Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

We wish you a merry christmas and a happy new year...♥

°.˛*.˛.°★。˛°.★*** It's Christmas****** *★* *˛.
˛ °_██_*。*./ ♥ \ .˛* .˛.*.★* *★ 。*
˛. (´• ̮•)*˛°*/.♫.♫\*˛.* ˛_Π_____. * ♥ ˛*
.°( . • . ) ˛°./• '♫ ' •\.˛*./______/~\*. ˛*.。˛* ˛. *。
*(...'•'.. ) *˛╬╬╬╬╬˛°.|田田 |門|╬╬╬╬

Καλά Χριστούγεννα! С Рождеством! Merry Christmas! Feliz Navidad! Frohe Weihnachten! Joyeux Noël! Buon Natale! Feliz Natal! Gelukkig kerstfeest! God Jul! Glædelig jul! Wesołych Świąt! Весела Коледа! З Різдвом! Crăciun fericit! Срећан Божић! Veselé Vánoce! З Калядамі! Verbum Caro!


Χριστούγεννα ήρθαν πάλι και μια ακόμη χρονιά πλησιάζει στο τέλος της.. Ελπίζω να περάσατε όμορφα σήμερα με τα αγαπημένα σας άτομα, κι όλες οι οικογένειες να ήρθαν κοντά σ' αυτή την υπέροχη γιορτή. Μέρα φαγητού, μέρα γλυκού, πιοτού μα πάνω απ' όλα αντάμωσης η σημερινή. Μια ευκαιρία για να συναντήσουμε όλους αυτούς που έχουμε καιρό να δούμε(αλλά κι αυτούς που βλέπουμε συνέχεια). Τέτοιες μέρες θέλουμε απλά να είμαστε με αυτούς που αγαπάμε. Κι ενώ τρώμε χωρίς φειδώ -εξαίρεση στη δίαιτα- και μπαίνουμε στο χριστουγεννιάτικο πνεύμα και οινόπνευμα, μιλάμε με τους αγαπημένους μας για ευτράπελες καταστάσεις, γελάμε, παίζουμε επιτραπέζια, βλέπουμε χριστουγεννιάτικες ταινίες, περνάμε όμορφα. Κι απολαμβάνουμε το φως του χριστουγεννιάτικου δέντρου, με τα αστραφτερά στολίδια και τα λαμπερά φωτάκια.

Κι όλο σκέφτομαι τέτοιες μέρες όλους εκείνους τους ανθρώπους που κάνουν το Χριστουγεννιάτικο γεύμα τους στα συσσίτια, όλους εκείνους που το βράδυ θα κοιμηθούν στο δρόμο κι όλα εκείνα τα παιδάκια χωρίς μέλλον που έρχονται σήμερα στον κόσμο. Ύστερα βλέπω τα ζωάκια μου, με το ζεστό τους κρεβάτι και τις λιχουδιές που καταβροχθίζουν -Χριστούγεννα γαρ, όλο και κάτι παραπάνω θα τσιμπήσουν- και σκέφτομαι όλες εκείνες τις αδέσποτες μουσούδες που κοιμούνται στην παγωνιά και ψάχνουν τα σκουπίδια για να φάνε. Πώς να το κάνουμε, μελαγχολώ.

Αλλά ας αφήσουμε τα λυπητερά στην άκρη για μια μέρα, σήμερα είναι γιορτή. Και περνάμε καλά. Τα φετινά μας Χριστούγεννα πολύ πιο λιτά από άλλες χρονιές, όμορφα όμως. Τραπέζι για τέσσερις, με την παρέα του αγαπημένου μου παππού. Απλά τα φαγητά: σνίτσελ, πιλάφι, πατάτες, τζατζίκι, σαλάτα και λίγη κότα ψητή που έφερε ο παππούς(απ' τις δικές του). Ήπιαμε μπόλικο κρασί και τσίπουρο(εγώ προτίμησα κρασί και συγκεκριμένα τη Ντάμα Κούπα του Λαζαρίδη). Για επιδόρπιο είχαμε τα κλασικά μελομακάρονα με κουραμπιέδες(τα οποία έφτιαξε η μαμά μου με τα χεράκια της μαμάς της κουμπάρας μας) και μικρά κορνέ που έφερε ο παππού. Σήμερα είχα τη χαρά να κάνω κάτι διαφορετικό και να είμαι εγώ αυτή που μαγείρεψε για το τραπέζι, καθώς η μητέρα μου είχε βάρδια(είναι νοσηλεύτρια) και χθες και σήμερα το βράδυ, εξ ου και και η επίσκεψη του παππού σε μας αντί να γίνει το αντίθετο. Είναι μια όμορφη εμπειρία να μαγειρεύεις για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και για την οικογένειά σου(ενώ για φίλους έχω κάνει πολύ δυσκολότερα τραπέζια, αυτό είχε μια διαφορετική αίσθηση). Περάσαμε πολύ όμορφα, μιλήσαμε για συγγενείς και γνωστούς απ' το χωριό(βασικά περισσότερο αυτοί κουτσομπόλευαν κι εγώ άκουγα γιατί τους μισούς δεν τους ήξερα) αλλά και περιπέτειες μου από την παιδική μου ηλικία.. Το γεύμα πέρασε ευχάριστα με πολλά πειράγματα μεταξύ μας και πολύ γέλιο. Καυγά δεν ρίξαμε, πράγμα πολύ περίεργο για μας γιατί στις γιορτές πάντα ξυνόμαστε(αυτό το "μέρες αγάπης ας μη μαλώσουμε" δεν πιάνει ποτέ), αλλά θα φάμε μαζί και αύριο(και θα κοιμηθούμε και πολύ λιγότερο)..

Το απόγευμα πέρασε ήσυχα(αφού νταλακιάσαμε) με γράψιμο στο κομπιούτερ και λίγη τηλεόραση. Το βράδυ ήταν να βγω με τις φίλες μου, αλλά είμαι αδιάθετη και αποκλεισμένη στο σπίτι.. Θα παρηγορηθώ όμως με το online filmer και λίγο κρασί. Όπως προανέφερα, η μητέρα μου δουλεύει, οπότε δε θα μπορέσω να βρω παρηγοριά στο αγαπημένο μας επιτραπέζιο.. Γι' αυτό θα δω μια ταινιούλα(ή Χριστουγεννιάτικα επεισόδια απ' τις αγαπημένες μου σειρές), θα πιω το ποτό μου, θα φάω τα μελομακάρονα μου(και ό,τι γλυκό κυκλοφορεί στο σπίτι) και θα μπω στο mood στου χριστουγεννιάτικου πνεύματος και οινοπνεύματος...χαχαχα! Το ίδιο συστήνω και σε σας!
Merry Christmas
ho ho ho 


                                   

Προτάσεις:

Ταινίες: Καρυοθραύστης, The nightmare before Christmas, A Christmas Carol, How the Grinch Stole Christmas!, Home Alone, Mickey's Christmas Carol, Shrek the Halls,The Holiday, Love Actually, Bridget Jones's Diary, Harry Potter and the philosopher's stone, Lady and the Tramp, When Harry met Sally, Mean girls, Little Fockers, Eve's Christmas, Jack Frost, Beethoven's Chritmas Adventure, Call me claus, Stepmom, Batman Returns, Gremlins και άλλα πολλά
Σειρές: Supernatural(S03E08A very supernatural christmas), The O.C.(S01E13The Best Chrismukkah Ever, S02E06The Chrismukkah That Almost Wasn't, S04E07The Chrismukk-huh?), Grey's Anatomy(S02E12Grandma Got Run Over By A Reindeer), Friends(S02E09The One with Phoebe's Dad, S03E10The One Where Rachel Quits, S04E10The One With The Girl From Poughkeepsie, S05E10The One With The Inappropiate Sister, S06E10The One With The Routine, S07E10The One With The Holiday Armadillo, S08E11The One With The Creepy Holiday card (or Ross' Step Forward), S09E11The One With The Christmas in Tulsa), The Big Bang Theory(S02E11The Bath Item Gift Hypothesis, S03E11The Maternal Congruence, S06E11The Santa Simulation), House(S01E05Damned if you do, S02E09Deception, S03E10Merry little Christmas, S04E10It's a Wonderful Lie, S05E11Joy to the world)
Μουσική: We Wish You a Merry Christmas, Feliz Navidad, O Come All Ye Faithful - Anne Murray, Fairytale of New York - the pogues, Jingle Bell Rock - Brenda Lee, Bing Crosby - Frosty the Snowman, Where are you Christmas - Faith Hill, Saulo Couto - Deck the Halls, Mariah Carey - All I Want For Christmas is You, Rudolph the Red Nosed Reindeer, The Christmas Song  -  Nat King Cole, The Grinch Song, Coca-Cola® Christmas Song by Melanie Thornton - Wonderful Dream (Holidays Are Coming), Brenda Lee - Rockin Around the Christmas Tree, Frank Sinatra   White Christmas, Walking in a Winter Wonderland, The First Noël - Celtic Women, JINGLE BELLS - SEX PISTOLS (merry crisis), Andrea Bocelli e Natalie Cole - Christmas song   live 2009, Christmas Song - Tchaikovsky - Nutcracker, Beyonce - Silent Night, Eartha Kitt - Santa Baby, Cissi Wallin - Maybe This Christmas, H. David & J. Cacavas - I Love This Time Of The Year (Listy do M.), Stairway to Christmas, Sled Zepplin CHRISTMAS LED ZEPPELIN, The Drifters - Santa Claus Got The Blues, AC/DC - Mistress for Christmas, Lynyrd Skynyrd - Christmas Time Again, Deck the Halls - Twisted Sister, Celine Dion - So This Is Christmas...
Επιτραπέζια: Trivial Pursuit, Cluedo, Monopoly, Μυστήρια στο Πεκίνο, Taboo, Scrabble, Uno, 
Χάρι Πότερ μυστήριο στο Χόγκουαρτς και το κλασικό Σκορ 4.



Σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα, όλα σας τα όνειρα κι οι πόθοι να πραγματοποιηθούν, ό,τι καλύτερο για σας και τις οικογένειες σας! Υγεία, αγάπη και κάθε ευτυχία! Καλά Χριστούγεννα!!!

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Πρωινό Άστρο

Πρωινό Άστρο

Πολλές γλυκιές καλημέρες στη μπλογκόσφαιρα. Μετά από μια μεγαλούτσικη απουσία από το ιστολόγιο αποφάσισα να επιστρέψω μ' ένα από τ' αγαπημένα μου θέματα, το πρωινό. Όπως έχω ήδη αναφέρει πολλές φορές, μια απ' τις μεγαλύτερες μου απολαύσεις είναι εκείνα τα ήσυχα πρωινά, που χουχουλιάζω μέσα σε άνετες πιτζάμες και χνουδωτές κάλτσες, μ' ένα ζεστό καφέ(μέσα στην αγαπημένη μου κούπα), ένα σπέσιαλ πρωινό, ωραία μουσική και ώρες χαλάρωσης μ' ένα βιβλίο ή παιχνίδια στο διαδίκτυο. Ίσως ακόμη με τις αγαπημένες μου ξένες σειρές και ταινίες. Τέτοιες στιγμές μου αρέσει ακόμη να γράφω στο τόσο αγαπημένο μου μπλογκ.
Αυτά τα πρωινά τα απολαμβάνω περισσότερο όταν είναι κρύα, βροχερά ή ακόμη καλύτερα χιονισμένα. Αυτά τα παγωμένα πρωινά έχει τόση ησυχία, που χαλαρώνεις απίστευτα. Αν και δεν είμαι ο τύπος που ξυπνά αχάραγα, αυτά τα πρωινά ωστόσο μου αρέσουν περισσότερο από τις 6 μέχρι τις 10. Ακριβώς επειδή όλοι κοιμούνται και δεν ακούγεται άνθρωπος. Κυρίως, εδώ, στο πατρικό μου. Η περιοχή που μένω είναι ψηλά στο βουνό και είναι αυτό που για πλάκα λέμε μεταξύ μας “βόρεια προάστια”. Μένουν κυρίως οικογένειες, έτσι τα σαββατοκύριακα είναι ιδανικά για να ξεφύγεις.
Επιστρέφω όμως στο πρωινό, κι όπου πρωινό βάλε λιχουδιές. Η καινούρια μου πρόταση βασίζεται σε μια παλιά, είναι για την ακρίβεια ένα πείραμα που έκανα όταν δεν είχα τα υλικά για την άλλη. Θυμάστε τη συνταγή που σας είχα δώσει παλαιότερα για το μικρό κεκάκι στο φούρνο μικροκυμάτων; Αυτό. Η φιλοσοφία είναι η ίδια. Αλεύρι, ζάχαρη και ψήσιμο στο φουρνάκι. Έτοιμο μέσα σε λιγότερο από 5 λεπτά. Τόσο απλά. Η συνταγή ακολουθεί παρακάτω.
Αλλά δε θα μείνω στο κεκάκι, λέω να κάνω το πρωινό μας πλουσιότερο.
Για αρχή θα αναφέρω το βασικότερο. Τον καφέ. Ο αγαπημένος μου καφές είναι ο καπουτσίνο. Υπέροχος καφές, μα μπελαλίδικος. Γι' αυτό το λόγο επιλέγω έναν πολύ πιο απλό, που όλοι μπορούμε να φτιάξουμε. Εννοώ φυσικά τον γαλλικό(φίλτρου). Μπορείτε να πάρετε καφέ με γεύσεις, αλλά εγώ θα σας κάνω μια διαφορετική πρόταση. Μπορείτε να πάρετε μια συσκευασία κανονικού καφέ(ταιριάζει σε όλα τα γούστα κι είναι μεγαλύτερος και πιο οικονομικός απ' αυτόν με γεύση. επίσης δε χάνει το άρωμά του τόσο γρήγορα) και να κάνετε κάποια κολπάκια. Εγώ πάντα επιλέγω Jacob's. Έχετε δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να προσθέσετε στο φίλτρο μαζί με τον καφέ κάτι για άρωμα και γεύση. Αυτό μπορεί να είναι κακάο, κανέλα, μοσχοκάρυδο ή ακόμη και τζίντζερ(αν θέλετε κάτι πιο ιδιαίτερο). Ίσως ακόμη και λίγες σταγόνες από μια εσάνς(βανίλια, αμύγδαλο κα). Η διαφορά θα είναι τεράστια. Η δεύτερη επιλογή είναι να φτιάξετε τον καφέ όπως κάθε μέρα, χωρίς να προσθέσετε τίποτα στο φίλτρο, και μόλις βάλετε τον καφέ στο φλιτζάνι να προσθέσετε λίγο σιρόπι(βανίλια, καραμέλα, φουντούκι, φράουλα κα). Για πρώτη φορά τον δοκίμασα με σιρόπι φουντούκι στο αγαπημένο μου καφέ κι ήταν υπέροχος, 10 φορές καλύτερος από τον καφέ με γεύση φουντούκι(αν όπως κι εγώ τον πίνετε σκέτο, βάλτε πολύ λίγο, ίσα-ίσα για τη γεύση για να μη γίνει πολύ γλυκός). Σερβίρετε πάντα σε μια όμορφη κούπα.
 

