ΦΑΚΕΛΟΣ: ΤΑΤΟΥΑΖ

Πάμε να μιλήσουμε λίγο για τατουάζ και μλκες ανθρώπους;

Τα τατουάζ είναι, όπως το σκέφτομαι εγώ, ένα παράθυρο στην ψυχή κ το μυαλό του κάθε ανθρώπου. Είναι σαν να σου ανοίγει λίγο το "μέσα" του, χωρίς να σου πει τίποτα, σου δείχνει κάτι πολύτιμο του κ αυτό για μένα είναι ιερό. Δεν έχει σημασία να μου αρέσει προσωπικά ή όχι, φίλε, ο άλλος μου δείχνει ένα κομμάτι από τα "σπλάχνα" του κ θα τολμήσω εγώ να πω αν το εγκρίνω ή όχι;; ΜΗ ΣΩΣΩ Κ ΤΟ ΕΓΚΡΙΝΩ ΠΟΤΕ!

Δεν είναι "μόδα" το τατουάζ. Είναι "μόδα" ίσως, η ανάγκη των ανθρώπων να επικοινωνήσουν συναισθήματα ή σκέψεις τους, να "σύρουν" στην επιφάνεια του κορμιού τους, ότι κρατούν στα βάθη της ψυχής τους. Ποιος είμαι εγώ, που θα κρίνω τα μύχια της ψυχής του καθενός, τα "ανείπωτα" του; Ένα όνομα, μια ημερομηνία, ένα σύμβολο, μια αστεία εικόνα, ένα πρόσωπο, απεικονίσεις ζώων, μια φράση, ένας γρίφος... Σέβομαι την ανάγκη, την επιθυμία σου να κάνεις το σώμα σου καμβά έκφρασης και αντιλαμβάνομαι πως μου επιτρέπεις να ρίξω μια ματιά στην ιστορία σου, στη ζωή κ την προσωπικότητα σου. Το σέβομαι και σου χαμογελώ κ γω, χαίρομαι όταν αναγνωρίζεις κ συ, στο δικό μου δέρμα, αυτά που επιλέγω κ γω να εκθέσω.

Το πρώτο μου τατού, το έκανα όταν ήμουν 20 χρονών. Σχετικά μικρό κ διακριτικό, αν δεν ήθελα δεν φαινόταν. Κάτι που λόγω δουλειάς τότε, προτιμούσα.

Πέρυσι, ανήμερα στα γενέθλια μου, έκανα ένα δώρο στον εαυτό μου, που το σκεφτόμουν καιρό. Ένα ΜΕΓΑΛΟ τατουάζ στο βραχίονα, στο χέρι μου. Αν είστε παλιοί στη σελίδα, θα θυμάστε ίσως, είχα βάλει κ βιντεάκι.. (Που είχαν πεταχτεί μερικοί κι έγραφαν "αααα εμένα δε μ αρέσει 😄" κ όταν τους απαντούσα κι εμένα δε μ αρέσει η καρικατούρα που έχεις στη μέση του προσώπου σου, "αυτή είναι η μύτη μου!!!!" "έλα ρε, νόμιζα πως ήταν κάποιο εφφέ, τι μελιτζάνα είναι αυτή" - "πως τολμάς να με προσβάλεις, φυστίκι" - "γιατί ταράζεσαι; αν εσύ εκφέρεις γνώμη για το σώμα μου, να μη μιλήσω κ γω για το δικό σου; ΚΑΙΙΙΙΙΙΙ ΜΠΛΟΚ")

Πριν λίγες μέρες, πάλι μου την έπεσε μια θείτσα εκεί που έπινα καφέ με μια φίλη, "μα γιατί έχεις τατουάζ στο χέρι, γιατί τ έκανες, μια χαρά κοπέλα είσαι, μορφωμένη, έχεις κ παιδί" και κλασικά η ατάκα κόλαφος, "ΕΜΕΝΑ ΔΕ Μ ΑΡΕΣΕΙ, ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΠΟΤΕ". Ε, να σου γμσ, ένα ρημαδοκαφέ βγήκα να πιω θα μου τον βγάλεις από τη μύτη!!!

Το να έχεις τατουάζ, είναι στάση ζωής. Το να μην έχεις, είναι επίσης στάση ζωής. Όσο σέβομαι τους ανθρώπους που δεν έχουν κ δεν θα ήθελαν ποτέ να αποκτήσουν "ζωγραφιές" στο σώμα τους, άλλο τόσο αγαπώ αυτούς που το κάνουν. Μικρό και διακρτικό τατουάζ ή τατού ΤΟΥΜΠΑΝΟ, δεν έχει σημασία. Σημασία όμως, έχει να μην τους προσβάλω. Δεν ξόδεψαν τόσα χρήματα, δεν άντεξαν τον πόνο της διαδικασίας, για να σκάει ο κάθε τυχάρπαστος "α εμένα δε μ αρέσει" ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΡΩΤΗΣΕ ΡΕ ΓΕΛΟΙΕ, ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΨΗ ΣΤΟ ΠΟΙΑ ΜΟΡΦΗ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΜΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΕΡΜΑ ΜΟΥ"

Από την άλλη, σκέφτομαι πως το να κάτσεις να εξηγήσεις σε κάποιον, για ποιο λόγο πρέπει να σέβεται τα τατουάζ στα σώματα των αθρώπων, είναι χρονοβόρο και συχνά ψυχοφθόρο.Και λίγο ανόητο να προσπαθείς να εξηγείς τα αυτονόητα περί σεβασμού και αυτοδιάθεσης.

Ενώ το "πως είσαι έτσι ρε, σύρε μπζόφα που έχεις κ άποψη για το σώμα μου, που είναι η μάπα σου σα μποστάνι, μύτη μελιτζάνα, 2 σπυριά κάπαρη για μάτια και τι αυτια μαρουλόφυλλα ειναι αυτά που έχεις" επιφέρει ένα καίριο χτύπημα, που συνήθως φέρνει κ διακοπή των σχέσεων, αν αυτό δεν είναι ευλογία, δεν ξέρω τι είναι...

Η θείτσα με βλέπει κ αλλάζει πεζοδρόμιο. Και σίγουρα, ακόμα προσπαθεί να καταλάβει, τι δεν πάει καλά με τη μούρη της και γιατί της έθιξα τη μελιτζ, τη μύτη της τέλος πάντων. 😁

Πηγή: Φυστίκι ΠουΚυλάει

Με τα παντελόνια κάτω

EDITORIAL

Μετά από εβδομάδες σιωπής, αραχτή σε ένα μπαλκόνι με το βρακί κι ένα φρέντο καπουτσίνο αγκαλιά, σας καλημερίζω ξανά από το *διαδικτυακό* μου μπαλκόνι. Έχω να γράψω από τον Απρίλιο, αλλά είχα φροντίσει ώστε να σας κρατήσουν συντροφιά οι προγραμματισμένες αναρτήσεις μου, ώστε να μην λείψω ποτέ *πραγματικά* από τη μπλογκόσφαιρα.

Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα τους τελευταίους μήνες, και πρώτο και καλύτερος ο μπλόγκερ. Όσοι με διαβάζετε καιρό (είμαι εδώ μέσα σχεδόν δέκα χρόνια, κατάντησα ο γερόλυκος του μπλογκ), ξέρετε ήδη ότι με εκνευρίζουν οι αλλαγές που κάνει κατά καιρό ο ιστότοπος. Μου τη δίνει που αλλάζει ο πίνακας ελέγχου, εκνευρίζομαι να ψάχνω λειτουργίες που ήξερα ενστικτωδώς ότι βρίσκονται σε μία *συγκεκριμένη* θέση, μου ξυπνάει το OCD πως-το-λένε. Αφήκετε με να είμαι ο boomer της μπλογκόσφαιρας.

Εκτός μπλογκόσφαιρας, η καθημερινότητα είναι επίσης διαφορετική. Πρώτη φορά μετά από χρόνια, δε δουλεύω καλοκαίρι. Πρώτη φορά κάνω καλοκαιρινές διακοπές. Πρώτη φορά κοιμάμαι χωρίς ξυπνητήρι, ξυπνάω δίχως την υποχρέωση να ντυθώ. Πίστευα ότι θα μου ήταν δύσκολο να μείνω χωρίς δουλειά, ότι θα βυθιζόμουν στο τέλμα και στην κατάθλιψη που γνώρισα μετά την ορκωμοσία μου και μέχρι να πιάσω δουλειά. Ότι δε θα βρω διέξοδο για την ενέργεια που συσσωρευόταν μέσα μου.  Όταν ξέσπασε η πανδημία ένιωθα οργισμένη - οργισμένη για τη σεζόν που θα πήγαινε χαμένη, για τα χρήματα που στερούμαι, για το μεράκι μου, που κατέληξε στον κάλαθο των αχρήστων. Ένιωθα ότι εγώ η ίδια κατέληξα στον κάλαθο των αχρήστων.

Τώρα, όμως; Τώρα που πέρασε ο καιρός, τώρα που έσφιξαν οι ζέστες, τώρα που βρήκα το ιδανικό αφρόγαλα για φρέντο, τώρα που ξεκουράστηκα και απέβαλα το φαρμάκι, που λέγεται άγχος, από μέσα μου, τώρα κατάλαβα ότι την είχα εν τέλει ανάγκη αυτή την ανάπαυλα. Ότι είχα ανάγκη όχι τόσο να ξεκουράσω το σώμα, αλλά το πνεύμα μου. Τώρα που το μεγαλύτερο πρόβλημά μου είναι ότι ακόμα δεν κατάφερα να πάω στη θάλασσα (πονεμένη ιστορία), τώρα που δε μετράω τις μέρες ως "ημέρες ξύλου" και "αντίστροφη μέτρηση μέχρι να ξεκινήσει το ξύλο", τώρα συνειδητοποίησα ότι αυτό που μου έλειπε ήταν η ξεγνοιασιά. Τώρα κατάλαβα ότι το άγχος μου δηλητηρίαζε το μυαλό και την ψυχή. Ότι μου σκότωνε τη δημιουργικότητα. Και τώρα δε θέλω να τελειώσουν οι διακοπές μου.

Παράλληλα, βρήκα τρόπους να ξεσπάσω την ενέργεια μου όσο διαρκούν οι διακοπές μου. Γράφτηκα ξανά στο γυμναστήριο, περιέθαλψα ένα ορφανό γατάκι (όσοι δεν έχετε κάνει γατο-σίττινγκ, να ξέρετε ότι είναι σαν να έχετε ένα βρέφος στο σπίτι, μείον το θηλασμό), έβαλα και άπλωσα αμέτρητα πλυντήρια. Σκούπισα, σφουγγάρισα και απολύμανα επιφάνειες. Οργάνωσα εκ νέου τη ντουλάπα μου. Και τη διέλυσα μέσα σε τρεις μέρες. Γιατί το χάος είναι το στοιχείο μου.

Και ανακάλυψα τελικά ότι δεν είχα τόση ενέργεια όση νόμιζα. Γιατί τα τελευταία χρόνια εξάντλησα το σώμα μου δίχως έλεος, με δικαιολογία τα νιάτα μου γιατί "αν δεν το κάνω τώρα που μπορώ, πότε;".

Μέχρι που μία ημέρα, μόλις χθες, κάθισα στον καναπέ και άνοιξα το Word. Για ένα δεκάωρο η τηλεόραση παρέμεινε κλειστή, δεν κοίταξα την οθόνη του κινητού μου, αγνόησα τις ειδοποιήσεις του Netflix. Η έμπνευση μου είχε χτυπήσει την πόρτα. Και αυτή τη φορά είχε όλο της το σθένος, απέκτησε υπόσταση και ζωντανή μου υπαγόρευσε αρχή, μέση και τέλος. Ένα διήγημα γεννήθηκε μέσα σε μία ημέρα. Μετά από μήνες σιωπής, το υποσυνείδητο μου γέννησε ένα ολόκληρο διήγημα. (Θα ακολουθήσει ξεχωριστή ανάρτηση, μην τη χάσετε!)

Στο τέλος αυτής της δημιουργικής έκρηξης, κοίταξα την καταμέτρηση σελίδων και λέξεων. Αυτό που ξεκίνησε ως μία αόριστη ιδέα, μετρούσε 9 σελίδες και ξεπερνούσε τις δύο χιλιάδες λέξεις. Άνοιξα το "χαμόγελο". Αντιγραφή - επικόλληση - δημοσίευση. Χασμουρήθηκα και έκλεισα το λάπτοπ. Νιώθοντας πληρότητα ξανά, μετά από καιρό, πήγα για ύπνο. Κοιμήθηκα σαν πουλάκι.

Η Καύλα Είναι το πιο Χαοτικό Συναίσθημα

Η Καύλα Είναι το πιο Χαοτικό Συναίσθημα

Σύμφωνα με έρευνα, οι καυλωμένοι λένε πιο πολλά ψέματα.

Λένε ότι ο έρωτας σε παρακινεί να κάνεις τρελά πράγματα - αλλά και πολλά βαρετά, όπως να κάνεις τζόγκινγκ μαζί με το έτερο ήμισυ ή να πηγαίνει ο ένας να παίρνει τον άλλον από το αεροδρόμιο. Η καύλα είναι πιο χαοτικό, εκρηκτικό συναίσθημα.

Η καύλα δημιουργεί καινούργια στοιχεία προσωπικότητας, γούστα και συμπεριφορές. Μια καινούργια μελέτη συνδέει τη σεξουαλική διέγερση με την απατηλή παρουσίαση του εαυτού, κάτι που περιλαμβάνει συμπεριφορές από κολακευτική ωραιοποίηση έως τελείως ψέματα.

Στη μελέτη, ερευνητές εξέθεσαν μια ομάδα 634 φοιτητών σε σεξουαλικά ερεθίσματα και την άλλη ομάδα σε ουδέτερα ερεθίσματα. Οι συμμετέχοντες που είχαν σεξουαλικά ερεθίσματα ήταν περισσότερο παραπλανητικοί ως προς τη διαχείριση της εικόνας τους απέναντι σε άλλον συμμετέχοντα. Άλλες μορφές εξαπάτησης ήταν: ψέματα για τον αριθμό προηγούμενων συντρόφων και ότι παρουσιάζονταν πιο ευχάριστοι.

«Οι άνθρωποι λένε και κάνουν τα πάντα για να γνωρίσουν έναν γοητευτικό άγνωστο», λέει ο Gurit Birnbaum, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης. «Όταν το σεξουαλικό σου σύστημα ενεργοποιείται, παρακινείσαι να παρουσιάσεις τον εαυτό σου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να πεις σε έναν άγνωστο, πράγματα που θα σε κάνουν να φανείς καλύτερος απ’ ό,τι είσαι». Πού είναι το ψέμα;

Η σεξουαλική εξαπάτηση έχει μελετηθεί στο παρελθόν από διάφορες πλευρές. Το 2008 ερευνητές δημιούργησαν μια κλίμακα σεξουαλικής εξαπάτησης με βάση τα λεγόμενα συμμετεχόντων, για τις σεξουαλικά παραπλανητικές συμπεριφορές τους. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άντρες είναι πιο πιθανό να πουν κατάφωρα ψέματα, επιδιώκοντας σεξ, ενώ οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να κάνουν σεξ ακόμη κι αν δεν πολυθέλουν, για να αποφύγουν τη σύγκρουση.

Τα πιο πρόσφατα ευρήματα απηχούν τα αποτελέσματα μιας μελέτης του 2013, σύμφωνα με την οποία άντρες και γυναίκες ήταν πιθανό να πουν ψέματα για το σεξουαλικό τους παρελθόν, επιδιώκοντας κοινωνική αποδοχή, αν και οι γυναίκες είχαν την τάση να μειώνουν τον αριθμό των πρώην συντρόφων και τη συχνότητα των one night stand, ενώ οι άντρες φούσκωναν τα νούμερα.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο είδος της κοινωνικά αποδεκτής εξαπάτησης που όλοι έχουμε διαπράξει υπό την επίδραση της καύλας και της επιθετικής, χειριστικής συμπεριφοράς που μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση τη συναινετική φύση μιας γνωριμίας, όπως να κρύβεις σημαντικές πληροφορίες. Ο πόθος δεν είναι δικαιολογία για να πληγώνεις κάποιον.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

VICE Greece

BUT, SHE DID

She said she could, so she did.

... and now there's glitter everywhere.

Confessions of a -sleepy- quarantine queen

EDITORIAL

Ημέρα καραντίνας: ένα δισεκατομμύριο

Μετά από καιρό, η διαδικτυακή μου καλημέρα ταξιδεύει στη μπλογκόσφαιρα. Έχω να γράψω εντιτόριαλ μία εβδομάδα, τουλάχιστον, εντούτοις έχω φροντίσει να ανεβαίνουν καθημερινά προγραμματισμένες αναρτήσεις και να σας κρατούν συντροφιά στο σπίτι (ότι δηλαδή μπορεί να ήσασταν και πουθενά αλλού και να διαβάζατε το μανιφέστο της παράνοιας μου). 

Δεν καταλάβατε, έχω ντραφτς μέχρι το 2021. Θα πεθάνω κι ακόμη θα σας έρχονται ειδοποιήσεις. Οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος θα γράφουν διατριβές "μαλακομαγνήτης στα χρόνια των μιλλένιαλς", θέτοντας ως αρχέτυπα τους πρώην μου. Θα εξαφανιστεί το ανθρώπινο είδος και η νέα μορφή ύψιστης νοημοσύνης θα διαβάζει το παραλήρημα μου. Στην εξωγήινη επέλαση του μέλλοντος, θα προσπαθούν τα άλιενς να αποκρυπτογραφήσουν τις ασυναρτησίες που συνεχίζουν να δημοσιεύονται σε αυτή την απαρχαιωμένη πλατφόρμα. Ο Ε.Τ. τρομοκρατημένος θα θέλει να πάρει τηλέφωνο τη μαμά του.

Στα χρόνια αυτά της χόλερας ... εεε του κορωνοϊού ήθελα να πω, αποφάσισα να εκμεταλλευτώ την καραντίνα για να βρω τον παλιό -καλό;- εαυτό μου. Ξεκίνησα να γράφω ξανά στο μπλογκ μου (σουτ, και η αναδημοσίευση μετράει). Είπα θα πέσω με τα μούτρα στα βιβλία(εντάξει, σέρνω ένα βιβλίο εδώ και 3 χιλιετίες, αλλά δε φταίω εγώ που μου στέλνουν μηνύματα στο φεισμπουκ τα "κομενάκια" -εδώ γελάμε). Είπα θα δω καινούριες ταινίες και σειρές στο νετφλιξ (βλέπω τα φιλαράκια για εξακοσιοστή φορά). Είπα θα φτιάξω λίγο μαλλί και θα ντυθώ για να ανέβει η ψυχολογία μου (κατέληξα να φορέσω φόρμες και να πιάσω το μαλλί κοκοράκι). Ξεκίνησα δίαιτα(αυτή την κράτησα, ρίξτε ροχάλα μη με ματιάσετε), γιατί αν συνέχιζα τη διατροφή με έξτρα τυρογαριδάκια και σφολιατοειδή θα έβγαινα από την καραντίνα σαν την πρωτοξαδέρφη του μόμπι ντικ. Ξεκίνησα γυμναστική (4 μέρες τη βδομάδα, γιατί τις υπόλοιπες τρεις είμαι απασχολημένη να αποσυντίθεμαι στον καναπέ). Πάω για πεζοπορία (και 2 μιλισεκοντ τρέξιμο), ακούγοντας φατ μποττομ'ντ γκερλς γιου μέικ δε ροκιν' γουορλντ γκοου ράουντ.

Ειρωνεία ότι αυτό που κάνω τόσα χρόνια οικειοθελώς (να κλείνομαι στο σπίτι και να μη μιλάω σε ψυχή), τώρα με δυσκολεύει. Ήμουν αντικοινωνική πριν τον κορωνοϊό, πριν γίνει της μόδας. Αλλά ήμουν ΜΟΝΗ ΜΟΥ αντικοινωνική, όχι με παρέα. Εγώ δε θέλω να βγω έξω. Θέλω να φύγουν οι υπόλοιποι από το σπίτι.  

Αγαπώ τη μοναξιά. Τη γουστάρω τρελά. Αυτή η κλισέ φιγούρα που χορεύει στο σαλόνι με το βρακί και χρησιμοποιεί μια βούρτσα για μικρόφωνο; Δατς μι, μπιτσιζ.

Αν μπορούσα, θα παντρευόμουν τη μοναξιά μου. Θα αλυσοδενόμουν στο κρεβάτι μου (με μια προέκταση που να φτάνει μέχρι την κουζίνα -γιατί έχομεν και ανάγκες). Θα ίδρυα νέο κράτος, με εθνικό ύμνο το "μπουλεβαρντ οφ μπρόουκεν ντριμς". Θα ξεκινούσα γκρουπάκια αντικοινωνικών, αυστηρώς ενός ατόμου. Θα φορούσα μπλουζάκι  με στάμπα "χέλλοου ντάρκνες μάι ολντ φρεντ" και θα απήγγειλα στο μπαλκόνι μου το "ιντζόι δε σάιλενς" των Ντιπές Μόουντ. 

