Home Alone

Μίνι ρεβεγιόν

Όταν η παραμονή των Χριστουγέννων σε βρίσκει στο πολυπόθητο ρεπό σου, το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να κλειστείς στο σπίτι και να χουχουλιάσεις με πιτζάμες, κρασί, τσιγάρο και ταινίες. Αραλίκι δίχως αύριο. 

Κλείσε το κινητό, πέτα το μακριά σου και αφιέρωσε ένα βράδυ στον εαυτό σου και μόνο. Καλά τα κλαμπάκια, αλλά τίποτε δε συγκρίνεται με την απόλαυση της χνουδωτής κουβέρτας και της πλεκτής παντοφλο-μπότας.

Το φαγητό, φυσικά, δε μπορεί να λείπει από το μικρό σου ρεβεγιόν. Το μενού ποικίλει, από συνοδευτικά κρασιού, μέχρι ολοκληρωμένο δείπνο. Η επιλογή δική σου, μα αν θες τη γνώμη μου, αξίζει να κακομάθεις τον εαυτό σου και να ντύσεις τη βραδιά σου με λίγη χολλιγουντιανή λάμψη.

Το δικό μου χριστουγεννιάτικο δείπνο ξεκίνησε από νωρίς, και πιο συγκεκριμένα από το μεσημέρι που ξεκίνησαν οι μαγειρικές μου περιπέτειες, αγκαλιά μ' ένα μπουκάλι κρασί που έγραφε τ' όνομά μου. Το εορταστικό μενού χουχουλιάσματος, με ισόποσες δόσεις απλού και επίσημου, αποτελείτο από μερικά από τα αγαπημένα μου φαγητά.

Τι πιο ταιριαστό για πρώτο πιάτο από βελουτέ κολοκυθόσουπα;

(Απαραίτητο συνοδευτικό φρεσκοψημένα κρουτόν με σκόρδο και τυρί)

Το κυρίως πιάτο συνετέθη από schnitzel

(αγαπημένη βιεννέζικη λιχουδιά)

και πατάτες γεμιστές 

(ο παράδεισος της θερμίδας, με κρέμα γάλακτος, ζαμπόν και τριμμένο τυρί)

Το επιδόρπιο μου ήταν, εννοείται, τα σπιτικά μου μελομακάρονα, 

σε σχήμα χριστουγεννιάτικου δέντρου

-σε ποσότητες που ντρέπομαι να ομολογήσω.

Το εορταστικό πρόγραμμα της οθόνης μου ξεκίνησε με το Christmas Special της αγαπημένης μου σειράς, Supernatural, "A Very Supernatural Christmas", το οποίο αποτελεί το πιο αγαπημένο μου χριστουγεννιάτικο επεισόδιο και συνάμα κάτι σαν εναρκτήρια τελετή εορτασμού των Χριστουγέννων. Στη συνέχεια, είδα δύο χριστουγεννιάτικες ταινίες, τη μία μετά την άλλη(μία εκ των οποίων βασισμένη στη χριστουγεννιάτικη ιστορία του Ντίκενς). Για το φινάλε άλλαξα τελείως κλίμα και παρακολούθησα ξανά Supernatural, αυτή τη φορά δίχως εορταστικό περιεχόμενο (γιατί γιόλο). 

Τα ευτράπελα όπως πάντα μπόλικα, με αποκορύφωμα την εκτόξευση ενός βραστού παντζαριού στο στήθος μου, το οποίο λέρωσε το φανελάκι (ο Θεός με φώτισε και είχα βγάλει τη μπλούζα για να ζυμώσω το τσουρέκι) και τη ρόμπα μου με έναν πορφυρό λεκέ σαν να είχα μαχαιρωθεί -ή σαν να είχα μαχαιρώσει κάποιον. Πολύ Christmas mood, ξέρω.

Πριν από μερικά χρόνια μου φαινόταν αδιανόητο να κλειστώ σπίτι παραμονή Χριστουγέννων και συνακόλουθα μου φαινόταν μίζερο να κάνω μοναχικό ρεβεγιόν... Μα κοίτα που μεγάλωσα και προτιμώ να χουχουλιάσω με την ησυχία μου, παρά να δω κόσμο. Οι γιορτινές ημέρες με απωθούν. Καλύτερα να βγω και να γιορτάσω τις πιο άκυρες ημέρες, παρά εκείνες τις ημέρες που "επιβάλλεται" να βγεις, να δεις κόσμο, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. 

Προτιμώ να είμαι ένα μικρό πράσινο Grinch στη σπηλιά μου, ενώ οι Whos συνωστίζονται σε κλαμπ νομίζοντας ότι διασκεδάζουν. Κουβέρτα μου, I love you!

Ho Ho Ho 

Merry Christmas!