Η ζωή της άλλης

Όταν συνειδητοποίησα ότι η συγκάτοικός μου με αντέγραφε, το θεώρησα κολακευτικό. Όταν κατάλαβα ότι προσπαθούσε να ζήσει τη ζωή μου, η φιλοφρόνηση άρχισε να μοιάζει με απειλή.

Από τη Φαίη, όπως τα διηγήθηκε στην Αλίνα Χατζιδάκι

Ήμουν στο δεύτερο έτος της σχολής όταν οι δικοί μου μου μίλησαν για τη Χριστίνα. Ήταν κόρη ενός γνωστού τους και, όπως εγώ, έψαχνε για συγκάτοικο στη Θεσσαλονίκη, αλλά δεν ήθελε να μείνει με κάποια τελείως άγνωστη. Η γνωριμία βόλεψε και τις δυο μας, κι έτσι νοικιάσαμε μαζί ένα αρκετά συμπαθητικό διαμέρισμα, όπου η καθεμιά είχε το δωμάτιο και τη ζωή της.

Οι οικογενειακοί φίλοι ήταν το μοναδικό κοινό που είχαμε μεταξύ μας. Δεν ήμασταν φίλες, δεν βγαίναμε μαζί, δεν συζητούσαμε τα προσωπικά μας, δεν είχαμε τις ίδιες παρέες. Για την ακρίβεια, η Χριστίνα δεν είχε καθόλου παρέες. Εγώ έβγαινα, διασκέδαζα, ζούσα τη φοιτητική ζωή σε όλο της το μεγαλείο. Εκείνη, αν και δεν υστερούσε σε τίποτα στο θέμα της εμφάνισης –ήταν ψηλή, με μακριά ξανθά μαλλιά και ωραίο σώμα– ή της εξυπνάδας, ήταν κλειστή και κάπως παιδί, ενώ οι φορές που κανόνιζε να βγει ήταν ελάχιστες.

Fun club

Λίγο μετά τα Χριστούγεννα η Μαρία, η κολλητή μου που σπούδαζε στο εξωτερικό, ήρθε στην Ελλάδα για ένα μήνα. Αποφασίσαμε να τον περάσουμε μαζί, στη Θεσσαλονίκη, για να ζήσουμε την απόλυτη ελευθερία που πρώτη φορά απολαμβάναμε παρέα. Βγαίναμε συνέχεια, πίναμε ατέλειωτους καφέδες, ψωνίζαμε και, φυσικά, ξενυχτούσαμε κάθε βράδυ.

Την πρώτη κιόλας εβδομάδα γνωρίσαμε σε ένα κλαμπ δύο φίλους, τον Άρη και τον Μιχάλη. Ήταν κι εκείνοι φοιτητές και συγκάτοικοι – κι επιπλέον απίστευτα ωραίοι. Σύντομα καταλήξαμε ζευγάρια, εγώ με τον Άρη και η Μαρία με τον Μιχάλη. Ως τετράδα πλέον, περνούσαμε σχεδόν όλο το χρόνο μας μαζί, με γέλια, τρέλες και απανωτές εξόδους. Τα παιδιά έρχονταν στο σπίτι συχνά, τους γνώρισε και η Χριστίνα, κι έτσι το κοινό μας σαλόνι έγινε λόγος να περάσουμε και λίγο χρόνο όλοι μαζί, με την ευκολία που σχηματίζονται οι παρέες όταν δεν έχεις κλείσει ακόμα τα 20.

Θέατρο των αλλαγών

Σταδιακά, η Χριστίνα άρχισε να δείχνει ότι ένωθε πιο άνετα και ότι η παρέα με τα παιδιά τής άρεσε πολύ. Όλοι μας, βλέποντας πόσο μαζεμένη ήταν, προσπαθούσαμε να την κάνουμε να χαλαρώσει, να αποκτήσει λίγη αυτοπεποίθηση. Της προτείναμε λοιπόν να έρχεται μαζί μας τα βράδια. Στην αρχή έλεγε ότι είχε ενδοιασμούς για το τι θα έκανε σε μια παρέα ζευγαριών, αλλά τελικά δέχτηκε.

Τις επόμενες εβδομάδες ερχόταν μαζί μας, διασκέδαζε κι εμείς τη βλέπαμε να αλλάζει. Πλέον βαφόταν και προσπαθούσε να ντύνεται πιο θηλυκά, γι’ αυτό και όταν αντιλήφθηκα ότι αντέγραφε την εμφάνισή μου, δεν είπα τίποτα. Γρήγορα όμως προσέξαμε με τη Μαρία ότι άρχισε κάπως να ξεφεύγει. Γινόταν διαχυτική με τα αγόρια, χαχάνιζε, χόρευε προκλητικά όταν ήταν κοντά της ο Άρης και ο Μιχάλης.

Επ‘ αυτοφώρω

Οι μέρες πέρασαν και η Μαρία θα έφευγε στο τέλος της εβδομάδας. Είχαμε πάει οι δυο μας για ψώνια και ήμασταν ακόμα στα μαγαζιά όταν μου τηλεφώνησε ο Άρης και με ρώτησε αν θέλαμε να φάμε όλοι μαζί στο σπίτι. Είχαν ήδη ξεκινήσει, μου είπε, για το διαμέρισμά μας, οπότε του είπα να πάνε, αφού ήταν η Χριστίνα εκεί, και θα γυρνούσαμε κι εμείς σε καμιά ώρα. Τελικά, τελειώσαμε νωρίτερα τα ψώνια και όταν φτάσαμε σπίτι, δεν μας περίμεναν.

Ανοίξαμε την πόρτα, αλλά δεν βρήκαμε κανέναν στο σαλόνι και την κουζίνα. Ακολουθήσαμε ένα θόρυβο που ερχόταν από το βάθος και φτάσαμε έξω από το δωμάτιο της Χριστίνας. Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη και όταν τη σπρώξαμε, βρεθήκαμε μπροστά σε μια σκηνή που, αν μας την περιέγραφαν, δεν θα την πιστεύαμε. Η Χριστίνα, ημίγυμνη, με σέξι μπέιμπι ντολ, ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και μαζί της ήταν ο Άρης και ο Μιχάλης, με τα χέρια τους επάνω της.

Sorry of my life

Μόλις μας είδαν, η Χριστίνα πάγωσε, ενώ οι άλλοι δυο πήγαν να το ρίξουν στην πλάκα του στιλ «Δεν είναι αυτό που νομίζετε», αλλά κανείς δεν γέλασε. Εμβρόντητες, η Μαρία κι εγώ πήγαμε στην κουζίνα και περιμέναμε να έρθουν κι οι υπόλοιποι για εξηγήσεις, πάνω από δύο μισοάδεια μπουκάλια ποτά που μαρτυρούσαν τι είχε προηγηθεί.

Ο Άρης και ο Μιχάλης ήρθαν και άρχισαν να δικαιολογούνται πως το ξεκίνησε η Χριστίνα, που ήταν μεθυσμένη, ότι επέμενε και πως δεν την αναγνώριζαν πια. Τους στείλαμε σπίτι τους χωρίς ιδιαίτερα δράματα, αφού δεν είχαμε τίποτα σοβαρό μαζί τους και η κατάσταση θα έληγε ούτως ή άλλως.

Περιμέναμε να εμφανιστεί και η Χριστίνα, αλλά τίποτα. Λίγη ώρα μετά πήγαμε στο δωμάτιό της και της ζητήσαμε το λόγο. Εκείνη δεν απάντησε, ψέλλισε μόνο «Δεν ξέρω, δεν κατάλαβα πώς έγινε», έπειτα μας είπε ότι είναι μεθυσμένη και να την αφήσουμε ήσυχη. Εκείνη τη στιγμή μού φάνηκε πραγματικά αξιολύπητη και δεν έδωσα συνέχεια. Ούτως ή άλλως είχαμε δει με τα μάτια μας τι είχε συμβεί.

Κατά γράμμα

Όπως ήταν φυσικό, με τον Άρη και τον Μιχάλη κόψαμε επαφή και με τη Χριστίνα ψυχραθήκαμε τελείως και δεν ανταλλάζαμε κουβέντα. Συνειδητοποίησα όμως ότι η συμπεριφορά της ήταν περισσότερο προβληματική, ανησυχητική μάλλον, όταν σκέφτηκα ότι δεν είχε ποτέ της σχέση, δεν είχε κάνει ποτέ σεξ και παραλίγο, με δική της πρωτοβουλία, να έχει την πρώτη της εμπειρία όχι με έναν, αλλά με δύο άντρες που δεν είχαν σχέση μαζί της.

Δύο μέρες πριν φύγει η Μαρία, αποφασίσαμε να ψάξουμε το δωμάτιο της Χριστίνας. Κακό, το ξέρω, αλλά ήθελα να μάθω περισσότερα για τον άνθρωπο που κοιμόταν στο διπλανό δωμάτιο και φερόταν τόσο αλλοπρόσαλλα.

Μπήκαμε την ώρα που εκείνη έλειπε στη σχολή και ψάχνοντας στα συρτάρια της βρήκαμε γράμματα που είχε γράψει πρόχειρα, πριν τα καθαρογράψει και τα στείλει, πράγμα που δεν είχα ξανακούσει ποτέ να γίνεται, αλλά εκείνη το έκανε – μάλιστα κρατούσε τα πάντα.

Fake id

Διάβασα λοιπόν ένα γράμμα που είχε στείλει σε μια εξαδέλφη της και όπου περιέγραφε τη ζωή της στη Θεσσαλονίκη. Μόνο που έγραφε ότι τώρα φιλοξενούσε μια φίλη της και ότι μαζί είχαν γνωρίσει σε ένα κλαμπ δύο φίλους, τον Άρη και τον Μιχάλη. Έγραφε ακόμα ότι εκείνη τα είχε φτιάξει με τον Άρη και έβγαιναν κάθε βράδυ. Με λίγα λόγια, η Χριστίνα έγραφε ακριβώς σαν να ζούσε τη δική μου ζωή. Τη στιγμή που το κατάλαβα, ένιωσα το αίμα να παγώνει στις φλέβες μου.

Άνοιξα το κομοδίνο της, προσπαθώντας να καταλάβω κάτι παραπάνω, χωρίς να έχω ιδέα τι να περιμένω. Εκεί βρήκα ένα σωρό δικά μου μικροπράγματα, που νόμιζα εδώ και καιρό ότι τα είχα χάσει, καθώς και αρκετές φωτογραφίες μου. Συνειδητοποίησα πόσες φορές την είχα δει να βρίσκει «τυχαία» την τσάντα ή το κινητό μου όταν τα έψαχνα μέσα στο σπίτι, πόσες φορές την είχα πετύχει να με κοιτάζει όταν νόμιζε ότι η προσοχή μου ήταν στραμμένη αλλού. Είχα καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά αυτό ήταν πολύ περισσότερο απ’ όσο μπορούσα να διαχειριστώ.

Who are you?

Την περίμενα με τα γράμματα στο χέρι. Με το που μπήκε σπίτι, της ζήτησα το λόγο. Εκείνη προσπάθησε να γυρίσει τη συζήτηση στο ότι εγώ ήμουν λάθος, που έψαξα τα πράγματά της. Έχασα την ψυχραιμία μου και ξέσπασα λέγοντάς της σκληρές κουβέντες, ελπίζοντας να πάρω μια απάντηση για τη συμπεριφορά της.

Αν το πρόβλημά της ήταν η αυτοεκτίμηση, σήμερα καταλαβαίνω ότι μάλλον το επιδείνωσα, αλλά τότε ήμουν 20 χρόνων και μόλις είχα μάθει ότι η συγκάτοικός μου προσπαθούσε να κλέψει τη ζωή μου.

Η Χριστίνα έπαθε υστερία, αλλά δεν απολογήθηκε. Δεν είπε τίποτα λογικό, μόνο να σταματήσω να την πιέζω γιατί θα φώναζε τον πατέρα της, που ήταν στην αστυνομία. Τηλεφώνησα στους γονείς μου και τους είπα τι είχε συμβεί. Δεν ένιωθα πια καθόλου ασφαλής να περάσω έστω και μία νύχτα στο σπίτι μαζί της. Οι δικοί μου ήρθαν αμέσως και μέσα σε δύο μέρες είχα μετακομίσει σε καινούρια γειτονιά.

Oversharing

Δεν την ξαναείδα για καιρό, αν και μέσω κοινών γνωστών μάθαινα νέα της. Άκουσα ότι τσακώθηκε άσχημα με μια φίλη της επειδή της έκλεβε προσωπικά αντικείμενα, ότι έκανε την πρώτη της σχέση στα 30 και ότι προσπαθεί να κάνει καριέρα στη διαφήμιση.

Την ξανασυνάντησα πρόσφατα σε μια εκδήλωση. Με πλησίασε και μου έλεγε πόσο καλά είναι, όμως η ένταση στα μάτια της μου έλεγε μια διαφορετική ιστορία. Μου είπε ότι θα με ψάξει στο Facebook για να γίνουμε φίλες και κούνησα απλώς το κεφάλι. Έστω και με ηλεκτρονικούς όρους, δεν θέλω καν να φανταστώ μέχρι πού μπορεί να φτάσει για τη Χριστίνα η ιδέα του share.

Home, sweet home

Το να διαλέξεις συγκάτοικο δεν είναι η πιο εύκολη υπόθεση όταν ανάμεσα στους υποψήφιους δεν βρίσκεται κανένας φίλος που ξέρεις καλά. Πριν μοιραστείς τα κλειδιά σου με κάποιον άλλο, συγκέντρωσε όσο περισσότερες πληροφορίες μπορείς γι’ αυτόν κι αν παρατηρήσεις οποιαδήποτε ανησυχητική συμπεριφορά ή συνήθεια που σε φέρνει σε δύσκολη θέση, απομακρύνσου, εκτός αν το να κοιμάσαι κλειδώνοντας την πόρτα της κρεβατοκάμαρας σου φαίνεται καλή ιδέα.

Πηγή: Cosmopolitan