Φτιάξε καφέ και κάτσε να στα πω

Άλλη μια μέρα ξημέρωσε στη μικρή "μούντζα" των Βαλκανίων που λέγεται Ελλάδα. Άλλο ένα βράδυ το οποίο δυσκολεύτηκα να καληνυχτίσω. Άλλος ένας ανατέλλων ήλιος με βρίσκει ξύπνια να περιμένω την έγερση του. 

Σήμερα είναι μια ξεχωριστή ημέρα. Μία πολύ αγαπημένη μου φίλη έχει γενέθλια. Ένα ποντίκι ετών εικοσιτεσσάρων. Γεννημένη 15 ημέρες πριν από εμένα. Μαλάκα μου, μεγάλωσα. Όπως μου είπε χαρακτηριστικά και εκείνη, του χρόνου θα κλείσουμε το πρώτο τέταρτο ενός αιώνα. Μ' έβαλε σε σκέψεις... 

Πώς θα με βρει εμένα το 24ο έτος της ηλικίας μου, σε δυο βδομάδες από τώρα;

Σκέφτομαι το σημερινό πρωινό. Πάλι υπέκυψα στις τρεις αγαπημένες μου κακές συνήθειες. Ξενύχτι, καφές και τσιγάρο. Τα δηλητήρια που με πάθος χορηγώ στον οργανισμό μου. Μεγάλωσα, αλλά δεν συμμορφώθηκα ακόμη στο συμβατικό τρόπο ζωής. Μιθριδάτης ετών 24ων. Αμετανόητα ξεροκέφαλη, βαδίζω πάντα στην οριογραμμή. Φλερτάρω πάντοτε με τα λάθη μου. Η ζωή είναι άχρωμη χωρίς μικρές δόσεις θανάτου.

Τίποτε δεν έχει αλλάξει και τίποτε δεν είναι όπως παλιά...

Κοίτα να δεις που με έπιασαν τα υπαρξιακά μου. Από το πουθενά βρέθηκα να αναρωτιέμαι πρωί-πρωί ποια είμαι, πού πάω και γιατί. Το ξενύχτι είχε πάντοτε αυτήν την επίδραση επάνω μου. Ξυπνούσε το συγγραφέα, το φιλόσοφο. Οι δαίμονες μου πάντα έγραφαν όμορφα. Ίσως και να μη μπορώ να αποχωριστώ τη σκοτεινή μου πλευρά. Ίσως να είμαι μισή χωρίς τις κακές μου συνήθειες. Ίσως να μη γνωρίζω άλλη ζωή από εκείνη του καταραμένου ποιητή...

I'm worse at what I do best and for this gift, I feel blessed