Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Θεωρίες ενός παιδιού στην ψυχή

Θεωρίες ενός παιδιού στην ψυχή




Μικροί βλέπαμε όλες εκείνες τις ταινίες της Disney. 
Δεν το καταλάβαμε τότε, όμως μάθαμε τόσα πολλά...
Ο Βασιλιάς των λιονταριών μας δίδαξε να κοιτάμε πάντα το μέλλον, όμως να μην ξεχνάμε ποτέ ποιοι είμαστε. Ότι δεν μπορείς ν' αλλάξεις το παρελθόν σου, μπορείς όμως ν' αλλάξεις το μέλλον σου. Το παρελθόν πονάει, μα εσύ έχεις δύο επιλογές: ή να κρυφτείς ή να πάρεις ένα πολύτιμο μάθημα από αυτό. Ότι πρέπει να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου αντί να κρύβεσαι. Πως οι γονείς σου θα είναι πάντα δίπλα σου, ακόμη κι όταν “φύγουν” γιατί θα ζουν για πάντα μέσα σου. Τον κύκλο της ζωής, που πρέπει να συνεχίσει παρά τις απώλειες, ώστε να γεννηθεί νέα ζωή. Ότι οι πιο αταίριαστοι φαινομενικά χαρακτήρες μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι. Ότι οι αληθινοί φίλοι είναι στο πλευρό σου τις δύσκολες στιγμές, παρά τον κίνδυνο. Και φυσικά πώς να γίνουμε μικροί φιλόσοφοι του Hakuna Matata. 
Η Pocahontas μας έμαθε πως δεν έχουν όλες οι ιστορίες happy ending, ότι το κατάλληλο φινάλε δεν είναι πάντα και το πιο ευχάριστο. Ότι ξένος ή διαφορετικός δεν σημαίνει βάρβαρος. Ότι η ειρήνη είναι προτιμότερη του πολέμου. Και φυσικά το μεγαλείο της φύσης: πώς να ζωγραφίζουμε με τα χρώματα του ανέμου. Ότι άνθρωποι δεν είναι μονάχα εκείνοι που μοιάζουν με σένα, πως και τα ζώα έχουν ψυχή. Η Πεντάμορφη και το Τέρας μας έδειξε στην πράξη πώς να μην κρίνουμε ένα βιβλίο απ' το εξώφυλλο του(καθώς κι ότι δεν υπάρχει πιο μαγικός κόσμος από εκείνος των βιβλίων). Από τον Ηρακλή μάθαμε να μετράμε έναν ήρωα από το μέγεθος της καρδιάς που έχει. Η Χιονάτη μας δίδαξε ότι μερικές φορές η καλοσύνη των ξένων υπερνικά την κακία των κοντινών σου προσώπων. Χάρη στη Σταχτοπούτα συνεχίζουμε να ελπίζουμε πως στη χειρότερη στιγμή της ζωής σου μπορεί να σου δοθεί μια αναπάντεχη ευκαιρία -και πως για όλους υπάρχει μια “νεραϊδονονά” που πραγματικά νοιάζεται. Κι όλες μαζί μας έμαθαν ότι ο έρωτας σε όλες τις μορφές του είναι πανέμορφος. 
Η Mulan μας απέδειξε ότι η γενναιότητα δεν είναι μόνο γένους αρσενικού. Οι Αριστόγατες μας έμαθαν ότι οι “αλήτες” μπορεί να έχουν μια ευγενή ψυχή. Το ίδιο ακριβώς είδαμε βεβαίως και στο Η Λαίδη και ο Αλήτης. Μα και ο Αλαντίν ανήκει σ' εκείνη την κατηγορία. Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας μας δίδαξαν την αξία της οικογένειας -έστω της σκυλίσιας. Και πως -καμιά φορά- ο έρωτας θέλει λίγο “σπρώξιμο” από αγαπημένα πρόσωπα. Μαζί με τις Αριστόγατες κι όλες τις υπόλοιπες ταινίες με ζωόμορφους ήρωες αγαπήσαμε ακόμη περισσότερο τα ζώα. 
Το μήνυμα της μικρής Γοργόνας ήρθε μέσα απ' το τραγούδι της. Μερικές φορές ο κόσμος στον οποίο ζεις δεν είναι απαραίτητα εκείνος στον οποίο ανήκεις. Ότι οι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί μονάχα επειδή θέλουν το καλό σου. Και πως όταν έρθει η ώρα θα σου δώσουν εκείνοι τα εφόδια για να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου. Η Ωραία Κοιμωμένη μας δίδαξε ότι τα όνειρα σου μπορούν να γίνουν αληθινά αν το πιστέψεις κι εσύ. Ότι καμιά φορά το πεπρωμένο μας είναι πιο κοντά απ' ότι φανταζόμαστε(κι ότι πολύ συχνά απορρίπτουμε αυτό για το οποίο μας προορίζουν, μα τελικά το πεπρωμένο μας οδηγεί εκεί ξανά). Απ' όλες αυτές τις ταινίες διδαχθήκαμε ότι οι πριγκίπισσες έρχονται σε όλα τα σχήματα, μεγέθη και χρώματα. Πως όλες μας μπορεί να κρύβουμε μια πριγκίπισσα μέσα μας. Ο Ντάμπο το ελεφαντάκι μας έμαθε να αποδεχόμαστε την εμφάνιση μας και να μην βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα απ' τα μάτια των άλλων. Ότι δε χρειαζόμαστε φτερά για να πετάξουμε. Το κυριότερο: να αψηφάμε τη βαρύτητα κατακτώντας την κορυφή. Ο Peter Pan μας πρότεινε να μείνουμε για πάντα παιδιά, σαν κι αυτόν. Το Toy Story μας δίδαξε πως τα παιχνίδια συντροφεύουν τα παιδιά για κάποιο λόγο, πως είναι η αποστολή τους να συμβάλλουν στο χαρακτήρα που θα διαμορφώσει το παιδί μεγαλώνοντας, ότι η φιλία δεν περιορίζεται μονάχα ανάμεσα στους ανθρώπους κι ότι η φαντασία ενός παιδιού είναι το πιο πολύτιμο αγαθό του.

Ταυτόχρονα οι ταινίες αυτές μας έμαθαν να φυλαγόμαστε, πως υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν το κακό μας χωρίς να τους έχουμε πειράξει. Ότι υπάρχουν δύο ειδών ξένοι: αυτοί που θα βρεθούν τυχαία στο δρόμο σου και θα σου δώσουν καλοσύνη και όλοι οι άλλοι. Κι ότι πολλές φορές αυτοί που φαίνονται οι πιο καλοσυνάτοι και οι πιο άκακοι μπορεί να είναι εκείνοι που θέλουν να σε βλάψουν περισσότερο απ όλους.

Μα και τώρα ακόμη που μεγαλώσαμε συνεχίζουν να μας προσφέρουν διδάγματα. Ακόμη και τώρα μας δίνουν την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με το παιδί που κρύβουμε μέσα μας. Να κλάψουμε ξανά χωρίς ντροπή για φανταστικούς ζωγραφισμένους ήρωες, με όλη την αθωότητα που είχαμε τότε. Και κάθε φορά που βλέπουμε παλιές και καινούριες ταινίες της Disney να νιώθουμε σαν να επιστρέψαμε σπίτι. Σαν να γινόμαστε και πάλι για λίγο παιδιά.


Το Brave μας μαθαίνει να βρίσκουμε το θάρρος μέσα μας ώστε να γίνουμε αυτοί που θέλουμε να είμαστε. Το ίδιο και το Frozen. Όμως το τελευταίο μας διδάσκει και κάτι ακόμη. Πως δε χρειάζεσαι έναν πρίγκιπα να σε σώσει και πως η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό εφόδιο που έχεις. Ότι αγάπη σημαίνει να βάζεις τις ανάγκες αυτών που αγαπάς πάνω απ' τις δικές σου -και πως αξίζει να λιώνεις για κάποιους ανθρώπους. Το Enchanted μας δείχνει πως κάποιες φορές η αληθινή ζωή είναι πιο όμορφη από το παραμύθι -αρκεί να την κάνεις εσύ παραμυθένια. Η Πριγκίπισσα και ο Βάτραχος μας δίδαξε ότι τα χρήματα δεν είναι απαραίτητα για να είσαι μια πριγκίπισσα. Και πως πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου. Τέλος, το Toy Story 3 μας βοήθησε να αποχαιρετίσουμε την παιδική μας ηλικία, χωρίς ωστόσο να ξεχάσουμε ποτέ το παιδί που αφήσαμε πίσω.


Στο σύνολο τους μας δίδαξαν πως η αληθινή αγάπη -σ' όλες τις μορφές- μπορεί να κάνει θαύματα. Το καλύτερο είναι πως είμαι σίγουρη ότι έχω ξεχάσει να αναφέρω κι άλλες αγαπημένες ταινίες της Disney. Ξέρω πως αυτές οι ταινίες θα είναι πάντα σπουδαίο μέρος της ζωής μου κι είμαι χαρούμενη γνωρίζοντας ότι δεν θα εγκαταλείψω ποτέ εκείνο το παιδί που κρύβω μέσα μου. Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως όλες αυτές οι ιστορίες -και κυρίως τα διδάγματα τους- μας συντροφεύουν μέχρι σήμερα και θα συνεχίσουν για πάντα. Κι ίσως με λίγη τύχη να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι και των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας...

12 σχόλια:

  1. Μπράβο Λιζάκι! Τα συμπεριέλαβες όλα πανέμορφα! Υπέροχο άρθρο!
    Νομίζω πως όλες αυτές οι ιστορίες είναι διαχρονικές... Όσα χρόνια και αν περάσουν θα συνεχίσουν να λέγονται.
    Βέβαια, από τα καλύτερα και πιο βαθιά νοήματα πιστεύω πως έχει το Lion King για όλους αυτούς τους λόγους που ανέφερες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι πράγματι διαχρονικές και το κυριότερο είναι ότι ποτέ δεν θα νιώσω πολύ μεγάλη για να τις δω ;)

      Όταν ήμουν μικρή οι δύο πιο αγαπημένες μου ταινίες της Disney ήταν το "Lion King" και η "Pocahontas"..δεν το θεωρώ καθόλου τυχαίο ότι ήταν οι πιο διδακτικές, εκείνες με το πιο βαθύ νόημα και οι λιγότερο "παραμυθένιες"..η πρώτη είχε "happy ending" με μεγάλο κόστος στην πορεία(το οποίο βέβαια ευτυχισμένο τέλος ήταν ότι ο κύκλος της ζωής δε σταματά ποτέ, ότι η ίδια η ζωή πρέπει να συνεχιστεί), η δεύτερη είχε "happy ending" όσον αφορά τη σωτηρία του John Smith και τη συμφιλίωση των λαών, αλλά ο έρωτας της ταινίας έληξε άδοξα επειδή εκείνο ήταν το σωστό(ο καθένας απ' τους δύο άνηκε σε διαφορετικό κόσμο εκείνη τη στιγμή)

      Διαγραφή
    2. You are never too old for a disney movie :P

      Εμένα συνεχίζει να είναι το Lion King η αγαπημένη μου, ενώ όταν ήμουν μικρή εκτός από αυτό λάτρευα την Άριελ και τη Χιονάτη! Κάθε ιστορία της Disney κρύβει ένα βαθύτερο νόημα που όσο μεγαλώνεις τόσο καλύτερα το καταλαβαίνεις! :)

      Διαγραφή
    3. Ποτέ όμως!!! :)

      Ο βασιλιάς των λιονταριών είναι μοναδικός...!
      Αχ και η Άριελ ήταν απ' τις αγαπημένες μου πριγκίπισσες!!! Μάλιστα νομίζω ότι η Άριελ είναι η αιτία που έχω τόση τρέλα με τα κόκκινα μαλλιά(εγώ μια μέρα θα γίνω κοκκινομάλλα να μου το θυμηθείς!) :Ρ

      Διαγραφή
    4. Xaxa...Νομίζωω όλες οι κοπέλες είχαμε τρελό κόλλημα με την Άριελ....ήταν αυτή που άρεσε σε όλους μας :P

      Διαγραφή
    5. Η Άριελ είναι μορφή! χαχαχαχαχα :Ρ
      Εν τω μεταξύ τις προάλλες που ήμουν στο χωριό είχε στο οτε σινεμα τη μικρη γοργόνα αλλά είχε την ελληνική ηχογράφηση του 2000 και ξενέρωσα τρελά(εμένα μ' αρέσει εκείνη του '89 που ήταν στις βιντεοκασέτες)! :Ρ

      Διαγραφή
    6. Χαχαχαχα..Εεε ναιιι....εκείνη έχουμε μάθει.....όπως και τα στρουμφάκια όταν πετυχαίνω την καινούρια μεταγλωττιση ξενερώνω :P

      Διαγραφή
    7. Ε ρε συ είναι σαν να έρθει ένας ξένος και να σου λέει ότι είναι ο φίλος σου που μεγαλώσατε μαζί...δεν γίνεται! :Ρ

      Διαγραφή
    8. Πωωπωω..το έθεσες τέλεια!!... Ακριβώς!!!

      Διαγραφή
    9. έτσι ακριβώς νιώθω για εκείνες τις ταινίες, ότι είναι οι παιδικοί μου φίλοι ;)

      Διαγραφή
  2. Μα έτσι είναι...Μεγαλώσαμε με αυτές... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή