Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Here's the day we hoped would never come...

Όλα μ' εκνευρίζουν.
Πάντα ήμουν νευρική, τώρα τελευταία όμως έχω ξεφύγει.
Ξαφνικά σαν η υπομονή μου να στέρεψε.
Σαν να μην αντέχω να βλέπω άνθρωπο.
Ώρες-ώρες μου 'ρχεται να φύγω κάπου μακριά,
να εξαφανιστώ απ' όλους και απ' όλα.
Μόνη.
Εκεί που δεν ξέρω κανένα και κανείς δε με ξέρει.
Να κάνω μια καινούργια αρχή.
Μεγαλώνω
με πιάνουν οι παραξενιές.
Φταίει που δεν έχω να διοχετεύσω κάπου την ενέργεια μου.
Ο θάνατος του γέρου είναι η σύνταξη,
του νέου η ανεργία.
Η επίγνωση πως έχει φτάσει η η στιγμή της ωριμότητας που τόσο απέφευγες.
Η επιθυμία να αναλάβεις τις ευθύνες σου.
Η απουσία ευκαιριών.
Η ανικανότητα να κάνεις κάτι για να αλλάξεις τα πράγματα.
Μου τη δίνει.
Κι επειδή δε μπορώ να κάνω κάτι γι' αυτό μου τη δίνουν όλα τα άλλα.
Μου τη δίνει που μένω στο πατρικό μου.
Μου τη δίνει η σκούπα που βάζει η μάνα μου.
Μου τη δίνει όταν μπερδεύει τα καθαρά στο πλυντήριο πιάτων για άπλυτα.
Μου τη δίνει η τηλεόραση στο τέρμα.
Μου τη δίνει το μωρό της από πάνω.
Μου τη δίνει η χαρά των γειτόνων.
Μου τη δίνει ο καιρός.
Μου τη δίνει η πολυκοσμία στα μπαρ.
Μου τη δίνει μόνη μου ασχολία να είναι να πίνω καφέδες.
Μου τη δίνει που δεν μπορώ να κάνω ένα ταξίδι.
Μου τη δίνει να μην έχω κανένα εισόδημα.
Μου τη δίνει να ζητάω λεφτά απ' τους δικούς μου σε αυτή την ηλικία.
Μου τη δίνει που μας κάνουν τη ζωή δύσκολη με τις κατατακτήριες.
Μου τη δίνει...
Αχ πόσα είναι αυτά που μου τη δίνουν!
Κάποτε τίποτε απ' όλα αυτά δεν με επηρέαζε.
Τώρα όμως
χωρίς δουλειά,
χωρίς σπουδές,
αυτή είναι η μεγαλύτερη τριβή της ημέρας μου.
Και αυτό είναι που φταίει για όλα τα παραπάνω.



10 σχόλια:

  1. αχ βρε λιζακι,στην καλυτερη και πιο δημιουργικη μας ηλικια μας κοβουν τα φτερα.κι εγω νιωθω γεματη ορεξη για ζωη και τιποτα δεν κανω.χαμογελα ομως μη σκεφτεσαι τα αρνητικα,επικεντρωσου στα θετικα,συους ανθρωπους που αγαπας και σε αγαπουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσπαθώ, αλλά όπως είπα το αποτέλεσμα είναι να διοχετεύεται η ενέργεια μου στα νεύρα(πάντα ήμουν ευέξαπτη άλλωστε) και να έχω την παρόρμηση να ξεσπάσω στους αγαπημένους μου ανθρώπους(κάτι που σε καμία περίπτωση δεν θέλω να κάνω).

      Διαγραφή
  2. Πφφ... Δεν ξέρω τι να πω... Πολύ έντονα συναισθήματα... Και λογικό... Νιώθεις ότι σου στερούν τα όνειρα, ότι σου στερούν τη ζωή που είχες φανταστεί... :/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι το χειρότερο..να μην έχει πού να διοχετεύσεις την ενέργεια σου... να πω ότι είσαι τεμπέλης και δεν στεριώνεις σε δουλειά εξαιτίας αυτού, ναι...αλλά να θες να δουλέψεις και να μη σου δίνουν μια ευκαιρία!

      Διαγραφή
    2. Πλέον μεγαλώνεις και βλέπεις πως όλα αυτά που ήθελες να κάνεις, να έχεις μια σταθερή δουλειά, να κάνεις αυτό που αγαπάς, δεν μπορείς να τα έχεις. Όχι σε αυτή τη χώρα....

      Διαγραφή
    3. Και το χειρότερο είναι ότι επειδή είναι τα πράγματα έτσι σ' αυτή τη χώρα δεν έχεις τους πόρους να ρισκάρεις να ψάξεις την τύχη σου στο εξωτερικό χωρίς να υπάρχει κάτι σίγουρο...

      Διαγραφή
    4. Ακριβως...Αυτά που λέμε και στην άλλη ανάρτηση.... Αν κάτσεις να τα σκεφτείς σε πιάνει μελαγχολία!

      Διαγραφή
    5. Γι' αυτό μ' έπιασε κι εμένα μελαγχολία τώρα τελευταία...μακάρι να πάρω τη δουλειά να ξεσκάσω επιτέλους!

      Διαγραφή
    6. Θα την πάρεις...Because I said so.... :P
      Έλα στέλνω θετική ενέργειαα :D

      Διαγραφή