ένας ψίθυρος κρυμμένος στο θρόισμα του ανέμου…
ένα χάδι στη φαντασία ν’ αντιπαλεύει το μαστίγωμα της βροχής…
η μνήμη του φιλιού σου στα μουσκεμένα χείλη…
Και εσύ να λείπεις…
διψασμένη η αγκαλιά μου να νιώσει τον Ίμερο της παρουσίας σου…
μανιασμένη η καρδιά ρυθμούς τυμπάνων βροντοχτυπά στο στήθος…
απεγνωσμένη η ψυχή φτεροκοπά να αφήσει το γήινο σαρκίο για να σε βρει…
Και εσύ να λείπεις…
παλεύω το μολύβι να ζωγραφίσω στίχους…
σκαλισμένη στο χαρτί η φαντασία μου να σε πλάσει…
γράφω λόγια να μου πεις στον κόρφο μου φυλαγμένη…
Και εσύ να λείπεις…
μονάχο το ξημέρωμα με βρίσκει στη ζέστη του χαδιού σου…
στη σκέψη μου πλανάται μεθυστικό το άρωμά σου…
άλλη μια νύχτα στο πλάι μου γλυκόλογα μου τραγουδούσες…
Μα εσύ έλειπες…
Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου