'Halloween', το αποψινό μας αφιέρωμα.
Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο διασκεδάζει το μυστικισμό της γιορτής, με μικρές ιστορίες "τρόμου".
Πάντα με γοήτευαν οι τρομακτικές ιστορίες - το μυστήριο, το ανεξήγητο, η ένταση, η αγωνία, τα ανεπαίσθητα ρίγη που διαπερνούσαν τη σπονδυλική μου στήλη... Ίσως γι' αυτό αγαπώ τόσο το Halloween, κι ας μην το έχω ζήσει στη χώρα που ζω. Ίσως γι' αυτό γελάω κάθε φορά που βλέπω μια ταινία thriller. Ίσως γι' αυτό μπορώ να να γελάσω με το μακάβριο χιούμορ. Συχνά αυτοαποκαλούμαι"χάρος". Μια φίλη στην Κομοτηνή με φώναζε Morticia -από την μητέρα της μακάβριας οικογένειας Addams που αποκεφάλιζε τριαντάφυλλα. Δε θυμάμαι πώς κατέληξε να με φωνάζει Morticia, η ειρωνεία όμως είναι ότι από παιδί λάτρευα την οικογένεια Addams. Η μαμά μου ακόμα με θυμάται κοριτσάκι -δεν μιλούσα και καλά τότε- να "fangirlίζω" για το "χεράκι" όπως το φώναζα περιχαρής(είπαμε, από μικρή ήμουν "χάρος")!
Επιστρέφω, όμως, στο θέμα και στο αφιέρωμά μας, πάραυτα.
Ντύνω το ιστολόγιο και τη φωνή μου μ' ένα σκοτεινό πέπλο ποεϊκού μυστηρίου και προχωρώ το αφιέρωμα ένα βήμα παραπέρα. Αναδημοσιεύω ανάμεσα στα τερατο-quiz και μερικές "τρομακτικές ιστορίες" που θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουν τις τρίχες του αυχένα σας να σηκωθούν.
Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Μαζί θα ταξιδέψουμε στον κόσμο των σκιών. Φανταστείτε μια -βγαλμένη από film noir- μαυροντυμένη γυναικεία φιγούρα, μ' ένα μαύρο πλατύγυρο καπέλο. Μια femme fatale. Θα είμαι καλύτερη στη δουλειά μου αν με βλέπετε έτσι. Κάτω απ' τη σκιά του καπέλου μου, σας κοιτώ με ένα πολύ έντονο βλέμμα. Η φωνή μου, σαν σειρήνα, σας δένει με τα μάγια της και σας παρασύρει στο ερεβώδες σκοτάδι. Σας περικυκλώνει ο καπνός του τσιγάρου μου. Μη νιώθετε άβολα, είναι όλα μέρος του show. Στα κόκκινα σαν αίμα χείλη μου, ένα αδιόρατο μειδίαμα. Αυτό ίσως θα έπρεπε να σας τρομάζει. Θα προσπαθήσω να σταθώ καλός αφηγητής. Θα σας κάνω και να γελάτε πού και πού. Ή να ακούτε μακάβρια γέλια από το πουθενά.
Ελπίζω να μη φοβάστε...
Αγνοήστε το γέλιο μου.
Σύμφωνα με διηγήσεις, κάθε χρόνο την ημέρα του Halloween, κατά το διάστημα μεταξύ 2 και 5 τα ξημερώματα, ένα χάσμα δημιουργείται ανάμεσα στον εδώ και τον "εκεί" κόσμο.
Όταν το χάσμα δημιουργηθεί, θα έχεις τη δυνατότητα να τελέσεις ένα χθόνιο τελετουργικό...
Στάσου μπροστά από ένα καθρέφτη σ' ένα δωμάτιο τυλιγμένο από αδιαπέραστο σκοτάδι. Εστίασε το βλέμμα σου στον καθρέφτη και με το νου σου επικεντρώσου σε αυτή τη μυστικιστική επικοινωνία με τον κόσμο των σκιών. Αν βρίσκεσαι ακόμη στο δωμάτιο όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα νιώσεις ένα σύγκρυο να κατακλύζει το κορμί σου.
Το νιώθεις αυτό; Βρίσκεσαι μέσα στο κενό. Είσαι σίγουρος γι' αυτό που πας να κάνεις; Είναι η τελευταία σου ευκαιρία έστω και τούτη την ύστατη στιγμή να κάνεις πίσω. Μόλις διασχίσεις το κατώφλι δεν υπάρχει γυρισμός...
Τοποθέτησε το δεξί σου χέρι στον καθρέφτη και ψιθύρισε "Δέχομαι". Αν εκτελέσεις σωστά όλο το τελετουργικό, μέσα από τον καθρέφτη θα αναδυθεί η θαμπή μορφή ενός βρέφους δίχως σάρκα και με μάτια κατάμαυρα, σαν τα βάθη της αβύσσου. Εκείνος θα καρφώσει με τη ματιά του τα τρίσβαθα της ψυχής σου. Ο βόμβος του πεταρίσματος ενός κοπαδιού μύγες θα σε κυκλώσει κι ένας νευρικός ψίθυρος θα τρυπώσει στα αυτιά σου.
Δε θα μπορείς να διακρίνεις ξεκάθαρα την εικόνα στον καθρέφτη, θα πλημμυρίσει, ωστόσο, η καρδιά σου με ζοφερά συναισθήματα και ανείπωτο τρόμο. Η απόκοσμη φιγούρα θα σου κάνει πέντε ερωτήσεις, σχετικά με γεγονότα που έχουν συμβεί στη ζωή σου. Η φωνή του θα είναι τραχιά, όπως ο ήχος που γεννά η τριβή μ' ένα γυαλόχαρτο, και θα είναι στραγγισμένη από κάθε ανθρωπιά, κάθε συναίσθημα.
Για κάθε ερώτηση που απαντάς λανθασμένα, εκείνος θα γίνεται αμείλικτος τιμωρός· το αιμοδιψές βρέφος θα αναλώνει μία από τις πέντε σου αισθήσεις, την οποία θα στερηθείς παντοτινά. Για κάθε ερώτηση, ωστόσο, που απαντάς ορθά, μία δίχως προηγούμενο ανταμοιβή θα σου δοθεί· θα έχεις την ευκαιρία να αναγγείλεις το όνομα ενός προσώπου που γνωρίζεις.
Το άτομο αυτό θα βρεθεί νεκρό το επόμενο πρωί, με τη σάρκα του γδαρμένη και τα μάτια του βγαλμένα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου