Babis we love you, blue eyes you suck

Μου έβαλε όρο, αν θέλω σπιτικό μαζί του, να διώξω το γατάκι μου

O άνθρωπός μου, Μυρτούλα, πριν γίνει άνθρωπός μου, είχε μια πολύ κακή σχέση με τα ζώα και ειδικά με τα γατιά. Να σου δώσω να καταλάβεις, όταν βγήκαμε date πρώτη φορά σε ρομαντικό εστιατόριο downtown και πλησίασε το τραπέζι μας ένα ασπρόμαυρο γατσούνι να χαϊδευτεί, μόνο που δεν έκανε μήνυση στον υπεύθυνο του καταστήματος ο καλός μου. Πάρα πολύ κακή εντύπωση για πρώτη φορά. Μετά, όμως, λίγο η ευγένειά του, λίγο οι εξηγήσεις του για κάτι τραυματικές εμπειρίες με σκυλιά, λίγο τα μάτια του τα μπλε τα τσακίρικα, με έριξε. Κάπου ένα χρόνο μαζί, όλα ωραία και ελπιδοφόρα, βρήκα κι ένα κακορίζικο γατάκι (που σήμερα είναι ο μέγας και τρανός Μπάμπης) και του το κοτσάρισα σπίτι (οπότε τι να κάνει, σπίτι μου είναι, το ανέχεται), φτάσαμε όμως στο σημείο εκείνο της σχέσης που συζητάμε τη συγκατοίκηση. Έβαλε όρο λοιπόν ο κύριος, αν θέλω σπιτικό μαζί του, να στείλω τον Μπάμπη στην ευχή του Θεού. Και σε ρωτάω, Μυρτώ μου, πώς να διώξω τον γάτο μου που τον αγαπώ σαν αδερφάκι; Πώς να αποχωριστώ τα χουρχουρίσματα, τα πατουσάκια, τα νιαουρητά του; Από την άλλη μεριά, όμως, πώς να κλωτσήσω την πρώτη ευκαιρία μου να ζήσω με αυτόν που αγαπώ; Νιάου

Η ΜΥΡΤΩ ΓΡΑΦΕΙ:

Εγώ λέω να δώσετε μια κλωτσιά στον ίδιο. Έτσι αρχίζουν αυτά τα άτομα. Πρώτα θα διώξεις το γατί, μετά να μην έρχονται σπίτι οι φίλοι σου, μετά θα διώξεις τους φίλους, μετά θα τσεκάρει τα μηνύματα στο κινητό και μια μέρα θα ξυπνήσετε Τζούλια Ρόμπερτς στις Νύχτες με τον εχθρό μου. Σόρι, ο άνθρωπος δεν είναι στα συγκαλά του. Να ήταν ο Μπάμπης κανένα ροτβάιλερ να πεις, οκ, δείχνω λίγη κατανόηση, κάθομαι να του εξηγήσω ότι δεν θα τον φάει. Εδώ μιλάμε για ένα γατάκι. Αν και δεν συνηθίζω να δίνω κάθετες απαντήσεις, κακομοίρα μου έτσι και μάθω ότι διώξατε τον Μπάμπη, θα στέλνω κάθε βράδυ εφιάλτες με γατιά που κλαίνε σπαρακτικά.

Υ.Γ. 1 Αν έχει τραυματικές εμπειρίες με σκυλιά, να κόψει τα σκυλάδικα.

Υ.Γ. 2 Όπως καταλαβαίνετε, αντί να στήνει ένα σπιτικό με ηλιαχτίδες και αισιοδοξία, πάει να το κάνει Γιούρογκρουπ με τον εαυτό του σε ρόλο Σόιμπλε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και δεν πρόκειται για το γατί, πρόκειται για τον χαρακτήρα του τον εγωκεντρικό που νομίζει ότι μπορεί να παίζει τέτοια παιχνίδια εξουσίας λες και σας κάνει τη χάρη να συμβιώσει μαζί σας, λες και καίγεστε εσείς ενώ εκείνος είναι κουλ.

Υ.Γ. 3 Κι εμείς πλανευτήκαμε από γαλάζια μάτια που δεν την πολυπάλευαν με τα ζώα. Αλλά τουλάχιστον έβγαζε τον σκασμό.

Υ.Γ. 4 Babis we love you, blue eyes you suck.

Πηγή: athensvoice.gr

Black Cats

http://lost-in-a-wizarding-world.tumblr.com/post/153482468412/hp-scarheadcanons-black-cats-were-originally

 

Στο σημερινό μάθημα Φροντίδας Μαγικών Πλασμάτων θα εστιάσουμε στα μη μαγικά πλάσματα του Hogwarts και θα μάθουμε την ιστορία των αγαπημένων μας οικόσιτων ζώων, τα οποία οι Muggles στοχοποίησαν κατά το κυνήγι των μαγισσών. Θα μάθουμε πώς οι μαύρες γάτες έγιναν συνώνυμες των μαγισσών, απ' όπου προέκυψε και ο θρύλος ότι τα αγαπημένα κατοικίδια φέρνουν κακή τύχη.

Φιλοζωία και Halloween

I'm more of a people person.

What is irreplaceable is loved deepest.

EDITORIAL

Οι μέρες πέρασαν και κύλησε ο χρόνος,
ήρθε ο καιρός στον τόπο του εγκλήματος να επιστρέψει ο δολοφόνος...

Η τελευταία εβδομάδα ήταν το αποκορύφωμα ενός πολύ δύσκολου μήνα(και κάτι), που με έριξε στα πατώματα πριν καλά-καλά αρχίσει η νέα χρονιά. Κερασάκι στην τούρτα ένα δύσκολο "αντίο" που αναγκάστηκα να πω στο στρουμπουλό μου φιλαράκι, το γουνομπαλάκι που με παρηγορούσε με το γουργουρητό του όταν με κυρίευε το σκοτάδι του μυαλού μου.

Μα ήρθαν τα πάνω κάτω, και στη θλίψη μου προστέθηκε ένα αβάσταχτο κενό. Το κενό της δικής του απουσίας, της απουσίας του μαλλιαρού μου φίλου. Της απουσίας εκείνου το μικρού πλάσματος που έφερνε το χαμόγελο στα χείλη μου. Εκείνου του μικρού παρηγορητή, που έτρεχε να με στηρίξει όταν έπεφτα στο πάτωμα. Που μ' ένα του γουργουρητό έκανε τα πάντα να φαίνονται καλύτερα. 

