Αρχές Μαγικής Οικονομικής Θεωρίας

"Wizardfest", το φετινό μας αφιέρωμα.
Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο παντρεύει το μυστικισμό του Halloween με την πανηγυρικότητα των Χριστουγέννων, ταξιδεύοντας μας σε χιονισμένα κάστρα, παγωμένες πολιτείες και πλανήτες χριστουγεννιάτικων δέντρων.

Ντύνω το ιστολόγιο με λαμπυρίζουσες χιονονιφάδες στο μαγεμένο ουρανό της μεγάλης τραπεζαρίας του Hogwarts και φορώ τον επίσημο μου μανδύα. Στην ακαδημία μαγισσών θα περάσουμε φέτος λευκές χριστουγεννιάτικες νύχτες μπροστά στο τζάκι του εντευκτηρίου μας, θα παίξουμε χιονοπόλεμο δίπλα στην παγωμένη λίμνη του Hogwarts, θα περιπλανηθούμε στα σοκάκια του Hogsmeade, θα πιούμε βουτυρόμπυρα και ουίσκι της φωτιάς στα Τρία Σκουπόξυλα, θα λικνιστούμε στο χορό του χειμερινού ηλιοστασίου, θα μελετήσουμε ξόρκια και θα αναζητήσουμε φανταστικά πλάσματα.

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Κρατάτε πάντοτε στο μυαλό σας την αφηγήτρια του αφιερώματος Halloween, με μία δόση ανεμελιάς στο φίλτρο των μαγικών της λέξεων. Μη χάσετε από τα μάτια σας το μυτερό μου καπέλο, καθώς θα περιπλανιόμαστε στις μυστικές αίθουσες και τις μετακινούμενες σκάλες του μαγεμένου μας κάστρου. Τα χείλη μου, κατακόκκινα σαν το θυρεό του Gryffindor, ψιθυρίζουν ασταμάτητα προστατευτικά ξόρκια. Ή μήπως είναι σκοτεινές κατάρες; Το θρόισμα ενός μαύρου μανδύα με πορφυρή επένδυση, αντηχεί σαν μελωδία στα αυτιά μας. Ή μήπως είναι το βάδισμα κάποιου φανταστικού πλάσματος μέσα στο απαγορευμένο δάσος; Οι αναρτήσεις μας θα είναι πολυπρισματικές και πολυποίκιλες, όπως η ίδια η φύση τούτου του μεικτού αφιερώματος. Το μειδίαμα της μυστηριώδους αφηγήτριας παραμένει πάντοτε γοητευτικά απειλητικό. Η γενναιότητα δε μπορεί να υπάρξει χωρίς φόβο, όπως το φως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το σκοτάδι. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από τη βασανιστική αγωνία των άγρυπνων νυχτών παρέα με τις σκέψεις σου...

Ας διεισδύσουμε στη νύχτα και ας κατακτήσουμε τη φευγαλέα γητεύτρα, την περιπέτεια.

***

Και τώρα που ανακαλύψαμε τη μαγική μας καριέρα, είναι καιρός να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα κέρδη μας. Το κουδούνι χτυπά στην ακαδημία μαγισσών. Πρώτη ώρα: Αρχές Μαγικής Οικονομικής Θεωρίας. Έχουμε έναν ιδιαίτερο προσκεκλημένο σήμερα. Ο καλικάντζαρος Griphook, από τη μαγική τράπεζα Gringotts, θα μας εξηγήσει πόσο αξίζουν σε Muggle συνάλλαγμα οι γαλέρες, τα δρεπάνια και τα μαστίγια, που αποταμιεύουμε στο θησαυροφυλάκιό μας.

Ποια είναι η ισοτιμία των νομισμάτων του Χάρι Πότερ 

σε δολάρια και ευρώ;

Ένας χρήστης του Reddit έκανε τη μελέτη του και μας παρουσιάζει ορισμένα πρωτότυπα ευρήματα από τον μαγικό κόσμο της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ

Αν έχεις διαβάσει τα βιβλία Χάρι Πότερ ή αν έχεις τουλάχιστον δει τις ταινίες του, θα θυμάσαι έστω και αμυδρά τα περίεργα νομίσματα που χρησιμοποιούσαν οι μάγοι για τις συναλλαγές τους. Ως μεγάλος φαν του έργου της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ ο χρήστης aubieismyhomie του Reddit αποφάσισε να ρίξει άπλετο φως στις οικονομικές συναλλαγές μεταξύ των μάγων για να μας δώσει μία ιδέα σχετικά με το πόσο κοστίζουν ορισμένα προϊόντα τους σε πραγματικά χρήματα.

Η Τράπεζα Γκρίνγκοτς

Μία πρώτη εικόνα σχετικά με το νόμισμα και τις υποδιαιρέσεις του μας δίνει ο Χάγκριντ όταν πηγαίνει τον Χάρι στην Τράπεζα Γκρίνγκοτς: κάθε χρυσή γαλέρα (galleon) ισοδυναμεί με 17 ασημένια δρεπάνια (sickles) και κάθε δρεπάνι με 29 χάλκινα μαστίγια (knuts). Αυτό σημαίνει ότι μία γαλέρα ισοδυναμεί με 493 μαστίγια. 

Έχοντας αυτό ως εκκίνηση, ο aubieismyhomie δημιούργησε μία λίστα με προϊόντα/υπηρεσίες των οποίων η τιμή αναφέρεται στα βιβλία. Για παράδειγμα, τρεις βουτυρομπύρες κοστίζουν 6 δρεπάνια, μία ζεστή σοκολάτα δύο δρεπάνια, ένα εισιτήριο στο Λεωφορείο των Ιπποτών έντεκα δρεπάνια, ενώ το βιβλίο της Ερμιόνης «Παρασκευή Μαγικών Φίλτρων για Προχωρημένους» κοστίζει εννέα γαλέρες.

Και με την επεξεργασία τέτοιων τιμών, ο χρήστης βρήκε σε πόσα δολάρια αντιστοιχεί το κάθε νόμισμα. Μία γαλέρα ισοδυναμεί με περίπου 25 δολάρια (22,5 ευρώ), ένα δρεπάνι με περίπου ενάμισι δολάριο (1,35 ευρώ) και ένα μαστίγιο με περίπου 5 σεντ του δολαρίου (5 σεντ του ευρώ). Έτσι, βάσει αυτού του μοντέλου, κατέληξε στις ισοδύναμες σε δολάρια τιμές για μαγικά προϊόντα και υπηρεσίες, αλλά και σε γενικά συμπεράσματα. Ας δούμε κάποια παραδείγματα.

• Τα μαγικά ραβδιά είναι σχετικά φθηνά. Ο Χάρι πλήρωσε επτά γαλέρες (περίπου 175 δολάρια ή 158 ευρώ) για να αγοράσει το δικό του. 

• Η οικογένεια Ουέσλι είχε μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Στην «Κάμαρα με τα Μυστικά», οι Ουέσλι είχαν στη θυρίδα τους στην τράπεζα μία γαλέρα και λίγα δρεπάνια, ποσό που ισοδυναμεί με 50-75 δολάρια. Μόνο με αυτά θα έπρεπε να αγοράσουν για όλα τα παιδιά βιβλία, καθώς και ρόμπες, ένα ραβδί και μία χύτρα για την Τζίνι που θα πήγαινε για πρώτη φορά στο Χόγκουαρτς. 

• Ο Χάρι ήταν καλά τσεπωμένος, αλλά και γενναιόδωρος με τα λεφτά του. Είναι χαρακτηριστικό πως «έσκασε» 750 δολάρια (περίπου 675 ευρώ) ή 30 γαλέρες για να αγοράσει τρία ζευγάρια omnioculars (10 γαλέρες το καθένα) -για τον εαυτό του, τον Ρον και την Ερμιόνη- προκειμένου να παρακολουθήσει καλύτερα με την παρέα του το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κουίντιτς. Επίσης, έδωσε ολόκληρο το έπαθλο των 1.000 γαλέρων (25.000 δολάρια ή 22.500 ευρώ) που κέρδισε από το Triwizard Tournament στους δίδυμους αδελφούς του Ρον για να ανοίξουν το μαγαζί με μαγικά τρικ που οραματίζονταν, επειδή ο ίδιος δεν είχε ανάγκη τα λεφτά. [διαβάστε εδώ πόσα περίπου χρήματα έχει ο Χάρι Πότερ στο θησαυροφυλάκιο του στη Γκρίνγκοτς]

• Δύσκολοι καιροί για υπηρέτες. Ο Ντόμπι το ξωτικό κέρδιζε μόλις μία γαλέρα την εβδομάδα, ήτοι 25 δολάρια ή 22,5 ευρώ, μια και φαίνεται ότι δεν υπήρχε κατώτατος μισθός στον κόσμο των μάγων - ή εναλλακτικά ήταν τραγικά χαμηλός. Στη συνέχεια, όταν ο Ντόμπι απευθύνθηκε στον Ντάμπλντορ για μία δουλειά στο Χόγκουαρτς, ο διευθυντής του πρότεινε τα δεκαπλάσια λεφτά - ένας αξιοπρεπής μισθός για κάποιον που ουσιαστικά δεν χρειάζεται να ξοδέψει χρήματα για στέγη και τροφή.

Πηγή: protothema.gr

Μαγικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός

"Wizardfest", το φετινό μας αφιέρωμα.
Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο παντρεύει το μυστικισμό του Halloween με την πανηγυρικότητα των Χριστουγέννων, ταξιδεύοντας μας σε χιονισμένα κάστρα, παγωμένες πολιτείες και πλανήτες χριστουγεννιάτικων δέντρων.

Ντύνω το ιστολόγιο με λαμπυρίζουσες χιονονιφάδες στο μαγεμένο ουρανό της μεγάλης τραπεζαρίας του Hogwarts και φορώ τον επίσημο μου μανδύα. Στην ακαδημία μαγισσών θα περάσουμε φέτος λευκές χριστουγεννιάτικες νύχτες μπροστά στο τζάκι του εντευκτηρίου μας, θα παίξουμε χιονοπόλεμο δίπλα στην παγωμένη λίμνη του Hogwarts, θα περιπλανηθούμε στα σοκάκια του Hogsmeade, θα πιούμε βουτυρόμπυρα και ουίσκι της φωτιάς στα Τρία Σκουπόξυλα, θα λικνιστούμε στο χορό του χειμερινού ηλιοστασίου, θα μελετήσουμε ξόρκια και θα αναζητήσουμε φανταστικά πλάσματα.

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Κρατάτε πάντοτε στο μυαλό σας την αφηγήτρια του αφιερώματος Halloween, με μία δόση ανεμελιάς στο φίλτρο των μαγικών της λέξεων. Μη χάσετε από τα μάτια σας το μυτερό μου καπέλο, καθώς θα περιπλανιόμαστε στις μυστικές αίθουσες και τις μετακινούμενες σκάλες του μαγεμένου μας κάστρου. Τα χείλη μου, κατακόκκινα σαν το θυρεό του Gryffindor, ψιθυρίζουν ασταμάτητα προστατευτικά ξόρκια. Ή μήπως είναι σκοτεινές κατάρες; Το θρόισμα ενός μαύρου μανδύα με πορφυρή επένδυση, αντηχεί σαν μελωδία στα αυτιά μας. Ή μήπως είναι το βάδισμα κάποιου φανταστικού πλάσματος μέσα στο απαγορευμένο δάσος; Οι αναρτήσεις μας θα είναι πολυπρισματικές και πολυποίκιλες, όπως η ίδια η φύση τούτου του μεικτού αφιερώματος. Το μειδίαμα της μυστηριώδους αφηγήτριας παραμένει πάντοτε γοητευτικά απειλητικό. Η γενναιότητα δε μπορεί να υπάρξει χωρίς φόβο, όπως το φως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το σκοτάδι. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από τη βασανιστική αγωνία των άγρυπνων νυχτών παρέα με τις σκέψεις σου...

