Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

Βαλς με λέξεις και σύμβολα...

Αργά αλλά σταθερά επιστρέφω και στο δεύτερο μου ιστολόγιο, που το είχα παραμελήσει αρκετό καιρό. Κι ενώ ξέρω πως οι συστάσεις δεν είναι πλέον απαραίτητες, εγώ επιμένω να ανακοινώνω τις νέες μου αναρτήσεις και να παραθέτω το σύνδεσμο. Ξανά και ξανά. Γιατί το δεύτερο μου ιστολόγιο Το χαμόγελο της (Μόνα) Λίζα είναι για μένα εξίσου σημαντικό κομμάτι της ζωής μου όσο και αυτό, το πιο εκτενές ιστολόγιο. Γιατί αν αφαιρέσεις από εμένα το γράψιμο, μένει μισός άνθρωπος. Είμαι μισός άνθρωπος χωρίς τις ευφάνταστες ιστορίες μου και τους αινιγματικούς μου στίχους. Το άλλο μου μισό η καθημερινότητα μου, αυτή που αποτυπώνω εδώ. Πεζή ή συναρπαστική -κάθε μέρα διαφορετική- εδώ και 3μιση χρόνια τη μοιράζομαι μ' εσάς. Με ό,τι μπορεί να απασχολεί το υπερκινητικό μυαλό μου. Είτε αυτό λέγεται μόδα, είτε μαγειρική, είτε λογοτεχνία, στον βαθμό που εμπνέομαι να γράψω χαράζεται με γράμματα πληκτρολογίου σε αυτήν εδώ την οθόνη. Και όλο και γεμίζει, όλο και κατεβαίνουν οι προηγούμενες αναρτήσεις, αλλάζουν σελίδα, μέχρι που χάνονται στο πλήθος των υπολοίπων -σχεδόν 500 στο σύνολο. Μεγαλώνω κι εγώ μέσα σε αυτές τις σελίδες, μαζί με το πλήθος των αναρτήσεων μου.


Πλατειάζω, όμως, ενώ το θέμα μας είναι η επιστροφή μου στο δεύτερο μου ιστολόγιο, στο "χαμόγελο" όπως το αποκαλώ ενίοτε για συντομία. Ήθελα να γράψω, μα κάτι με εμπόδιζε. Ξεκινούσα κάτι, έγραφα μια ιδέα κι έπειτα την ανέβαλλα επ' αόριστον.. Έτσι και η μία εκ των τριών νεότερων αναρτήσεων μου. Η ιδέα για τη "γη του καταδικασμένου έρωτα" -χωρίς τον τίτλο ωστόσο- μου είχε έρθει πριν μήνες και συγκεκριμένα ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου. Βαρυσήμαντη ημέρα, ασήμαντη ωστόσο για την παραγωγική διαδικασία της φαντασίας μου. Για εμένα ήταν ένα δημιουργικό βράδυ σαν όλα τα άλλα -μου ήρθε έμπνευση και κράτησα βιαστικές σημειώσεις.

Η ιστορία αυτή, παρόλο που φαντάζει μεταφυσική λόγω της χρήση συμβόλων της εβραιοχριστιανικής μυθολογίας, είναι καθαρά συμβολική. Μια ιστορία που γράφτηκε από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο. Τα εκφραστικά μέσα πτωχά -επιτηδευμένα θέλησα να τα αφήσω έτσι. Ομοιάζει με μαθηματικές εξισώσεις που με βεβαιότητα οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα -ένα και μοναδικό. Οι ελάχιστες γνώσεις μου στο αντικείμενο -λιγότερες δε γίνεται- μου έμαθαν ότι ενώ οι πράξεις που μπορείς να επιλέξεις είναι μεταβλητές, το αποτέλεσμα είναι το ένα και το αυτό. Έτσι και αυτή η ιστορία. Όποια βήματα κι αν επέλεγαν να ακολουθήσουν οι πρωταγωνιστές με μαθηματική βεβαιότητα θα κατέληγαν στο ίδιο αποτέλεσμα. Στο τελευταίο στάδιο της παραγωγικής διαδικασίας -σήμερα το πρωί- πρόσθεσα μια τελευταία πινελιά αν θέλετε, μια παράφραση της εισαγωγής της ταινίας (500) Days of Summer. Μου φάνηκε κατάλληλη, απ' τη στιγμή που κι αυτή ακόμη η ιστορία έχει ως θέμα την αγάπη, ενώ σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό που θα λέγαμε love story. 


Μπορεί να απορήσετε γιατί εμπνεύστηκα να γράψω μια τόσο απαισιόδοξη ιστορία. Κι εγώ η ίδια δεν έχω την απάντηση που θα 'θελα να δώσω. Κι αν έλεγα ότι με επηρέασε η μεμψιμοιρία της αντιβίωσης και της αρρώστιας θα ήταν ψέμα. Γιατί ενώ η ιστορία ήταν ημιτελής, η κατάληξη ήταν προκαθορισμένη από εκείνο το βράδυ ακόμη που την εμπνεύστηκα -κι ας ήταν εκείνες οι ημέρες από τις πιο ευτυχισμένες της ζωής μου(μια εβδομάδα και κάτι πριν την ορκωμοσία μου). Επιπλέον, ενώ εκτιμώ ένα happy end(σαν κοριτσάκι κι εγώ που μεγάλωσα με ιστορίες για πρίγκιπες και δράκους), εκείνο που με αγγίζει πάντα περισσότερο είναι το αληθινό φινάλε. Το συχνά τραγικό. Η γενική παραδοχή ότι δε θα πάνε όλα καλά, θα πάνε ρεαλιστικά. Με άλλα λόγια, ότι θα είμαστε καλά σ' έναν κόσμο δύσκολο, άσχημο. Έτσι κι εγώ επιλέγω συχνά να χρησιμοποιήσω αυτό το φινάλε στις δικές μου ιστορίες(Δεν είναι τυχαίο που αποκαλώ τον εαυτό μου ειρωνικά "χάρο", αφού πολλοί από τους ήρωες μου καταλήγουν νεκροί. Ούτε ότι γελάω με τον εαυτό μου γράφοντας αυτές τις γραμμές).


Γράφοντας τις τελευταίες γραμμές με απασχόλησε πολύ το κομμάτι για το αν είναι δυνατόν ένας φωτεινός κι ένας σκοτεινός -κατεστραμμένος- άνθρωπος να καταφέρουν να αγγίξουν το "για πάντα". Θα 'θελα να πιστεύω ότι γίνεται, κι ας επέλεξα την αντίθετη έκβαση στη δική μου ιστορία. Ένα άλλο θέμα που με απασχόλησε -ο επίλογος της ιστορίας- είναι αν το σκότος της ψυχής είναι "μεταδοτικό". Αν είναι πιθανό οι κατεστραμμένοι άνθρωποι -πες από φόβο, πες επειδή δεν έμαθαν αλλιώς- να καταστρέψουν τον άνθρωπο που προσπάθησε να φωτίσει τη ζωή τους και απέτυχε. Ενώ ο επίλογος είχε γραφτεί πριν 4 μήνες και κάτι, δεν μου προξένησε καμία εντύπωση μέχρι σήμερα που ολοκλήρωσα τη συλλογιστική μου πορεία. Είναι βέβαια πολύ πιθανό να είναι ακόμη επηρεασμένη από κάποια -ανάμεσα στις πάμπολλες- ταινία που είδα τόσες μέρες που είμαι κλινήρης.

Αν, όμως, ρωτήσετε τη δική μου άποψη πιστεύω ότι το σημαντικότερο θέμα δεν είναι η αγάπη -κι ας έγραψα εκείνη τη φράση. Πρωταρχικό θέμα είναι η πτώση από εξαίρετα ιδανικά, οι ακρωτηριασμένες ψυχές, το σκοτάδι, όλα εκείνα που είναι βαθιά ριζωμένα στους κατεστραμμένους ανθρώπους -οι κατεστραμμένοι άνθρωποι αυτοί καθαυτοί. Ότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ο Παράδεισος και η Κόλαση.
Η γενική παραδοχή ότι κάποιοι άγγελοι προορίζονται για την πτώση τους...


Αποτελέσματα αναζήτησηςΣτο τελευταίο  (500) Days of Summer



Θα κλείσω αυτή την ανάρτηση με ένα πολύ συμβολικό τραγούδι για μένα, ανήκει στο soundtrack μιας εκ των αγαπημένων μου ταινιών The Perks of Being a Wallflower, η οποία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του σεναριογράφου και σκηνοθέτη της ταινίας. Αυτό που ξεχώρισα στην ταινία ήταν ότι δεν ήταν η κλασική Χολιγουντιανή ταινία που όλα κυλούν παραμυθένια κι όλα πάνε κατ' ευχήν, που όλοι είναι ευτυχισμένοι και δεν τρέχει κάστανο. Εδώ οι ήρωες είναι κατεστραμμένοι, μα προσπαθούν να βρουν τα φωτεινά σημεία της μιζέριας τους. Δεν είναι απλώς κάτι μοναχικοί τύποι. Είναι παιδιά που βρίσκονται σε τριβή με καίρια ζητήματα όπως η παιδεραστία, η ομοφυλοφιλία, οι αυτοκτονίες νέων τα ναρκωτικά κλπ. Είναι μια ταινία με βάθος, που ωστόσο κυλά πολύ εύκολα μέχρι το τέλος. Κι έχει ένα φινάλε ρεαλιστικό -όσο πιο χαρούμενο θα μπορούσε να είναι στην πραγματικότητα. Τέτοιο είναι το βάθος της που σε αφήνει με σκέψεις για μέρες αφού τη δεις, όχι μόνο την πρώτη φορά μα και τη δεύτερη. Η ταινία πραγματικά σε κάνει ν' αγαπάς τον εαυτό σου έτσι όπως είναι -διαλυμένος. Συγκεκριμένα το βιβλίο είχα την τύχη να το ανακαλύψω δωρεάν online σε pdf και σχεδιάζω να το διαβάσω μόλις τελειώσω αυτό που διαβάζω τώρα(που όπως το βλέπω θα αργήσει γιατί είναι πολύ βαρύ αυτό που διαβάζω τώρα). Το τραγούδι αυτό -όπως και οι ήρωες της ταινίας- το έχω συνδέσει με την αίσθηση της ελευθερίας που νιώθεις όταν κυνηγάς τα όνειρα σου με την ελπίδα πως, ναι, όλα θα πάνε όπως τα έχεις σχεδιάσει. Ότι θα κατακτήσεις τα όνειρα σου όχι επειδή ζεις σ' ένα κόσμο ρόδινο κι αρμονικά πλασμένο, μα επειδή ξέρεις να χρησιμοποιείς ό,τι σου δόθηκε για να πετύχεις το καλύτερο δυνατό. Ότι αυτή η στιγμή της ελευθερίας σου διαρκεί για πάντα. Ότι η ύπαρξη σου έχει χαραχθεί στο άπειρο.

)

13 σχόλια:

  1. Καταρχήν υπέροχο το άρθρο!
    Θα αναφέρω για αρχή αυτή τη φράση που έγραψες παραπάνω: "Η γενική παραδοχή ότι κάποιοι άγγελοι προορίζονται για την πτώση τους..."
    Όσο για την ταινία Perks of Being a Wallflower αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που ανήκει στις αγαπημένες μου ταινίες και μένα.
    Το βιβλίο το είχα βρει πρόπερσι στα Public στα αγγλικά και το είχα αγοράσει και τρελάθηκα... Μετά είδα και την ταινία και μου άρεσαν βιβλίο και ταινία πάρα πολύ.
    Σου προτείνω να το διαβάσεις... Θα σ' αρέσει πάρα πολύ αφού σου άρεσε η ταινία το βιβλίο είναι καλύτερο (όπως πάντα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ γλυκούλα μου! Ελπίζω να σου άρεσε και η ιστορία στο άλλο μου ιστολόγιο, από την οποία προήλθε αυτή η ανάρτηση! :)

      Η ταινία είναι απλά φοβερή και είμαι σίγουρη ότι θα με ξετρελάνει και το βιβλίο(όταν εδεήσω να τελειώσω αυτό που διαβάζω τώρα :ΡΡ). Αν όχι πάντα, άντε να σου πω το 99% το βιβλίο είναι καλύτερο απ' την ταινία. Άρα αφού τρελάθηκα με την ταινία, είμαι ήδη σίγουρη ότι το βιβλίο θα είναι φοβερό!

      Διαγραφή
    2. Ναι ήταν υπέροχη και η ιστορία... Διάβασα και άλλα που έχεις ανεβάσει εκεί απλά δεν άφησα σχόλια ακόμα... Πραγματικά με ακουμπάνε όλα όσα γράφεις κάθε φορά.. Πώς το κάνεις; :P
      ναιι όντως δεν συμβαίνει πάντα αλλά σε μεγάλο ποσοστό. Περιμένω όταν το διαβάσεις να ακούσω εντυπώσεις!!!

      Διαγραφή
    3. Αχ δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συγκινούμαι με αυτά που είπες.. <3
      Τώρα όσον αφορά το πώς, θα σε γελάσω.. Για τον απλούστατο λόγο πως δε μπορώ να ούτε κι εγώ να καταλάβω πώς γίνεται να έχω τέτοια τηλεπάθεια με άτομα που δεν έχω γνωρίσει ποτέ από κοντά, ούτε καν έχουν διασταυρωθεί οι δρόμοι μας στην καθημερινότητα μας.. Και το γεγονός ότι είναι ελάχιστα εκείνα τα άτομα το κάνει ακόμη πιο ξεχωριστό.

      Θα σου πω σίγουρα ;)

      Διαγραφή
    4. Ναι και εγώ χαίρομαι και βρίσκω πως έχουμε πολλά κοινά ακόμα και αν δεν έχουμε γνωριστεί ποτέ από κοντά νιώθω πως θα ήμασταν τρελή παρέα οι δυο μας. Άσε που με καταλαβαίνεις περισσότερο από όσο με καταλαβαίνουν οι περισσότεροι φίλοι μου....
      <3

      Διαγραφή
    5. Και μόνο από την επική συνομιλία μας στο σκάιπ (χαχαχα :Ρ) πιστεύω κι εγώ ότι θα κάναμε καλή παρέα και ωραίο χαβαλέ αν γνωριζόμασταν από κοντά :)

      Χαίρομαι πάρα πολύ που βρίσκουμε τέτοια κοινά σημεία -τόσο στα σοβαρά θέματα όσο και στα μικρά καθημερινά- και που κάνουμε τόσο ωραίες συζητήσεις. Που -όπως το είπες κι εσύ- με καταλαβαίνεις περισσότερο από πολλούς φίλους μου <3

      Διαγραφή
    6. Καλά η συνομιλία στο skype ήταν όλα τα λεφτά....Χαχαχα αξέχαστη!!
      Το έχω σίγουρο πως θα κάναμε χαμό αν γνωριζόμασταν από κοντά :P
      Ναι και εμένα μ αρέσει πολύ που έχω βρει έναν άνθρωπο να με καταλαβαίνει τόσο πολύ... Σε ευχαριστώ γλυκούλα <3

      Διαγραφή
    7. Επική! Να το κανονίσουμε πάλι σύντομα ;)

      Καλά, ναι, θα γινόταν ο χαμός! χαχαχα
      Κι εγώ σ' ευχαριστώ ρε γλυκούλα..είναι πολύτιμο να έχεις την υποστήριξη κάποιου που καλά-καλά δε γνωρίζεις! <3

      Διαγραφή
    8. Ωωω ναι ήταν η άτιμηη.... :D
      Το ίδιο ισχύει και από την δική μου πλευρά :*

      Διαγραφή
    9. Χαχαχαχαχα φοβερή! Ακόμη γελάω :Ρ

      Διαγραφή
    10. θα το κανονίσουμε ξανά εν ευθέτω χρόνω :Ρ

      Διαγραφή