14 Lines From Love Letters or Suicide Notes

“I cannot imagine how we forgive ourselves for all the things we didn’t say until it’s too late!”

- Doc Luben - 14 Lines From Love Letters or Suicide Notes.

xx-iv

Περι ανθρωπων

Μιλάμε για τον θάνατο σα να μην πρόκειται να πεθάνουμε

και για την αγάπη λες και την έχουμε ποτέ αντέξει.

freedomeleftheria 

there is a poem

there is a poem

scratched onto the walls of my

throat

no one has heard it

but it is there

Συζητήσεις με τον καθρέφτη

Βλέπω απέναντί μου μια μορφή. 

Είναι θολή και ακανόνιστη. Το μόνο που μπορώ να διακρίνω είναι μια θλίψη στα μάτια και μια ταραχή στις κινήσεις της. Φαίνεται οικεία και δεν την φοβάμαι. Πλησιάζω προς το μέρος της, πλησιάζει και αυτή. Με την ίδια ταχύτητα, βηματισμό και κινήσεις με μένα. Κοντοστέκομαι. Προς στιγμήν νομίζω πως απέναντί μου βρίσκεται ένας καθρέφτης. Θα ορκιζόμουν πως είναι το είδωλό μου, μα δε βλέπω εμένα, δε μπορώ να με διακρίνω. Φτάνω κοντά της, φτάνει κοντά μου. 

- «Φαίνεσαι χαμένη», μου λέει. «Ρώτησε με ό,τι θες.»

- «Μίλησε μου για την αγάπη», της λέω.

- «Δεν μπορώ να την ορίσω. Πάντα την πλησιάζω και πάντα μου φεύγει. Ξεγλιστρά σαν την άμμο, σαν το νερό από τα χέρια μου. Μα έχω ακούσει γι’ αυτήν στα τραγούδια, την έχω διαβάσει στα ποιήματα, την έχω δει στα βλέμματα των περαστικών, την έχω νιώσει στον τρόπο που άγγιξε την ψυχή μου. Κάποιος, κάτι, κάποτε.»

- «Μίλησε μου για τα όνειρα.»

- «Χωρίς αυτά δε θα ήμουν τίποτα. Τα όνειρα και η ελπίδα πως κάποτε θα φτάσω σ' αυτά με κρατάνε ακόμα εδώ.»

- «Μίλησε μου για τον πόνο.»

- «Δε χρειάζεται να σου πω τίποτε. Κοίταξε με. Είμαι απλά πόνος καλυμμένος με δέρμα. Μα κάθε πόνος κάνει το δέρμα μου πιο δυνατό και ανθεκτικό.»

- «Μίλησε μου για την ευτυχία. Πότε ένιωσες τελευταία φορά ευτυχισμένη;»

- «Ίσως το απόγευμα που ανέβηκα στην ταράτσα και ο ήλιος ζέστανε το κορμί μου. Ίσως το μεσημέρι που βρήκα στο ντουλάπι το αγαπημένο μου γλυκό χωρίς να το περιμένω. Ίσως η βόλτα που έκανα σε εκείνο το πάρκο πριν δυο μέρες. Ίσως εκείνη τη μέρα -δε θυμάμαι πότε- που γελούσα συνέχεια και δυνατά και αληθινά, τόσο που η ευφορία έφτασε σε κάθε κύτταρο του σώματος μου. Για μένα η ευτυχία κρατάει δευτερόλεπτα, ίσως κλάσματα δευτερολέπτου… δεν μπορώ να αντιληφθώ το χρόνο τη στιγμή της ευτυχίας μου. »

- «Μίλησέ μου για τη θλίψη.»

- «Χωρίς αυτήν δε θα εκτιμούσα, δε θα αντιλαμβανόμουν τις στιγμές της ευτυχίας μου. Γι' αυτό και την αγαπώ πλέον. » 

Βλέπω απέναντί μου μια μορφή.

Πόσο άλλαξες εαυτέ μου …

to-feggari-murizei-giasemi

Πόσο λίγο με ήξερες

Κάτι που δεν έμαθες ποτέ για μένα

ήταν πόσο λίγο με ήξερες...

