Breakfast in bed

EDITORIAL

Πρωινό στο κρεβάτι σήμερα για μία μπλόγκερ που χουζουρεύει μέχρι τα βαθιά μεσημέρια. Πιτζαμωμένη και τυλιγμένη με τη ζεστή μου ρόμπα, αγκαλιά με το λάπτοπ μου, που πάλι δουλεύει υπερωρίες. Έδωσα χθες μια υπόσχεση. Να καταπιέσω το inner Grinch μου και να γράψω αυτή τη βδομάδα για βαλεντίνους, αγάπες και λουλούδια. Μια πρόκληση εφάμιλλη του ice bucket challenge για το μυαλό μου, που τούτες τις μέρες αντιμετωπίζει τη ζωή με λίγη παραπάνω «αισιοδοξία» από τον Μπουκόφσκι και τον Χέμινγουεϊ(ο νοών νοείτω).

Αντιμετωπίζοντας, λοιπόν, την Valentine's Day Challenge μου σαν κάθε άλλη challenge που έχω θέσει στον εαυτό μου, κάθομαι απέναντι από την οθόνη του λάπτοπ αμετάκλητα αποφασισμένη να γεμίσω τη μπλογκόσφαιρα με καρδούλες και «ζουζουνοξεράσματα». Είναι θέμα εγωισμού.

Γεμίζω με νερό μια κούπα, που ούτε θυμάμαι πια πώς βρέθηκε στην κατοχή μου. Ένα από τα «ερωτιάρικα» φλυτζάνια μου. με χερούλι σε σχήμα άλικης καρδιάς και μια μικρή πορσελάνινη καρδιά που κρέμεται απ' το χείλος του με κόκκινη κορδέλα.  

Στο καυτό υγρό βυθίζω ένα φακελάκι ευωδιαστού τσαγιού, και το άρωμα πορφυρών φρούτων του δάσους απλώνεται παντού. Ας κάνω ένα μικρό tea party πριν το μεσημεριανό. 

Φρεσκοψημένα cupcakes με κομματάκια σοκολάτας συνοδεύουν το αφέψημά μου· κι ένα βιβλίο ανοιχτό, έτοιμο να με ταξιδέψει στα πέρατα του κόσμου. Στη σκωτσέζικη εξοχή, που τη ραπίζει αδιάκοπα η βροχή. Μπροστά σ' ένα πέτρινο τζάκι, μέσα στο οποίο τριζοβολάει η φωτιά και η μυρωδιά των μουσκεμένων ξύλων έχει ποτίσει το δωμάτιο.

Καιρός ν' αρχίσω ν' ανεβάζω αναρτήσεις. Η μπλογκόσφαιρα περιμένει. Πέντε λεπτά. Πέντε λεπτάκια ακόμη. Δυο γουλιές απέμειναν ακόμη. Και να που νύχτωσε. Κι εγώ ακόμη διαβάζω. Σε πλακόστρωτες αλέες και σκοτεινά υπόγεια μονοπάτια πάλι χάθηκα και δε μπορώ να επιστρέψω πίσω. Ένα βιβλίο με αιχμαλώτισε και όμηρο με κρατάει. 

Μπορούν να περιμένουν οι αναρτήσεις του Βαλεντίνου λίγο ακόμα.

Ας πιω ακόμη ένα τσάι. Το βιβλίο με φωνάζει να επιστρέψω.