Ινσάιντ γκουντ, άουτσάιντ μπαντ.
Γκε γκε;

Μέχρι και η γάτα λάλησε, βγαίνει στο μπαλκόνι και διαλαλεί ότι ανταλλάσσει μέλη της οικογένειας με κονσερβάκια. Πλήρης εχεμύθεια. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Το κορυφαίο είναι ότι κι εδώ στη σπηλιά μου, στην απομόνωσή μου, λειτουργεί σε πλήρη εμβέλεια ο μαλακομαγνήτης. Πρώην εμφανίζονται από το πουθενά, πεθαμένοι ανασταίνονται, πολίτες υπεράνω υποψίας μεταμορφώνονται σε γύπες. Η νύχτα των ζωντανών νεκρών παραθέτει ρέιβ πάρτι στη ζώνη του λυκόφωτος. 

Τι θέτε πχια απ' τη ζωή μου; Κνώδαλα.

Κι εκεί που ζω το δράμα μου και το εξ φάιλς το ίδιο, αρχίζει το σώμα μου να κάνει αλλεργική αντίδραση στα γκουλς του παρελθόντος μου και παίζει μαντολίνο σε ρυθμό Αννούλας "τρελαίνομαι, μια κρυώνω μια ζεσταίνομαι". 

Το τελευταίο εγκεφαλικό κύτταρο που μου απέμεινε βάλθηκε να με απολωλάνει σιγοτραγουδώντας μου τα βράδια "ρα-ρα-ρασπουτιν λοβερ οφ δε ρασσιαν κουιν" και κάτμαν.

Τάδε έφη Λίζα και ξεψύχησε.

Καλά, όχι τελείως ντεντ, δεν είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση. Αλλά ποθώ να πεθάνω στον ύπνο. Θέλω να πάω στο κρεβάτι μου και να του πω "Μάι λόρντ, θα ήταν τιμή μου να σας ρίξω έναν...ύπνο". Να ερωτοτροπήσω με το μαξιλάρι μου. Να κουτουπώσω το πάπλωμά μου. Να θωπεύσω το κατωσέντονο μου.

Θέλω να κοιμηθώ μέχρι το Μεγάλο Σάββατο.

Να με ξυπνήσουν με μπριζολάκι υπογλώσσιο.

Γιατί η Λίζα, εκτός από ημίτρελη, είναι και άυπνη. 

Βλέπετε, ένας μαλακοβιόλης γάτος κυνηγούσε φαντάσματα στις 3 τα ξημερώματα. Και ποιος έκανε το βοηθό της Μπάφι δε βαμπάιρ σλέιερ; Η(γατο)μανούλα.

Αν, όμως, δεν κοιμηθεί η μανούλα, θα σκίσει μποφάνες. Ναι;

TikTok video by @antigonineophytou

10 movies for 'You'

10 ταινίες για σένα, αν είσαι φαν της σειράς 'You'

Η τηλεοπτική σειρά "You" είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που χαρακτηρίζεται από σκοτεινή θεματολογία, κλιμακούμενο σασπένς, κι ένα γοητευτικό πρωταγωνιστή που ήρθε για να στοιχειώσει τα όνειρά μας.

Πρωταγωνιστής στο ρόλο Joe Goldberg είναι ο -γνωστός από το Gossip Girl- Penn Badgley. Ο δεύτερος κύκλος της σειράς "ανέβηκε" στο Netflix τα Χριστούγεννα του 2019, συγκλονίζοντας το κοινό της γι' ακόμη μια φορά.

Καθώς αναμένουμε τον τρίτο κύκλο του "You", ας δούμε μία λίστα ταινιο-προτάσεων για να μας κρατήσουν συντροφιά, μέχρι να έρθει η πολυπόθητη ανακοίνωση στα προσεχώς.

* ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ SPOILERS *

1. Όπως το "You", η ταινία "Ingrid Goes West" (2017) ρίχνει μία μοναδική -και ανατριχιαστική-  ματιά στον κίνδυνο που ελοχεύει στα social media.

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του "You", που προκαλεί ταύτιση και συνάμα τρόμο, είναι ο τρόπος με τον οποίο οι χαρακτήρες κάνουν χρήση των social media, διευκολύνοντας έτσι τον Joe να παρακολουθήσει online την κάθε κίνηση της Beck.

Ομοίως, ο ομότιτλος χαρακτήρας του "Ingrid Goes West" αποκτά τη δυνατότητα να παρακολουθήσει και να εισβάλει στη ζωή του Instagram-ικού της ειδώλου, Taylor Sloane (Elizabeth Olsen), κάνοντας χρήση των social media.

Η Ingrid Thorburn (Aubrey Plaza), η οποία έχει ιστορικό ψυχικών διαταραχών, μετακομίζει στο Los Angeles, παρακολουθεί την Taylor, και την εξαπατά παρουσιάζοντάς της μία ψευδή -μα όλως διόλου αληθοφανή- online persona.

2. Το "Gone Girl" (2014) είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που επίσης βασίζεται σε βιβλίο.

Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Gillian Flynn, το "Gone Girl" εστιάζει στη ζωή του συγγραφέα Nick Dunne (Ben Affleck) και της συζύγου του, Amy (Rosamund Pike), οι οποίοι φαίνεται να απολαμβάνουν τον τέλειο γάμο.

Όταν, ωστόσο, η Amy εξαφανίζεται, ο Nick γίνεται ο νούμερο ένα ύποπτος, ενώ τα μέσα ζωγραφίζουν την εικόνα ενός ψυχοπαθούς. Καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας το κοινό αναρωτιέται τι στ' αλήθεια συνέβη, και τι άνθρωποι είναι στην πραγματικότητα ο Nick και η Amy. 

Το "Gone Girl" θυμίζει το "You" σε τόνο και ατμόσφαιρα, καθώς πρόκειται για ένα αγωνιώδες θρίλερ, που θέτει σε αμφισβήτηση τις προθέσεις των ανθρώπων και υπογραμμίζει τις σκοτεινές προεκτάσεις του έρωτα.

3. Το "American Psycho" (2000) ακολουθεί ένα γοητευτικό και επιτυχημένο άντρα, ο οποίος διατηρεί τη διπλή ταυτότητα του κατά συρροήν δολοφόνου.

Όπως το "You," το "American Psycho" βασίζεται σε μυθιστόρημα. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Christian Bale είναι ο Patrick Bateman — ένας χαρισματικός επενδυτής τη μέρα και serial killer τη νύχτα.

Η ταινία θυμίζει το "You" ως προς τον τρόπο κατά τον οποίο ο πρωταγωνιστής κρύβει τις ψυχοπαθείς του τάσεις από τους γύρω του, παρουσιάζοντας την εικόνα ενός γοητευτικού, ευφυούς και χαρισματικού άντρα. Στην πραγματικότητα, όμως, διαπράττει ανείπωτες πράξεις χωρίς καμία μεταμέλεια.

Επιπροσθέτως, και στα δύο έργα η αφήγηση δίνεται από την οπτική του πρωταγωνιστή, ρίχνοντας φως στις εσωτερικές διεργασίες της σκέψης του.

4. Το "The Boy Next Door" (2015) παρουσιάζει ένα γοητευτικό άντρα με επικίνδυνες κρυφές προθέσεις. 

Στο "The Boy Next Door," η Claire Peterson (Jennifer Lopez) είναι μία δασκάλα η οποία αναπτύσσει έναν απαγορευμένο δεσμό με τον νέο -19χρονο- γείτονά της, Noah Sandborn (Ryan Guzman).

Συνειδητοποιώντας ότι η σχέση αυτή είναι ανάρμοστη, η Claire προσπαθεί να βάλει τέλος, αλλά ο Noah δεν πρόκειται να το επιτρέψει.

Η ταινία ακολουθεί την αρρωστημένη εμμονή του για την Claire, αποκαλύπτοντας εσχάτως τη βίαιη πλευρά του. Ο χαρακτήρας του Noah θυμίζει σε πολλά σημεία εκείνον του Joe και, ομοίως με τη σειρά του Netflix, το "The Boy Next Door" αφήνει τους θεατές να σκέφτονται διπλά το ενδεχόμενο μίας νέας σχέσης.

5. Στο "One Hour Photo" (2002), ο υπάλληλος ενός φωτογραφείου κρύβει μία τρομακτική εμμονή για κάποιο από τους πελάτες του.

Ομοίως με την πλοκή του "You," ο πρωταγωνιστής του "One Hour Photo," Sy Parrish (Robin Williams), συναντά το αντικείμενο της εμμονής του στο χώρο εργασίας του.

Ο Sy, ο οποίος εργάζεται στο εμπορικό κέντρο εμφανίζοντας φωτογραφίες, αποκτά μια αρρωστημένη εμμονή για μία οικογένεια, για την οποία εμφανίζει φωτογραφίες εδώ και χρόνια. Όταν ανακαλύπτει ότι ο σύζυγος μπορεί να διατηρεί παράνομο δεσμό, η εμμονή του τον οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Ο Robin Williams αποθεώθηκε από τους κριτικούς για τη σκοτεινή του ερμηνεία, όπως και ο Penn Badgley που έλαβε θετικές κριτικές για τη δουλειά του στο ρόλο του Joe. Και οι δύο ρόλοι θεωρήθηκαν "έξω από τα νερά" των δύο ηθοποιών, καθιστώντας τις ερμηνείες τους ακόμη πιο εντυπωσιακές.

6. Το "Warm Bodies" (2013) συνδυάζει αφήγηση και μαύρη κωμωδία, κατά τρόπο παρόμοιο με το "You."

Εάν σας γοητεύει η ιδέα ενός τρομακτικά σκοτεινού, μα παραδόξως γοητευτικού, πρωταγωνιστή, τότε τότε το "Warm Bodies" πρέπει να μπεί στα προσεχώς της λίστας προβολών σας.

Το κωμόδραμα "Warm Bodies" είναι μία μετα-αποκαλυπτική ιστορία για ένα άνθρωπο, τη Julie (Teresa Palmer), και ένα zombie που ονομάζεται R (Nicholas Hoult), οι οποίοι μπλέκονται στον ιστό μιας απαγορευμένης και ασυνήθιστης σχέσης.

Αν και τείνει περισσότερο στην κωμωδία, σε αντίθεση με το "You, " η σκοτεινή θεματολογία και η περίεργη ρομαντική πλοκή, θέτουν στους θεατές το ίδιο ηθικό δίλημμα που τους απασχόλησε και για το ρόλο του Penn Badgley, Joe. 

