Self care tips

http://lisa-and-her-dark-paradise.tumblr.com/post/139965333256/classically-k-thewitchingcow-evalilith

* Self care is important.
Look after yourself, take time to care for yourself.
We’re here.

Γεύσης ταξίδια

Πρωινά απ' όλο τον κόσμο

Μπορείς να καταλάβεις πολλά για την κουλτούρα μίας χώρας από τις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων της. Η γαστρονομική ταυτότητα ενός λαού είναι κομμάτι της πολιτιστικής του ταυτότητας.

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι το πρωινό αποτελεί το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας. Είναι το γεύμα που θέτει τέρμα στη νυχτερινή "νηστεία" (εξ ου και ο αγγλικός όρος breakfast), το γεύμα που σε γεμίζει με ενέργεια για να ανταποκριθείς στις υποχρεώσεις σου. 

Ο τρόπος με τον οποίο επιλέγεις να απολαύσεις το πρωινό σου επί της ουσίας μαρτυρά τον τρόπο με τον οποίο επιλέγεις να ξεκινήσεις την ημέρα σου.

Γέμισε, λοιπόν, το πιάτο σου με το δικό σου αγαπημένο πρωινό κι έλα να ταξιδέψουμε στον πρωινό μπουφέ πέντε λαών και να γευτούμε...αξιοθέατα από κάθε γωνιά του πλανήτη. Γι' αυτό το ταξίδι δε θα χρειαστούμε διαβατήρια.

Καλημέρα!

Βρετανικό Πρωινό

Αν βρεθείς μπροστά σ’ένα αγγλικό πρωινό, πολύ πιθανόν να μην πιστεύουν τα μάτια σου αυτό που θα αντικρίσεις.

Φασόλια με κόκκινη σάλτσα και τηγανιτά αυγά συνοδευμένα από μπέικον είναι κάτι γνωστό για το βρετανικό πρωινό. Προσθέστε και καπνιστή ρέγκα αλλά και τις αγγλικές πίτες με γέμιση από εντόσθια προβάτου. 

Από το τραπέζι δεν λείπουν φυσικά η πουτίγκα, αποξηραμένα δαμάσκηνα, δημητριακά, ψωμί με μαρμελάδες αλλά και πόριτζ, ο χυλός από νιφάδες βρώμης που έχει κερδίσει όλο τον κόσμο. 

Γεμίστε τα ποτήρια σας με χυμό και τα φλιτζάνια σας με καφέ ή τσάι.

Τούρκικο Πρωινό

Όπως και εμείς, οι Τούρκοι είναι λάτρεις του πρωινού, το οποίο και θεωρούν σημαντικό γεύμα της ημέρας. Με τη γείτονα χώρα, μάλιστα, μοιραζόμαστε το ρητό «το πρωί πρέπει να τρως σαν βασιλιάς».

Όταν βρίσκεσαι μπροστά σ’ένα τούρκικο πρωινό, δεν ξέρεις τι να πρωτοδοκιμάσεις. Για αρχή γεμίζεις το ποτήρι σου με τσάι. Ξεχνάς τις γλυκές λιχουδιές όπως μαρμελάδες και κρουασάν και τις αντικαθιστάς με αλμυρές γεύσεις. 

Αυγά μάτια σε σαγανάκι με παστουρμά, σουτζούκι ή καβουρμά. Μενεμέν, η παραδοσιακή ομελέτα (κάτι σαν στραπατσάδα με λαχανικά). Άφθονη ντομάτα, αγγούρι, ελιές ξιδάτες, ποικιλίες τυριών και αφράτο ψωμί. 

Επίσης, αξίζει να αλείψεις την φέτα σου με καϊμάκι(το πιο παχύ και γευστικό μέρος από το βούτυρο) και μέλι.

Ασιατικό Πρωινό

Αν ψάχνεις ένα πρωινό τελείως εναλλακτικό, τότε αυτό σίγουρα είναι το ασιατικό. 

Λαός με τόσο διαφορετική γαστρονομική κουλτούρα από τη δική μας, οι Ιάπωνες, δεν παραλείπουν από το τραπέζι του πρωινού φασόλια σόγιας τουρσί, αποξηραμένα σαυρίδια αλλά και φύκια. Οι Απωανατολίτες δεν μπορούν να αποχωριστούν το ρύζι στον ατμό ή το χυλό ρυζιού. 

Γλυκές γεύσεις μην περιμένεις. Προτιμούν σαφώς καλύτερα ένα καυτερό τουρσί από τζίντζερ, παρά ένα κρουασάν ή μαρμελάδα με βούτυρο σε φρυγανισμένο ψωμάκι.

Αμερικάνικο Πρωινό

Η μέρα για τους Αμερικάνους ξεκινά σχεδόν πάντα μ’ ένα μπολ δημητριακών, δυνατό καφέ και αβγά σε όλες τις εκδοχές τους. 

Λουκάνικα και μπέικον δεν λείπουν από τις πρωινές γεύσεις τους καθώς και φρυγανισμένο ψωμί συνοδευμένο από διάφορες μαρμελάδες. 

Δεν ξεχνάμε το εθνικό πιάτο pancakes με σιρόπι σφενδάμου αλλά και τα σουσαμένια μπέιγκελ (στρογγυλά ψωμάκια εβραϊκής καταγωγής), κομμένα στην μέση και αλειμμένα με βούτυρο ή τυρί. Σερβίρονται με ποικίλες γεμίσεις. Τέλος, τα brezel σε σχήμα φιόγκου παραπέμπουν στην αμερικάνικη πολυπολιτισμικότητα, αφού έρχονται από την Γερμανία. Αλμυρό κουλούρι με ηλιοκαμμένη όψη και κόκκους αλατιού πάνω του. 

Σίγουρα θα απολαύσεις ένα χορταστικό πρωινό.

Αραβικό Πρωινό

Ένα τραπέζι αραβικού πρωινού ξεκινά με ζεστό τσάι στο φλυτζάνι ή αραβικό καφέ. 

Καθώς τα μπαχαρικά είναι αναπόσπαστο κομμάτι τους, τα καυτερά μπαχαρικά zaatar πάνω σε ξεροψημένα άζυμα ψωμάκια αλειμμένα με λάδι, είναι κύριο πιάτο στο τραπέζι τους. 

Την ίδια στιγμή θα βρείτε και μικρά πιατάκια με ελιές, μαλακά τυριά, μέλι, αραβικό χαλβά, μαρμελάδες, αβγά ομελέτα και φρέσκο ζεστό ψωμί.

Πηγή: flowmagazine.gr

I am tired.

I am tired of being a person. Not just tired of being the person I was, but any person at all. I like watching people, but I don’t like talking to them, dealing with them, pleasing them, or offending them. I am tired.  

Susan Sontag, from I, etcetera: Stories

(via mercurieux)

But I never had the chance to ask

My mother warned me about cigarettes that could cause cancer

But she never told me that self-hatred can grow faster than any tumour ever could 

My father warned me that I should never stop thinking

But he never told me that overthinking would kill my happiness 

My sister warned me about other people who might make hurtful comments about me

But she never told me that instead of hearing someone else’s voice, I’d hear my own 

My brother warned me about drugs in baggies sold on the street,

But he never told me about the ones that people put in your glass when you’re not looking 

My grandmother warned me about the devil with his tail and red horns

But she never told me about his angelic smile and dark, ocean blue eyes 

My grandfather warned me about booze that could kill

But he never told me that if you drink enough alcohol, it tastes like love 

My cousin warned me that I should love my virginity to a guy I love

But she never told me he should love me, too 

My aunt warned me that if I kept eating that much, I might vomit

But she never told me that even without eating anything, you can hang over the toilet and puke 

My baby sitter warned me that a boy could break my heart

But she never told me that if I made him mad, he’d also break my arm and nose 

My teacher warned me about dangerous men with knives that could cut my throat

But she never told me that I didn’t need these men to cut my skin 

They all warned me that I shouldn’t do dangerous things that could kill me

But I never had the chance to ask them if slitting both of my wrists vertically

And taking thirty-eight aspirins, was one of these dangerous things. 

- d.a.n. (the-fault-in-our-scars)

Social Paradox

http://kiwianaroha.tumblr.com/post/109286381420/whats-up-with-people-being-anti-abortion

Is it Brave for a Woman to Like Her Body?

I want to live in a world where it’s not radical for a woman to like her body. Where it’s not brave for a woman to wear a bikini. Where it’s not newsworthy to be fat and happy or fit or healthy. But, unfortunately we’re not there yet.
The only way to get there is to normalize it. Make it so mainstream that it becomes boring and average. So if we need to proclaim these moments as brave to encourage more women to like their bodies, then so be it.

- Is it Brave for a Woman to Like Her Body? 

(via anti-capitalistlesbianwitch)

What is irreplaceable is loved deepest.

EDITORIAL

Οι μέρες πέρασαν και κύλησε ο χρόνος,
ήρθε ο καιρός στον τόπο του εγκλήματος να επιστρέψει ο δολοφόνος...

Η τελευταία εβδομάδα ήταν το αποκορύφωμα ενός πολύ δύσκολου μήνα(και κάτι), που με έριξε στα πατώματα πριν καλά-καλά αρχίσει η νέα χρονιά. Κερασάκι στην τούρτα ένα δύσκολο "αντίο" που αναγκάστηκα να πω στο στρουμπουλό μου φιλαράκι, το γουνομπαλάκι που με παρηγορούσε με το γουργουρητό του όταν με κυρίευε το σκοτάδι του μυαλού μου.

Μα ήρθαν τα πάνω κάτω, και στη θλίψη μου προστέθηκε ένα αβάσταχτο κενό. Το κενό της δικής του απουσίας, της απουσίας του μαλλιαρού μου φίλου. Της απουσίας εκείνου το μικρού πλάσματος που έφερνε το χαμόγελο στα χείλη μου. Εκείνου του μικρού παρηγορητή, που έτρεχε να με στηρίξει όταν έπεφτα στο πάτωμα. Που μ' ένα του γουργουρητό έκανε τα πάντα να φαίνονται καλύτερα. 

Κάπου είχα διαβάσει ότι οι γάτες γουργουρίζουν όταν πονούν για να καταλαγιάσει ο πόνος. Γι' αυτό γουργούριζουν στην αγκαλιά του πονεμένου αφεντικού τους, όταν εκείνο δείχνει να πονάει. Τα σκυλιά γλύφουν τα τραύματά τους για να επουλωθούν γρηγορότερα. Γι' αυτό γλύφουν τα δάκρυα του αφεντικού τους, όταν εκείνο κλαίει. Οι ιδιοκτήτες ενός κατοικιδίου έχουν στην αγκαλιά τους ένα έμβιο παυσίπονο, τις περισσότερες φορές χωρίς καν να έχουν ιδέα για τις θεραπευτικές του ικανότητες.

Κάποτε, ωστόσο, φτάνει ο καιρός να πεις στο ζωάκι σου το μεγάλο "αντίο".

Όταν το άτομο χάνει ένα αγαπημένο του πρόσωπο, το πένθος είναι η φυσιολογική απόκριση στην επώδυνη αυτή εμπειρία. Όσο μεγαλύτερη είναι η απώλεια, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ένταση του πένθους. Απώλειες που μπορούν να οδηγήσουν στη βίωση πένθους είναι ο θάνατος ή ο αποχωρισμός ενός αγαπημένου μας προσώπου, η απώλεια του κατοικίδιου ζώου, το διαζύγιο, η απώλεια της εργασίας, η απομάκρυνση των παιδιών από το πατρικό σπίτι, η συνταξιοδότηση και η διακοπή της κύησης.
Το 1969 η ψυχίατρος Kübler-Ross εισήγαγε για πρώτη φορά «τα 5 στάδια του πένθους». Τα στάδια αυτά αποτελούν τις υγιείς ψυχικές αντιδράσεις που έρχονται στην επιφάνεια, καθώς το άτομο προσπαθεί να νοηματοδοτήσει την απώλεια. Το σημαντικότερο μέρος όλης της θεραπευτικής διαδικασίας αποτελεί η βίωση και η αποδοχή όλων των συναισθημάτων που δημιουργεί η απώλεια.[1]

Ο άνθρωπος βιώνει το πένθος σε 5 στάδια. Τα στάδια αυτά μπορεί να διαφοροποιούνται από άνθρωπο σε άνθρωπο, κι ίσως ακόμη κάποια να τα βιώσει επί τροχάδην ή αντίστροφα. Μπορεί να τραμπαλίζεται ανάμεσα στα στάδια ή μπορεί ακόμη και να τα βιώνει συγκεχυμένα· την κατάθλιψή του να χρωματίζουν ξαφνικά ξεσπάσματα θυμού. Σε περιπτώσεις ασθενείας του απελθόντος, μπορεί τα στάδια του πένθους ν' αρχίσουν να εκδηλώνονται πριν από την απώλεια, περιμένοντας τη. 

http://ericboydblog.tumblr.com/post/139398849321/a-six-word-poem-on-mourning-my-pet-cat-i-had-to

Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να πενθήσει με το δικό του τρόπο. Κι έχει δικαίωμα να παρηγορηθεί όπως εκείνος θέλει. Φτιάχνοντας γλυκά, διαβάζοντας βιβλία, κάνοντας γυμναστική, βλέποντας γελοίες ταινίες. Ό,τι βοηθάει. Δεν υπάρχει "λάθος" προσέγγιση. Ο άνθρωπος επικεντρώνεται απλώς σε ό,τι μπορεί να τον κάνει ξανά ευτυχισμένο. Η αυτοφροντίδα είναι προσωπική υπόθεση.

Οι πέντε αποχρώσεις του πένθους

ΆΡΝΗΣΗ 

Όχι. Όχι. Όχι.
Όχι, αυτό δε συμβαίνει σ' εμένα. Όχι αυτό, οτιδήποτε εκτός από αυτό. Θα περάσει. Θα δεις. Όλα θα πάνε καλά. Μια μικρή κρίση. Θα το ξεπεράσουμε. Όλα ξεπερνιούνται. Μπορούμε. Το ξέρω ότι μπορούμε. Θα τα καταφέρουμε. Μαζί θα το κάνουμε κι αυτό. Τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα...
Μούδιασμα. 

ΘΥΜΌΣ 

Θυμός για εμένα, για εσένα, για τον κόσμο. Μισώ τους πάντες και πιο πολύ τον εαυτό μου. Με μισώ για όσα δεν είπα. Με μισώ για όσα δεν έκανα. Με μισώ για όλες εκείνες τις στιγμές που αφιερώθηκα σε κάτι άλλο. Με μισώ για κάθε ταινία, κάθε βιβλίο, κάθε ανάρτηση που νόμιζα ότι ήταν πιο σημαντική από εσένα. Με μισώ για τις "προτεραιότητές" μου και για το γαμημένο το καλώδιο του λάπτοπ, που -χαλάλι σου- ας το λύγιζες κι ας ήσουν δίπλα μου άλλη μια μέρα.
Αλλά μισώ κι εσένα, γιατί σ' αγαπώ. 

ΔΙΑΠΡΑΓΜΆΤΕΥΣΗ 

Ας είχαμε έναν ακόμη χρόνο, έναν ακόμη μήνα, μία ακόμη εβδομάδα... Μια μέρα μόνο, ας είχαμε μονάχα άλλη μια μέρα. Μια ώρα, ένα λεπτό... Μια τελευταία αγκαλιά. Οτιδήποτε, εκτός από αυτό. 

ΚΑΤΆΘΛΙΨΗ 

Παλιά μου φίλη, άσπονδε μου εχθρέ. Είμαστε ξανά εδώ. Με κοιτάς, σε κοιτώ. Πάντα θα φτάνουμε εδώ. Να 'μαστε πάλι, εμείς οι δυο. Ποιους φίλους σου έφερες αυτή τη φορά μαζί; Ποια είναι η ζοφερή σου παρέα; Πάντα χτυπούσες ύπουλα, δεν τόλμησες ποτέ να μ' αντιμετωπίσεις μόνη. Κρυβόσουν πίσω από τους ιππότες σου και χαιρέκακα γελούσες ενώ με παρακολουθούσες να πολεμώ. Πολεμούσα, πολεμούσα, συνέχεια πολεμούσα... Κι εσύ περίμενες στη γωνία, σαν όρνεο αρπακτικό, περιμένοντας πότε θα σωριαστώ στο έδαφος για να ξεσκίσεις τις σάρκες απ' το εξαντλημένο μου κουφάρι. Δεν στο επέτρεψα ακόμη.
Σηκώνομαι. Πάντα σηκώνομαι... 

ΑΠΟΔΟΧΉ 

Αλήθεια, το αποδέχτηκα; Θα το αποδεχτώ ποτέ; Μυριάδες αναπάντητα ερωτήματα. Δεν έχει νόημα να ψάχνουμε απαντήσεις. Σημασία έχει να σηκώνεσαι. Πάντα να σηκώνεσαι. Και συνεχώς να πολεμάς. Always keep fighting.
Είμαι εδώ κι αυτό μετράει. Γράφω, πιέζω τον εαυτό μου να γράψει. Γράφω για εκείνον. Πόσο πονάει... Ξύνω την πληγή κι ας ματώσει. Πιέζω τον εαυτό μου να αντιμετωπίσει τον κόσμο. Είναι δύσκολο. Μα προσπαθώ.

Ήρθε ο καιρός να κοιτάξω τη δική μου αυτοφροντίδα. Να αφιερωθώ σε συνήθειες που θα με κάνουν να χαμογελάσω. Το ιστολόγιο μου ήτανε πάντοτε ο μικρός μου Παράδεισος κι είναι καιρός να επιστρέψω στον Παράδεισο μου και να γράψω. Έχω κι ένα ανειλημμένο χρέος αναρτήσεων. Παράλληλα, βυθίζομαι στον κόσμο της λογοτεχνίας, που αποτέλεσε το μόνο μου αποκούμπι όταν κάθε κύτταρο του κορμιού μου πονούσε. Ψήνω κουλουράκια και γλυκά με μαζοχιστική απόλαυση, ενώ παράλληλα προσέχω και τη διατροφή μου(λέμε τώρα). Παλεύω να διώξω την αρνητική ενέργεια απ' τη ζωή μου. Μέσα μου ψάχνω να βρω τι μπορεί να μου δώσει χαρά. Τι μπορεί να με γεμίσει, έστω για λίγο. 

Είναι η ψυχή μου σουρωτήρι, φαίνεται, και οι χαρές γλιστράνε από τις τρύπες.

Κάποτε μέρος της παρηγοριάς μου ήταν ο μαλλιαρός μου φίλος, τώρα χρειάζομαι παρηγοριά για την απουσία του. Πάνω που άρχισε να με κυκλώνει ο εχθρός, εγώ βρέθηκα να πενθώ την πανοπλία μου.

Η τελευταία μου μάχη με την κατάθλιψη με άφησε ράκος. Ψυχικά. Σωματικά. Ράκος. Κάθε διαταραχή, κάθε δαίμονας τον οποίο η κατάθλιψη έχει φυτέψει μέσα στο μυαλό μου όλα αυτά τα χρόνια, ξύπνησε και με χτύπησε αλύπητα. You name it, I've got it. Έπεσα χαμηλά, πολύ χαμηλά. Αντίκρισα ξανά τα υπόγεια της ψυχής μου. Αυτή τη μάχη έπρεπε να δοθεί στις κατακόμβες. 

Μα τώρα βγήκα ξανά στην επιφάνεια και αναπνέω. Ή έστω προσπαθώ.

Από την άλλη, αν το καλοσκεφτείς, όταν πιάσεις πάτο δεν έχεις πού αλλού να πας,

 παρά μόνο προς τα επάνω.

Η σημερινή καλημέρα είναι αλλιώτικη, σαν την ψυχολογική μου κατάσταση. Είναι νυχτερινή, σαν το σκοτάδι που έχει απλωθεί μέσα μου. Δεν περιέχει συνταγές, ούτε ερωτικές εξομολογήσεις στην καφεΐνη. Είναι μια καλημέρα για τα κατοικίδια που έχουν "φύγει". Είναι μια καλημέρα άδεια, σαν κι εμένα. Άδεια σαν το φλιτζάνι του καφέ, που πάω τώρα να ξαναγεμίσω....

http://jessicaannjames.tumblr.com/post/73147287249/what-doesnt-kill-you-leaves-you-lying-awake-at

Before you fall in love with me

before you fall in love with me,
let me tell you that I smoke too
many cigarettes, and I would
rather watch the moon on a
Saturday night than go out and
get drunk at expensive bars with
people that don’t give a damn about me.
let me tell you that I am yesterday’s
paper throw in the garbage, unread.
I am not a romantic midnight walk
down by the park, or everlasting
roses that never wilt. I am not a
gracious ocean, but rather a humid,
filthy swamp. so before you fall in
love with me, run.

Πηγή: Tumblr

Αντίο φίλε μου

01.12.2006 - 19.02.2016

Rainbow Bridge

Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge. 

When an animal dies that has been especially close to someone here, that pet goes to Rainbow Bridge. 

There are meadows and hills for all of our special friends so they can run and play together. 

There is plenty of food, water and sunshine, and our friends are warm and comfortable. 

All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor; those who were hurt or maimed are made whole and strong again, just as we remember them in our dreams of days and times gone by. The animals are happy and content, except for one small thing; they each miss someone very special to them, who had to be left behind. 

They all run and play together, but the day comes when one suddenly stops and looks into the distance. His bright eyes are intent; His eager body quivers. Suddenly he begins to run from the group, flying over the green grass, his legs carrying him faster and faster. 

You have been spotted, and when you and your special friend finally meet, you cling together in joyous reunion, never to be parted again. The happy kisses rain upon your face; your hands again caress the beloved head, and you look once more into the trusting eyes of your pet, so long gone from your life but never 

absent from your heart. 

Then you cross Rainbow Bridge together.... 

Author unknown

Πηγή: catsofaustralia.com

Καληνύχτα

Σου ‘πα πως πάω για ύπνο.
Σου ‘πα “καληνύχτα”.
Έπρεπε να σου πω την αλήθεια,
πως απλά δεν αντέχω τους ανθρώπους σήμερα,
πως ούτε σε εσένα δεν αντέχω να μιλήσω σήμερα.
Ψυχολογικά πτώμα.
Πνευματικά πτώμα.
Σωματικά πτώμα.
Πτώμα.
Ποτέ δεν πάω για ύπνο,
μα ακόμα να με μάθεις,
ακόμα πιστεύεις ό,τι σου λέω.
Γιατί άλλωστε να κάνεις το αντίθετο;
Ποτέ δεν κοιμάμαι.
Πάντα βρίσκομαι σε μία ενδιάμεση κατάσταση.
Χρειάζομαι απλά ένα τηλεφώνημα για να σταματήσω τα όνειρα στη μέση και να γυρίσω στο παρόν.
Και χάρηκα που πληκτρολόγησες μέσα απ’ τον ύπνο σου στις 4 και κάτι την ξεχασμένη καληνύχτα σου.
Και χάρηκα που με αγαπάς.
Μου είναι δύσκολο να εμπιστευτώ ανθρώπους,
μου είναι δύσκολο να αφεθώ.

Γιατί τα άτομα που ένιωσα, που έβλεπα, που ήξερα (που όλοι ήξεραν) που με αγάπησαν πιο πολύ από όλους και μου το έδειχναν καθημερινά με κάθε μέσο..ήταν αυτοί που έφυγαν, με την πρώτη ευκαιρία, τρέχοντας, κοιτώντας συχνά πίσω, θλιμμένοι, που δε με άντεξαν.

— Μιμιλού (via tu-me-manques06)

We have an obligation

We have an obligation to read aloud to our children.

Φλογέρες γεμιστές με φέτα, ελιές, ρίγανη και μαρμελάδα ντομάτας

Το οφειλόμενο αφιέρωμα του Βαλεντίνου συνεχίζεται, με όλες εκείνες τις αναρτήσεις που καταχωρήθηκαν στο πρόχειρο του blogger λίγο πριν δώσω στο αφιέρωμα το "πράσινο φως" ώστε να κυκλοφορήσει στη μπλογκόσφαιρα. Αφιέρωμα, ωστόσο, που δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας για προσωπικούς λόγους που με κράτησαν μακριά από το ιστολόγιό μου.

Επειδή, όμως, μου αρέσει να κρατάω τις υποσχέσεις μου, αποφάσισα να δημοσιεύσω τις χρωστούμενες αναρτήσεις μου έτσι κι αλλιώς -ή έστω εκείνες τις αναρτήσεις που ήταν μισοτελειωμένες στη λίστα αναμονής του πίνακα ελέγχου μου.

Ευτυχώς που υπάρχει το γνωστό κόλπο και μπορώ να δημοσιεύω αναρτήσεις με ό,τι ημερομηνία θέλω -παρελθούσα ή ακόμη και μελλοντική- κι έτσι το αφιέρωμα εμπλουτίζεται στην ημερομηνία που του πρέπει -έστω ετεροχρονισμένα.

Φλογέρες γεμιστές με φέτα, ελιές, ρίγανη 

και μαρμελάδα ντομάτας

Για την επόμενη συνταγή του αφιερώματος, επέλεξα ένα ορεκτικό το οποίο ίσως να μην μοιάζει και πολύ ερωτικό (τώρα που το καλοσκέφτομαι είναι ό,τι πρέπει για την Τυρινή). Μία, όμως, λεπτομέρεια με ώθησε να το καταχωρήσω στα πλαίσια των βαλεντινο-λιχουδιών. Η λεπτομέρεια αυτή δεν είναι άλλη από το συνοδευτικό του συγκεκριμένου ορεκτικού. Ένα ντιπ πρωτότυπο, απόλυτα ταιριαστό με πιάτα τυριών και το κυριότερο: κατακόκκινο.

Όλοι αγαπάμε τις βραδιές κρασιού. Ζεστές και χαλαρές, είναι η καλύτερη διασκέδαση για μια παρέα λίγων κι εκλεκτών φίλων ή για ένα ζευγάρι που θέλει να έρθει πιο κοντά. Ένα καλό κρασί, ένα πιάτο γευστικών τυριών... Άπειροι γευστικοί συνδυασμοί και γκουρμεδιά εκ του προχείρου συνθέτουν το πιο εύκολο τραπέζι που μπορεί να οργανώσει κάποιος στο σπίτι του. 

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιλέγουν γλυκόξινες μαρμελάδες για να συνοδεύσουν τα τυριά τους. Σύκο, δαμάσκηνο ή ακόμη και φρούτα του δάσους, φρουτένιες και πεντανόστιμες- έρχονται να απογειώσουν τη γεύση ενός ώριμου λιπαρού τυριού. Γιατί όμως να περιοριστούμε στα φρούτα, όταν μπορούμε να φτιάξουμε τη δική μας μαρμελάδα από λαχανικά; 

Φανταστείτε την έκπληξη των καλεσμένων σας όταν τους σερβίρετε σαν συνοδευτικό μια μαρμελάδα ντομάτα, κρεμμύδι ή ακόμη και κολοκύθα!

ΥΛΙΚΑ
Για τις φλογέρες
8 φύλλα ρυζιού
500 γρ. φέτα
150γρ. ελιές
3-4 πρέζες ρίγανη
2 κ.σ. κρέμα γάλακτος
2 ασπράδια αυγού
Για τη μαρμελάδα ντομάτας
7-8 ντομάτες
350 γρ. ζάχαρη
Ξύσμα από 1 λεμόνι
4 φύλλα αρμπαρόριζας
Λίγο μοσχοκάρυδο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Για τη μαρμελάδα
Αφαιρούμε από τις ντομάτες τους σπόρους και τις πολτοποιούμε στο multi. Στη συνέχεια, ρίχνουμε τον πολτό σε ένα κατσαρολάκι, προσθέτουμε τη ζάχαρη, την αρμπαρόριζα και βράζουμε μέχρι να πήξει η μαρμελάδα. Στο τέλος, ρίχνουμε το μοσχοκάρυδο και το ξύσμα λεμονιού.
Για τις φλογέρες
Θρυμματίζουμε τη φέτα σε ένα μπολ, ρίχνουμε τις ελιές και τη ρίγανη και ανακατεύουμε. Χτυπάμε τα ασπράδια με την κρέμα γάλακτος. Στρώνουμε τα φύλλα στον πάγκο σε ρομβικό σχήμα. Μοιράζουμε τη γέμιση και τυλίγουμε σε ρολό, αφήνοντας ένα ισοσκελές τρίγωνο χωρίς να το διπλώσουμε. Το αλείφουμε με το μείγμα της κρέμας γάλακτος και κλείνουμε. Ψήνουμε τις φλογέρες σε ταψί με λαδόκολλα, στους 200 βαθμούς για 12'.

Πηγή: Δημήτρης Γιαννόπουλος - Καν' το όπως ο Άκης

Ρυζόγαλο με καραμελωμένα μήλα σε Μαυροδάφνη

Ρυζόγαλο με καραμελωμένα μήλα σε Μαυροδάφνη

Ποιος θα φανταζόταν ότι ένα ρυζόγαλο μπορεί να γίνει τόσο...ερωτικό;

Αναμφίβολα, όταν ακούμε τη λέξη ρυζόγαλο ο νους μας πάει στην κρεμούλα που μας έφτιαχναν οι γιαγιάδες μας -με μπόλικη κανέλα από πάνω. Είναι ένα γλυκό που -πώς να το κάνουμε;- σου θυμίζει χωριό, σου θυμίζει γιαγιά, σου θυμίζει τα παιδικά σου χρόνια.

Ήρθε, όμως, ο καιρός να σταματήσουμε να υποτιμούμε τα παραδοσιακά μας γλυκά. Γιατί κάθε άλλο παρά βαρετά είναι. Ίσα-ίσα. Με λίγη φαντασία μεταμορφώνονται στα πιο γκουρμέ γλυκίσματα που μπορείς να φανταστείς. Σε αυτήν την περίπτωση και στα πιο ερωτικά.

Μεθυσμένο ρυζόγαλο, λοιπόν. Αποκλειστικά για τους βαλεντίνους της μπλογκόσφαιρας.

ΥΛΙΚΑ
Για το ρυζόγαλο
500 ml νερό
1 lt γάλα
250 γρ. ζάχαρη
1 στικ βανίλιας
250 γρ. ρύζι Άγιος Αντρέας Curtiriso
50 γρ. κορν φλάουρ
125 γρ. βούτυρο
Για τα μήλα
2 πράσινα μήλα
2 κ.σ. ζάχαρη
150 ml Μαυροδάφνη
1 κ.σ. βούτυρο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Για το ρυζόγαλο
Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το νερό, τα 750 ml γάλα, τη ζάχαρη, ένα στικ βανίλιας και το ρύζι. Βράζουμε σε σιγανή φωτιά για 30'. Στη συνέχεια, διαλύουμε το κορν φλάουρ στο γάλα που περίσσεψε και το προσθέτουμε στην κατσαρόλα. Ανακατεύουμε μέχρι να πήξει το ρυζόγαλο. Εκτός φωτιάς, ρίχνουμε βούτυρο και ανακατεύουμε.
Κόβουμε τα μήλα σε φέτες και τα βάζουμε σε ένα μπολ μαζί με τη ζάχαρη και ανακατεύουμε. Σε καυτό τηγάνι, δίνουμε χρώμα στα μήλα και σβήνουμε με Μαυροδάφνη. Όταν εξατμιστεί το κρασί, προσθέτουμε βούτυρο και ανακατεύουμε. Αφαιρούμε από τη φωτιά μόλις δέσει η σάλτσα.

Πηγή: Κάν' το όπως ο Άκης

Λιγκουίνι με πέστο παντζαριού

Λιγκουίνι με πέστο παντζαριού

Η επόμενη συνταγή μιλάει από μόνη της. Λιγκουίνι με πέστο παντζαριού. Μια πορφυρή μακαρονάδα για βαλεντίνους με ιταλικό ταμπεραμέντο. Για όλους εμάς που ορκιζόμαστε πίστη στο pesto και τις πενήντα αποχρώσεις των ζυμαρικών. Για όλους εμάς που έχουμε πειραματιστεί συνδυάζοντας τα μακαρόνια μας με κάθε λογής πρωτότυπες "σάλτσες" και λαχανικά. Για όλους εμάς που γιορτάζουμε τον Βαλεντίνο στην κουζίνα. Για εμάς που επιλέγουμε τα αγγελάκια του έρωτα να τα βάλουμε στο πιάτο μας, σαν κατακόκκινες λιχουδιές. 

Ο έρωτας περνάει από το στομάχι. Και τα ζυμαρικά είναι έρωτας.

Γιατί και του Αγίου Βαλεντίνου είμαστε μακαρονάδες, τι να κάνουμε;

ΥΛΙΚΑ
Για το πέστο και τα λιγκουίνι
400 γρ. παντζάρια βρασμένα
2 κ.σ. ελαιόλαδο
100 γρ. καρύδια
500 γρ. λιγκουίνι
Τυρί τριμμένο
Δυόσμο
Ξύσμα λεμονιού
Αλάτι
Πιπέρι
Για τα καραμελωμένα παντζάρια
400 γρ. παντζάρια βρασμένα
3 σκ. σκόρδο
4 κ.σ. κρέμα βαλσαμικού
30 ml ελαιόλαδο
Θυμάρι
Αλάτι
Πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Για τα καραμελωμένα παντζάρια
Βράζουμε τα μακαρόνια σε αλατισμένο νερό.
Κόβουμε τα παντζάρια σε μικρά κομμάτια και τα σοτάρουμε σε ένα τηγάνι με λάδι. Προσθέτουμε το σκόρδο, ρίχνουμε πιπέρι, αλάτι και θυμάρι και το ζουμί των παντζαριών. Στο τέλος, βάζουμε την κρέμα βαλσαμικού και 100 ml από το νερό που βράζουμε τα ζυμαρικά και μαγειρεύουμε μέχρι να δέσει η σάλτσα.
Για το πέστο
Πολτοποιούμε τα παντζάρια στο multi. Προσθέτουμε λάδι, αλάτι, πιπέρι και τα καρύδια και συνεχίζουμε το χτύπημα.
Για τη συναρμολόγηση
Σουρώνουμε τα ζυμαρικά και κρατάμε λίγο από το νερό που τα βράσαμε. Στη συνέχεια, τα ρίχνουμε στο τηγάνι με τα καραμελωμένα παντζάρια, προσθέτουμε το πέστο, ανακατεύουμε και ρίχνουμε λίγο από το νερό που βράσαμε τα μακαρόνια και δυόσμο. Σερβίρουμε με ξύσμα λεμονιού, παρμεζάνα και καρύδια.

Πηγή: Κάν' το όπως ο Άκης

Σαλάτα με παντζάρια και αμύγδαλα

Σαλάτα με παντζάρια και αμύγδαλα

Καλό το filet mignon, δε λέω, αλλά μια σαλάτα δε θα φάμε;

Η σαλάτα είναι το πασπαρτού ενός γεύματος: μπορεί να "σταθεί" στο τραπέζι τόσο ως ορεκτικό, όσο και ως "αυτόνομο" γεύμα. Λόγω Βαλεντίνου και λοιπόν ερωτιάρικων λόγων επιμένουμε στο κόκκινο. Και τι πιο κόκκινο από το -απλό και ταπεινό- παντζάρι;

Σαλάτα με παντζάρια και αμύγδαλα. Μία σαλάτα που μπορείτε να απολαύσετε είτε σαν πρώτο πιάτο, ή ως συνοδευτικό μιας πιατέλας τυριών. Εύκολη, πρωτότυπη, υγιεινή και το κυριότερο: ιδανική για μια βραδιά οινοποσίας (και λοιπών παρελκόμενων).