Κάπου είχα διαβάσει ότι οι γάτες γουργουρίζουν όταν πονούν για να καταλαγιάσει ο πόνος. Γι' αυτό γουργούριζουν στην αγκαλιά του πονεμένου αφεντικού τους, όταν εκείνο δείχνει να πονάει. Τα σκυλιά γλύφουν τα τραύματά τους για να επουλωθούν γρηγορότερα. Γι' αυτό γλύφουν τα δάκρυα του αφεντικού τους, όταν εκείνο κλαίει. Οι ιδιοκτήτες ενός κατοικιδίου έχουν στην αγκαλιά τους ένα έμβιο παυσίπονο, τις περισσότερες φορές χωρίς καν να έχουν ιδέα για τις θεραπευτικές του ικανότητες.

Κάποτε, ωστόσο, φτάνει ο καιρός να πεις στο ζωάκι σου το μεγάλο "αντίο".

Όταν το άτομο χάνει ένα αγαπημένο του πρόσωπο, το πένθος είναι η φυσιολογική απόκριση στην επώδυνη αυτή εμπειρία. Όσο μεγαλύτερη είναι η απώλεια, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ένταση του πένθους. Απώλειες που μπορούν να οδηγήσουν στη βίωση πένθους είναι ο θάνατος ή ο αποχωρισμός ενός αγαπημένου μας προσώπου, η απώλεια του κατοικίδιου ζώου, το διαζύγιο, η απώλεια της εργασίας, η απομάκρυνση των παιδιών από το πατρικό σπίτι, η συνταξιοδότηση και η διακοπή της κύησης.
Το 1969 η ψυχίατρος Kübler-Ross εισήγαγε για πρώτη φορά «τα 5 στάδια του πένθους». Τα στάδια αυτά αποτελούν τις υγιείς ψυχικές αντιδράσεις που έρχονται στην επιφάνεια, καθώς το άτομο προσπαθεί να νοηματοδοτήσει την απώλεια. Το σημαντικότερο μέρος όλης της θεραπευτικής διαδικασίας αποτελεί η βίωση και η αποδοχή όλων των συναισθημάτων που δημιουργεί η απώλεια.[1]

Ο άνθρωπος βιώνει το πένθος σε 5 στάδια. Τα στάδια αυτά μπορεί να διαφοροποιούνται από άνθρωπο σε άνθρωπο, κι ίσως ακόμη κάποια να τα βιώσει επί τροχάδην ή αντίστροφα. Μπορεί να τραμπαλίζεται ανάμεσα στα στάδια ή μπορεί ακόμη και να τα βιώνει συγκεχυμένα· την κατάθλιψή του να χρωματίζουν ξαφνικά ξεσπάσματα θυμού. Σε περιπτώσεις ασθενείας του απελθόντος, μπορεί τα στάδια του πένθους ν' αρχίσουν να εκδηλώνονται πριν από την απώλεια, περιμένοντας τη. 

http://ericboydblog.tumblr.com/post/139398849321/a-six-word-poem-on-mourning-my-pet-cat-i-had-to

Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να πενθήσει με το δικό του τρόπο. Κι έχει δικαίωμα να παρηγορηθεί όπως εκείνος θέλει. Φτιάχνοντας γλυκά, διαβάζοντας βιβλία, κάνοντας γυμναστική, βλέποντας γελοίες ταινίες. Ό,τι βοηθάει. Δεν υπάρχει "λάθος" προσέγγιση. Ο άνθρωπος επικεντρώνεται απλώς σε ό,τι μπορεί να τον κάνει ξανά ευτυχισμένο. Η αυτοφροντίδα είναι προσωπική υπόθεση.

Οι πέντε αποχρώσεις του πένθους

ΆΡΝΗΣΗ 

Όχι. Όχι. Όχι.
Όχι, αυτό δε συμβαίνει σ' εμένα. Όχι αυτό, οτιδήποτε εκτός από αυτό. Θα περάσει. Θα δεις. Όλα θα πάνε καλά. Μια μικρή κρίση. Θα το ξεπεράσουμε. Όλα ξεπερνιούνται. Μπορούμε. Το ξέρω ότι μπορούμε. Θα τα καταφέρουμε. Μαζί θα το κάνουμε κι αυτό. Τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα...
Μούδιασμα. 

ΘΥΜΌΣ 

Θυμός για εμένα, για εσένα, για τον κόσμο. Μισώ τους πάντες και πιο πολύ τον εαυτό μου. Με μισώ για όσα δεν είπα. Με μισώ για όσα δεν έκανα. Με μισώ για όλες εκείνες τις στιγμές που αφιερώθηκα σε κάτι άλλο. Με μισώ για κάθε ταινία, κάθε βιβλίο, κάθε ανάρτηση που νόμιζα ότι ήταν πιο σημαντική από εσένα. Με μισώ για τις "προτεραιότητές" μου και για το γαμημένο το καλώδιο του λάπτοπ, που -χαλάλι σου- ας το λύγιζες κι ας ήσουν δίπλα μου άλλη μια μέρα.
Αλλά μισώ κι εσένα, γιατί σ' αγαπώ. 

ΔΙΑΠΡΑΓΜΆΤΕΥΣΗ 

Ας είχαμε έναν ακόμη χρόνο, έναν ακόμη μήνα, μία ακόμη εβδομάδα... Μια μέρα μόνο, ας είχαμε μονάχα άλλη μια μέρα. Μια ώρα, ένα λεπτό... Μια τελευταία αγκαλιά. Οτιδήποτε, εκτός από αυτό. 

ΚΑΤΆΘΛΙΨΗ 

Παλιά μου φίλη, άσπονδε μου εχθρέ. Είμαστε ξανά εδώ. Με κοιτάς, σε κοιτώ. Πάντα θα φτάνουμε εδώ. Να 'μαστε πάλι, εμείς οι δυο. Ποιους φίλους σου έφερες αυτή τη φορά μαζί; Ποια είναι η ζοφερή σου παρέα; Πάντα χτυπούσες ύπουλα, δεν τόλμησες ποτέ να μ' αντιμετωπίσεις μόνη. Κρυβόσουν πίσω από τους ιππότες σου και χαιρέκακα γελούσες ενώ με παρακολουθούσες να πολεμώ. Πολεμούσα, πολεμούσα, συνέχεια πολεμούσα... Κι εσύ περίμενες στη γωνία, σαν όρνεο αρπακτικό, περιμένοντας πότε θα σωριαστώ στο έδαφος για να ξεσκίσεις τις σάρκες απ' το εξαντλημένο μου κουφάρι. Δεν στο επέτρεψα ακόμη.
Σηκώνομαι. Πάντα σηκώνομαι... 

