The Classified Ad

'Halloween', το αποψινό μας αφιέρωμα. 

Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο διασκεδάζει το μυστικισμό της γιορτής, με μικρές ιστορίες "τρόμου". 

Ντύνω το ιστολόγιο και τη φωνή μου μ' ένα σκοτεινό πέπλο ποεϊκού μυστηρίου και προχωρώ το αφιέρωμα ένα βήμα παραπέρα. Αναδημοσιεύω ανάμεσα στα τερατο-quiz και μερικές "τρομακτικές ιστορίες" που θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουν τις τρίχες του αυχένα σας να σηκωθούν. Σαν το κοράκι του ποιήματος του Πόε, χτυπούν κι αυτές επίμονα τις οθόνες σας...

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Μαζί θα ταξιδέψουμε στον κόσμο των σκιών. Φανταστείτε μια -βγαλμένη από film noir- μαυροντυμένη γυναικεία φιγούρα, μ' ένα μαύρο πλατύγυρο καπέλο. Μια femme fatale. Θα είμαι καλύτερη στη δουλειά μου αν με βλέπετε έτσι. Κάτω απ' τη σκιά του καπέλου μου, σας κοιτώ με ένα πολύ έντονο βλέμμα. Η φωνή μου, σαν σειρήνα, σας δένει με τα μάγια της και σας παρασύρει στο ερεβώδες σκοτάδι. Σας περικυκλώνει ο καπνός του τσιγάρου μου. Μη νιώθετε άβολα, είναι όλα μέρος του show. Στα κόκκινα σαν αίμα χείλη μου, ένα αδιόρατο μειδίαμα. Αυτό ίσως θα έπρεπε να σας τρομάζει. Θα προσπαθήσω να σταθώ καλός αφηγητής. Θα σας κάνω και να γελάτε πού και πού. Ή να ακούτε μακάβρια γέλια από το πουθενά.

Ελπίζω να μη φοβάστε...

Αγνοήστε το γέλιο μου.

Αφήνουμε τα τρομακτικά παιδιά για να περάσουμε σε ένα θέμα πιο ανάλαφρο. Βουτάμε τα ακροδάχτυλα μας στο νερό κι ελέγχουμε τη θερμοκρασία του ωκεανού του τρόμου. Λίγο μυστήριο, λίγες θεωρίες συνωμοσιών και -voilà!- ένα μικρό τελετουργικό, μια ιστορία που θα σας κάνει να αναρωτιέστε πού βρίσκεται η αλήθεια και πού το ψέμα...

The Classified Ad

Κάθε χρόνο, κανείς δεν ξέρει εδώ και πόσα χρόνια, μία αγγελία δημοσιεύεται στην ενότητα των αγγελιών των New York Times. Η αγγελία είναι σύντομη και απαριθμεί μια φαινομενικά κοινή οικιακή συσκευή: ένα ψυγείο, μία σκούπα, κάποιο έπιπλο. Ένας περιορισμένος αριθμός ατόμων στις ΗΠΑ, αλλά και σε όλο τον κόσμο, αναζητά αυτή την αγγελία, η οποία περιέχει τρεις λέξεις-κλειδιά εμφανώς ασυνήθιστες για μια απλή αγγελία. Από τη στιγμή που θα τις ανακαλύψουν, οι άνθρωποι αυτοί περιμένουν ακριβώς μία εβδομάδα τους NY Times για μία δεύτερη, επίσης εκ πρώτης όψεως συνηθισμένη -αν και περιέργως διατυπωμένη- αγγελία, η οποία σε συνδυασμό με την πρώτη, τους παρέχει έναν κώδικα και ένα μήνυμα. 

Ο κώδικας, όταν ολοκληρωθεί, αποτελεί μία σειρά αριθμών, οι οποίοι αντιστοιχούν στο Χρυσό Οδηγό της Washington, D.C. κατά σελίδα, στήλη, γράμμα, αριθμό κ.ο.κ. και αυτά με τη σειρά τους δημιουργούν ένα γραπτό μήνυμα. Το κείμενο του μηνύματος είναι ασαφές, αλλά περιέχει την ακόλουθη πληροφορία: σύντομα, μια συγκέντρωση θα λάβει χώρα στην Washington, D.C. Οι ερευνητές καλούνται να φέρουν μαζί τους έναν καλεσμένο για να τους συνοδέψει στη συγκέντρωση. Ο προορισμός είναι ένα πολύ παλιό ξενοδοχείο στην Georgetown, ένα κτίριο που χρονολογείται από την εποχή των εθνοπατέρων.
Κάποιες φορές οι ερευνητές καλούνται να φέρουν μαζί τους έναν επιστήμονα, για παράδειγμα έναν φυσικό ή βιολόγο. Άλλες χρονιές οι οδηγίες ζητούν ένα γιατρό ή έναν μηχανικό· το αναμενόμενο άτομο είναι πάντοτε κάποιου είδους επαγγελματίας. 

Οι ερευνητές με τους καλεσμένους τους μπαίνουν στο εστιατόριο τη νύχτα της συγκέντρωσης δίνοντας στον μεταμφιεσμένο maitre, που περιμένει στην είσοδο, έναν κωδικό, ο οποίος επίσης εμπεριέχεται στο μήνυμα. Η επικρατούσα άποψη είναι ότι οι ερευνητές επιβραβεύονται για την επίλυση του αινίγματος, με το να γίνουν πλούσιοι για το υπόλοιπο της ζωής τους, υπό τον όρο ότι θα κρατήσουν τα στόματα κλειστά γύρω από τα όσα ανακάλυψαν. Η μοίρα των επαγγελματιών είναι άγνωστη, 

Πηγή: creepypasta

Τι να απέγιναν, άραγε, οι χαμένοι επαγγελματίες;

Και καταρχάς για ποιο λόγο οι διοργανωτές ζήτησαν 

αυτούς τους επαγγελματίες εν προκειμένω;

Ποιες είναι οι φετινές ειδικότητες;

Μην εφησυχάζεστε τόσο γρήγορα.

Μπορεί να είστε εσείς οι επόμενοι.

Μπορεί να έχετε ήδη επιλαγεί.

Μπορεί να έχετε ήδη αποδεχτεί την πρόσκληση.

Μπορεί να βρίσκεστε ήδη στη συγκέντρωση.

Μπορεί να είμαι εγώ αυτή που θα σφραγίσει τη μοίρα σας...

Κάνω ένα βήμα έρχομαι στο φως.

Για πρώτη φορά με βλέπετε, όπως σας βλέπω κι εγώ.

Γνωριζόμαστε τόσο καλά κι όμως δεν γνωριζόμαστε καθόλου.

Η όψη μου οικεία αλλά και τόσο άγνωστη.

Τα πορφυρά μου χείλη στολίζει ένα σατανικό μειδίαμα.

Τα μακριά μαύρα νύχια μου σημαδεύουν τον επόμενο.

Ναι, σε σένα μιλάω.

Ελπίζω να μη φοβάστε...

Αγνοήστε το γέλιο μου.