Ανοιχτοί Λογαριασμοί

19.07.2013

Καλώς ήρθατε! Καιρό είχαμε να σας δούμε..

Άλλος ένας χρόνος πέρασε. Πόσος καιρός από τότε..

Από μακριά φαντάζουν αιώνες. Μαθήτρια τότε. Τελειόφοιτη του πανεπιστημίου πια. Το γαϊτανάκι μας κρατάει πέντε χρόνια και κάτι. Κι όμως.. Παρόλο που δε σε θέλω -είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο αυτό- είναι στιγμές που πιάνω τον εαυτό μου να σε σκέφτεται. Κάποια τραγούδια ακόμη μου θυμίζουν εσένα. Ακόμη με αναστατώνεις. Και χωρίς να σε δω. Η θύμηση σου ακόμη με επηρεάζει.

Άραγε τι με έσπρωξε να γράψω για σένα μετά από τόσο καιρό που έχω να σε συναντήσω;

Ίσως έχεις αυτό το κάτι που με κάνει να σκαλώνω -δύσκολα εντυπωσιάζομαι από κάποιον. Ίσως να φταίει που θέλω να γυρίσω σ' εκείνη την περίοδο -πλέον νιώθω κουρασμένη και γριά. Καλώς ή κακώς ήσουν κομμάτι της καλύτερης περιόδου της ζωής μου. Δεν είσαι του γούστου μου -για να είμαι ειλικρινής, για τα δικά μου κριτήρια σε βρίσκω άσχημο. Κι είναι κι όλα αυτά τα ενοχλητικά στοιχεία του χαρακτήρα σου, που τα μισώ. Εκτός αυτού, είσαι εξωφρενικά γρουσούζης. Μια μέρα να σε δω, θα πάει όλη η βδομάδα μου στραβά. Και για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομα τους, είναι κι αυτό που μ' εκνευρίζει η ίδια σου η ύπαρξη. Μου είσαι εξοργιστικά ελκυστικός -δεν ξέρω πως γίνεται αυτό. Αλλά... Κάτι μου κάνεις και τόσα χρόνια μετά υπάρχουν ακόμη στιγμές που σε σκέφτομαι.

Ίσως να είναι βέβαια και το απωθημένο. Όλα τελείωσαν πριν προλάβουν καλά-καλά ν' αρχίσουν. Κι εγώ, σαν γραμματόσημο, κόλλησα μόλις με έφτυσες. Μπορεί και να μου άξιζε, για τη χρονοκαθυστέρηση μου σε άλλες σχέσεις μου. Κι όσες φορές σε έφτυσα, ασχολήθηκες εσύ μαζί μου. Το φλερτ μας έμοιαζε με παιχνίδια μυαλού. Σιωπηλό, αναίμακτο, δίχως συναισθηματισμούς. Όλα γινόταν υπόγεια. Σαν να μην ήταν κάτι ερωτικό ο στόχος μας, απλώς το ποιος θα επιβληθεί. Η αδρεναλίνη. Πολύ πιθανόν γι' αυτό να μην πήγε ποτέ η σχέση μας εκεί. Δεν είμαστε εραστές, ούτε καν φίλοι. Κάτι παραπάνω ίσως από απλοί γνωστοί.

Κάποιος ίσως μου πει ότι δε σ' έχω ξεπεράσει ακόμη. Το θέμα, όμως, είναι ότι δε θέλω να είμαι μαζί σου. Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές να ερχόσουν και να μου ζητούσες να είμαστε μαζί, θα έλεγα ένα μεγάλο και βαρυσήμαντο “όχι”. Κι εκείνες οι στιγμές που σε σκέφτομαι διαρκούν ελάχιστα. Όταν ήμουν ερωτευμένη σκεφτόμουν τον άλλο συνέχεια. Εσένα ζήτημα να σε σκεφτώ 10 μέρες το χρόνο. Μπορεί και λιγότερο. Άσε που μία μέρα σε σκέφτομαι και την επόμενη μου είσαι αδιάφορος. Γελάω εγώ η ίδια με τις σκέψεις μου.

Ίσως να φταίνε οι συμπτώσεις που με μπερδεύουν. Ενώ εμείς πλέον δε θέλουμε -κανένας απ' τους δύο, είμαι σίγουρη- το σύμπαν μου στέλνει απανωτά σημάδια. Κάποιος εκεί πάνω με περιπαίζει. Έχουμε τόσα κοινά που η ειρωνεία της ζωής μας γίνεται ενοχλητική. Ενώ κάνουμε τη ζωή μας χωριστά, κάτι συμβαίνει και οι δρόμοι μας διασταυρώνονται. Ενώ σ' έχω ξεχάσει παντελώς, σε βρίσκω ξαφνικά μπροστά μου. Χωρίς να ασχολείται ο ένας με τον άλλο, κάπως βρισκόμαστε στο ίδιο μέρος την ίδια στιγμή. Και μετά χανόμαστε ξανά για μήνες..

Ειλικρινά, ακόμη κι εδώ που είμαι τώρα, στο χωριό, φοβάμαι πως θα γυρίσω ξαφνικά μια μέρα και θα σε βρω μπροστά μου. Ο κόσμος είναι πολύ μικρός ή κάτι παίζεται εδώ; Έχω αρχίσει να πιστεύω πως κάποια στιγμή, χρόνια μετά, θα παίξουμε μεγάλο ρόλο ο ένας στη ζωή του άλλου. Όχι ερωτικό, αυτό έχει τελειώσει προ πολλού. Κάτι πολύ διαφορετικό -και φαινομενικά άσχετο- νομίζω πως θα ανακατέψει και πάλι τις ζωές μας. Από την άλλη, η συχνή σου παρουσία μπορεί να είναι ένα σύμβολο. Ένα μήνυμα που κάποιος προσπαθεί να μου περάσει με πλάγιο τρόπο. Όχι για σένα, ούτε για κάτι που τελείωσε και για τους δυο. Μα μια προειδοποίηση για άλλες σχέσεις μου.

Κι ίσως -η πιο απλή εξήγηση- να νιώθω μόνη. Να μου λείπει εκείνο το συναίσθημα. Της ενθουσιασμένης έφηβης. Της νεαρής κοπέλας που κάνει γνωριμίες και φλερτάρει. Που νιώθει επιθυμητή. Χωρίς προβλήματα. Της κοπέλας πριν κάνει τα μεγαλύτερα λάθη της φοιτητικής της ζωής, που της κόστισαν 2 απ' τα καλύτερα της χρόνια. Λάθη που αυτή τη στιγμή κατηγορώ για τη χαμένη μου ευτυχία.

Ίσως με αυτή την ανάμνηση να είμαι ακόμη ερωτευμένη. Όχι τη δική σου, μα τη δική μου.

Εγώ, να νιώθω νέα και ζωντανή. Ελεύθερη.

Δε σε θέλω. Δε με θες. Κι όμως.. Γιατί έχουμε ακόμη ανοιχτούς λογαριασμούς;

Σε θυμάμαι που να πάρει