ΥΛΙΚΑ
Για τη σαλάτα
1 χούφτα αμύγδαλα φιλέ
300 γρ. παντζάρια
10 κλωνάρια θυμάρι φρέσκο
1 κ.σ. πιπέρι κόκκους
1 κ.σ. αλάτι χοντρό
1/4 κόκκινο λάχανο
Ελαιόλαδο
200 γρ. κατσικίσιο τυρί
Αλεύρι για πασπάλισμα
Για το ντρέσινγκ
4 κ.σ. ελαιόλαδο
1 κ.σ. ξύδι από λευκό κρασί
1 χούφτα καρύδια
1/4 σκ. σκόρδο
1 κ.γ. μέλι
Αλάτι
Πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Για τη σαλάτα
Με ένα κοφτερό μαχαίρι κόβουμε τους λοβούς των παντζαριών, χωρίς να τους κόψουμε μέχρι κάτω. Ρίχνουμε στα παντζάρια αλάτι, πιπέρι, ελαιόλαδο και θυμάρι. Τα τυλίγουμε με αλουμινόχαρτο και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς για περίπου 30-45 λεπτά. μέχρι να μαλακώσουν. Μόλις τα βγάλουμε από τον φούρνο, τα καθαρίζουμε, τα κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια και τα βάζουμε σε μια πιατέλα. Ψήνουμε τα αμύγδαλα στον φούρνο, στους 180 βαθμούς, μέχρι να χρυσίσουν. Μόλις είναι έτοιμα, τα βγάζουμε και τα αφήνουμε στην άκρη. Κόβουμε το λάχανο σε πολύ λεπτές λωρίδες και το βάζουμε και αυτό στην πιατέλα μαζί με τα παντζάρια. Ρίχνουμε από πάνω το αμύγδαλο. Κόβουμε το κατσικίσιο τυρί σε κάθετες φέτες. Πασπαλίζουμε με αρκετό αλεύρι όλη την επιφάνεια του τυριού και το τηγανίζουμε στο ελαιόλαδο, μέχρι να πάρει ένα ωραίο χρυσαφί χρώμα και από τις 2 του πλευρές. Κόβουμε τις φέτες στα 4 και τις ρίχνουμε πάνω από τη σαλάτα.
Για το ντρέσινγκ
Χτυπάμε όλα τα υλικά για το ντρέσινγκ στο μίξερ. Ρίχνουμε το ντρέσινγκ στη σαλάτα, ελέγχουμε το αλατοπίπερο, ανακατεύουμε καλά και σερβίρουμε.

Πηγή: Κάν' το όπως ο Άκης

Filet Mignon με σάλτσα κόκκινου κρασιού

Βαλεντινο-αφιέρωμα σας έχω υποσχεθεί και το αυτό θα κάνω. 

Έστω και με...λίγη καθυστέρηση (κάλλιο αργά παρά ποτέ), κούτσα-κούτσα θα ανεβάσω όλες τις αναρτήσεις που είχα ετοιμάσει για τα μάτια σας μόνο, για όλους εσάς τους Βαλεντίνους και τις Βαλεντίνες της μπλογκόσφαιρας(ας είναι καλά το γνωστό κόλπο, που τ' ανεβάζω όλα με ό,τι ημερομηνία θέλω).

Όπως θα έχετε ήδη μαντέψει, πρωταγωνιστικό ρόλο στο αφιέρωμά μας κατέχει η μαγειρική. Ο έρωτας περνάει από το στομάχι, άλλωστε. Το ερωτιάρικό μας αφιέρωμα θα συντεθεί από μια σειρά συνταγών (πρώτου, δεύτερου ή εκατοστού έβδομου πιάτου) για ένα τραπέζι για δύο (και όχι μόνο) για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. 

Όπως κι αν αποφασίσετε να περάσετε αυτή τη μέρα (ναι, και να πετάτε βελάκια στη φωτογραφία του πρώην πιάνετε σαν εορτασμός) αξίζει να φέρετε λίγο ρομαντισμό στο τραπέζι σας. Γιατί η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, παρότι εμπορευματοποιήθηκε κι έγινε καραμέλα για "αζαπούληδες" στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι μια γιορτή που υμνεί την αγάπη και το ρομαντισμό. ΄

Οι άνθρωποι γιορτάζουν, άθελά τους, το ρομαντισμό καθημερινά. Με τα βιβλία που διαβάζουν, με τις ταινίες που βλέπουν, με μικρές κινήσεις τρυφερότητας. Δε χρειάζεται να είναι ζευγαρωμένοι οι άνθρωποι για να είναι ρομαντικοί. Ο ρομαντισμός βρίσκεται μέσα τους.

Γι' αυτό κι εσείς αφιερώστε λίγο παραπάνω χρόνο και φτιάξτε ένα μικρό (ή μεγάλο) γεύμα για όποιον μπορεί να αγαπάτε. Πρέπει να λέμε στους αγαπημένους μας πόσο τους αγαπάμε, πριν να είναι αργά. Είτε πρόκειται για τους γονείς σας, τους φίλους σας ή το κατοικίδιό σας, γιορτάστε μαζί τους σαν να είναι το έτερον σας ήμισυ. Γιορτάστε με τους "βαλεντίνους" που είναι δίπλα σας κάθε μέρα.

Κι αν περάσετε εκείνη τη μέρα σόλο, ακόμη καλύτερα. Ο πιο σημαντικός σας "βαλεντίνος" ήταν και θα'ναι πάντα ο εαυτός σας. θυμήστε του πόσο τον αγαπάτε...

Filet Mignon με σάλτσα κόκκινου κρασιού

Μένουμε λίγο ακόμη στον "πορφυρό χρυσό" της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου. Οι συνταγές του έρωτα σας υπόσχονται πιάτα λαχταριστά και ολίγον τι "μεθυσμένα". Γαστριμαργικές αμαρτίες για ερωτευμένους και μη -τόσο απολαυστικές που και οι σόλο βαλεντίνοι θα καταλήξουν να γιορτάζουν τον έρωτα: τον έρωτα για το καλό φαΐ.

Συστατικά 

2-4 filet mignon, 3 – 5 πόντους σε πάχος 

Αλάτι 

Canola or grape seed oil 

3-4 κτσ βούτυρο 

2 κύπελα κόκκινο κρασί με γεμάτο σώμα (εμείς χρησιμοποιήσαμε ένα αγαπημενο Cabernet Sauvignon) 

Μαύρο πιπέρι 

Διαδικασία 

1 Καθαρίστε τις μπριζόλες σας από τα σκληρά λίπη και αφαιρέστε ότι άλλο δεν σας αρέσει. 

2 Αφήστε τις μπριζόλες σε θερμοκρασία δωματίου για περίπου 60 λεπτά και σκουπήστε με χαρτί κουζίνας, αφαιρώντας όλο το νερό και πιθανά αίμα. Πριν τις μαγειρέψετε περχύστε τις με λίγο λάδι και αλατίστε τις καλά.

3 Ζεστάνετε δύο κουταλίες λάδι σε ένα αντικολλητικό τηγάνι σε ψηλή φωτιά για περίπου ένα λεπτό. Απλώστε το λάδι σε όλο το τηγάνι με περιστροφικές κινήσεις. Ρίξτε τις μπριζόλες και χαμηλώστε αμέσως τη θερμοκρασία σε μεσαία. Αφήστε τις για περίπου 3 λεπτά χωρίς να τις κινήσετε και προπαντώς χωρίς να τις τρυπήσετε. Ανάλογα με το πάχος ή το πόσο καλά μαγειρεμένα θέλετε τα filet mignon σας, μπορείτε να τα αφήσετε ‘εως 6 λεπτά στη φωτιά. 

4 Γυρίστε τα filet mignon και ψήστε τα για άλλα 2-5 λεπτά ανάλογα με το πάχος τους και το πόσο καλοψημένα τα θέλετε. Βγάλτε τα από τη φωτιά, σκεπάστε με ένα αλουμινόχαρτο και αφήστε τα έως ότου ετοιμάσουμε τη σάλτσα. 

5 Ρίξτε το κρασί στο τηγάνι και δυναμώστε τη φωτιά. Αφήστε το κρασί να βράσει μέχρι να μείνουν τα ¾ του για περίπου 10 λεπτά. Προσθέστε το χυμό από τις μπριζόλες αν έχουν βγάλει όσο τις έχετε στην άκρη. Με σβηστή φωτιά περιμένετε μέχρι να σταματήσει να βράζει. Στη συνέχεια προσθέστε το βούτυρο μια κουταλιά τη φορά ανακατεύοντας καλά μέχρι να διαλυθεί τελείως. Προσθέστε αλάτι και σερβίρετε περιχύνοντας τις μπριζόλες. Προσθέστε φρεσκοτριμένο μαύρο πιπέρι κατά το σερβίρισμα.

* Όπως με κάθε συνταγή που απαιτεί τη χρήση μεγάλης ποσότητας κρασιού, βασικό είναι να χρησιμοποιείτε κρασί που σας αρέσει! Σκεφτείτε ότι η σάλτσα θα είναι σε μεγάλο βαθμό το κρασί σε συμπυκνωμένη μορφή. Αν δεν σας αρέσει το κρασί εξαρχής, τότε το πιθανότερο είναι να μην σας αρέσει και η σάλτσα. Για αυτό επιλέξτε κρασί που σας αρέσει. Ξέρω, είναι κρίμα αλλά πιστέψτε με, δεν πάει χαμένο. *

Πηγή: botilia.gr

Το μεθυσμένο κέικ του έρωτα

Σοκολατένιο κέικ με γλάσο κόκκινου κρασιού

Μία ακόμη «ερωτιάρικη» συνταγή θα μοιραστώ μαζί σας, πριν βυθιστώ ξανά στις σελίδες του αγαπημένου μου βιβλίου. Θα απορήσετε, σίγουρα, τι το ξεχωριστό έχει ένα κέικ σοκολάτας, που έπρεπε να κατακτήσει περίοπτη θέση στο αφιέρωμα για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου... Η απάντηση βρίσκεται φυσικά στα υλικά του, που είναι αναπόσπαστα συστατικά για ένα ρομαντικό δείπνο για δυο: κόκκινο κρασί και, φυσικά, σοκολάτα. 

Δεν υπάρχει σοκολατένιος πειρασμός που να μην είναι εν δυνάμει λιχουδιά για ερωτευμένους βαλεντίνους. Η δε σοκολάτα, που θεωρείται τόσο αφροσδισιακή τροφή, όσο και υποκατάστατο του σεξ, αποτελεί τον «απαγορευμένο καρπό» που άπαντες, ζευγαρωμένοι και μη, γεύονται τέτοια μέρα. 

Το κόκκινο κρασί, από την άλλη, δικαιολογημένα κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ρομαντικές ταινίες, καθώς είναι ένα ποτό ιδιαιτέρως ερωτικό. Το κρασί αυξάνει την ερωτική επιθυμία, ενώ με τις τανίνες του προσφέρει στο στόμα μικρά «τσιμπήματα» απόλαυσης.[1] [2]

Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι πρόκειται για ένα άκρως ερωτικό επιδόρπιο, που κερδίζει επάξια μια θέση στο πάνθεον των γλυκών του Αγίου Βαλεντίνου και θα συναρπάσει όσους τσιμπολογήσουν αυτή τη μεθυσμένη λιχουδιά. Χικ!

Άλλωστε, κανείς δεν μας απαγορεύει να το ψήσουμε σε φόρμα με σχήμα καρδιάς!

ΥΛΙΚΑ

Για το κέικ

4 αυγά

250 γρ. βούτυρο

230 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα

200 γρ. ζάχαρη

40 γρ. αλεύρι γ.ό.χ.

¾ κ.γ. αλάτι

Για το γλάσο

230 γρ. κουβερτούρα

60 γρ. βούτυρο

½ κ.γ. αλάτι

50 γρ. άχνη ζάχαρη

½ κούπα μαυροδάφνη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Για το κέικ

Στον κάδο του μίξερ ρίχνουμε τα αυγά και τη ζάχαρη και χτυπάμε μέχρι να αφρατέψουν. Σε ένα μπολ βάζουμε τη σοκολάτα και το βούτυρο και τα λιώνουμε στο φούρνο μικροκυμάτων. Στη συνέχεια, ανακατεύουμε ώστε να ενσωματωθεί το βούτυρο με τη σοκολάτα και προσθέτουμε σταδιακά στο μείγμα των αυγών, ρίχνουμε αλάτι και, τελευταίο, το αλεύρι. Ανακατεύουμε και βάζουμε το μείγμα σε μια φόρμα. Ψήνουμε στους 170 βαθμούς για 50-60'.

Για το γλάσο

Ζεσταίνουμε το κρασί, το βούτυρο, την άχνη και το αλάτι και προσθέτουμε σταδιακά στη σοκολάτα. Ανακατεύουμε μέχρι να γίνει παχύρρευστο γλάσο.

Πηγή: Κάν' το όπως ο Άκης

Νεραϊδοψωμί

Fairy Bread

Και κάπως έτσι ξεκινάμε το βαλεντινο-αφιέρωμα με μια ανάρτηση νεραϊδένια και λίγο ροζ. Μια συνταγή που θα αγαπήσουν μικροί και μεγάλοι, λολίτες και ονειροπόλοι... Ένα γρήγορο γλυκάκι που εντυπωσιάσει με την πρωτοτυπία του και σε ξελασπώνει όταν έχεις 5 λεπτά να δημιουργήσεις ένα κέρασμα εκ του μηδενός. Πάμε όλοι μαζί: Νεραϊδοψωμί!

Τι κάνεις όταν περιμένεις τις φίλες σου για καφέ και δεν έχεις σχεδόν τίποτα στο ψυγείο; Ή όταν θέλεις ένα γλυκό πρωινό αλλά δεν έχεις τον χρόνο για να μεγαλουργήσεις; Φτιάχνεις fairy bread. 

Το εύκολο αυτό γλυκό είναι ιδιαίτερα αγαπητό στην Αυστραλία και δεν λείπει από τα παιδικά πάρτυ. Επειδή όμως στις λιχουδιές δεν μπαίνει περιορισμός στην ηλικία, το fairy bread μπορείς να το απολαύσεις ακόμα και με τον καφέ σου πριν φύγεις για δουλειά.

Τι χρειάζεσαι

Ψωμί του τοστ σε φέτες

Βούτυρο

Sprinkles

Πώς θα το φτιάξεις

Απλώνεις το βούτυρο σε κάθε φέτα.

Πασπαλίζεις με sprinkles.

Κόβεις σε τριγωνάκια και σερβίρεις.

* Μπορείς να βάλεις nutella αντί για βούτυρο για extra απόλαυση.

* Εναλλακτικά, μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα sprinkles ως επικάλυψη για να διακοσμήσεις ένα γλυκό σάντουιτς με γέμιση nutella, φυστικοβούτυρο(ή PB&J), μαρμελάδα, τυρί κρέμα, φρέσκα φρούτα, καραμέλα ή ακόμη και παγωτό.

Tip: Μην το παρακάνεις γιατί όσο νεραϊδένιο κι αν φαίνεται, δεν του λείπουν οι θερμίδες και η ζάχαρη.

Πηγή: missbloom.gr

Breakfast in bed

EDITORIAL

Πρωινό στο κρεβάτι σήμερα για μία μπλόγκερ που χουζουρεύει μέχρι τα βαθιά μεσημέρια. Πιτζαμωμένη και τυλιγμένη με τη ζεστή μου ρόμπα, αγκαλιά με το λάπτοπ μου, που πάλι δουλεύει υπερωρίες. Έδωσα χθες μια υπόσχεση. Να καταπιέσω το inner Grinch μου και να γράψω αυτή τη βδομάδα για βαλεντίνους, αγάπες και λουλούδια. Μια πρόκληση εφάμιλλη του ice bucket challenge για το μυαλό μου, που τούτες τις μέρες αντιμετωπίζει τη ζωή με λίγη παραπάνω «αισιοδοξία» από τον Μπουκόφσκι και τον Χέμινγουεϊ(ο νοών νοείτω).

Αντιμετωπίζοντας, λοιπόν, την Valentine's Day Challenge μου σαν κάθε άλλη challenge που έχω θέσει στον εαυτό μου, κάθομαι απέναντι από την οθόνη του λάπτοπ αμετάκλητα αποφασισμένη να γεμίσω τη μπλογκόσφαιρα με καρδούλες και «ζουζουνοξεράσματα». Είναι θέμα εγωισμού.

Γεμίζω με νερό μια κούπα, που ούτε θυμάμαι πια πώς βρέθηκε στην κατοχή μου. Ένα από τα «ερωτιάρικα» φλυτζάνια μου. με χερούλι σε σχήμα άλικης καρδιάς και μια μικρή πορσελάνινη καρδιά που κρέμεται απ' το χείλος του με κόκκινη κορδέλα.  

Στο καυτό υγρό βυθίζω ένα φακελάκι ευωδιαστού τσαγιού, και το άρωμα πορφυρών φρούτων του δάσους απλώνεται παντού. Ας κάνω ένα μικρό tea party πριν το μεσημεριανό. 

Φρεσκοψημένα cupcakes με κομματάκια σοκολάτας συνοδεύουν το αφέψημά μου· κι ένα βιβλίο ανοιχτό, έτοιμο να με ταξιδέψει στα πέρατα του κόσμου. Στη σκωτσέζικη εξοχή, που τη ραπίζει αδιάκοπα η βροχή. Μπροστά σ' ένα πέτρινο τζάκι, μέσα στο οποίο τριζοβολάει η φωτιά και η μυρωδιά των μουσκεμένων ξύλων έχει ποτίσει το δωμάτιο.

Καιρός ν' αρχίσω ν' ανεβάζω αναρτήσεις. Η μπλογκόσφαιρα περιμένει. Πέντε λεπτά. Πέντε λεπτάκια ακόμη. Δυο γουλιές απέμειναν ακόμη. Και να που νύχτωσε. Κι εγώ ακόμη διαβάζω. Σε πλακόστρωτες αλέες και σκοτεινά υπόγεια μονοπάτια πάλι χάθηκα και δε μπορώ να επιστρέψω πίσω. Ένα βιβλίο με αιχμαλώτισε και όμηρο με κρατάει. 

Μπορούν να περιμένουν οι αναρτήσεις του Βαλεντίνου λίγο ακόμα.

Ας πιω ακόμη ένα τσάι. Το βιβλίο με φωνάζει να επιστρέψω.

A Night of Spells

Celebrate a night of spells with Harry Potter Book Night

Δε χρειάζεται πολλή προσπάθεια για να μας πείσει κάποιος να να γιορτάσουμε τον αγαπημένο μας μικρό μάγο, Harry Potter, και η φετινή Βραδιά Βιβλίου Harry Potter «A Night of Spells», δεν αποτελεί εξαίρεση.

Είναι καιρός να φορέσετε τις στολές σας και να πάρετε ραβδιά και κούπες Βουτυρόμπυρα ανά χείρας, γιατί απόψε είναι η περίφημη Harry Potter Book Night – εκείνη η βραδιά του έτους που είναι αφιερωμένη αποκλειστικά στη σειρά βιβλίων του Harry Potter.

Ο εκδοτικός οίκος βιβλίων Bloomsbury παρουσίασε πέρσι το event για πρώτη φορά και ένα σύνολο 10,500 ξέφρενων θεματικών πάρτι Harry Potter έλαβαν χώρα στην επικράτεια του Ηνωμένου Βασιλείου. Φέτος οι εκδηλώσεις προμηνύονται ακόμη περισσότερες και χώρες σε ολόκληρο τον πλανήτη θα πανηγυρίσουν μαζί για την αγαπημένη τους σειρά βιβλίων.

Αυτή είναι η τέλεια ευκαιρία για τους απανταχού Potterheads να γιορτάσουν την αγάπη τους για τις ιστορίες γύρω από το θαυμαστό κόσμο του Harry Potter, και να μεταδώσουν τη μαγεία σε φίλους και συγγενείς που δεν ανακάλυψαν ακόμη τη χαρά των συγκεκριμένων βιβλίων.

Υπάρχει πληθώρα δραστηριοτήτων στις οποίες μπορείτε να συμμετάσχετε. Αν, λοιπόν, ποτέ ονειρευτήκατε να φορέσετε ένα καπέλο στο στυλ της Minerva McGonagall ή μια κυματιστή γενειάδα σαν του Dumbledore, αυτή είναι η ευκαιρία!

Πηγή: Pottermore

Tell us what you're doing for Harry Potter Book Night tonight on our Facebook page or on Twitter.

Coffee is my Valentine

C8H10N4O2

Καφεΐνη. 

Η δραστική ουσία του καφέ. Το βάλσαμο που αγκαλιάζει τον καταπονημένο νου και τον βοηθάει να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις της καθημερινότητας. Σαν να σε αγγίζει ραβδί θαυμαστό και να σου χαρίζει λίγη απ' τη δική του μαγεία. Μία ευωδιαστή κούπα καφέ σε μεταμορφώνει από ταλαίπωρο, κακόμοιρο ανθρωπάκι, σε υπεράνθρωπο. Μία κούπα καφέ μεταμορφώνει τους Muggle σε μάγους.

Παρεκτρέπομαι, όμως. Τις τελευταίες ημέρες, λίγο ότι διαβάζω ξανά από την αρχή τα βιβλία του Harry Potter(αυτή τη φορά στα αγγλικά), λίγο ότι επέστρεψαν οι κοιτώνες και τα μαγικά ραβδιά στο Pottermore(και με την πρώτη το «μαγικό καπέλο» με τοποθέτησε στο Gryffindor), είμαι σ' ένα γενικότερο μαγικό mood περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή το γράμμα από το Hogwarts(με 13 χρόνια καθυστέρηση) και την πολυπόθητη πρώτη βόλτα στη Διαγώνιο Αλέα όπου με περιμένει το μαγικό ραβδί μου(κέδρος με φτερό φοίνικα, 10¾ ίντσες). 

Μου έκανε καλό αυτή η αναδρομή στο παρελθόν και στην παιδική μου ηλικία. Σε μία εποχή που ήμουν ευτυχισμένη και όλα μου τα προβλήματα εξαϋλώνονταν με το που βυθιζόμουν στις σελίδες του αγαπημένου μου μικρού μάγου. Μου θύμισε το χαμόγελο τούτες τις μέρες που ένα χαμόγελο μου προκαλούσε άλγος ψυχικό. Μέσα στη Σχολή για Μαγείες και Ξόρκια έγινα ξανά, έστω για λίγο, ευτυχισμένη.

Καθώς περνούσαν οι σελίδες, και βυθιζόμουν εγώ βαθύτερα στον κόσμο της μαγείας, μία μπλογκο-ιδέα ξύπνησε στο μυαλό μου. Θυμήθηκα ότι έχω χρόνια να γράψω κάτι καλό για το φτερωτό στρουμπουλό αγγελάκι του έρωτα. Ξέρετε ποιο λέω, εκείνο του Βαλεντίνου ντε.

Κάπως έτσι, αποφάσισα να «χρωματίσω» το ιστολόγιο μου ροζ· και με νεραϊδόσκονη και άλλα «ζουζουνοξεράσματα» να γιορτάσω τον άγιο Βαλεντίνο με ένα μικρό καρδουλο-αφιέρωμα.

Είναι γνωστό ότι αν υπήρχε το Grinch του αγίου Βαλεντίνου, τον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο θα τον κέρδιζα, επάξια, εγώ. Αυτή η ψυχαναγκαστική ανάγκη να αγαπήσεις και να αγαπηθείς μια συγκεκριμένη ημέρα του Φλεβάρη, ας είμαστε ειλικρινείς, μου «τη δίνει» και με απωθεί. Εγώ μπορεί να θέλω ξερωγώ να αγαπήσω το Σεπτέμβρη και να αγαπηθώ Ιούλιο. Γιατί η έλλειψη «βαλεντίνου» να με καθιστά ρομαντικά ανεπαρκή; 

Κι ύστερα είναι κι εκείνα τα «ζουζουνοξεράσματα», που μόνο ως τέτοια μπορώ να τα περιγράψω, που μου προκαλούν ναυτία και τάσεις φυγής. Στη σκέψη και μόνο των «ζουζουνακίων» και τον «αζαπούληδων», τσουτσουριάζω ολόκληρη και νιώθω να πνίγομαι. 

Μολαταύτα, όλοι έχουμε πού και πού την ανάγκη για μια πραγματικότητα λίγο ροζ. Και, ας είμαστε ειλικρινείς, οι καρδούλες έχουν κι αυτές την τσαχπινιά τους. Και οι ρομαντικές ταινίες είναι μια ένοχη απόλαυση, πώς να το κάνωμεν άλλωστε. Και ας μην κρυβόμαστε, όλοι αγαπάμε τη σοκολάτα. Και σε τελική ανάλυση, ποιος σού υπαγορεύει ότι το έτερον σου ήμισυ τούτη τη μέρα πρέπει να είναι ρομαντικό; Ή ότι πρέπει να είναι άνθρωπος; 

Το φετινό αφιέρωμα απευθύνεται σε όλους του βαλεντίνους και βαλεντίνες, δεσμευμένους και μη. Είναι ένα αφιέρωμα ρομαντικό, με τη γενικότερη έννοια. Πάρτε αγκαλιά τον φίλο ή τον..σκύλο σας, το λάπτοπ ή το βιβλίο σας κι ελάτε για μια εβδομάδα να προσθέσουμε στην καθημερινότητά μας ρομάντζο ονειροπόλο και έρωτα για την ίδια τη ζωή. Ίσως η νεραϊδόσκονη μας βοηθήσει να χαμογελάσουμε. Ίσως...

Θα υποσχόμουν ότι δε θα είμαι και τόσο Grinch αυτή τη βδομάδα... Ας μη δίνω υποσχέσεις που δεν μπορώ να τηρήσω. Σας υπόσχομαι, λοιπόν, ότι θα είμαι το Grinch του αγίου Βαλεντίνου, αλλά θα είμαι ένα γλυκούτσικο Grinch που θα γκρινιάζει σεμνά και ταπεινά, με νάζι και τσαχπινιά(καλά, δε μπορώ να κάνω και θαύματα).

