24 χρόνια χωρίς τον Freddie Mercury

Only the good die young

Ξεφυλλίζοντας τη βιογραφία του Freddie Mercury

«I’ m just a musical prostitute my dear», τονίζει χαρακτηριστικά στον δηµοσιογράφο στον οποίο παραχώρησε την τελευταία του συνέντευξη, καπνίζοντας το ένα τσιγάρο µετά το άλλο, µε αρκετή θηλυπρέπεια. Και η συζήτηση µεταφέρεται στον Ιούλιο του 1985, στο Wembley του Λονδίνου, στη συναυλία (Live Aid) που έδωσε εις ένδειξη διαµαρτυρίας απέναντι στις άθλιες συνθήκες ζωής των λαών της Αφρικής.

Μια συναυλία που θεωρείται µέχρι σήµερα η καλύτερη όλων των εποχών. Φορώντας ένα αµάνικο µπλουζάκι, ένα ψηλόµεσο τζιν κι ένα ασηµένιο περιβραχιόνιο στο δεξί του µπράτσο, αρχίζει να «χαϊδεύει» επιδέξια το µαύρο πιάνο µε την ουρά, τραγουδώντας «Mama, just killed a man, put a gun against his head…», σκορπώντας στο κατάµεστο στάδιο σιωπή. Όλοι στραµµένοι επάνω του µε κοµµένη την ανάσα, να περιµένουν τον επόµενο στίχο του αξεπέραστου «Bohemian Rhapsody», επιβεβαιώνοντας τη βιογράφο του που έλεγε ότι µε µία του µόνο κίνηση µπορούσε να αιχµαλωτίσει το βλέµµα χιλιάδων ανθρώπων.

Να τους µαγεύει µε τη θεατρικότητά του, τη φωνή του, την ενέργειά του, ακόµη και µε τα περίεργα κολλητά κουστούµια του. Όπως το θέτει ο David Bowie, «ο Freddie µπορούσε να κρατήσει τον κόσµο όλο στη χούφτα του». O Kurt Combain τον είχε αναφέρει στο σηµείωµα που είχε αφήσει πριν αυτοκτονήσει: «Πάντα θαύµαζα και ζήλευα το πώς κατάφερνε να επιβληθεί στο κοινό του», ενώ o Mick Jagger χαρακτήρισε «ατυχές γεγονός» την ηµέρα που εµφανίστηκε µαζί του επί σκηνής, γιατί, λέει, ένιωσε να εξαφανίζεται δίπλα του. Κανείς δεν αµφισβήτησε ποτέ πως ήταν ένας θρύλος. Ένας θρύλος που ξεκίνησε από το µηδέν, ταξιδεύοντας µια µέρα µακριά από τη γενέτειρά του, τη Ζανζιβάρη της Αφρικής. 

Μόνο ο Freddie Mercury μπορούσε να πει "fuck you" σ' ένα κατάμεστο στάδιο 

και το κοινό να τον ζητωκραυγάσει γι' αυτό.

Η αρχή ενός θρύλου

Γεννηµένος στις ακτές της µακρινής Τανζανίας τον Σεπτέµβριο του 1946, από γονείς περσικής καταγωγής, ο Farrokh Bulsara, ήταν ένα ντροπαλό και µοναχικό αγόρι, που οι λιγοστοί παιδικοί του φίλοι θα ορκίζονταν πως δεν είναι ο άντρας µε την εκρηκτικότητα που θαύµαζαν επάνω στη σκηνή, αρκετά χρόνια µετά.

Ο Mercury δεν είχε το προφίλ ενός θρύλου κι ας είχε δείξει από οκτώ χρονών την κλίση του στη µουσική, όταν άρχισε να παίζει τους πρώτους του ινδικούς τόνους στο πιάνο του αγγλικού οικοτροφείου κοντά στη Μοµβάη (1954). Αποφοιτώντας από το οικοτροφείο, ο 15χρονος Freddie -παρατσούκλι που του έδωσαν οι συµµαθητές του -επέστρεψε στη Ζανζιβάρη, µόνο για να ξαναφύγει τον Ιανουάριο του 1964 µε προορισµό το Λονδίνο, όταν ξέσπασε επανάσταση κατά του σουλτάνου του νησιού. 

Σπουδάζοντας γραφιστική στη βρετανική πρωτεύουσα, µετά από παρότρυνση της µητέρας του, έγραφε παράλληλα στιχάκια τα οποία συνήθιζε να φυλάει κάτω από το µαξιλάρι του. Το πάθος του για τη µουσική ήταν πάντα εκεί. Γι’ αυτό κι ενώ σπούδαζε, πουλούσε µεταχειρισµένα ρούχα και δούλευε στο αεροδρόµιο του Heathrow, έκανε παράλληλα φωνητικά σε διάφορα συγκροτήµατα. Μετά από περιστασιακές δουλειές καταστάλαξε στη ροκ µπάντα «Sour Milk Sea», όµως για πολύ µικρό διάστηµα, αφού η αυγή του 1970 τούς βρήκε διαλυµένους.