7. Το "Single White Female" (1992) είναι μία κλασσική ταινία που εστιάζει σε μία ανατριχιαστική και επικίνδυνη εμμονή.

Η κλασική ταινία stalker, "Single White Female" διηγείται την ιστορία της Allison Jones (Bridget Fonda), μίας νεαρής γυναίκας που αναζητά συγκάτοικο, μετά το χωρισμό από τον αρραβωνιαστικό της. Βρίσκει τη Hedra Carlson (Jennifer Jason Leigh) και οι δυο τους σύντομα γίνονται φίλες.

Η φιλία αυτή, ωστόσο, αποδεικνύεται επικίνδυνη, όταν η Allison συνειδητοποιεί ότι η Hedra έχει μία τρομακτική εμμονή με το άτομό της.

Κατά τρόπο παρόμοιο με το "You", το "Single White Female" είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ βασισμένο σε μυθιστόρημα που θίγει θέματα όπως η παρακολούθηση (stalking), η κρυφή ταυτότητα, και ο φόνος.

Αντιστοίχως, η ταινία μπορεί να επηρεάσει το κοινό, ώστε να είναι επιφυλακτικοί κάνοντας νέες γνωριμίες.

* Αξίζει να σημειωθεί και το remake του 2011, με τίτλο "The Roommate" στο οποίο πρωταγωνιστεί η πρώην συμπρωταγωνίστρια του Penn Badgley από το Gossip Girl, Leighton Meester, στο ρόλο της ψυχοπαθούς συγκατοίκου.

8. Στο "Red Eye" (2005) παρακολουθούμε την πρωταγωνίστρια να ερωτεύεται έναν επικίνδυνο άντρα, ο οποίος την είχε βάλει στόχο εξ αρχής.

Η Lisa Reisert (Rachel McAdams) βρίσκεται στη νυχτερινή πτήση (red-eye flight) επιστρέφοντας στο Miami, όπου γνωρίζει τον γοητευτικό και χαρισματικό Jackson Rippner (Cillian Murphy).

Η έλξη είναι αμοιβαία, και ενώ η Lisa σκέφτεται ότι ήταν η μοίρα που τους έφερε σε διπλανές θέσεις στο αεροπλάνο, σύντομα ανακαλύπτει ότι ο Jackson είχε προσχεδιάσει τα πάντα. Ο Jackson είναι στην πραγματικότητα τρομοκράτης, ο οποίος έχει απαγάγει τον πατέρα της Lisa, με σκοπό να τη χρησιμοποιήσει ως πιόνι στην απόπειρα του να δολοφονήσει τον επικεφαλής του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ.

9. Η κλασική ταινία "Misery" (1990), που επίσης βασίζεται σε βιβλίο, παρουσιάζει την εμμονή της ψυχοπαθούς πρωταγωνίστριας για τον αγαπημένο της συγγραφέα.

Η σκηνή του "You", κατά την οποία ο Joe εξαναγκάζει την αιχμάλωτη Beck να γράψει το μυθιστόρημά της σε μία παλιά γραφομηχανή, ξυπνάει μνήμες από το "Misery".

Σε αυτή την κινηματογραφική μεταφορά του κλασικού μυθιστορήματος του Stephen King, η πρωην νοσοκόμα Annie Wilkes (Kathy Bates) κρατά αιχμάλωτο τον αγαπημένο της συγγραφέα, Paul Sheldon (James Caan), στην απομακρυσμένη της καλύβα.

Επιστρατεύοντας τρομακτικές τακτικές, συμπεριλαμβανομένου του ανατριχιαστικού βασανισμού του, η Annie εξαναγκάζει τον Paul να γράψει το τελευταίο του μυθιστόρημα κατά τρόπο ο οποίος να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της.

Η ταινία είναι ιδανική για τους φανς του "You", καθώς η θεματολογία του περιλαμβάνει επικίνδυνες εμμονές, τρομακτικά βασανιστήρια και μία πρωταγωνίστρια που αγαπά τα βιβλία.

10. Το "Fear" (1996) είναι μία ταινία που έχει παρόμοια πλοκή με το "You."

Στην ταινία του 1996 "Fear," η έφηβη Nicole Walker (Reese Witherspoon) ερωτεύεται εναν μεγαλύτερό της, τον 20χρονο, David McCall (Mark Wahlberg).

Στην πρώτη τους συνάντηση, ο David μοιάζει να έχει όλο το πακέτο — γοητευτικός, χαρισματικός, συναρπαστικός — αλλά σύντομα αποκαλύπτεται η ψυχοπαθής του φύση. Ο πατέρας της Nicole, ο οποίος υποψιάστηκε τη σκοτεινή πλευρά του David από την πρώτη στιγμή, θα κάνει ό,τι μπορεί για να προστατέψει τη νεαρή κόρη του.

Η πλοκή αυτού του θρίλερ θυμίζει έντονα το "You", όπου ένα ανυποψίαστο κορίτσι ερωτεύεται έναν φαινομενικά φυσιολογικό τύπο.Ο χαρακτήρας του Mark Wahlberg, David, είναι τόσο ελκυστικός, όσο και ο Joe του Penn Badgley και, όπως ο Joe, ο David δεν είναι αυτός που φαίνεται.

Πηγή: insider.com

What is a Friend?

What is a Friend?

A friend will make you smile.

It's nice to have a friend.

Οι εθισμοί των Ζωδίων

Σε τι είναι εθισμένα τα 12 Ζώδια

Δείτε παρακάτω τους 3 κύριους εθισμούς που έχουν, είτε το παραδέχονται - είτε όχι, τα 12 Ζώδια. 

ΚΡΙΟΣ

1. Ταχύτητα

Βιάζεται (και σκοντάφτει) και επιπλέον δεν αντέχει τους αργοκίνητους! Τσαντίζεται με όσους είναι «τα ζώα μου αργά», ακόμα κι αν το κάνουν με λόγο και η πλειοψηφία των Κριών λατρεύουν τα γρήγορα αυτοκίνητα!

2. Καυγάς

Βαριέται εύκολα και όταν δεν έχει εύκαιρο τρόπο να σπάσει την μονοτονία, η εύκολη λύση είναι το τσακωμός, τον οποίο ευχαριστιέται κιόλας! De Facto!

3. Γκατζετάκια

Μηχανηματάκια και συσκευές, κατασκευασμένες σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις της τεχνολογίας, που του διευκολύνουν τη ζωή και ξεχωρίζουν από τα κοινά; Πιο Κριαρίσιος εθισμός δεν γίνεται! 

ΤΑΥΡΟΣ

1.Φαγητό

Όχι δεν είναι λαίμαργος! Αλλά έχει εθισμό στο καλό-και μόνο-φαγητό. Προγραμματίζει όλη του τη μέρα σύμφωνα με το φαγητό και αν π.χ. ο ντελιβεράς του φέρει λάθος παραγγελία, μπορεί να νευριάσει και να ξενερώσει ανεπανόρθωτα! 

2. Ύπνος

Μισεί τα ξυπνητήρια και η πλειοψηφία των Ταύρων μπορούν να κοιμηθούν οπουδήποτε αν τους πιάσει νύστα! Καναπέ, καρέκλα, λεωφορείο, γραφείο… Μόνο στο σεξ δεν πρόκειται να κοιμηθούν!

3. Σεξ

Και μια που αναφέραμε το σεξ, ναι εκεί ο Ταύρος είναι πιο αχόρταγος και από ότι είναι με το παστίτσιο! Έχει πάντα όρεξη, έχει πάντα αντοχή και δεν μπορεί να πει ποτέ, μα ποτέ, όχι! 

ΔΙΔΥΜΟΙ

1. Τηλέφωνο

Δεν θα πούμε πολλά… Απλά παρατηρήστε έναν Δίδυμο πως τρελαίνεται όταν του τελειώνει η μπαταρία από το κινητό. Αν δεν πειστείτε, τολμήστε να πιάσετε μία σοβαρή συζήτηση δια τηλεφώνου και μόλις χάσατε ένα 2ωρο-3ωρο από τη ζωή σας!

2. Facebook

Share, Likes, Online όλη την ώρα και το πιο ενεργό προφίλ στο Facebook είναι εδώ!

3. Φλερτ

Κάθε Δίδυμος που σέβεται τον εαυτό του, θα φλερτάρει τουλάχιστον 10 φορές τη μέρα! Δε πα να είναι παντρεμένος, με 5 παιδιά και 10 εγγόνια ή και δισέγγονα; Εκεί αυτός, θα φλερτάρει!

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

1. Γλυκά

Ο γλυκατζής του Ζωδιακού! Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς σοκολάτες, πάστες, ντόνατς κτλ! Μισεί τις διαιτολόγους γιατί το πρώτο πράγμα που του λένε, είναι: Κομμένα τα γλυκά!

2. Αραλίκι

Είναι τεμπελάκος αλλά επιλεκτικά! Έχει κόλλημα, έστω 2-3 φορές την μέρα να κάτσει ξάπλα κάπου για λίγη ώρα κάνοντας το απόλυτο τίποτα!

3. Οικογένεια

«Ωραίο το γκουρμέ πιάτο, αλλά σαν τα γεμιστά της μάνας μου δεν είναι!», «Εμένα ο μπαμπάς μου πάντα έλεγε….», «Ξέρεις τι έχω περάσει εγώ στα παιδικά μου χρόνια, στο σπίτι μου;» κτλ… 

ΛΕΩΝ

1. Selfie

Ψαχούλεψε το κινητό του Λιονταριού και θα ανακαλύψεις selfies σε τριψήφιο αριθμό! Ρίξε μια ματιά στο FB ή στο Instagram του και μπορείς να απολαύσεις εκατοντάδες selfies με το ίδιο ύφος και στυλ, απλά με διαφορετικό τοπίο κάθε φορά!

2. Καψούρα

Ο Λέων γουστάρει να ερωτεύεται δυνατά, να καίγεται από έρωτα, από πάθος, να τον ζει δραματικά, με ένταση και υπερβολή! Δεν πρόκειται ποτέ να βρεις ένα «απλά ερωτευμένο» Λέοντα! Μόνο καρακαψούρη!

3. Διασκέδαση

Party animal με τα όλα του! Μην ακούσει πρόταση για έξοδο, θα αυτοπροσκαλεστεί, θα στολιστεί και θα διασκεδάσει ασταμάτητα μέχρι πρωίας! 

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

1. Καθαριότητα

Γνωστός και μη εξαιρετέος, κολλημένος με την καθαριότητα! Τσαπατσουλιά, σκόνη και έλλειψη αντισηπτικού καθαριστικού; Πανικός!

2. Φάρμακα

Πονάει το κεφάλι σας και δεν έχετε ένα παυσίπονο να σας ανακουφίσει; Η λύση είναι ο Παρθένος! Το πρώτο κινητό φαρμακείο στην χώρα μας! Να μας προτιμάτε!

3. Προγραμματισμός

Οργάνωση, υπολογισμός, καταμέτρηση. Εθισμός με το παραπάνω! Δεν κάνει βήμα, δεν λέει λέξη, δεν παίρνει καν ανάσα, αν πρώτα δεν το έχει προγραμματίσει! 

ΖΥΓΟΣ

1.Καθρέφτης

Ο τύπος, όχι απλά έχει σίγουρα καθρεφτάκι στη τσάντα, αλλά μην περάσει από τζαμαρία ή καθρέφτη…, θα κοιταχτεί σίγουρα! Φίλος Ζυγού ομολογεί: «Μετανιώνω την ώρα και τη στιγμή που πήρα γυαλιά ηλίου καθρεφτίζοντα…»

2. Ψώνια

Βάλ’τον σε ένα mall, με μία πιστωτική και θα σε αγαπήσει τα μάλα! Μπορεί να ψωνίζει για ώρες και είναι το μόνο πράγμα που δεν τον κουράζει ποτέ!

3. Κοπλιμέντα

Δεν χορταίνει κομπλιμέντα ο Ζυγός! Και να αποκαλύψουμε και ένα μυστικό του…. Όταν ακούς έναν Ζυγό 50 κιλά, να λέει ότι πρέπει να κάνει δίαιτα ή έναν Ζυγό 29 χρονών να λέει ότι γέρασε, δεν είναι ότι υποτιμά τον εαυτό του… Κάθε άλλο, μέσα του έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και απλά περιμένει να του πεις: «Άσε με ρε Ζυγέ! Μιλάς κι εσύ η κορμάρα, το πιπίνι που είσαι μία οπτασία;» 

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

1. Σεξ

Πίνει καφέ και συνδέει το καλαμάκι με το σεξ στο μυαλό του. Τρώει μπανάνα και πάλι σκέφτεται το σεξ. Κάθεται στο γραφείο και σκέφτεται σεξ πάνω στο γραφείο. Οδηγεί και σκέφτεται σεξ στο αυτοκίνητο. Και τα λοιπά, και τα λοιπά…

2. Γυαλιά ηλίου

Όοοχι δεν τον ενοχλεί ο ήλιος τόσο πολύ! Έχει μια μανία να φοράει γυαλιά ηλίου ακόμα κι όταν έχει συννεφιά! Ε, μα! Το περίεργο και διαπεραστικό του βλέμμα, με αυτό τον τρόπο, βλέπει τα πάντα, χωρίς να το βλέπουν!

3. Κουτσομπολιά

Όχι δεν θα πει τα προσωπικά σου από εδώ και από εκεί, ούτε παίζει να προδώσει ένα μυστικό! Αυτός δεν έχει εθισμό στο να κοινοποιεί τα κουτσομπολιά, αλλά να τα μαθαίνει! Να μαθαίνει τα πάντα όμως!

ΤΟΞΟΤΗΣ

1. Ταξίδια

Γνωστό σε όλους μας αυτό φυσικά! Τοξότης και ταξίδι πάνε μαζί! Είναι ικανός να στερηθεί μέχρι και το φαΐ του, προκειμένου να μαζέψει χρήμα για εκδρομή ή ταξίδι!

2. Τζόγος

Αμάν αυτό το παιδί! Πιστεύει τόσο πολύ στην τύχη του και είναι τόσο αδικαιολόγητα αισιόδοξος, που αν τον αφήσεις στο καζίνο, την επόμενη θα είστε σε συμβολαιογράφο για κινητά και ακίνητα!

3. Ξένες εκφράσεις

«OMG και τρία LOL!!! Πόσο καιρό έχουμε να τα πούμε ρε συ!», «Τα λέμε στο καφέ, bro!», «Περιμένω τηλέφωνο amigo!», «Βιάζομαι φιλαράκι… Έχω τρελό run σήμερα», «Θα βγω ραντεβού…, to know us better κι έτσι» 

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

1. Δουλειά

Καλή η αγάπη για τη δουλειά, δεν το συζητάμε, αλλά όταν μετά από 8ωρο, πας για καφέ και συζητάς πάλι για δουλειά, ε τότε γίνεται εθισμός και… έλεος Αιγόκερε δηλαδή!

2. Μουρμούρα

Τι πράγμα; 9 στα 10 πάνε καλά στη ζωή του Αιγόκερω και πρέπει να είναι χαρούμενος; Όοοχι βέβαια! Εκεί, αυτός θα κολλήσει στο 1 στα 10, το αρνητικό και θα μουρμουράει και θα γκρινιάζει για ώρες μόνο για αυτό το ένα! Τι χόμπυ κι αυτό….

3. Πατέρας

Ένας ορίτζιναλ Αιγόκερως, έχει κόλλημα με τον μπαμπά! Τον θαυμάζει, τον λατρεύει και θέλει ή να γίνει σαν αυτόν ή να βρει κάποιον σύντροφο σαν αυτόν! Ψάχνει ευκαιρία σε κάθε συζήτηση, όταν σταματά να μιλάει για δουλειά, να λέει κάτι για τον μπαμπά! 

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

1. Τεχνολογία

Γνωρίζει όλα τα τελευταία τεχνολογικά νέα, όλες τις εξελίξεις και οτιδήποτε νέο έχει βγει στο εμπόριο! Αν είναι ευκατάστατος Υδροχόος έχει αγοράσει τα πάντα, ακόμα κι αν δεν τα χρειάζεται! Αν είναι φτωχός πλην τίμιος Υδροχόος, μπορεί να σου δώσει τις καλύτερες συμβουλές για προϊόντα τεχνολογίας, περισσότερο κι από τον ίδιο τον πωλητή!

2. Φιλανθρωπία-Φιλοζωία 

Ο γνήσιος ο καθαρόαιμος ο Υδροχόος έχει ανάδοχη κόρη από το Πακιστάν, μία σακούλα σκουπιδιών γεμάτη πλαστικά καπάκια από μπουκαλάκια και έχει παραδώσει στη φιλοζωική της γειτονιάς του, τουλάχιστον 10 αδέσποτα!

3. Applications

Όλη η μνήμη του κινητού και του τάμπλετ του είναι γεμάτη από άπειρες εφαρμογές, από τις οποίες, τουλάχιστον οι μισές είναι άχρηστες για εκείνον! 

ΙΧΘΕIΣ

1. Αλκοόλ

Πως είναι ο Ταύρος με τα σουβλάκια και ο Καρκίνος με τις σοκολάτες; Όσο και να τους δώσεις, δεν χορταίνουν! Κάπως έτσι είναι και ο Ιχθύς με το τσίπουρο/ουίσκι/μπύρα. Αν δε είναι και πονεμένος Ιχθύς… αδειάζει κάβες ολόκληρες!

2. Θάλασσα

Όνειρο του Ιχθύ; Σπίτι δίπλα στη θάλασσα! Ή έστω ποτάμι ή λίμνη! Έχει εθισμό με το στοιχείο του νερού και για να είναι ήρεμη η ανήσυχη ψυχή του, επισκέπτεται υπερβολικά συχνά τέτοια μέρη! 

3. Πείραγμα

Σου φαίνεται αθώο και ήσυχο πλάσμα το Ψάρι; Ούτε καν! Είναι από τα μεγαλύτερα πειραχτήρια και όσο χρονών κι αν είναι, τον πιάνει συχνά-πυκνά η παιδικότητα του και γίνεται τόσο ζαβολιάρης και δεν σε αφήνει σε ησυχία! 

Πηγή: Oroscopos.gr, apotis4stis5.com

Η γλώσσα αλλάζει τη σκέψη

Η γλώσσα αλλάζει τη σκέψη

«Οι λέξεις που γνωρίζουμε είναι αυτές που χρειαζόμαστε. Αυτές καθορίζουν τη σκέψη μας.» 

«Στην ταινία Arrival του Ντενί Βιλνέβ, εξωγήινοι προσφέρουν στην ανθρωπότητα ένα νέο “όπλο”, τη γλώσσα τους. Όσοι μαθαίνουν αυτή την “κυκλική” και χωρίς χρόνους γλώσσα, μπορούν να αντιληφθούν διαφορετικά τον χρόνο. Ακούγεται εξωπραγματικό ως ιδέα, κι όμως συμβαίνει: Ό,τι θεωρούμε ως αληθινό εξαρτάται απόλυτα απ’ τη γλώσσα που μάθαμε να μιλάμε. 

Η γλωσσολόγος Dorothy Lee, ανέλυσε την ινδιάνικη γλώσσα Wintu και λέει γι’ αυτήν: Αυτό που επαναλαμβάνεται είναι η νοοτροπία της ταπεινότητας και του σεβασμού προς την πραγματικότητα, προς τη φύση και προς την κοινωνία. Δεν μπορώ να βρω έναν ικανοποιητικό αγγλικό όρο για τη νοητική αυτή διεργασία, που είναι τόσο ξένη στην παιδεία μας. Εμείς είμαστε επιθετικοί απέναντι στην πραγματικότητα. Λέμε “αυτό είναι ψωμί”. Οι Wintu λένε “ονομάζω αυτό ψωμί” ή “αισθάνομαι ότι είναι ψωμί” ή “βλέπω πως είναι ψωμί”. Ένας Wintu δεν λέει ποτέ απόλυτα “αυτό είναι…” Αν μιλά για μια πραγματικότητα που δε βρίσκεται μέσα στην περιοριστική εμπειρία δεν τη δηλώνει καν, απλώς την υπαινίσσεται. Κι αν μιλά για την εμπειρία τότε ποτέ δεν την εκφράζει ως κατηγορηματικά αληθινή. (“Γλωσσολογικός στοχασμός πάνω στη γλώσσα των Wintu” – Dorothy Lee). 

Η ελληνική γλώσσα (όπως και οι περισσότερες δυτικές) περιέχει μια έννοια όπως η χρωματική κλίμακα, σ’ ένα φάσμα που εκφράζεται μ’ ευδιάκριτες κατηγορίες: κόκκινο, πορτοκαλί, πράσινο, μπλε κ.ο.κ. Κάποιος ίσως να πιστέψει ότι ξεχωρίσαμε αυτά τα χρώματα, επειδή αυτά υπάρχουν. Ότι ο εξωτερικός κόσμος (ο “πραγματικός”) υπαγόρευσε τις έννοιες. Κι όμως συμβαίνει το αντίθετο: Η γλώσσα δημιουργεί την αντίληψη μας για τον εξωτερικό κόσμο. Σας φαίνεται απίστευτο; 

Στη γλώσσα Bassa (μία απ’ τις γλώσσες της Λιβερίας) η χρωματική κλίμακα διαιρείται σε δύο μόνο κατηγορίες. (Η.Α. Gleason, “Εισαγωγή στην Περιγραφική Γλωσσολογία”). Στη Bassa υπάρχουν μόνο δύο χρώματα, μόνο δύο λέξεις για τα χρώματα. Η μία περιλαμβάνει το μπλε, το πράσινο και το μωβ, η δεύτερη το κόκκινο, το πορτοκαλί και το κίτρινο. Τα μάτια τους δεν διαφέρουν σε τίποτα απ’ τα δικά μας μάτια. Όμως όταν βλέπουν κάτι μπλε λένε “πάτι”. Κι όταν βλέπουν κάτι πράσινο λένε “πάτι”. Προσωπικά δεν μπορούσα να καταλάβω πώς έχει γίνει η ταξινόμηση. Μόλις όμως την ανέφερα στην Νέλλη, που είναι ζωγράφος, μου είπε απλά: “Α, τα θερμά και τα ψυχρά χρώματα“. 

Ένας δυτικός άνθρωπος θα αποφανθεί ότι οι Bassa κάνουν λάθος. Ότι αντιλαμβάνονται τον κόσμο, την πραγματικότητα με λάθος τρόπο. Όμως το “χρώμα” είναι ένα continuum, ένα συνεχές. Αν υπάρχουν έξι “χρώματα” στο φάσμα, γιατί να μην υπάρχουν εξήντα έξι ή δύο; Σίγουρα ένας ζωγράφος μπορεί να αντιληφθεί (και να ονομάσει, αυτό έχει σημασία) πολύ περισσότερα “πράσινα” απ’ όσα ο υποφαινόμενος (λαδί, βεραμάν, σμαραγδί, χακί, βερονέζε, πράσινο celadon, πράσινο ζαντ, πράσινο του χρωμίου, πράσινο αλιζαρίνης-κυανίνης G, πράσινο του μαλαχίτη, πράσινο του καδμίου και άλλα πολλά αν κάνεις μια μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο). Οπότε δεν είναι κατώτεροι (οπτικά-γλωσσικά-νοητικά) οι Bassa, απλά μιλούν διαφορετική γλώσσα. 

Ό,τι θεωρούμε ως αληθινό εξαρτάται απόλυτα απ’ τη γλώσσα που μάθαμε να μιλάμε. 

Αντίστοιχα οι Εσκιμώοι θα μπορούσαν να περιφρονήσουν τους ανθρώπους της Εύκρατης Ζώνης, που έχουν μόνο μια λέξη για τον πάγο. Αυτοί έχουν διαφορετικές λέξεις (όχι περιφραστικά) για τον πάγο αλμυρού νερού, τον πάγο γλυκού νερού, τον πάγο που κυλάει, τον λεπτό πάγο, τον παλιό πάγο και άλλες πολλές κατηγορίες (Herbert Landar, “Γλώσσα και παιδεία”). 

Ποια γλώσσα, ποια αντίληψη της πραγματικότητας είναι η σωστή; Νομίζω ότι ξέρετε την απάντηση: Καμία. Οι λέξεις που γνωρίζουμε είναι αυτές που χρειαζόμαστε. Αυτές καθορίζουν τη σκέψη μας. Ακόμα και τον χρόνο; 

“Το σύστημα μας των χρόνων, αποτυπώνει μια διάσταση παρελθόντος, παρόντος, μέλλοντος πάνω στα βιώματα μας, που άλλες γλώσσες (που ούτε κατά διάνοια δεν έχουν παρόμοιο σύστημα χρόνου) δεν υπολογίζουν.” Benjamin Lee Whorf. Υπάρχουν κοινωνίες, πολιτισμοί, γλώσσες, όπου ο χρόνος είναι διαφορετικός απ’ τον δικό μας. Σε απομονωμένες φυλές στον Αμαζόνιο και στη Νέα Γουινέα τα ρήματα δεν είχαν παρελθοντικούς ή μελλοντικούς χρόνους. Υπήρχε μόνο ένας διευρυμένος (και αλλόκοτος για μας) Ενεστώτας. Αυτοί οι άνθρωποι μιλούσαν και ζούσαν σ’ ένα συνεχές παρόν. Οι νεκροί πρόγονοι υπάρχουν μέσα στα σώματα των ζωντανών. Το ίδιο υπάρχουν και οι αγέννητοι απόγονοι. Ο κόσμος τους δεν έχει αρχή και τέλος. Μόνο τώρα. 

Οι λέξεις που γνωρίζουμε είναι αυτές που χρειαζόμαστε.

Ο Θεός ορίζεται απ’ τη γλώσσα και τον πολιτισμό που αυτή κουβαλάει; Οι πρώτοι Αμερινδιάνοι που ήρθαν αντιμέτωποι με τους κονκισταδόρες δεν μπορούσαν ν’ αντιληφθούν την έννοια ενός θεού μοναδικού και τριαδικού, ασώματου και πανταχού παρόντος. Η γλώσσα τους δεν είχε περάσει την περιπέτεια των πολιτισμών που άκμασαν γύρω απ’ τη Μεσόγειο. 

Οι κοινωνικές αξίες ορίζονται απ’ τη γλώσσα που μιλάμε; Λέγεται ότι όταν ο νεαρός Μάο Τσε Τουνγκ βρέθηκε σε ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο παραξενεύτηκε με τη λέξη “ελευθερία” και τη σημασία που της έδιναν οι Ευρωπαίοι. Στον Κομφουκιανισμό, την πολιτικο-κοινωνική θεωρία της Κίνας, η μεγαλύτερη αρετή είναι η “προσφορά στο κοινωνικό σύνολο” (αυτό εκφράζεται με μια λέξη). Ενάρετος, άξιος, είναι όποιος προσφέρει στο σύνολο. Η ελευθερία του ατόμου, όπως καλλιεργήθηκε στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και εξυμνήθηκε στον Ρομαντισμό, εφόσον αντιτίθεται στο κοινό συμφέρον είναι κατάπτυστη στον κομφουκιανισμό. 

Ο “πραγματικός κόσμος” οικοδομείται σε μεγάλο βαθμό πάνω στις γλωσσικές συνήθειες της ομάδας. Ποτέ δυο γλώσσες δεν είναι αρκετά όμοιες για να θεωρηθούν ότι εκφράζουν την ίδια κοινωνική πραγματικότητα. Βλέπουμε και ακούμε, και βιώνουμε, με τον τρόπο αυτό γιατί οι γλωσσικές συνήθειες της κοινότητας μας προδιαθέτουν για ορισμένες εκλογές ερμηνείας. (Edward Sapir, “Δοκίμια πάνω στην Παιδεία, τη Γλώσσα και την προσωπικότητα”). Σκεφτόμαστε με τις λέξεις που μάθαμε και τον πολιτισμό που αυτές κουβαλούν. Λέμε “ασθενές φύλο” και εννοούμε τις γυναίκες. Στον σύγχρονο κόσμο, όπου η μυική δύναμη έχει ελάχιστη σημασία, γιατί οι γυναίκες συνεχίζουν να είναι το “ασθενές φύλο”; Επειδή η γλώσσα ορίζει τη σκέψη κι εμείς μιλάμε-σκεφτόμαστε σύμφωνα με τις λέξεις που παραλάβαμε. 

Ποτέ δυο γλώσσες δεν είναι αρκετά όμοιες για να θεωρηθούν ότι εκφράζουν την ίδια κοινωνική πραγματικότητα. 

Αισθάνεται διαφορετικό ένα άτομο ανάλογα με τη γλώσσα που μιλάει; To 1974, στο Σαν Φρανσίσκο, o ψυχολόγος Farb μελέτησε Γιαπωνέζες γυναίκες, που είχαν παντρευτεί Αμερικανούς στρατιώτες. Αυτές μιλούσαν αγγλικά με τα παιδιά τους και τους συζύγους τους -και ιαπωνικά μεταξύ τους. Ο ερευνητής απέδειξε ότι οι στάσεις που εξέφραζαν οι γυναίκες εξαρτιόνταν από τη γλώσσα που χρησιμοποιούσαν κάθε φορά. Τους ζητήθηκε να συμπληρώσουν τη φράση: “Όταν οι επιθυμίες μου συγκρούονται με εκείνες της οικογένειάς μου…”. Στα ιαπωνικά έλεγαν “…είναι μία στιγμή μεγάλης θλίψης”. Στα αγγλικά έλεγαν “…κάνω αυτό που θέλω”. Οι γυναίκες συμπλήρωναν τη φράση ανάλογα με τη γλώσσα που έπρεπε να χρησιμοποιήσουν κάθε φορά -και κατ’ επέκταση τον πολιτισμό στον οποίο μετέβαιναν υιοθετώντας τη συγκεκριμένη γλώσσα. 

Η γλώσσα δεν αντικατοπτρίζει τον πολιτισμό μας, η γλώσσα ποιεί πολιτισμό. Κι είναι κάτι πιο βαθύ που μας λερώνει: Η γλώσσα που μιλάμε ορίζει την πραγματικότητα. Η γλώσσα δεν είναι απλώς το εξωτερικό ντύσιμο μιας σκέψης. Είναι επίσης το εσωτερικό της πλαίσιο [της σκέψης]. Δεν περιορίζεται να εκφράζει τη σκέψη αφού σχηματιστεί. Βοηθά στο να τη σχηματίσει. (Emile D. Durkheim)». 

Το κείμενο γράφτηκε από τον Γελωτοποιό και δημοσιεύθηκε στο nostimonimar.gr.

Πηγή: www.doctv.gr

θέλεις να τα φτιάξουμε;

Αυτοί που φρικάρουν μόλις συνειδητοποιούν πως έχουν σχέση

της Γιοβάννας Κοντονικολάου

Πολύ συχνά βρίσκω τον εαυτό μου να νοσταλγεί τη δομή της σχέσης όπως ακριβώς ήταν διαμορφωμένη στο δημοτικό. Τότε που η σχέση, όπως και τα μαθηματικά, έφταναν βαριά-βαριά μέχρι την προπαίδεια του δέκα και του εννιά που ποτέ δεν έμαθες καλά. Τότε που κουτσά στραβά θα την έλυνες την άσκηση, γιατί δεν είχε και πολλά να κάνεις.

Παράδειγμα (ή αλλιώς προσομοίωση): Ένα (1) αγοράκι, αγαπάει ένα (1) κοριτσάκι, οπότε πάει το αγοράκι στο κοριτσάκι και του δηλώνει την ακατανίκητη έλξη που νιώθει γι’ αυτό. Γεννιέται τότε το πρόβλημα που επιζητεί λύση και ακούει στην ερώτηση «θέλεις να τα φτιάξουμε;»

Αυτό λοιπόν το πρόβλημα επιδέχεται μόνο δύο λύσεις. Η μία είναι να σου βγει αδύνατη η εξίσωση γιατί οι μονάδες σου δεν προστίθενται με τίποτα και το δεύτερο είναι να κάνεις μια απλή και κατανοητή πρόσθεση και να προκύψει το 1+1=2. Τόσο απλά. Ειλικρινά αυτή η ερώτηση σε έβγαζε από οποιαδήποτε δύσκολη θέση σχετικά με το ποιος είναι ο κατάλληλος και λιγότερο φλώρικος τρόπος να ζητήσεις από τον έρωτα τη εφτάχρονης ζωής σου να είστε μαζί.

Πλέον τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά, καθώς τα μαθηματικά, όσο περνάνε και τα χρόνια γίνονται περίεργα σύμβολα που λύνεις χωρίς να περιέχουν καν αριθμούς καμιά φορά, που όπως έσπευσαν να μας ενημερώσουν αργότερα στο πανεπιστήμιο, ονομάζονται και ανώτερα, καθώς είναι ένας σκέτος γρίφος ενίοτε. Ακριβώς όπως και οι σχέσεις. Λύνονται και προχωράνε υπό προϋποθέσεις, με υποθέσεις και ελέγχους για το αν ορίζεται η εξίσωση στο χώρο και το χρόνο που θέλεις. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι απλά να μη λύνεις την άσκηση και να περιμένεις ως δια μαγείας κάτι να γίνει να ξεκαθαρίσει η φάση.

Εκεί λοιπόν έρχεται και το μεγάλο συμπέρασμα της υπόθεσης. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που η κρίση πανικού κι η συνειδητοποίηση του ότι έχεις σχέση, έχουν γίνει η απόλυτη εξίσωση. Αν απλά σου παρέθετε ο άλλος τη χρυσή ερώτηση του δημοτικού, δε θα είχες για τίποτα να ανησυχήσεις ή να σκεφτείς. Δεν υπάρχουν αμφιβολίες για το που το πάει, τι ακριβώς συμβαίνει με την πάρτη του, γιατί απομακρύνεται ή πλησιάζει πολύ, γιατί τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο ενώ κατά βάθος τα πάντα είναι απόλυτα ξεκάθαρα σαν καθαρό νερό. Αν απλά σου έκανε ή του έκανες την ερωτησούλα, θα λύνατε την εξίσωση απλά και γρήγορα και ο πανικός δε θα 'βρισκε μέρος να χωθεί.

Ό,τι πανικό άλλωστε έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος στη ζωή του, είναι γιατί έχωσε μέσα της όση αμφιβολία χωρούσε. Ας μην κάνουμε τα πράγματα ξεκάθαρα μωρέ, τον θέλω με θέλει, κοιμόμαστε κάθε βράδυ μαζί αλλά τι είμαστε; Φίλοι. Ε ρε φίλε να σου πω κάτι; Αν δεν αντιλαμβάνεσαι πόσο ηλίθιο ακούγεται αυτό το πράγμα που λες και θέλεις μετά μανίας να πιστέψεις, είναι σαν να προσπαθείς να αποδείξεις ότι ο κύκλος έχει γωνίες. Ε, δεν έχει.

Προφανώς και θα πανικοβληθείς όταν συνειδητοποιήσεις ότι έχεις σχέση, εσύ, δεσμοφοβικέ τύπε και τύπισσα και θα πανικοβληθείς, γιατί έχεις όλα τα συμπράγκαλα μιας σχέσης, χωρίς να έχες τα κότσια ν' αντιμετωπίσεις μια φορά αυτό που σου συμβαίνει. Και τι κάνεις; Πανικοβάλλεσαι, παίζει και να φύγεις όσο πιο μακριά γίνεται για να μην μπεις στο κλουβί, για να μείνεις μετά μόνος σου και να σου σκάσει η μεγάλη αλήθεια, πως τελικά αυτό ήθελες.

Τα πράγματα γίνονται όσο δύσκολα τα κάνουμε εμείς. Κι αυτό γιατί όσο πιο περίπλοκο είναι κάτι, τόσο πιο δυναμικοί και μάγκες νιώθουμε εμείς που το αντιμετωπίζουμε. Γι' αυτό πήγαμε και κάναμε κάθε έννοια ανθρώπινης συνύπαρξης ένα σταυρόλεξο. Μα όπως και στα μαθηματικά, όσο λαβύρινθος και να είναι η άσκηση, πάντα θα βρεις σε ένα σημείο την γνωστή εξίσωση του 1+1. Κι αυτό κι εγώ κι εσύ ξέρουμε, ότι πάντα κάνει 2. Τώρα αν σε φρικάρει η λέξη σχέση, πες το και διαστημόπλοιο. Έτσι κι αλλιώς οι λέξεις είναι απλά μια σύμβαση. Τα συναισθήματα όμως όχι.

Επιμέλεια Κειμένου Γιοβάννας Κοντονικολάου: Ιωάννα Κακούρη

Πηγή: pillowfights.gr

Surrounded by your demons

Constantly whispering...

In the middle, is yourself. The only one with human eyes. 

Surrounded by your demons.

ᾦ shit

EDITORIAL

Και να 'μαι πάλι εδώ. Ξανά από την αρχή, στο ίδιο σημείο. Παγιδευμένη στην κινούμενη άμμο του μυαλού μου, την άβυσσο της ψυχής μου. Εγκλωβισμένη σε μια ατέρμονη δυστυχία. Ίσως να μην υπάρχει πια επιστροφή...

Αυτή η χρονιά υποτίθεται ότι θα ήταν σούπερ. Υποτίθεται. 

Η πρώτη εβδομάδα του 2016 ήταν τόσο χαρούμενη, τόσο ελπιδοφόρα. Μαλακίες. Μία απ' τα ίδια λέω εγώ. Η μαύρη μου η μοίρα μού πετάει ένα ξεροκόμματο ευτυχίας για να το πάρει πίσω μετά με τον πιο βάναυσο τρόπο. Ένας κακεντρεχής οικτίρμων. Τοκογλύφος ευδαιμονίας. 

Ο μήνας που πέρασε ήταν ένας από τους χειρότερους μήνες της ζωή μου. Το ένα χτύπημα μετά το άλλο. Ανελέητα. Χαιρέκακα. Και το μυαλό μου, εμμονικά αυτοκαταστροφικό, με ρίχνει ακόμη πιο βαθιά στο θρήνο και το ζόφο. Όλα σκατά.

Υποτίθεται, υποτίθεται... Πάντα φυλακισμένη σ' αυτό το γαμημένο υποτίθεται.

Δίχως αχτίδα φωτός, πού να βρω δύναμη να συνεχίσω; Πού κουράγιο για να προσπαθήσω; Η επιβίωση έχει καταντήσει ατέρμονη μάχη· και τα θηρία σαν κεφαλές λερναίας ύδρας, αντί να αφανιστούν πολλαπλασιάζονται με κάθε χτύπημα.

Στάσου και πάρε μια ανάσα, Λίζα. 
Και τώρα κι άλλη μία.

Έχω βρει τώρα τελευταία κι ένα «μάντρα», μια σανίδα σωτήριας επί της ουσίας. Και με απόγνωση το ψιθυρίζω στον εαυτό μου. Always keep fighting. Always keep fighting. Always keep fighting. Δεν ξέρω για πόσο ακόμη. Το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς.

Μακάρι μόνες οι λέξεις να έσωζαν τους ανθρώπους. Αλλά τις περισσότερες φορές δεν αρκούν.

Αυτή είναι η ζωή μου. Ένας θησαυρός από κάρβουνο. Ένας ατέλειωτος κλαυσίγελος. Ο θησαυρός μου είναι κι η καταδίκη μου. Κι ο άτεγκτος δικαστής απαθής κοιτάζει και καγχάζει. Ποιος, άραγε, με καταδίκασε να θέλω να γκρεμίσω αυτό που με αίμα και κόπο έχτισα;

Η αυτολύπηση, ο χειρότερος εχθρός μου και ο κοντινότερος φίλος μου.

Μα είναι ο δικός μου θησαυρός και μόνο εγώ μπορώ να τον διαφυλάξω. Είναι δικό μου βάρος και δική μου ευθύνη. Ας είναι και κάρβουνα, εμένα αυτό μου έλαχε. Ευτελές, συνάμα, και πολύτιμο. Είναι ό,τι έχω και δεν έχω.

C6H12O6 + 6O2 → 6CO2 + 6H2O + ενέργεια (2870 kJ/mol) 
Αυτό είναι όλο. Μία αναπνοή. Σε μία ανάσα συνοψίζεται όλη μου η ύπαρξη.

Ανασκουμπώσου Λίζα. Είναι θέμα εγωισμού να φανείς δυνατή. Η ήττα δεν είναι επιλογή. Ένα βήμα τη φορά. Ας περάσει απλά κι αυτή η μέρα...

Το ξέρω πια πώς κάθε άλλο παρά αδύναμη είμαι. Έχω περάσει μισή ζωή σε μία μάχη δίχως τέλος. Απλά κουράστηκα... Ήταν γραφτό μου να γεννηθώ δυνατή και η μοίρα μού έστειλε εμπόδια για να μην το ξεχάσω ποτέ. Στα χαρακώματα ανακάλυψα το θάρρος της ψυχής μου· και με θράσος υψώνω περήφανα την ανάσα μου σε κάθε αναιδή που τη θεώρησε δειλή.

Τα ξέρεις πλέον τα κατατόπια, Λίζα. Σήκωσε τα μανίκια και ρίξου στη μάχη. Κάνε ξανά κουράγιο. Μάζεψε τα κομμάτια σου γι' ακόμη μια φορά.

Κλείνω εδώ. Δεν έχω όρεξη να μιλάω. Δεν έχω όρεξη για τίποτα. Αυλαία.

Ίσως να χρειάζομαι μια νέα αρχή. Να μηδενίσει το χρονόμετρο και να ξαναδοκιμάσουμε. Μια δεύτερη Πρωτοχρονιά, γιατί όχι;

Επανέλαβε εαυτέ μου: Always keep fighting.