ΑΠΟΔΟΧΉ 

Αλήθεια, το αποδέχτηκα; Θα το αποδεχτώ ποτέ; Μυριάδες αναπάντητα ερωτήματα. Δεν έχει νόημα να ψάχνουμε απαντήσεις. Σημασία έχει να σηκώνεσαι. Πάντα να σηκώνεσαι. Και συνεχώς να πολεμάς. Always keep fighting.
Είμαι εδώ κι αυτό μετράει. Γράφω, πιέζω τον εαυτό μου να γράψει. Γράφω για εκείνον. Πόσο πονάει... Ξύνω την πληγή κι ας ματώσει. Πιέζω τον εαυτό μου να αντιμετωπίσει τον κόσμο. Είναι δύσκολο. Μα προσπαθώ.

Ήρθε ο καιρός να κοιτάξω τη δική μου αυτοφροντίδα. Να αφιερωθώ σε συνήθειες που θα με κάνουν να χαμογελάσω. Το ιστολόγιο μου ήτανε πάντοτε ο μικρός μου Παράδεισος κι είναι καιρός να επιστρέψω στον Παράδεισο μου και να γράψω. Έχω κι ένα ανειλημμένο χρέος αναρτήσεων. Παράλληλα, βυθίζομαι στον κόσμο της λογοτεχνίας, που αποτέλεσε το μόνο μου αποκούμπι όταν κάθε κύτταρο του κορμιού μου πονούσε. Ψήνω κουλουράκια και γλυκά με μαζοχιστική απόλαυση, ενώ παράλληλα προσέχω και τη διατροφή μου(λέμε τώρα). Παλεύω να διώξω την αρνητική ενέργεια απ' τη ζωή μου. Μέσα μου ψάχνω να βρω τι μπορεί να μου δώσει χαρά. Τι μπορεί να με γεμίσει, έστω για λίγο. 

Είναι η ψυχή μου σουρωτήρι, φαίνεται, και οι χαρές γλιστράνε από τις τρύπες.

Κάποτε μέρος της παρηγοριάς μου ήταν ο μαλλιαρός μου φίλος, τώρα χρειάζομαι παρηγοριά για την απουσία του. Πάνω που άρχισε να με κυκλώνει ο εχθρός, εγώ βρέθηκα να πενθώ την πανοπλία μου.

Η τελευταία μου μάχη με την κατάθλιψη με άφησε ράκος. Ψυχικά. Σωματικά. Ράκος. Κάθε διαταραχή, κάθε δαίμονας τον οποίο η κατάθλιψη έχει φυτέψει μέσα στο μυαλό μου όλα αυτά τα χρόνια, ξύπνησε και με χτύπησε αλύπητα. You name it, I've got it. Έπεσα χαμηλά, πολύ χαμηλά. Αντίκρισα ξανά τα υπόγεια της ψυχής μου. Αυτή τη μάχη έπρεπε να δοθεί στις κατακόμβες. 

Μα τώρα βγήκα ξανά στην επιφάνεια και αναπνέω. Ή έστω προσπαθώ.

Από την άλλη, αν το καλοσκεφτείς, όταν πιάσεις πάτο δεν έχεις πού αλλού να πας,

 παρά μόνο προς τα επάνω.

Η σημερινή καλημέρα είναι αλλιώτικη, σαν την ψυχολογική μου κατάσταση. Είναι νυχτερινή, σαν το σκοτάδι που έχει απλωθεί μέσα μου. Δεν περιέχει συνταγές, ούτε ερωτικές εξομολογήσεις στην καφεΐνη. Είναι μια καλημέρα για τα κατοικίδια που έχουν "φύγει". Είναι μια καλημέρα άδεια, σαν κι εμένα. Άδεια σαν το φλιτζάνι του καφέ, που πάω τώρα να ξαναγεμίσω....

http://jessicaannjames.tumblr.com/post/73147287249/what-doesnt-kill-you-leaves-you-lying-awake-at

Αντίο φίλε μου

01.12.2006 - 19.02.2016

Rainbow Bridge

Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge. 

When an animal dies that has been especially close to someone here, that pet goes to Rainbow Bridge. 

There are meadows and hills for all of our special friends so they can run and play together. 

There is plenty of food, water and sunshine, and our friends are warm and comfortable. 

All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor; those who were hurt or maimed are made whole and strong again, just as we remember them in our dreams of days and times gone by. The animals are happy and content, except for one small thing; they each miss someone very special to them, who had to be left behind. 

They all run and play together, but the day comes when one suddenly stops and looks into the distance. His bright eyes are intent; His eager body quivers. Suddenly he begins to run from the group, flying over the green grass, his legs carrying him faster and faster. 

You have been spotted, and when you and your special friend finally meet, you cling together in joyous reunion, never to be parted again. The happy kisses rain upon your face; your hands again caress the beloved head, and you look once more into the trusting eyes of your pet, so long gone from your life but never 

absent from your heart. 

Then you cross Rainbow Bridge together.... 

Author unknown

Πηγή: catsofaustralia.com

Υπνοαγκαλίτσες

Στους περισσότερους ιδιοκτήτες αρέσει να κοιμούνται 

με το σκύλο ή τη γάτα στο κρεβάτι τους.

Νέα μελέτη δείχνει πως τα κατοικίδια έχουν αρχίσει να καταλαμβάνουν τα υπνοδωμάτια.

H διαμάχη για το αν ένα κατοικίδιο στο κρεβάτι είναι κάτι βλαβερό, αδιάφορο ή ωφέλιμο, είναι πολύ μεγάλη και συχνά αφορμή για οικογενειακούς καβγάδες. Κάποιοι βρίσκουν αφόρητη τη παρουσία του σκύλου ή της γάτας τους στο στρώμα τους, ενώ αρκετοί το έχουν ως αγαπημένη συνήθεια να μοιράζονται από τον καναπέ έως και το κρεβάτι τους με το αγαπημένο τους ζώο. 

Επί του θέματος έχει ωστόσο τοποθετηθεί η επιστήμη, και μάλιστα περισσότερες από μια φορές. Μια νέα μελέτη από το Κέντρο ύπνου στη Mayo Clinic, ισχυρίζονται πως τελικά όσοι κοιμούνται με τα κατοικίδια ζώα, κοιμούνται καλύτερα. 

Για τη μελέτη, η οποία διεξήχθη στο Scottsdale, στην Αριζόνα, η Δρ Lois Krahn ζήτησε από 150 ασθενείς να συμμετάσχουν στην έρευνα σχετικά με τα κατοικίδια ζώα τους και τις συνήθειες ύπνου τους. Το αποτέλεσμα; Από το 56 τοις εκατό των συμμετεχόντων που μοιράζονται το κρεβάτι τους με μια γάτα ή ένα σκύλο, μόνο το 15 τοις εκατό από αυτούς ισχυρίστηκαν πως τα κατοικίδια ζώα τους, διαταράσσουν τον ύπνο τους. Το 41% ισχυρίστηκε όμως πως ο ύπνος με τα κατοικίδιά τους είναι πολύ καλύτερος. 

Παλιότερες μελέτες που είχαν γίνει πριν το 2000, έδειχναν πολύ μεγαλύτερα ποσοστά στην κατηγορία όσων δεν ανέχονται και ενοχλούνται από το κατοικίδιο τους στο κρεβάτι. Αυτό που φαίνεται να έχει αλλάξει, δεν είναι η συμπεριφορά των ζώων -οι γάτες δεν έπαψαν να είναι ανήσυχες και να ξυπνούν για βραδινές βόλτες και οι σκύλοι δεν έπαψαν αν ροχαλίζουν και να απλώνονται πάνω στα παπλώματα. Αυτό που οι ερευνητές της κλινικής θεωρούν πως έχει αλλάξει, είναι πως πλέον τα κατοικίδια είναι πολύ περισσότερα ενώ παράλληλα συνεχώς εξελίσσεται και η φιλοσοφία της συγκατοίκησης που έχουν οι ιδιοκτήτες τους, κάτι που σημαίνει πως ίσως έχουν γίνει πιο ανεκτικοί. 

Αν και η αναζήτηση στο διαδίκτυο και παλιές έρευνες μπορεί να οδηγήσει σε αδιέξοδο, αυτοί οι ερευνητές σημειώνουν πως ο ύπνος με το σκύλο ή τη γάτα δεν έχει ουσιαστικά καμία επιβλαβή συνέπεια, αλλά σίγουρα δεν ενδείκνυται για ανθρώπους με αλλεργίες και όταν το ζώο δεν είναι αρκετά καθαρό. 

Πηγή: www.lifo.gr

“This is not my cat…”

http://lisa-and-her-dark-paradise.tumblr.com/post/133861856671/bettieleetwo-seananmcguire

Η ανακύκλωση ταΐζει τα αδέσποτα στο Τολό

«Ανακυκλώστε τα πλαστικά μπουκάλια και φροντίστε τους μικρούς σας φίλους» αναφέρει το αυτοκόλλητο πάνω στην συσκευή ανακύκλωσης που λειτουργεί ως ταΐστρα και ποτίστρα για τα αδέσποτα στο Τολό Αργολίδας.

Είναι μια χορηγία του Συλλόγου Επαγγελματιών Τολού, τα μέλη του οποίου αντιλαμβάνονται ότι ο πολιτισμός σ’ έναν τόπο φαίνεται και από το πώς οι κάτοικοι του αντιμετωπίζουν τ’ αδέσποτα. Η συσκευή, που τοποθετήθηκε στον χώρο στάθμευσης του λιμανιού, ζητάει από τους φιλόζωους ως «αντάλλαγμα» για την φροντίδα των ζώων να τοποθετήσουν συσκευασίες ανακύκλωσης εν προκειμένω πλαστικά μπουκάλια αντί π.χ. χρημάτων.

Υπενθυμίζεται ότι μια αντίστοιχη υβριδική συσκευή ανακύκλωσης-ταΐστρα έχουν εγκαταστήσει εδώ και χρόνια στην Κωνσταντινούπολη.

Εκεί λειτουργεί ένα σύστημα ανακύκλωσης πλαστικών μπουκαλιών που λειτουργεί ως εξής: κάθε φορά που κάποιος ανακυκλώνει ένα πλαστικό μπουκάλι στην ειδική υποδοχή τότε πέφτει τροφή για κατοικίδια σε ένα δοχείο στο κάτω μέρος του μηχανήματος για να τραφούν τα αδέσποτα σκυλιά της τουρκικής μεγαλούπολης.

— Τι ορίζει η νομοθεσία

Η νομοθεσία ορίζει ότι οι δήμοι θα πρέπει να τοποθετούν ποτίστρες και ταΐστρες για τους σκύλους και τις γάτες, ωστόσο ελάχιστοι έχουν κάνει το γράμμα του νόμου πράξη. Έτσι παραβλέπουν το γεγονός ότι η σίτιση και το πότισμα των αδέσποτων κατοικίδιων δεν είναι απλά δική τους υποχρέωση αλλά είναι και βασικό δικαίωμα αυτών των έμβιων όντων.

Όλοι εμείς που αγαπάμε τα ζώα οφείλουμε να τοποθετούμε έξω από το σπίτι μας ή σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους δοχεία νερού και φαγητού. Ο νόμος μας το επιτρέπει αρκεί να τηρούμε τους κανόνες καθαριότητας και υγιεινής. Η σίτιση και το πότισμα των ζώων είναι υποχρέωση των ανθρώπων και δικαίωμα αυτών των πλασμάτων.

Ο νόμος 4235/2014 άρθρο 46 παράγραφος ε συγκεκριμένα αναφέρει: «10. Την ευθύνη για την επίβλεψη και τη φροντίδα των επανεντασσόμενων αδέσποτων ζώων έχουν, από κοινού, οι Δήμοι, οι οποίοι μάλιστα δύνανται να δημιουργήσουν και σημεία παροχής τροφής και νερού για τα ζώα αυτά, καθώς και τα συνεργαζόμενα με αυτούς φιλοζωικά σωματεία και ενώσεις. Δεν απαγορεύεται η παροχή τροφής και νερού σε αδέσποτα ζώα συντροφιάς από φιλόζωους πολίτες, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι κανόνες καθαριότητας και υγιεινής».

— Πώς απαντάμε στις απειλές

Θυμηθείτε ότι η σίτιση και το πότισμα των αδέσποτων ζώων αναφέρεται ξεκάθαρα και στην Εγκύκλιο Του Αρείου Πάγου 1/13/1631/8.4.13 που έχει σταλεί σε όλες τις Εισαγγελίες της χώρας.

Την επόμενη φορά που κάποιος θα σας απειλήσει, επειδή ταΐζετε ή βάζετε νερό στα ζώα, να του μιλήσετε για την νομοθεσία ώστε να μη σας ξαναενοχλήσει. Θυμηθείτε ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό οι φιλόζωοι να δίνουν το καλό παράδειγμα και να μην παρατούν άδειες κονσέρβες, αλουμινόχαρτα εκεί που φροντίζουν τ’ αδέσποτα. Η καθαριότητα δεν είναι μόνο μισή αρχοντιά, είναι ένδειξη σεβασμού προς τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας τους γύρω μας, τα ζώα τα οποία ζουν εκεί.

