σχολείο είχε την ονομασία Hoover High Schoοl, ενώ δεν είναι γνωστό αν η τσάντα έπεσε από λάθος στο χώρισμα δίπλα στον τοίχο ή αν κάποιος την έκρυψε εκεί για συγκεκριμένο λόγο.

Τα αντικείμενα, όμως, που εντοπίστηκαν μέσα σε αυτήν λένε από την αρχή μία θαυμάσια ιστορία, που θα μπορούσε να είναι ακόμα και ταινία. Την ιστορία ενός νεαρού, δραστήριου και δημοφιλούς κοριτσιού που ζούσε στα τέλη της δεκαετίας του '50 και ήθελε να αλλάξει τον κόσμο. Μέσα στο κόκκινο τσαντάκι βρέθηκαν πολλά μολύβια, στυλό, ένα ημερολόγιο τσέπης (τότε δεν υπήρχαν κινητά για να έχει η Patti ηλεκτρονικό ημερολόγιο παντού μαζί της), εισιτήρια για το λεωφορείο, την κάρτα μέλους του YMCA και πολλές φωτογραφίες της οικογένειας της και των φίλων της.

Το αμερικανικό σχολείο αμέσως αποφάσισε πως τσάντα πρέπει να επιστραφεί άμεσα στην ιδιοκτήτρια της, δηλαδή στην Rumfola και γρήγορα μπόρεσε να διασταύρωσει πως η Patti αποφοίτησε από το λύκειο το 1960.

Δυστυχώς η διεύθυνση του εκπαιδευτικού ιδρύματος ανακάλυψε σύντομα ότι η Rumfola είχε πεθάνει το 2013, σε ηλικία μόλις 71 ετών στον Πενσυλβάνια. Ωστόσο, έζησε μία πολύ γεμάτη ζωή, έγινε και η ίδια καθηγήτρια και απέκτησε 5 παιδιά.

« Το σχολείο επικοινώνησε με την οικογένεια της Rumfola για να τους παραδώσει την τσάντα και όλα της τα παιδιά, μαζί με τα εγγόνια της, συγκεντρώθηκαν το περασμένο φθινόπωρο για να ανοίξουν όλοι μαζί το περιεχόμενο της τσάντας, ώστε να ρίξουν μία κλεφτή ματιά στην αληθινή ζωή της μητέρας τους πίσω στο 1957 ».

Πηγή: womantoc.gr

Βασιλόπιτα ... αλλιώς!

Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Το ρολόι χτυπάει μεσάνυχτα.

Το νέο έτος έχει μπει επισήμως, και μαζί του κάνει την εμφάνισή της στο τραπέζι η Βασιλόπιτα. Κατά το έθιμο, το βράδυ της Παραμονής, ο οικοδεσπότης σταυρώνει τρεις φορές τη βασιλόπιτα, κόβει και μοιράζει τα κομμάτια σε παρευρισκόμενους και μη. Ένα του Χριστού, ένα της Παναγίας, του Σπιτιού, του Άη Βασίλη, του Οικοδεσπότη, της Οικοδέσποινας κ.ο.κ. Αυτός που θα βρει το τυχερό φλουρί στο κομμάτι του, θα έχει την εύνοια της τύχης το νέο έτος.

Η παράδοση θέλει τη βασιλόπιτα ως ένα φουρνιστό γλύκισμα από αλεύρι, αυγά, γάλα και ζάχαρη. Είναι, όμως, αυτή η μοναδική μορφή της;

Τα τελευταία χρόνια είναι πολύ συνηθισμένη η βασιλόπιτα που απαντάται προπαρασκευασμένη σε φούρνους, ζαχαροπλαστεία και σούπερ μάρκετ. Ένα στρογγυλό τσουρέκι, με το νέο έτος να αναγράφεται στην κορυφή με ένα κομμάτι ζυμάρι.

Στο σπίτι μου, για πολλά χρόνια, η δική μας παράδοση ήταν μία τούρτα που έφτιαχνε η γιαγιά μου την Παραμονή. Ο οικοδεσπότης μας κάθε χρόνο αφιέρωνε ένα κομμάτι στο Φτωχό κι ένα στον Ξενιτεμένο. Απολύτως ταιριαστό, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι παππούδες μου ήταν εγγόνια και παιδιά προσφύγων, αλλά και οι ίδιοι τους ήταν για πολλά χρόνια μετανάστες στη Γερμανία.

Με αφορμή το νέο προϊόν γνωστής μάρκας ειδών σφολιάτας, αποφασίσαμε φέτος να αλλάξουμε την "παράδοση" και να κόψουμε μια αλμυρή βασιλόπιτα στο σπίτι μας. Νέο έτος, νέα δεδομένα, νέα βασιλόπιτα. Θα είναι, άραγε, αυτό το νέο μας έθιμο;

Στην πραγματικότητα, σε κάποια μέρη της Ελλάδας οι αλμυρές πίτες είναι μια συνηθισμένη παραλλαγή της Πρωτοχρονιάτικης βασιλόπιτας. Στη δυτική Μακεδονία, η παράδοση θέλει μία τυρόπιτα ή πρασόπιτα να καλωσορίζει το νέο έτος, ενώ σε περιοχές όπως η Θράκη, δεν είναι απίθανο ο οικοδεσπότης να μοιράσει μια κρεατόπιτα.

Καθώς διαβάζουμε τη συνταγή για την Ξανθιώτικη βασιλόπιτα με πράσο και κιμά, ας θυμηθούμε όλοι μας - και ο καθένας ξεχωριστά - τα πρωτοχρονιάτικα έθιμα του δικού μας σπιτιού.

Αλμυρή βασιλόπιτα κρεατόπιτα Ξάνθης

Προετοιμασία: 0:30' Μαγείρεμα: 1:00'
Εύκολη
Μερίδες: 12

Παραδοσιακή αλμυρή βασιλόπιτα κρεατόπιτα με πράσα από την Ξάνθη. Αντί για βασιλόπιτα, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας φτιάχνουν αλμυρές πίτες (συνήθως κρεατόπιτες) με φλουρί, που τις εμπλουτίζουν με ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα. Έτσι, η νέα χρονιά ξεκινά με αφθονία, καλή τύχη και τραγανή νοστιμιά!

