Ξανά στην αρχή ο χρόνος γυρνά

EDITORIAL

❆ Ξανά στην αρχή ο χρόνος γυρνά

το έλκηθρο εκεί, τ' αστέρια περνά

Ο Άη Βασίλης πάλι θα 'ρθει. ❆

Τελευταίες ώρες του 2015 κι εμείς ξεκινάμε την τελετή υποδοχής του νέου έτους μ' ένα ιδιαίτερο brunch στολισμένο με παγιέτες και γιορτινές γιρλάντες. 

Πολύσπορα κουλούρια, αλμυρά πιτάκια, lebkuchen, κρουασάν βοτύρου... Μικρές νοστιμιές από το φούρνο συνέθεσαν το μικρό μας μπουφέ, συνθέτοντας μία παλέτα αλμυρών και γλυκών γεύσεων για όλα τα γούστα. 

Στο δικό μου brunch, ο cappuccino παντρεύεται τη σαμπάνια και δημιουργούν ένα ζεύγος αντιθέσεων αποτελούμενο από τις αγαπημένες μου κακές συνήθειες -εκείνες τις κακές συνήθειες που θα με ακολουθήσουν και το 2016. Το τελευταίο πρωινό του απερχόμενου έτους πρέπει να είναι εντυπωσιακό και μαγικό. Να λούζει την πεζή μας πραγματικότητα με αστερόσκονη και τις ελπίδες για μια νέα, ανεπανάληπτη χρονιά.

Πρωτοχρονιά σημαίνει νέα αρχή, και το χρίσμα στα νέα ξεκινήματα δίνει ο έναστρος ουρανός, εμφιαλωμένος για να χωρά η μαγεία του σε μία φιάλη. Στις φυσαλίδες του αφρώδους οίνου γευόμαστε όλες τις πιθανότητες και τις ευκαιρίες της νέας χρονιάς. Περιπέτειες που περιμένουν να βιωθούν και να γίνουν ιστορίες -ιστορίες που θα διηγηθούμε στο ρεβεγιόν της επόμενης χρονιάς.

Το έθιμο σήμερα επιβάλλει να φορέσουμε κάτι καινούριο και κάτι κόκκινο· έτσι συνέθεσα κι εγώ το πρωτοχρονιάτικο μου λουκ σήμερα, εγκαινιάζοντας το δώρο γενεθλίων που έκανα στον εαυτό μου φέτος -ένα ζευγάρι μαύρες flat δερμάτινες μπότες, που φτάνουν πάνω από το γόνατο. Τη γιορτινή μου εμφάνιση συμπληρώνουν το γούρι μου από την Πρωτοχρονιά του 2014 -μια μαύρη φούστα, σε ίσια γραμμή, στολισμένη με μαύρα στρας- κι ένα χαχόλικο λευκό πλεκτό πουλοβεράκι. Η πλεκτή μου εσάρπα -από μαλλί μαύρο με χιλιάδες μικροσκοπικά στρας- τυλίγει τους ώμους μου και με κρατάει ζεστή, ενώ η θερμοκρασία έξω πέφτει υπό το μηδέν. Αξεσουάρ κλειδί το κατακόκκινο κραγιόν μου, αλλά και τα επώνυμα γυαλιά ηλίου μου· που δε σκοπεύω να αποχωριστώ μέχρι αργά το βράδυ(ένα μικρό inside joke που σχετίζεται εν μέρει με το χριστουγεννιάτικο ατύχημα των γυαλιών μου, που με άφησε "αόμματη" γιορτάρες ημέρες).

Οι ώρες περνούν και η όρεξη ανοίγει. Μία σαλάτα του Καίσαρα κοσμεί πλέον το πρωινό μας τραπέζι. Το brunch τείνει όλο και περισσότερο να γίνει lunch, ενώ η σαμπάνια συνεχίζει να ρέει άφθονη. Τα εμφιαλωμένα άστρα κρατούν πρωταγωνιστικό ρόλο στη μικρή μας γιορτή. Ένα πιάτο τυριών κάνει την εμφάνισή του, από κοινού με ξηρούς καρπούς και ζεστά κάστανα. 

Τα χείλη μου αφήνουν κατακόκκινα φιλιά στο κολονάτο ποτήρι μου. Το δικό μου πρωτοχρονιάτικο φιλί θα είναι με το ποτό μου. Ή, πιο σωστά, τα ποτά μου. Πληθυντικός αριθμός. Το πορφυρό μου κραγιόν θα χρειαστεί ανανέωση πολλές φορές απόψε.

Τρέχουν οι ώρες και τα λεπτά. Η νύχτα πέφτει και ο ουρανός φοράει νωχελικά το μαύρο του πέπλο. 

Σαν την ολόλαμπρη ξαστεριά του παγετού, διαγράφεται στα ποτήρια η μαγεία του αφρώδους οίνου, που με το "ποπ" του φελλού του συνθέτει την αποψινή μουσική της νυχτιάς.

Αφρός και χρυσοκίτρινο υγρό χύνεται στα ποτήρια μας, και μία ποσότητα που, ανεξήγητα πώς, χύνεται πάντοτε κατά λάθος στο πάτωμα -το γνωστό "γούρι". 

Λαχταριστά φαγητά βγαίνουν από την κουζίνα, που τέτοιες ημέρες δουλεύει υπερωρίες. Μια ατέλειωτη παρέλαση νοστιμιών. Τραπέζια στρώνονται. Φιάλες αλκοόλ κατακλύζουν τους μπουφέδες και σαμπάνιες μπαίνουν στον πάγο.

Οικοδεσπότες και καλεσμένοι φορούν τα καλά τους και τα πρόσωπά τους κοσμούν γιορτινά χαμόγελα. Παπούτσια γυαλίζονται για το παραδοσιακό ποδαρικό. 

Αφίξεις αγαπημένων προσώπων. Φίλοι και συγγενείς μαζεύονται κάτω από την ίδια στέγη. Φιλιά, αγκαλιές και εγκάρδιες ευχές συμπληρώνουν το πρωτοχρονιάτικο κολλάζ. Μελωδίες, γέλια και φωνές απλώνονται σε όλες τις γειτονιές. 

Τικ τακ, τικ τακ. Οι λεπτοδείκτες του ρολογιού χορεύουν το εορταστικό τους ταγκό. Κοντεύουν μεσάνυχτα.

Αυτοσχέδιοι Άγιοι Βασίληδες ξεπαγιάζουν στα αντικρινά μπαλκόνια, περιμένοντας να κάνουν τη μεγάλη είσοδο που σχεδιάστηκε αποκλειστικά για κάποια παιδικά χαμόγελα. 

Το ρολόι χτυπάει μεσάνυχτα. Πυροτεχνήματα χρωματίζουν το νυχτερινό ουρανό και αντηχούν παντού σαν το καρδιοχτύπι του νεογέννητου έτους.

Βασιλόπιτες λαμβάνουν περίοπτη θέση στα τραπέζια και κόβονται σε κομμάτια που αφιερώνονται σε παρουσίες και ηχηρές απουσίες. Ένα λεπτό σιγής, συγκίνησης και περισυλλογής για όλους όσους δε θα παρευρεθούν ξανά στο πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν. Ένα λεπτό μονάχα και το πανηγυρικό κλίμα επιστρέφει. Κατόπιν, τα κομμάτια βασιλόπιτας διαλύονται όλως διόλου, σ' ένα κυνήγι για τον πρωτοχρονιάτικο θησαυρό που λέγεται "φλουρί". Ένας ο τυχερός που το γλυκό του Αγίου Βασίλη ευνοεί και σύμφωνα με το έθιμο του χαρίζει τύχη για τη νέα χρονιά.

Φελλοί σαμπάνιας πετάγονται ξανά και ο εορτασμός συνεχίζεται μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Καλή Χρονιά!