Πηγή: zoosos

Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα

Χωρίς σχόλια.

Πηγή: Facebook

Παιδιά που μεγαλώνουν με ζώα είναι πιο συναισθηματικά

Είναι διασκεδαστικό να έχει κάποιος κατοικίδιο αλλά η συμβίωση μαζί του σίγουρα δεν προσφέρει μόνο διασκέδαση και παιχνίδι. Ειδικά για τα παιδιά αποδεικνύεται για άλλη μία φορά επιστημονικά πως η συνύπαρξή τους με ένα ζώο έχει πολλαπλά οφέλη. 

Μελέτες καταδεικνύουν ότι τα παιδιά που έχουν κατοικίδια ζώα τα πάνε καλύτερα στον τομέα της Συναισθηματικής Νοημοσύνης (EQ), η οποία έχει συνδεθεί με την πρόωρη ακαδημαϊκή επιτυχία, ακόμα περισσότερο από ό,τι το παραδοσιακό μέτρο της νοημοσύνης, IQ. Μάλιστα το IQ είναι αμετάβλητο, ενώ το ΕQ μπορεί να βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου και με την κατάλληλη πρακτική.

Τα κατοικίδια ζώα βοηθούν τα παιδιά να εξελιχθούν συναισθηματικά και τα αναπτύξουν το EQ, ενώ μέσα από μελέτη αποδείχτηκε ότι η συνύπαρξη με κατοικίδιο ενισχύουν τη συμπόνια και την αυτοεκτίμηση, βοηθά στη γνωστική ανάπτυξη, μειώνει το στρες και το άγχος, κάνει τα παιδιά να κατανοούν καλύτερα τον κύκλο της ζωής και τον θάνατο. 

Φυσικά όλα τα παραπάνω θετικά οφέλη εξαρτώνται από τη δομή της οικογένειας και φυσικά από τις γενετικές τάσεις ενός παιδιού, ωστόσο η ζωή μαζί με κατοικίδιο ενισχύσει έτσι ή αλλιώς τα θετικά στοιχεία ενός χαρακτήρα και απαλύνει τα αρνητικά.

Πηγή: perierga.gr

UPDATE:

Πέμπτη, 18 Σεπτεμβρίου 2014

21:54

Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, ο γάτος μου ονειρεύεται ότι θηλάζει!

Παρόλο που είναι 12μιση χρονών, κάποιες στιγμές ακόμη συμπεριφέρεται σαν μωράκι!

Ο γλυκούλης μου!

Ειδοποιός διαφορά...

EDITORIAL

Κι αν πιστεύετε ότι είναι υπερβολές, κάνετε τεράστιο λάθος....!

χαχαχαχα ;)

Τα ζώα δεν είναι παιχνίδια!

Ένα βίντεο ευαισθητοποίησης πολιτών από τη Φιλοζωική Ένωση Ηλιούπολης

Τα ζώα δεν είναι παιχνίδια! Πριν να αναλάβεις ένα ζώο, μάθε τις υποχρεώσεις σου. Συμβουλέψου τον κτηνίατρο ή το φιλοζωικό σωματείο της περιοχής σου και αν είσαι σίγουρος, δώσε μια ευκαιρία σε ένα αδέσποτάκι. Τα ζώα δεν είναι σκουπίδια! Η δηλητηρίαση, ο βασανισμός, η εγκατάλειψή τους είναι ποινικό αδίκημα. Κατήγγειλε το στην Αστυνομία. Μάζεψε τις ακαθαρσίες του σκύλου σου στην βόλτα. Είναι δείγμα πολιτισμού. Στείρωσε το κατοικίδιο σου και προστάτευσέ το. Μην στερήσεις την ευκαιρία σε ένα αδέσποτο ζωάκι να βρει σπίτι αφήνοντας το δικό σου να γεννά ανεξέλεγκτα.

Δύο «Υπέροχα Πλάσματα», η Φαίδρα Δρούκα και ο Γιώργος Πυρπασόπουλος είναι πίσω απο τις φωνές που ακούγονται στο σποτάκι που δημιουργήθηκε για την Ζωοφιλική Ένωση Ηλιούπολης (ΖΕΗ) σε μια προσπάθεια του Σωματείου να ενημερώσει και να προωθήσει την ορθή φιλοζωία, την στείρωση και τις υιοθεσίες αδέσποτων. Η ΖΕΗ τους οφείλει εκατομμυρια ευχαριστώ για την ευγενική τους προσφορά, όπως, επίσης οφείλει να ευχαριστήσει τουλάχιστον ένα εκατομμύριο φορές την μικρή Λυδία που συμμετείχε στην ηχογράφηση, την εταιρία OXYZED Sound & Music Productions για την μίξη του ήχου, τον σκηνοθέτη Νικόλα Δημητρόπουλο για το μοντάζ, την εθελόντρια Ναυσικά Κορνηλίου για την εικονογράφηση, την Σοφία Τριανταφύλλου, τον Αρη Ντάγιο, την Τολίνα Βασιλακάκη, την εταιρία Boop Productions και την DiGi8 για την σημαντική τους βοήθεια στην διανομή του τηλεοπτικού μας σποτ, όλους τους εθελοντές της ΖΕΗ και τους ανθρώπους που συνέβαλαν στο project και τέλος την εθελόντρια Αγγελική Παναγιωτοπούλου που επιμελήθηκε τα κείμενα και το όλο project και που χάρη στις προσπάθειές της, το ραδιοφωνικό και το τηλεοπτικό σποτάκι μεταδίδονται πλέον πανελλαδικά. Το σποτάκι θέλουμε να το αφιερώσουμε σε όλους τους εθελοντές μας και σε όλους όσους νοιάζονται για αυτά τα πλάσματα που βρίσκονται στους δρόμους εξαιτίας της ανθρώπινης ανευθυνότητας.

Μην αδιαφορείτε! Αντιδράστε!

Copyright © Ζωοφιλική Ένωση Ηλιούπολης

Ζωοφιλική Ένωση Ηλιούπολης

Ένα σπουργίτι κελαηδάει στο μπαλκόνι μου...

EDITORIAL

Καλοκαιριάζει..

Ο καιρός μαλάκωσε. Ο ουρανός είναι γαλάζιος -για την ακρίβεια λουλακί.

Η πρασινάδα στις αυλές αυξάνεται. Το φως λούζει τα φύλλα κι εκείνα λάμπουν.

Ζωντανά, ολοπράσινα, μυρωδάτα.