Ρενέ

millions of somethings

Come lay with me for hours so we can talk thousands of nothings while it means millions of somethings. 

— Unknown

Τι να σημαίνει αυτό για την ίδια μου την ψυχή;

Η οχλαγωγία και τα δυνατά γέλια,

Τα αστραφτερά δόντια και τα ακριβά ρούχα,

Τα ψεύτικα σ’ αγαπώ και τα χωμένα στις οθόνες πρόσωπα

Κάτω από μια πράσινη του χρήματος βροχή, με μεγάλωσαν.

Μου έκαναν τα μαλλιά λίγο πιο άσπρα και το δέρμα μου πιο γέρικο.

Ο καπνός των εξατμίσεων των αυτοκινήτων,

Τα μεγάλα κτίρια με τις ηλεκτρονικές κάρτες στην είσοδο,

Με τις αδικίες και το κουτσομπολιό στα κλειστά μιτινγκ ρουμς,

Τα λόγια τα μεγάλα κι οι κούφιες υποσχέσεις με μεγάλωσαν.

Με καθήλωσαν σε μια καρέκλα, άπραγο, ανάπηρο.

Αδύναμο, κι ας είν’ τα πόδια μου γερά.

Τα παιδικά μου μάτια μεγάλωσαν,

Ο χρόνος κι οι εικόνες τα διέφθειραν.

Κι αν είναι αυτά ο καθρέφτης της ψυχής μου,

Τι να σημαίνει αυτό για την ίδια μου την ψυχή;

Μεγάλωσα,

Βαγγέλης Σαββίδης

Πηγή: enfo.gr

νύχτα στο νησί

Τη νύχτα σ’ ένα νησί

Πάμπλο Νερούντα

Όλη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου κοντά στη θάλασσα, στο νησί. Ήσουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.

Ίσως πολύ αργά ενώθηκαν τα όνειρά μας, στα ψηλά ή στα βαθιά, στα ψηλά σαν κλαδιά που κουνάει ο ίδιος άνεμος, στα χαμηλά σαν κόκκινες ρίζες που αγγίζονται.

Ίσως το όνειρό σου χωρίστηκε από το δικό μου και στη σκοτεινή θάλασσα με έψαχνε όπως πρώτα υπήρχες όταν δεν ακόμα, όταν χωρίς να σε διακρίνω έπλεα στο πλάι σου, και τα μάτια σου έψαχναν αυτό που τώρα – ψωμί, κρασί, έρωτα και θυμό – σου δίνω με γεμάτα χέρια, γιατί εσύ είσαι το κύπελλο που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.

Κοιμήθηκα μαζί σου όλη τη νύχτα, ενώ η σκοτεινή γη γυρίζει με ζωντανούς και νεκρούς, και σαν ξύπνησα ξάφνου καταμεσής στη σκιά το μπράτσο μου τύλιγε τη μέση σου. Ούτε η νύχτα, ούτε ο ύπνος μπόρεσαν να μας χωρίσουν.

Κοιμήθηκα μαζί σου και ξύπνησα με το στόμα σου βγαλμένο από τον ύπνο να μου δίνει τη γεύση από τη γη, από τη θάλασσα, από τα φύκια, από το βάθος της ζωής σου, και δέχτηκα το φιλί σου μουσκεμένο από την αυγή σαν να έφθανε από τη θάλασσα που μας περιβάλλει.

(από τα 100 ερωτικά σονέτα)

megistovelinekes

there is a poem

there is a poem                    

scratched onto the walls of my                    

throat                    

no one has heard it                    

but it is there                    

να χαθείς ολότελα

Καμιά φορά σκέφτομαι:

Τι θα έκανα, αν ξανάρχιζα τη ζωή μου;

Πάλι εδώ θα έφτανα στην άκρη του κόσμου.

Και ίσως θα πρέπει να χαθείς ολότελα

για να μάθεις κάποτε ποιος είσαι...

Τάσος Λειβαδίτης

just…After.

“My life before him was so simple and decided, now after him...It's just...After.” 😭😭😭😭

— Anna Todd (@annatodd) November 8, 2017

My life before him was so simple and decided, now after him…It’s just…After.

- Anna Todd

unintentionally

“The idea of you reading what I write about you scares the hell out of me, But In the same time, Whenever I write something, I just hope that somehow, It’ll find its way to you, unintentionally.”

-This much of love should be hidden, even if it was mine.

xx-iv

πάντα κάτι

Μα αν δεν υπήρχε αυτό

θα ήταν κάτι άλλο.

Τόσο πολύ μισώ

και καταδικάζω

τον εαυτό μου

που πάντα θα βρίσκω

κάτι 

να με βασανίζει

και να με μελαγχολεί.

Πηγή: Το φεγγάρι μυρίζει γιασεμί

Καραντίνα

Καραντίνα

APRIL 9, 2020

Παράξενες μέρες μας κυκλώνουν. Μοιάζουν να μας απειλούν. (‘Ισως και να μας αγκαλιάζουν.) Είναι παραλυτικό, αλήθεια, να ξυπνάς ένα πρωί και να βλέπεις τους πύργους σου να γκρεμίζονται. Τα δεδομένα σου να λείπουν. Ακόμα πιο παραλυτικό; Να συνειδητοποιείς πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Θυμάμαι τον έντρομο τότε εικοσιτριάχρονο εαυτό μου να ανακαλύπτει πως ο ήλιος δεν είναι δεδομένος. Έκλαιγα, επίσης θυμάμαι, κάτι μέρες με ήλιο επειδή δεν με ήθελε εκείνο και το άλλο το αγόρι, αντί να γιορτάζω αυτόν που έλαμπε. Ποιος θυμάται πια εκείνα τα αγόρια; Μόνο τις ηλιόλουστες μέρες που πέρασαν χωρίς την προσοχή που τους άξιζε. 

Τον εγκλεισμό μου έτυχε να τον περνάω στην ελληνική επαρχία. Με ξυπνά ένα ταψί λουλούδια δίπλα στο κρεβάτι, με υπογραφή “λουλούδια για το λουλούδι μου”. Έχω μια ολόκληρη ταράτσα για πάρτυ μου. Τα απογεύματα χορεύω με τη σκιά μου. Kάνω παιχνίδια με τον τοίχο απέναντι. Κοιτάω αχόρταγα ανάμεσα στις κεραίες. Περιμένω να αντικρύσω τις αναρίθμητες πορτοκαλί στρώσεις άχνης να κάθονται η μία πάνω στην άλλη, την μωβ πιτσιλιά να διαλύεται στη μπανιέρα, το ροζ χνούδι να επιπλέει στην στρατόσφαιρα. Έχω, ξέρεις, δυο μάτια. Δυο μάτια που ανοιγοκλείνουν περίπου 17.000 φορές την ημέρα. Αποτελούνται από τον πρόσθιο θάλαμο, το υδατοειδές υγρό, το ακτινωτό σώμα, τον επιπεφυκότα, τον κερατοειδή, τον υαλοειδή σωλήνα, την ίριδα, την κόρη, τον κρυσταλλοειδή φακό, την ωχρά κηλίδα, τον οπτικό δίσκο, το οπτικό νεύρο, τον αμφιβληστροειδή, τον σκληρό χιτώνα, το υαλώδες σώμα. Όλα αυτά λειτουργούν. Λειτουργούν για να μπορώ εγώ να βλέπω το ηλιοβασίλεμα. 

Έχεις μάτια; Δες την αναθεματισμένη ομορφιά. Έχεις κωδικό 6; Κάνε βόλτα. Ώρες με έναν άνθρωπό που επέλεξες να ονομάσεις άνθρωπό σου; Αγαπηθείτε – κατά προτίμησην γυμνοί. Σας παρακαλώ αγαπηθείτε γυμνοί. Ώρες με τον εαυτό σου; Γνώρισέ τον. Ώρες με βιβλία στο ράφι; Διάβασέ τα. Πορτοκάλια στο ψυγείο; Κάνε χυμό. Έχουν υπέροχη μυρωδιά τα στημένα πορτοκάλια. Παρατήρησέ τα. Δες τις γραμμώσεις τους. Τις οβάλ φουσκάλες τους. Τις μεμβράνες τους. Φέρνουν αδιαμφισβήτα σε μεταμοντέρνα τέχνη. Κοίτα έξω από το παράθυρο. Το ξέρεις ότι υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που κοιτούν έξω από το παράθυρο και δεν βλέπουν μπλε; Μόνο γκρι. Ατελειώτο γκρι. Το γκρι κάνει τα μάτια να πονάνε ξέρεις. Εσύ βλέπεις μπλε. Δεν είναι αυτό ένα μικρό θαύμα; Πιάστηκαμε απροετοίμαστοι μου λες. Δεν είμαστε μήπως πάντα; Απροετοίμαστοι να δεχθούμε το παρόν. Να είμαστε εντάξει με ό,τι έχουμε. Εντάξει με ό,τι είμαστε. Απροετοίμαστοι να δεχθούμε πως δεν ορίζουμε τίποτε. Δεν ελέγχουμε τίποτα. Λίγο τις σκέψεις μας. Περισσότερο τις πράξεις μας. 

Λοιπόν, δεν ξέρω αν όλα αυτά βγάζουν νόημα. Ή αν είναι στη σωστή σειρά. Ούτε ξέρω τι έχει νόημα πια. Ούτε αν υπάρχει σωστή σειρά. Ξέρω μονάχα πως αν γύριζε πίσω ο χρόνος, εγώ θα τον γύριζα. Να τα κάνω όλα αλλιώς. Μα αφού δε γυρνά, αν μπορέσω να σώσω έστω και έναν από αυτό το κολλημένο-στο-λαιμό-κυδώνι, θα είναι για μένα ένας μικρός θρίαμβος. Κανένα παραλυτικό πρωινό ξανά. Υποσχέσου. Τώρα.

Πηγή: Υποσημειώσεις

Τ.Λ.

“Αύριο”, λες, και μέσα σ’ αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο το πελώριο ποτέ. Να ‘σαι τόσο πρόσκαιρος, και να κάνεις όνειρα τόσο αιώνια!

Γενέθλιο Τάσου Λειβαδίτη 20.04.1922

Τον έρωτα που θα μυρίζει γιασεμί και κανέλα

Άτιτλο

Να ξέρεις, δεν έμειναν πολλά,
μονάχα ένα δύο ψίχουλα ελπίδας,
κάθε φορά που γυρνούσες την πλάτη, κάθε φορά που αράδιαζες φθηνές δικαιολογίες, κάθε φορά που ένιωθα το στήθος μου να βαραίνει, τότε σιωπηλά η ελπίδα μου εξαφανιζόταν.
Ενα - δύο ψίχουλα και κρατώ την δειλία μου στην πλάτη.
Εγώ που περήφανη νόμιζα πως κυριαρχούσα το μυαλό και την καρδιά μου.
Νόμιζα, δεν ήταν αλήθεια,
μια δειλή σου λέω είμαι, που ξέρει πως είσαι κάτι ψεύτικο και δεν κλείνει την πόρτα για να ψάξει το αληθινό, τον έρωτα που θα μυρίζει γιασεμί και κανέλα, ένα έρωτα που θα τον ζουν δύο.

Lonelyescaper

kamiapoihsh

BUT, SHE DID

She said she could, so she did.

... and now there's glitter everywhere.

I'm not a concept

I'm not a concept. Too many guys think I'm a concept or I complete them or I'm going to 'make them alive'…but I'm just a fucked up girl who's looking for my own peace of mind. Don't assign me yours. 

- Clementine, Eternal Sunshine of the Spotless Mind

Page 1

Can you remember who you were, before the world told you who you should be?

- Danielle LaPorte

the kind of kiss

It was the kind of kiss that made me know that I was never so happy in my whole life.  

- Stephen Chbosky / The Perks of Being a Wallflower