Τα στοιχειά της Αθήνας

'Halloween', το αποψινό μας αφιέρωμα. 

Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο διασκεδάζει το μυστικισμό της γιορτής, με μικρές ιστορίες "τρόμου".

Ντύνω το ιστολόγιο και τη φωνή μου μ' ένα σκοτεινό πέπλο ποεϊκού μυστηρίου και προχωρώ το αφιέρωμα ένα βήμα παραπέρα. Αναδημοσιεύω ανάμεσα στα τερατο-quiz και μερικές "τρομακτικές ιστορίες" που θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουν τις τρίχες του αυχένα σας να σηκωθούν. Σαν το κοράκι του ποιήματος του Πόε, χτυπούν κι αυτές επίμονα τις οθόνες σας...

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Μαζί θα ταξιδέψουμε στον κόσμο των σκιών. Φανταστείτε μια -βγαλμένη από film noir- μαυροντυμένη γυναικεία φιγούρα, μ' ένα μαύρο πλατύγυρο καπέλο. Μια femme fatale. Θα είμαι καλύτερη στη δουλειά μου αν με βλέπετε έτσι. Κάτω απ' τη σκιά του καπέλου μου, σας κοιτώ με ένα πολύ έντονο βλέμμα. Η φωνή μου, σαν σειρήνα, σας δένει με τα μάγια της και σας παρασύρει στο ερεβώδες σκοτάδι. Σας περικυκλώνει ο καπνός του τσιγάρου μου. Μη νιώθετε άβολα, είναι όλα μέρος του show.

Στα κόκκινα σαν αίμα χείλη μου, ένα αδιόρατο μειδίαμα. Αυτό ίσως θα έπρεπε να σας τρομάζει. Θα προσπαθήσω να σταθώ καλός αφηγητής. Θα σας κάνω και να γελάτε πού και πού. Ή να ακούτε μακάβρια γέλια από το πουθενά.

Ελπίζω να μη φοβάστε...

Αγνοήστε το γέλιο μου.

Η περιπέτεια μας ξεκινά με μια εκδρομή στα ελληνικά στοιχειά, στα φαντάσματα της πρωτεύουσας. Νομίζατε ότι είστε ασφαλείς μέσα στο τσιμέντο και τη βοή της μεγαλούπολης; Σκεφτείτε ξανά...

Τα έχετε συναντήσει, έχετε περάσει από δίπλα τους, ίσως αντιληφθήκατε μια υποψία κίνησης με την άκρη του ματιού σας. Τα βράδια που βαδίζετε στους δρόμους βιαστικά, προσπαθώντας να αποφύγετε τα σύγχρονα θηρία της αστικής ζούγκλας, είναι εκεί. Εκείνοι· οι άλλοι.  Αόρατες σκιές καραδοκούν στις σκοτεινές γωνίες. Σημεία όπου η θερμοκρασία πέφτει στιγμιαία κι ένα αδιόρατο άγγιγμα σκορπάει ρίγη σε όλο σας το σώμα. Απόκοσμοι ψίθυροι χαϊδεύουν τα αυτιά σας. Ανάλαφρα βήματα αντηχούν σε δρόμους όπου περπατάτε μόνοι. Είστε, όντως, μόνοι; Υπόλευκα μάτια σας παρακολουθούν μέσα από σπασμένα τζάμια ακατοίκητων κτιρίων. Κουρτίνες ανεμίζουν πίσω από κλειστά παράθυρα. Ποιος άναψε το φως στο εγκαταλελειμμένο σπίτι;

Οι υπερφυσικές οντότητες της Αθήνας είναι εκεί, στα μέρη όπου έζησαν, καρτερώντας τους περαστικούς που θα παρασύρουν στο δικό τους κόσμο, στον κόσμο των σκιών...

Ελπίζω να μη φοβάστε...

Αγνοήστε το γέλιο μου.

Αυτά είναι τα 5 πιο στοιχειωμένα μέρη της Αθήνας

του Ντίνου Ρητινιώτη

Κυκλοφορούν διάφοροι αστικοί μύθοι για ορισμένα μέρη της Αθήνας, που έχουν μείνει στο συλλογικό υποσυνείδητο ως σημεία προς αποφυγήν για κάθε νορμάλ Αθηναίο. Τώρα, βέβαια, αν εσένα τα θέλει ο κώλος σου και σε εξιτάρει η φάση "παίρνω το φακό μου και την κάμερα και πάω να καταγράψω επαφές με τους κατοίκους που έχουν περάσει τον Αχέροντα", αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Προς το παρόν βολέψου με τις παρακάτω.

1. Το Σπήλαιο της Πεντέλης

Στη νοτιοδυτική πλευρά του όρους Πεντέλη και σε υψόμετρο 720 μ., βορειοανατολικά του λεκανοπεδίου Αττικής. Έγινε γνωστή και ως Σπηλιά του Νταβέλη, αν και παίζει ο λήσταρχος να μην έχει πατήσει ποτέ το πόδι του στο σπήλαιο. Περίεργα φώτα και παρουσίες, σκιές, φωνές, έντονο μαγνητικό πεδίο, αυξημένα σε σχέση με το φυσιολογικό επίπεδα ραδιενέργειας, στρατιωτικός αποκλεισμός της περιοχής για μια τριετία, σφράγισμα της σπηλιάς για αδιευκρίνηστους λόγους... Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς, αλλά κάτι δεν πάει καλά με αυτό το μέρος.

