EDITORIAL
Οι
πληγές του φθινοπώρου
.jpg)
Κίτρινα φύλλα τα όνειρα μας. Χάθηκαν κάπου ανάμεσα στον οίστρο του καλοκαιριού και τη λήθη του χειμώνα. Έτσι είναι το φθινόπωρο. Ήσυχο, μελαγχολικό. Η φύση πεθαίνει χωρίς να το καταλάβει κανείς. Η στιγμή που το συνειδητοποιείς έρχεται πολύ αργά. Όταν τα ξεραμένα όνειρα σου είναι πεσμένα στο δρόμο και τα πατάς με τις γαλότσες σου. Η μόνη λέξη που ταιριάζει: απουσία. Και τότε, μαζί με το ψιλόβροχο, νιώθεις να αυλακώνουν το μάγουλο σου σταγόνες καυτές. Τα πρωτοβρόχια φέρνουν μαζί και τα πρώτα δάκρυα. Και πώς σου αρέσει να περπατάς στη βροχή και να μην καταλαβαίνει κανείς ότι κλαις! Ηρέμησε. Σκούπισε αυτά τα δάκρυα. Ξάπλωσε και κοιμήσου. Θα σου κρατά συντροφιά η βροχή. Οι σταγόνες της θα μαστιγώνουν τα τζάμια και το βρεγμένο χώμα θα μυρίσει παντού. Το ψυχρό αεράκι -με μια ελαφριά υγρασία- θα σε αγκαλιάσει. Οι δυνατές βροντές και οι λαμπρές αστραπές θα ξεσπάσουν για σένα την οργή και τον πόνο σου.
Και, κάπου εκεί, θα νιώσεις γαλήνη.
Ήρθε το μελαγχολικό φθινόπωρο και ακολουθεί ο ακόμα πιο μελαγχολικός και κρύος χειμώνας.... :/
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν παιδί του χειμώνα λατρεύω αυτή την ψυχρή μελαγχολία
ΔιαγραφήΧαχα...Καλό αυτό... Εγώ δεν έχω ιδιαίτερη αγάπη γι αυτές τις εποχές.... :/
ΔιαγραφήΚάθε εποχή έχει τη χάρη της....
ΔιαγραφήΈχω μια θεωρία για τις εποχές..θεωρώ πως αγαπάμε λίγο περισσότερο την εποχή που γεννηθήκαμε και/ή τον καιρό που τη συνοδεύει. Εγώ που γεννήθηκα αρχές Δεκέμβρη λατρεύω το χειμώνα, το χιόνι αλλά και τις βροχές που συνδέονται με αυτήν την εποχή(όχι πως δε μου αρέσει και ο ήλιος ή οι άλλες εποχές).. Τα παιδιά του καλοκαιριού που ξέρω κατεβάζουν μούτρα μόλις πέσει η πρώτη βροχή :)
Χαχαχαχαχα....Πάρε παράδειγμα :P
ΔιαγραφήΓεννημένη τέλη Ιουνίου και μαθημένη σε ζεστά κλίματα....Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη προς το καλοκαίρι....
Έχεις απόλυτο δίκιο....!
Χαχαχαχα κατά βάθος είμαι επιστήμονας :ΡΡΡ
ΔιαγραφήΧαχαχαχαχαχα
Διαγραφή