Hallowe’en in a Suburb

'Halloween', το αποψινό μας αφιέρωμα. 

Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο διασκεδάζει το μυστικισμό της γιορτής, με μικρές ιστορίες "τρόμου". 

Ντύνω το ιστολόγιο και τη φωνή μου μ' ένα σκοτεινό πέπλο ποεϊκού μυστηρίου και προχωρώ το αφιέρωμα ένα βήμα παραπέρα. Αναδημοσιεύω ανάμεσα στα τερατο-quiz και μερικές "τρομακτικές ιστορίες" που θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουν τις τρίχες του αυχένα σας να σηκωθούν. Σαν το κοράκι του ποιήματος του Πόε, χτυπούν κι αυτές επίμονα τις οθόνες σας...

Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Μαζί θα ταξιδέψουμε στον κόσμο των σκιών. Φανταστείτε μια -βγαλμένη από film noir- μαυροντυμένη γυναικεία φιγούρα, μ' ένα μαύρο πλατύγυρο καπέλο. Μια femme fatale. Θα είμαι καλύτερη στη δουλειά μου αν με βλέπετε έτσι. Κάτω απ' τη σκιά του καπέλου μου, σας κοιτώ με ένα πολύ έντονο βλέμμα. Η φωνή μου, σαν σειρήνα, σας δένει με τα μάγια της και σας παρασύρει στο ερεβώδες σκοτάδι. Σας περικυκλώνει ο καπνός του τσιγάρου μου. Μη νιώθετε άβολα, είναι όλα μέρος του show. Στα κόκκινα σαν αίμα χείλη μου, ένα αδιόρατο μειδίαμα. Αυτό ίσως θα έπρεπε να σας τρομάζει. Θα προσπαθήσω να σταθώ καλός αφηγητής. Θα σας κάνω και να γελάτε πού και πού. Ή να ακούτε μακάβρια γέλια από το πουθενά.

Ελπίζω να μη φοβάστε...

Αγνοήστε το γέλιο μου.

Ας κάνουμε μια στάση στο σημείο αυτό... 

Το κουδούνι χτυπά. Τα σκουπόξυλα κοκαλώνουν στον αέρα. Πάρτε βιβλία και ραβδιά και τις καλές σας πένες. Έχουμε μάθημα λογοτεχνίας στην Ακαδημία Μαγισσών.

Όλοι γνωρίζουμε για την έμπνευση που έχει χαρίσει το Halloween στον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία. Όλοι έχουμε δει τουλάχιστον μία ταινία τρόμου και πολλοί από εμάς έχουμε βουτήξει στις σελίδες ενός μυθιστορήματος με μάγισσες, βρυκόλακες, ή φαντάσματα. Σπάνια, ωστόσο, κάνουμε λόγο για την ποίηση του τρόμου. Ξεχνάμε την ποίηση του Πόε και του Λάβκραφτ, τα έμμετρα μυθιστορήματα του Πούσκιν και του Γκαίτε, το λογοτεχνικό είδος που με τον πιο γλαφυρό τρόπο αποτυπώνει εικόνα και ήχο στο χαρτί.

Για το σημερινό μας μάθημα διάλεξα ένα ποίημα του Λάβκραφτ και, τολμώ να ομολογήσω, ότι το έπραξα αυτό με τα πιο ρηχά και υποκειμενικά κριτήρια που θα μπορούσαν να χαρακτηρίζουν μία δασκάλα και ξεναγό· αρκούσε, όμως μία λέξη, η λέξη "προάστιο", για να μου υπενθυμίσει το δικό μου σπίτι, τη δική μου γειτονιά, και το γεγονός ότι από το όμορφο προάστιό μας λείπει τούτη η αγαπημένη μυστικιστική γιορτή, που προσπάθησα να στήσω από την αρχή με τρόπο διαδικτυακό, στο μικρό μου ιστολόγιο.

Με στίχους που συγκλονίζουν διαταράσσοντας επιμελώς και σε καίρια σημεία την αρμονία την ομοιοκαταληξίας, ελάτε να ταξιδέψουμε σε ένα χωριό με κατάφυτες αυλές και φεγγαρόλουστα σοκάκια, σε ένα προάστιο στο οποίο έχουν εισβάλει όλες οι δυνάμεις του σκότους, τη νύχτα που ανοίγουν οι πύλες του υπερφυσικού. Σ' εκείνο το προάστιο που αύριο μπορεί να μην υπάρχει πια...

Hallowe’en in a Suburb

by H. P. Lovecraft

The steeples are white in the wild moonlight,

And the trees have a silver glare;

Past the chimneys high see the vampires fly,

And the harpies of upper air,

That flutter and laugh and stare.

For the village dead to the moon outspread

Never shone in the sunset’s gleam,

But grew out of the deep that the dead years keep

Where the rivers of madness stream

Down the gulfs to a pit of dream.

A chill wind blows through the rows of sheaves

In the meadows that shimmer pale,

And comes to twine where the headstones shine

And the ghouls of the churchyard wail

For harvests that fly and fail.

Not a breath of the strange grey gods of change

That tore from the past its own

Can quicken this hour, when a spectral power

Spreads sleep o’er the cosmic throne,

And looses the vast unknown.

So here again stretch the vale and plain

That moons long-forgotten saw,

And the dead leap gay in the pallid ray,

Sprung out of the tomb’s black maw

To shake all the world with awe.

And all that the morn shall greet forlorn,

The ugliness and the pest

Of rows where thick rise the stones and brick,

Shall some day be with the rest,

And brood with the shades unblest.

Then wild in the dark let the lemurs bark,

And the leprous spires ascend;

For new and old alike in the fold

Of horror and death are penned,

For the hounds of Time to rend.