Βαλεντίνος χωρίς φαγητό δε γίνεται. Η μαγειρική θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο εορταστικό αφιέρωμα αυτής της εβδομάδας. Πρώτη στάση, πρωινό. Καφές, φυσικά, my love. Όπως σε κάθε ανάρτηση καλημέρας, δε θα μπορούσε να λείπει από αυτήν η καθιερωμένη πρωινή μας μαγειρική. Η πρώτη συνταγή του αφιερώματος φαντάζει πολύ απλή, αλλά σύντομα θα καταλάβετε γιατί την επέλεξα. Back to basics, λοιπόν.

Καλημέρα!

Ψωμί του τοστ

akispetretzikis.com

Συστατικά 

• 475 γρ. νερό 
• 135 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική 
• 20 γρ. μαγιά ξερή 
• 60 γρ. ελαιόλαδο 
• αλάτι 
• 800 γρ. αλεύρι γ.ο.χ. 
• 3-4 κ.σ. έξτρα ελαιόλαδο για το άλειμμα της φόρμας μας 

Μέθοδος Εκτέλεσης 

• Φτιάξτε μόνοι σας υπέροχο ψωμί του τοστ!!!! Υγιεινή συνταγή γιατί γίνεται με ελαιόλαδο χωρίς κανένα συντηρητικό. Τρομερά εύκολη και γρήγορη, μπορεί να γίνει χωρίς καν μίξερ. 
• Το μόνο στο οποίο πρέπει να δώσουμε βάση είναι η φόρμα που θα το ψήσουμε. 
• Χρειαζόμαστε μια μακρόστενη φόρμα για κέικ 10Χ30 εκ. Αν έχετε κάποια λίγο μεγαλύτερη είναι μια χαρά αλλά αν η φόρμα σας είναι μικρότερη τότε μπορεί να ξεχειλίσει η ζύμη. 
• Γι' αυτό προτείνω, στην περίπτωση αυτή, να μοιράσετε τη ζύμη στα δύο και να κάνετε δυο μικρότερα ψωμιά αντί για ένα μεγάλο. 
• Ανακατεύουμε όλα τα υλικά για τη ζύμη εκτός από το αλεύρι για όλες τις χρήσεις που το προσθέτουμε σιγά σιγά. Στο μίξερ με το γάντζο ή στο χέρι ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε ένα ελαστικό και μαλακό ζυμάρι. Η ζύμη είναι πάρα πολύ μαλακή και αν δεν ξεκολάει από τα τοιχώματα του μίξερ προσθέτουμε άλλη μία κουταλιά αλεύρι και το χτυπάμε 2 λεπτά ακόμα. 
• Βάζουμε τη ζύμη κατευθείαν από το μίξερ όσο ακόμα μπορούμε να το πιάσουμε στην λαδωμένη φόρμα. Τυλίγουμε τη φόρμα με μια πετσέτα και όταν η ζύμη φτάσει στο επίπεδο της πετσέτας την αφαιρούμε και βάζουμε τη φόρμα κατευθείαν στο φούρνο. 
• Το ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 60 λεπτά. 
• Αφαιρούμε από τη φόρμα του κέικ και το αφήνουμε πάνω σε σχάρα να κρυώσει καλά. 
• Καλό είναι να το βάλουμε έπειτα στο ψυγείο και να το διατηρούμε εκεί για να μπορεί και να κόβεται πιο εύκολα. 

Tip 

* Θέλει καλό ζύμωμα... η ζύμη πρέπει να είναι ελαστική! Επειδή όλα τα αλεύρια δεν είναι ίδια πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι μπορεί άνετα να πάρει μέχρι και 50-60 γρ. αλεύρι παραπάνω... Πιο καλό αποτέλεσμα έχετε με αλεύρι δυνατό δηλαδή σκληρό...ή μπορείτε να βάλετε μέιγμα για όλες τις χρήσεις με σκληρό. Προσοχή όμως στην ποσότητα... *

Έχω πιει τριανταοχτώ λίτρα καφέ σε λίγο θα μιλάω ανάποδα σαν δαιμονισμένη

— άι στην F(x) (@aistinefxi) Δεκέμβριος 8, 2015

ᾦ shit

EDITORIAL

Και να 'μαι πάλι εδώ. Ξανά από την αρχή, στο ίδιο σημείο. Παγιδευμένη στην κινούμενη άμμο του μυαλού μου, την άβυσσο της ψυχής μου. Εγκλωβισμένη σε μια ατέρμονη δυστυχία. Ίσως να μην υπάρχει πια επιστροφή...

Αυτή η χρονιά υποτίθεται ότι θα ήταν σούπερ. Υποτίθεται. 

Η πρώτη εβδομάδα του 2016 ήταν τόσο χαρούμενη, τόσο ελπιδοφόρα. Μαλακίες. Μία απ' τα ίδια λέω εγώ. Η μαύρη μου η μοίρα μού πετάει ένα ξεροκόμματο ευτυχίας για να το πάρει πίσω μετά με τον πιο βάναυσο τρόπο. Ένας κακεντρεχής οικτίρμων. Τοκογλύφος ευδαιμονίας. 

Ο μήνας που πέρασε ήταν ένας από τους χειρότερους μήνες της ζωή μου. Το ένα χτύπημα μετά το άλλο. Ανελέητα. Χαιρέκακα. Και το μυαλό μου, εμμονικά αυτοκαταστροφικό, με ρίχνει ακόμη πιο βαθιά στο θρήνο και το ζόφο. Όλα σκατά.

Υποτίθεται, υποτίθεται... Πάντα φυλακισμένη σ' αυτό το γαμημένο υποτίθεται.

Δίχως αχτίδα φωτός, πού να βρω δύναμη να συνεχίσω; Πού κουράγιο για να προσπαθήσω; Η επιβίωση έχει καταντήσει ατέρμονη μάχη· και τα θηρία σαν κεφαλές λερναίας ύδρας, αντί να αφανιστούν πολλαπλασιάζονται με κάθε χτύπημα.

Στάσου και πάρε μια ανάσα, Λίζα. 
Και τώρα κι άλλη μία.

Έχω βρει τώρα τελευταία κι ένα «μάντρα», μια σανίδα σωτήριας επί της ουσίας. Και με απόγνωση το ψιθυρίζω στον εαυτό μου. Always keep fighting. Always keep fighting. Always keep fighting. Δεν ξέρω για πόσο ακόμη. Το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς.

Μακάρι μόνες οι λέξεις να έσωζαν τους ανθρώπους. Αλλά τις περισσότερες φορές δεν αρκούν.

Αυτή είναι η ζωή μου. Ένας θησαυρός από κάρβουνο. Ένας ατέλειωτος κλαυσίγελος. Ο θησαυρός μου είναι κι η καταδίκη μου. Κι ο άτεγκτος δικαστής απαθής κοιτάζει και καγχάζει. Ποιος, άραγε, με καταδίκασε να θέλω να γκρεμίσω αυτό που με αίμα και κόπο έχτισα;

Η αυτολύπηση, ο χειρότερος εχθρός μου και ο κοντινότερος φίλος μου.

Μα είναι ο δικός μου θησαυρός και μόνο εγώ μπορώ να τον διαφυλάξω. Είναι δικό μου βάρος και δική μου ευθύνη. Ας είναι και κάρβουνα, εμένα αυτό μου έλαχε. Ευτελές, συνάμα, και πολύτιμο. Είναι ό,τι έχω και δεν έχω.

C6H12O6 + 6O2 → 6CO2 + 6H2O + ενέργεια (2870 kJ/mol) 
Αυτό είναι όλο. Μία αναπνοή. Σε μία ανάσα συνοψίζεται όλη μου η ύπαρξη.

Ανασκουμπώσου Λίζα. Είναι θέμα εγωισμού να φανείς δυνατή. Η ήττα δεν είναι επιλογή. Ένα βήμα τη φορά. Ας περάσει απλά κι αυτή η μέρα...

Το ξέρω πια πώς κάθε άλλο παρά αδύναμη είμαι. Έχω περάσει μισή ζωή σε μία μάχη δίχως τέλος. Απλά κουράστηκα... Ήταν γραφτό μου να γεννηθώ δυνατή και η μοίρα μού έστειλε εμπόδια για να μην το ξεχάσω ποτέ. Στα χαρακώματα ανακάλυψα το θάρρος της ψυχής μου· και με θράσος υψώνω περήφανα την ανάσα μου σε κάθε αναιδή που τη θεώρησε δειλή.

Τα ξέρεις πλέον τα κατατόπια, Λίζα. Σήκωσε τα μανίκια και ρίξου στη μάχη. Κάνε ξανά κουράγιο. Μάζεψε τα κομμάτια σου γι' ακόμη μια φορά.

Κλείνω εδώ. Δεν έχω όρεξη να μιλάω. Δεν έχω όρεξη για τίποτα. Αυλαία.

Ίσως να χρειάζομαι μια νέα αρχή. Να μηδενίσει το χρονόμετρο και να ξαναδοκιμάσουμε. Μια δεύτερη Πρωτοχρονιά, γιατί όχι;

Επανέλαβε εαυτέ μου: Always keep fighting.