 

Η γνωριµία του όµως µε τον κιθαρίστα Brian May και τον ντράµερ Roger Taylor ήταν σηµαδιακή. Μαζί τους συγκρότησε τους «Queen» λίγα χρόνια αργότερα, ενώ την ίδια περίοδο ο Freddie άλλαξε το επίθετό του σε Mercury.

Σύµφωνα µε τον May, το Mercury προέκυψε από το «My fairy king», ένα από τα πρώτα τους τραγούδια: «Μετά την ηχογράφησή του, ο Freddie ρωτήθηκε εάν η «Mother Mercury» του τραγουδιού αναφέρεται στη µητέρα του και αυτός απάντησε: «Yes, and from now on I’ ll be Freddie Mercury». 

Το φωνητικό εύρος του Freddie Mercury

Ως Freddie Mercury πια, άρχισε να απασχολεί τον Τύπο, που ενδιαφερόταν να µάθει περισσότερα γι’ αυτόν τον µελαχρινό νεαρό µε τη χαρισµατική φωνή. Ο ίδιος αστειευόταν ότι το χάρισµά του οφείλεται στα τέσσερα επιπλέον δόντια του, που έσπρωχναν τους κοπτήρες του προς τα έξω. «Αποφάσισα να γίνω µουσικός και τραγουδιστής για να έχουν µια ασχολία τα δόντια µου», συνήθιζε να λέει χαµογελώντας, αλλά η αλήθεια είναι πως ποτέ δε σκέφτηκε να αφαιρέσει κάποιο, φοβούµενος µήπως αλλοιωθεί η φωνή του. Η φωνή του όµως ήταν µόνο η αρχή. Γιατί η οµοφυλοφιλία του «πούλησε» αργότερα, ακόµη περισσότερα αντίτυπα. 

O πραγµατικός Mercury

«Δεν θα γίνω ροκ σταρ, αλλά θρύλος», είχε πει, βάζοντας τον πήχη ψηλά, από την αρχή της καριέρας του. Και ξεκίνησε για την κατάκτηση του ονείρου του, παντρεύοντας τη ροκ µουσική µε την όπερα στο «Bohemian Rhapsody». Ένα κοµµάτι, το οποίο ούτε καν η EMI υπολόγιζε -λόγω της ανορθόδοξης δοµής του-, αποδείχτηκε τελικά το εισιτήριο του Mercury για τη θρυλική ζωή που πάντα ονειρευόταν. Ένα κοµµάτι σχεδόν αυτοβιογραφικό, ένας εσωτερικός µονόλογος, όπου ο Mercury συνδιαλέγεται µε τους προσωπικούς δαίµονές του, όπως η αµφιφυλία του, που ποτέ δεν οµολόγησε δηµόσια. 

Ο δεσµός του όµως µε τη Mary Austin τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ‘70 δεν ήταν ένα καλοστηµένο έργο για να ρίξει στάχτη στα µάτια του κόσµου. Η Mary υπήρξε ο έρωτας της ζωής του, και της το ‘πε αφιερώνοντάς της το «Love of my life», µία από τις καλύτερές του µπαλάντες. Μαζί έζησαν ωραίες στιγµές, µια στο σπίτι του στο δυτικό Kensington, µια στις περιοδείες του συγκροτήµατος. 

To κορίτσι µε τα ξανθά µαλλιά και τα µεγάλα πράσινα µάτια, ήταν δίπλα του σε κάθε του βήµα, ακόµη κι όταν χώρισαν µετά από έξι χρόνια σχέσης. Μάλιστα, πολλές φορές ο Mercury δήλωσε ότι ήταν η µοναδική αληθινή του φίλη: «Όλοι οι εραστές µου µε ρωτάνε γιατί δεν µπορούν να αντικαταστήσουν τη Mary. Είναι απλά αδύνατο. Η µόνη φίλη που έχω είναι η Mary και δεν θέλω κανέναν άλλον. Για εµένα ήταν ό,τι πιο κοντινό είχα σε σύζυγο. Για εµένα αυτό που είχαµε ήταν γάµος. Πιστεύαµε ο ένας στον άλλον και αυτό µου αρκεί».

Τα λόγια του έγιναν γι’ άλλη µια φορά πράξη, αφήνοντάς της στη διαθήκη του, πολύ περισσότερα απ’ ό,τι στον τελευταίο του σύντροφο, τον οποίο γνώρισε τέσσερα χρόνια µετά τον χωρισµό του από την Αυστριακή ηθοποιό Barbara Valentin. Η τελευταία του προσπάθεια για να ξεκαθαρίσει τις σεξουαλικές του προτιµήσεις, τον έριξε τελικά στο κρεβάτι του κοµµωτή Jim Hutton. 

Η γνωριµία τους έγινε ένα βράδυ του 1984, σε ένα µπαρ.

