And if I'm flying solo, at least I'm flying free...

EDITORIAL

Αποφάσισα να κάνω ένα μικρό διάλειμμα για να μοιραστώ μαζί σας αυτό το τραγούδι και αυτή την ανάρτηση που τα λέει όλα. Να είστε σίγουροι πως, αν όχι σήμερα, από βδομάδα θα απαντήσω σε όλα τα υπέροχα σχόλια σας.

(Δεν σας ξεχνάω ποτέ!)

Όπως, ίσως, θα έχετε μαντέψει, ο λόγος που απομακρύνθηκα λιγάκι από το ιστολόγιο μου τις τελευταίες μέρες είναι ότι άρχισα ξανά το διάβασμα για τις κατατακτήριες. Τον Δεκέμβριο δίνω εξετάσεις για δεύτερη φορά, έτσι αποφάσισα κι εγώ σιγά-σιγά να πιάσω τα βιβλία πάλι. 

Αυτή η φορά, ωστόσο, είναι αλλιώτικη... Δεν ξέρω πώς και γιατί, αλλά νιώθω διαφορετικά. Από πολλές απόψεις. Καταρχήν, είμαι πιο αποφασισμένη (motivated και driven ήταν οι λέξεις που είχα στο μυαλό μου, αλλά δεν μπόρεσα να βρω ικανοποιητική μετάφραση). Πιο σίγουρη και αμετακίνητη. Το κυριότερο, ωστόσο, είναι πως -για κάποιο ανεξήγητο λόγο- νιώθω πιο απελευθερωμένη.

Something has changed within me

Something is not the same

I'm through with playing by the rules
Of someone else's game

Όσο κι αν με απομονώνει αυτή η προσπάθεια, δεν μετανιώνω τίποτα. Ίσα-ίσα.. Μπορώ να πω πως από μία άποψη το χαίρομαι κιόλας. Γιατί βαδίζω στο κατα-δικο μου μονοπάτι. Γιατί επιτέλους κάνω κάτι για τον εαυτό μου ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Και στο δικό μου το δρόμο δεν θέλω μέσα κανέναν. Μην με παρεξηγείτε, τους θέλω όλους όσους αγαπώ και νοιάζομαι κοντά μου, αλλά αυτή η διαδρομή έχει χαραχθεί μονάχα για μένα. Όπως κι εγώ δεν βαδίζω μέσα στο δικό τους μονοπάτι, αλλά παράλληλα.

Too late for second-guessing

Too late to go back to sleep

It's time to trust my instincts

Close my eyes and leap!

Σκέφτομαι τον φόβο που με κατέκλυσε πέρσι τον Ιανουάριο, όταν άλλαξε ο κανονισμός και βρέθηκα ξαφνικά στα βαθιά έχοντας μονάχα ένα -και κάτι- μήνα να κατορθώσω το ακατόρθωτο. Και ναι, ίσως να μην τα κατάφερα να περάσω, κατάφερα όμως να πάω να δώσω με αξιοπρέπεια. Αυτό σκέφτομαι όταν αγχώνομαι ή όταν με κουράζει όλο αυτό. Την τεράστια πορεία από το σημείο που ξεκίνησα πέρσι μέχρι το σημείο που βρίσκομαι τώρα. Έτσι, συνεχίζω την προσπάθεια, ακολουθώ τα ένστικτα, μα πάνω απ' όλα τα ΌΝΕΙΡΑ μου και ορμώ στον αγώνα δυναμικά. Και θα συνεχίσω για όσες ακόμη φορές χρειαστεί -μέχρι να επιτύχω τον στόχο μου ή απλώς να αλλάξω σχέδια.

It's time to try

Defying gravity

I think I'll try

Defying gravity

And you can't pull me down!

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί το κάνω αυτό, γιατί μπαίνω σ' αυτή τη διαδικασία και γιατί επιμένω τόσο. Δεν μπορώ να βρω κάποια δικαιολογία που να ικανοποιεί τη δική τους λογική. Πώς εξηγείς κάτι τόσο αφηρημένο; Άλλοι νομίζουν ότι έχουν τις απαντήσεις. Πιο έξω δε θα μπορούσαν να έχουν πέσει. Επέλεξαν στη λογική τους όλους τους λάθος λόγους, που ουδεμία σχέση έχουν τη δική μου αλήθεια.

Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι το κάνω για ΜΕΝΑ.

I'm through accepting limits

'cause someone says they're so

Some things I cannot change

But till I try, I'll never know!

Όπως είδατε, επέλεξα να συνοδεύσω την ανάρτηση μου με στίχους ενός από τα αγαπημένα μου τραγούδια, του Defying Gravity από το musical Wicked -το πράσινο χρώμα συμβολίζει την επιδερμίδα και -κυρίως- την διαφορετικότητα της πολυαγαπημένης Elphaba, πρωταγωνίστριας του musical. Επέλεξα να συνδυάσω την προσπάθεια μου με αυτό λόγω του νοήματος των στίχων. Επειδή μου θυμίζει αρκετά εμένα (σε πολλά θέματα) και το γεγονός ότι αποφάσισα να αψηφήσω κι εγώ τη βαρύτητα, κυνηγώντας το αδύνατο (που στο χέρι μου είναι να γίνει δυνατόν). Επειδή με αυτό συνοδεύω το διάβασμά μου.

As someone told me lately:

"Everyone deserves the chance to fly!

Αυτό το τραγούδι μου υπενθυμίζει γιατί τα κάνω όλα αυτά...