Morning glory

Η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται..

Είπα να κάτω να διαβάσω, αλλά δεν άντεξα τελικά. Όταν έχω ίντερνετ δε μπορώ χωρίς το μπλογκ μου. Γράφω, διαβάζω, γελάω, ξεσπώ ή απλά γεμίζω την ώρα μου. Παίζω την ανία μου... Παίζω την ανία μου.. Παίζω την ανία μου. Αυτή είμαι. Το ιστολόγιο έχει γίνει κομμάτι του εαυτού μου. 

Έτσι και σήμερα.. Δεν υπήρχε κάτι καινούριο να γράψω, δεν είχα κάτι να μοιραστώ μαζί σας. Αλλά αυτή τη στιγμή γράφω. Έτσι απλά.

Ίσως για ν' αποφύγω να διαβάσω. Ίσως επειδή μου έλειψε αυτή η καθημερινότητα του ιστολογίου. Ίσως επειδή σε δυο μέρες φεύγω πάλι. Ίσως για να γεμίσω τη λίστα αναρτήσεων του Φεβρουαρίου.

Ούτε εγώ ξέρω..

Είναι μια απ' τις λίγες φορές που κάνω ανάρτηση για πρωινό χωρίς καμία συνταγή. Αν απορείτε, η απάντηση είναι απλή. Σήμερα δεν έκανα κάτι ιδιαίτερο, πίνω καφέ φουντούκι και τρώω κρουασάν. Κι ακούω γαλλικά τραγούδια.
Με το νου μου ταξιδεύω στο Παρίσι. Διασχίζω τη Champs-Elysées. Ονειροπολώ με θέα τον πύργο του Άιφελ. Επισκέπτομαι περίφημα γαλλικά μνημεία. Περπατώ σε πλακόστρωτα δρομάκια. Πηγαίνω σε καλόγουστες patisserie και γραφικά bistrot. Περνώ την ώρα μου σε ηλιόλουστα cafe. Τριγυρνώ σε υπαίθριες αγορές. Μ' αρέσουν και τα ψώνια σε διάσημους οίκους μόδας.
Ντυμένη σαν μια Γαλλιδούλα· με αέρινο πουά φόρεμα, μονόχρωμο παλτό, ανδρόγυνα μοκασίνια ή Mary Jane γόβες(κατά προτίμηση manolo blahnik), το μαλλί μαζεμένο κάτω από ένα μπερέ -φυσικά!
Ίσως ακόμη να κρατώ μια χάρτινη σακούλα, με μια γαλλική μπαγκέτα να εξέχει.
Περνώντας τα μεσάνυχτα μου σαν τον Owen Wilson, στη δεκαετία του 1920 με κάποια απ' τα αγαπημένα μου είδωλα. Γιατί όχι;
Αχ. Υπέροχα αυτά τα ταξίδια του μυαλού...

Τέλος το όνειρο. Επιστροφή στην πραγματικότητα. Ώρα για διάβασμα. Ένα μάθημα έμεινε..