Ας διεισδύσουμε στη νύχτα και ας κατακτήσουμε τη φευγαλέα γητεύτρα, την περιπέτεια.

***

Και τώρα που το αφιέρωμα Halloween πήρε παράταση και μεταμορφώθηκε σε Wizardfest, πρέπει κι εμείς να βρούμε τη θέση μας στο μαγικό κόσμο. Θα μείνουμε καιρό εδώ, και τα έξοδα τρέχουν. Ώρα να σηκώσουμε τα μανίκια και να εργαστούμε σκληρά για τις πολύτιμες γαλέρες, δρεπάνια και μαστίγια, που θα μας εξασφαλίσουν την επιβίωση  στο μαγικό κόσμο.

Τα τεστ προσωπικότητας αποτελούν μεγάλο κομμάτι των αφιερωμάτων μας και το Wizardfest δεν αποτελεί εξαίρεση. Το quiz με τίτλο What Job Will You Get In The Harry Potter World?  μας αποκαλύπτει την καριέρα που μας ταιριάζει, ενώ η ακαδημία μαγισσών θα μας προετοιμάσει για τα N.E.W.T.s που πρέπει να περάσουμε για να ακολουθήσουμε το επάγγελμα των ονείρων μας.

Auror

You are an Auror! Like Harry Potter and Ronald Weasley, you have become and Auror. You are strong willed and independent, and are able to vanquish the Dark Lord and his followers. Like Harry and his friends, you have all the skills and courage to do this. Good luck.

You might belong in Gryffindor, where dwell the brave at heart

Το λιοντάρι του Γκρίφιντορ: Μύθοι και συμβολισμοί

Καθένας από τους κοιτώνες του Χόγκουαρτς έχει ως έμβλημα από ένα διαφορετικό ζώο. Το Γκρίφιντορ έχει το λιοντάρι, το Ράβενκλοου τον αετό, το Χάφλπαφ τον ασβό και το Σλίθεριν έχει το φίδι. Με τη γνώση πως κάθε ζώο σε κάθε διαφορετική κουλτούρα έχει άλλη σημασία, θελήσαμε να ασχοληθούμε με τα ζώα που στολίζουν τα εμβλήματα των κοιτώνων και να προσπαθήσουμε να ερευνήσουμε τον συμβολισμό τους.

Το λιοντάρι του Γκρίφιντορ

Ο συνήθης συνειρμός είναι η σύνδεση του λιονταριού με το θάρρος. Πέρα όμως από αυτό, το λιοντάρι είναι επίσης σύμβολο υπερηφάνειας, δύναμης και εξουσίας για αυτό άλλωστε ονομάζεται και “βασιλιάς των ζώων” ή “βασιλιάς της ζούγκλας”. Αυτό το οφείλει τόσο στην εντυπωσιακή χαίτη του όσο και στο επιβλητικό παρουσιαστικό του, που αρκεί ώστε να διώξει μακριά όλους τους εχθρούς του κοπαδιού του.

Μια λιγότερο γνωστή πλευρά του λιονταριού είναι πως πρόκειται για νυκτόβιο ζώο, πράγμα που σημαίνει πως προτιμά να κυνηγά – και γενικότερα να δραστηριοποιείται – τη νύχτα.

Επειδή είθισται οι νυχτερινές ώρες να συμβολίζουν το υποσυνείδητο και το όνειρο σε κάποιες κουλτούρες πιστεύεται ότι το λιοντάρι συμβολίζει το υποσυνείδητο. 

Η γενναιότητα, κύριο χαρακτηριστικό του κοιτώνα του Γκρίφιντορ, ως παρορμητική έκφραση του Εγώ, πηγάζει από το υποσυνείδητο. Κανένας δεν αποφασίζει να είναι γενναίος. Γενναίος αποδεικνύεται κάποιος από το πώς αντιδρά μπροστά σε επικίνδυνες καταστάσεις. Οι Γκρίφιντορς δε διστάζουν να πάρουν γενναίες αποφάσεις για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που συναντούν στον δρόμο τους, κάτι που σαφώς τους κάνει παρορμητικούς. Αυτό όμως είναι και το χαρακτηριστικό που τους ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους κοιτώνες του Χόγκουαρτς.

Ερευνώντας τους συμβολισμούς που αποδίδονται στο λιοντάρι παγκοσμίως δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην αιγυπτιακή μυθολογία και συγκεκριμένα στη θεά Σεχμέτ, που φέρεται να έχει κεφάλι λιονταριού. Αν και αρχικά η Σεχμέτ παρουσιάζεται ως η θεά της καταστροφής, υπεύθυνη για την πανούκλα αλλά και για την ίασή της – παράλληλα είναι από τους βασικούς προστάτες του Φαραώ – στην μεταγενέστερη μυθολογία παρουσιάζεται ως η θεά του καλού και της δικαιοσύνης. 

Από αστρολογικής άποψης, οι γεννημένοι κάτω από το ζώδιο του Λέοντα χαρακτηρίζονται ως πολύ πιστοί και πολύ γενναίοι αφού δεν φοβούνται ακόμα και να χάσουν τη ζωή τους προκειμένου να προστατέψουν αυτούς που αγαπούν.

Είναι συνεπώς κοινός τόπος το λιοντάρι να ταυτίζεται σημειολογικά τόσο με την προάσπιση του καλού και της δικαιοσύνης όσο και με τον αλτρουισμό και την πίστη και προφανώς για το λόγο αυτό η Τζόαν Κ. Ρόουλινγκ αποφάσισε να στολίσει τον κοιτώνα του Γκρίφιντορ με το λιοντάρι αφού όμοια κι εκείνοι φημίζονται για τη δικαιοσύνη, την πίστη και τον αλτρουισμό τους.

Πηγή: The daily owl

Gryffindor Welcome Message

Gryffindor Welcome Message 

By J.K. Rowling 

Congratulations! I’m Prefect Percy Weasley, and I’m delighted to welcome you to GRYFFINDOR HOUSE. Our emblem is the lion, the bravest of all creatures; our house colours are scarlet and gold, and our common room lies up in Gryffindor Tower.
This is, quite simply, the best house at Hogwarts. It’s where the bravest and boldest end up – for instance: Albus Dumbledore! Yes, Dumbledore himself, the greatest wizard of our time, was a Gryffindor! If that’s not enough for you, I don’t know what is.
I won’t keep you long, as all you need to do to find out more about your house is to follow Harry Potter and his friends as I lead them up to their dormitories. Enjoy your time at Hogwarts – but how could you fail to? You’ve become part of the best house in the school.

Πηγή: pottermore

Sorting Hat Quiz

"Wizardfest", το φετινό μας αφιέρωμα.

Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο παντρεύει το μυστικισμό του Halloween με την πανηγυρικότητα των Χριστουγέννων, ταξιδεύοντας μας σε χιονισμένα κάστρα, παγωμένες πολιτείες και πλανήτες χριστουγεννιάτικων δέντρων.

Ντύνω το ιστολόγιο με λαμπυρίζουσες χιονονιφάδες στο μαγεμένο ουρανό της μεγάλης τραπεζαρίας του Hogwarts και φορώ τον επίσημο μου μανδύα. Στην ακαδημία μαγισσών θα περάσουμε φέτος λευκές χριστουγεννιάτικες νύχτες μπροστά στο τζάκι του εντευκτηρίου μας, θα παίξουμε χιονοπόλεμο δίπλα στην παγωμένη λίμνη του Hogwarts, θα περιπλανηθούμε στα σοκάκια του Hogsmeade, θα πιούμε βουτυρόμπυρα και ουίσκι της φωτιάς στα Τρία Σκουπόξυλα, θα λικνιστούμε στο χορό του χειμερινού ηλιοστασίου, θα μελετήσουμε ξόρκια και θα αναζητήσουμε φανταστικά πλάσματα.

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Κρατάτε πάντοτε στο μυαλό σας την αφηγήτρια του αφιερώματος Halloween, με μία δόση ανεμελιάς στο φίλτρο των μαγικών της λέξεων. Μη χάσετε από τα μάτια σας το μυτερό μου καπέλο, καθώς θα περιπλανιόμαστε στις μυστικές αίθουσες και τις μετακινούμενες σκάλες του μαγεμένου μας κάστρου. Τα χείλη μου, κατακόκκινα σαν το θυρεό του Gryffindor, ψιθυρίζουν ασταμάτητα προστατευτικά ξόρκια. Ή μήπως είναι σκοτεινές κατάρες; Το θρόισμα ενός μαύρου μανδύα με πορφυρή επένδυση, αντηχεί σαν μελωδία στα αυτιά μας. Ή μήπως είναι το βάδισμα κάποιου φανταστικού πλάσματος μέσα στο απαγορευμένο δάσος; Οι αναρτήσεις μας θα είναι πολυπρισματικές και πολυποίκιλες, όπως η ίδια η φύση τούτου του μεικτού αφιερώματος. Το μειδίαμα της μυστηριώδους αφηγήτριας παραμένει πάντοτε γοητευτικά απειλητικό. Η γενναιότητα δε μπορεί να υπάρξει χωρίς φόβο, όπως το φως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το σκοτάδι. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από τη βασανιστική αγωνία των άγρυπνων νυχτών παρέα με τις σκέψεις σου...

Ας διεισδύσουμε στη νύχτα και ας κατακτήσουμε τη φευγαλέα γητεύτρα, την περιπέτεια.

***

Στην προηγούμενη ανάρτηση μάθαμε κάποια πράγματα για τους κοιτώνες του Hogwarts και τα στερεότυπα που σχετίζονται με αυτούς. Σε ποιον, όμως, κοιτώνα ανήκει ο καθένας μας;

Το Καπέλο της Επιλογής του Χόγκουαρτς ανυπομονεί για την πρώτη μέρα (ή μάλλον νύχτα) του Σεπτεμβρίου κάθε έτους να “διαβάσει” το μυαλό νέων μικρών μάγων, ώστε να τους τοποθετήσει στον κοιτώνα του οποίου οι αρετές συμβαδίζουν με την προσωπικότητά τους. Αλλά κι εμείς, που το γράμμα μας παράπεσε και ποτέ δεν έφτασε στα χέρια μας (το ενδεχόμενο να είμαστε Μαγκλ ή Σκουίμπ μην το αναφέρετε καν), είμαστε σίγουροι για τον κοιτώνα στον οποίο θα μας τοποθετούσε το καπέλο και τον υπερασπιζόμαστε σθεναρά. Μήπως όμως η άποψή μας για τον κάθε κοιτώνα περιορίζεται από κάποια στερεότυπα; - Κοιτώνες του Χόγκουαρτς και στερεότυπα

Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε με τις αρετές κάποιου κοιτώνα ήδη από την πρώτη φορά που διαβάσαμε τα βιβλία. Πολλοί ίσως και να έχουν ήδη έναν κοιτώνα που τους έχει ανατεθεί από το "επίσημο" τεστ του Pottermore.

Υπάρχουν αμέτρητα quiz στο ίντερνετ, ακόμη και μιμητές τους αυθεντικού quiz του Pottermore, ωστόσο γι' αυτό το αφιέρωμα διάλεξα εκείνο που πέρασε από την οθόνη μου πιο πρόσφατα. Όπως και τα περισσότερα τεστ πριν από αυτό, το Which Harry Potter House Should You Actually Be In? με τοποθέτησε στον αγαπημένο μου κοιτώνα, όπου με τοποθέτησε και το αγαπημένο Pottermore.

Είσαι ένας λεοντόκαρδος Gryffindor, ή μήπως η αφοσίωσή σου έρπει προς τη σκοτεινή πλευρά; Ήρθε η ώρα να φορέσεις το Καπέλο της Επιλογής και να αντιμετωπίσεις το πεπρωμένο σου...

Gryffindor

Congrats - you're a lion-hearted Gryffindor! Selfless to the core and driven by a burning passion for what you believe in, you'll go beyond your calling to make sure justice is done, and you're always the first to stand up for the underdog. You can sometimes be a bit cocky and leap into action before you before you think, but hey, what's wrong with wanting to be a hero? As Hermione herself said, Gryffindors have a ""saving people thing""…

Κοιτώνες του Hogwarts και στερεότυπα

Κοιτώνες του Χόγκουαρτς και στερεότυπα

Το Καπέλο της Επιλογής του Χόγκουαρτς ανυπομονεί για την πρώτη μέρα (ή μάλλον νύχτα) του Σεπτεμβρίου κάθε έτους να “διαβάσει” το μυαλό νέων μικρών μάγων, ώστε να τους τοποθετήσει στον κοιτώνα του οποίου οι αρετές συμβαδίζουν με την προσωπικότητά τους. Αλλά κι εμείς, που το γράμμα μας παράπεσε και ποτέ δεν έφτασε στα χέρια μας (το ενδεχόμενο να είμαστε Μαγκλ ή Σκουίμπ μην το αναφέρετε καν), είμαστε σίγουροι για τον κοιτώνα στον οποίο θα μας τοποθετούσε το καπέλο και τον υπερασπιζόμαστε σθεναρά. Μήπως όμως η άποψή μας για τον κάθε κοιτώνα περιορίζεται από κάποια στερεότυπα;

Μπορεί να ταιριάζετε στο Χάφλπαφ, όπου όλοι είναι πιστοί, υπομονετικοί και δίκαιοι…

Ο πλέον υποτιμημένος κοιτώνας. Η ιδρύτριά του, Χέλγκα Χάφλπαφ, μάγισσα με λαμπρό εκπαιδευτικό έργο, ήταν η μόνη από τους τέσσερις ιδρυτές που δεν απαιτούσε κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα από τους μαθητές της. Ζητούσε μονάχα να είναι εργατικοί, χωρίς φόβο να μοχθήσουν, πιστοί φίλοι, με υπομονή και υψηλή αίσθηση του καθήκοντος και του δικαίου. 

Ποιος δεν θα ήθελε να είναι προικισμένος με τέτοιες αρετές; 

Κι όμως, ο κιτρινόμαυρος κοιτώνας των ασβών θεωρείται από πολλούς ο κοιτώνας των..λιγότερο ευφυών μαθητών! Ο Μαλφόι “θα προτιμούσε να φύγει παρά να πάει στο Χάφλπαφ”, ενώ κι όλοι οι μαθητές γενικά φαίνεται να προτιμούν το Γκρίφιντορ ή το Ράβενκλοου. 

Καθόλου χαζοί δεν είναι οι Χάφλπαφ. Ας μην ξεχνάμε πως ο πραγματικός εκλεκτός του Κυπέλλου της Φωτιάς ήταν ο Σέντρικ Ντίγκορι, μαθητής του Χάφλπαφ και αρχηγός της ομάδας Κουίντιτς του κοιτώνα του. Ο Έρνι ΜακΜίλαν έκλεινε εννιάωρα διαβάσματος στο πέμπτο έτος, ενώ η θεία της Σούζαν Μπόουνς, η Αμέλια Μπόουνς, ήταν επικεφαλής του Τμήματος επιβολής του Μαγικού Νόμου στο Υπουργείο Μαγείας, επάγγελμα για το οποίο απαιτούνται ήθος και ευφυΐα. Στη μάχη του Χόγκουαρτς οι μισοί και πάνω Χάφλπαφ έμειναν στο κάστρο και πολέμησαν στο πλευρό του Πότερ, επομένως ούτε και θάρρος τούς λείπει. 

Ίσως να είναι στη φύση μας να αποφεύγουμε να κάνουμε το καλό για να μην θεωρηθούμε “αγαθιάρηδες” ή χαζοί, αλλά οφείλουμε τουλάχιστον σεβασμό σε όσους κάνουν συνειδητά την καλοσύνη στάση ζωής. “Όλοι θα έπρεπε να θέλουν να είναι στο Χάφλπαφ”, έχει πει η Τζέσικα, κόρη της Ρόουλινγκ…

Α, και δεν θα μπορούσε να μην γίνει αναφορά στο μεγαλύτερο-κρυμμένο-προσόν αυτού του κοιτώνα.

Βρίσκεται κοντά στις κουζίνες.

Μπορεί να ταιριάζετε στο Ράβενκλοου, όπου όλοι είναι σοφοί και μορφωμένοι

Ο αμέσως αγαπημένος κοιτώνας, μετά το Γκρίφιντορ. Με έμβλημα τον χαλκόχρωμο αετό σε γαλάζιο φόντο και ιδρύτρια την πανέξυπνη Ροβένα Ράβενκλοου, οι μαθητές του κοιτώνα αυτού δεν θα μπορούσαν παρά να είναι ευφυείς, φιλομαθείς, ανοιχτόμυαλοι, να κυνηγούν την ακαδημαϊκή αναγνώριση και να είναι τελειομανείς (η Ερμιόνη άλλωστε παραλίγο θα φορούσε το έμβλημα του αετού!). 

Όλες αυτές οι ιδιότητες είναι ζηλευτές από πολλούς, είναι όμως κι εύκολο να τις δει κανείς από την κακή τους πλευρά. 

Η πιο κοινή παρανόηση που μπορεί να γίνει σχετικά με τους Ράβενκλοου είναι η βαθμοθηρία. Κι όμως, οι πραγματικά σοφοί και καλλιεργημένοι άνθρωποι δεν αγαπούν το βαθμό, αλλά τη γνώση την ίδια, που δεν είναι απαραίτητο να προέρχεται από τα σχολικά βιβλία. 

Περίτρανο παράδειγμα, η αγαπημένη μας Λούνα Λάβγκουντ! Ποτέ δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα μαθήματα του Χόγκουαρτς ή τις σχολικές της επιδόσεις, ωστόσο είχε πολλά – και συχνά ανορθόδοξα – ενδιαφέροντα . Η Λούνα επίσης διδάσκει πως φιλομάθεια και φαντασία δεν αλληλοσυγκρούονται πάντοτε. Η περιέργεια, η δίψα για το καινούργιο είναι το χαρακτηριστικό των Ράβενκλοου. 

Τέλος, οι πνευματικές τους ανησυχίες δεν συνεπάγονται απαραίτητα και πνευματική απομόνωση. Στα βιβλία παρουσιάζονται να συμμετέχουν φυσιολογικά σε όλες τις δραστηριότητες του σχολείου, ενώ διατηρούν άριστες σχέσεις με τους μαθητές των υπολοίπων κοιτώνων. Οι Ράβενκλοου δεν είναι πραγματικά ελιτιστές, αν και μερικές φορές τους αρέσει να δίνουν αυτή την εντύπωση…

Μπορεί να ταιριάζετε στο Γκρίφιντορ, σπίτι των τολμηρών και γενναίων…

Χωρίς αμφιβολία, ο πιο θαυμαστός κι επιθυμητός κοιτώνας. Σπίτι της “αχώριστης τριάδας” Χάρι-Ρον-Ερμιόνης, αλλά και γηραιότερων μεγάλων μάγων όπως ο Άλμπους Ντάμπλντορ και η Μινέρβα ΜακΓκόναγκαλ. 

Τα χαρίσματα των μελών του, που είναι η γενναιότητα, ο ηρωισμός και η αυτοθυσία , σε συνδυασμό με τη δημοτικότητά του και την οπτική στο εσωτερικό του, που μας προσφέρουν τα βιβλία και οι ταινίες, είναι οι λόγοι για τους οποίους πολλοί φαντάζονται τους εαυτούς τους να φορούν το πορφυρό έμβλημα με το λιοντάρι. 

Θαρραλέοι, ψυχή της παρέας, δημοφιλείς και συχνά καρδιοκατακτητές, τι είδους παρεξήγηση θα μπορούσε να δημιουργηθεί γύρω από τους Γκρίφιντορ; 

Κι όμως, η πιο μεγάλη τους αρετή είναι που γίνεται συχνά αντικείμενο παρεξηγήσεων, ειδικά από τους “ανταγωνιστές” τους, τους Σλίθεριν (πόσες έντονες προσωπικότητες να αντέξει το έρμο το κάστρο;) Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι Γκρίφιντορ δεν έχουν πραγματικά αλτρουιστικά κίνητρα, αλλά οι τάσεις ηρωισμού κι αυτοθυσίας τους είναι απλά ένας τρόπος να κάνουν φιγούρα και να απελευθερώσουν την-περίσσια-αδρεναλίνη τους. Αυτό που δηλαδή φαίνεται προς τα έξω σαν θάρρος δεν είναι παρά η τεράστια, και κάπου-κάπου επικίνδυνη, λαχτάρα τους για ζωή. 

Κι όμως. Τα λιονταράκια είναι πολύ πιο ώριμα απ’ ό,τι δείχνουν. Μέσα τους έχουν έντονη την αίσθηση του σωστού και του λάθους και αυτή είναι που τους δίνει την τόλμη να υψώνουν τη φωνή τους. Κάθε φορά που ο Χάρυ, ο Ρον, ο Νέβιλ και άλλοι της παρέας φάνηκαν γενναίοι, υπήρχε λόγος. 

Άλλωστε, ποιος τολμά να ισχυριστεί πως θάρρος και λογική δεν πάνε μαζί, όταν η δις Γκρέιντζερ άνηκε σ’αυτόν τον κοιτώνα;

Μπορεί,όμως, να ταιριάζετε στο Σλίθεριν, σπίτι των έξυπνων και πονηρών, που κάνουν τα πάντα για να πετύχουν το σκοπό τους!

Η αρθρογράφος παραδέχεται πως απώτερος σκοπός αυτού του άρθρου ήταν η συγκεκριμένη παράγραφος. 

Εδώ δεν χρειάζεται να ερευνήσουμε καν αν υπάρχουν στερεότυπα, ο κοιτώνας του Σλύθεριν είναι ένα κινητό (έρπον) στερεότυπο. Πανέξυπνοι μαθητές, που όμως την ευφυΐα τους την επιστρατεύουν για να πετύχουν το σκοπό τους κι όχι για χάρη της γνώσης (ο Μακιαβέλι σίγουρα θα ήταν Σλύθεριν), αγαπούν το χρήμα και τη δόξα (οι περισσότεροι είναι γόνοι “τζακιών”) και με ηθικό κώδικα, χμ, χαλαρό. Θα πετύχουν αυτό που θέλουν και είναι διατεθειμένοι να φτάσουν στα άκρα γι’αυτό. 

Πρώτα απ’όλα, όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα τέτοιο “σκοτεινό” κομμάτι, το οποίο οι περισσότεροι προσπαθούμε να θάψουμε μέσα μας. Οι Σλίθεριν αντίθετα παραδέχονται ανοιχτά ότι προέχει η προσωπική τους ευημερία κι επιτυχία, χωρίς ντροπή. Τα “μπουμπούκια” σαν τον Βόλντεμορτ ή τον Μαλφόι – και γενικά η πρωτιά τους στην παραγωγή σκοτεινών μάγων – σίγουρα δεν βοηθάει στην αποκατάσταση του ονόματός τους, αλλά σίγουρα δεν μπορούν να κατηγορηθούν για χαλαρές ηθικές αξίες. 

Ναι, ξέρουν να ελίσσονται και να εκμεταλλεύονται κάθε κατάσταση προς όφελός τους, αλλά όταν πρόκειται για τα πρόσωπα ή τις ιδέες που υποστηρίζουν, καλές ή κακές, μένουν προσηλωμένοι σε αυτές και τις υπερασπίζονται μέχρι τέλους. Ας τολμήσει κάποιος να πειράξει έστω και μια τρίχα από το κεφάλι του φίλου ενός Σλίθεριν κι εκείνος θα κάνει τα υπόλοιπα να φανούν σαν ατύχημα!

Ένα μόνο πράγμα δεν μπορεί να τους συγχωρεθεί. Το ότι συμμερίζονται τις απόψεις του ιδρυτή του κοιτώνα, Σάλαζαρ Σλίθεριν, σχετικά με την καθαρότητα του μαγικού αίματος. Οι καιροί όμως αλλάζουν. Έχουν ήδη περάσει 17 χρόνια από τη μάχη του Χόγκουαρτς και δεν αποκλείεται οι πιστοί στις παραδόσεις Σλίθεριν να έχουν μάθει να είναι ανοιχτοί στη διαφορετικότητα. Κι εμείς οφείλουμε να αναγνωρίσουμε όσους το έκαναν ήδη. 

Στο κάτω-κάτω της γραφής ο Ρέγκουλους Μπλακ δεν πέθανε για να να κακολογούμε εμείς τόσο εύκολα τον κοιτώνα του.

Πηγή: The daily owl

The letters from no one

"Wizardfest", το φετινό μας αφιέρωμα.
Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο παντρεύει το μυστικισμό του Halloween με την πανηγυρικότητα των Χριστουγέννων, ταξιδεύοντας μας σε χιονισμένα κάστρα, παγωμένες πολιτείες και πλανήτες χριστουγεννιάτικων δέντρων.

Ντύνω το ιστολόγιο με λαμπυρίζουσες χιονονιφάδες στο μαγεμένο ουρανό της μεγάλης τραπεζαρίας του Hogwarts και φορώ τον επίσημο μου μανδύα. Στην ακαδημία μαγισσών θα περάσουμε φέτος λευκές χριστουγεννιάτικες νύχτες μπροστά στο τζάκι του εντευκτηρίου μας, θα παίξουμε χιονοπόλεμο δίπλα στην παγωμένη λίμνη του Hogwarts, θα περιπλανηθούμε στα σοκάκια του Hogsmeade, θα πιούμε βουτυρόμπυρα και ουίσκι της φωτιάς στα Τρία Σκουπόξυλα, θα λικνιστούμε στο χορό του χειμερινού ηλιοστασίου, θα μελετήσουμε ξόρκια και θα αναζητήσουμε φανταστικά πλάσματα.

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Κρατάτε πάντοτε στο μυαλό σας την αφηγήτρια του αφιερώματος Halloween, με μία δόση ανεμελιάς στο φίλτρο των μαγικών της λέξεων. Μη χάσετε από τα μάτια σας το μυτερό μου καπέλο, καθώς θα περιπλανιόμαστε στις μυστικές αίθουσες και τις μετακινούμενες σκάλες του μαγεμένου μας κάστρου. Τα χείλη μου, κατακόκκινα σαν το θυρεό του Gryffindor, ψιθυρίζουν ασταμάτητα προστατευτικά ξόρκια. Ή μήπως είναι σκοτεινές κατάρες; Το θρόισμα ενός μαύρου μανδύα με πορφυρή επένδυση, αντηχεί σαν μελωδία στα αυτιά μας. Ή μήπως είναι το βάδισμα κάποιου φανταστικού πλάσματος μέσα στο απαγορευμένο δάσος; Οι αναρτήσεις μας θα είναι πολυπρισματικές και πολυποίκιλες, όπως η ίδια η φύση τούτου του μεικτού αφιερώματος. Το μειδίαμα της μυστηριώδους αφηγήτριας παραμένει πάντοτε γοητευτικά απειλητικό. Η γενναιότητα δε μπορεί να υπάρξει χωρίς φόβο, όπως το φως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το σκοτάδι. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από τη βασανιστική αγωνία των άγρυπνων νυχτών παρέα με τις σκέψεις σου...

Ας διεισδύσουμε στη νύχτα και ας κατακτήσουμε τη φευγαλέα γητεύτρα, την περιπέτεια.

***

Το ράμφισμα μιας κουκουβάγιας ακούγεται στο παράθυρο. Η επιστολή σας από το Hogwarts επιτέλους κατέφθασε! 

Το γράμμα που όλοι περιμένουμε περισσότερα χρόνια απ' όσα θα θέλαμε να παραδεχτούμε, βρέθηκε ξεχασμένο στο αρχείο του Υπουργείου Μαγείας και το ιστολόγιο φροντίζει να το παραλάβετε. Φορέστε τους μανδύες σας, πάρτε το πουγκί με τις γαλέρες σας και ραντεβού στη Διαγώνιο Αλέα. Έχουμε ψώνια να κάνουμε!

HOGWARTS SCHOOL OF WITCHCRAFT AND WIZARDRY

Headmaster: Albus Dumbledore

(Order of Merlin, First Class, Grand Sorc., Chf. Warlock,

Supreme Mugwump, International Confed. of Wizards)

Dear Mr./Ms. .............,

We are pleased to inform you that you have a place at Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry. Please find enclosed a list of all necessary books and equipment.

Term begins on 1 September. We await your owl by no later than 31 July.

Yours sincerely,

Minerva McGonagall

Deputy Headmistress

HOGWARTS SCHOOL OF WITCHCRAFT AND WIZARDRY

Uniform

First-year students will require:

1. Three sets of plain work robes (black)

2. One plain pointed hat (black) for day wear

3. One pair of protective gloves (dragon hide or similar)

4. One winter cloak (black, silver fastenings)

Please note that all pupils’ clothes should carry name tags                      

Set Books

All students should have a copy of each of the following:

The Standard Book of Spells (Grade 1) by Miranda Goshawk

A History of Magic by Bathilda Bagshot

Magical Theory by Adalbert Waffling

A Beginner’s Guide to Transfiguration by Emeric Switch

One Thousand Magical Herbs and Fungi by Phyllida Spore

Magical Drafts and Potions by Arsenius Jigger

Fantastic Beasts and Where to Find Them by Newt Scamander

The Dark Forces: A Guide to Self-Protection by Quentin Trimble

Other Equipment

1 wand

1 cauldron (pewter, standard size 2)

1 set glass or crystal phials

1 telescope

1 set brass scales

Students may also bring an owl OR a cat OR a toad

PARENTS ARE REMINDED THAT FIRST-YEARS ARE NOT ALLOWED THEIR OWN BROOMSTICKS

Πηγή: Harry Potter and the Philosopher's Stone (p. 42-43, 52-53)

Halloween is still here

EDITORIAL

Τι κι αν κοντεύουν Χριστούγεννα; Το αφιέρωμα Halloween δεν τελειώνει ποτέ! Με ένα swish and flick του μαγικού ραβδιού μου κρεμώ γιρλάντες και χιονονιφάδες στον τοίχο του ιστολογίου μου και μεταμορφώνω το σκοτεινό μας αφιέρωμα σε Wizardfest. 

Η ακαδημία μαγισσών παραδίδει μαθήματα και τα Χριστούγεννα, καθώς τα δύο μεγαλύτερα αφιερώματα του ιστολογίου παντρεύονται για να δημιουργήσουν ένα διαδικτυακό Hogwarts. Μια μαγική γωνιά στη μπλογκόσφαιρα· αφιερωμένη στις ιστορίες που διαμόρφωσαν την παιδική μας ηλικία, τις ιστορίες που μας συντρόφευσαν μέχρι την ενηλικίωση. Τις ιστορίες που παραμένουν πάντοτε ζωντανές μέσα μας.

Το κουδούνι χτυπά. Φορέστε τα πουλόβερ της Molly και συγκεντρωθείτε στη μεγάλη τραπεζαρία για το στολισμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Hogwarts will always be there to welcome you home.

Wingardium Leviosa!

On this day in the Harry Potter Universe

Σε αυτόν τον σύνδεσμο μπορείτε να δείτε τι έγινε σαν χθες, ενώ μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικότερα για τη σημασία που είχε το Halloween για τη σειρά βιβλίων Harry Potter εδώ.

Hallowe’en in a Suburb

'Halloween', το αποψινό μας αφιέρωμα. 

Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο διασκεδάζει το μυστικισμό της γιορτής, με μικρές ιστορίες "τρόμου". 

Ντύνω το ιστολόγιο και τη φωνή μου μ' ένα σκοτεινό πέπλο ποεϊκού μυστηρίου και προχωρώ το αφιέρωμα ένα βήμα παραπέρα. Αναδημοσιεύω ανάμεσα στα τερατο-quiz και μερικές "τρομακτικές ιστορίες" που θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουν τις τρίχες του αυχένα σας να σηκωθούν. Σαν το κοράκι του ποιήματος του Πόε, χτυπούν κι αυτές επίμονα τις οθόνες σας...

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Μαζί θα ταξιδέψουμε στον κόσμο των σκιών. Φανταστείτε μια -βγαλμένη από film noir- μαυροντυμένη γυναικεία φιγούρα, μ' ένα μαύρο πλατύγυρο καπέλο. Μια femme fatale. Θα είμαι καλύτερη στη δουλειά μου αν με βλέπετε έτσι. Κάτω απ' τη σκιά του καπέλου μου, σας κοιτώ με ένα πολύ έντονο βλέμμα. Η φωνή μου, σαν σειρήνα, σας δένει με τα μάγια της και σας παρασύρει στο ερεβώδες σκοτάδι. Σας περικυκλώνει ο καπνός του τσιγάρου μου. Μη νιώθετε άβολα, είναι όλα μέρος του show. Στα κόκκινα σαν αίμα χείλη μου, ένα αδιόρατο μειδίαμα. Αυτό ίσως θα έπρεπε να σας τρομάζει. Θα προσπαθήσω να σταθώ καλός αφηγητής. Θα σας κάνω και να γελάτε πού και πού. Ή να ακούτε μακάβρια γέλια από το πουθενά.

Ελπίζω να μη φοβάστε...

Αγνοήστε το γέλιο μου.

Ας κάνουμε μια στάση στο σημείο αυτό... 

Το κουδούνι χτυπά. Τα σκουπόξυλα κοκαλώνουν στον αέρα. Πάρτε βιβλία και ραβδιά και τις καλές σας πένες. Έχουμε μάθημα λογοτεχνίας στην Ακαδημία Μαγισσών.

Όλοι γνωρίζουμε για την έμπνευση που έχει χαρίσει το Halloween στον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία. Όλοι έχουμε δει τουλάχιστον μία ταινία τρόμου και πολλοί από εμάς έχουμε βουτήξει στις σελίδες ενός μυθιστορήματος με μάγισσες, βρυκόλακες, ή φαντάσματα. Σπάνια, ωστόσο, κάνουμε λόγο για την ποίηση του τρόμου. Ξεχνάμε την ποίηση του Πόε και του Λάβκραφτ, τα έμμετρα μυθιστορήματα του Πούσκιν και του Γκαίτε, το λογοτεχνικό είδος που με τον πιο γλαφυρό τρόπο αποτυπώνει εικόνα και ήχο στο χαρτί.

Για το σημερινό μας μάθημα διάλεξα ένα ποίημα του Λάβκραφτ και, τολμώ να ομολογήσω, ότι το έπραξα αυτό με τα πιο ρηχά και υποκειμενικά κριτήρια που θα μπορούσαν να χαρακτηρίζουν μία δασκάλα και ξεναγό· αρκούσε, όμως μία λέξη, η λέξη "προάστιο", για να μου υπενθυμίσει το δικό μου σπίτι, τη δική μου γειτονιά, και το γεγονός ότι από το όμορφο προάστιό μας λείπει τούτη η αγαπημένη μυστικιστική γιορτή, που προσπάθησα να στήσω από την αρχή με τρόπο διαδικτυακό, στο μικρό μου ιστολόγιο.

Με στίχους που συγκλονίζουν διαταράσσοντας επιμελώς και σε καίρια σημεία την αρμονία την ομοιοκαταληξίας, ελάτε να ταξιδέψουμε σε ένα χωριό με κατάφυτες αυλές και φεγγαρόλουστα σοκάκια, σε ένα προάστιο στο οποίο έχουν εισβάλει όλες οι δυνάμεις του σκότους, τη νύχτα που ανοίγουν οι πύλες του υπερφυσικού. Σ' εκείνο το προάστιο που αύριο μπορεί να μην υπάρχει πια...

Hallowe’en in a Suburb

by H. P. Lovecraft

The steeples are white in the wild moonlight,

And the trees have a silver glare;

Past the chimneys high see the vampires fly,

And the harpies of upper air,

That flutter and laugh and stare.

For the village dead to the moon outspread

Never shone in the sunset’s gleam,

But grew out of the deep that the dead years keep

Where the rivers of madness stream

Down the gulfs to a pit of dream.

A chill wind blows through the rows of sheaves

In the meadows that shimmer pale,

And comes to twine where the headstones shine

And the ghouls of the churchyard wail

For harvests that fly and fail.

Not a breath of the strange grey gods of change

That tore from the past its own

Can quicken this hour, when a spectral power

Spreads sleep o’er the cosmic throne,

And looses the vast unknown.

So here again stretch the vale and plain

That moons long-forgotten saw,

And the dead leap gay in the pallid ray,

Sprung out of the tomb’s black maw

To shake all the world with awe.

And all that the morn shall greet forlorn,

The ugliness and the pest

Of rows where thick rise the stones and brick,

Shall some day be with the rest,

And brood with the shades unblest.

Then wild in the dark let the lemurs bark,

And the leprous spires ascend;

For new and old alike in the fold

Of horror and death are penned,

For the hounds of Time to rend.

Τρόμος αλά ελληνικά vol.2

'Halloween', το αποψινό μας αφιέρωμα. 

Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο διασκεδάζει το μυστικισμό της γιορτής, με μικρές ιστορίες "τρόμου". 

Ντύνω το ιστολόγιο και τη φωνή μου μ' ένα σκοτεινό πέπλο ποεϊκού μυστηρίου και προχωρώ το αφιέρωμα ένα βήμα παραπέρα. Αναδημοσιεύω ανάμεσα στα τερατο-quiz και μερικές "τρομακτικές ιστορίες" που θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουν τις τρίχες του αυχένα σας να σηκωθούν. Σαν το κοράκι του ποιήματος του Πόε, χτυπούν κι αυτές επίμονα τις οθόνες σας...

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Μαζί θα ταξιδέψουμε στον κόσμο των σκιών. Φανταστείτε μια -βγαλμένη από film noir- μαυροντυμένη γυναικεία φιγούρα, μ' ένα μαύρο πλατύγυρο καπέλο. Μια femme fatale. Θα είμαι καλύτερη στη δουλειά μου αν με βλέπετε έτσι. Κάτω απ' τη σκιά του καπέλου μου, σας κοιτώ με ένα πολύ έντονο βλέμμα. Η φωνή μου, σαν σειρήνα, σας δένει με τα μάγια της και σας παρασύρει στο ερεβώδες σκοτάδι. Σας περικυκλώνει ο καπνός του τσιγάρου μου. Μη νιώθετε άβολα, είναι όλα μέρος του show. Στα κόκκινα σαν αίμα χείλη μου, ένα αδιόρατο μειδίαμα. Αυτό ίσως θα έπρεπε να σας τρομάζει. Θα προσπαθήσω να σταθώ καλός αφηγητής. Θα σας κάνω και να γελάτε πού και πού. Ή να ακούτε μακάβρια γέλια από το πουθενά.

Ελπίζω να μη φοβάστε...

Αγνοήστε το γέλιο μου.

Μετράμε παρουσίες και συνεχίζουμε ακάθεκτοι στο δεύτερο μέρος του παρόντος άρθρου. Μείνετε συντονισμένοι, καθώς ο τρόμος ελληνικής...υπηκοότητας δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη!

Οι κορυφαίες ιστορίες με φαντάσματα στην Ελλάδα

Φαντάσματα μπορεί να μην υπάρχουν, ιστορίες όμως με φαντάσματα υπάρχουν πολλές στον τόπο μας! Ιστορίες που ξυπνούν τη φαντασία και μοιάζουν με παραμύθια που διηγούνται από γενιά σε γενιά; Ή μήπως ιστορίες με ισχυρές δόσεις αλήθειας που φοβίζουν όσους δεν έχουν την τόλμη να τις αντιμετωπίσουν κατάματα;

Ο όρος «φάντασμα» παραπέμπει ετυμολογικά σε δημιούργημα της φαντασίας. Είναι άυλες μορφές οι οποίες τρομάζουν τους ανθρώπους και συνδέονται με την ζωή… μετά την ζωή. Πόσο ψεύτικες είναι τελικά οι ιστορίες μυστηρίου με πρωταγωνιστές τέτοια πλάσματα που απλώνονται ως αστικοί μύθοι και στοιχειώνουν τις σκέψεις και τους εφιάλτες μας;

Υπάρχουν μαρτυρίες για φαντάσματα εντελώς στέρεα και ορατά, τα οποία μπορείς να αισθανθείς με την αφή (προσοχή όμως: τα χέρια τους είναι πα-γω-μέ-να!!), φαντάσματα που φαίνονται αχνά σαν σκιές ή ομίχλη και φαντάσματα εντελώς διάφανα που μόλις και φαίνεται το περίγραμμά τους.

Όπως και να 'χει, η κλισέ εικόνα του φαντάσματος που είχαμε από παιδιά στο μυαλό μας ως περιπλανώμενο λευκό σεντόνι, άντε και καμία αλυσίδα να σέρνεται για να έχουμε και ηχητικό εφέ, ωχριά μπροστά στα πλάσματα που οι τοπικές παραδόσεις ανήγαγαν σε φρικιαστικές μορφές ή αλλόκοτες παρουσίες που απλώνουν ένα πέπλο μυστηρίου στα λημέρια τους.

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, ένα οδοιπορικό στην «σκοτεινή πλευρά» των περιοχών της Ελλάδας, οι οποίες γέννησαν σύγχρονους Casper και προσέλκυσαν με τις ανατριχιαστικές φήμες επίδοξους ghostbusters ή έδιωξαν αντίστοιχα πολλούς ανυποψίαστους ανθρώπους με ασπρισμένα πρόσωπα και κομμένα ήπατα.

Το Πνεύμα των γραμμών του ΟΣΕ

Ο κίνδυνος είναι το βασικό συστατικό που κάνει και τον πιο ψύχραιμο ακροατή να σκιρτήσει από αγωνία. Στην ιστορία που ακολουθεί, οι σιδηροδρομικές γραμμές και φυσικά το σκοτάδι δίνουν το έναυσμα για να αποκτήσει η διήγηση το σασπένς και την κατάλληλη ατμόσφαιρα, η οποία καμιά φορά αρκεί για να υποβάλλει κάποιον, παρόλο που ουσιαστικά πρόκειται για ένα απλό συμβάν που θα συνέβαινε στον καθένα.

Είναι Φεβρουάριος, χιονίζει ελαφρώς κι ο Ευτύχιος επιστρέφει από νυχτερινή διασκέδαση στις 03.00 το πρωί. Ξαφνικά προσπαθώντας να περάσει τις γραμμές του τρένου στα Σεπόλια και καθώς οι ράγες γλιστράνε από την υγρασία, πέφτει με το μηχανάκι του.

Ξαφνικά, θα έλεγε κανείς κυριολεκτικά από το πουθενά, εμφανίζεται ένας παππούς γύρω στα 85-90 ντυμένος βαριά με παλτό, κασκόλ και καβουράκι στο κεφάλι. Πλησιάζει, σηκώνει (!) το μηχανάκι του Ευτύχιου και τον ρωτάει αν είναι καλά. «Καλά είμαι, καλά» του λέει σοκαρισμένος, καθώς ο παππούς σέρνει το μηχανάκι έξω από τις γραμμές στην άκρη του δρόμου ώστε ο Ευτύχιος να είναι ασφαλής. «Γεια σου και πρόσεχε» του λέει και μέχρι ο Ευτύχιος να σηκώσει το κεφάλι του, ο παππούς είχε εξαφανιστεί. Μισή ώρα έκανε βόλτες ο νεαρός στα στενά για να τον βρει και να τον ευχαριστήσει αλλά μάταια…


Η νεράιδα της Κολοπετινίτσας 

Ιστορίες για νεράιδες υπάρχουν σε πολλά χωριά, όμως, μία από τις πιο χαρακτηριστικές είναι αυτή που αφορά την ξανθιά νεράιδα της Κολοπετινίτσας. «Αυτό είναι το ελληνικό όνομα της Τριταίας», σύμφωνα με τον κ. Πάλμο. «Ούτε εγώ πίστευα σε νεράιδες, αλλά είχα ακούσει πολλούς που έλεγαν πως είχαν δει. Πριν από αρκετά χρόνια υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας με μια παρέα δεκατριών ατόμων.

Τρώγαμε σε μια ταβέρνα, όταν ένας γνώστης της περιοχής μας πρότεινε να πάμε να μας δείξει το σημείο όπου βγαίνει. Εκεί φτάσαμε γύρω στις τρεισήμισι τη νύχτα. Εγώ με μερικούς άλλους μείναμε στα αυτοκίνητα και οι υπόλοιποι πήγαν να δουν. Κάποια στιγμή ακούσαμε μια πολύ δυνατή φωνή που ταρακούνησε ακόμη και τα αμάξια. Οταν οι φίλοι μας επέστρεψαν στα αυτοκίνητα, μας είπαν πως μια ξανθιά γυναίκα εμφανίστηκε μπροστά τους και έβγαλε αυτή την τρομακτική φωνή. Τότε πείστηκα».

