2020 checklist

*Adds “October: werewolves” to 2020 bingo list*

@8FACT

14 Lines From Love Letters or Suicide Notes

“I cannot imagine how we forgive ourselves for all the things we didn’t say until it’s too late!”

- Doc Luben - 14 Lines From Love Letters or Suicide Notes.

xx-iv

Ο ένας πάνω στον άλλο

Γράφει η Ο. 

Βρισκόμαστε πάλι να σμίγουμε. Άλλη μια φορά οι ανάσες δυνατές, ξεφεύγουν από τα χείλη χωρίς φραγμούς και το μόνο που μένει, είναι οι άναρθρες κραυγές μας, που προσπαθούν να καλύψουν τη σιωπή του δωματίου. Ένα πάθος που ξεχειλίζει σαν χείμαρρος, όταν τα χέρια μας πασχίζουν ν’ ανακαλύψουν τις κρυμμένες μας αισθήσεις, καθώς δοκιμάζουν να διεγείρουν κάθε νοητό ή σωματικό κύτταρο του εκστατικού κορμιού μας.

Χορδές τα σώματά μας, που τεντώνονται και πιέζονται στο έπακρο, προκειμένου να συνθέσουν τις πιο μυστικές μας ερωτικές μελωδίες. Εκείνες που ψιθυρίζουμε τραγουδιστά κι ακατάπαυστα ο ένας μέσα στα αφτιά του άλλου, στις μοναδικές στιγμές της δικής μας μυστικής ένωσης.

Είναι κι εκείνα τα αγγίγματα, που σέρνονται αργά πάνω στο δέρμα μας και τα πυρωμένα ακροδάχτυλά μας γίνονται στάχτη κάθε φορά, που γεύεται ο ένας τον άλλο. Αργόσυρτες διαδρομές, διερευνητικές, που επαναλαμβάνονται ασίγαστα, με σκοπό να επισημανθεί κάθε αχαρτογράφητη σπιθαμή των κορμιών μας. Κάθε εκατοστό, κάθε χιλιοστό, κάθε νοητή συντεταγμένη μας. Βλέφαρα που μισοκλείνουν αισθαντικά καθώς η αγκαλιά μας, ανοίγει και μας καταπίνει σε ένα από τα πολλά παιχνίδια των αισθήσεων.

Τα χέρια σου γραπώνονται εξακολουθητικά και με δύναμη. Έτσι για να πιαστείς, για να μην ξεφύγεις και παρασυρθείς με ορμή στο παραμύθι σας. Γιατί φοβάσαι μήπως εγκλωβιστείς στον κόσμο του ονείρου και δε θα καταφέρεις να δραπετεύσεις ποτέ ξανά στη χώρα το πραγματικού. Γαντζώνεσαι εκεί λοιπόν έστω και για μερικά νωθρά δευτερόλεπτα.

Θα επιχειρήσεις να σηκωθείς αφήνοντας πίσω σου τα τσακισμένα, ιδρωμένα σεντόνια για να κοιτάξεις έξω από το παράθυρο. Το ανοίγεις τόσο όσο χρειάζεται, ώστε να εισβάλλει στο δωμάτιο, ο θόρυβος της πόλης, η θολότητα από τα αδύναμα φώτα της, οι σκιές που ορθώνονται πελώριες και νευρικές στους γκρίζους τοίχους, ο απαλός άνεμος που τον νιώθεις στο πρόσωπό σου να σβήνει την έξαψή σου.

Θα γυρίσεις πίσω να κοιτάξεις, θα χαμογελάσεις και θα ρωτήσεις αν θέλει λίγο ακόμα κόκκινο κρασί. Θα γνέψει καταφατικά, θα γεμίσεις τα ποτήρια, θα το νιώσεις πρώτα να υγραίνει τ΄ άπληστα χείλη σου κι έπειτα να κυλά μέσα στις φλέβες σου, να σε ζαλίζει όμορφα, να σε χαλαρώνει περισσότερο. Θα χαμογελάσεις, ενώ θα γευτείς και πάλι τα χείλη του δαγκώνοντάς τα, σε μια προσπάθεια να κλέψεις λίγες από τις πνοές. Ακόρεστα, αχόρταγα, λαίμαργα σαν ένας αδιαμφισβήτητος εγωκεντρικός πλεονέκτης. Θ΄ αφήσεις το κρασί να χυθεί πάνω στο δέρμα μας γλείφοντας τις σταγόνες του με την άκρη της γλώσσας σου. Μία, μία, αργά, νιώθοντας, τα κορμιά μας να δονούνται από τον ανήκεστο ίμερο. Θα τιθασεύσεις με δύναμη τ’ άτσαλα ριγμένα τσουλούφια μας, πάνω στα υγρά μέτωπά μας και θα σύρεις ένα μικρό, κτητικό φιλί εκεί ψηλά.

Ο ήχος του αναπτήρα θα θρυμματίσει τη σιωπή για άλλη μια φορά, καθώς το τσιγάρο ανεβαίνει στα χείλη και ο καπνός του εισέρχεται με βουλιμία στις ανάσες μας. Η λάμψη της φλόγας του, θα χαρακώσει το σκοτάδι σε μια ανώφελη προσπάθεια να φωτίσει στιγμιαία τα γυμνά κορμιά μας και τις σκιές που τρεμοπαίζουν ανήσυχες πάνω τους. Πνευμόνια που πλημμυρίζουν, κύτταρα που τεντώνονται διεγερμένα κάτω από την επιρροή της, μάτια που κλείνουν φέρνοντας στο μυαλό σκηνές από το έντονο πάθος που ανασύρθηκε μέσα από τα κορμιά μας. Μένουμε κι οι δυο σιωπηλοί με ένα ευτυχισμένο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο. Δάχτυλα που κινούνται και μπερδεύονται μεταξύ τους καθώς ο ένας προσπαθεί να κρατήσει λίγη από την αίσθηση των αγγιγμάτων που προηγήθηκαν. Παλάμες που ενώνονται σφικτά γιατί πλανάται μεταξύ μας, εκείνος ο ανυπόταχτος φόβος, μήπως χαθεί η μνήμη της αφής μας στη λήθη του χρόνου.

Θα τραβήξεις το σεντόνι από πάνω σου και θα κατευθυνθείς στο ψυγείο για μια επιδρομή στις ακόρεστες δίψες, που λαίμαργα ξεπηδούν από το στόμα σου. Το κουτάλι θα βυθιστεί στο παγωτό, που πρόσκαιρα θα κατευνάσει τις απαιτήσεις του ουρανίσκου σου. Θα γεμίσεις μ’ αυτό το σώμα μας για να διακρίνεις άλλη μια φορά τους αδιόρατους πόρους του δέρματος να ξεσηκώνονται κάτω από τον χορό των αισθήσεων. Θα γελάσουμε δυνατά καθώς πασαλείβουμε τα πρόσωπά μας με γεύσεις παγωμένης σοκολάτας.

Κι η μουσική θα ξεχυθεί με μιας στο χώρο γεμίζοντας τα μάτια με εικόνες από διασκευασμένες ερασιτεχνικές παραστάσεις. Τραγούδια που συνδέονται μαζί μας, που περιχαρακώνουν και σημαδεύουν τις μυστικές, ιδιαίτερες διαδρομές των προσωπικών στιγμών μας. Τραγούδια, που όταν ακούγονται σε άσχετες στιγμές, μας φέρνουν στο νου τις μικρές ανεξάντλητες αιωνιότητες της ιστορίας μας.

Θα αγκαλιαστούμε άλλη μια φορά πάνω στα τσαλακωμένα σεντόνια καθώς ο κύκλος της συναινετικής μας αποπλάνησης που μόλις έκλεισε, ανοίγει ξανά από την αρχή.

Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου

Πηγή: Pillowfights

a little longer

“Stay a little longer, for an hour, or a couple years more, or maybe a lifetime.”

- Adonis - Shayef

xx-iv

Συζητήσεις με τον καθρέφτη

Βλέπω απέναντί μου μια μορφή. 

Είναι θολή και ακανόνιστη. Το μόνο που μπορώ να διακρίνω είναι μια θλίψη στα μάτια και μια ταραχή στις κινήσεις της. Φαίνεται οικεία και δεν την φοβάμαι. Πλησιάζω προς το μέρος της, πλησιάζει και αυτή. Με την ίδια ταχύτητα, βηματισμό και κινήσεις με μένα. Κοντοστέκομαι. Προς στιγμήν νομίζω πως απέναντί μου βρίσκεται ένας καθρέφτης. Θα ορκιζόμουν πως είναι το είδωλό μου, μα δε βλέπω εμένα, δε μπορώ να με διακρίνω. Φτάνω κοντά της, φτάνει κοντά μου. 

- «Φαίνεσαι χαμένη», μου λέει. «Ρώτησε με ό,τι θες.»

- «Μίλησε μου για την αγάπη», της λέω.

- «Δεν μπορώ να την ορίσω. Πάντα την πλησιάζω και πάντα μου φεύγει. Ξεγλιστρά σαν την άμμο, σαν το νερό από τα χέρια μου. Μα έχω ακούσει γι’ αυτήν στα τραγούδια, την έχω διαβάσει στα ποιήματα, την έχω δει στα βλέμματα των περαστικών, την έχω νιώσει στον τρόπο που άγγιξε την ψυχή μου. Κάποιος, κάτι, κάποτε.»

- «Μίλησε μου για τα όνειρα.»

- «Χωρίς αυτά δε θα ήμουν τίποτα. Τα όνειρα και η ελπίδα πως κάποτε θα φτάσω σ' αυτά με κρατάνε ακόμα εδώ.»

- «Μίλησε μου για τον πόνο.»

- «Δε χρειάζεται να σου πω τίποτε. Κοίταξε με. Είμαι απλά πόνος καλυμμένος με δέρμα. Μα κάθε πόνος κάνει το δέρμα μου πιο δυνατό και ανθεκτικό.»

- «Μίλησε μου για την ευτυχία. Πότε ένιωσες τελευταία φορά ευτυχισμένη;»

- «Ίσως το απόγευμα που ανέβηκα στην ταράτσα και ο ήλιος ζέστανε το κορμί μου. Ίσως το μεσημέρι που βρήκα στο ντουλάπι το αγαπημένο μου γλυκό χωρίς να το περιμένω. Ίσως η βόλτα που έκανα σε εκείνο το πάρκο πριν δυο μέρες. Ίσως εκείνη τη μέρα -δε θυμάμαι πότε- που γελούσα συνέχεια και δυνατά και αληθινά, τόσο που η ευφορία έφτασε σε κάθε κύτταρο του σώματος μου. Για μένα η ευτυχία κρατάει δευτερόλεπτα, ίσως κλάσματα δευτερολέπτου… δεν μπορώ να αντιληφθώ το χρόνο τη στιγμή της ευτυχίας μου. »

- «Μίλησέ μου για τη θλίψη.»

- «Χωρίς αυτήν δε θα εκτιμούσα, δε θα αντιλαμβανόμουν τις στιγμές της ευτυχίας μου. Γι' αυτό και την αγαπώ πλέον. » 

Βλέπω απέναντί μου μια μορφή.

Πόσο άλλαξες εαυτέ μου …

to-feggari-murizei-giasemi

millions of somethings

Come lay with me for hours so we can talk thousands of nothings while it means millions of somethings. 

— Unknown

Στα μηνύματα που δεν στάλθηκαν, έμειναν όσα δεν σου ‘πα..

Γράφει η Παρασκευή Χατζή

Άλλη μια νύχτα που πληκτρολογώ την λέξη καληνύχτα. Ανέκαθεν είχα την ψευδαίσθηση πως αν το διάβαζες θα ήσουν λίγο πιο ήσυχος, θα με σκεφτόσουν λίγο πιο πολύ. Δεν το στέλνω ούτε αυτήν την φορά, έλλειψη θάρρους από μέρους μου. Τα βάζω με εμένα και απόψε. Σκέφτομαι τι θα γινόταν αν το έβλεπες.

Πόσα και πόσα μηνύματα μας δεν στάλθηκαν ποτέ; Λέγαμε έλα μωρέ εντάξει δεν πειράζει και αύριο μέρα είναι. Στερούμε από τον παραλήπτη τον ενθουσιασμό ενίοτε και την χαρά. Καλά καμιά φορά και τα νεύρα. Όταν πρόκειται για κάποιον που μας αρέσει και αυτός δεν έχει την πρέπων συμπεριφορά είναι κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα. Όμως σχεδόν κανένας από εμάς δεν σκέφτηκε πως ίσως να μην υπάρξει άλλη ευκαιρία. Και εκεί είναι που την πατάμε.

Μετανιώνω καμιά φορά που δεν σου έστειλα όσες καληνύχτες είχα πληκτρολογήσει, μετανιώνω που χάθηκαν τόσες στιγμές που δεν μπορεί κανένας να μου τις δώσει πίσω. Είναι cliché να γράψω μην αφήνεις για αύριο, ότι μπορείς να κάνεις σήμερα. Δεν με δικαιολογεί. Όταν σκέφτεσαι κάτι να το λες κι όταν σχεδιάζεις κάτι να το κάνεις.

Ο χρόνος τρέχει, δεν θα σε περιμένει για πάντα. Η ζωή κυλάει με ή χωρίς εσένα. Διάλεξε στρατόπεδο λοιπόν, αν θες να είσαι με τους κομπάρσους μείνε εκεί. Εάν όμως θες να είσαι ο πρωταγωνιστής στην ζωή σου, δράσε. Άσε στην άκρη τις ντροπές, τα πρέπει, τα όχι δεν μπορώ. Γιατί ο ποιητής το είπε πριν από εμένα, μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε.

Πηγή: loveletters.gr

̶N̶̶o̶̶t̶̶ ̶̶a̶̶ ̶̶m̶̶o̶̶r̶̶n̶̶i̶̶n̶̶g̶̶ ̶̶p̶̶e̶̶r̶̶s̶̶o̶̶n̶

TikTok video by @rominahossaini321

τ’ αστέρια που ονειρευτήκαμε

Δεν ήσαν περαστικοί κομήτες
ούτε καν στιγμιαίοι διάττοντες
τ’ αστέρια που ονειρευτήκαμε –
το πολύ καύτρες μέσα στη νύχτα
απ’ τα τσιγάρα που τινάζαμε
κι η πύρινη τροχιά τους
μόλις που πρόφταινε να λάμψει.
Αυτό το λίγο ήταν που γέμιζε τη ζωή μας
κι αν κάποτε μιλούσαμε για θάνατο
με σιγουριά τον βάζαμε γι’ αργότερα.– Τίτος Πατρίκιος

Από τη συλλογή «Νέα χάραξη», 2008

Πηγή: Τετράγωνο

Πανσέληνος της μεγάλης νύχτας

Απόψε στις 12:12 μετά τα μεσάνυχτα, τον δωδέκατο μήνα του χρόνου και δώδεκα μέρες πριν τα Χριστούγεννα θα δούμε στον ουρανό την Πανσέληνο του Δεκεμβρίου, η οποία θα είναι και η τελευταία της δεκαετίας.

Το ολόγιομο φεγγάρι θα κάνει την εμφάνισή του δώδεκα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα και θα μείνει στον ουρανό έως το πρωί της Παρασκευής.

Την ονομάζουν «Πανσέληνο της Μεγάλης νύχτας», «Παγωμένη Πανσέληνο», «Moon before Yule», δηλαδή «Πανσέληνο πριν τα Χριστούγεννα» αλλά και «Πανσέληνο των Βελανιδιών».

Από που πήρε την ονομασία της

Σύμφωνα με τη NASA οι Ευρωπαίοι της είχαν δώσει αυτό το όνομα, καθώς το φεγγάρι είναι κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο. «Το επίπεδο της τροχιάς της σελήνης γύρω από τη Γη, ταιριάζει σχεδόν απόλυτα με το επίπεδο της τροχιάς γύρω από τον Ήλιο. Όταν η διαδρομή του Ήλιου εμφανίζεται στον ουρανό στο χαμηλότερο σημείο για ολόκληρο τον χρόνο, η διαδρομή της πανσελήνου απέναντι από τον Ήλιο εμφανίζεται ψηλότερα στον ουρανό», εξηγεί η αμερικανική διαστημική υπηρεσία.

Στις ΗΠΑ οι φυλές Algonquin, που ζούσαν στα βόρεια και στα ανατολικά των Ηνωμένων Πολιτειών, είχαν "βαφτίσει" την τελευταία πανσέληνο της σεζόν ως «Παγωμένη Πανσέληνο», καθώς οι νύχτες ήταν μεγάλες και κρύες.

Στην Ευρώπη την αποκαλούσαν επίσης «Πανσέληνο των βελανιδιών», που πιστεύεται ότι χρονολογείται από την εποχή παραδόσεων των δρυίδων, όταν μάζευαν το γκι (τον ιξό) από τα βελανίδια. Ο όρος «δρυίδης», σημαίνει «αυτός που ξέρει/βλέπει τη βελανιδιά».

Η άλλη ευρωπαϊκή ονομασία της Πανσελήνου του Δεκεμβρίου ήταν και το «Yule Moon». Τι ήταν όμως το «Yule»; Ένα τριήμερο χειμερινό φεστιβάλ που είχε τις ρίζες του στον 10ο αιώνα, όταν ο βασιλιάς Haakon συνδύασε το φεστιβάλ Yule με τα Χριστούγεννα, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να συμβολίσει τη χριστιανοποίηση της Νορβηγίας.

Πηγή: newsbomb.gr

...almost there

Dang it.

ღ Amortentia ღ

EDITORIAL

"Amortentia", το νέο μας αφιέρωμα.

Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο παντρεύει το ρομαντισμό του Βαλεντίνου με τη μαγεία του Wizardfest. Κρατώντας πάντα το μυστικισμό του Halloween, θα ταξιδέψουμε με το κυκνοσυρόμενο άρμα της Αφροδίτης και θα ανακαλύψουμε το άρωμα του πιο ισχυρού ερωτικού φίλτρου.

Ντύνω το ιστολόγιο με κρυστάλλους, ροζ κεριά και ροδοπέταλα και δίνουμε ραντεβού κάτω από τον ξάστερο ουρανό της μεγάλης τραπεζαρίας του Hogwarts. Χρυσόσκονη λούζει την ακαδημία μαγισσών, καθώς την επισκέπτονται νεράιδες, γοργόνες, μονόκεροι και μαγεμένοι πήγασοι. Μικροί φτερωτοί θεοί στοχεύουν τα βέλη τους στους μαθητές, καθώς τα μαγεμένα δέντρα του Απαγορευμένου Δάσους σιγοτραγουδούν ρομαντικές μελωδίες. Ερωτικές περγαμηνές καταφθάνουν με την Ταχυδρομική Υπηρεσία Κουκουβάγιων, ψιθυρίζοντας ερωτικά ραβασάκια στους παραλήπτες. Κομφετί σε σχήμα καρδιάς πέφτει σαν βροχή στο πρωινό γεύμα. Χέρι χέρι τα ζευγαράκια του Hogwarts θα χαθούν σε περιπάτους στο χιονισμένο Hogsmeade και θα απολαύσουν τσάι με ιβίσκο και κόκκινα μούρα στο τεϊοποτείο της Μαντάμ Πάντιφουτ.

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Κρατάτε πάντοτε στο μυαλό σας την αφηγήτρια του αφιερώματος Halloween, με μία δόση ρομαντισμού στο φίλτρο των μαγικών της λέξεων. Το κεφάλι μου στεφανώνει ένα ροζ καπέλο με βέλο, κι ένας ροζ μανδύας θροΐζει καθώς περιπλανάται στις μυστικές αίθουσες και τις μετακινούμενες σκάλες του μαγεμένου μας κάστρου. Τα χείλη μου, πάντοτε βαμμένα σε άλικο κόκκινο, ψιθυρίζουν επωδές έρωτα. Ή μήπως είναι σκοτεινές κατάρες; Ο ντελικάτος καπνός ενός φίλτρου που σιγοβράζει μας τυλίγει, μαγεύοντας το μυαλό κι αιχμαλωτίζοντας τις αισθήσεις. Το λεπτό άρωμα των ατμών του συνθέτει σονέτα με νότες βανίλιας, κανέλας και παλιάς περγαμηνής. Ερωτικό φίλτρο ή θανάσιμο δηλητήριο;

Οι αναρτήσεις μας θα είναι πολυπρισματικές και πολυποίκιλες, όπως η ίδια η φύση τούτου του μεικτού αφιερώματος. Το μειδίαμα της μυστηριώδους αφηγήτριας παραμένει πάντοτε γοητευτικά απειλητικό. Η γενναιότητα δε μπορεί να υπάρξει χωρίς φόβο, όπως το φως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το σκοτάδι. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από τη βασανιστική αγωνία των άγρυπνων νυχτών παρέα με τις σκέψεις σου...

Ας διεισδύσουμε στη νύχτα και ας κατακτήσουμε τη φευγαλέα γητεύτρα, την περιπέτεια. ღ

A Very Wicked Halloween

Τον Οκτώβριο του 2003 το Broadway γιορτάζει το Halloween με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Πρόκειται για την επόμενη ημέρα μετά τη μεγάλη πρεμιέρα του Wicked, ένα μιούζικαλ που έμελλε να γράψει τη δική του ιστορία στο σανίδι. Ένα θεατρικό έργο που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς, αποσπώντας -μεταξύ άλλων- 10 υποψηφιότητες Tony Awards, 1 για Grammy Award and 11 για Drama Desk Awards. Το 2004 του απονέμονται 3 Tony Awards, ένα εκ των οποίων το Tony Α' Γυναικείου Ρόλου. Για την ιστορία, υποψήφιες για το βραβείο Α' Γυναικείου Ρόλου ήταν και οι δύο πρωταγωνίστριες του αρχικού θιάσου, Idina Menzel (Elphaba) Kristin Chenoweth (Glinda), ενώ νικήτρια της βραδιάς ήταν η Idina Menzel.

Το μιούζικαλ Wicked βασίζεται στο βιβλίο του Gregory Maguire Wicked: The Life and Times of the Wicked Witch of the West (1995), μια διασκευή (κι ένα είδος fanfic θα μπορούσαμε να πούμε) του κλασικού πλέον μυθιστορήματος του L. Frank Baum, The Wonderful Wizard of Oz (Ο Μάγος του Οζ, 1900). Διηγείται την απροσδόκητη φιλία ανάμεσα στην Elphaba (Wicked Witch of the West) και τη Glinda (The Good Witch) και όλα όσα τις ένωσαν και πλέον τις χωρίζουν. Πώς η Elphaba έγινε η Κακή Μάγισσα της Δύσης.

15 χρόνια μετά, οι πρώτες μάγισσες του Wicked τιμούν την επέτειο και επιστρέφουν στη Χώρα του Οζ για να γιορτάσουν το Halloween, μαγεύοντας μας με στίχους και μουσική.

Χρησμοί της Σίβυλλας

"Wizardfest", το φετινό μας αφιέρωμα.
Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο παντρεύει το μυστικισμό του Halloween με την πανηγυρικότητα των Χριστουγέννων, ταξιδεύοντας μας σε χιονισμένα κάστρα, παγωμένες πολιτείες και πλανήτες χριστουγεννιάτικων δέντρων.

Ντύνω το ιστολόγιο με λαμπυρίζουσες χιονονιφάδες στο μαγεμένο ουρανό της μεγάλης τραπεζαρίας του Hogwarts και φορώ τον επίσημο μου μανδύα. Στην ακαδημία μαγισσών θα περάσουμε φέτος λευκές χριστουγεννιάτικες νύχτες μπροστά στο τζάκι του εντευκτηρίου μας, θα παίξουμε χιονοπόλεμο δίπλα στην παγωμένη λίμνη του Hogwarts, θα περιπλανηθούμε στα σοκάκια του Hogsmeade, θα πιούμε βουτυρόμπυρα και ουίσκι της φωτιάς στα Τρία Σκουπόξυλα, θα λικνιστούμε στο χορό του χειμερινού ηλιοστασίου, θα μελετήσουμε ξόρκια και θα αναζητήσουμε φανταστικά πλάσματα.

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Κρατάτε πάντοτε στο μυαλό σας την αφηγήτρια του αφιερώματος Halloween, με μία δόση ανεμελιάς στο φίλτρο των μαγικών της λέξεων. Μη χάσετε από τα μάτια σας το μυτερό μου καπέλο, καθώς θα περιπλανιόμαστε στις μυστικές αίθουσες και τις μετακινούμενες σκάλες του μαγεμένου μας κάστρου. Τα χείλη μου, κατακόκκινα σαν το θυρεό του Gryffindor, ψιθυρίζουν ασταμάτητα προστατευτικά ξόρκια. Ή μήπως είναι σκοτεινές κατάρες; Το θρόισμα ενός μαύρου μανδύα με πορφυρή επένδυση, αντηχεί σαν μελωδία στα αυτιά μας. Ή μήπως είναι το βάδισμα κάποιου φανταστικού πλάσματος μέσα στο απαγορευμένο δάσος; Οι αναρτήσεις μας θα είναι πολυπρισματικές και πολυποίκιλες, όπως η ίδια η φύση τούτου του μεικτού αφιερώματος. Το μειδίαμα της μυστηριώδους αφηγήτριας παραμένει πάντοτε γοητευτικά απειλητικό. Η γενναιότητα δε μπορεί να υπάρξει χωρίς φόβο, όπως το φως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το σκοτάδι. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από τη βασανιστική αγωνία των άγρυπνων νυχτών παρέα με τις σκέψεις σου...

Ας διεισδύσουμε στη νύχτα και ας κατακτήσουμε τη φευγαλέα γητεύτρα, την περιπέτεια.

***

Το θέμα του φετινού μας αφιερώματος ανοίγει ξανά την ακαδημία μαγισσών και μεταμφιέζει το ιστολόγιο -και μαζί τη συντάκτρια του- σε μικρά μαγισσάκια, σκοτεινά και μυστηριώδη, έτοιμα για ένα ακόμη φεστιβάλ τρόμου στον μπλογκο-εορτασμό του Halloween. Στα ράφια των αναρτήσεων στοιβάζω αποθέματα βοτάνων και κρυστάλλων και με οδηγό το στοιχειωμένο μας αφιέρωμα δημιουργώ ένα μπλογκο-γκριμουάρ στο οποίο καταγράφω το ταξίδι του μεγαλύτερου αφιερώματος του παρόντος ιστολογίου.

Ελάτε, λοιπόν, να φορέσουμε τα μυτερά μας καπέλα και με τα ραβδιά μας ανά χείρας να ξαμοληθούμε σε μαγικές περιπέτειες.

Η ακαδημία μαγισσών άνοιξε και αυτό το Halloween. Ελπίζω να μην παραμελήσατε τα διαβάσματα σας στις διακοπές. Παρακαλούνται οι μαθητές να παραδώσουν τις εργασίες τους στην έδρα. 

Τι εννοείς το θέστραλ σου έφαγε την έκθεση;

Το κουδούνι χτυπά στην ακαδημία μαγισσών. Πρώτη ώρα: Μαντική. Αφήστε φλιτζάνια και γυάλινες σφαίρες κατά μέρος. Στο σημερινό μάθημα, η καθηγήτρια Sybill Trelawney θα πραγματοποιήσει διδασκαλία θεωρίας. Μέσα από μια ιστορική αναδρομή στις Σίβυλλες της αρχαιότητας, μας εξηγεί από πού πήρε το όνομά της. Μόνον μαθαίνοντας και αγκαλιάζοντας το παρελθόν, θα μπορέσουμε να κυνηγήσουμε το μέλλον. Κρατήστε σημειώσεις, στα ΚΔΜ θα εξεταστείτε στην ιστορία της μαντικής.

Και μην ξεχνάτε· οι οιωνοί κρύβονται σε κοινή θέα.

Στην αρχαιότητα με τη λέξη Σίβυλλα χαρακτηριζόταν η οποιαδήποτε γυναίκα με μαντική ικανότητα που προφήτευε αυθόρμητα (χωρίς να ερωτηθεί), όταν περιερχόταν σε έκσταση, μελλοντικά συμβάντα (συνήθως δυσάρεστα ή φοβερά). Αυτό συνέβαινε, όπως πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι, γιατί δεχόταν την επίσκεψη ενός θεϊκού πνεύματος. Οι Σίβυλλες δεν είχαν σχέση εργασίας με κάποιο μαντείο.[1]

Σίβυλλα οὐκ ἄνευ θεοῦ προεθέσπισεν  

η Σίβυλλα προφήτευσε με τη θέληση του θεού, λέει ο Παυσανίας (7.8.8.6).[2]

Οι Σίβυλλες είχαν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά:

1. Γεννιόντουσαν με το προφητικό χάρισμα, και γι' αυτό θεωρούνταν υπάρξεις ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους.

2. Ζούσαν πολύ περισσότερο από τους ανθρώπους.

3. Οι Σίβυλλες παρέμεναν παρθένες, αναγκαία προϋπόθεση για την επαφή τους με το θείο.

4. Αντίστοιχα με τον θεό της μαντικής Απόλλωνα που κρατούσε λύρα, αυτές κρατούσαν τη σαμβύκη (είδος τριγωνικής λύρας).

5. Ενίοτε προφήτευαν στη φύση, είτε μέσα σε σπήλαια (Κυμαία Σιβυλλα) είτε πάνω σε μια πέτρα που την κουβαλούσαν μαζί τους (Ηροφίλη).[3]

Οὐχ ὁρᾷς .., ὅσην χάριν ἔχει τὰ Σαπφικὰ μέλη, κηλοῦντα καὶ καταθέλγοντα τοὺς ἀκροωμένους; Σίβυλλα δὲ μαινομένῳ στόματι καθ᾽ Ἡράκλειτον ἀγέλαστα καὶ ἀκαλλώπιστα καὶ ἀμύριστα φθεγγομένη χιλίων ἐτῶν ἐξικνεῖται τῇ φωνῇ διὰ τὸν θεόν. (Ηράκλειτος, Fr. 92.1-5) 

[Δεν βλέπεις πόσο ευχάριστα είναι τα τραγούδια της Σαπφώς, που γοητεύουν και καταθέλγουν τους ακροατές; Ενώ η Σίβυλλα, με την ένθεη φωνή της, κατά τον Ηράκλειτο, αν και μιλάει αγέλαστα, ακαλλώπιστα και χωρίς αρώματα με τη φωνή της φθάνει χίλια χρόνια μακριά, χάρη στον θεό της. (Μετ. Β.Α. Κύρκος)[4]

Ετυμολογία

Η Σίβυλλα των Δελφών
του Μιχαήλ Αγγέλου

Ο πολιτικός και συγγραφέας Μάρκος Τερέντιος Βάρρωνας (116 π.Χ.-27 μ.Χ.) θεώρησε τη λέξη Σίβυλλα σύνθετη και κράμα δωρικών και αιολικών τύπων, από το δωρικό σιός (= θεός) και τον αιολικό τύπο της λέξης βουλή (=θέληση), βόλλα. 

Σίβυλλα, λοιπόν, είναι εκείνη που αποκαλύπτει τη θέληση του θεού. 

Η ετυμολογία αυτή, πολύ βολική για το έργο και με το έργο που πρόσφεραν οι Σίβυλλες, επινοήθηκε στο τέλος του ελληνορωμαϊκού κόσμου και διασώζεται μόνο από τον χριστιανό συγγραφέα Λακτάντιο (4ος αι. μ.Χ.) από τη Β. Αφρική (Divinarum Institutionum 6). 

Νεότερες έρευνες αμφισβητούν την ετυμολογία αυτή.[5]

Γνωστές Σίβυλλες

Τα αρχαιότερα ελληνικά κείμενα, που δεν φτάνουν πριν τον 6ο αι. π.Χ., κάνουν λόγο για μία και μοναδική Σίβυλλα (Ηράκλ., Fr. 92.3-5, Πλ., Φαίδρος 244a, Θεαγ. 124d9, Αριστοφ., Ειρήνη 1095, 1116, κ.ά.). Ο πρώτος που κάνει λόγο για «Σίβυλλες» στον πληθυντικό αριθμό είναι ο Αριστοτέλης (Πρβλ. 954a36).[6]

Ο Παυσανίας γράφει ότι η αρχαιότερη από όλες τις Σίβυλλες ήταν η Ηροφίλη, που έζησε πριν από τον Τρωικό Πόλεμο, κόρη του Δία και εγγονή του Ποσειδώνα. Νεότερή της ήταν μια άλλη Ηροφίλη, που κατοικούσε κοντά σε μια πηγή νερού στις Ερυθρές της Μικράς Ασίας (Ηράκλειτος, fr. 92). Οι μετά τον Αριστοτέλη πηγές αναφέρουν τρεις, 4 ή και 10 Σίβυλλες. 

Σύμφωνα με αρχαίους θρύλους, υπήρξαν συνολικά 12 Σίβυλλες σε όλη την αρχαιότητα. Από αυτές, οι πιο διάσημες ήταν:

• Η Ιδαία Σίβυλλα ή Σίβυλλα της Μαρπήσσου ή Ελλησποντία
• Η Σαμία Σίβυλλα
• Η Ερυθραία Σίβυλλα, η Ηροφίλη {νεότερη}
• Η Δελφική Σίβυλλα
• Η Κυμαία Σίβυλλα, η Δημώ ή Δημοφίλη

Λιγότερο γνωστές Σίβυλλες ήταν:

• Η Αιγυπτία Σίβυλλα
• Η Θεσπρωτίς Σίβυλλα
• Η Θετταλή Σίβυλλα, που ταυτίζεται με τη Μαντώ
• Η Κιμμερία Σίβυλλα
• Η Σίβυλλα της Κολοφώνας ή Λάμπουσα
• Η Λιβυκή Σίβυλλα
• Η Περσική Σίβυλλα
• Η Ροδία Σίβυλλα
• Η Σαρδιανή Σίβυλλα
• Η Σικελή Σίβυλλα
• Η Φρυγική Σίβυλλα
• Η Χαλδαϊκή Σίβυλλα

Στην ύστερη αρχαιότητα προστέθηκαν άλλες δύο Σίβυλλες, η «Ιουδαία Σίβυλλα» και η «Βαβυλωνία Σίβυλλα». Η δεύτερη αναφέρεται και με το όνομα Σάββη, αλλά η Σάββη είχε επίσης εβραϊκή καταγωγή. Ακόμα και η Βασίλισσα του Σαβά έχει αναφερθεί ως Σίβυλλα.[7] 

Η Κυμαία Σίβυλλα

Ένα από τα σπουδαιότερα μαντεία της αρχαιότητας βρισκόταν στην πρώτη αρχαιοελληνική αποικία των Ελλήνων στη Δύση. Στην Κύμη της Ιταλίας. Η ιέρεια όταν ήθελε να συμβουλευτεί τον Απόλλωνα έμπαινε μέσα σε μια θαλάσσια σπηλιά. Η ιέρεια ήταν η Σιβύλλα που τη σέβονταν και την εκτιμούσαν όλοι, από τον τελευταίο αγρότη μέχρι τον σπουδαιότερο βασιλιά. 

Η ονομασία «Κυμαία Σίβυλλα» δεν ήταν το πραγματικό της όνομα. Το «Κυμαία» προσδιόριζε την καταγωγή, ενώ με το «Σίβυλλα» προσδιορίζεται η προφητική της ιδιότητα. Σίβυλλες υπήρχαν πολλές. 

