Girl Troubles

EDITORIAL

Διάβαζα τις προάλλες εξομολογήσεις στο lifo κι έπεσε το μάτι μου στην παρακάτω:

ο φιλος μου
ντρεπεται να παει να μου παρει σερβιετες οταν τις χρειαζομαι εκτακτως.και δεν του λεω καν να παει στο σουπερ μαρκετ, αλλα στο τοπικο ψιλικατζιδικο και ασ μ φερει ο,τι σερβιετα ναναι.να σημειωσω οτι ειμαστε πολλα χρονια μαζι και εχουμε περασει πολλα.κ λεω, αν αυριο μεθαυριο συγκατοικησουμε κ στην αναγκη χρειαζομαι επειγοντως σερβιετα τι θα κανει? ουτε τοτε θα παει? μονο εμενα μου φαινεται υπερβολικο ν ντεπεται να αγορασει σερβιετες? εσεις αντρες, δεν θα πηγαινατε? 

Πηγή: www.lifo.gr

Τα σχόλια (απαντήσεις στην εξομολόγηση) ποικίλα και αντικρουόμενα. Προσωπικά δεν ήθελα να πιστέψω ότι ένα τόσο απλό θέμα είναι ακόμη αμφιλεγόμενο εν έτει 2014. Κι όμως, ο σεξισμός και τα κόμπλεξ ήταν ζωγραφισμένα με έντονα χρώματα στα σχόλια όχι μόνο αντρών αλλά -το χειρότερο- και γυναικών. Παρόλο που έχουμε διαβεί από καιρό το κατώφλι του 21ου αιώνα η κοινωνία μας μοιάζει σαν να μην άλλαξε στο ελάχιστο. Μέσα τους είναι ακόμη βαθιά χαραγμένος ο άκρατος συντηρητισμός, φαλλοκρατισμός και πουριτανισμός. Το χειρότερο ότι αυτές οι απόψεις έχουν μεταλαμπαδευτεί στη νέα γενιά που τις ενστερνίστηκε με θέρμη και τις παπαγαλίζει με κάθε ευκαιρία.

Οι περισσότερες γυναίκες, μάλιστα, στην παρούσα εξομολόγηση επικεντρώθηκαν στο λόγο για τον οποίο μπορεί να ξέμεινε από σερβιέτες και γιατί δεν προνόησε -ήμαρτον Θεέ μου- από πριν ώστε να μη βρεθεί σε αυτή τη θέση(χωρίς σερβιέτες δηλαδή). Λες κι η περίοδος είναι άλγεβρα -πάντα τόσο ακριβής!- και δεν σε εκπλήσσει ποτέ. Δεν μπορεί δηλαδή να σου έρθει νωρίτερα, να έχεις μεγαλύτερη αιμορραγία απ' ότι συνήθως ή να μην είσαι σπίτι όταν συμβεί; Δεν μπορεί δηλαδή να νομίζει ότι έχει σερβιέτες και τελικά να είναι μόνο 3-4; Άνθρωποι είμαστε, συμβαίνουν και απρόοπτα. Το λέει και η ίδια η λέξη: Α-ΠΡΟ-ΟΠΤΑ! Δηλαδή δεν μπορούσες να τα προβλέψεις πιο πριν(αλλά, βέβαια, εντελώς τυχαία όλοι ξέρουν να υμνούν το ελληνικό μεγαλείο, ελάχιστοι ξέρουν να χειριστούν ορθά -με ευλάβεια και σεβασμό- την ελληνική γλώσσα.).

Ένα ακόμη θέμα που ανέκυψε ήταν η ντροπή που νιώθει ένας άντρας όταν αγοράζει σερβιέτες σε άμεση αναλογία με το αν οι γυναίκες αγοράζουν προφυλακτικά (και κατά πόσο ντρέπονται εκείνες να αγοράσουν προφυλακτικά). Άκαιρη η σύγκριση (η μόνη εύλογη ομοιότητα είναι ότι όπως ξέρει καλύτερα η γυναίκα τι θέλει να βάλει στο αιδοίο της, έτσι κι ο άντρας ξέρει καλύτερα τι θέλει να βάλει στο πέος του), αν και ήταν μια ευκαιρία να διαπιστώσω γι' ακόμη μια φορά τον σεξισμό που διακατέχει την ελληνική κοινωνία. Κι εκεί πολλές απαντήσεις ήταν εξίσου απογοητευτικές -κυρίως οι γυναικείες ξαναλέγω. Από πού κι ως πού είναι μεμπτό μια γυναίκα να αγοράζει προφυλακτικά; Από πού κι ως πού είναι κατακριτέο μια γυναίκα να απολαμβάνει -ασφαλές- σεξ; Και ποιος είναι εκείνος που έχει το δικαίωμα να ψέγει αυτήν της την επιλογή -τουναντίον, θα έπρεπε να την επαινούν κιόλας που φροντίζει την υγεία της, αντί να βασίζεται στον κάθε άχρηστο νεανία που βαριέται να φορέσει προφυλακτικό.

Επιστρέφοντας, όμως, στο επίμαχο θέμα της περιόδου και της -επονείδιστης σύμφωνα με τις σεξιστικές αντιλήψεις- αγοράς σερβιέτας από τον ΆΝΤΡΑ (Το τονίζω και το "boldάρω" αυτό το τελευταίο γιατί εκεί συνίσταται το πρόβλημα μας, στο ότι η μανούλα του κι η φαλλοκρατική κοινωνία τον έμαθαν από μικρό ότι το έξτρα χρωμόσωμα "y" και εκείνα που κρέμονται ανάμεσα στα πόδια του τού δίνουν μια θέση ισχύος σε κάθε είδους σχέση -οικογενειακή, επαγγελματική, ερωτική- ώστε να είναι ντροπή να εκτελέσει κάποια "γυναικεία" δουλειά -φτου κακά!- γιατί θα τον περάσει η κοινωνία για "λιγότερο άντρα".) σύντροφο της παθούσης. 

Ποιος ο λόγος να ντρέπεται η γυναίκα να ζητήσει μια ανάλογη χάρη από το σύντροφο της; Αυτός δηλαδή δεν ξέρει ότι μια φορά το μήνα έχει περίοδο; Και ποιος ο λόγος να ντραπεί εκείνος όταν αγοράζει σερβιέτες; Ότι θα νομίζει ο κόσμος ότι τις παίρνει για τον εαυτό του; Ότι δηλαδή έχει περίοδο εκείνος; Μήπως σκεφτεί ο ψιλικατζής "αχ τον καημένο του ήρθε περίοδος, κρίμα και προσπαθούσε να κάνει παιδάκι"; Εν τοιαύτη περιπτώσει, πιο σημαντική δεν είναι η άποψη της γυναίκας του (όταν του κάθεται να την πηδήξει είναι καλά, ε;) από τη γνώμη του περιπτερά; Ή μήπως φοβάται ότι αν αγγίξει σερβιέτες θα "κολλήσει" περίοδο; Το να αγοράσει σερβιέτες ένας άντρας δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω απ' το ότι έχει μια γυναίκα στη ζωή του, η οποία μάλιστα τον εμπιστεύεται για κάτι τόσο προσωπικό της όσο είναι η περίοδος της. Όταν κάνει παιδί δηλαδή θα ντρέπεται να αγοράσει πάνες και φρουτόκρεμες μην τυχόν και τον περάσουν για πατέρα;

Ντροπή δεν είναι ένας άντρας να αγοράζει, ντροπή είναι να την βλέπει την άλλη να υποφέρει και να την αφήνει να πάει μόνη της να πάρει. Αν είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα να θεωρείται taboo η αγορά ενός προϊόντος υγιεινής(γιατί αυτό είναι μια σερβιέτα, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο) για το έτερον σου ήμισυ. Αν δεν μπορεί δηλαδή η κοπέλα σου σε μια δύσκολη στιγμή να στηριχθεί σε σένα, τότε σε ποιον; Και σε τελική ανάλυση, γιατί μόνο σε μια δύσκολη στιγμή; Ένα ζευγάρι που συζεί ή που είναι παντρεμένο κάνει και κοινά ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Είναι δηλαδή παράλογο όταν έρθει η σειρά του άντρα να πάρει και σερβιέτες; Ή θα τα πάρει όλα εκτός αυτού και θα πάει μετά η γυναίκα μόνη της να αγοράσει; Αντίστοιχα, βεβαίως, η γυναίκα οφείλει να εξυπηρετήσει τον σύντροφο της στη δική του δύσκολη στιγμή (από ευκοίλια μέχρι κρύωμα). Και όλα αυτά τα λέω σαν γυναίκα που μόνο σε μεγάλη ανάγκη θα ζητούσε από τον φίλο της να πάει για σερβιέτες(όχι από ντροπή ή κάτι εξίσου γελοίο, απλά είμαι πολύ περίεργη με το τι θέλω στην περίοδο μου ☺). 

Ξέρετε, όμως, κάτι; Όλους αυτούς του "βαρύμαγκες" εγώ τους χαίρομαι όταν γίνονται πατέρες και τρέχουν απελπισμένοι να βρουν τις σερβιέτες που χρειάζεται η κορούλα τους.

Δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο. Τα λέει όλα για μένα ο -θεός!- Jensen Ackles στην πιο περιβόητη σκηνή του ως Priestly στην ταινία Ten Inch Hero.

Οφείλω πάντως να παραδεχτώ, μ' ένα τεράστιο ιστολογικό SHOUT-OUT, όλα εκείνα τα παλικάρια που απάντησαν στα σχόλια ότι ναι, αγοράζουν σερβιέτες για την κοπέλα τους όταν χρειάζεται.

Και κάτι τελευταίο. Απευθύνομαι σε όλους εσάς τους δεσμευμένους άντρες. 

Το ξέρετε ότι αν μας καλοπιάσετε λίγο "εκείνες τις μέρες του μήνα" και πάτε με τα νερά μας θα γλιτώσετε πολλή γκρίνια; Ή ότι -ακόμη καλύτερα- θα σας το ανταποδώσουμε μόλις περάσουν "εκείνες οι μέρες του μήνα"; Δεν χρειάζεται κάτι σπουδαίο: μια αγκαλιά, ένας καλός λόγος, δείτε μαζί μας μια δακρύβρεχτη ταινία(κι ας βαριέστε του θανατά!), κάντε και λίγο τα στραβά μάτια στα νευράκια που μας διακατέχουν... Θέλετε κάτι πιο αποτελεσματικό; Κάντε μας μια μικρή έκπληξη. Για παράδειγμα, ένα "κουτί επιβίωσης περιόδου"(ένα κουτί -το περιεχόμενο το διαλέγετε εσείς- με σερβιέτες, σοκολάτες, χαρτομάντηλα και υγρά μαντηλάκια, ένα λούτρινο, ίσως, ή τη δακρύβρεχτη ταινία που λέγαμε κ.ο.κ). Το πιθανότερο είναι να βάλουμε να κλάματα γιατί είμαστε και ευσυγκίνητες "εκείνες τις μέρες", αλλά θα το εκτιμήσουμε πολύ.

Υ.Γ. Ναι, υπάρχουν και αχάριστες γαϊδάρες που τα θέλουν όλα δικά τους και δεν εκτιμούν ούτε αυτά. Όλες εμείς οι υπόλοιπες ζητάμε εκ μέρους τους συγγνώμη που μας χαλάν την πιάτσα.

Υ.Γ.2 Συγγνώμη για όλα αυτά τα άσχημα που σας λέμε όταν έχουμε τα νεύρα μας. 

Να μας αγαπάτε ρε σεις κι ας σας τα κάνουμε τσουρέκια κάποιες φορές.