Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Damn you

18.01.13

6 μήνες μετά...
Σήμερα σε σκέφτηκα ξανά μετά από έξι μήνες. Δεν ξέρω γιατί· έτσι, ασυναίσθητα. Για μια στιγμή. Ήταν μία συγκεχυμένη σκέψη. Σαν να βρέθηκες εκεί παρεμπιπτόντως. Πού άραγε να κρύβεσαι και να στοιχειώνεις το μυαλό μου; Κοιτάω την ημερομηνία κι εκείνη την προηγούμενη ανάρτηση. Έξι μήνες ακριβώς. Κι όμως ήταν τυχαίο. Λες κι εκεί που σκάλιζα το μυαλό μου άνοιξα κατά λάθος ένα συρτάρι και από εκεί ξεπήδησες εσύ. Χυδαία, με τη δική σου αναίδεια, με ανάγκασες να σε φέρω στη σκέψη μου ξανά. Διεκδίκησες μια θέση στη ζωή μου. Με τη γνωστή σου αλαζονεία, χωρίς να με ρωτήσεις πριν αν το ήθελα. Δεν σου κρύβω ότι με πείραξε.
Η θύμηση σου με αναστατώνει. Ακόμη. Κι ας πέρασε τόσος καιρός. Πλέον δε σε σκέφτομαι με επιθυμία. Εδώ και χρόνια έχει σταματήσει αυτό. Νιώθω, αντίθετα, μια απροσδιόριστη οργή. Όχι, δε σε μισώ. Μα, ίσως, να...σε αντιπαθώ λιγάκι. Δεν ξέρω..
Ίσως να μη φταις εσύ. Ίσως απλά να σκέφτομαι εκείνο το κορίτσι. Εμένα, πριν χρόνια. Αυτή την αγέραστη ανάμνηση. Νιώθω σαν να πέρασαν αιώνες από τότε. Είμαι μια άλλη πια. Κι εκεί που νιώθω πλήρης, αυτές οι μικρές εκλάμψεις μου θυμίζουν ότι τότε ήμουν πιο ευτυχισμένη. Ανέμελη. Κι ας είχα μόνο μια φενάκη στη ζωή μου. Πώς το είπε ο Σεφέρης; Ένα πουκάμισο αδειανό. Τίποτα -κι ήταν τα πάντα. Και να με, τώρα, ολόκληρη γυναίκα και δεν μπορώ ν' ανοίξω την καρδιά μου. Πώς το έκανα τότε; Μήπως δεν θέλω πια;
Τι μ' έκανες να σκέφτομαι πάλι απόψε; Σαν να ξετυλίχθηκε ξανά μπροστά μου το κουβάρι κάθε αποτυχίας που είχα στη ζωή μου. Έτσι με κάνεις να νιώθω. Σαν να πρόδωσα εκείνο το κορίτσι, τον εαυτό μου. Μάλλον φταίω εγώ. Ίσως σε χρησιμοποιώ σαν αφορμή, εκείνος που θα του φορτώσω την ευθύνη. Που σκέφτομαι έτσι. Γιατί εγώ τα έχω βρει με τον εαυτό μου. Όχι; Γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου; Δε θέλω να πω ότι σε μισώ. Μάλλον μισώ τον εαυτό μου. Κάποιος άλλος πρέπει να φταίει. Όχι εγώ.
Γιατί χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο; Γιατί νιώθω τόσο καλά όταν σταματάω...


I pray your life is sweet, you fucker.

Damn you.

19 σχόλια:

  1. Aχ...Με έκανες να ανάψω τσιγάρο μετά από αυτή την ανάρτηση....!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Και μια που το θυμήθηκα..να κανονίσουμε κάποια στιγμή τη συνδιάσκεψη μέσω σκάιπ που λέγαμε ;)

      Διαγραφή
    2. Και τώρα πες μου ότι δεν έχουμε τηλεπάθεια...Πριν λίγη ώρα σε έψαξα στο σκάιπ και σου έστειλα αίτημα...:P

      Διαγραφή
    3. χαχαχαχαχα εντάξει, είσαι θεά! κάτι έγινε αυτές τις μέρες, εκπέμπουμε στην ίδια συχνότητα ;)

      Διαγραφή
    4. Χαχα...ισχύει....Μακάρι να συνεχίσει :P

      Διαγραφή
    5. ναι, είναι όμορφο να επικοινωνείς τόσο καλά με κάποιον ακόμη κι αν δεν έχετε συναντηθεί ποτέ... :)

      λοιπόν πριν λίγες μέρες ενώ έβρεχε έσβησαν όλα τα φώτα στο δρόμο και η λάμπα στο πορτατιφ μου τρεμόπαιζε όλη νύχτα(τώρα είναι μια χαρά η λάμπα) ή φαντάσματα ήταν ή ο Χάρι Πότερ με τον αναπτήρα του Νταμπλντορ..αν σου συνέβη κι εσένα κάτι τέτοιο βρήκα την εξήγηση χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα :Ρ

      Διαγραφή
  3. Χαχαχα...Εμένα χθες κατά τις 4 που γύρισα σπίτι ενώ στο δρόμο είχε απόλυτη ησυχία, μόλις πέρασα δίπλα από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς άρχισαν να δουλεύουν οι μηχανές για τα ψυγεία και έκαναν τόσο θόρυβο που πετάχτηκα... Μα τη στιγμή που πέρασα από μπροστά ρε συ...:P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να τα! όλα εξηγούνται! χαχαχαχα
      πωω τι μου θύμισες τώρα...1ο έτος κομοτηνή βλέπουμε θρίλερ με την κολλητή μου κι ενώ εκείνη φοβάται κι εγώ κλασικά αναίσθητη στα καλά καθούμενα ανοίγει μόνο του ο απορροφητήρας στην κουζίνα(για να καταλάβεις το σπίτι: καναπές -δίπλα ψυγείο - δίπλα απορροφητήρας) μιλάμε ακόμη κι εγώ κοψοχολιάστηκα!!!χαχαχαχα

      Διαγραφή
    2. χαχαχαχα....Σοβαρά;;; χαχαχχαχαχα...Κοίτα μεταξύ μας το να ανοίγει μόνος του ο απορροφητήρας δεν είναι φυσιολογικό...Έβαλες αλάτι στις πόρτες και τα παράθυρα μετά ; :PPP

      Διαγραφή
  4. χαχαχαχα άσε ήταν αξέχαστη εμπειρία!!! τα πάντα λέει: αλάτι, ασήμι, dead man's blood, angel blade!!! χαχαχαχαχαχαχ

    τουλάχιστον με τόσο αλάτι που τρώω καθημερινά δεν υπάρχει περίπτωση να με αγγίξουν -βγαίνει κι απ' τους πόρους μου :ΡΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχαχαχα...Με μυρίζουν από χιλιόμετρα λέει :PPP

      Διαγραφή
    2. ωχωω! άνετα!! χαχαχαχαχα


      όχι σκόρδα και μαλακίες που λέει ο μπραμ στόκερ :ΡΡ

      Διαγραφή
  5. Αχ εκεί προς το τέλος ειδικά.. Αχ τι μας κάνεις! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για σένα δεν είχα καμία αμφιβολία ότι θα σε επηρεάσει! χαχαχαχα

      Διαγραφή