2. Το σανατόριο της Πάρνηθας

Το βλέπεις στα αριστερά σου κάθε φορά που ανεβαίνεις στο καζίνο για να παίξεις ρουλέτα. Στέκει εκεί παρατημένο και μυστήριο περισσότερο από τρεις δεκαετίες. Σε αυτό νοσηλεύονταν άτομα με φυματίωση (ανάμεσά τους και ο Γιάννης Ρίτσος). Δωμάτια άδεια και σκοτεινά, γεμάτα απορρίματα. Τοίχοι με συνθήματα και περίεργες ταγκιές. Ανεβαίνουν πολλοί που αγαπάνε τα μεταφυσικά και δεν είναι λίγες οι μαρτυρίες για απότομες μεταβολές της θερμοκρασίας προς το ψυχρότερο, για την παρουσία ενός μικρού κοριτσιού με λευκή ρόμπα που τριγυρνά στους διαδρόμους, όπως επίσης και για διάφορες φωνές που προέρχονται από το εσωτερικό του. Η αλήθεια είναι πως και μόνο που το κοιτάζεις μέσα από το αμάξι, σου βγάζει κάτι απόκοσμο. Φαντάσου να μπεις μέσα...

3. Η Βίλα Καζούλη

Το θαυμάσιο αυτό οικοδόμημα που δεσπόζει στην Κηφισιά, χτίστηκε το 1902 από τον εύπορο έμπορο Νίκο Καζούλη και θεωρείται ένα από τα πλέον στοιχειωμένα μέρη της πόλης. Χτισμένο στην περιοχή του παλιού τουρκικού νεκροταφείου ("Τούρκικα Μνήματα"), χρησιμοποιήθηκε το 1940 από του Γερμανούς ως φρουραρχείο των SS. Δεκάδες αντιστασιακοί βασανίστηκαν στο υπόγειό της, ενώ πολλοί από αυτούς άφησαν μέσα στην επάυλη την τελευταία τους πνοή. Λέγεται δε πως 12 εξ αυτών θάφτηκαν στον κήπο της βίλας. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναφέρουν ότι όταν περνούν από έξω, ιδιαίτερα αφότου έχει πέσει ο ήλιος, νιώθουν μία απόκοσμη αίσθηση και μια ανεξήγητη κρυάδα η οποία διαπερνά ολόκληρο τους το σώμα. Λόγω εγγύτητας της Βίλας Καζούλη με τα γραφεία του Provocateur, θα μπορούσα να περάσω από εκεί και να κάνω επιτόπιο ρεπορτάζ. Αλλά πού να τρέχω τώρα, δεν με λυπάστε;

4. Η Βίλα Λασκαρίδου

Αφήνουμε την Κηφισιά και κατηφορίζουμε στην πιο λαϊκή Καλλιθέα και συγκεκριμένα στην οδό Λασκαρίδου. Στο διώροφο κτίριο που σχεδιάστηκε από τον μέγιστο Τσίλερ, έμενε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα η ζωγράφος Σοφία Λασκαρίδου. Με την οποία ήταν σφόδρα ερωτευμένος ο μεγάλος έλληνας ποιητής, λογοτέχνης και διανοητής Περικλής Γιαννόπουλος. Η άρνηση της Λασκαρίδου στην πρόταση γάμου του -παρά το γεγονός ότι τον αγαπούσε κι αυτή το ίδιο παθολογικά- λέγεται πως ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που οδήγησαν τον Γιαννόπουλο σε αυτοκτονία. Γεμάτη από τύψεις, η νεαρή καλλιτέχνις κλείστηκε στο σπίτι της. Στην κυριολεξία, καθώς σφράγισε τις πόρτες και περιφερόταν μέχρι το τέλος της στα δωμάτιά του. Μετά το θάνατό της, γείτονες και περαστικοί ορκίζονται πως όχι μόνο έχουν ακούσει αλλά έχουν δει κιόλας το φάντασμά της να περιφέρεται στο κτίριο μουρμουρίζοντας μονότονα και μελαγχολικά το όνομα του Γιαννόπουλου. Ας θυμηθώ όταν ξαναπεράσω από το σημείο να φοράω ακουστικά...

5. Ο Πύργος της οδού Σμολένσκυ 4

Μεταφερόμαστε ακόμη πιο νότια και συγκεκριμένα στο Νέο Φάληρο. Εκεί διέμενε κάποτε ο εύπορος έμπορος υφασμάτων και γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, Καρτάλης. Μεγαλομανής από παιδική ηλικία, είχε βάλει σκοπό ζωής να αποκτήσει κάποιο μεγάλο αξίωμα. Παρά τα πλούτη του, όμως, πέθανε ρακένδυτος. Έχοντας χάσει τα λογικά του, περιφερόταν μέσα στον πύργο μοναχός του, ώσπου άφησε την τελευταία του πνοή. Κάποιοι, μάλιστα, λένε πως τον έφαγαν κυριολεκτικά οι αρουραίοι... Με αυτά και με αυτά, ο κυρ Καρτάλης έχει εμφανιστεί σύμφωνα με μαρτυρίες (ωραία λέξη το "μαρτυρίες", κουκουλώνει τα πάντα!) αρκετές φορές στα παραθύρια του Πύργου, φωνάζοντας στους περαστικούς να φύγουν από την ιδιοκτησία του.

Πηγή: provocateur.gr