Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017

All eyes on Sirius Black


Γιατί ο Sirius Black είναι ο καλύτερος χαρακτήρας της σειράς βιβλίων Harry Potter


Ήδη από το πρώτο αφιέρωμα Halloween, έχουμε αναλύσει τη σημασία που έχει αυτή η γιορτή στον κόσμο του Harry Potter. Η παραμονή των Αγίων Πάντων (All Hallows' Eve) αποτελεί ημερομηνία-σταθμό για την ιστορία του Harry Potter, του "αγοριού που σώθηκε". Ο ομότιτλος χαρακτήρας, ωστόσο, δεν είναι ο μόνος μάγος, η ζωή του οποίου άλλαξε ριζικά την 31η του Οκτώβρη...

Το τρίτο βιβλίο της σειράς έκανε το εκδοτικό ντεμπούτο του στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 8 Ιουλίου 1999 υπό τον τίτλο "Harry Potter and the Prisoner of Azkaban" (ελληνική έκδοση: Ο Χάρι Πότερ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν). Το βιβλίο αυτό, που κατά πολλούς αποτελεί το τελευταίο "αθώο" βιβλίο της σειράς, είναι το μοναδικό όπου ο Λόρδος Βόλντεμορτ δεν εμφανίζεται υπό καμία μορφή. Αυτή η επιβράδυνση της πλοκές υπό άλλες συνθήκες θα το καθιστούσε το πιο βαρετό βιβλίο της επταλογίας, ωστόσο κατά κάποιο μαγικό τρόπο αποτελεί ένα από τα πιο αγαπημένα όλης της σειράς. Είναι το βιβλίο που μας συστήνει για πρώτη φορά τους Marauders, το βιβλίο όπου μαθαίνουμε για την προδοσία ενάντια στους Potters, το βιβλίο του Sirius Black.

Η 31η Οκτωβρίου 1981 δημιούργησε το "αγόρι που σώθηκε" αλλά και το "αγόρι που καταστράφηκε". Τρεις μόλις ημέρες πριν τα 22α γενέθλια του, ο Sirius Black έχασε τον αδελφικό του φίλο, James Potter, κατηγορήθηκε άδικα ως ο προδότης των Potter και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη στο Azkaban για 13 φόνους που δεν διέπραξε ποτέ, μεταξύ των οποίων και του Peter Pettigrew, του αληθινού προδότη, που τα σκηνοθέτησε όλα. Έμεινε 12 χρόνια έγκλειστος στην απάνθρωπη φυλακή που απομύζησε τη νιότη, την αθωότητα και το κάποτε αστείρευτο κέφι του Αλαφροπάτητου, ενώ ο μόνος άνθρωπος που θα όρθωνε το ανάστημα και θα τον υπερασπιζόταν δίχως δισταγμό ήταν νεκρός· και το παιδί του James, ο βαφτισιμιός του Σείριου, το μόνο που του είχε απομείνει από τους αγαπημένους του φίλους, το παιδί το οποίο παρακάλεσε ο Σείριος να του δοθεί να το μεγαλώσει, είναι πλέον ορφανό και μεγαλώνει κακοποιημένο σε μια οικογένεια που δεν του δίνει αγάπη.

Κάποιοι λογοτεχνικοί χαρακτήρες καταφέρνουν να αγγίξουν την ψυχή σου με τέτοιο τρόπο, που ο αναγνώστης τους κρατά μέσα στην καρδιά του για πάντα. Ο Sirius Black είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα τέτοιου χαρακτήρα. Η εμφάνισή του στο βιβλίο "Ο Χάρι Πότερ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν" ήταν έρωτα με την πρώτη...ανάγνωση. Η τραγική του ιστορία ήταν αρκετή για να σημαδέψει τον κάθε αναγνώστη.

Με αφορμή τα γενέθλια του αγαπημένου μας χαρακτήρα στις 3 Νοεμβρίου, αποδίδουμε φόρο τιμής στον Sirius Black. Το παρόν άρθρο είναι αφιερωμένο στους λόγους για τους οποίους θα τον αγαπάμε αιωνίως. Για όλους εσάς που δεν έχετε δει ακόμη τις ταινίες και/ή δεν έχετε διαβάσει ακόμη τα βιβλία (aka καιρός είναι να το κάνετε επιτέλους), 5 λόγοι για να αγαπήσετε τον Sirius Black.

