Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Πικρά χαμόγελα...



Αυτή η φράση μου ήρθε στο μυαλό αναλογιζόμενη τις αναρτήσεις μου στο δεύτερο μου ιστολόγιο, το Χαμόγελο της (Μόνα) Λίζα. Ως επί το πλείστον, πικρές, μελαγχολικές -πάντα έβρισκα ασφάλεια στις λέξεις όποτε βρέθηκα αντιμέτωπη με αυτά τα συναισθήματα. Σκέφτομαι τον τίτλο του βιβλίου της Μαρούλας Κλιάφα. "Ο κόσμος βαριέται να διαβάζει θλιβερές ιστορίες". Ειρωνεία πως οι περισσότερες ιστορίες που έχω γράψει είναι τέτοιες. Κάτι με σπρώχνει να καταστρέψω την ευτυχία των ηρώων μου, να τους δώσω ένα τέλος πιο πικρό, πιο ρεαλιστικό. Με κάποιους δένομαι λίγο περισσότερο κι ύστερα από πολλές τρικυμίες ενδίδω στον πειρασμό να τους δώσω ένα happy ending. Σπάνια, όμως... Έτσι και στο διήγημα που δημοσίευσα χθες. Επέλεξα να δώσω μια ρεαλιστική τροπή στην ιστορία, να γράψω αυτό που ήταν πιο φυσιολογικό να γίνει. Χαρακτηριστική η φράση που επέλεξα: μερικές ιστορίες δεν γίνονται ποτέ παραμύθια...

5 σχόλια:

  1. "μερικές ιστορίες δεν γίνονται ποτέ παραμύθια..." πόσο αληθινό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλώς ή κακώς είναι όντως αληθινό...

      Διαγραφή
    2. Πραγματικά μου έχει μείνει αυτή η φράση....

      Διαγραφή
    3. απ τη μια χαίρομαι που σου εντυπώθηκε τόσο έντονα κάτι που έγραψα, από την άλλη λυπάμαι που ήταν κάτι τόσο απαισιόδοξο.. :/

      Διαγραφή
    4. Δεν πειράζει...χαίρομαι εγώ που βρήκα κάτι να με αντιπροσωπεύει!

      Διαγραφή