Ως πραγματικά ονόματα της Κυμαίας Σίβυλλας επικρατέστερα θεωρούνται τα : Αμάλθεια, Διηφόβη και Ιεροφίλη.

Ο μύθος έλεγε πως ο θεός Απόλλων της είχε χαρίσει χίλια χρόνια ζωής, αλλά επειδή δεν ενέδωσε στις σεξουαλικές του επιθυμίες, απέσυρε το δώρο της αιώνιας νεότητας, με αποτέλεσμα η Σίβυλλα να γερνάει συνεχώς με το πέρασμα των αιώνων.[8]

Ένας χρησμός του μαντείου έλεγε ότι ο Αινείας, που γνωρίσαμε σαν ήρωα της Τροίας, θα γινόταν ιδρυτής μιας μεγάλης και ισχυρής δυναστείας. Μετά τη φυγή του απ την Τροία έφτασε στο Λάτιο και επισκέφθηκε το μαντείο. Η Σιβύλλα τότε τον οδήγησε σε ένα μακρύ διάδρομο που γύρω του χόρευαν φοβερές σκιές. Ο Αινείας κατάλαβε ότι βρισκόταν στο βασίλειο των νεκρών. Τότε μπροστά του εμφανίστηκε ο πατέρας του ο Αγχίσης που τον διαβεβαίωσε ότι το μέλλον του θα ήταν λαμπρό και του έδειξε μια αυτοκρατορία που είχε στη μέση το Λάτιο. Αναφερόταν στη Ρώμη. Όντως σύμφωνα με το Βιργίλιο, ο Αινείας έγινε βασιλιάς αυτής της χώρας που εξελίχθηκε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.[9]

Η αρχαιολογική σκαπάνη επιβεβαιώνει το μύθο

Μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα υπήρχε ο μύθος αλλά δεν υπήρχαν αποδείξεις για το μαντείο της Σιβύλλας ήταν υπαρκτό στα πλαίσια του μύθου. 

Η είσοδος της σπηλιάς της Σίβυλλας

Τη δεκαετία του 1920 όμως, ομάδα αρχαιολόγων ξεκίνησε ανασκαφές στην περιοχή και κυρίως στο ναό του Απόλλωνα στην Κύμη. Τον Μάϊο του 1932 ο Ιταλός αρχαιολόγος Amadeo Maiuri εντόπισε υπόγειους διαδρόμους εκεί που βρισκόταν το μαντείο στην αρχαιότητα. Ήταν το «Cumae Cave», που θεωρείται πως είναι ο τόπος που συνδέεται με την Κυμαία Σίβυλλα. 

Όσοι ήθελαν να πάρουν χρησμό έπρεπε να κατέβουν μέσα απ τη στενή στοά μήκους 131 μέτρων για να φτάσουν στο σπήλαιο. Λόγω των φωτεινών ακτίνων που έμπαιναν στη σπηλιά ο άνθρωπος περνούσε από σημεία με έντονο φως και σημεία με έντονο σκοτάδι μέχρι να φτάσει στη Σίβυλλα. 

Κάπως έτσι οι άνθρωποι αυτοί φαίνονταν σαν σκιές και ο καθένας που βρισκόταν εκεί, είχε την αίσθηση ότι βρισκόταν στο βασίλειο του θανάτου. 

Ήταν ένας φοβερός μυστικιστικός κόσμος. 

Όταν ο ενδιαφερόμενος έφτανε στην είσοδο του σπηλαίου η Σιβύλλα φώναζε: 

«Ζητήστε το ρητό γρήγορα. Ο Θεός δείτε ο Θεός». 

Αμέσως άλλαζε έκφραση το πρόσωπό της, 

έλυνε τα μαλλιά της και η φωνή της δεν ήταν πια ανθρώπινη.[10]

Σιβυλλικά Βιβλία

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι για τα καθημερινά τους ερωτήματα, συμβουλεύονταν ιερείς οι οποίοι «διάβαζαν» το κοντινό μέλλον στα εντόσθια θυσιασμένων ζώων και στο πέταγμα των πουλιών. 

Οι ηγέτες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όμως, πίστευαν ότι απόλυτη ασφάλεια παρείχε μόνο ο γραπτός οδηγός του μέλλοντος, τα Σιβυλλικά Βιβλία. Πιστεύεται ότι στην αρχική τους μορφή, τα Σιβυλλικά Βιβλία ήταν έμμετροι λόγοι της ελληνόφωνης προφήτισσας Σίβυλλας, γραμμένοι πάνω σε φύλλα βελανιδιάς.

Όταν ζητούσε κάποιος συμβουλές από τα βιβλία δεν ήταν το ίδιο με το να ζητήσει χρησμό από την Πυθία των Δελφών. Οι χρησμοί της Πυθίας, αν και διφορούμενοι, απαντούσαν σε συγκεκριμένες ερωτήσεις. Τα Σιβυλλικά Βιβλία, αντιθέτως, είχαν γραφτεί αιώνες νωρίτερα και οι προφητείες που περιέχονταν σε αυτά μπορούσαν να προσαρμοστούν στην τρέχουσα κατάσταση.

Οι φύλακες δεν κοινοποιούσαν ποτέ τις αρχικές προφητείες, με αποτέλεσμα να μπορούν να τις ερμηνεύσουν με όποιο τρόπο ήθελαν.

Σύμφωνα με τα ρωμαϊκά έγγραφα, οι προβλέψεις της Σιβύλλας που είχαν περάσει σε γραπτά κείμενα, ήταν ορθές και ακριβείς σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο Ταρκύνιος ο Υπερήφανος, ο έβδομος και τελευταίος βασιλιάς της Ρώμης, αγόρασε τα κείμενα πληρώνοντας ένα τεράστιο χρηματικό ποσό και πλέον, θεωρήθηκαν κρατικό μυστικό. 

Η Σίβυλλα πρόσφερε εννέα βιβλία με προφητείες στον έβδομο και τελευταίο βασιλιά της Ρώμης, τον τυραννικό Λεύκιο Ταρκύνιο τον Υπερήφανο. 

Η Κυμαία Σίβυλλα
του Μιχαήλ Αγγέλου

Όταν ο Ταρκύνιος αρνήθηκε να αγοράσει τα βιβλία επειδή θεώρησε ότι τα χρήματα που ζητούσε η Σίβυλλα ήταν πολλά, εκείνη έκαψε τρεις τόμους και τους πρόσφερε τους υπόλοιπους στην ίδια τιμή. Ο Ταρκύνιος απέρριψε και τη δεύτερη προσφορά, με αποτέλεσμα η Σίβυλλα να κάψει τρία ακόμα βιβλία.[11]

Τότε ο βασιλιάς συνειδητοποίησε το λάθος του και συμφώνησε να αγοράσει τα τρία εναπομείναντα βιβλία στην αρχική τιμή. Τα μετέφερε στη Ρώμη, όπου τα τοποθέτησε σε ένα πέτρινο θησαυροφυλάκιο σε μια κρύπτη κάτω από τον νέο Ναό του Δία που είχε κατασκευαστεί κατ’ εντολή του, στον λόφο του Καπιτωλίου. Η Σίβυλλα τότε εξαφανίστηκε.[12]

Η φροντίδα των βιβλίων ανατέθηκε σε δέκα, και αργότερα δεκαπέντε, ανώτερους υπαλλήλους, του φύλακες των σιβυλλικών βιβλίων, οι οποίοι έπρεπε να τα διατηρούν σε ασφαλές και μυστικό μέρος.

Την περίοδο της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, μόνο 15 εκλεγμένοι που τους επέλεγε η Ρωμαϊκή Σύγκλητος είχαν το δικαίωμα πρόσβασης στα βιβλία της Σίβυλλας. Επρόκειτο για τα «Σιβυλλικά βιβλία» που φυλάσσονταν και φρουρούνταν σε μια μαρμάρινη κρύπτη κάτω απ το ναό του Καπιτωλίου Δία στη Ρώμη.

Σ’ αυτά κατέφευγαν σε περιόδους ανάγκης όπως στα πρόθυρα ενός πολέμου. Έχει καταγραφεί πως ο τελευταίος αυτοκράτορας που τα συμβουλεύτηκε ήταν ο Ιουλιανός, ο οποίος λεγόταν και «Αποστάτης», επειδή είχε επιχειρήσει να επαναφέρει την ειδωλολατρία στην εκχριστιανισμένη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. 