Υλικά Συνταγής

• 1 πακέτο φύλλο κρούστας
• 6 μέτρια πράσα 
• 1 ξερό κρεμμύδι 
• 500 γραμ. χοιρινό κιμά
• 3/4 φλ. ελαιόλαδο 
• 3 κ.σ. σουσάμι 
• 1/2 φλ. αμυγδαλόψιχα χοντροκομμένη 
• αλάτι 
• πιπέρι 
• 2 πρέζες κύμινο
• 2 πρέζες κανέλα
• 2 πρέζες μοσχοκάρυδο 

Εκτέλεση

Για την παραδοσιακή αλμυρή βασιλόπιτα κρεατόπιτα από την Ξάνθη, καθαρίζουμε πρώτα τα πράσα. Τα κόβουμε σε χοντρές φέτες. Τα ζεματάμε σε αλατισμένο νερό για 5′ και τα στραγγίζουμε καλά. Ζεσταίνουμε 2 κ.σ. από το ελαιόλαδο και ροδίζουμε τον κιμά να ψηθεί καλά. Προσθέτουμε το κρεμμύδι και το αφήνουμε να μαραθεί. Τέλος, προσθέτουμε τα ζεματισμένα πράσα. Αφήνουμε τη γέμιση να πιει όλα τα υγρά της. Πασπαλίζουμε με τα μπαχαρικά και προσθέτουμε το σουσάμι και το αμύγδαλο. Την αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει καλά.

Σε μεγάλο ρηχό λαδωμένο ταψί για πίτα, στρώνουμε ακτινωτά 4 φύλλα κρούστας λαδωμένα. Κάνουμε λεπτή στρώση με το 1/3 της γέμισης, σκορπίζοντάς τη σε κομματάκια, σε όλη την επιφάνεια του φύλλου. Από πάνω, απλώνουμε δυο λαδωμένα φύλλα και προσθέτουμε το 1/3 της γέμισης. Σε κάποια από τις στρώσεις βάζουμε το φλουρί.

Επαναλαμβάνουμε με δυο λαδωμένα φύλλα και την υπόλοιπη γέμιση. Καλύπτουμε την πίτα με τα υπόλοιπα φύλλα, αφού τα λαδώσουμε ενδιάμεσα. Γυρίζουμε τις άκρες προς τα μέσα, χαράζουμε σε κομμάτια και ραντίζουμε με το υπόλοιπο ελαιόλαδο, καθώς και με λίγες σταγόνες νερό. Ψήνουμε την αλμυρή βασιλόπιτα κρεατόπιτα για 1 ώρα στους 180 C, μέχρι να ροδίσει καλά.

Extra tip για την αλμυρή βασιλόπιτα κρεατόπιτα

Ραντίζουμε την κρεατόπιτα με ελαιόλαδο και με λίγο νερό, για πιο τραγανό αποτέλεσμα.

Πηγή: argiro.gr

Οικογενειακή Ευτυχία

Όταν τρως με το σόι.

Η βαρυστομαχιά των Χριστουγέννων

Η βαρυστομαχιά των Χριστουγέννων

Αντρέα Φερεόλ και Φιλίπ Νουαρέ στο «Μεγάλο Φαγοπότι» του Μάρκο Φερέρι (1973).
Πού να έβλεπαν τα ελληνικά φαγοπότια τα Χριστούγεννα

Δεν αντιλέγω, το χριστουγεννιάτικο τραπέζι πρέπει να ‘ναι πλούσιο. Από τις απαρχές του ανθρώπινου πολιτισμού, η γιορτινή από την καθημερινή τάβλα σε τούτο διέφεραν: η πρώτη είναι επιδεικτικά στρωμένη καλώντας τους συνδαιτυμόνες σ’ ένα ξέσπασμα κατανάλωσης τροφής και ποτού, η δεύτερη είναι επιφορτισμένη απλώς με την ικανοποίηση των αναγκών της καθημερινής επιβίωσης. Αλλά πόσο πλούσιο διάολε; 

Πριν το γουρούνι βρει την θέση του στο τραπέζι, προσγειώνεται και το μοσχάρι. Αυτό είναι μέσα σε μια μαύρη σάλτσα γεμάτη κρεμμύδια, κόκκους πιπεριού και άλλα καρυκεύματα. Και δίπλα του έρχεται το ρύζι με τους σπόρους από ρόδια, καθότι το μοσχάρι πάει με ρύζι όχι με ψητές πατάτες

Πρώτα έρχεται η σούπα. Κοτόσουπα αυγοκομμένη με τον παλιό καλό τρόπο. Μαζί με την σούπα προσγειώνονται στο τραπέζι και τα βρασμένα μπούτια του κοτόπουλου. Μετά την σούπα, αποχωρούν τα βαθιά πιάτα για να κάνουν την εμφάνιση τους τα άδεια ρηχά που βρίσκονται από κάτω. Καταφθάνει το ψητό χοιρινό σε δυο πιατέλες, με την γλυκιά σάλτσα του σε χωριστά σερβίτσια. Eρχεται κι ένα ταψί πατάτες που συνοδεύουν το χοιρινό. 

Πριν το γουρούνι βρει την θέση του στο τραπέζι, προσγειώνεται και το μοσχάρι. Αυτό είναι μέσα σε μια μαύρη σάλτσα γεμάτη κρεμμύδια, κόκκους πιπεριού και άλλα καρυκεύματα. Και δίπλα του έρχεται το ρύζι με τους σπόρους από ρόδια, καθότι το μοσχάρι πάει με ρύζι όχι με ψητές πατάτες. 

Παραλλήλως, κάπου εμφανίζεται και μια τηγανιά σβησμένη με κρασί. Το διπλό μακρύ τραπέζι αρχίζει να αναστενάζει, η δωδεκάδα των συνδαιτυμόνων όλο τακτοποιεί μπας και καταφέρει να βολέψει στην επιφάνεια πιάτα, πιατάκια, σουπιέρες, σαλατιέρες, ψωμιέρες, μακρουλά, τετράγωνα και στρογγυλά σερβίτσια κάθε είδους. 

Καθότι πέραν των κρεάτων και των συνοδευτικών τους, από νωρίς είχαν πάρει την θέση τους ένα σουφλέ που έφερε μια από τις ξαδέρφες (να μην έρθει με άδεια χέρια), μια χορτόπιτα που έφτιαξε η σπιτονοικοκυρά (μην και σκεφτούν πως δεν είχε ποικιλία), τρεις διαφορετικές σαλάτες (λάχανο-ντομάτα, μαρούλι-λάχανο-καρότο και μια με σπανάκι-ρόκα-ρόδι-ξερά σύκα), ένα λουκάνικο που έφτιαξε ο νοικοκύρης (για να βάλει κι αυτός την πινελιά του), ένα τζατζίκι, μια τυροκαυτερή και ένα-δυο ακόμα που είμαι σίγουρος ότι τα είδα όμως είναι αδύνατο να τα θυμηθώ. 

Τα πιάτα αρχίζουν να κρέμονται επικίνδυνα από τα μπαλκόνια του τραπεζιού, το ένα καβαλάει το άλλο σαν λαθροεραστές, μόλις μετακινηθεί κάποιο κατ’ ευθείαν η θέση του καταλαμβάνεται, οι πρώτες σάλτσες κυλούν πάνω στο τραπεζομάντηλο, τα ποτήρια αρχίζουν να χάνουν επικίνδυνα την ισορροπία τους μέσα στις συνεχείς μετακινήσεις του χάους που υπάρχει πάνω στο τραπέζι. 

Καθότι υπάρχουν ποτηράκια του τσίπουρου (για την αρχή πριν ξεκινήσει το κυρίως φαγητό), του κρασιού, του νερού, παρέα με μπουκάλια κόκκινου κρασιού, άσπρου κρασιού, αναψυκτικών (για τα παιδιά και για όσους τα αναμειγνύουν), κανατάκια με τσιπουράκι και μια κανάτα με νερό. 

Αφήνω κατά μέρος τις φέτες του ψωμιού (άσπρο και μαύρο για τις διαιτούμενες κυρίες και τους διαβητικούς), τα αλάτια, τα πιπέρια, τις μουστάρδες και τα εκατοντάδες κουταλομαχαιροπίρουνα που στριμώχνονται στις χαραμάδες. 

Άσε τις μεγάλες κουτάλες και τις πιρούνες που εξυπηρετούν τις πιατέλες και πηγαινοέρχονται από την ανατολή στην δύση τους για να μην εμποδίζουν τον πιο κοντινό τους να φάει. Τώρα θυμήθηκα αυτό που μου διέφευγε προηγουμένως, ήταν δυο πιάτα με γραβιέρες, χαλούμι ψητό με κάστανα και φέτα. 

Κι αφού φάμε και πιούμε, απομακρύνονται κάποια απ’ αυτά, έρχονται καινούρια πιατάκια με κουταλάκια για να υποδεχτούμε τα γλυκά. Μια καρυδόπιτα (της άλλης ξαδέρφης), ένα ρολό μαρμελάδας (από την σπιτονοικοκυρά), ένα μιλφέιγ Κωνσταντινίδη (από τον φιγουρατζή της παρέας) κι ένα κέικ (από την γιαγιά του τραπεζιού). 

Και μετά έρχονται τα λικεράκια σε κολονάτα ποτηράκια, μαστίχες και πικραμύγδαλα, ένα γερμανικό που κανένας δεν μπορεί να προφέρει και ένα λικέρ λεμόνι που δεν πίνεται κι ας το ονομάζουν λεμοντσέλο. 

Κατά τη μιάμιση σηκωνόμαστε από το τραπέζι τρεκλίζοντας για να φύγουμε, καθότι την επομένη το μεσημέρι (ανήμερα Χριστουγέννων γαρ) θα επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό σε άλλο σπίτι. Επίσης την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων στο σπίτι του εορτάζοντος Μανόλη, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και ανήμερα ασφαλώς. Ενδέχεται και στο ενδιάμεσο Σαββατοκύριακο να επαναληφθεί εκτάκτως, κάποιο παρεάκι θα κάνουμε για ένα φαγητάκι. 

Σηκωνόμαστε από το τραπέζι με τις κοιλιές προτεταμένες, χαιρετιόμαστε, φιλιόμαστε και πριν φύγουμε, στεκόμαστε στην εξώπορτα και κάνουμε την συνήθη ευχή: 

Και του χρόνου με υγεία. 

Εμένα μου λες; Αμ δεν το βλέπω… 

Πηγή: Protagon.gr

Christmas Travel

Χριστούγεννα σε 8 πόλεις της Ευρώπης

Για ζεστό κρασί, πουτίγκα και βόλτες

Χριστούγεννα. Ίσως, η πιο όμορφη στιγμή του χρόνου. Τότε, που οι πόλεις του κόσμου φορούν τα γιορτινά τους και το γκρίζο αποκτά χρώμα.

Το φως από τα λαμπιόνια και οι στολισμένοι δρόμοι δημιουργούν ευφορία και κάνουν τους πάντες να χαμογελούν. Άλλωστε, όπως υποστηρίζει και έρευνα, η χριστουγεννιάτικη διακόσμηση μας κάνει χαρούμενους. Όλο αυτό το christmas spirit και η χαρούμενη διάθεση φωλιάζουν σε μεγάλες δόσεις μέσα στις χριστουγεννιάτικες αγορές. Εκεί, που η ζεστή σοκολάτα ρέει άφθονη και τα τσουρέκια και τα κουλουράκια μοσχοβολούν.

Χριστούγεννα στις πιο ονειρεμένες αγορές του κόσμου

Οι πόλεις της Ευρώπης φημίζονται για τις χριστουγεννιάτικες αγορές τους, οι οποίες γεμίζουν κόσμο και μοσχοβολούν καλούδια.

Ταλίν, Εσθονία

Όταν ο ήλιος πέφτει, η πλατεία Δημαρχείου στο Ταλίν ζωντανεύει. Το σκηνικό σκέτη μαγεία. Η παράδοση εορτασμού των Χριστουγέννων χρονολογείται από το 1441, όταν η αδελφότητα Blackheads σήκωσε το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο του κόσμου. Γι' αυτό και το χριστουγεννιάτικο δέντρο της εσθονικής πρωτεύουσας είναι τόσο εντυπωσιακό που μένει στους επισκέπτες αξέχαστο.

Αν θέλετε να πάρετε μια γεύση από εσθονικά χριστουγεννιάτικα φαγητά, δοκιμάστε μελιτζάνα, μαύρη πουτίγκα και λάχανο στην αγορά. Η χριστουγεννιάτικη αγορά του Ταλίν είναι μία από τις πιο γοητευτικές και οικονομικά προσιτές στην Ευρώπη.

Κοπεγχάγη, Δανία

Για επτά εβδομάδες, το πιο μοντέρνο εκθεσιακό κέντρο της Κοπεγχάγης γίνεται ένα μεγάλο δημιούργημα με θέμα τον Χανς Κρίστιαν Αντερσεν. Πάρτε το κρασί σας και δοκιμάστε παραδοσιακά ντόνατς γεμισμένα με μήλο. Εάν δεν σας αρέσουν τα σάντουιτς με χοιρινό που τρώνε στην δανέζικη πρωτεύουσα, τότε, δοκιμάστε μπιφτέκια, πίτσα ή μπέργκερ.

Μπριζ, Βέλγιο

Σαν κάποιος να πετάει νεραιδοσκονη σε αυτή τη βελγική πόλη. Στην πλατεία Simon Stevinplein ανάμεσα σε μεσαιωνικά αρχοντικά στήνονται ξύλινοι πάγκοι. Εκεί, θα βρείτε κάθε λογής αντικείμενα από στολίδια μέχρι τυρί. Τα κιόσκια που βλέπουν την Steenstraat προσφέρουν δοκιμές τζιν και βάφλες γεμάτες σαντιγί.

Ααχεν, Γερμανίας

Τα ξύλινα περίπτερα στήνονται στην Münsterplatz, μια λιθόστρωτη πλατεία της πόλης που βλέπει στον μπαρόκ καθεδρικό ναό, που είναι θαμμένος ο βασιλιάς Charlemagne του 9ου αιώνα. Η χριστουγεννιάτικη αγορά φημίζεται για το αρωματισμένο με γλυκάνισο gingerbread που ονομάζεται printen. Το κρασί και τα παραδοσιακά φαγητά αναμένεται να ξετρελάνουν και τους πιο απαιτητικούς.

Κολμάρ, Γαλλία

Οι δρόμοι του 16ου αιώνα της πόλης Κολμάρ είναι βγαλμένες από παραμύθι, οπότε οι χριστουγεννιάτικες αγορές απλά πασπαλίζουν με λίγη παραπάνω μαγεία την περιοχή. Η πόλη έχει έξι χριστουγεννιάτικες αγορές γεμάτες φώτα, λιχουδιές και προϊόντα. Μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε το αρωματισμένο κρασί στις αγορές της Κολμάρ.

Σεβίλλη, Ισπανία

Στην Ανδαλουσία μπορείτε να τσουλήσετε στο παγοδρόμιο κάτω από φοινικόδεντρα και να απολαύσετε ημέρες γεμάτες βόλτες τις ημέρες των Χριστουγέννων στους δρόμους με φώτα και δραστηριότητες. Η Σεβίλλη γεμίζει τις γωνιές της με παραστάσεις Γέννησης, μουσικές χορωδίες, που ονομάζονται «campanilleros» και μέρη όπου μπορείτε να δοκιμάσετε πολλά γλυκά.

Νόβι Σαντ, Σερβία

Το Winterfest είναι η πρώτη και παλαιότερη χριστουγεννιάτικη αγορά της Σερβίας. Το μεγαλύτερο αξιοθέατο είναι το Singing Christmas Tree, όπου χορωδίες μικρών και μεγάλων γεμίζουν μελωδίες την αγορά, καθημερινά. Δεδομένου ότι πρόκειται για μια πολυπολιτισμική επαρχία, οι χορωδίες τραγουδούν σε 10 διαφορετικές γλώσσες! Περίπου 50 ξύλινα σπιτάκια βρίσκονται στο ιστορικό κέντρο, ενώ μετά από 30 χρόνια οι υπεύθυνοι έφεραν ξανά τα fijakers (άμαξες).

Βιέννη, Αυστρία

Από τα μέσα Νοεμβρίου έως τα Χριστούγεννα, οι παραμυθένιες πλατείες της Βιέννης μεταμορφώνονται σε αγορές. Το άρωμα των αρτοσκευασμάτων και τα ροφήματα γεμίζουν ζεστασιά την ατμόσφαιρα. Μία από τις πιο γνωστές χριστουγεννιάτικες αγορές είναι η παραδοσιακή Vienna Magic of Advent, η οποία μετατρέπει την πλατεία Δημαρχείου σε ένα λαμπερό παραμύθι. Εκεί, θα βρείτε δώρα, διακοσμητικά για το δέντρο, γλυκά και ζεστά ροφήματα. Το καλύτερο απ’ όλα… καρουζέλ! Για τους αθεράπευτα ρομαντικούς, ένα υπέροχο σημείο είναι η χριστουγεννιάτικη αγορά μπροστά στο παλάτι Schönbrunn.

Φωτογραφίες: Shutterstock

Πηγή: iefimerida.gr

Dear Santa

Όταν ήμουν μικρή, ποτέ δεν με παραμύθιασαν οι δικοί μου με τον Αγιο Βασίλη. Δεν έχω παράπονο, έπαιρνα δώρα, αλλά πάντα μου τα έδιναν εκείνοι. Δεν είχα πρόβλημα, αρκεί που είχα δωράκια.. 

Εκεί που πραγματικά ένιωθα άσχημα ήταν όταν άλλα παιδιά περίμεναν τον Άγιο Βασίλη, ζούσαν τη μαγεία αυτή κι εμένα μου έλεγαν "μην πεις στην τάδε φίλη σου ότι δεν υπάρχει, γιατί περιμένει να της φέρει δώρο"... Και άκουγα να μιλάνε τα άλλα παιδιά γι αυτό, τι προετοιμασίες έκαναν κ πως το ζούσαν κ στεναχωριόμουν λίγο.. Ευχόμουν πραγματικά να πίστευα κ γω, κ να περίμενα τον Άγιο Βασίλη, ένιωθα πραγματικά την λαχτάρα κ ζήλευα τη φάση! Ο άντρας μου, λίγο πολύ, σαν κ μένα, δεν του είχαν πει ποτέ πως τα δώρα τα φέρνει κάποιος άλλος εκτός των γονιών των ίδιων. 

Όταν ήρθε στον κόσμο η μικρή, εξ αρχής, κάναμε το θέμα του Άγιου Βασίλη, υπερπαραγωγή... Παραμονή Χριστουγέννων το βράδυ, (πάντα παραμονή Χριστουγέννων, όχι Πρωτοχρονιάς, για να έχει χρόνο να παίξει με τα παιχνίδια της όσο το δυνατόν περισσότερο κ νωρίτερα) βγαίναμε έξω στον κήπο κ κρύβαμε τα δώρα της σε διάφορα δέντρα. Αν τύχαινε να είμαστε στο Βόλο, στα πεθερικά μου, επειδή είναι διαμέρισμα, κρύβαμε τα δώρα στην πυλωτή. 

Ξαφνικά λοιπόν, εκεί που η μικρή ήταν στο σαλόνι κ ανυπομονούσε, ακούγαμε όλοι καμπανάκια.. Ή, έπαιρνε τηλέφωνο ο Άγιος Βασίλης τον μπαμπά! Και ζητούσε τη μικρή, κ της έλεγε να βγει να ψάξει τα δώρα της επειδή εκείνος έπρεπε να φύγει γρήγορα, να πάει κ σε άλλα παιδάκια. (Να ακούς τον άντρα μου να μιλάει με τον φίλο του τον Γιώργο στο τηλέφωνο, που έκανε τον Άγιο Βασίλη, να μη σου μείνει άντερο. "Έλα Αγιε, εσύ είσαι;;; Τι μας έφερες φέτος;;" "Σε σένα ένα αρχίδι, δώσε μου το παιδί ρε μλκ να μιλήσω, άντε να δω τι άλλο θα με βάλετε να κάνω") 

Βάζαμε λοιπόν όλοι μπουφάν, κ τρέχαμε έξω με φακούς. Ναι, έχουμε φώτα έξω, αλλά με φακούς έχει πιο πολύ πλάκα. Ψάχναμε στο σκοτάδι για τα δώρα. Δε μπορώ να σας περιγράψω την ανατριχίλα... Αν το ένιωθα εγώ τόσο έντονα, δε μπορώ καν να φανταστώ πως το βίωνε το παιδί. Χεσμένη από το φόβο της μεν, κατουρημένη από τη χαρά της, δε. 

Ξαφνικά, ανακαλύπταμε τα δώρα. Ψηλά, σε κλαδιά, Τα κατέβαζε ο μπαμπάς, και τότε... "ωχχχχχ κοίτα, κοίτα εκεί στον ουρανό ψηλά, δε σου μοιάζει σαν έλκηθρο αυτό;;;" Και η μικρή ενθουσιασμένη (κ ψιλοφρικαρισμένη ταυτόχρονα, λολ) - "ναι, ναι το βλέπω!!!!!!". Και φώναζα εγώ 'ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΓΙΕ ΒΑΣΙΛΗ!! ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ Κ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ' και έλεγε κ το μικρό λίγο ντροπαλά "ευχαριστούμε που ήρφες και μου έφερες βώρα!!!" - και μετά τρέχαμε μέσα στο σπίτι, και τότε ΕΚΠΛΗΚΤΟΙ διαπιστώναμε πως είχε φάει κ το μελομακάρονο που είχαμε αφήσει κάτω από το δέντρο κ είχε πάρει κ το γράμμα, «Πώς γκένεν ατό;» - Μία φορά, ο Άγιος ήρθε κι έφερε δώρα, αλλά ξέχασε να φάει το μελομακάρονο κ να πάρει το γράμμα ο άμπαλος, αλλά οκ αφού τελείωσε τη βάρδια του, ξαναπέρασε από το σπίτι μας, γιατί το πρωί έλειπαν. 

Δεν είπαμε ποτέ στο παιδί πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Όσο μεγάλωνε κ άρχισε να με ρωτάει με δυσπιστία, της απαντούσα με πάσα ειλικρίνεια, 'δεν ξέρω αν υπάρχει. Δεν τον έχω δει, αλλά δεν βλέπω ούτε τον αέρα που φυσάει έξω, αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει αέρας;'.  

Δεν χρειάστηκε ποτέ να πω πως δεν υπάρχει. Ε, καλά, βρήκε την άκρη μόνη της. Τώρα έχει κλείσει τα 11, πέρυσι είχα την αίσθηση πως ήταν τελευταία χρονιά που βγήκαμε να ψάξουμε τα δώρα κ δούμε το έλκηθρο. Και είμαι σίγουρη πως πέρυσι απλά "έπαιξε" μαζί μας την όλη φάση, σα θεατρικό δρώμενο, προσποιούμενη πως δεν ξέρει... Φέτος λοιπόν της είπαμε πως θα της δώσουμε χρήματα κ θα πάμε να ψωνίσει μόνη της ότι θέλει. Χμμ.. Και σαν να μην της πήγε πολύ καλά αυτό. 

Χτες, έψαξε κ βρήκε χριστουγεννιάτικα αυτοκόλλητα. Κ κάθισε κ έγραψε γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Ζωγράφισε, έβαλε σε φάκελο κ το έβαλε κάτω από το δέντρο. Και μου είπε με συνωμοτικό ύφος "μην ξεχάσουμε να βάλουμε το μελομακάρονο του, ε;". 

Και κάπως έτσι, θα έρθει κ φέτος ο Άγιος. Και θα βγούμε να ψάξουμε τα δώρα του στα δέντρα. Τρέχουν δίπλα μας σκυλιά, γατιά, τουρλουμπούκι, όλοι σε αναστάτωση. Και νιώθεις αυτή την ανατριχίλα, δε μπορώ να σας το περιγράψω, μα... αφού εσύ κρέμασες τα δώρα στο δέντρο, είναι δυνατόν να νιώθεις αδρεναλίνη στο κόκκινο;; 

Και φέτος, ειδικά. Που το παιδί πια σιγά σιγά, γίνεται κοπέλα, και γνωρίζει τους νόμους της φύσης και παγκόσμιες αλήθειες, μια ανάσα πριν το γυμνάσιο, μια ανάσα πριν την εφηβεία... αναρωτιέμαι... Ποιος κάνει δώρα σε ποιον, τελικά.  

*Εξακολουθώ να μην τρελαίνομαι με τα Χριστούγεννα κ αυτή την καταναγκαστική χαρά που λες κ σου επιβάλλεται, λόγω των ημερών. Ε, εντάξει είμαι κ μουρτζούφλης από τη φύση μου και μίζερη, μην τα ξαναλέμε. Παραμονή Χριστουγέννων όμως, αργά το βράδυ, ανοίγω λίγο τις γρίλιες στην καρδιά κ το μυαλό μου. Έτσι για λίγο. Ίσα να κάνει ένα πέρασμα ο χοντρουλός μουσάτος.

Πηγή: Φυστίκι που Κυλάει

Να τα πούμε;

Πάρτε τρίγωνα ανά χείρας και πάμε να πούμε τα κάλαντα.

Τι εννοείς τα λέω λάθος;

Χριστουγεννιάτικα δέντρα ... αλλιώς

Τα πιο φαντασμαγορικά δέντρα

Προσεχώς Χριστούγεννα και όπως κάθε χρόνο όλες οι πόλεις λάμπουν: φαναράκια, λαμπάκια καμπανούλες και αστέρια στολίζουν τους δρόμους φέρνοντας την ζεστασιά και την θαλπωρή των Χριστουγέννων. Όμως αυτό που πρωταγωνιστεί σε κάθε σπίτι είναι φυσικά το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Είτε μικρά είτε μεγάλα, είτε με πολλά είτε με λίγα στολίδια πάντα θα έχει ξεχωριστή θέση σε κάθε σπίτι και θα παίρνει όλα τα βλέμματα θαυμασμού.

Για να “ξεφύγουμε” από τα κλισέ παρακάτω θα δούμε μια λίστα με ασυνήθιστα και περίεργα Χριστουγεννιάτικα δέντρα.

ΔΕΝΤΡΟ ΑΠΟ ΣΟΚΟΛΑΤΑ 

ΔΕΝΤΡΟ ΑΠΟ ΜΠΥΡΕΣ 

ΔΕΝΤΡΟ PACMAN 

ΔΕΝΤΡΟ ΑΠΟ ΦΕΛΛΟΥΣ 

ΔΕΝΤΡΟ ΑΠΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ 

ΔΕΝΤΡΟ ΑΠΟ ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΕΣ 

ΔΕΝΤΡΟ ΣΕ ΣΤΥΛ ΜΠΑΡΟΚ 

ΔΕΝΤΡΟ ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΑ 

ΔΕΝΤΡΟ ΑΠΟ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ 

ΔΕΝΤΡΟ ΑΠΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙΑ 

ΔΕΝΤΡΟ ΑΠΟ ΑΥΓΟΘΗΚΕΣ 

Πηγή: Ημερήσια Κουκουβάγια

A very merry cake, indeed

Το απόλυτο χριστουγεννιάτικο κέικ 

To απόλυτο χριστουγεννιάτικο κέικ κρύβει μέσα του αποξηραμένα φρούτα, μυρωδιές μπαχαρικών και, κυρίως, το αγαπημένο σας αλκοόλ, που του δίνει ξεχωριστό άρωμα, γεύση και υφή.

Υλικά

Ένα κιλό ανάμεικτα αποξηραμένα φρούτα (σταφίδες, κράνμπερις, κεράσια, βερίκοκα, δαμάσκηνα, σύκα) 

ξύσμα και χυμός από ένα ακέρωτο πορτοκάλι 

ξύσμα και χυμός από ένα ακέρωτο λεμόνι 

150ml μπράντι ή scotch whiskey ή ρούμι (και λίγο ακόμα στην άκρη) 

250 γρ. αγελαδινό βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου 

200 γρ. καστανή ζάχαρη 

175 γρ. αλεύρι μαλακό για όλες τις χρήσεις 

100 γρ. αμύγδαλο πούδρα 

1/2 κ.γ. baking powder 

2 κ.γ. ανάμεικτα μπαχαρικά εποχής (αν δεν έχετε προσθέστε ακόμα 1 κ.γ. κανέλα, 1/4 κ.γ. γαρίφαλο σκόνη και μια πρέζα τζίνζερ) 

1 κ.γ. κανέλα καλής ποιότητας 

1/4 κ.γ. γαρίφαλο σκόνη 

100 γρ. αμύγδαλο φιλέ 

4 μεγάλα αυγά σε θερμοκρασία δωματίου 

1 κ.γ. βανίλια υγρή 

Εκτέλεση

Σε ένα μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι ρίχνετε τα αποξηραμένα φρούτα, το ξύσμα πορτοκαλιού και λεμονιού, τους χυμούς τους και το αλκοόλ, μαζί με το βούτυρο και τη ζάχαρη και ανάβετε το μάτι σε μέτρια ένταση. 

Αφήστε τα υλικά να σιγοβράσουν για πέντε λεπτά και αφαιρέστε τα αμέσως από το μάτι.

Τοποθετήστε το μείγμα σε ένα μεγάλο μπολ και αφήστε το να κρυώσει. 

Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 150 βαθμούς Κελσίου και ετοιμάζετε ένα τσέρκι διαμέτρου 20 εκ. με λαδόκολλα εσωτερικά και εξωτερικά, ώστε να κλείσει πολύ καλά. 

Ρίχνετε στο μείγμα των φρούτων το αλεύρι, τα αμύγδαλα (πούδρα και φιλέ), το baking powder, τα μπαχαρικά, τα αυγά και τη βανίλια και ανακατεύετε μέχρι να ομογενοποιηθούν. 

Ρίχνετε το μείγμα στο τσέρκι, στρώνετε την επιφάνεια και ψήνετε στο κέντρο του φούρνου για δυο ώρες. 

Μόλις το κέικ είναι έτοιμο, το τρυπάτε με ένα ξυλάκι μπαμπού και του ρίχνετε μέσα 2 κ.σ. από το αλκοόλ που βάλατε και μέσα. 

Το αφήνετε να κρυώσει εντελώς μέσα στο τσέρκι του. 

Για να το φυλάξετε μέχρι να είναι έτοιμο για κατανάλωση, αφαιρέστε τη λαδόκολλα και τυλίξτε το καλά σε μεμβράνη. 

Καθημερινά ποτίστε το με λίγο από το αλκοόλ που βάλατε και μέσα στο μείγμα. 

Σημειώσεις

Το κέικ αυτό φτιάχνεται κατά προτίμηση 10 μέρες πριν την κατανάλωσή του. Ωστόσο, και την επόμενη μπορεί να καταναλωθεί, αρκεί να έχει τραβήξει το υγρό που έχετε ρίξει την προηγούμενη. 

Αν θέλετε να το διακοσμήσετε με ζαχαρόπαστα ή με άχνη ζάχαρη, αφήστε το 5 μέρες χωρίς "πότισμα". 

By BBC Food

Πηγή: Ημερήσια Κουκουβάγια

Πανσέληνος της μεγάλης νύχτας

Απόψε στις 12:12 μετά τα μεσάνυχτα, τον δωδέκατο μήνα του χρόνου και δώδεκα μέρες πριν τα Χριστούγεννα θα δούμε στον ουρανό την Πανσέληνο του Δεκεμβρίου, η οποία θα είναι και η τελευταία της δεκαετίας.

Το ολόγιομο φεγγάρι θα κάνει την εμφάνισή του δώδεκα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα και θα μείνει στον ουρανό έως το πρωί της Παρασκευής.

Την ονομάζουν «Πανσέληνο της Μεγάλης νύχτας», «Παγωμένη Πανσέληνο», «Moon before Yule», δηλαδή «Πανσέληνο πριν τα Χριστούγεννα» αλλά και «Πανσέληνο των Βελανιδιών».

Από που πήρε την ονομασία της

Σύμφωνα με τη NASA οι Ευρωπαίοι της είχαν δώσει αυτό το όνομα, καθώς το φεγγάρι είναι κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο. «Το επίπεδο της τροχιάς της σελήνης γύρω από τη Γη, ταιριάζει σχεδόν απόλυτα με το επίπεδο της τροχιάς γύρω από τον Ήλιο. Όταν η διαδρομή του Ήλιου εμφανίζεται στον ουρανό στο χαμηλότερο σημείο για ολόκληρο τον χρόνο, η διαδρομή της πανσελήνου απέναντι από τον Ήλιο εμφανίζεται ψηλότερα στον ουρανό», εξηγεί η αμερικανική διαστημική υπηρεσία.

Στις ΗΠΑ οι φυλές Algonquin, που ζούσαν στα βόρεια και στα ανατολικά των Ηνωμένων Πολιτειών, είχαν "βαφτίσει" την τελευταία πανσέληνο της σεζόν ως «Παγωμένη Πανσέληνο», καθώς οι νύχτες ήταν μεγάλες και κρύες.

Στην Ευρώπη την αποκαλούσαν επίσης «Πανσέληνο των βελανιδιών», που πιστεύεται ότι χρονολογείται από την εποχή παραδόσεων των δρυίδων, όταν μάζευαν το γκι (τον ιξό) από τα βελανίδια. Ο όρος «δρυίδης», σημαίνει «αυτός που ξέρει/βλέπει τη βελανιδιά».

Η άλλη ευρωπαϊκή ονομασία της Πανσελήνου του Δεκεμβρίου ήταν και το «Yule Moon». Τι ήταν όμως το «Yule»; Ένα τριήμερο χειμερινό φεστιβάλ που είχε τις ρίζες του στον 10ο αιώνα, όταν ο βασιλιάς Haakon συνδύασε το φεστιβάλ Yule με τα Χριστούγεννα, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να συμβολίσει τη χριστιανοποίηση της Νορβηγίας.

Πηγή: newsbomb.gr

Να μας αγαπάτε εμάς τα Τοξοτάκια

Να μας αγαπάτε εμάς τα Τοξοτάκια!

Γεια σας. Τοξότης εδώ, χάρηκα για τη γνωριμία· ή αλλιώς σε πολλούς, τρελή. Ή και ταξιδιάρα. Ή και τα δυο μαζί. Σήμερα το αφιέρωμα είναι για μας, τα παιδιά του Δία, τα παιδιά του Δεκέμβρη. Έτσι, για να μας γνωρίσετε ή για να μας καταλάβετε λίγο καλύτερα που λέμε. Ξεκινάμε;

Πρώτον. Ο Τοξότης, είτε για καλό είτε για κακό, είναι μπλεγμένος με την ειλικρίνεια και τον σαρκασμό. Σε σημείο που σπάει τα νεύρα και εκείνου και των υπολοίπων τριγύρω. Και αυτό έχει να κάνει με ό,τι συμβαίνει στη ζωή του -απ’ το πιο αθώο κομπλιμέντο που θα σου πει μέχρι κι εκείνη την ατάκα που θα πετάξει απ’ το πουθενά. Δε θα μαζευτεί ποτέ, όσο κι αν ο ίδιος προσπαθεί. Ακόμα κι αν καταλήγει η ατμόσφαιρα να είναι εντελώς αμήχανη. Ακόμα κι αν σου πει ότι με αυτό το ρούχο είσαι σαν ουραγκοτάγκος. Δεν υπάρχει τακτ κι ούτε πρόκειται να υπάρξει και ποτέ. Λέει αυτό ακριβώς που συμβαίνει και σκέφτεται και σαρκάζεται επίσης με την ίδια ευκολία.

Δεύτερον. Τοξότης σημαίνει ελευθερία. Ελευθερία απ’ τα κουτάκια στη σκέψη, τη ρουτίνα, τη μονοτονία. Ελευθερία απ’ τα όρια που θέτουν οι άλλοι για εκείνον, μαζί με τις προσδοκίες τους. Είναι κάτι σαν νόμος ανάμεσά μας, άγραφος. Είτε θα μπούμε στον κόπο να το εξηγήσουμε με λόγια, είτε θα το δείξουμε με τις πράξεις μας. Τη στιγμή που κάποιος θα πάει να βάλει το δικό του όριο σε οτιδήποτε μας περιβάλει, ετοιμάζουμε νοερά τον τάφο του. Κι αυτό γίνεται γιατί πάντα, έστω κι υποσυνείδητα, έχουμε βάλει εμείς τα όριά μας και τους δικούς μας κανόνες και τους ακολουθούμε πιστά. Είναι ένας απ’ τους λόγους που θα μας δει κάποιος να κάνουμε μπαμ· και όχι, δεν είναι καθόλου ωραίο το θέαμα. 

Τρίτον. Μαζί με την ελευθερία έρχεται κι η ανεξαρτησία. Θέλουμε πάντα τον χρόνο να κάνουμε τα δικά μας. Πάντα. Είτε είναι για το χόμπι μας είτε είναι για τη δουλειά μας. Καταλαβαίνουμε πάρα πολύ καλά το νόημα του χώρου ανάμεσα στις σχέσεις. Ούτε κολλιτσίδες είμαστε ούτε κολλιτσίδες θέλουμε. Αντιθέτως, αν είσαι άνθρωπος που εκτιμάς να έχεις το χώρο σου και να κάνεις τα δικά σου στο μεσοδιάστημα, να ξέρεις ότι και θα σε συμπαθήσουμε και θα το εκτιμήσουμε, αλλά και θα το σεβαστούμε. 

Τέταρτον. Πάμε πάντα πακέτο με τα ζωάκια και τα διαβατήρια στα χέρια μας. Είναι αλήθεια όντως και μάλλον κάτι που μας χαρακτηρίζει. Αν δεν είσαι φιλόζωος, την έκατσες. Σου βγάζουμε αυτόματα την κόκκινη κάρτα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα ταξίδια. Δεν έχουμε κανένα θέμα να πάμε στο Τιμπουκτού την άλλη βδομάδα και τον άλλο μήνα μέχρι την Παταγονία. Γενικά, για να ξέρετε, αν το αεροδρόμιο ήταν η μόνιμή μας κατοικία, θα ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι. 

Πέμπτον. Σε αντίθεση με τις κακεντρεχείς φήμες, δεν είμαστε ούτε περί ανέμων κι υδάτων, ούτε αναίσθητοι, ούτε κατά της δέσμευσης. Σαφώς κι υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά να τα λέμε όλα. Είμαστε υπέρτατα πιστοί σε αυτούς που αγαπάμε κι υπέρτατα δοτικοί, σε σημείο που μουντζώνουμε τους εαυτούς μας. Είμαστε επίσης πολύ ευαίσθητοι, αλλά τις περισσότερες φορές δεν αφήνουμε τους τριγύρω να το δουν· λίγοι είναι εκείνοι που θα μας δουν με τα δάκρυα στα μάτια. Με μεγάλη μας χαρά να δεσμευτούμε -αρκεί ο άλλος να μας δίνει το χώρο που λέγαμε από πάνω και να είναι κι ο σύντροφος κι ο καλύτερός μας φίλος μαζί. 

Έκτον. Είμαστε αρκετά παρορμητικοί κι η επιτομή της λέξης «νευρόσπασμα». Τα σκεφτόμαστε όλα γενικά. Είναι όμως κι οι φορές που δε θα το σκεφτούμε, ρε φίλε, και θα το κάνουμε αυτόματα. Δε μιλάω για κάτι τρελό. Μιλάω για ένα τηλέφωνο στις 5 το πρωί για να πάμε για παγωτό, ας πούμε. Ναι, μας πιάνει αρκετές φορές αυτό και στα πιο απλά πράγματα. Δε θα χωρέσει δεύτερη σκέψη κι είναι τόσο αυτόματο όσο το μπαμ και το νεύρο που έχουμε μέσα μας. Καμιά φορά θα βρούμε και τον μπελά μας, βέβαια, δεν υπάρχει περίπτωση να γλυτώσουμε να μας πουν τρελούς. Όσο για το νεύρο αυτό που έχουμε πάντα, δείτε το σαν κωμωδία, γιατί αυτό είναι. Είμαστε τόσο νευρόσπαστοι που είτε θα κάνουμε μπαμ μόνοι μας και θα τραβάμε τα μαλλιά μας είτε θα τρώμε τούμπες μόνοι μας στο ίσιωμα. Έχετε δει κανέναν να σκοντάφτει μόνος του στο δρόμο απ’ το πουθενά, ή να πέφτει κάτω και μετά να γελάει ή να ρίχνει μούντζα στον εαυτό του; Ε, τοξότης είναι. Τα φιλιά μου, συνάνθρωπε! 

Ε μετά απ’ όλα αυτά μάλλον ήρθε η ώρα να σας καλωσορίσω στον κόσμο μας. Κάπως έτσι τα περνάμε εδώ εμείς που λέτε οι Κένταυροι με τα τόξα. Να μας αγαπάτε μωρέ κι εμάς τους τρελούς, κατά βάθος είμαστε καλούληδες. Κατά βάθος είπα, συνάδελφοι Τοξότες. Μη μου πιάσετε τις φαρέτρες τώρα και παρθούμε στο κυνήγι. Εκτός αν θέλετε να κανονίσουμε να πάμε Τιμπουκτού. Μαζευτείτε να πάμε! 

Πηγή: Pillowfights

Happy Birthday...oh wait!

EDITORIAL

Happy Birthday to ...

... Oh wait.

Stop whatever you're doing

EDITORIAL

That's all. Carry on.

#30DaysUntilChristmas

The Nightmare Who Stole Christmas

EDITORIAL

Source: christmas_hijackers_by_bri_chan

You’re a mean one, Mr. Skellington…

#30DaysUntilChristmas

A nice family dinner

EDITORIAL

Happy Thanksgiving! 

Time to sit down to a nice family dinner.

The one day of the year

 

http://lisa-and-her-dark-paradise.tumblr.com/post/166644108581