Το κεκάκι αυτό μόνο του με τον καφέ είναι ιδανικό τόσο για τα πρωινά που βιάζεστε, όσο και για τ' απογεύματα που απλά θέλετε κάτι γλυκό. Απόγευμα μπορείτε να το συνοδέψετε μ' ένα ζεστό φλιτζάνι τσάι(ειδικά αν δεν είστε σαν κι εμένα που δε με πιάνει η καφεϊνη). Επιλέξτε μια ιδιαίτερη γεύση που σας αρέσει. Μου έχουν φέρει το ιδανικό από Γερμανία, με γεύση βατόμουρο-βανίλια.
Συνεχίζω όμως με το τεμπέλικο πρωί μας, που έχουμε όση ώρα θέλουμε για να φτιάξουμε ένα πλήρες γεύμα. Το πρωινό μας επιβάλλεται να μην περιορίζεται στον καφέ, αλλά να έχει και γάλα ή χυμό. Μπορείτε να το συνοδέψετε απλά, με ψωμί/φρυγανιές και μαρμελάδα. Ή με αυγόφετες(French toast) και μαρμελάδα. Ή το κλασικό πλέον πρωινό, τα κορν φλεικς. Υπέροχα είναι και τα κρουασάν(με αδυναμία στη γέμιση νουτέλα, αλλά και αλμυρά). Αν πάλι πιστεύετε ότι είναι μεγάλη κραιπάλη, μπορείτε να επιλέξετε το κλασικό γιαούρτι με μαρμελάδα, φρέσκα φρούτα και μούσλι. Αν και προτιμώ το γιαούρτι το καλοκαίρι, που έτσι κι αλλιώς ζητάμε κάτι πιο ελαφρύ λόγω ζέστης(το χειμώνα έχουμε μεγάλη ανάγκη τις θερμίδες γιατί κρυώνουμε και καταναλώνουμε περισσότερη ενέργεια). Καλό θα είναι να τα συνοδέψετε με φρούτα -καλύτερα εποχής- και λίγους ξηρούς καρπούς(πχ μήλο με κανέλα και λίγα καρύδια), καθώς έχουν βιταμίνες και “καλά” λιπαρά. Πρέπει να τρώμε τα πάντα με μέτρο και φροντίζουμε να λαμβάνουμε καθημερινά όλα τα θρεπτικά στοιχεία που έχει ανάγκη ο οργανισμός μας. Γνώμη μου είναι πως ό,τι “χαζό” και να φάμε, δεν πρέπει να παραλείπουμε να φροντίζουμε ταυτόχρονα τον οργανισμό μας.
Αν, όπως κι εγώ, είστε του αλμυρού πρωινού, επιβάλλεται να το συμπληρώσετε. Η λίστα κι εδώ ατελείωτη: τοστ(κρύο ή ζεστό), αυγά(βραστά ή τηγανισμένα μ' ελάχιστο λάδι), αβγόφετες σκέτες, πίτα(τυρόπιτα, κασερόπιτα, σπανακόπιτα κα) ή ποικιλία από μικρά πιτάκια, φρυγανισμένο ψωμί με κασέρι(στο φούρνο ή στο τηγάνι μ' ελάχιστο λάδι), πιτσάκια(κατά προτίμηση σπιτικά, όχι πολύ λιπαρά), στριμμένα σφολιατίνια με γαλοπούλα και κασέρι(μπορούν να γίνουν και γλυκά με κανέλα, άχνη ζάχαρη και ξηρούς καρπούς) ή πισία(με πατάτα ή τυρί) για όσους έχουν Πόντιες γιαγιάδες. Κριτσίνια ή φρυγανιές με philadelpia ή cottage cheese για όσους προσέχουν, όπως επίσης και τυρί χαμηλών λιπαρών(πχ milner) και γαλοπούλα τυλιγμένα σε ρολό με κριτσίνια πολύσπορα.
Οι ιδέες αυτές θα σας φανούν πολύ χρήσιμες όταν θα έχετε ένα ή περισσότερους φιλοξενούμενους που θα θέλετε να περιποιηθείτε ή δεν γνωρίζετε τις πρωινές τους συνήθειες. Μπορείτε να επιλέξετε να φτιάξετε μία ή δύο επιλογές από την κάθε κατηγορία(γλυκό/αλμυρό) και να φροντίστε να υπάρχουν ροφήματα κάθε είδους(τα βασικά δηλαδή αρκούν: καφές, γάλα, χυμός, τσάι). Καλού-κακού έχετε μερικά κριτσίνια/φρυγανιές και κάτι ελαφρύ σε περίπτωση που κάνουν δίαιτα. Αν θέλουμε να μαζευτούμε κοριτσοπαρέα, μας αρκούν μερικά πιτάκια και κάτι σε σοκολάτα(αν έχετε έναν ωραίο φούρνο κοντά στο σπίτι μπορείτε να αγοράσετε φρέσκα κρουασάν και μάφιν το πρωί) μαζί με μπόλικο κουτσομπολιό και πολύ γέλιο. Απ' την άλλη, το μαγειρικό δαιμόνιο συνήθως μας πιάνει όταν είμαστε μόνοι και βαριόμαστε.
Αν είμαστε μόνοι, απλά επιλέγουμε αυτό που θέλουμε, και σερβίρουμε στο αγαπημένο μας πιάτο και την αγαπημένη μας κούπα. Αν έχουμε κόσμο, Σ' εκείνη την περίπτωση πρέπει να στρώσουμε τραπέζι(κυρίως αν οι φιλοξενούμενοι είναι περισσότεροι από έναν) οπότε κάνουμε πάλι κάτι πιο σπέσιαλ(σε λογικά πλαίσια). Δε χρειάζονται υπερβολές, μερικά χρωματιστά σουπλά μαζί με όμορφα πιάτα και φλιτζάνια αρκούν. Ανάλογα το σε ποιον σερβίρουμε πρωινό και πόσο θέλουμε να κακομάθουμε τους εαυτούς μας και τους καλεσμένους μας, αλλάζει και το στρώσιμο του τραπεζιού. Τα καλύτερα πρωινά, όμως, ήταν είναι και θα είναι αυτά στο κρεβάτι. Είτε μόνος, είτε με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, το πιο γλυκό, το πιο χαλαρωτικό, το πιο τεμπέλικο, το πιο κυριακάτικο είναι το πρωινό στο κρεβάτι.
Μια τελευταία πρόταση στα κορίτσια της ηλικίας μου: μια μέρα κάντε μια έκπληξη στο άτομο που έχει κάνει τόσα για σας, τη μαμά σας. Φτιάξτε της ένα όμορφο πρωινό(που ξέρετε ότι της αρέσει) και ξυπνήστε τη με την πιο ζεστή αγκαλιά(μην την ξυπνήσετε τη γυναίκα αχάραγα στο ρεπό της!). Μια καλή μέρα είναι στα γενέθλιά της(κυρίως απ' τη στιγμή που είναι ντροπή να της πούμε “μαμά δώσε μου λεφτά να σου πάρω δώρο”).
Αλλά σαν να το υπερανάλυσα το θέμα.. Ακολουθεί η συνταγή για το κεκάκι που σας είπα -η μαγειρική μου αλχημεία.


Κεκάκι με φρούτα του δάσους στο φούρνο μικροκυμάτων

3κ.γ. Φαρίνα
2κ.γ. Ζάχαρη άχνη
1κ.γ. Άνθος αραβοσίτου βανίλια(σκόνη)
2κ.γ. Ηλιέλαιο
νερό όσο πάρει(λιγότερο ¼ φλιτζανιού του τσαγιού)
1κ.γ. Μαρμελάδα φρούτα του δάσους

Σ' ένα φλιτζάνι ανακατεύετε όλες τις σκόνες μαζί και τη συνέχεια ρίχνετε το λάδι. Ανακατεύετε το μείγμα προσθέτοντας λίγο-λίγο το νερό μέχρι να γίνει ένας πηχτός χυλός. Τέλος ρίχνετε τη μαρμελάδα και ανακατεύετε. Αν χρειαστεί προσθέτετε λίγη ακόμη ζάχαρη άχνη για να δέσει καλύτερα. Βάζετε στο φούρνο μικροκυμάτων για περίπου 2-3 λεπτά.

Πρόταση σερβιρίσματος: Μπορείτε να το φάτε όπως είναι ή να το περιχύσετε με λιωμένη κουβερτούρα(μπορείτε να βράσετε νερό σε μια κατσαρόλα και να χρησιμοποιήσετε το καπάκι της αναποδογυρισμένο ως μπεν μαρί) ή αν θέλετε κάτι πιο απλό να το περιχύσετε με σιρόπι σοκολάτα
*Μπορείτε επίσης να προσθέσετε στη ζύμη κανέλα, κακάο, κομματάκια κουβερτούρας, ξηρούς καρπούς, σταφίδες ή κομμάτια φρούτων. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ό,τι μαρμελάδα σας αρέσει(ή έχετε στο σπίτι πρόχειρη) και να τη συνδυάσετε με ό,τι σας κάνει κέφι!
**Αν θέλετε κάτι πιο ιδιαίτερο μπορείτε να κάνετε μια “αμερικάνικη” παραλλαγή. Μόλις φτιάξετε το χυλό, προσθέτετε 1κγ φυστικοβούτυρο και λίγο τζίντζερ σε σκόνη. Επειδή είναι πηχτό θέλει καλό ανακάτεμα μέχρι να ενσωματωθεί στη ζύμη. Ο καλύτερος συνδυασμός για το φυστικοβούτυρο είναι η σοκολάτα(μπορείτε να ρίξετε σταγόνες κουβερτούρας στο μείγμα), αλλά επειδή δεν είχα έβαλα ½κγ μαρμελάδα φρούτα του δάσους. Ψήνετε στο φούρνο μικροκυμάτων για περίπου 2μιση λεπτά.




Πρωινό άστρο - Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Κωνσταντίνος Βήτα (Barbie) Απαγγελία: s o f i t a & zartar

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Μερικοί το προτιμούν καυτό

Κι ενώ κοιτούσα τις ανοιξιάτικες εβδομάδες μόδας, όπου παρουσιάστηκαν οι κολεξιόν για τον φετινό χειμώνα(2012-13) έπεσα πάνω στην καλοκαιρινή εβδομάδα μόδας στο Μιλάνο για Άνοιξη/Καλοκαίρι 2013 και το αγαπημένο μου βίντεο για το μακιγιάζ της Prada με τα έντονα κόκκινα χείλη. Δε μπορούσα παρά να θυμηθώ τα χείλη της λατρεμένης Marilyn Monroe και το pin up look που τόσο αγαπώ.. Είναι γνωστό το ιδιαίτερο μακιγιάζ της Marilyn, με τα κόκκινα χείλη, το eyeliner την ελιά κοντά στα χείλη. Εδώ μάζεψα μερικά βίντεο για μακιγιάζ(το Prada, το pin up, και μια απόπειρα για το μακιγιάζ της Marilyn Monroe) κι ένα βίντεο-αφιέρωμα για τη Marilyn. 













Είναι χειμώνας κι όπως πρέπει θα ντυθώ...

Τώρα που αρχίζει σιγά-σιγά -πιο αργός πεθαίνεις- να χειμωνιάζει, βγάζουμε κι εμείς τα χοντρά μας ρούχα απ' τη ντουλάπα. Κασκόλ, παλτό, μπότες, μπουφάν, πλεκτά(μερικά τα πλέκουμε τώρα) κάνουν την εμφάνιση τους ξανά κι εμείς ενθουσιασμένες τα καλωσορίζουμε ξανά στη γκαρνταρόμπα μας! 
Χάζευα, λοιπόν, βίντεο από κολεξιόν για το φετινό χειμώνα (Fall/Winter 2012-13) κι έπεσα πάνω σ' αυτό το βίντεο. Είναι η προετοιμασία για το σόου της Kristina Ti, από μια -σχετικά- άγνωστης σχεδιάστρια, την Cristina Tardito. Τα ρούχα είναι καταπληκτικά -ό,τι καλύτερο μπορεί να φορεθεί το φετινό χειμώνα. Στην κολεξιόν κυριαρχεί το καφέ και το γκρι -χρώματα κατατεθέν για το φετινό χειμώνα. Θα 'θελα να πω σε αυτό το σημείο ότι πάντα προτιμώ τα backstage βίντεο στις εβδομάδες μόδας, επειδή θεωρώ πως η προετοιμασία -μακιγιά, styling, σκηνικά, πρόβες- είναι το 80% του σόου(το άλλο 20% πώς περπατούν τα κορίτσια στην πασαρέλα μαζί με τη μουσική). Γι' αυτό πολύ συχνά βάζω την προετοιμασία κι όχι το ίδιο το σόου(παρότι εξίσου υπέροχο).  Δείτε λοιπόν την προετοιμασία, κι αν δε βαριέστε ψάξτε μετά και το πλήρες σόου.









Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Πρωινό στο Tiffany's...


Breakfast at Tiffany's

H θελα να κάνω μια καινούρια ανάρτηση για το μενού του πρωινού σας, έτσι λοιπόν αποφάσισα να γράψω μια πανεύκολη συνταγή για κρέπες(υπάρχουν πολλές συνταγές για κρέπες, αλλά εγώ επέλεξα την πιο απλή και δοκιμασμένη). Θα μου πείτε τώρα γιατί να μπείτε πρωινιάτικα στον κόπο να κάνετε κρέπες. Κι εγώ γι' άλλη μια φορά θα σας πω πως πρέπει που και που να κακομαθαίνουμε τους εαυτούς μας, να νιώθουμε βασίλισσες και βασιλιάδες. Γιατί μόνο αν αγαπάμε τον εαυτό μας θα μας αγαπήσουν κι οι άλλοι. Κι αν κάνουμε πράγματα για μας, αν αλλάξουμε αυτά τα μικρά πράγματα, θα νιώσουμε πολύ καλύτερα -στην τελική απλά θα ξεφύγουμε απ' τη ρουτίνα.
Γι' αυτό πάρτε τον πιο ωραίο σας δίσκο(αν έχετε μόνο έναν, μπορείτε να στρώσετε “δαντελωτά” σουπλά μιας χρήσης), με το αγαπημένο σας φλιτζάνι(για καφέ, γάλα ή τσάι), αν θέλετε να κακομάθετε λίγο ακόμη πιείτε το χυμό σας σε κολονάτο ποτήρι, βάλτε το πρωινό -τις κρέπες στην προκειμένη- σ' ένα όμορφο πιάτο και τα παρελκόμενα(μαρμελάδα, φρούτα, τυριά ή ό,τι άλλο θέλετε) σε μικρά μπολάκια ή πιατάκια. Αν σας αρέσει η ποικιλία στο πρωινό, γεμίστε το δίσκο αφειδώς. Μην παραλείψετε να εφοδιαστείτε με όμορφες χαρτοπετσέτες και μαχαιροπίρουνα. Δεν πειράζει που μετά θα έχετε να πλύνετε λίγα πιάτα παραπάνω, πραγματικά αξίζει τον κόπο.
Στη συνέχεια βρείτε την αγαπημένη σας γωνιά στο σπίτι(μπορεί να είναι στο κρεβάτι, τον καναπέ, το ψηλό τραπέζι, το πάτωμα ή το μπαλκόνι -αν έχει καλό καιρό- ακόμη και στο Tiffany's αν θέλετε!) και φάτε κάνοντας ό,τι πραγματικά αγαπάτε. Μπορείτε ν' ακούσετε μουσική, να διαβάσετε ένα βιβλίο ή να δείτε την αγαπημένη σας ταινία -το θέμα είναι να χαλαρώσετε και να περάσετε καλά. Δε χρειάζεται να είστε μόνοι για να απολαύσετε ένα πρωινό. Πολλές φορές το να το μοιραστείς είναι ακόμη καλύτερο.. Με το ταίρι σας ή τους αγαπημένους σας φίλους μπορεί να είναι απλά υπέροχο. Μια απλή κουβεντούλα αρκεί για να περάσετε καλά. Το να φτιάχνεις πρωινό για τα αγαπημένα σου άτομα(ή να σου φτιάχνουν αυτά) μπορεί να είναι από μόνο του μια υπέροχη εμπειρία. Ή ακόμη καλύτερα να το φτιάξετε μαζί -κυρίως το γέλιο στις ζημιές που θα κάνετε!

Κρέπες


Υλικά:
*2 αυγά
*1 φλ γάλα
*½ κ.γ. αλάτι
*1 φλ αλεύρι
*2 κ.σ. λιωμένη μαργαρίνη


Εκτέλεση:
  1. Χτυπάμε καλά τα αυγά, προσθέτουμε το γάλα, το αλάτι, το αλεύρι και το βούτυρο να γίνουν χυλός.
  2. Σκεπάζουμε και αφήνουμε για 30' λεπτά.
  3. Σε αντικολλητικό τηγάνι βάζουμε μια μικρή ποσότητα του χυλού και απλώνουμε με το πίσω μέρος της κουτάλας
  4. Μόλις ψηθεί από κάτω γυρίζουμε.
  5. Αφήνουμε για λίγο να ψηθεί και από την άλλη και βγάζουμε την κρέπα
  6. Μπορούμε να τη γεμίσουμε με ό,τι θέλουμε και ή να τη φάμε έτσι ή να τη βάλουμε στο φούρνο να λιώσει η γέμιση


٭ Αν σας σκίζεται στο γύρισμα, όταν ρίξετε το χυλό στο τηγάνι μπορείτε να μην τον απλώσετε και να αφήσετε την κρέπα μικρότερη σε μέγεθος και πιο παχιά. Εκτός ότι θα γυρίζει ευκολότερα, θα γίνει έτσι σαν τηγανίτα(pancake)







Μεγάλες Προσδοκίες


Great Expectations



Πριν λίγο καιρό είδα την ταινία που βασίζεται στο μυθιστόρημα του CharlesDickens Μεγάλες Προσδοκίες. Μια καταπληκτική ταινία, με υπέροχη σκηνοθεσία και σχεδόν μαγικές ερμηνείες(Ethan Hawke, Gwyneth Paltrow, Robert DeNiro, Anne Bancroft, Hank Azaria). Ήταν μια αξιομνημόνευτη μέρα για μένα,καθώς προκάλεσε μεγάλες αλλαγές μέσα μου. Αλλά το ίδιο συμβαίνει στον καθένα. Διαλέξτε μια ξεχωριστή μέρα και πείτε ότι τη σβήνετε από τη ζωή σας. Για σκεφτείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η εξέλιξη της. Όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές σταματήστε για λίγο και σκεφτείτε τη μακριά αλυσίδα είτε είναι από σίδερο είτε από χρυσό είτε από αγκάθια είτε από λουλούδια,που ποτέ δε θα σας έδενε, αν δεν είχε δημιουργηθεί ποτέ εκείνος ο πρώτος κρίκος μια ξεχωριστή μέρα.” 
Μια ιστορία πόνου, απόγνωσης και πληγωμένων καρδιών, με απίστευτες ανατροπές και παιχνίδια της μοίρας που απλά παρακολουθείς με κομμένη την ανάσα. Οι χαρακτήρες είναι τραγικοί, αλύτρωτοι και η τελική κάθαρση μοιάζει να μην έρχεται ποτέ. “Όπως όλα τα happy end ήταν μια τραγωδία, επειδή είχα πετύχει. Είχα σπάσει τα δεσμά μου. Είχα φτιάξει τον εαυτό μου. Σκληρά μεν, αλλά το είχα καταφέρει. Ήμουν ελεύθερος.” 
Άνθρωποι δεμένοι μ' ένα περίεργο, ανεξήγητο τρόπο. Κλεισμένοι σε δικές τους φυλακές. “Μια πυραμίδα πόνου. Δεν είναι αγάπη, αλλά είναι ένας σύνδεσμος. Είμαστε μαζί.” 
Τα εύσημα για τη σκηνοθεσία ανήκουν στον Alfonso Cuarόn. Στην ταινία χρησιμοποιεί γνωστά σκηνοθετικά κλισέ, τα οποία ωστόσο μέσα απ' τον αριστουργηματικό φακό του, ντυμένα μ' ένα σπανιόλικο ταμπεραμέντο, μοιάζουν πρωτόγνωρα. Ο ιδιαίτερα ατμοσφαιρικός σκηνοθέτης με μια εξαιρετική αντίληψη και περίτεχνα παιχνιδίσματα με το φως παντρεύει το συνηθισμένο με το ανοίκειο, μ' ένα έκδηλο ρομαντισμό που παίρνει συχνά τραγικές διαστάσεις. 
Ξέρεις τι είναι αυτό; Είναι η καρδιά μου κι είναι ραγισμένη. Τη νιώθεις;Η πένα του Dickens υπογράφει ένα πραγματικό αριστούργημα, στο οποίο ο Cuarόn προσδίδει ένα φλογερό ισπανικό πάθος. Ο θεατής χάνεται σ' ένα δίχτυ εμμονών που οδηγούν, κυριεύουν και καταστρέφουν ζωές. Γίνεται ένα με τους πρωταγωνιστές, πονά, νιώθει, ερωτεύεται, μισεί μαζί τους. Αιχμαλωτίζεται στις ίδιες αρρωστημένες παγίδες, διαβαίνει τα ίδια σκοτεινά μονοπάτια με αυτούς. 
Το κορίτσι, το χρήμα, δόξα, εκδίκηση. Ήταν οι αρρωστημένες εμμονές της ms Dinsmoor. Και τώρα ήταν δικές μου.” 
Είναι πολύ περισσότερα από μια ιστορία αγάπης. 
Δεν είσαι τυχερός. Άξιζες την επιτυχία. Έχω εντυπωσιαστεί πολύ, και κανένας δεν το αξίζει περισσότερο από σένα.Μια -φαινομενικά άσχετη- πράξη καλοσύνης, ίσως από φόβο, ίσως από αθωότητα, ήταν το έναυσμα μιας αλλεπάλληλης σειράς γεγονότων στη ζωή του ήρωα. Η συνειδητοποίηση του αντικρίσματος αυτής της πράξης ωθεί τον ήρωα να φύγει, να κυνηγήσει τα όνειρά του μακριά, να ξεχάσει.. Κάποια στιγμή, όμως, έρχεται η ώρα να γυρίσεις.
Και μια μέρα γύρισα σπίτι Πάντα έρχεται. 
Κάθισα εκεί και σκέφτηκα όλα τα πράγματα που έχω κάνει. Όλη μου τη ζωή. Και πού, μέσα σ' εκείνη τη σύντομη βίαιη στιγμή, είχε πάει. Υπήρχε μόνο η ανάμνηση μου απ' αυτά.” Εκείνη τη μαγική στιγμή καταλαβαίνει -ήρωας και θεατής μαζί- πως αν κάτι μοιάζει τελειωμένο, δε σημαίνει ότι είναι. Και η διάβαση από την τραγική πραγματικότητα του θύματος σε αυτή του θύτη συμβαίνει. 
Από τη στιγμή που άρχισα να καταλαβαίνω, το πρώτο που έμαθα ήταν ο φόβος.Κι ίσως τελικά κι ο θύτης να είναι θύμα, ίσως όλοι να είναι θύματα, απλά πιόνια σ' ένα νοσηρό παιχνίδι της μοίρας..


I'm not gonna tell the story the way it happened, I'm gonna tell it the way I remember it...
















Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Για τον Ρασκόλνικωφ

Την προηγούμενη φορά υποσχέθηκα στο φίλο Ρασκόλνικωφ μια ανάρτηση αφιερωμένη εξαιρετικά, με τον επίλογο του Ντοστογιέφσκι στο έργο "Έγκλημα και τιμωρία". Είναι ολοφάνερο για ποιο λόγο διάλεξα το συγκεκριμένο, οπότε -προς το παρόν- δε θα επεκταθώ άλλο.
Να σημειώσω απλά ότι τον έγραψα με καλλιγραφικά και ότι -συγγνώμη Ρας- ξέχασα να βγάλω φωτογραφία το δικό μου αντίτυπο, αλλά για καλή μας τύχη το βρήκα στο google.


Но тут уж начинается новая история, история постепенного обновления человека, история постепенного перерождения его, постепенного перехода из одного мира в другой, знакомства с новою, доселе совершенно неведомою действительностью. Это могло бы составить тему нового рассказа, но теперешний рассказ наш окончен.





Και η απόδοση του επιλόγου στο ελληνικό αντίτυπο:

"Εδώ όμως αρχίζει μια άλλη ιστορία, η ιστορία της προοδευτικής ανανεώσεως ενός ανθρώπου, της προοδευτικής του αναγεννήσεως, του βαθμιαίου περάσματος
του από έναν κόσμο σ' έναν άλλο, του ανεβάσματος του σε μια καινούργια
πραγματικότητα που του ήτανε άγνωστη ως τώρα. Αυτό θα μπορούσε να είναι το θέμα ενός καινούργιου μυθιστορήματος. Το σημερινό μας όμως τελειώνει εδώ."

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Lana Del Ray - Ride

Ένα ακόμη υπέροχο τραγούδι της Lana Del Ray, το οποίο ξεχώρισα αμέσως όχι για τη μουσική(καλά και γι' αυτή), αλλά για την εισαγωγή του βίντεο κλιπ. Η ταλαντούχα τραγουδίστρια μας δείχνει την πολυποίκιλη δημιουργικότητά της με ένα πολύ ξεχωριστό τρόπο. Πρόκειται για ένα 10λεπτο βίντεο, που πιο πολύ φέρνει σε ταινία μικρού μήκους. Η πρωταγωνίστρια διηγείται την ιστορία της ζωής της μέσα σε 4 λεπτά μέσα από απλά αλλά ταυτόχρονα πολύ ποιητικά λόγια. Είναι μια κοπέλα που από μικρή ξεχώριζε, από μικρή ήθελε να γίνει ποιήτρια -μια τραγουδίστρια όπως χαρακτηρίζει και η ίδια τον εαυτό της. Πάντα διαφορετική, πολλές φορές τρελή, αλλά ελεύθερη. Η περιπλάνησή της ήταν "ο χειμώνας της ζωής της" και οι άντρες που συνάντησε στη διαδρομή "τα καλοκαίρια της".
Η διήγηση ξεκινάει έτσι:
“I was in the winter of my life. And the men I met along the road were my only summer… I was a singer. Not a very popular one. I once had dreams of becoming a beautiful poet. But upon a series of unfortunate events I saw those dreams dashed and divided like a million stars in the night sky that I wished on over and over again. Sparkling and broken. But I didn’t really mind it because I knew that it takes getting everything you ever wanted and then losing it to know what true freedom is.”
Ξεκινά να μιλά για το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον της. Αυτή δεν είναι άλλη μια ιστορία έρωτα, είναι ένα ταξίδι στην ελευθερία. Σημαντικό θα ήταν να αναφέρω και την χαρακτηριστική "ατάκα" που -όπως πολλοί άλλοι- υιοθετεί κι η ίδια "live fast, die young" ("Live fast, die young, and leave a good-looking corpse", ατάκα από την ταινία του 1949 Knock on Any Door, ευρέως διαδεδομένη ως τίτλος τραγουδιών όπως τα "Live fast die young - Cirkle Jerks" και "Die young - Black Sabbath" κ.α., ή της βιογραφίας του James Dean καθώς και διάφορων ταινιών). Η ιστορία γράφτηκε από τη Lana Del Rey και σκηνοθετήθηκε από τον Anthony Mandler.


Στη συνέχεια ξεκινά η μουσική και το τραγούδι, όπως κυκλοφόρησε(οι στίχοι έχουν άμεση σχέση με την αρχική διήγηση, κυρίως όσον αφορά το σημείο της ελευθερίας και της τρέλας "I'm tired of feeling like I'm f*cking crazy " -θα μπορούσαμε ακόμη και να πούμε ότι το τραγούδι είναι η συνέχεια της ιστορίας).

I've been out on that open road 
You can be my full time, daddy 
White and gold 
Singing blues has been getting old 
You can be my full time, baby 
Hot or cold 

Don't break me down 
I've been traveling too long 
I've been trying too hard 
With one pretty song 

I hear the birds on the summer breeze, I drive fast 
I am alone in the night 
Been trying hard not to get into trouble, but I 
I've got a war in my mind 
So, I just ride 
[ Lyrics from: http://www.lyricsfreak.com/l/lana+del+rey/ride_21046262.html ] 
Dying young and I'm playing hard 
That's the way my father made his life an art 
Drink all day and we talk 'til dark 
That's the way the road doves do it, ride 'til dark. 

Don't leave me now 
Don't say good bye 
Don't turn around 
Leave me high and dry 

I hear the birds on the summer breeze, I drive fast 
I am alone in the night 
Been trying hard not to get in trouble, but I 
I've got a war in my mind 
I just ride 

I'm tired of feeling like I'm f*cking crazy 
I'm tired of driving 'til I see stars in my eyes 
I look up to hear myself saying, 
"Baby, too much I strive, I just ride." 

I hear the birds on the summer breeze, I drive fast 
I am alone in the night 
Been trying hard not to get in trouble, but I 
I've got a war in my mind 
I just ride



Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Muhteşem Süleyman

Αρχικά να πω ότι ο τίτλος του Σουλεϊμάν στην τουρκική είναι Kanuni Sultan Süleyman(Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής), αλλά εγώ επέλεξα το επίθετο Muhteşem 1ον επειδή μου αρέσει περισσότερο οπτικά και 2ον επειδή η σειρά ονομάζεται Muhteşem Yüzyıl(Μεγαλοπρεπής Αιώνας ή κάτι τέτοιο).

Ξέρω, ξέρω, θα μου πείτε τι μ' έπιασε και μένα με τα τούρκικα σίριαλ. Θα σας απαντήσω αμέσως ότι: 
1ον δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον τόπο καταγωγής των σίριαλ(μόνο με την υπόθεση), κυρίως αν δεν υπάρχει τίποτα άλλο να δούμε 
2ον είναι η μοναδική τουρκική σειρά, η υπόθεση της οποίας με τράβηξε
3ον δεν προσπαθώ να σας πείσω για το ποιοτικό επίπεδο, αλλά για την ενδιαφέρουσα πλοκή(η σειρά εκτυλίσσεται ως ένα ιστορικό μυθιστόρημα -ειλικρινά είναι σαν να βλέπω τις σκηνές στο παλάτι από τις Μάγισσες της Σμύρνης)

Εν πάσει περιπτώσει, αυτό που με παρακίνησε να γράψω αυτή την ανάρτηση δεν ήταν η σειρά, αλλά ένα από τα ποιήματα του Μουχιμπι(το ψευδώνυμο με το οποίο ανέφερε ο σουλτάνος τον εαυτό στα ποιήματά του). Το ποίημα αυτό γράφτηκε 4 χρόνια μετά το θάνατο της Χουρρέμ-Ρωξελάνας. Πιστεύω ότι είναι πραγματικά υπέροχο και αξίζει να αναφερθεί ανεξαρτήτως της γνώμης που έχει ο καθένας για τα τουρκικά σίριαλ(είτε γενικά, είτε αυτό συγκεκριμένα). 

Δυστυχώς δε γνωρίζω τον τουρκικό τίτλο και δε μπορώ να βρω ηχητικό απόσπασμα αυτού του ποιήματος(και η σειρά δεν έχει φτάσει ακόμη εκεί), πιστεύω ότι θα ακουγόταν πολύ ωραία στα οθωμανικά τουρκικά(και να μην καταλαβαίνεις -όπως κι εγώ άλλωστε- το ποίημα στη γλώσσα του θα ακουγόταν εκπληκτικά).

Η θλίψη και ο πόνος σου, έκαναν την ψυχή μου αδύναμη απόψε
Κοίταξε τα δάκρυα μου.... γέμισαν τη γη και τον ουρανό τώρα.....
Είμαι ολομόναχος, είμαι δυστυχισμένος, νοιώθω παράλυτος.
Είμαι ερωτευμένος... δεν έχω υπομονή και πονάω.....
Αυτό το περπάτημα σαν κυπαρίσσι, αυτή η λαχτάρα της αγαπημένης..
Τώρα είμαι σαν ένα πεύκο αλυσοδεμένο στο έδαφος....
Τι να πω γι'αυτό τον πόνο της αγάπης;
Δεν είναι δυνατόν να εξηγήσω, να μιλήσω..
Ωχ, γιατρέ βρες μου ένα βάλσαμο... γιατί αυτός ο πόνος στην καρδιά υπερβαίνει όσα η ψυχή αντέχει...
Ωχ, φεγγαροπρόσωπη αγαπημένη, πονάω εξ αιτίας της αγάπης σου.. Τι να κάνω... Μόνος μου έπεσα σε αυτό το πρόβλημα.... τι να κάνω;
Ωχ, άσπλαχνη αγαπημένη, όπως ο Μουχιμπί στα χέρια σου...
Θρηνώ από το πρωί ως το βράδυ, μέχρι το τέλος του κόσμου....








ΥΓ* με την ευγενική χορηγία των αγαπητών Ιο Σιτ και Zefy P. ανακάλυψα και το βίντεο με την απαγγελία του ποιήματος αυτού στα οθωμανικά:

Σας ευχαριστώ πολύ*

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Το νέο αγαπημένο μου μπλογκ*

Είπα να κάνω ένα αφιέρωμα σ' ένα ιστολόγιο στο οποίο περνάω τον περισσότερο μου χρόνο(τη μια φορά στις τόσες που έχω ίντερνετ) όποτε μπαίνω στη μπλογκόσφαιρα.

Το όνομά του A restless dream και υπογράφει η λίγο μελαγχολική Chrysalis.

Θα μου πείτε τώρα γιατί το ξεχώρισα... Τα κριτήριά μου είναι καθαρά υποκειμενικά, δε βασίζονται στο γράψιμο(αν ήταν έτσι κάθε μέρα θα έκανα αφιέρωμα και σε άλλο ιστολόγιο), αλλά στο περιεχόμενο. Έτυχε λοιπόν με την αγαπημένη μου Χρυσαλλίδα να ταιριάξουμε τόσο πολύ που οι αναρτήσεις της μου θυμίζουν δικά μου πράγματα, δικά μου βιώματα. Το ίδιο μου έχει πει κι αυτή για δικές μου αναρτήσεις.
Μία απ' τις αγαπημένες μου αυτή: Η πιο απέριττη κατάφαση
Αυτά προς το παρόν.. Ανυπομονώ να δω καινούριες αναρτήσεις!






Αφιερωμένο εξαιρετικά*

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Prima Ballerina


Prima Ballerina

Ο τίτλος είναι σαφώς μεταφορικός, καθώς τελευταία φορά που φόρεσα πουέντ ήμουν δημοτικό..

Όχι δεν σας αφήνω για να πάω στα Μπολσόι...

Μιλώ για την ευαίσθητη ισορροπία στη ζωή μου τον τελευταίο καιρό, που αν θέλετε τη γνώμη μου, μόνο στέρεη δεν είναι. Απ' τη μια τρέχω ωσάν τρελή, αν θέλετε και μανιακή, κι απ' την άλλη η διάθεση μου μου υπαγορεύει να λιώσω σ' έναν καναπέ και να μην κάνω τίποτα! Και στη μέση ένα σώμα μουδιασμένο, ανάμεσα στην υπερδιέγερση και τη σήψη, υπερκινητικά ακίνητο.

Το ξέρω πάλι γράφω χωρίς να καταλαβαίνω κι εγώ η ίδια τι λέω, πάλι καταφεύγω στις υπερρεαλιστικές μου αντιθέσεις προσπαθώντας να δώσω στις λέξεις ένα νόημα για το οποίο δεν ήταν προετοιμασμένες.

Έτσι, λοιπόν, βλέπω τις μέρες να περνούν.. Σαν μια πρίμα μπαλαρίνα σε διάλειμμα, στις μύτες -πάντα- των ποδιών, έτοιμη ανά πάσα στιγμή για το επόμενο πλιέ που θα κληθώ να κάνω.

Η ζωή ως τεταρτοετής φοιτήτρια δεν είναι σαν τις άλλες. Από τη μια υποχρεώσεις της σχολής, από την άλλη η πρακτική που απασχολεί το 100% του χρόνου μου(σοβαρά τώρα, ακόμη και στον ύπνο μου βλέπω δραστηριότητες για τα παιδιά) κι όλα αυτά υπό το πρίσμα μιας αβάσταχτης πανελλήνιας και παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που δυστυχώς επηρεάζει και τις δικές μα τσέπες. Από τη μια να κάνω όλα τα κουράγια του κόσμου με τους λογαριασμούς, από την άλλη να σκέφτομαι και το χειμώνα που κοντοζυγώνει(είναι κι αυτό το πετρέλαιο απλησίαστο ρε παιδάκι μου), να 'χω και τις συνελεύσεις τις πολυκατοικίας μου στο κεφάλι μου(μάθαν ότι το κάνουμε πλακώσανε κι οι γύφτοι) και να λέω “ένας χρόνος έμεινε υπομονή”. Αμ αυτό που το πας; Ένας μόνο χρόνος μου έμεινε και μετά adios amigos! Γιατί να πρέπει να φύγω τώρα; Γιατί;

Τελικά είχε δίκιο ο οδοντίατρός μου όταν μου έλεγε ότι με κλάματα θα 'ρθω και με κλάματα θα φύγω(κι εγώ τον κοιτούσα με το βλέμμα το βαθύ, της κότας, με τρία σωληνάκια στο στόμα).. Πόσο δίκιο...
Μπορεί η πόλη να μην μου αρέσει, μα κάπου, κάπως, την αγάπησα.
Ίσως να είναι και τα άτομα, ίσως να είναι κι οι στιγμές, εμένα όμως αυτή η πόλη θα μου λείψει. Και πιστεύω, 3 χρόνια μετά, στ' αλήθεια το πιστεύω ότι εδώ ήρθα για καλό. Ότι όλα συνέβησαν για κάποιο λόγο. Δεν τον βλέπω ακόμη καθαρά, αλλά το νιώθω. Σαν κάποιος να έβαλε το χεράκι του να βρεθώ εδώ, σαν ήρθα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος.
Ίσως να είναι βλακείες, ίσως να είναι ένα χαζό προαίσθημα(αν και τα προαισθήματά μου συνήθως βγαίνουν), ίσως απλά να είναι ο ενθουσιασμός της πρακτικής, ίσως μια μελαγχολία που δεν προλαβαίνω μέσα σ' αυτό το χρόνο να ζήσω ό,τι περιφρονητικά κλότσησα τα 2 πρώτα χρόνια.. Ό,τι κι αν είναι -ακόμη κι αν δε βγω αληθινή- εγώ χαίρομαι που βρέθηκα εδώ. Και η αλήθεια είναι ότι ποτέ δε θα ξεχάσω αυτές τις στιγμές.
Κι επίσης αν γυρνούσα πίσω το χρόνο δε θα άφηνα -κυρίως- το 1ο έτος να πάει στράφι.

Για να μας οδήγησε εδώ η ζωή, κάποιος λόγος θα υπάρχει. Κι εγώ μια μέρα θα τον βρω(μ' έπιασε και το πατριωτικό μου αίσθημα τρομάρα μου!). Από την άλλη ίσως μαστούρωσα από το trebon(σκόνη για το βήχα, γιατί αναρρώνω ΚΑΙ από βρογχίτιδα-δε θυμάμαι αν το ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση) και λέω ασυναρτησίες. Θα δείξει..

Η συνέχεια στο επόμενο επεισόδιο...





Sex and the other city


Sex and the other city*
xxx

Λένε πώς το καλύτερο είναι “ένα ποτό πριν κι ένα τσιγάρο μετά”. Τι γίνεται όμως όταν μεταξύ ποτού και τσιγάρου δεν μεσολαβεί τίποτα;
Από τον καιρό της σεξουαλικής επανάστασης, το σεξ απέκτησε ένα νέο ρόλο -αυτόν του καταλύτη- στις σχέσεις. Τι γίνεται όμως όταν δεν φτάνεις καν σε αυτό το σημείο; Όταν η σχέση τελειώσει πριν καν αρχίσει;
Όχι γιατί η γυναίκα είναι πουριτανή, αλλά επειδή ο άντρας φοβάται να την πλησιάσει;
Τι θα γίνει με αυτή τη δειλία των αντρών;
Λένε ότι οι άντρες τη σημερινή εποχή νιώθουν ευνουχισμένοι από τις γυναίκες, οι οποίες δυναμικά διεκδικούν ένα ρόλο ισότιμο του δικού τους. Η απελευθερωμένη γυναίκα ακόμη και σήμερα αποτελεί ταμπού για τον άντρα και η επιθετική -σε πολλές περιπτώσεις- συμπεριφορά της(είτε ως κυνηγός, είτε ως θήραμα) καλλιεργεί πολλά κόμπλεξ κι ένα ευρύτερο σύμπλεγμα ανασφάλειας. Τα φαινόμενα, όμως, απατούν. Γιατί μπορεί οι γυναίκες πλέον να διεκδικούν έμπρακτα αυτό που θέλουν, αλλά στην πλειοψηφία μας στον ερωτικό τομέα ακόμη θέλουμε τον άντρα κυνηγό. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που δύσκολα αλλάζουν. Ίσως να είμαστε πιο “επιθετικές” και να απολαμβάνουμε το φλερτ περισσότερο και -γιατί όχι- να αναζητούμε και την σαρκική απόλαυση πέραν της συναισθηματικής, αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να μας συναρπάζει περισσότερο από την αίσθηση της τεστοστερόνης γύρω μας, από τα “ορίτζιναλ” αρσενικά που ξέρουν τι θέλουν και το κυνηγούν.
Η πραγματικότητα όμως διαφέρει δραματικά και τα αρσενικά πλέον δεν πλησιάζουν καν τις γυναίκες. Ακόμη και να κάνουν μια πρώτη κίνηση, όμως, πολλές φορές το κόβουν απότομα πριν ακόμη διαπιστώσουν την -ας το πούμε- σεξουαλική διάσταση της γνωριμίας. Έχουμε φτάσει στο σημείο να αστειευόμαστε λέγοντας ότι οι άντρες δεν μας πλησιάζουν ούτε για να μας ρίξουν στο κρεβάτι!
Πολλές κοπέλες αναγκάζονται να κάνουν το πρώτο βήμα για να γνωρίσουν κάποιον -και σας διαβεβαιώ δεν τους αρέσει καθόλου. Άλλες πάλι δεν πλησιάζουν ούτε κατά διάνοια έναν άντρα, είναι κάτι που θέλουν να το κάνει αποκλειστικά και μόνο αυτός. Μία εξ αυτών κι εγώ, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί είμαι πολύ εγωίστρια και θέλω ο άλλος να με κυνηγήσει -να μου δείξει ότι με θέλει, ρε παιδί μου.

Ας πούμε όμως ότι το πρώτο βήμα έγινε -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- και το “παιχνίδι” ξεκίνησε. Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ όλο και περισσότερους άντρες να “λακίζουν” πριν ακόμη φτάσουν στο “κρεβάτι”.
Και ερωτώ κι εγώ με τη σειρά μου: γιατί;
Αν στο μυαλό τους έχουν μόνο το σεξ έχουν όλα τα “εργαλεία” για να ρίξουν μια γυναίκα και μετά να πάνε για τσιγάρα και να μη γυρίσουν ποτέ. Οπότε ποιο το σκεπτικό;
Ίσως αυτό να ακούγεται χυδαίο, αλλά δεν το εννοώ καθόλου έτσι. Μιλώ απλά για κάτι που δεν καταλαβαίνω. Μιλώ για κάτι που δε στέκει με καμία λογική.

Αν κάποιος σε εκμεταλλευτεί σεξουαλικά θα πληγωθείς, αλλά τουλάχιστον θα έχεις μια αυτοσυνειδησία, το να εξαφανιστεί πριν το “μοιραίο” και μετά “μην τον είδατε” πώς να το εξηγήσουμε;
Μετά την πρώτη φορά μπορεί απλά να μην του αρέσει και να μη θέλει να το συνεχίσει, απ' την άλλη μπορεί να συμβεί και το αντίστροφο. Αλλά πώς μπορεί να ξέρει αν δε δοκιμάσει;
Γιατί καλά να εκλάβει ως τη δεύτερη φορά ως δέσμευση, αλλά και την πρώτη; Δηλαδή το “ελεύθερο” τι είναι; Τις “κουμπάρες” παίζουν;
Μήπως η οικονομική κρίση έφτασε και στην κρεβατοκάμαρα; Μήπως δεν έχουν λεφτά για προφυλάξεις και το “δε γ.....αι” έγινε κυριολεκτικό;
Μήπως άρχισαν όλοι να βλέπουν “the other way” που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι;
Ούτε κι αυτό στέκει όμως, γιατί αν ήταν έτσι θα ήταν όλοι ζευγαρωμένοι μεταξύ τους.
Κι αυτές οι “πουτα...που τα 'βρες τα λεφτά” πώς βρίσκουν ΠΑΝΤΑ μιλιούνια κι εμείς δε μπορούμε να σταυρώσουμε ούτε έναν; Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά χτυπάνε πάντα τα καλύτερα παιδιά(και κορμιά!)

Και στην τελική -ας το παίξουμε και λίγο απελπισμένες- αυτό το ποτό πριν και το τσιγάρο μετά πώς να τα ευχαριστηθούμε αν δεν υπάρχει ένας άντρας εκεί γύρω να τα μοιραστούμε;












*Ακατάλληλο για ανηλίκους!

Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Can't smile without you...

Can't smile without you..



Φίλοι...Η οικογένεια που φτιάχνουμε για τους εαυτούς μας.

Από πολύ νωρίς δημιουργήθηκε στον άνθρωπο(όπως και σε κάποια ζώα) η ανάγκη για συντροφικότητα. Η ανάγκη αυτή εκδηλώθηκε με το σχηματισμό “αγέλης”, μιας πρώιμης μορφής των σημερινών κοινωνιών. Πάμε, λοιπόν, πολύ πίσω στην ιστορία του ανθρώπου και συγκεκριμένα στην πρώτη του μορφή, ως ανθρώπου των σπηλαίων.

Πολύ πιθανόν το αρχικό κίνητρο που τους ώθησε στην αναζήτηση συντρόφων να ήταν ο φόβος, η ανασφάλεια. Να οχυρώθηκαν, δηλαδή, με αυτόν τον τρόπο από τους κινδύνους της φύσης παρά την επισφαλή -μειονεκτική- τους θέση έναντι στα άγρια θηρία. Με την ανάπτυξη, όμως, του πολιτισμού, άρχισε να αναπτύσσεται μέσα τους μια σπουδαιότερη ανάγκη, που είχε να κάνει περισσότερο με το συναίσθημα παρά με την ανάγκη. Η τάση, ωστόσο, του ανθρώπου να ζει και ν' αναπτύσσεται ως μέλος μιας αγέλης συνιστά το σημαντικότερο μέσο διαφύλαξης αυτού του ιδίου.

Χρόνια αργότερα ήταν οι αρχαίοι φιλόσοφοι που διατύπωσαν μύθους και σοφίσματα για την κοινωνικότητα του ανθρώπου. Δυομιση χιλιάδες χρόνια πριν, ο Πλάτων στο έργο του “Συμπόσιο” διηγείται δια στόματος Αριστοφάνη το μύθο των πρώτων ανθρώπων. Στην αρχή του κόσμου οι άνθρωποι ήταν σφαιροειδή όντα, αποτελούμενα από 2 ανθρώπους(2 πρόσωπα, 2 γεννητικά όργανα, 8 άκρα) και στρογγυλοί όπως ήταν, όταν ήθελαν να τρέξουν πήγαιναν σαν τροχός. Σύμφωνα με το μύθο υπήρχαν: τα παιδιά του ήλιου(αποτελούμενα από 2 άντρες), τα παιδιά της γης(2 γυναίκες) και τα παιδιά της σελήνης(αντρόγυνο). Τα πλάσματα αυτά ήταν τόσο δυνατά που οι -φθονεροί- Θεοί αποφάσισαν να τα χωρίσουν. Έτσι ο Δίας τα χώρισε στη μέση μ' ένα κεραυνό(“εξ ενός δύο”). Τα 2 κομμάτια ονομάστηκαν “ημίτομα” και ο Απόλλωνας τα έραβε ενώνοντας τα τελειώματα στον αφαλό. Από αυτή τη διαίρεση ουσιαστικά ο άνθρωπος έλαβε τη μορφή του, όπως την ξέρουμε σήμερα. Από τότε, σύμφωνα με το μύθο, οι άνθρωποι είναι μισοί. Τα 2 ημίτομα είναι αυτό που ονομάζουμε “αδελφές ψυχές”. Είμαστε ημίτομα που προσπαθούν να ολοκληρωθούν στην αρχική τους ενότητα αναζητώντας το άλλο τους μισό. Ο πόθος για το ολόκληρο και η ορμή μας να επιστρέψουμε στην πρωταρχική μας φύση, ενώνοντας τα δύο μισά σ' ένα ολόκληρο, ονομάστηκε έρωτας. Όταν όμως το αρχικό ον δεν είναι αντρόγυνο, τότε μιλάμε για φιλία...

Μερικά χρόνια μετά τον δάσκαλό του, ο Αριστοτέλης προσπαθούσε ακόμη να ερμηνεύσει τη φύση του ανθρώπου στα έργα του “Ηθικά Νικομάχεια” και “Πολιτικά Νικομάχεια”, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπο είναι ένα “ζώο φύσει πολιτικό”. Συνεχίζοντας τη θεωρία του Πλάτωνα για τις αδερφές ψυχές είπε ότι “φιλία είναι μια μόνη ψυχή που κατοικεί σε 2 σώματα”.

Όσο προχωρούσε η ιστορία, και αναπτυσσόταν ο πολιτισμός και ειδικότερα η φιλοσοφία προέκυψαν πολλά χωρία -φιλοσόφων και λογοτεχνών- γι' αυτό το μαγικό πράγμα που ονομάζεται φιλία.

Ό,τι και να πούμε τώρα, δε μπορεί να περιγράψει αυτό που νιώθουμε για τους φίλους μας. Οι φίλοι είναι κομμάτι του εαυτού μας, κάτι για το οποίο είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε τα πάντα, είναι η οικογένεια που έχεις σχηματίσει εσύ μόνος σου. Μαζί στα καλά και τ' άσχημα, να περνάτε μαζί τις τρικυμίες, να φυλάτε ο ένας τον άλλο απ' τις κακοτοπιές, να είστε απλά εκεί ο ένας για τον άλλο. Άλλωστε, η φιλία ΕΊΝΑΙ μια ψυχή χωρισμένη σε δυο σώματα.

Υπάρχουν 2 είδη παρέας: οι φίλοι και οι κολλητοί




Ένας χιουμοριστικός πίνακας, που βγάζει ωστόσο μεγάλες αλήθειες. Μπορεί να φαίνεται ανόητο και παιδιάστικο, αλλά αυτές οι μικρές διαφορές είναι που ξεχωρίζουν τους φίλους από τους κολλητούς. Οι κολλητοί είναι αυτό το μισό που σου λείπει, η οικογένεια που φτιάχνεις μόνος σου. Οι κολλητοί είναι αυτοί που βρισκόταν δίπλα σου σε όλες τις σημαντικές στιγμές. Οι κολλητοί είναι αυτοί που τους έχεις ανοίξει την καρδιά σου. Οι κολλητοί είναι αυτοί με τους οποίους περνάς το μεγαλύτερο μέρος της μέρας. Οι κολλητοί είναι αυτοί που ακόμη κι αν δε μένετε μαζί, ουσιαστικά συγκατοικείτε. Γιατί με τους κολλητούς μαζί τρώτε, μαζί πίνετε, μαζί κοιμάστε, μαζί βγαίνετε έξω... Όλα σχεδόν μαζί. Είναι επόμενο αυτά τα άτομα να μην είναι επισκέπτες στο σπίτι σου, να είναι κατά μία έννοια “συνιδιοκτήτες”. Ίσως ακούγεται κάπως αφελές, αλλά αν οι κολλητοί σας είναι τ' “αδέρφια” σας, τότε λογικό δεν είναι στο σπίτι σας να είναι εξίσου αφεντικά?


Can't touch this...!



S1ngles


Λέω να πρωτοτυπήσω και ν' αναφέρω για 2η φορά το S1ngles. Μία απ' τις ελάχιστες καλές ελληνικές σειρές, πάντα αγαπημένη. Φαινομενικά επιφανειακή, άνευ νοήματος και ποιότητας αν δεν την έχεις δει. Αξίζει, ωστόσο τον κόπο. Είναι αστεία, αληθινή(υπερβολική σε κάποια σημεία, αλλά ασχολείται με αληθινά προβλήματα), μιλά έξω απ' τα δόντια, πολυδιάστατη(σκιαγραφεί ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους), δε γίνεται μονότονη, θίγει κοινωνικά ζητήματα και είναι ύμνος στη φιλία. Οι 2 πρωταγωνίστριες και των 4 κύκλων(Λίλα και Ράνια) είναι 2 όλως διόλου διαφορετικοί χαρακτήρες -η μία απελευθερωμένη σεξουαλικά και συνεχώς χαρούμενη, η άλλη πιο “σκύλα” επιδιώκει τη μοναξιά από φόβο μην πληγωθεί. Βέβαια πολλά δεδομένα αλλάζουν από τον πρώτο μέχρι τον 2ο κύκλο(έχουν μεσολαβήσει και 3 χρόνια από την αρχή της σειράς κι αλλάζουν τα πρόσωπα) αλλά το θέμα με το οποίο ασχολούμαστε εδώ είναι η φιλία. Και αυτή παραμένει κοινός παρονομαστής σε όλους τους κύκλους(ίσως μάλιστα μετά τον 1ο κύκλο να αποκτά μείζονα ρόλο, καθώς βλέπουμε τη Λίλα και τη Ράνια να μεγαλώνουν μαζί το παιδί της Ράνιας σαν οικογένεια και την αρχική παρέα να έχει σκορπίσει στα πέρατα της γης).


s1NgLEs 2½ Θεωρία 200½ Ράνια & Λίλα





s1NgLEs 2 Θεωρία 106 - Γιατί δεν υπάρχουν παρέες


Σε κάθε ευτυχισμένη παρέα, όμως, αναπόφευκτα υπάρχουν και συγκρούσεις. Όσο μάλιστα οι κοινωνίες εξελίσσονται, οι άνθρωποι γίνονται πιο εγωιστές, πιο σκληροτράχηλοι και ουσιαστικά αγνοούν ένα από τα βασικότερα πράγματα γι' αυτούς. Συχνά μένουν χωρίς φίλους.. Μόνοι.

Με τη διαφθορά του ανθρώπου λέξεις όπως “φιλότιμο”, “προσφορά”, “ανιδιοτέλεια” ακόμη και η “αγάπη” χάνουν τη σημασία τους και γίνονται απλές λέξεις χαμένες μέσα στον κυκεώνα χιλιάδων άλλων μέσα σ' ένα λεξικό. Οι άνθρωποι ξεχνούν τη συντροφικότητα. Οι παρέες ολοένα χάνονται. Και η αληθινή φιλία γίνεται είδος υπό εξαφάνιση. Σκεφτείτε λίγο με πόσους φίλους έχετε μαλώσει. Αναλογιστείτε τους λόγους. Παραδεχτείτε ειλικρινά ποιος έφταιγε(η αλήθεια να λέγεται, πάντα φταίνε κι οι2). Μην ανησυχείτε είστε μόνοι σας. Αρκεί να το ξέρει μόνο ο εαυτός σας. Αναρωτηθείτε αν άξιζε κάποιο απ' αυτά τα άτομα να φύγει απ' τη ζωή σας. Τέλος μετρήστε με πόσους τα ξαναβρήκατε. Η αληθινή φιλία δε φαίνεται από την έλλειψη τριβών -αντίθετα. Φίλος είναι αυτός που θα είναι εκεί και στα καλά και στα κακά. Που θα είναι διατεθειμένος να θυσιάσει ένα κομμάτι του εγωισμού του προκειμένου να μη χάσει το φίλο απ' τη ζωή του. Αυτός που θα τον αγαπά ακόμη κι αν ειπωθούν σκληρές κουβέντες. Αυτός που ακόμη και να ραγίσει το γυαλί, θα βάλλει ένα αμπαζούρ μπροστά για να μη φαίνεται το ράγισμα.






s1NgLEs 2½ Θεωρία 208


Είναι λογικό και αναμενόμενο μια ανθρώπινη σχέση να περνάει κρίση κάποια στιγμή. Το θέμα είναι να μην αφήνουμε το πρόβλημα να διαιωνίζεται και το ΕΓΏ μας να γιγαντώνεται. Άλλωστε δε θέλει και πολλά μια αληθινή φιλία για να αποκατασταθεί. Ένα μετανιωμένο βλέμμα, μια κίνηση συμφιλίωσης, μια -ειλικρινής- συγγνώμη. Τόσο απλά. Αρκεί να έρχονται μέσα απ' την καρδιά.





s1NgLEs 2½ Ράνια & Λίλα - Η συγχώρεση επ.11

Και τότε έρχεται η μαγική στιγμή της συμφιλίωσης.


 

Γιατί αν μια φιλία είναι αληθινή, κρατάει για πάντα...



s1NgLEs 2 Ράνια & Λίλα γριές


Αφιερωμένο γι' άλλη μια φορά στους συνήθεις υπόπτους





Εγώ κι εσύ μαζί...ღ