Γλωσσοδέτες

Λύνεται η γλώσσα τους μα και το γέλιο τους!

.

Δεν το γνωρίζουν πολλοί, αλλά οι γλωσσοδέτες χρησιμοποιούνται συχνά από παιδαγωγούς ως είδος προφορικού λόγου για να βοηθήσει τα παιδιά να κατακτήσουν την προφορική επάρκεια στη γλώσσα, να εξασκήσουν τη μνήμη τους, να καταλάβουν το μέτρο και τον ρυθμό και να βελτιώσουν την άρθρωση τους. Εκτός αυτού, μπορεί να το εκλάβουν σαν παιχνίδι ενώ στην ουσία πρόκειται για σημαντική άσκηση και μέσο διδασκαλίας κατ' επέκτασιν. Δεν είναι τυχαίο ότι και στη δική μου πρακτική κάποιες ομάδες δίδαξαν γλωσσοδέτες. Στον κλάδο της παιδαγωγικής εντοπίζουμε τη θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης, σύμφωνα με την οποία ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο να μαθαίνει νέα πράγματα. Με άλλα λόγια έχει περισσότερο αναπτυγμένη μια πλευρά της νοημοσύνης του από μία άλλη. Έτσι, καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο κάποιος είναι καλός για παράδειγμα στους γλωσσοδέτες(μια που έπιασα αυτό το θέμα τώρα) ενώ κάποιος άλλος δεν είναι. Η θεωρία αυτή ξεχωρίζει 8 κατηγορίες: τη γλωσσική, τη λογικομαθηματική, τη χωρική, την κιναισθητική, τη μουσική, την ενδοπροσωπική, τη διαπροσωπική και τη νατουραλιστική. Η ικανότητα ευκολότερης απομνημόνευσης γλωσσοδετών ανήκει στην πρώτη κατηγορία, τη γλωσσική. Δε θα επεκταθώ περισσότερο, απλά θα αναφέρω ότι ως προς τους γλωσσοδέτες πολύ πιθανό είναι να υπάρχει και μία ακόμη εξήγηση, η οποία αναφέρεται στο λόγο που μπορούμε να αρθρώσουμε κάποιους γλωσσοδέτες αλλά δε μπορούμε να αρθρώσουμε άλλους. Η εξήγηση αυτή απ' ότι έχω καταλάβει εντοπίζεται στην ανατομία, ωστόσο ο κλάδος αυτός εντελώς εκτός του αντικειμένου μου οπότε δε θα το αναλύσω περαιτέρω(μόνο θα σημειώσω κάτι τελευταίο που μάλλον έχει μια μικρή σχέση με αυτό, ότι δηλαδή, σύμφωνα με τον κλάδο της γλωσσολογίας που ασχολείται με την ιστορία και τη γεωγραφική τοποθέτηση των ομιλητών, ότι ο τρόπος εκφοράς της γλώσσας έχει μεγάλη σχέση με τη θερμοκρασία του τόπου στην οποία κατοικούν οι ομιλητές της πχ τα ρωσικά έχουν πολλά σύμφωνα κι ελάχιστα φωνήεντα στην προφορά έτσι ώστε να μη χρειάζεται να ανοίγουν πολύ το στόμα και να κρυώνουν. Αντίστοιχα τα αραβικά έχουν πολλά φωνήεντα επειδή ακριβώς χρειάζονται τον επιπλέον αέρα που παίρνουν καθώς μιλούν. Άρα υποθέτω κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με την ανατομία τους, που επηρεάζει τον τρόπο εκφοράς της γλώσσας).

Μπορείτε, λοιπόν, να καταλάβετε τη χαρά μου -και τους λόγους που έσπευσα να το αναδημοσιεύσω- όταν συνάντησα διαδικτυακά και εντελώς τυχαία την παρακάτω ανάρτηση.

Ας μάθουμε γλωσσοδέτες σε παιδιά από μικρή ηλικία. Είναι δημιουργικό (τα βοηθάει στην άρθρωση), νιώθουν υπερήφανα όταν τα καταφέρνουν και γελάνε πολύ μεταξύ τους και μαζί μου!

• Άσπρη πέτρα ξέξασπρη κι απ' τον ήλιο ξεξασπρότερη.
• Κοράλι ψιλοκόραλο και ψιλοκοραλάκι.
• Μια πάπια, μα ποια πάπια; Μια πάπια με παπιά.
• Μια τίγρη με τρία τιγράκια.
• Ο παπάς ο παχύς, έφαγε παχιά φακή. Γιατί παπά παχύ έφαγες παχιά φακή;
• Το ξίδι του Ξέρξη ξίδιασε.
• Της καρέκλας το ποδάρι, ξεκαρεκλοποδαρώθηκε ποιος το ξεκαρεκλοποδιάριασε ο ξεκαρεκλοποδαράς.
• Ο τζίτζιρας ο μίτζιρας ο τζιτζιμιτζιχότζιρας, ανέβηκε στη τζιτζιριά στη μιτζιριά στη τζιτζιμιτζιχοτζιριά, να κόψει τζίτζιρα μίτζιρα τζιτζιμιτζιχότζιρα.
• Νερό, λινάρι, νερολίναρο, νεροκαθαρολίναρο.
• Καλημέρα καμηλάρη, καμηλάρη καλημέρα.
• Η συκιά μας η διπλή, η διπλογυριστή, κάνει τα σύκα τα διπλά, τα διπλογυρι-γυριστά. Πάει ο σκύλος ο διπλός, ο διπλογυρι-γυριστός, να φάει τα σύκα τα διπλά, τα διπλογυρι-γυριστά.
• Βαρέλι νεροβάρελο, ποιος σε νεροβαρελόδενε;- Του νεροβαρελοδέτη ο γιος.
• Εκκλησούλα μολυβδοκολοπελεκητή, ποιος σε μολυβδοκολοπελεκητούσε; Ο γιος του μολυβδοκολοπελεκητή.
• Ο γιος του Ρουμπή, του Κουμπή, του ρουμποκομπολογή, βγήκε να ρουμπέψει, να κουμπέψει, να ρουμποκομπολογέψει, και τον πιάσαν οι ρουμπήδες, οι κουμπήδες, οι ρουμποκομπολογήδες.
• Κάστανα βραστά σκαστά με τη βραστή σκαστή κουτάλα.
• Πίτα σπανακόπιτα σπανακολαδοφραγκοσυκοπαντζαροκολοκυθόπιτα.
• Σιδηροδρομικός σταθμός του Σιδηροκάστρου.

Θέλετε να μάθετε περισσότερους γλωσσοδέτες;
Δείτε στο el.wikiquote.org/γλωσσοδέτες

ΠΗΓΗ: Γλωσσοδέτες για να μαθαίνουν τα μικρά μας και να εξασκούμαστε εμείς