Μεγάλη τύχη να μένεις σε προάστιο, περικυκλωμένος απ' τη φύση!

Ο αέρας μυρίζει άνοιξη.

Ο ήλιος δύει αργότερα.

Το μπαλκόνι μου ξαφνικά γίνεται πιο θελκτικό -είμαι ακόμη μεταδοτική, δεν θα 'πρεπε..

Ο γάτος μου ξαφνικά περνάει περισσότερο χρόνο έξω -δεν πέρασε ούτε μήνας που τον παρακαλούσαμε να πάει στην τουαλέτα του.

Κι όμως δεν κατάλαβα ότι καλοκαιριάζει από αυτά τα σημάδια. Τυλιγμένη με την πλεκτή ζακέτα-ρόμπα μου, χουχουλιάζοντας στο πάπλωμα, σε κατ' οίκον περιορισμό λόγω αρρώστιας.

Το συνειδητοποίησα πριν λίγες μέρες. 

Το πρώτο σημάδι ο γάτος μας. 

Κάρφωσε το βλέμμα του στη μπαλκονόπορτα και πήρε τη γνωστή στάση του κυνηγού -όσοι έχετε γάτες την ξέρετε. Αργά και απειλητικά πλησίασε το τζάμι.

Το δεύτερο σημάδι ήταν ο ήχος. 

Ο ήχος που κάνει η γάτα όταν βλέπει έναν μακρινό "εχθρό". Σαν να πνίγεται κάπως και να γκρινιάζει ταυτόχρονα. Ο γάτος μας εδώ δεν έκανε ποτέ αυτόν τον ήχο. Ο δικός μου, όμως, όταν ήμασταν ακόμη στην Κομοτηνή κάθε φορά που έβλεπε πουλιά έκανε αυτόν τον ήχο.

 Αλλά πριν λίγες μέρες άκουσα -αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς- τον γάτο μας για πρώτη φορά να κάνει αυτόν το ήχο. Πρώτη φορά στα 7 χρόνια και κάτι που τον έχουμε. Όμως ο "χοντρούλης" μας έχει φτάσει τα 11μιση χρόνια κι έχει αρχίσει να ξεμωραίνεται. Κι όσο μωραίνει, τόσο επιχειρεί τα καμώματα του δικού μου "τρελοκομείου". Είναι περίεργο να βλέπεις ένα μεγαλόσωμο γατούλη ξαφνικά να φέρεται σαν νεαρός γάτος.

Γέρος ή νέος, ο γάτος είναι κυνηγός. 

Και το θήραμα στο μπαλκόνι του έδωσε το ερέθισμα να βγάλει εκείνον τον ήχο.

Γνώστης, εγώ, του ήχου γύρισα κατευθείαν να εντοπίσω την "πηγή του κακού".

Και τότε αντίκρυσα το σπουργιτάκι.

Μικρό, χαριτωμένο, ευαίσθητο. Καθόταν -στα κάγκελα στην αρχή, στη συνέχεια στην κερασιά μπροστά στο μπαλκόνι μας- και τραγουδούσε σιγά-σιγά και ταπεινά.

Εκείνη τη μέρα ο καιρός ήταν ακόμη άσχημος. Κι όμως αυτό ήταν εκεί να μας υπενθυμίζει ότι υπάρχει ακόμη ζωή μες το χειμώνα. Ότι η άνοιξη δεν αργεί.

Μολονότι τα σπουργίτια είναι χειμερινά πουλιά, δεν έχω την τύχη να τα βλέπω στο μπαλκόνι μου συχνά. Βλέπετε μένω σε προάστιο, ψηλά σε σχέση με το κέντρο, και το κρύο εδώ πάνω είναι πιο τσουχτερό. Ακόμη και το καλοκαίρι, δεν μπορείς να καθίσεις στο μπαλκόνι τη νύχτα χωρίς ζακέτα. Το αεράκι είναι λιγάκι τσουχτερό. Εγώ το απολαμβάνω. Είναι λυτρωτικό να επιστρέφεις στη δροσιά μετά την κάψα του κέντρου. Να "ξεπλένει" ο άνεμος το αναψοκοκκινισμένο σου πρόσωπο. Να τρως και να πίνεις στο μπαλκόνι αντί να προσπαθείς να ξεγελάσεις το δωμάτιο με air-condition.

Δεν είναι, όμως, μονάχα η ψύχρα που εμποδίζει τα πουλάκια να με επισκεφτούν το χειμώνα. Είναι και που κοιτάει το μπαλκόνι στο βουνό και το χτυπάει ο βοριάς το χειμώνα.

Έτσι, όταν αντίκρυσα εκείνη τη μορφή ζωής να κελαηδάει στο μπαλκόνι μου ήξερα ότι η άνοιξη είναι κοντά. Κι ας είχε ακόμη γκρίζο ουρανό.

Η αλήθεια είναι πως δεν τα πάω καλά με τα πουλερικά. Αλλά τα σπουργιτάκια ήταν η αδυναμία μου. Αυτά τα μικροσκοπικά πουλάκια που μες το καταχείμωνο τα έβγαζαν πέρα χωρίς να εγκαταλείψουν -ήταν μόνιμοι κάτοικοι σε μια ζωή με αποδημητικά πουλιά.

Θυμάμαι στο χωριό, τότε που ζούσε ακόμη η γιαγιά, τα σαββατοκύριακα που παίρναμε μαζί το πρωινό μας, έριχνε τα ψίχουλα του πρωινού μας στο μπαλκόνι. "Να φάνε και τα πουλάκια" μου έλεγε. Και πάνω στο πεντάλεπτο, δυο σπουργιτάκια έρχονταν κι έτρωγαν -χωρίς φόβο και πάθος. Σε μια απόσταση τόσο μικρή απ τους ανθρώπους, μόλις ένα τζάμι μας χώριζε.

Κάθε πρωί τα τάιζε η γιαγιά μου. Κάθε πρωί συνεπή στο ραντεβού τους.

Σαν κατοικίδια σχεδόν. Το μόνο που ήθελαν ήταν λίγα ψίχουλα.

Καλύτερα, όμως, το πουλάκι να φύγει. Είναι επικίνδυνα τώρα που βγαίνει έξω η γάτα..

Μπορεί οι στίχοι να μιλούν για το κελάηδισμα ενός αηδονιού μια ρομαντική νύχτα, 

μα δεν μπόρεσα να αντισταθώ σ' αυτό το πανέμορφο και πολύ ατμοσφαιρικό τραγούδι.

Take a chance on them!