Your life matters

If you tried to kill yourself in 2015 or if you wanted to kill yourself in 2015, I’m so glad that you didn’t. You made it to another year and if that’s not something to be proud of, I don’t know what is. Give yourself a pat on the back because you’re amazing. I hope you don’t feel so suicidal this year. 

- drinkt0forget

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά

EDITORIAL

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά· 1η Ιανουαρίου, ημέρα απολογισμού και ενδοσκόπησης. Σαν κινηματογραφική σεκάνς μπροστά από τα μάτια σου παρελαύνουν οι καλύτερες αλλά και οι χειρότερες στιγμές της χρονιάς που πέρασε. Τα πλην, τα συν. Τα λάθη, τα σωστά. Οι αποτυχίες, οι επιτυχίες. Οι λύπες, οι χαρές. Τα δάκρυα, τα χαμόγελα. Οι άνθρωποι που μπήκαν στη ζωή σου, αλλά κι εκείνοι που έφυγαν. Οι άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή σου στιγμιαία. Προσθέσεις κι αφαιρέσεις. 

Το μέτρημα.

Ακολουθεί ο δικός μου απολογισμός για το 2015, μία από τις καλύτερες και συνάμα μία από τις χειρότερες χρονιές της ζωής μου. 

Το βαζάκι των όμορφων αναμνήσεων

Τη χρονιά που πέρασε αποφάσισα να εγκαινιάσω ένα νέο "έθιμο" που είχα συναντήσει σε αναρτήσεις σε πάμπολλα μπλογκς του εξωτερικού και όχι μόνο. Οι κανόνες απλοί: παίρνεις ένα άδειο βαζάκι και από την 1η Ιανουαρίου μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου το γεμίζεις με χαρτάκια στα οποία σημειώνεις καλά πράγματα που σου συνέβησαν εκείνη τη χρονιά. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως περιορισμός για το περιεχόμενο αυτών των σημειωμάτων. Είναι το δικό σου βαζάκι και οι δικές σου όμορφες στιγμές. Είσαι ελεύθερος να βάλεις μέσα ό,τι σου κάνει κέφι. Αρκεί να σου φτιάχνει τη διάθεση. Κάτι σαν ημερολόγιο θετικής σκέψης, με σκέψεις και αναμνήσεις, ωστόσο, ολότελα δικές σου.

Έτσι κι εγώ τον περασμένο Γενάρη, ετοίμασα το βαζάκι μου (ευρύχωρο και ευοίωνο), το στόλισα λιγάκι, του έβαλα και μία αυτοσχέδια θήκη για τα ραβασάκια από ροζ αρωματισμένο τούλι και ετοιμάστηκα να το γεμίσω με όμορφες αναμνήσεις από το 2015. Δεν ήταν εύκολο. 

Όταν περνάς μια άσχημη φάση, είναι δύσκολο να δεις τις ηλιαχτίδες μέσα στο σκοτάδι. Κι όταν είσαι ευτυχισμένος επιλέγεις να το ζήσεις και ξεχνάς να αφιερώσεις λίγο χρόνο για να το καταγράψεις σε σημείωμα για το μελλοντικό εαυτό σου, να το διαβάσει και να θυμηθεί να χαμογελάσει.

Το 2015 ήταν δύσκολο. Έζησα μερικές από τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου. Ταυτόχρονα, έζησα και μερικές από τις καλύτερες. Το να γεμίζω το βαζάκι φάνταζε τόσο περιττό και επουσιώδες...

Μα τα κατάφερα. Έβαζα μέσα ό,τι μου έφερνε χαρά. Από τα πιο μικρά και ασήμαντα μέχρι αναμνήσεις που θα κουβαλάω μια ολόκληρη ζωή. Αρκεί να ζωγράφιζαν το χαμόγελο στα χείλη μου. Συνέχισα να επιμένω. 

Ήμουν αποφασισμένη να αποδείξω στον εαυτό μου ότι το 2015 ήταν πράγματι μια καλή χρονιά. Να αποδείξω στον εαυτό μου ότι ακόμη και τις ημέρες ατόφιου ζόφου, έβρισκα ακόμη λόγους να χαμογελώ. Ότι άξιζε να μάχομαι τους δαίμονες μου, άξιζε να μείνω ζωντανή. Always keep fighting εαυτέ μου.

« Σήμερα είχα μια σκέψη. Ίσως το βαζάκι να μη γεμίζει μονάχα με...θεϊκή παρέμβαση, ίσως να ισχύει και για αυτό το "Συν Αθηνά και χείρα κίνει". Ίσως να φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι τις χρονιές μας, αποφασίζοντας να βρούμε ευτυχία σε καθετί που μας κάνει να χαμογελάμε, όσο μικρό κι αν είναι αυτό. Αν εμείς αποφασίσουμε να γεμίσουμε το "βαζάκι" μας με όμορφες στιγμές, τότε στο τέλος των 365 ημερών, στον τελικό απολογισμό της χρονιάς που πέρασε, τα άσχημα θα ξεκινήσουν να ξεθωριάζουν σιγά-σιγά και θα πιστέψουμε κι εμείς οι ίδιοι ότι περάσαμε μια όμορφη χρονιά... It's the little things that matter.
Αποφάσισε: Θα αντλήσεις χαρά από κάτι ασήμαντο, π.χ. ένα tweet, ή θα αφεθείς να βυθίζεσαι στη λύπη; Εγώ ήδη νιώθω καλύτερα διαβάζοντας τα χαρτάκια μου... »

- 11 Ιουνίου 2015

Χαρτάκια:  87

Κάθε τέλος είναι και μία νέα αρχή. Με κάθε νέο έτος γεννιούνται νέες ελπίδες, νέες προσδοκίες, νέες ευκαιρίες, νέες περιπέτειες... Μια αφορμή να θέσουμε τους δικούς μας στόχους για τη νέα χρονιά, τις αποφάσεις που θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Ότι θα γράψουμε σε 12 μήνες τον επίλογο της φετινής χρονιάς με χαμόγελο και αισιοδοξία για το τι μέλλει γενέσθαι. Με περηφάνια και ικανοποίηση για τον άνθρωπο που έχουμε γίνει.

My New Year's Resolutions:

✓ Να πάρω το δίπλωμα οδήγησης
✓ Να βρω δουλειά
✓ Να αρχίσω ξανά την υγιεινή διατροφή

+1 Να μάθω να αγαπώ τον εαυτό μου

Blogger Resolutions

Δε θα μπορούσα να εξαιρέσω το μικρό μου Παράδεισο, το ιστολόγιο μου, από τον απολογισμό για το έτος που έφυγε. Το μπλογκ μου αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου. Οι μικρές «επιτυχίες» του είναι και δικά μου προσωπικά επιτεύγματα, για τα οποία είμαι αναντίρρητα περήφανη και συγκινημένη. Τι να πω, είμαι μισός συγγραφέας χωρίς τις λέξεις μου.

Ανασκόπηση μίας μπλογκο-χρονιάς✍

«Η Λίζα και (όλοι) οι άλλοι...»

Ετήσια Στατιστικά:
424 Δημοσιευμένες Αναρτήσεις
1910 Δημοσιευμένα Σχόλια
21.590 Προβολές Σελίδας

Αφιέρωμα Halloween: 83
Αφιέρωμα Χριστουγέννων: 20

Συνολικά Στατιστικά:
1.071 Δημοσιευμένες Αναρτήσεις
3.870 Δημοσιευμένα Σχόλια
95.625 Προβολές Σελίδας

Αφιέρωμα Halloween: 84
Αφιέρωμα Χριστουγέννων: 28

Μπλογκο-στόχοι για το 2016 

Ετήσιες Αναρτήσεις:
Μάξιμουμ: Έστω και μία παραπάνω ανάρτηση από φέτος.
Μίνιμουμ: Τουλάχιστον 200 αναρτήσεις. 

Προβολές Σελίδας:
Μάξιμουμ: Έστω και μία παραπάνω προβολή από φέτος.
Μίνιμουμ: 100.000 συνολικές προβολές σελίδας.

Living with depression

Depression creeps upon you quietly.

It's like a headache. You'll tell yourself it's temporary and it'll pass. It's just another bad day.

But it's not. You're stuck in this this state of mind.

Suddenly you find yourself living in slow motion.

I'm not messy, I'm organizationally challenged

Έχεις το δωμάτιό σου άνω κάτω; 

Άρα είσαι πανέξυπνη

Σε περίπτωση που όλοι σου λένε ότι πρέπει να τακτοποιήσεις 

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το δωμάτιο σου, keep reading! 

Κοίτα λίγο γύρω σου στο δωμάτιο. Τι βλέπεις; Αν στο πάτωμα συνυπάρχουν αρμονικά βιβλία, cd και ρούχα και στο γραφείο σου έχουν κάνει αποικία διάφορες σημειώσεις, φωτογραφίες και στυλό από τη σχολή τότε συγχαρητήρια είσαι πανέξυπνη.

Δεν το λέμε εμείς, αλλά μια μελέτη της ψυχολόγου Kathleen Vohs, από το πανεπιστήμιο της Μινεσότα, η οποία έχει να κάνει με την ανθρώπινη συμπεριφορά σε διαφορετικούς εργασιακούς χώρους. Τα άτομα που πήραν μέρος στη μελέτη μοιράστηκαν σε δύο χώρους· έναν τακτοποιημένο και έναν άνω κάτω. Στη συνέχεια τους ζητήθηκε να βρουν μια εναλλακτική χρήση σε μια μπάλα του πινγκ πονγκ. Όλοι οι συμμετέχοντες βρήκαν τον ίδιο μέσο όρο ιδεών, ωστόσο τα άτομα που εργάστηκαν στο ανακατεμένο δωμάτιο είχαν πιο ενδιαφέρουσες και δημιουργικές ιδέες.

"Δωμάτια που είναι ανακατεμένα φαίνεται ότι εμπνέουν τους ανθρώπους να μην κάνουν πράγματα με τον παραδοσιακό- αναμενόμενο τρόπο. Σε αντίθεση με τα τακτοποιημένα που ενθαρρύνουν τις πιο συμβατικές και ασφαλείς επιλογές".

Όποιος είπε ότι η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά, έχει δίκαιο καθώς το να διατηρείς το χώρο σου καθαρό σημαίνει ότι είσαι ευγενικός και υγιής άνθρωπος. Ωστόσο αν θέλεις να γράψεις μια διατριβή ή να βρεις μια φανταστική ιδέα για star up καλύτερα να αφήσεις τα βιβλία, τα cd και τα ρούχα στο πάτωμα.

Πηγή: Cosmopolitan