1. Απέδρασε από το Azkaban 



Με άλλα λόγια, δεν αστειεύεται.

Δε μπορεί κανείς παρά να αγαπήσει ένα καλό plot twist. Ο Sirius παρουσιάζεται ως ένας απαίσιος, υποσιτισμένος, καταζητούμενος εγκληματίας κατά το μεγαλύτερο μέρος του Αιχμαλώτου του Αζκαμπάν και μόνον μετά από αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα συνειδητοποιούμε τόσο εμείς όσο και ο Harry ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για των αδίκως καταδικασμένο και για 12 χρόνια φυλακισθέντα νονό του. Όχι μόνο απέδρασε από την πιο σκοτεινή φυλακή μάγων, αλλά το έκανε υπό τη μορφή ενός τεράστιου μαύρου σκύλου, καθώς ήταν αδήλωτος Animagus (Ζωομάγος). Παθιασμένος από την εικόνα του πραγματικού προδότη Peter Pettigrew στην εφημερίδα (και τη σκέψη του Pettigrew κοντά στον βαφτισιμιό του, Harry), ανέκτησε όλη του τη θέληση, ώστε να ξεγλιστρήσει από τους Παράφρονες, να κολυμπήσει μακριά από το νησί του Άζκαμπαν και να φτάσει σε μορφή ζώου μέχρι το Hogwarts. Είναι ένας αφοσιωμένος σκύλος. 

(Υποσημείωση: έχει μια ιπτάμενη μοτοσυκλέτα, απέδρασε από το Azkaban υπό τη μορφή του μαλλιαρού Padfoot, και απέφυγε τη σύλληψη ξανά καβάλα σε έναν καταζητούμενο ιππόγρυππα με το όνομα Buckbeak. Πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι ξέρει να ταξιδεύει με στυλ.) 

2. Τηρεί τις υποσχέσεις του



Είναι η επιτομή του πιστού φίλου. Η εκδίκηση για το φόνο του καλύτερου φίλου, James, ήταν η κινητήριος δύναμη που τον οδήγησε να αποδράσει από το Azkaban. Κατά την επανένωσή του με τον Harry, αμέσως αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις του ως νονός του, τιμώντας την επιθυμία του James. Εμπλέκεται ενεργά στη ζωή του Harry και των φίλων του, και γίνεται πραγματικά η οικογένεια του Harry, συμβουλεύοντας τον σε κάθε βήμα. Είναι πολύ προστατευτικός απέναντι στον βαφτισιμιό του, ένας άντρας που τιμά το λόγο του και τη μνήμη του νεκρού του φίλου. 
Αν και δεν μπόρεσε τελικά να υλοποιήσει την πρόσκλησή του στον Harry να ζήσει μαζί του (καθότι ο πιο καταζητούμενος μάγος στην Αγγλία), όπως σκόπευε στον Αιχμάλωτο του Αζκαμπάν, μολαταύτα διατηρεί συνεχή επαφή με τον Harry και είναι πάντα πρόθυμος να σταθεί στο πλευρό του όποτε τον χρειαστεί. Είναι αληθινός φίλος.
“You don’t understand!” whined Pettigrew. “He would have killed me, Sirius!” 


“THEN YOU SHOULD HAVE DIED!” roared Black. 

“DIED RATHER THAN BETRAY YOU FRIENDS, AS WE WOULD HAVE DONE FOR YOU!” 
Σε ένα κεφάλαιο γεμάτο ανατροπές και αναπάντεχες αποκαλύψεις, αυτός είναι ένας από τους αγαπημένους μου διαλόγους, στον οποίο διαφαίνεται η προσωπικότητα του Sirius, αλλά και η αφοσίωσή του στους φίλους του. Δεν μπορείς παρά να ανατριχιάσεις με τον πόνο και το θυμό, που χρωματίζουν τα λόγια του. 

3. Είναι διαλυμένος

Ένας από τους λόγους που ο χαρακτήρας του Sirius έχει τόσο μεγάλη απήχηση στο κοινό, είναι ότι είναι τόσο διαλυμένος όσο και ο Harry. Έχει τα ψεγάδια του, αλλά και βαθύτατη δύναμη. Γίνεται για τον Harry κάτι ανάμεσα σε πατέρα και αδερφό, βλέποντας ορισμένες φορές τον James στο πρόσωπο του Harry — τον φίλο τη μνήμη του οποίου δε μπορεί να αφήσει, τον αδερφό που θα του λείπει για πάντα. Σε ευχαριστώ J.K. Rowling που μου ξεριζώνεις την καρδιά.



Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Sirius ήταν πολύ κατεστραμμένος και απερίσκεπτος ώστε να μπορέσει να γίνει μια γνήσια πατρική φιγούρα για τον Harry, ότι ίσως δεν ήταν ικανός να αναλάβει το βάρος μιας τέτοιας ευθύνης. Στην πραγματικότητα, δεν του δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να ωριμάσει. Ο πόλεμος, η θλίψη και τα χρόνια στο Azkaban έκλεψαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Οι πιο ευτυχισμένες και ανεξίτηλες αναμνήσεις του ήταν τα νεανικά του χρόνια με τον James.

Ίσως ήταν, όντως, ανώριμος. Ήταν πάντα πρόθυμος να ρισκάρει, και δε σκεφτόταν τον πόνο που μπορούσε να προκαλέσει βάζοντας τη ζωή του σε κίνδυνο. Αλλά ο Sirius είναι απέναντι στον Harry πολύ πιο ευθύς και ειλικρινής από τους υπόλοιπους ενήλικες (προς μεγάλη απογοήτευση των τελευταίων). Ως αναγνώστης, πάντοτε εμπιστευόμουν περισσότερο τον Sirius επειδή ποτέ δεν είπε ψέμματα στον Harry ούτε προσπάθησε να του αποκρύψει την αλήθεια "για το καλό του". Ίσως ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμος να βρει ένα υποκατάστατο του James, αλλά πάντοτε ήξερε, ή έστω πίστευε, ότι ο βαφτισιμιός του μπορούσε να διαχειριστεί πολύ περισσότερα απ' όσα του αναγνώριζαν.

4. Είναι Γεναίος



Είναι επίσης απερίσκεπτος, αλλά σε τελική ανάλυση είναι άνθρωπος της δράσης. Είναι ο τύπος ανθρώπου που δε μπορεί να καθίσει στο περιθώριο, όσο οι άλλοι γύρω του δραστηριοποιούνται. Το ρίσκο, ο κίνδυνος, το πάθος, η ζωή στο έπακρο· Αυτός είναι ο Sirius Black. Από την εφηβική του ηλικία ακόμη αψήφησε κατά τρόπο ριζοσπαστικό το πρότυπο που καθιέρωσαν οι πρόγονοί του  — ο Πανάρχαιος Τιμημένος Οίκος των Μπλακ, διαβόητα ευγενείς και μοχθηροί, ήταν απολύτως ντροπιασμένος από την αγαθότητα του Σείριου. Ήταν ένας από τους ελάχιστους αξιοπρεπείς Black ανά τους αιώνες, κέρδισε μια θέση στον κοιτώνα των γενναίων, Gryffindor, στην ηλικία των 11 και αφιέρωσε τη ζωή του στην προσπάθεια να κόψει τα δεσμά από τη σκοτεινή κληρονομιά της οικογένειάς του. Όπως όλοι γνωρίζουμε, το να αποδεσμευτεί κανείς από την παράδοση μιας καθαρόαιμης οικογενείας του Slytherin δεν είναι εύκολο κατόρθωμα.

Ήταν αρκετά γενναίος και ανυπότακτος ώστε να ρισκάρει τη σύλληψη, για να είναι στο πλευρό του Harry σε πολλές περιπτώσεις. Πριν ακόμη μάθει ο Harry την αλήθεια για το νονό του, ο τελευταίος τρύπωνε στους αγώνες Quidditch του Gryffindor για να δει το βαφτισιμιό του να πετάει. Όταν Harry ξεκίνησε να βλέπει όνειρα σχετικά με τον λόρδο Voldemort, ο Sirius, που κατάλαβε ότι ο βαφτισιμιός του κινδυνεύει, άφησε την ασφάλεια του καταφυγίου του και επέστρεψε στην Αγγλία, ζώντας σε μια σπηλιά κοντά στο Hogwarts και επιζώντας τρώγοντας ποντίκια, για να βρίσκεται κοντά στον Harry. Δεν ήταν ένα απλό ρίσκο, βέβαια — καθώς ήταν ο πιο καταζητούμενος μάγος στη Μεγάλη Βρετανία, και με την επικήρυξη του Υπουργείου Μαγείας να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του σαν λαιμητόμος, αν τον ανακάλυπταν, θα τον παρέδιδαν στα χέρια τον Παραφρόνων, των σατανικών μαγικών πλασμάτων που ήταν ήδη έξαλλα με την απόδραση του. Και όπως έχει πει και ο Dumbledore, το Φιλί του Παράφρονα είναι "μια μοίρα χειρότερη από το θάνατο".
Ο Sirius ρίσκαρε κυριολεκτικά την ψυχή του.

5. Η ιστορία του είναι τραγική

Ποιος δε μίσησε το φινάλε της ιστορίας του Sirius; Ποιος δε σοκαρίστηκε με τον τρόπο που έχασε τη ζωή του; Ποιον αναγνώστη δε σημάδεψε το Πέπλο του Θανάτου; Κι όμως, το τραγικό του τέλος είναι κι αυτό ένας από τους λόγους που θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας. Η τόλμη του και η επιθυμία του να δράσει και να προστατέψει τον Harry έγιναν τελικά η αιτία του θανάτου του — και κανείς δε μπορεί να τον κατηγορήσει γι' αυτό. Και η αλήθεια είναι ότι όποιον και να κατηγορήσουμε για τον θάνατο του Sirius  τον Kreacher που είπε ψέμματα, τον Snape που τον περιγελούσε επειδή έπρεπε να μείνει κρυμμένος, ή ακόμη και τον Harry που πιάστηκε στην παγίδα ή που δε σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει τον καθρέφτη  δεν θα απαλύνει τον πόνο της απώλειας.

15 περίπου χρόνια από την ημέρα που με κλάματα πέταξα το Τάγμα του Φοίνικα στον τοίχο και ορκίστηκα να μην ξαναδιαβάσω Harry Potter(ασφαλώς και ξαναδιάβασα) μπορώ πλέον -απρόθυμα- να αποδεχτώ το θάνατο του αγαπημένου μου χαρακτήρα και να καταλάβω το γιατί.

Ο θάνατος του Σείριου είναι μέρος της συγκλονιστικής πολυπλοκότητας της ζωή του Harry. Η απώλεια είναι η κινητήριος δύναμη του και η παρηγοριά του στο κατώφλι του δικού του θανάτου, στιγμές πριν αντιμετωπίσει τον Voldemort για τελευταία φορά. Ο Sirius ήταν ένα από τα τραγικότερα θύματα του πολέμου – ενός πολέμου στον οποίο πίστευε με σθένος. Ο πόλεμος δεν του πήρε απλώς τη ζωή· του στέρησε τα πάντα. Αθώος και έγκλειστος για 12 χρόνια στην πιο απάνθρωπη μαγική φυλακή, απόβλητος και καταδιωκόμενος, μόνος· με τον αδελφικό του φίλο νεκρό και χωρίς κανέναν να υπερασπιστεί την αθωότητά του. Ήταν, είναι και θα είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας από τη σειρά βιβλίων Harry Potter. 
Μας λείπεις, Sirius.



Ζήτω οι Φεγγαρογητεμένος, Ελαφοκέρατος και Αλαφροπάτητος.


Μετάφραση και διασκευή από το hellogiggles.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου