Εμπορευματοποίηση της διανόησης

EDITORIAL

Πρόσφατα μια φίλη με ρώτησε αν σκέφτηκα να προσθέσω διαφημίσεις στο μπλογκ μου, ώστε να αποκομίσω ένα μικρό κέρδος από αυτό. Η απάντηση μου ήταν σαφώς κατηγορηματική καθώς δεν πρόκειται απλά για μια απασχόληση να περνάει η ώρα μου. Το ιστολόγιο μου είναι ο παράδεισος μου, κάτι που έχω φτιάξει καταρχήν για μένα. Το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο, το ησυχαστήριο μου. Οπότε σε καμία περίπτωση δε θα δεχόμουν να γεμίσει με εκνευριστικές διαφημίσεις που δεν σ' αφήνουν σε ησυχία και που πολύ συχνά καμία σχέση δεν έχουν με τις ιδέες και πεποιθήσεις του μπλόγκερ. Για τον απλούστατο λόγο ότι εδώ μέσα μπαίνω για να χαλαρώσω, όχι να εκνευριστώ επειδή θα πρέπει να αντιμετωπίζω κάθε τρεις και λίγο όλα αυτά τα ανεπιθύμητα παράθυρα. Φυσικά, ωστόσο, με έβαλε σε σκέψεις.. Για τα πάντα. Αφενός, ότι με την οικονομική κρίση και την ανεργία, αν έπαιρνα αυτή την απόφαση, θα ήταν μια εύκολη λύση για να ασχολούμαι "επαγγελματικά" με κάτι. Αφετέρου, ότι ακόμη κι αν επέλεγα να υποβάλλω τους πολυαγαπημένους αναγνώστες μου σε αυτή την ταλαιπωρία, πώς θα ήμουν σίγουρη ότι θα συνέχιζαν να επισκέπτονται τη σελίδα μου; Θα ήταν άδεια χωρίς την αγάπη και τα σχόλια σας. Βέβαια, αφού αρνούμαι να προβώ σε αυτή την πράξη, δεν υπάρχει νόημα να τα σκέφτομαι αυτά. Αλλά κράτησα το καλύτερο για το τέλος. Την πιο πολύπλοκη σκέψη. Μια απορία ουσιαστικά.. Βλέπετε μπορώ να καταλάβω την εμπορευματοποίηση μιας σελίδας που όσο να 'ναι έχει ένα κόστος συντήρησης(πχ επίσημα fan pages και σελίδες με online ταινίες) αλλά σε ένα ιστολόγιο στο οποίο το μόνο που αφιερώνεις είναι ο χρόνος και το μεράκι σου, με τι κριτήρια προχωράς στην εμπορευματοποίηση του; Γιατί άραγε να ευτελίζεις το προσωπικό σου δημιούργημα; That's what I was thinking about people..