EDITORIAL

Σώσε μια ζωή, υιοθέτησε ένα αδέσποτο

Η ανάρτηση που δεν πρόλαβα να γράψω

EDITORIAL

4 Οκτωβρίου

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων

Χρόνια πολλά σε όλες τις αγαπημένες μουσουδίτσες!

Καλημέρα από ένα διαφορετικό blogger!

Σήμερα ξύπνησα αργά. Με νωχελικές κινήσεις άρχισα να ετοιμάζω ένα πλούσιο πρωινό -ενώ οι γείτονες είχαν αρχίσει ήδη να τρώνε μεσημεριανό. Όταν ανοίγει ο καιρός, τρελαίνομαι να περνάω χρόνο στο μπαλκόνι μου -ειδικά στο πατρικό μου. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Εκεί. Να τρώω, να πίνω καφέ, να διαβάζω, να ακούω μουσική, να απολαμβάνω το δροσερό αεράκι που δε λείπει ποτέ από την περιοχή μου(ακόμη και τον Αύγουστο μετά από κάποια ώρα χρειάζεσαι ζακέτα για να καθίσεις έξω). Σε μια -σχετικά- ήσυχη γειτονιά, όπως η δική μου, απολαμβάνεις αυτές τις στιγμές. Αγκαλιάζεις τον μαγικό ήχο της σιωπής και καβάλα στην φαντασία σου καλπάζεις σε μέρη μαγικά. Ή απλά κάνεις μια βουτιά στις βαθύτερες αβύσσους του μυαλού σου και με την εσωτερική σου αναζήτηση προσπαθείς να βρεις τον εαυτό σου. Περιμένεις να σου φωνάξει σπάζοντας την απόλυτη σιγή.

Ξέφυγα, ωστόσο, από το θέμα.. Μετά από 3 χρόνια, ξέρετε πλέον ότι οι συνειρμοί μου είναι άπειροι και το χέρι τρέχει να τα γράψει όλα. Ενώ, λοιπόν, ετοίμαζα  το πρωινό μου είχα αφήσει το λάπτοπ μου στο μπαλκόνι να ανοίξει και να φορτώσει όλες εκείνες τις βλακείες που με καθυστερούν καθημερινά. Προς μεγάλη μου έκπληξη σύντομα ανακάλυψα ότι κάποιος άλλος είχε πάρει τη θέση μου και παράλληλα γέμιζε την απουσία μου στο ιστολόγιο μου. Ένας πολύ διαφορετικός blogger, που δε μπορούσα παρά να σας μεταφέρω -με λόγια ανθρώπινα, γιατί δεν γνωρίζουν πολλοί τη δική του γλώσσα- την καλημέρα του. Πριν προλάβετε να με ρωτήσετε τι έγινε ο άλλος μου γάτος, σας προλαβαίνω εγώ και σας ενημερώνω ότι αυτός είναι της μαμάς μου -η καθεμιά έχει το δικό της- κι ο δικός μου με περιμένει καρτερικά στο σπίτι(μεταξύ μας ανάθεμα κι αν κατάλαβε την απουσία μου, αλλά τέλος πάντων). Αυτός, λοιπόν, είναι ο Τζόνι. Μην τον πείτε χοντρό αλλά μυώδη, γιατί η μάνα του(και δική μου παράλληλα) θυμώνει. Για να ακριβολογούμε δεν τρώει πολύ, απλά είναι η ράτσα του τέτοια, μεγαλόσωμη(η ράτσα του αγαπημένου σε όλους Garfield). Ο Τζόνι είναι παππούς πια, 11 χρονών, αλλά κρατιέται καλά. Είναι πανέξυπνος, πολύ ιδιότροπος(όπως όλες οι ιδιοφυΐες άλλωστε) και εξαιρετικά ζηλιάρης. Τρώει μόνο μία συγκεκριμένη μάρκα ξηράς τροφής για γάτες(συγκεκριμένα την πιο ακριβή), θέλοντας κάθε μέρα διαφορετική γεύση, και κάνει απεργία πείνας για να του βάλεις κονσέρβα. Θέλει πάντα να κάθεται στην καλύτερη θέση -η οποία τις περισσότερες φορές είναι η δική σου θέση. Τα πάει καλά με τους επισκέπτες -αρκεί να μην το κάνουν αρμένικη βίζιτα. Από τότε που έφυγα για σπουδές, με θεωρεί κι εμένα μουσαφίρη που μπαστακώνεται κάθε φορά που έρχεται. Παρόλα αυτά, είναι πολύ χαδιάρης -ειδικά τώρα που γέρασε κι άρχισε να μωραίνει. Βέβαια, ακόμη σου πατά μια μαλακή δαγκωνιά αν δεν του αρέσει ο τρόπος που τον χαϊδεύεις -έτσι για να διατηρούνται οι ισορροπίες και να μην ξεχνάς ποιος ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ είναι το αφεντικό.

Το πρωινό μου, όπως προείπα, πλούσιο -καφές φίλτρου, φρέσκος χυμός πορτοκάλι, ένα βραστό αυγό, ένα κρουασανάκι(χωρίς γέμιση), δυο φρυγανιές με βούτυρο και μέλι, λίγα φουντούκια. Ένα πρόγευμα σχεδιασμένο να με "κρατήσει" αρκετές ώρες. Ένα γεύμα με μεγάλη ποικιλία -όπως ακριβώς μου αρέσει. Ένα γεύμα που παρά τις θερμιδικές "αμαρτίες" είχε και μεγάλη διατροφική αξία(φρεσκοστυμμένος χυμός, αυγό από τις κότες του παππού, μέλι, ξηροί καρποί). Ένα γεύμα που σε αφήνει ικανοποιημένη, παρέχοντας παράλληλα στον οργανισμό σου αρκετά θρεπτικά συστατικά. Είναι, άλλωστε, σημαντικό να μην στερούμαστε τίποτα. Αν θες λοιπόν να γουρουνιάσεις κάντο, αλλά με μέτρο. Φάε, για παράδειγμα, το κρουασανάκι, που τόσο πολύ λαχταράς, χωρίς γέμιση.  Αντί να φας 2-3 κρουασανάκια(κακά τα ψέματα, με τα κρουασανάκια δεν χορταίνεις) φάε ένα και 1-2 φρυγανιές(αν είναι και ολικής ακόμη καλύτερα). Ακόμη καλύτερα: βρες τη συνταγή και φτιάξε δικά σου κρουασανάκια. Μπορείς να τα ζυμωσεις και να τα βάλεις στην κατάψυξη -σε ξεχωριστά σακουλάκια. Ξεπάγωσε 1-2 αποβραδίς και ψήσ' τα το πρωί ενώ ετοιμάζεις το πρωινό σου. Έτσι θα τα απολαμβάνεις ζεστά και ολόφρεσκα! Και χωρίς όλα αυτά τα συντηρητικά που έχουν τα τυποποιημένα προϊόντα. Τι περιμένεις; Ψήσου..

*Το σημερινό πρωινό αποδίδει περίπου 500 θερμίδες. Είναι λίγο τσιμπημένο, αλλά αφήνει ακόμη αρκετά περιθώρια για την υπόλοιπη ημέρα(και σκεφτείτε ότι έχει ήδη πάει 5μιση και ακόμη δεν πεινάω).

Living with my pet

EDITORIAL

Εκείνα τα δυο ματάκια που δεν μπορείς να τους κρατήσεις κακία...

ΔΙΩΞΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΜΕ ΕΝΑ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΟ

Και όχι μόνο. Τα κατοικίδιά μας είναι μέρος της ζωής μας και μέλη της οικογένειάς μας. Πολλές φορές, δε, είναι Η οικογένειά σου. Σε καταλαβαίνουν πάντα, είναι εκεί για εσένα, και ακόμη και αν τους βάλεις τις φωνές, πάλι στο τέλος της ημέρας, θα είναι εκεί για να τριφτούν στα πόδια σου και να σε παρηγορήσουν από μία μέρα πραγματικά εφιαλτική.

Πέραν όμως, από σύντροφοι στα δύσκολα, τα αγαπημένα μας pets είναι και οι καλύτεροι γιατροί. Όχι, όχι, δεν φοράνε στηθοσκόπιο για να εξετάσουν, ούτε συνταγογραφούν, προφανώς. Η δράση τους είναι κυρίως προληπτική και συνίσταται στο ότι μας κάνουν πραγματικά καλό στην υγεία μας! Και όχι σε έναν μόνο τομέα, ή αποκλειστικά σωματικά, αλλά και ψυχολογικά. Οι επιδράσεις τους είναι ευεργετικές και μπορώ να σου συνοψίσω κάποιες από αυτές:

Προστατεύουν από αναπνευστικά προβλήματα. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, σε ένα σπίτι με κατοικίδια, τα μικρόβια που ευθύνονται για οποιαδήποτε αναπνευστική επιπλοκή προτιμούν να επιτίθενται στους μικρούς μας φίλους, οι οποίοι ωστόσο είναι καλύτερα εξοπλισμένο από εμάς και δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Και έτσι, γλιτώνουμε κι εμείς από δυσάρεστα…

Βοηθάνε στη σωστότερη λειτουργία της καρδιάς. Οι καρδιές των ιδιοκτητών κατοικιδίων, λένε οι επιστήμονες, προσαρμόζονται ευκολότερα στις αυξομειώσεις των ρυθμών της κάθε μέρας και τη βοηθάνε να λειτουργεί γρηγορότερα και να ανταποκρίνεται καλύτερα στις συνθήκες. Και αυτό συνδέεται άμεσα με το ότι τα κατοικίδια…

Μειώνουν το στρες. Είναι αποδεδειγμένο πλήρως ότι λίγη ώρα χάιδεμα του σκυλακιού ή της γατούλας σου μπορούν να σε ηρεμήσουν, ακόμη κι αν την ώρα που επέστρεψες στο σπίτι σου ήθελες να σκοτώσεις όποιο ζωντανό πλάσμα κινούνταν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από σένα. Ε, είναι μετά να μην παίρνει τα πάνω της και η καρδιά;

Ενισχύουν την αυτοπεποίθηση. Οι ιδιοκτήτες τους έχουν αυξημένη αυτοπεποίθηση, και αυτό γιατί με την ύπαρξη των ζώων στο σπίτι, μειώνεται η μοναξιά και άρα οι φόβοι και οι ένθετες ανησυχίες που μοιάζουν να μας κατατρύχουν με το που θα μείνουμε για λίγο μόνοι. Παράλληλα, είναι πολύ πιο ανοικτοί και δεκτικοί σε νέες γνωριμίες και παρέες, και άρα πιο κοινωνικοί. Μια χαρά…

Τα επίπεδα της πίεσης πέφτουν. Βλέπε περί λιγότερου στρες παραπάνω… Το ξανααναφέρω όμως, γιατί με την πίεση σε φυσιολογικά επίπεδα, μειώνονται κατά πολύ οι πιθανότητες εγκεφαλικών επεισοδίων και καρδιακών προσβολών, ενώ αυξάνεται η ευεξία και η διάθεση. Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια…

Αλλεργίες τέλος. Και αυτό αφού πρώτα περάσεις ένα διάστημα με αυτά, έτσι; Ο οργανισμός σου αναπτύσσει τη δική του άμυνα απέναντι σε ότι προδιάθεση μπορεί να έχεις απέναντι σε κάποιο συγκεκριμένο ζώο, και τα αντιισταμινικά σταματούν να κυριαρχούν στον οργανισμό σου. Και εσύ να κυκλοφορείς με πρησμένα μάτια…

Και κατάθλιψη τέλος. Τα κατοικίδια μπορούν να βοηθήσουν, εφόσον είναι δεμένα με τον κάτοχό τους, να τον βοηθήσουν να απαλλαγεί ακόμη και από ισχυρά καταθλιπτικά συμπτώματα και να επαναφέρουν το χαμόγελο στα χείλη του. Σε πολλές εξειδικευμένες ψυχιατρικές κλινικές του κόσμου, η χρήση ζώων είναι η καλύτερη μέθοδος θεραπείας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Και η πλέον αποτελεσματική…

Μας βοηθάνε να ζήσουμε. Τα επίπεδα της οξυτοκίνης και της σεροτονίνης, που οφείλονται για την ενέργεια και τη θετική ματιά στα πράγματα αυξάνονται με την καθημερινή επαφή μαζί τους, και η κατατονική κορτιζόλη φεύγει νικημένη για τα καλά, με την ουρά στα σκέλια. Έτσι, τα ίδια τα ζωάκια μας δείχνουν το δρόμο για να περνάμε καλά τις ημέρες μας, με λιγότερο άγχος και αρνητική ενέργεια, και περισσότερη διάθεση να πιστέψουμε σε μας, και να ζούμε καλύτερα. Υπάρχει κάποιος λόγος που κάθεσαι ακόμη και το σκέφτεσαι; Γιατί δεν γκουγκλάρεις να βρείς σε τόσες φιλοζωικές πολλά χαριτωμένα ζωάκια που ψάχνουν ένα φιλόξενο σπίτι;

Αφιερωμένο σε 2 γαλάζια ματάκια...ღ