Εκτός παιχνιδιού

Αν γίνεσαι γυναίκα την πρώτη φορά που κάνεις σεξ, τότε μέχρι τα τριάντα μου, σχεδόν, εγώ ήμουν ακόμα κοριτσάκι.

Από την Αναστασία, όπως τα διηγήθηκε στη Χριστίνα Μπίθα¨

«Τι εννοείς; (ανοιχτό στόμα) Πλάκα κάνεις; Δηλαδή, ποτέ; Πώς; Τίποτα, με κανέναν; Κάτι πρέπει να κάνουμε. Περίμενε να σκεφτώ. Λοιπόν, έχω ένα φίλο που...». Αυτή ήταν μια τυπική αντίδραση από κάποιον που μάθαινε πως στα 27 μου ήμουν ακόμα παρθένα. Συνήθως αμέσως μετά ήθελε να με στείλει σε γνωστό του ψυχαναλυτή, για να εξετάσει μήπως είχα τίποτα παιδικά τραύματα. Αλλά δεν είχα. Απλώς δεν έτυχε.

Παρθένες Νήσοι

Όταν ήμουν ακόμα στο λύκειο και όλοι τα έφτιαχναν μεταξύ τους, εμένα δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα το θέμα. Όχι πως δεν μου άρεσαν τ’ αγόρια ή δεν με ενδιέφερε θεωρητικά – όταν οι φίλες μου έκαναν για πρώτη φορά σεξ, μετά κάναμε ατέλειωτες συζητήσεις γύρω από αυτό, αλλά προς το παρόν μού έφτανε που περνούσα καλά με τις παρέες μου.

Κάποια στιγμή ένα αγόρι τρία χρόνια μεγαλύτερό μου μου ζήτησε να βγούμε, αλλά η πρώτη μου ευκαιρία να μπω κι εγώ στο «κλαμπ» ακυρώθηκε σχεδόν αμέσως, όταν μετά από μόλις μία εβδομάδα με ρώτησε πού θα πηγαίναμε μαζί διακοπές το καλοκαίρι. Ένιωσα τέτοια καταπίεση, που τον χώρισα.

Ο πρώτος μεγάλος μου έρωτας ήρθε πολύ αργότερα, στο πρόσωπο ενός συμφοιτητή μου. Δυστυχώς, το ενδιαφέρον ήταν μονόπλευρο, γιατί εκείνος με έβλεπε φιλικά. Προτιμούσα όμως να είμαι κοντά του, έστω κι έτσι. Τρία ολόκληρα χρόνια κράτησε αυτή η ιστορία. Κοιτώντας πίσω σκέφτομαι μήπως αυτός ήταν η κύρια αιτία που είχα «κρατηθεί» κι άλλο, μήπως δηλαδή όλο αυτό τον καιρό έψαχνα τον αντικαταστάτη του. Όχι πως τον βρήκα.

The kid is alright

Είχα φτάσει ήδη τα 21, αρκετά παραπάνω από το «επιτρεπόμενο» ηλικιακό σεξουαλικό όριο. Μάλιστα, όταν έφτασε το καλοκαίρι του 2004, το ανέκδοτο στην παρέα μας ήταν ότι στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων θα θυσίαζαν τις παρθένες και μήπως θα ’πρεπε να με φυγαδεύσουν εκτός Ελλάδας μέχρι να τελειώσουν οι εορτασμοί.

Τουλάχιστον γελούσα μ’ αυτό και δεν προσπαθούσα να το κρύψω. Στους φίλους μου. Γιατί το συγκεκριμένο «καυτό» θέμα δεν το είχα συζητήσει ποτέ με την οικογένειά μου, παρά μόνο με τη γυναίκα του αδελφού μου (είναι τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος από μένα), η οποία μου έλεγε τα ίδια που μου έλεγαν και οι κολλητές μου, πως έπρεπε κάποια στιγμή να χαμηλώσω λίγο τα στάνταρ μου.

Κάποια στιγμή, βέβαια, οι γονείς μου επειδή δεν το έβρισκαν και πολύ φυσιολογικό που γνώριζαν μόνο τα αγόρια των φιλενάδων μου, ενώ εγώ δεν τους είχα πάει σπίτι ούτε αρσενικό γάτο, άρχισαν να με ρωτάνε όλο και πιο συχνά για την προσωπική μου ζωή και αν υπήρχε «κάτι».

Και αν ο μπαμπάς μου μάλλον ήταν ΟΚ με αυτό (στο κάτω κάτω παρέμενα το «άσπιλο» κοριτσάκι του – στο Μπέβερλι Χιλς θα ήμουν σίγουρα η Ντόνα), η μαμά μου με πίεζε όλο και πιο πολύ. Έφτασα στο σημείο να κρύβομαι στο δωμάτιό μου και να αποφεύγω να μένω μόνη μαζί της, για να γλιτώσω το στενό της μαρκάρισμα σχετικά με το πότε σκόπευα να κάνω σχέση ώστε να «ολοκληρώσω», σε συνδυασμό με τις σκόρπιες αγωνίες της για το αν θα χρησιμοποιήσω προφυλακτικό.

Sabotage

Μέσα σ’ όλα είχα, βέβαια, σεξουαλικές ορμές κανονικότατα και αρκετά συχνά, τις οποίες ικανοποιούσα μόνη μου, αφού δεν είχα άλλη επιλογή. Και έπειτα από κάθε φορά έπιανα τον εαυτό μου να αναρωτιέται γιατί μου συνέβαινε αυτό. Είμαι μια κανονική κοπέλα, με δύο αφτιά, κεφάλι και λαιμό, οπότε το περιβάλλον μου απέδιδε την κατάστασή μου στο ότι ήμουν δύστροπη.

Όλοι οι φίλοι μου υποστήριζαν ότι ήμουν πολύ ειρωνική απέναντι στους υποψήφιους και τους έκοβα τη φόρα κ.λπ. Η αλήθεια είναι ότι με φλέρταραν αρκετοί, αλλά στην πορεία πάντα κάτι γινόταν και ξενέρωνα ή τους έκανα καψόνια, εξαφανιζόμουν, τους έστελνα μηνύματα και μετά δεν απαντούσα ποτέ στα δικά τους.

Στην πραγματικότητα, σαμπόταρα τον εαυτό μου – από τη μία η επιθυμία να κάνω επιτέλους σεξ ήταν μεγάλη, από την άλλη η ντροπή που θα ένιωθα τη στιγμή της αποκάλυψης ήταν μεγαλύτερη. Εξάλλου είχα μείνει πολύ καιρό μόνη μου και η μοναξιά ήταν πλέον μια κατάσταση γνώριμη, στην οποία είχα κάπως βολευτεί. Κι όσο πιο πολύ βολεύεσαι σε μια κατάσταση, τόσο πιο δύσκολο είναι να βγεις απ’ αυτήν.

Sex & the pity

Τελικά βγήκα στα 27, χάρη στη μεσολάβηση ενός φίλου μου. Μεσολάβηση με όλη τη σημασία της λέξης, αφού προσφέρθηκε να το αναλάβει εκείνος και να γίνει ο πρώτος μου, εκείνος που θα μου μάθαινε τις βασικές κινήσεις για να πάρω φόρα και να βγω στην «αγορά» με άλλη αυτοπεποίθηση. Δέχτηκα αμέσως.

Όταν πήγα σπίτι του, στην αρχή ήμασταν και οι δυο κουρέλια από το άγχος, αλλά μετά από πέντε ποτήρια κρασί ο καθένας το μεγάλο ταμπού της ζωής μου έπαψε επιτέλους να είναι ταμπού. Δεν θυμάμαι τίποτα παρά αρκετό πόνο, αλλά φαντάζομαι κάπως έτσι είναι η πρώτη φορά και μετά είναι που αρχίζεις να το απολαμβάνεις.

Φαντάζομαι. Γιατί ένα χρόνο μετά, ακόμα τίποτ’ άλλο. Από τη μία δεν με νοιάζει, γιατί τουλάχιστον όταν συμβεί δεν πρόκειται να με ρωτήσουν «Δεν το πιστεύω, είμαι ο πρώτος σου; Καλά, πόσων χρόνων είσαι;». Από την άλλη, έχω προβληματιστεί. Γιατί, τελικά, δεν είναι η πράξη αυτή καθαυτή που σε βάζει στο παιχνίδι που όλοι δείχνουν να απολαμβάνουν.

You’ll be a woman soon

Αν βιάζεσαι να ολοκληρώσεις για τους λάθος λόγους, θυμίσου ότι η έκβαση μιας ψυχαναγκαστικής πρώτης φοράς θα σε πληγώσει πολύ περισσότερο από το να είσαι η μόνη από την παρέα που δεν έχει κάνει ακόμα σεξ.

Πώς ήταν η πρώτη φορά που έκανες σεξ;

   27% Χάλια. Αλλά οι επόμενες άξιζαν τον κόπο!           

   24% Τέλεια – πολύ καλύτερη απ’ ο,τι είχα φανταστεί!

   49% Μάλλον αμήχανη – λογικό.                                  

Πηγή: Cosmopolitan