Πώς είναι όμως οι νεράιδες; Ο κ. Πάλμος μας λέει: «Κατ'; αρχάς, δεν έχουν φτερά. Είναι γυναίκες αλλά καταλαβαίνεις πως είναι νεράιδες γιατί είναι πολύ ζωντανές και κινούνται πάρα πολύ γρήγορα. Τις έχουν δει πάρα πολλοί άνθρωποι. Ολα αυτά τα έχει γράψει και ο Δημόκριτος και μάλιστα δίνει και τα ονόματα της κάθε οντότητας. Οποιος θέλει τα πιστεύει»


Η μοναχή

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ, έλαβε χώρα σε ένα μοναστήρι το οποίο βρίσκεται στην Βόρεια Ελλάδα. Σε αυτό το μοναστήρι ζούσαν περίπου πενήντα μοναχές μαζί με την ηγουμένη. Η ζωή τους κυλούσε με τους ίδιους ρυθμούς κι έκαναν σχεδόν κάθε μέρα τις ίδιες δουλειές.

Μια μέρα σαν όλες τις άλλες είχαν καθίσει όλες οι μοναχές να φάνε και ξεκίνησε μια συζήτηση άγνωστου περιεχομένου. Πάνω στην κουβέντα όμως ξέσπασε μια έντονη λογομαχία ανάμεσα στην ηγουμένη και σε μια μοναχή. Οι τόνοι όμως ανέβηκαν πολύ και άρχισε η μία να βλαστημάει την άλλη. Τότε η μοναχή σηκώθηκε, άρπαξε ένα μαχαίρι και πάνω στα νεύρα της το κάρφωσε πάνω σε μια εικόνα της Παναγίας. Μετά από αυτό ο καβγάς σταμάτησε.

Τα χρόνια πέρασαν. Κι αν όχι όλες, οι περισσότερες μοναχές πέθαναν. Το περίεργο σε όλη την ιστορία είναι ότι η μοναχή που κάρφωσε το μαχαίρι στην εικόνα έχει κι αυτή πεθάνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά το χέρι της που έμπηξε το μαχαίρι στην εικόνα ακόμα δεν έχει λιώσει.


Τα άγρια σκυλιά που βγαίνουν από το μνημείο των πεσόντων

Ανηφορίζοντας τον κεντρικό δρόμο που οδηγεί από την Ιτέα και την Αμφισσα προς τους Δελφούς και την Αράχοβα βρίσκεται μνημείο πεσόντων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μία ελληνική σημαία ζωγραφισμένη πάνω στα βράχια και μία επιτύμβια στήλη μαρτυρούν πως στο συγκεκριμένο σημείο τα γερμανικά στρατεύματα εκτέλεσαν δεκαοκτώ Ελληνες αντιστασιακούς.

Σύμφωνα με τον ερευνητή Γιώργο Πάλμο, αρκετοί οδηγοί έχουν καταγγείλει πως έχουν δει διάφορα περίεργα φαινόμενα, με πιο ακραίο αυτό των άγριων σκυλιών που εμφανίζονται νύχτα από τη μεριά του μνημείου και γαβγίζουν προς τα αυτοκίνητα που διασχίζουν τον δρόμο.

«Πρόκειται για φαντάσματα που με τη μορφή σκυλιών -σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις- έχουν βγει εξαγριωμένα ακόμη και στη μέση του δρόμου. Ορισμένοι έχουν δει στο συγκεκριμένο σημείο και φωτεινές οντότητες» μας λέει ο ίδιος.

Είτε είναι αποκύημα της φαντασίας μας, είτε υπάρχουν πραγματικά. δεν παύουν να είναι πηγή αινιγμάτων για τoν καθένα μας…

Πηγή: thessalonikiartsandculture.gr

Τρόμος αλά ελληνικά

'Halloween', το αποψινό μας αφιέρωμα. 

Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο διασκεδάζει το μυστικισμό της γιορτής, με μικρές ιστορίες "τρόμου". 

Ντύνω το ιστολόγιο και τη φωνή μου μ' ένα σκοτεινό πέπλο ποεϊκού μυστηρίου και προχωρώ το αφιέρωμα ένα βήμα παραπέρα. Αναδημοσιεύω ανάμεσα στα τερατο-quiz και μερικές "τρομακτικές ιστορίες" που θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουν τις τρίχες του αυχένα σας να σηκωθούν. Σαν το κοράκι του ποιήματος του Πόε, χτυπούν κι αυτές επίμονα τις οθόνες σας...

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Μαζί θα ταξιδέψουμε στον κόσμο των σκιών. Φανταστείτε μια -βγαλμένη από film noir- μαυροντυμένη γυναικεία φιγούρα, μ' ένα μαύρο πλατύγυρο καπέλο. Μια femme fatale. Θα είμαι καλύτερη στη δουλειά μου αν με βλέπετε έτσι. Κάτω απ' τη σκιά του καπέλου μου, σας κοιτώ με ένα πολύ έντονο βλέμμα. Η φωνή μου, σαν σειρήνα, σας δένει με τα μάγια της και σας παρασύρει στο ερεβώδες σκοτάδι. Σας περικυκλώνει ο καπνός του τσιγάρου μου. Μη νιώθετε άβολα, είναι όλα μέρος του show. Στα κόκκινα σαν αίμα χείλη μου, ένα αδιόρατο μειδίαμα. Αυτό ίσως θα έπρεπε να σας τρομάζει. Θα προσπαθήσω να σταθώ καλός αφηγητής. Θα σας κάνω και να γελάτε πού και πού. Ή να ακούτε μακάβρια γέλια από το πουθενά.

Ελπίζω να μη φοβάστε...

Αγνοήστε το γέλιο μου.

Στη συνέχεια του αφιερώματός μας, θα περάσουμε σε μερικά...εγχώρια προιόντα. Μπορεί να μη γιορτάζουμε το Halloween στην Ελλάδα, αυτό όμως δε σημαίνει ότι η ελληνική παράδοση υστερεί σε τρομακτικές ιστορίες. Τουναντίον, ο φόβος της νύχτας και του άγνωστου, που είναι σύμφυτος με την ανθρώπινη φύση ανεξαρτήτως εθνικότητας, ενέπνευσε τους κατοίκους του νοτιότερου άκρου των Βαλκανίων να δημιουργήσει έναν πλούτο λαϊκών μύθων και θρύλων. Ξαφνικά το Halloween δεν φαντάζει και τόσο ξενόφερτο, ε;

Οι κορυφαίες ιστορίες με φαντάσματα στην Ελλάδα

Φαντάσματα μπορεί να μην υπάρχουν, ιστορίες όμως με φαντάσματα υπάρχουν πολλές στον τόπο μας! Ιστορίες που ξυπνούν τη φαντασία και μοιάζουν με παραμύθια που διηγούνται από γενιά σε γενιά; Ή μήπως ιστορίες με ισχυρές δόσεις αλήθειας που φοβίζουν όσους δεν έχουν την τόλμη να τις αντιμετωπίσουν κατάματα;

Ο όρος «φάντασμα» παραπέμπει ετυμολογικά σε δημιούργημα της φαντασίας. Είναι άυλες μορφές οι οποίες τρομάζουν τους ανθρώπους και συνδέονται με την ζωή… μετά την ζωή. Πόσο ψεύτικες είναι τελικά οι ιστορίες μυστηρίου με πρωταγωνιστές τέτοια πλάσματα που απλώνονται ως αστικοί μύθοι και στοιχειώνουν τις σκέψεις και τους εφιάλτες μας;

Υπάρχουν μαρτυρίες για φαντάσματα εντελώς στέρεα και ορατά, τα οποία μπορείς να αισθανθείς με την αφή (προσοχή όμως: τα χέρια τους είναι πα-γω-μέ-να!!), φαντάσματα που φαίνονται αχνά σαν σκιές ή ομίχλη και φαντάσματα εντελώς διάφανα που μόλις και φαίνεται το περίγραμμά τους.

Όπως και να 'χει, η κλισέ εικόνα του φαντάσματος που είχαμε από παιδιά στο μυαλό μας ως περιπλανώμενο λευκό σεντόνι, άντε και καμία αλυσίδα να σέρνεται για να έχουμε και ηχητικό εφέ, ωχριά μπροστά στα πλάσματα που οι τοπικές παραδόσεις ανήγαγαν σε φρικιαστικές μορφές ή αλλόκοτες παρουσίες που απλώνουν ένα πέπλο μυστηρίου στα λημέρια τους.

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, ένα οδοιπορικό στην «σκοτεινή πλευρά» των περιοχών της Ελλάδας, οι οποίες γέννησαν σύγχρονους Casper και προσέλκυσαν με τις ανατριχιαστικές φήμες επίδοξους ghostbusters ή έδιωξαν αντίστοιχα πολλούς ανυποψίαστους ανθρώπους με ασπρισμένα πρόσωπα και κομμένα ήπατα.

Ο Φαντάρος και η Κοπέλα 

Κάποτε ήταν ένα παιδί ο Χ. Ο οποίος υπηρετούσε την θητεία του στον ελληνικό στρατό σε ένα στρατόπεδο σε ένα νησί της Ελλάδας. Όπως και κάθε άλλος στρατεύσιμος δικαιούταν κάποιες εξόδους και άδειες. Έτσι λοιπόν σε μια έξοδό του γνώρισε μια κοπέλα και από τότε άρχισαν να κάνουν παρέα.

Έβγαιναν για αρκετό καιρό και είχαν γίνει πολύ καλοί φίλοι. Όποτε μπορούσε και έβγαινε ο Χ. Από το στρατόπεδο πήγαινε και την έπαιρνε από το σπίτι της όπου και έδιναν ραντεβού. Ένα βράδυ λοιπόν που είχαν βγει να απολαύσουν την βόλτα τους η κοπελιά άρχισε να κρυώνει οπότε ο Χ. Έβγαλε το μπουφάν του και της το έδωσε να το φορέσει για να ζεσταθεί. Αφού τελείωσε η βραδινή βόλτα ο Χ. μαζί με την κοπέλα επέστρεψαν στο σπίτι τους αφού ο Χ. την πήγε σπίτι της. Τη επόμενη μέρα ο Χ. διαπίστωσε ότι είχε ξεχάσει να πάρει το μπουφάν του.

Έτσι λοιπόν πήγε στο σπίτι της να ζητήσει το μπουφάν του γιατί το χρειαζόταν. Όταν χτύπησε το κουδούνι του άνοιξε μια κυρία οπότε και ο νεαρός ζήτησε να δει την κοπέλα και εξήγησε και τον λόγο της επίσκεψής του. Τότε η γυναίκα του είπε πως η κοπέλα που ζητούσε να δει είχε πεθάνει πριν από μερικά χρόνια.

Ο Χ. έμεινε άναυδος και άρχισε να της εξιστορεί όλη την ιστορία με την γνωριμία με την κοπέλα. Τότε η γυναίκα του υπέδειξε σε ποιο νεκροταφείο και σε ποιο ακριβώς σημείο είναι θαμμένη η κοπέλα. Ο Χ. πήγε στο νεκροταφείο του χωριού και έψαξε να βρει το μνήμα της κοπέλας. Μετά από λίγη ώρα τον βρήκε και διαπίστωσε κάτι πραγματικά απίστευτο, η κοπέλα ήταν όντως θαμμένη εκεί και πάνω στην ταφόπλακα υπήρχε παρατημένο το μπουφάν του.


Η Μαυροφορεμένη του Έβρου

Το κατάλληλο σκηνικό για κάθε τρομακτική διήγηση συνηθίζεται να είναι ένα απομονωμένο μέρος, όπου κάποιος ανυποψίαστος άνθρωπος μένει μόνος του. Έτσι συμβαίνει και με την ιστορία ενός φαντάρου, ο οποίος με έναν ακόμη φίλο του φυλάνε σκοπιά στην «πινέζα του χάρτη». Κάποια στιγμή ο ένας από τους δύο φεύγει για λίγο και ο φαντάρος που φυλάει τη σκοπιά μένει μόνος του.

Σε λίγο ακούει βήματα και μέσα στο σκοτάδι βλέπει να ξεπροβάλλει η φιγούρα μιας μαυροφορεμένης γριούλας με το πρόσωπό της καλυμμένο από μια μαύρη μαντήλα. Τρομαγμένος ο φαντάρος, τη ρωτάει τι θέλει αλλά εκείνη δεν αποκρίνεται. Αντιθέτως, συνεχίζει να πλησιάζει προς το μέρος του. Εκείνος της φωνάζει να μην προχωρήσει αλλά εκείνη επιμένει να πλησιάζει παρόλο που πλέον τον ακούει να οπλίζει.

Ξαφνικά η γιαγιά κοντοστέκεται, σηκώνει λίγο το κεφάλι της, τόσο ώστε να φαίνονται τα καταγάλανα τρομακτικά της μάτια και του λέει «Αυτό που έχεις στην δεξιά σου τσέπη, να ξέρεις… σε έσωσε». Μέχρι ο φαντάρος να καταλάβει τί γίνεται, εκείνη έχει γυρίσει την πλάτη της κι έχει εξαφανιστεί καθώς εκείνος βάζει το χέρι του στη δεξιά του τσέπη και πράγματι βρίσκει ψίχουλα από αντίδωρο.


Το κορίτσι με το πιάνο  

Κάποτε σε μια γειτονιά της Αθήνας υπήρχε ένα αρχοντόσπιτο, αυτά τα παλιά με τους διώροφα κτίσματα με εσωτερικές σκάλες και με κήπο. Σε αυτό το σπίτι έμενε μια τριμελής οικογένεια. Ο άντρας δούλευε σε κάποια μικρή επιχείρηση, η γυναίκα του σπιτιού ασχολιόταν με τις δουλειές του σπιτιού ενώ το παιδί τους, ένα μικρό κοριτσάκι πήγαινε σχολείο. Το κοριτσάκι αυτό είχε σαν χόμπι τη μουσική και του άρεσε πολύ το πιάνο.

Έτσι λοιπόν οι γονείς του το έγραψαν σε ένα ωδείο και λίγο καιρό αργότερα του αγόρασαν και ένα πιάνο για να μπορεί να κάνει πρακτική εξάσκηση. Το μικρό κορίτσι καθόταν λοιπόν κάθε απόγευμα, αφού τελείωνε όλες τις άλλες του δουλειές, και έπαιζε πιάνο για αρκετές ώρες.

Αυτό επαναλαμβανόταν συνέχεια κάθε μέρα σχεδόν πάντα μια συγκεκριμένη ώρα (ας πούμε ότι η ώρα αυτή ήταν 6 το απόγευμα). Μια μέρα όμως η μητέρα του της είπε να κάνει κάποιες δουλειές γιατί εκείνη θα έφευγε. Το κοριτσάκι δεν έκανε τις δουλειές που του είχε πει η μητέρα του και άρχισε να παίζει πιάνο. Όταν γύρισε η μητέρα του το βρήκε να παίζει πιάνο και υπέθεσε ότι οι δουλειές που τις είχε αναθέσει είχαν γίνει.

Όταν όμως συνειδητοποίησε ότι το κοριτσάκι δεν είχε κάνει τίποτα απολύτως έγινε έξω φρενών. Τότε άρχισε να μαλώνει το κορίτσι και ξέσπασε ένας μεγάλος καβγάς. Η μικρή έφυγε κλαίγοντας και άρχισε να ανεβαίνει την μεγάλη ξύλινη σκάλα μέχρι που την τράβηξε η μητέρα της.

Τότε το κοριτσάκι παραπάτησε και έπεσε από την σκάλα, χτύπησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού της και πέθανε. Μετά από το συμβάν οι γονείς της άφησαν το σπίτι αυτό και μετακόμισαν σε άλλη περιοχή της Ελλάδας. Το σπίτι αυτό ερήμωσε καθώς δεν είχε απομείνει τίποτα εκεί μέσα. Όμως όποιος περάσει έξω από αυτό το σπίτι αυτό μια συγκεκριμένη ώρα θα ακούσει το μικρό κορίτσι να παίζει πιάνο.


Μια περίεργη παρουσία

Ήταν κάποτε ένας κύριος Κ. ο οποίος οδηγούσε με το αμάξι του σε έναν επαρχιακό δρόμο σε ένα χωριό της Θεσσαλίας. Καθώς οδηγούσε αντίκρισε στην άκρη του δρόμου έναν ηλικιωμένο άτομο με μια μαγκούρα ο οποίο του έκανε νόημα να σταματήσει. Ο Κ. σταμάτησε στην άκρη και είδε τον γέροντα να πλησιάζει.

Άνοιξε το παράθυρο και τότε ο γέροντας του ζήτησε ένα τσιγάρο. Ο Κ. ανταποκρίθηκε θετικά στην επιθυμία του γέροντα, και έτσι άνοιξε το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου και έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα. Του έδωσε το τσιγάρο και μετά ο γέροντας του ζήτησε φωτιά για να ανάψει το τσιγάρο.

Τότε ο Κ. έσκυψε να πάρει να του δώσει και τον αναπτήρα. Αλλά μόλις σηκώθηκε ο γέροντας είχε εξαφανιστεί. Βγήκε από το αυτοκίνητο και έψαξε γύρω-γύρω να βρει τον γέροντα αλλά μάταια. Αυτό το περιστατικό είναι ένα από τα συνηθισμένα περιστατικά όπου εμφανίζεται ο φύλακας-άγγελος του καθένα μας για να μας προφυλάξει από κάποιο επερχόμενο κακό.


Η υπηρέτρια

Οδός Γιδογιάννου, αριθμός 13… Οι μακάβριες ιστορίες που ακολουθούν εδώ και δεκαετίες την ερειπωμένη μονοκατοικία είναι γνωστές σε όλους τους κατοίκους της Άμφισσας. Το σπίτι βρίσκεται σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της πόλης, σχεδόν δίπλα στα σχολεία και σε απόσταση αναπνοής από τον πεζόδρομο που φιλοξενεί αρκετά πολυσύχναστα καφέ και μπαράκια.

Σύμφωνα με τους παλαιότερους, όλα ξεκίνησαν την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το σπίτι ανήκε σε κάποιον πολύ εύπορο ντόπιο που είχε συνάψει παράνομο ερωτικό δεσμό με μία από τις υπηρέτριες του.

Ένα «στιγμιαίο λάθος» (είχε ακουστεί βιασμός) και μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη οδήγησαν σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα που έμελλε να στιγματίσει μια για πάντα το οίκημα. Φοβούμενος τη γενική κατακραυγή της μικρής κοινωνίας, ο πλούσιος ιδιοκτήτης οδήγησε τη νεαρή εγκυμονούσα σε ένα από τα υπόγεια του σπιτιού, όπου την κρέμασε! Προσπάθησε να κρατήσει καλά κρυμμένο το μυστικό, όμως… η αποθανούσα είχε άλλη γνώμη.

Έτσι ξεκίνησαν τα περίεργα περιστατικά που είχαν ως αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί στοιχειωμένη η μονοκατοικία. Ποια είναι αυτά; Κρατηθείτε: Άλλοι μιλούν για κραυγές που βγαίνουν από τα υπόγεια του σπιτιού κατά τη διάρκεια της νύχτας, άλλοι λένε για ένα κοριτσάκι που τριγυρνάει στα δωμάτια του σπιτιού, μερικοί υποστηρίζουν πως τα έπιπλα αλλάζουν θέση μόνα τους και ορισμένοι έχουν δει τη συσκευή του τηλεφώνου να χτυπάει χωρίς να είναι συνδεδεμένη στην πρίζα!

Μπορεί να ακούγονται τραβηγμένα (δεν υπάρχει αμφιβολία γιά αυτό…), όμως τα συγκεκριμένα περιστατικά έχουν οδηγήσει στην πλήρη εγκατάλειψη του σπιτιού, αφού ουδείς δέχεται να μείνει πια εκεί, ενώ όσοι τολμηροί επιχείρησαν να σπάσουν την παράδοση και να το κατοικήσουν… έφυγαν τρέχοντας και μάλιστα νύχτα!

Πηγή: thessalonikiartsandculture.gr

The Classified Ad

'Halloween', το αποψινό μας αφιέρωμα. 

Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο διασκεδάζει το μυστικισμό της γιορτής, με μικρές ιστορίες "τρόμου". 

Ντύνω το ιστολόγιο και τη φωνή μου μ' ένα σκοτεινό πέπλο ποεϊκού μυστηρίου και προχωρώ το αφιέρωμα ένα βήμα παραπέρα. Αναδημοσιεύω ανάμεσα στα τερατο-quiz και μερικές "τρομακτικές ιστορίες" που θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουν τις τρίχες του αυχένα σας να σηκωθούν. Σαν το κοράκι του ποιήματος του Πόε, χτυπούν κι αυτές επίμονα τις οθόνες σας...

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Μαζί θα ταξιδέψουμε στον κόσμο των σκιών. Φανταστείτε μια -βγαλμένη από film noir- μαυροντυμένη γυναικεία φιγούρα, μ' ένα μαύρο πλατύγυρο καπέλο. Μια femme fatale. Θα είμαι καλύτερη στη δουλειά μου αν με βλέπετε έτσι. Κάτω απ' τη σκιά του καπέλου μου, σας κοιτώ με ένα πολύ έντονο βλέμμα. Η φωνή μου, σαν σειρήνα, σας δένει με τα μάγια της και σας παρασύρει στο ερεβώδες σκοτάδι. Σας περικυκλώνει ο καπνός του τσιγάρου μου. Μη νιώθετε άβολα, είναι όλα μέρος του show. Στα κόκκινα σαν αίμα χείλη μου, ένα αδιόρατο μειδίαμα. Αυτό ίσως θα έπρεπε να σας τρομάζει. Θα προσπαθήσω να σταθώ καλός αφηγητής. Θα σας κάνω και να γελάτε πού και πού. Ή να ακούτε μακάβρια γέλια από το πουθενά.

Ελπίζω να μη φοβάστε...

Αγνοήστε το γέλιο μου.

Αφήνουμε τα τρομακτικά παιδιά για να περάσουμε σε ένα θέμα πιο ανάλαφρο. Βουτάμε τα ακροδάχτυλα μας στο νερό κι ελέγχουμε τη θερμοκρασία του ωκεανού του τρόμου. Λίγο μυστήριο, λίγες θεωρίες συνωμοσιών και -voilà!- ένα μικρό τελετουργικό, μια ιστορία που θα σας κάνει να αναρωτιέστε πού βρίσκεται η αλήθεια και πού το ψέμα...

The Classified Ad

Κάθε χρόνο, κανείς δεν ξέρει εδώ και πόσα χρόνια, μία αγγελία δημοσιεύεται στην ενότητα των αγγελιών των New York Times. Η αγγελία είναι σύντομη και απαριθμεί μια φαινομενικά κοινή οικιακή συσκευή: ένα ψυγείο, μία σκούπα, κάποιο έπιπλο. Ένας περιορισμένος αριθμός ατόμων στις ΗΠΑ, αλλά και σε όλο τον κόσμο, αναζητά αυτή την αγγελία, η οποία περιέχει τρεις λέξεις-κλειδιά εμφανώς ασυνήθιστες για μια απλή αγγελία. Από τη στιγμή που θα τις ανακαλύψουν, οι άνθρωποι αυτοί περιμένουν ακριβώς μία εβδομάδα τους NY Times για μία δεύτερη, επίσης εκ πρώτης όψεως συνηθισμένη -αν και περιέργως διατυπωμένη- αγγελία, η οποία σε συνδυασμό με την πρώτη, τους παρέχει έναν κώδικα και ένα μήνυμα. 

Ο κώδικας, όταν ολοκληρωθεί, αποτελεί μία σειρά αριθμών, οι οποίοι αντιστοιχούν στο Χρυσό Οδηγό της Washington, D.C. κατά σελίδα, στήλη, γράμμα, αριθμό κ.ο.κ. και αυτά με τη σειρά τους δημιουργούν ένα γραπτό μήνυμα. Το κείμενο του μηνύματος είναι ασαφές, αλλά περιέχει την ακόλουθη πληροφορία: σύντομα, μια συγκέντρωση θα λάβει χώρα στην Washington, D.C. Οι ερευνητές καλούνται να φέρουν μαζί τους έναν καλεσμένο για να τους συνοδέψει στη συγκέντρωση. Ο προορισμός είναι ένα πολύ παλιό ξενοδοχείο στην Georgetown, ένα κτίριο που χρονολογείται από την εποχή των εθνοπατέρων.
Κάποιες φορές οι ερευνητές καλούνται να φέρουν μαζί τους έναν επιστήμονα, για παράδειγμα έναν φυσικό ή βιολόγο. Άλλες χρονιές οι οδηγίες ζητούν ένα γιατρό ή έναν μηχανικό· το αναμενόμενο άτομο είναι πάντοτε κάποιου είδους επαγγελματίας. 

Οι ερευνητές με τους καλεσμένους τους μπαίνουν στο εστιατόριο τη νύχτα της συγκέντρωσης δίνοντας στον μεταμφιεσμένο maitre, που περιμένει στην είσοδο, έναν κωδικό, ο οποίος επίσης εμπεριέχεται στο μήνυμα. Η επικρατούσα άποψη είναι ότι οι ερευνητές επιβραβεύονται για την επίλυση του αινίγματος, με το να γίνουν πλούσιοι για το υπόλοιπο της ζωής τους, υπό τον όρο ότι θα κρατήσουν τα στόματα κλειστά γύρω από τα όσα ανακάλυψαν. Η μοίρα των επαγγελματιών είναι άγνωστη, 

Πηγή: creepypasta

Τι να απέγιναν, άραγε, οι χαμένοι επαγγελματίες;

Και καταρχάς για ποιο λόγο οι διοργανωτές ζήτησαν 

αυτούς τους επαγγελματίες εν προκειμένω;

Ποιες είναι οι φετινές ειδικότητες;

Μην εφησυχάζεστε τόσο γρήγορα.

Μπορεί να είστε εσείς οι επόμενοι.

Μπορεί να έχετε ήδη επιλαγεί.

Μπορεί να έχετε ήδη αποδεχτεί την πρόσκληση.

Μπορεί να βρίσκεστε ήδη στη συγκέντρωση.

Μπορεί να είμαι εγώ αυτή που θα σφραγίσει τη μοίρα σας...

Κάνω ένα βήμα έρχομαι στο φως.

Για πρώτη φορά με βλέπετε, όπως σας βλέπω κι εγώ.

Γνωριζόμαστε τόσο καλά κι όμως δεν γνωριζόμαστε καθόλου.

Η όψη μου οικεία αλλά και τόσο άγνωστη.

Τα πορφυρά μου χείλη στολίζει ένα σατανικό μειδίαμα.

Τα μακριά μαύρα νύχια μου σημαδεύουν τον επόμενο.

Ναι, σε σένα μιλάω.

Ελπίζω να μη φοβάστε...

Αγνοήστε το γέλιο μου.

Children of the Corn

'Halloween', το αποψινό μας αφιέρωμα. 

Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο διασκεδάζει το μυστικισμό της γιορτής, με μικρές ιστορίες "τρόμου". 

Ντύνω το ιστολόγιο και τη φωνή μου μ' ένα σκοτεινό πέπλο ποεϊκού μυστηρίου και προχωρώ το αφιέρωμα ένα βήμα παραπέρα. Αναδημοσιεύω ανάμεσα στα τερατο-quiz και μερικές "τρομακτικές ιστορίες" που θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουν τις τρίχες του αυχένα σας να σηκωθούν. Σαν το κοράκι του ποιήματος του Πόε, χτυπούν κι αυτές επίμονα τις οθόνες σας...

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Μαζί θα ταξιδέψουμε στον κόσμο των σκιών. Φανταστείτε μια -βγαλμένη από film noir- μαυροντυμένη γυναικεία φιγούρα, μ' ένα μαύρο πλατύγυρο καπέλο. Μια femme fatale. Θα είμαι καλύτερη στη δουλειά μου αν με βλέπετε έτσι. Κάτω απ' τη σκιά του καπέλου μου, σας κοιτώ με ένα πολύ έντονο βλέμμα. Η φωνή μου, σαν σειρήνα, σας δένει με τα μάγια της και σας παρασύρει στο ερεβώδες σκοτάδι. Σας περικυκλώνει ο καπνός του τσιγάρου μου. Μη νιώθετε άβολα, είναι όλα μέρος του show. Στα κόκκινα σαν αίμα χείλη μου, ένα αδιόρατο μειδίαμα. Αυτό ίσως θα έπρεπε να σας τρομάζει. Θα προσπαθήσω να σταθώ καλός αφηγητής. Θα σας κάνω και να γελάτε πού και πού. Ή να ακούτε μακάβρια γέλια από το πουθενά.

Ελπίζω να μη φοβάστε...

Αγνοήστε το γέλιο μου.

Η πρώτη μας ιστορία για σήμερα είναι για τους πιο creepy πρωταγωνιστές των ιστοριών τρόμου του Halloween. Ό,τι τους λείπει σε μέγεθος, το αναπληρώνουν σε γουρλωμένα μάτια και φαρμακερές ατάκες. Η παιδική ηλικία είναι τα αθωότερα χρόνια στη ζωή ενός ανθρώπου... Ή μήπως όχι;
Creepy children are creepy!

20 Dark & Chilling Things Children Told Their Parents

Τα παιδιά, σαν τα αθώα αγελούδια που είναι, έχουν πλήρη άγνοια του απύθμενου σκότους που κυκλώνει αυτόν τον κόσμο. Αλλά υπάρχουν στιγμές που τα παιδιά ξεστομίζουν κάτι τόσο ανατριχιαστικό, που κάνει το αίμα σου να παγώσει! Σε αντίθεση με τους ενήλικες, τα παιδιά δεν φιλτράρουν τα όσα λένε και μερικές φορές μπορούν να σκαρφιστούν τα πιο τρομακτικά πράγματα.

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μερικές περιπτώσεις όπου οι γονείς έφτασαν πολύ κοντά στο...έμφραγμα, ακούγοντας τα ανατριχιαστικά λόγια που ψέλλισαν τα καμάρια τους.

1.When my cousin was two, her mom got pregnant again. One day she went to hug her mom’s belly and said, “Little brother sick.” A few days later she had a miscarriage.  

2.My 6-year-old daughter was in the passenger seat a few days ago and looked at me and said, “Dad, when I’m seven I’m going to kill you. No, wait, when I’m eight.” I asked, “How are you going to do that?” She smiled and said, “I’m gonna drive over your head with this car.”
Kids come up with really chilling things sometimes. 

3. My 3-year-old daughter was in the bath playing with her toys with me and laughing. Suddenly her face deadpans, she looks me in the eye, and tells me in a serious little voice, “Mummy, if you bit and ate all my fingers off I wouldn’t love you anymore.”
Was one of the most chilling things one could say. 

4. My then 3-year-old daughter walked downstairs in the morning and said, “Look what I can do!” and she crossed her eyes. I asked her how she learned to do that and she said, “The boy taught me at night.”
Me: “What boy?”
Her: “The boy with the glasses. he did this!” And she held her finger up and zoomed it to her nose and crossed her eyes.
She said he laughed and laughed.
Not too scary, right? Only…. that’s how my brother taught me to cross my eyes when I was 5 years old. He died when I was 7.
You just can’t expect what chilling things might come on your way. 

5. When my son was small, I was talking to him about growing potatoes. I described how you bank up the earth around them as they grow, and he said, “I used to do that when I was an old man.” 

6. “When you turn off the lights, that’s when the black circles come. They come down like this (holds his hands in the air above his bed), and they stay for a second, then zoop! they go inside! (slapping the hands to his chest).”Then, barely holding back tears, “I hate it.” 

7. I was with my sister, her husband, and their two-year-old daughter. We were talking about loved ones who had recently passed. My brother-in-law went and grabbed a picture of his mother, who had died in a car crash when he was six, to show me. When my niece saw the picture, though, she started laughing. We asked her what was so funny and she looked at us and said. “That’s my special friend who sings to me”. I still shiver a bit just thinking about it. 

8. I had to share a room with my 4-year-old for a few weeks. “Mummy when you were sleeping, I woke up and there was a ghost with no face standing over you touching your arm, it was taking your dreams out of your body with its mouth.” 

9. My 4-year-old daughter (she is 17 now) once sat up from a nap, looked at me, and said in a perfect Irish accent, “It’s colder in here than a hot cup of worth.” We are not Irish. I have no idea what it means, but that’s pretty heavy for a 4-year-old. 

10. My mom stayed with us for a few months when my daughter was 3 or 4. When she moved out, the spare room was still called “Nanna’s Room”. I asked my daughter to get something upstairs one day. She did and came back to me and said, “Who is that old lady in nanna’s room?” 

11. My son always says odd things.Usually, they’re funny but this one threw me for a loop. He is 8. I was telling him how much I love him and thanks for being in my life. He said, “I didn’t choose this life. I couldn’t control how it began. But I can control how it ends.” 

12. When our dog died, without us yet having properly attempted to explain death, our then two years old said, “All her thoughts left her body.” 

13. When my son was 3, he kept saying he had a baby sister with a pink bow, but she died. We never had a baby girl, however, we did have a miscarriage just before that episode. 

14. When my niece was around three or four years old, she told me she used to have a baby but it drowned. 

15. When my brother was little he acted like he had angels talking to him every second. One day my mom overheard him saying, “I can’t kill him! He’s my only dad!” 

16. When my kid was four, we were watching a documentary on the Titanic. The scene was a picture of the boiler room and the camera panned from left to right. He pointed at the TV and said, “That’s wrong. The boilers were on the other side, and I was right here.” He pointed to a small space in the boiler room. “That’s where I was. And that’s why I don’t like water now.” 

17. My son told me in the sweetest of voices, in a consoling tone…”Don’t worry mommy, I’ll never murder you.” 

18. My best friend Lisa died when I was pregnant with my daughter. When my daughter was three, I heard laughing. I asked, “What are you laughing at?” She said, “Auntie Lisa is making silly faces and playing with me.” 

19. When my daughter was three, she woke up one morning looking rough. I asked if she slept okay and she said, “No! Popaw Mike kept me up all night pinching my toes!” My dad, her Popaw Mike, passed away eight years before she was born and that’s how he used to wake me and my brother up when we were little. 

20. One night I let my then three-year-old sleep with me because my husband was gone. It was dead quiet in the house and she whispers, “I’ve got ya where I want ya and now I’m gonna eat ya.”

Πηγή: sarcasmlol