Ο Ιουλιανός τα συμβουλεύτηκε όταν ετοιμαζόταν να εισβάλει στην Περσία και οι φύλακες του απάντησαν πως το κατάλληλο έτος για να περάσει τα σύνορα ήταν το 363 μ.Χ. Όμως τα Βιβλία δεν διευκρίνιζαν ποιος θα ωφελούνταν από την εισβολή των Ρωμαίων στην περσική επικράτεια. Στο τέλος, αποδείχτηκε πως ωφελήθηκαν οι Πέρσες. Οι Ρωμαίοι νικήθηκαν, ο Ιουλιανός σκοτώθηκε και ο χριστιανισμός αποκαταστάθηκε στην αυτοκρατορία.[13]

Γύρω στο 83 π.Χ., τα Σιβυλλικά Βιβλία καταστράφηκαν σε μια πυρκαγιά και η Σύγκλητος για να τα αντικαταστήσει, έστειλε αντιπροσώπους να συλλέξουν παρόμοιες προφητείες από ναούς και ιερούς τόπους σε ολόκληρη την αυτοκρατορία.

Τα βιβλία, αφού αντικαταστάθηκαν μετά την πυρκαγιά του 83 π.Χ, επιβίωσαν μέχρι την εποχή του Μεγάλου Θεοδοσίου και γλίτωσαν από τις καταστροφές που προκάλεσαν σε πολλούς ναούς οι φανατικοί χριστιανοί, αλλά μόνο για έξι ακόμα χρόνια.

Το 405 μ.Χ. ο διοικητής της Δυτικής Αυτοκρατορίας, Στίλικο, διέταξε να καούν δημόσια. Τα κίνητρά του ήταν περισσότερο πολιτικά παρά θρησκευτικά, καθώς την εποχή εκείνη ένας βάρβαρος στρατός απειλούσε ότι θα τα χρησιμοποιήσει εναντίον των Ρωμαίων.[14]

Αυτά τα βιβλία, εκ των οποίων μόνο κάποια αποσπάσματα έχουν διασωθεί, δεν πρέπει να συγχέονται με τους "Σιβυλλικούς Χρησμούς", 12 βιβλία με προφητείες που εικάζεται ότι έχουν συγγραφεί σε ιουδαιοχριστιανικό περιβάλλον.[15]

Οι Σίβυλλες στην τέχνη

Οι τοιχογραφίες του Μιχαήλ Αγγέλου
στην Καπέλα Σιξτίνα

Η δυτική χριστιανική τέχνη εμπνεύσθηκε πολλές φορές από τις Σίβυλλες, στις οποίες αποδιδόταν συμβολικός χαρακτήρας. 

Ο Μιχαήλ Άγγελος στις γνωστές τοιχογραφίες του της Καπέλα Σιξτίνα, στο Βατικανό, έχει ζωγραφίσει 5 Σίβυλλες, την καθεμιά με διαφορετική μορφή και σε διαφορετική στάση, που θεωρούνται από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του. 

4 Σίβυλλες ζωγράφισε και ο Ραφαήλ στις τοιχογραφίες στον ναό της Παναγίας της Ειρήνης στη Ρώμη.[16]

Πηγές:

Βικιπαίδεια

Μηχανή του Χρόνου

Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία

Η λογοτεχνία του τρόμου

http://lisa-and-her-dark-paradise.tumblr.com/post/180517168021/writing-prompt

 
#HalloweenWritingPrompts

A nice family dinner

EDITORIAL

Happy Thanksgiving! 

Time to sit down to a nice family dinner.

Which Horcrux are you from Harry Potter?

"Wizardfest", το φετινό μας αφιέρωμα.
Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο παντρεύει το μυστικισμό του Halloween με την πανηγυρικότητα των Χριστουγέννων, ταξιδεύοντας μας σε χιονισμένα κάστρα, παγωμένες πολιτείες και πλανήτες χριστουγεννιάτικων δέντρων.

Ντύνω το ιστολόγιο με λαμπυρίζουσες χιονονιφάδες στο μαγεμένο ουρανό της μεγάλης τραπεζαρίας του Hogwarts και φορώ τον επίσημο μου μανδύα. Στην ακαδημία μαγισσών θα περάσουμε φέτος λευκές χριστουγεννιάτικες νύχτες μπροστά στο τζάκι του εντευκτηρίου μας, θα παίξουμε χιονοπόλεμο δίπλα στην παγωμένη λίμνη του Hogwarts, θα περιπλανηθούμε στα σοκάκια του Hogsmeade, θα πιούμε βουτυρόμπυρα και ουίσκι της φωτιάς στα Τρία Σκουπόξυλα, θα λικνιστούμε στο χορό του χειμερινού ηλιοστασίου, θα μελετήσουμε ξόρκια και θα αναζητήσουμε φανταστικά πλάσματα.

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Κρατάτε πάντοτε στο μυαλό σας την αφηγήτρια του αφιερώματος Halloween, με μία δόση ανεμελιάς στο φίλτρο των μαγικών της λέξεων. Μη χάσετε από τα μάτια σας το μυτερό μου καπέλο, καθώς θα περιπλανιόμαστε στις μυστικές αίθουσες και τις μετακινούμενες σκάλες του μαγεμένου μας κάστρου. Τα χείλη μου, κατακόκκινα σαν το θυρεό του Gryffindor, ψιθυρίζουν ασταμάτητα προστατευτικά ξόρκια. Ή μήπως είναι σκοτεινές κατάρες; Το θρόισμα ενός μαύρου μανδύα με πορφυρή επένδυση, αντηχεί σαν μελωδία στα αυτιά μας. Ή μήπως είναι το βάδισμα κάποιου φανταστικού πλάσματος μέσα στο απαγορευμένο δάσος; Οι αναρτήσεις μας θα είναι πολυπρισματικές και πολυποίκιλες, όπως η ίδια η φύση τούτου του μεικτού αφιερώματος. Το μειδίαμα της μυστηριώδους αφηγήτριας παραμένει πάντοτε γοητευτικά απειλητικό. Η γενναιότητα δε μπορεί να υπάρξει χωρίς φόβο, όπως το φως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το σκοτάδι. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από τη βασανιστική αγωνία των άγρυπνων νυχτών παρέα με τις σκέψεις σου...

Ας διεισδύσουμε στη νύχτα και ας κατακτήσουμε τη φευγαλέα γητεύτρα, την περιπέτεια.

***

Το θέμα του φετινού μας αφιερώματος ανοίγει ξανά την ακαδημία μαγισσών και μεταμφιέζει το ιστολόγιο -και μαζί τη συντάκτρια του- σε μικρά μαγισσάκια, σκοτεινά και μυστηριώδη, έτοιμα για ένα ακόμη φεστιβάλ τρόμου στον μπλογκο-εορτασμό του Halloween. Στα ράφια των αναρτήσεων στοιβάζω αποθέματα βοτάνων και κρυστάλλων και με οδηγό το στοιχειωμένο μας αφιέρωμα δημιουργώ ένα μπλογκο-γκριμουάρ στο οποίο καταγράφω το ταξίδι του μεγαλύτερου αφιερώματος του παρόντος ιστολογίου.

Ελάτε, λοιπόν, να φορέσουμε τα μυτερά μας καπέλα και με τα ραβδιά μας ανά χείρας να ξαμοληθούμε σε μαγικές περιπέτειες.

Η ακαδημία μαγισσών άνοιξε και αυτό το Halloween. Ελπίζω να μην παραμελήσατε τα διαβάσματα σας στις διακοπές. Παρακαλούνται οι μαθητές να παραδώσουν τις εργασίες τους στην έδρα. 

Τι εννοείς το θέστραλ σου έφαγε την έκθεση;

Το κουδούνι χτυπά στην ακαδημία μαγισσών. Μάθημα θεατρολογίας σήμερα, κι ένα πολύ Πότερ μιούζικαλ (A Very Potter Musical) γεμίζει με γέλιο την αίθουσα και διακωμωδεί το σκοτεινό θέμα της διδασκαλίας μας. Σήμερα μιλάμε για τους Πεμπτουσιωτές μέσα από το μαγικό μας παιχνίδι. Τα τεστ προσωπικότητας δεν λείπουν ποτέ από το αφιέρωμα Halloween.

Το δαχτυλίδι του Marvolo Gaunt. Το χαμένο διάδημα της Rowena Ravenclaw. Η Nagini, το πιστό φίδι-σύντροφος του Voldemort. Το κύπελλο της Helga Hufflepuff. Το μενταγιόν του Salazar Slytherin. Το ημερολόγιο του Tom Riddle. Ο Harry Potter, αυτοπροσώπως.

Είναι κοινό μυστικό ότι καθένα από αυτά τα αντικείμενα εμπεριείχε κρυμμένο ένα τμήμα της ψυχής του Λόρδου Voldemort. Άλλα ποιο απ' όλα ταιριάζει περισσότερο σε σένα; Ποιος Πεμπτουσιωτής είσαι από τον κόσμο του Harry Potter?

Harry Potter Himself

You are the definition of sass. Probably brave, and exceptionally kind (to those who deserve it). You have tons of power, but just like Harry you don't seem to realize it. Reminder that Harry didn't know he was a horcrux until he died! While being smart, Harry was oblivious to most that was going around him. Try opening your eyes, look around you. The world is more complex than it seems, and its taking you in with welcoming arms.

Η ιστορία των τριών αδελφών 

"Wizardfest", το φετινό μας αφιέρωμα.
Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο παντρεύει το μυστικισμό του Halloween με την πανηγυρικότητα των Χριστουγέννων, ταξιδεύοντας μας σε χιονισμένα κάστρα, παγωμένες πολιτείες και πλανήτες χριστουγεννιάτικων δέντρων.

Ντύνω το ιστολόγιο με λαμπυρίζουσες χιονονιφάδες στο μαγεμένο ουρανό της μεγάλης τραπεζαρίας του Hogwarts και φορώ τον επίσημο μου μανδύα. Στην ακαδημία μαγισσών θα περάσουμε φέτος λευκές χριστουγεννιάτικες νύχτες μπροστά στο τζάκι του εντευκτηρίου μας, θα παίξουμε χιονοπόλεμο δίπλα στην παγωμένη λίμνη του Hogwarts, θα περιπλανηθούμε στα σοκάκια του Hogsmeade, θα πιούμε βουτυρόμπυρα και ουίσκι της φωτιάς στα Τρία Σκουπόξυλα, θα λικνιστούμε στο χορό του χειμερινού ηλιοστασίου, θα μελετήσουμε ξόρκια και θα αναζητήσουμε φανταστικά πλάσματα.

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Κρατάτε πάντοτε στο μυαλό σας την αφηγήτρια του αφιερώματος Halloween, με μία δόση ανεμελιάς στο φίλτρο των μαγικών της λέξεων. Μη χάσετε από τα μάτια σας το μυτερό μου καπέλο, καθώς θα περιπλανιόμαστε στις μυστικές αίθουσες και τις μετακινούμενες σκάλες του μαγεμένου μας κάστρου. Τα χείλη μου, κατακόκκινα σαν το θυρεό του Gryffindor, ψιθυρίζουν ασταμάτητα προστατευτικά ξόρκια. Ή μήπως είναι σκοτεινές κατάρες; Το θρόισμα ενός μαύρου μανδύα με πορφυρή επένδυση, αντηχεί σαν μελωδία στα αυτιά μας. Ή μήπως είναι το βάδισμα κάποιου φανταστικού πλάσματος μέσα στο απαγορευμένο δάσος; Οι αναρτήσεις μας θα είναι πολυπρισματικές και πολυποίκιλες, όπως η ίδια η φύση τούτου του μεικτού αφιερώματος. Το μειδίαμα της μυστηριώδους αφηγήτριας παραμένει πάντοτε γοητευτικά απειλητικό. Η γενναιότητα δε μπορεί να υπάρξει χωρίς φόβο, όπως το φως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το σκοτάδι. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από τη βασανιστική αγωνία των άγρυπνων νυχτών παρέα με τις σκέψεις σου...

Ας διεισδύσουμε στη νύχτα και ας κατακτήσουμε τη φευγαλέα γητεύτρα, την περιπέτεια.

***

Το θέμα του φετινού μας αφιερώματος ανοίγει ξανά την ακαδημία μαγισσών και μεταμφιέζει το ιστολόγιο -και μαζί τη συντάκτρια του- σε μικρά μαγισσάκια, σκοτεινά και μυστηριώδη, έτοιμα για ένα ακόμη φεστιβάλ τρόμου στον μπλογκο-εορτασμό του Halloween. Στα ράφια των αναρτήσεων στοιβάζω αποθέματα βοτάνων και κρυστάλλων και με οδηγό το στοιχειωμένο μας αφιέρωμα δημιουργώ ένα μπλογκο-γκριμουάρ στο οποίο καταγράφω το ταξίδι του μεγαλύτερου αφιερώματος του παρόντος ιστολογίου.

Ελάτε, λοιπόν, να φορέσουμε τα μυτερά μας καπέλα και με τα ραβδιά μας ανά χείρας να ξαμοληθούμε σε μαγικές περιπέτειες.

Η ακαδημία μαγισσών άνοιξε και αυτό το Halloween. Ελπίζω να μην παραμελήσατε τα διαβάσματα σας στις διακοπές. Παρακαλούνται οι μαθητές να παραδώσουν τις εργασίες τους στην έδρα. 

Τι εννοείς το θέστραλ σου έφαγε την έκθεση;

Το κουδούνι χτυπά στην ακαδημία μαγισσών. Πρώτη ώρα: Ιστορία της Μαγείας. Οι λαϊκοί θρύλοι, τα παραμύθια, οι ιστορίες για καληνύχτα. Ανοίγουμε τις ιστορίες του Μπίντλ του Βάρδου και μελετούμε το παραμύθι των τριών αδερφών. Το θέμα της σημερινής μας εργασίας; Οι κλήροι του θανάτου.

Η ιστορία των τριών αδελφών

"Μια φορά και ένα καιρό ήταν τρεις αδελφοί που ταξίδευαν μόνοι, σε ένα φιδογυριστό δρόμο στο λυκόφως. Κάποτε οι αδελφοί έφτασαν σε ένα βαθύ ποτάμι, που δεν μπορούσαν να το διασχίσουν με τα πόδια κι ήταν πολύ επικίνδυνο για να κολυμπήσουν. Όμως οι τρεις αδελφοί κατείχαν τις μαγικές τέχνες και έτσι κούνησαν τα ραβδιά τους κι εμφανίστηκε μια γέφυρα πάνω από τα επικίνδυνα νερά. Είχαν φτάσει στα μισά της γέφυρας, όταν ένας κουκουλοφόρος τους έκλεισε το δρόμο. Κι ο Θάνατος τους μίλησε. 

Ήταν θυμωμένος που έχασε τρία νέα θύματα, γιατί οι ταξιδιώτες πνίγονταν συνήθως στο ποτάμι. Μα ο Θάνατος ήταν παμπόνηρος. Έκανε ότι δήθεν συγχαίρει τους τρεις αδελφούς για τα μάγια τους και είπε ότι είχαν κερδίσει ένα έπαθλο ο καθένας για την εξυπνάδα τους να του ξεφύγουν. 

Έτσι, ο μεγαλύτερος αδελφός, που ήταν εριστικός τύπος, ζήτησε το δυνατότερο ραβδί όλου του κόσμου: ένα ραβδί που θα νικούσε πάντα στις μονομαχίες, ένα ραβδί άξιο του μάγου που νίκησε τον Θάνατο! Κι ο Θάνατος πήγε σε μία κουφοξυλιά στην όχθη του ποταμού, έκοψε ένα ένα κλαδί, έφτιαξε ένα ραβδί και το έδωσε στο μεγαλύτερο αδελφό. 

Κατόπιν, ο δεύτερος αδελφός, που ήταν αλαζονικός, θέλησε να εξευτελίσει ακόμη περισσότερο τον Θάνατο και ζήτησε την δύναμη να ανασταίνει τους νεκρούς. Τότε ο Θάνατος πήρε μια πέτρα από την όχθη και την έδωσε στον δεύτερο αδελφό, και του είπε ότι η πέτρα αυτή είχε τη δύναμη να φέρνει πίσω τους νεκρούς. 

Και ύστερα, ο Θάνατος ρώτησε τον τρίτο και μικρότερο αδελφό τι δώρο ήθελε. Ο μικρότερος αδελφός ήταν ο πιο ταπεινός και μυαλωμένος από τους τρεις και δεν εμπιστευόταν τον Θάνατο. Ζήτησε, λοιπόν, κάτι που τα του έδινε τη δυνατότητα να φύγει απ' αυτό το μέρος χωρίς να τον ακολουθήσει ο Θάνατος. Κι ο Θάνατος του έδωσε, με τη μεγαλύτερη απροθυμία, το δικό του αόρατο μανδύα. Κατόπιν, ο Θάνατος παραμέρισε κι άφησε τους τρεις αδελφούς να συνεχίσουν το δρόμο τους, όπως κι έκαναν, συζητώντας εντυπωσιασμένοι την περιπέτειά τους και θαυμάζοντας τα δώρα του Θανάτου. 

Κάποια στιγμή, οι τρεις αδελφοί χώρισαν για να κατευθυνθεί ο καθένας στο δικό του προορισμό. Ο πρώτος αδελφός ταξίδεψε πάνω από μια βδομάδα και έφτασε σε ένα μακρινό χωριό, όπου αναζήτησε έναν άλλο μάγο, με τον οποίο είχε προηγούμενα. Φυσικά, έχοντας για όπλο το ραβδί από κουφοξυλιά, δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει στη μονομαχία που ακολούθησε. Αφήνοντας τον εχθρό του να κείτεται νεκρός, ο μεγαλύτερος αδελφός πήγε σε ένα πανδοχείο όπου άρχισε να καυχιέται για το πανίσχυρο ραβδί που πήρε από τον ίδιο το θάνατο και τον έκανε ανίκητο. Την ίδια εκείνη νύχτα, ένας άλλος μάγος πήγε στο κρεβάτι όπου κοιμόταν μεθυσμένος ο μεγαλύτερος αδελφός. Ο κλέφτης πήρε το ραβδί και για καλό και για κακό έκοψε το λαιμό του μεγάλου αδελφού. Κι έτσι ο θάνατος πήρε τον πρώτο αδελφό. 

Στο μεταξύ ο δεύτερος αδελφός επέστρεψε στο σπίτι του όπου έμενε μόνος. Εκεί, έβγαλε την πέτρα που είχε τη δύναμη να ανασταίνει νεκρούς και τη γύρισε τρεις φορές στο χέρι του. Προς μεγάλη έκπληξη και ενθουσιασμό του, εμφανίστηκε ευθύς μπροστά του η κοπέλα που ήλπιζε να παντρευτεί, πριν από τον πρόωρο θάνατο της. Ήταν όμως ψυχρή και θλιμμένη, σαν να τη χώριζε από εκείνον ένα αόρατο πέπλο. Παρά την επιστροφή της στον κόσμο των ζωντανών ήταν κενό σώμα εκεί και υπέφερε. Τέλος, ο δεύτερος αδελφός, τρελαμένος από τον απελπισμένο ερωτά του, αυτοκτόνησε για να σμίξει στα αλήθεια μαζί της. Κι έτσι ο Θάνατος πήρε και το δεύτερο αδελφό. 

 

Ωστόσο, αν και ο Θάνατος έψαχνε πάρα πολλά χρόνια για τον τρίτο αδελφό, δεν κατάφερε να τον βρει. Μόνο όταν ο τρίτος αδελφός έφτασε σε βαθιά γεράματα, έβγαλε τον αόρατο μανδύα και τον έδωσε στο γιο του. Και ύστερα υποδέχτηκε τον Θάνατο σαν παλιό φίλο και τον ακολούθησε μετά χαράς, κι έφυγαν απ' αυτή τη ζωή σαν ίσοι."

Πηγή: fairytalesandmagic 

Harry Potter themed questions

"Wizardfest", το φετινό μας αφιέρωμα.
Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο παντρεύει το μυστικισμό του Halloween με την πανηγυρικότητα των Χριστουγέννων, ταξιδεύοντας μας σε χιονισμένα κάστρα, παγωμένες πολιτείες και πλανήτες χριστουγεννιάτικων δέντρων.

Ντύνω το ιστολόγιο με λαμπυρίζουσες χιονονιφάδες στο μαγεμένο ουρανό της μεγάλης τραπεζαρίας του Hogwarts και φορώ τον επίσημο μου μανδύα. Στην ακαδημία μαγισσών θα περάσουμε φέτος λευκές χριστουγεννιάτικες νύχτες μπροστά στο τζάκι του εντευκτηρίου μας, θα παίξουμε χιονοπόλεμο δίπλα στην παγωμένη λίμνη του Hogwarts, θα περιπλανηθούμε στα σοκάκια του Hogsmeade, θα πιούμε βουτυρόμπυρα και ουίσκι της φωτιάς στα Τρία Σκουπόξυλα, θα λικνιστούμε στο χορό του χειμερινού ηλιοστασίου, θα μελετήσουμε ξόρκια και θα αναζητήσουμε φανταστικά πλάσματα.

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Κρατάτε πάντοτε στο μυαλό σας την αφηγήτρια του αφιερώματος Halloween, με μία δόση ανεμελιάς στο φίλτρο των μαγικών της λέξεων. Μη χάσετε από τα μάτια σας το μυτερό μου καπέλο, καθώς θα περιπλανιόμαστε στις μυστικές αίθουσες και τις μετακινούμενες σκάλες του μαγεμένου μας κάστρου. Τα χείλη μου, κατακόκκινα σαν το θυρεό του Gryffindor, ψιθυρίζουν ασταμάτητα προστατευτικά ξόρκια. Ή μήπως είναι σκοτεινές κατάρες; Το θρόισμα ενός μαύρου μανδύα με πορφυρή επένδυση, αντηχεί σαν μελωδία στα αυτιά μας. Ή μήπως είναι το βάδισμα κάποιου φανταστικού πλάσματος μέσα στο απαγορευμένο δάσος; Οι αναρτήσεις μας θα είναι πολυπρισματικές και πολυποίκιλες, όπως η ίδια η φύση τούτου του μεικτού αφιερώματος. Το μειδίαμα της μυστηριώδους αφηγήτριας παραμένει πάντοτε γοητευτικά απειλητικό. Η γενναιότητα δε μπορεί να υπάρξει χωρίς φόβο, όπως το φως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το σκοτάδι. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από τη βασανιστική αγωνία των άγρυπνων νυχτών παρέα με τις σκέψεις σου...

Ας διεισδύσουμε στη νύχτα και ας κατακτήσουμε τη φευγαλέα γητεύτρα, την περιπέτεια.

***

Πρώτη εβδομάδα στη μπλογκο-ακαδημία μαγισσών, παλιοί μαθητές αντάμωσαν με τους καινούργιους και οι συστάσεις επιβάλλονται.

Κάποιοι βρίσκονται εδώ από την πρώτη μέρα, 8 χρόνια πριν, όταν πάτησα για πρώτη φορά το πλήκτρο "Δημοσίευση" στο πάνω δεξιά άκρο της οθόνης μου. Άλλοι βρέθηκαν στις σελίδες μου στην πορεία, καθώς οι λέξεις δημιουργούσαν ιστορίες και το ιστολόγιο αποκτούσε τη δική του ταυτότητα. Κάποιοι έφυγαν, άλλοι ήρθαν... Κάπως τα έφερε η ζωή και όλα άλλαξαν. 8 χρόνια μετά κανένας μας δεν είναι ίδιος. Και πρώτη απ' όλους εγώ. Καιρός, λοιπόν, να συστηθούμε από την αρχή.

Στα πλαίσια του Wizardfest, ένα παιχνίδι ερωτήσεων γύρω από τον πιο αγαπημένο μας μαγικό κόσμο είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωριστούμε ξανά. Αντιστέκομαι στον πειρασμό της...μετάφρασης και απαντώ τις ερωτήσεις στα αγγλικά, όπως με εκφράζουν, και όπως περιγράφουν καλύτερα την αγαπημένη σειρά βιβλίων και ταινιών, όπως απεικονίζουν καλύτερα ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα fandom του διαδικτύου -και εκτός αυτού. Άλλωστε, το μπλογκ μου πάντοτε ήταν μέσο επικοινωνίας πολυτροπικό και δίγλωσσο.

Ακολουθούν 25 ερωτήσεις γύρω από τον κόσμο του Harry Potter. Ποιος είσαι εσύ μέσα στο Potterverse?

1: Hogwarts House?

Where dwell the brave at heart...

2: Patronus?

Pottermore has spoken.

3: Butterbeer, fire whisky, or pumpkin juice?

As a hardcore Potter fan, I feel I should be choosing Butterbeer, but 

as a whisky fan, I think I would be enjoying fire whisky more.

In any case, cheers!

4: Diagon Alley or Hogsmeade?

Tough choice, but Diagon Alley is, indeed, 

the first glimpse we get of the wizarding world.

5: Favorite shop?

Ollivanders, 

where magic happens....

6: Favorite book?

Harry Potter and the Order of the Phoenix

7: Favorite movie?

Do Fantastic Beasts count as cheating?

In this case...

Harry Potter and the Prisoner of Azkaban

8: Invisibility cloak, elder wand, or resurrection stone?

Invisibility cloak.

9: Favorite common room?

View from the highest tower and a warm spot next to the fireplace...

What more can I ask for?

Gryffindor!

10: Otp?

Many choices, but Lily and James are a classic...

...until the very end.

11: Notp?

Won-Won will always haunt our nightmares.

12: Potions expert or charms expert?

Tough call... I think I'd have to say

Charms.

13: Animagus?

I've always thought I'd be a cat or dog Animagus.

14: Quidditch position or spectator?

Chaser or Seeker.

15: Favorite Marauder?

Sirius Black.

16: Lowkey ships?

Remus and Tonks, Ron and Hermione, Harry and Ginny and many more...

17: Owl, cat, or toad?

Although a cat lady myself, 

I've always thought that an owl would be my Hogwarts sidekick.

18: Character you most identify with?

I see a bit of myself in many characters, but 

deep down

we are all Harry, 

living in a cupboard under the stairs, waiting for something magical to happen.

19: Character you would bring back to life?

Fred Weasley,

the most heartbreaking loss of all.

20: Character you just want to be happy?

 The little boy who doesn't live under the stairs anymore..

21: What does amortentia smell like to you?

Cinnamon, fresh coffee and old books.

22: Favorite Hogwarts class?

Defense against the dark arts.

23: Least favorite Hogwarts class?

Divination.

24: Favorite professor?

A tie between Lupin and McGonagall.

25: Crookshanks or Pigwidgeon?

Crookshanks.

Και τώρα που είδαμε τον κόσμο του Harry Potter μέσα από τα μάτια της Λίζας, ήρθε η ώρα να τον γνωρίσουμε και μέσα από τα δικά σας. Ποιες θα είναι οι απαντήσεις σας;

Πηγή: http://lost-in-a-wizarding-world.tumblr.com/post/155407365927/harry-potter-themed-questions