Ο Mercury, γοητευµένος από τον Hutton, προσφέρθηκε να τον κεράσει ένα ποτό. Αυτός δέχτηκε χωρίς να συνειδητοποιήσει ότι αυτός ο άγνωστος άντρας δεν ήταν… άγνωστος, αλλά ο διάσηµος Freddie Mercury. Τον αναγνώρισε µόνο όταν κάποιος από τους θαµώνες του µπαρ αναφώνησε «Μα αυτός είναι o Mercury!». Οι δύο άντρες τα ήπιαν, συζήτησαν και αποχαιρετήθηκαν, χωρίς να δώσουν ραντεβού να ξανασυναντηθούν. 

Ένα χρόνο αργότερα, τα νυχτοπερπατήµατα του Freddie τον οδήγησαν µπροστά από την πόρτα του ίδιου µπαρ, από το οποίο έφυγε µε τον Hutton αγκαλιά. Δύο χρόνια µετά (1987) ο κοµµωτής από το Surrey µετακόµισε στο σπίτι του Mercury, χωρίς όµως ποτέ να καταφέρει να εξοικειωθεί µε τη ζωή του θρύλου της ροκ. Μια ζωή εξωπραγµατική, που ωστόσο είχε και τις ανθρώπινές της στιγµές. 

Παρονοµαστής στα καπρίτσια του ήταν πάντα ένας ειλικρινής απολογισµός, τον οποίο τελείωνε χαρακτηρίζοντας τον εαυτό του τέρας: «Έχω δηµιουργήσει ένα τέρας και δεν µπορώ να ρίξω το φταίξιµο σε κάποιον άλλο γι’ αυτό, παρά µόνο στον εαυτό µου. Δούλεψα γι’ αυτό από τότε που ήµουν µικρός. Θα µπορούσα να είχα σκοτώσει γι’ αυτό. Είναι όλα όσα ήθελα. Επιτυχία, φήµη, χρήµατα, σεξ… ό,τι θέλω µπορώ να το έχω. Όµως τώρα, θέλω να ξεφύγω απ’ αυτό. Αρχίζω να ανησυχώ ότι δεν µπορώ να ελέγξω το τέρας, όσο αυτό εµένα». Το µόνο που ήθελε ο τραγουδιστής στο απόγειο της δόξας του, ήταν απλά να περιφέρεται στην κουζίνα της µαµάς του, καθώς αυτή θα του ετοιµάζει το αγαπηµένο του φαγητό. 

Too much love will kill you

Οι τελευταίες στιγµές

Οι φήµες ότι ο Mercury έπασχε από AIDS, κυκλοφορούσαν πολύ έντονα τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του ‘80, αν και ο ίδιος τις διέψευδε. Το 1989, οι Queen επανέρχονται µε το άλµπουµ «The miracle», στα βίντεο του οποίου ο frontman τους, αν και τραγουδά µε το χαρακτηριστικό του µπρίο, εµφανίζεται αρκετά αδυνατισµένος και µε αραιωµένα µαλλιά. Η κίνηση των Queen να µην κάνουν περιοδεία για την προώθηση του άλµπουµ τους, πυροδότησε τις φήµες, ενώ η τελευταία δηµόσια του εµφάνιση στα Brit Awards (1990), έκανε µέχρι και τα δελτία ειδήσεων να ασχολούνται µε την υγεία του.

Who wants to live for ever?

Στις 24 Νοεµβρίου του 1991 ο τραγουδιστής κάνει ανακοίνωση στον Tύπο που είχε κατασκηνώσει έξω από το σπίτι του στο Kensington, ότι πάσχει από AIDS. Μετά από ένα εικοσιτετράωρο αφήνει την τελευταία του πνοή, έχοντας πλάι του τον Jim Hutton και τη Mary Austin, η οποία µέχρι σήµερα, µιλάει για την τελευταία έκφραση στο πρόσωπο του θρύλου της rock ‘n’ roll. Ο Freddie έφυγε µ’ ένα χαµόγελο στο στόµα, αφού είχε καταφέρει να νικήσει τον θάνατο πολύ πριν µάθει για την ανίατη ασθένειά του. «Δεν νοµίζω ότι θα φτάσω σε µεγάλη ηλικία, πιστεύω ότι θα πεθάνω πολύ πριν µε βρουν τα 60 και τα 70. Έτσι κι αλλιώς, µου φαίνεται βαρετή µια τέτοια προοπτική, διότι έχω ζήσει µια πολύ γεµάτη ζωή»!

Περιοδικό Down Town, Τεύχος 315 

http://school-of-loverboys.tumblr.com/post/132623995382/do-you-sometimes-watch-the-show-must-go-on-video

«Δεν θα γίνω ένας ροκ σταρ, αλλά ένας θρύλος»

No one but you (Only the good die young), το τραγούδι που τα εναπομείναντα μέλη των Queen 

αφιέρωσαν στον αδικοχαμένο Freddie

You will always be missed.

RIP Freddie Mercury

5 September 1946 - 24 December 1991