ΦΑΚΕΛΟΣ: ΤΑΤΟΥΑΖ

Πάμε να μιλήσουμε λίγο για τατουάζ και μλκες ανθρώπους;

Τα τατουάζ είναι, όπως το σκέφτομαι εγώ, ένα παράθυρο στην ψυχή κ το μυαλό του κάθε ανθρώπου. Είναι σαν να σου ανοίγει λίγο το "μέσα" του, χωρίς να σου πει τίποτα, σου δείχνει κάτι πολύτιμο του κ αυτό για μένα είναι ιερό. Δεν έχει σημασία να μου αρέσει προσωπικά ή όχι, φίλε, ο άλλος μου δείχνει ένα κομμάτι από τα "σπλάχνα" του κ θα τολμήσω εγώ να πω αν το εγκρίνω ή όχι;; ΜΗ ΣΩΣΩ Κ ΤΟ ΕΓΚΡΙΝΩ ΠΟΤΕ!

Δεν είναι "μόδα" το τατουάζ. Είναι "μόδα" ίσως, η ανάγκη των ανθρώπων να επικοινωνήσουν συναισθήματα ή σκέψεις τους, να "σύρουν" στην επιφάνεια του κορμιού τους, ότι κρατούν στα βάθη της ψυχής τους. Ποιος είμαι εγώ, που θα κρίνω τα μύχια της ψυχής του καθενός, τα "ανείπωτα" του; Ένα όνομα, μια ημερομηνία, ένα σύμβολο, μια αστεία εικόνα, ένα πρόσωπο, απεικονίσεις ζώων, μια φράση, ένας γρίφος... Σέβομαι την ανάγκη, την επιθυμία σου να κάνεις το σώμα σου καμβά έκφρασης και αντιλαμβάνομαι πως μου επιτρέπεις να ρίξω μια ματιά στην ιστορία σου, στη ζωή κ την προσωπικότητα σου. Το σέβομαι και σου χαμογελώ κ γω, χαίρομαι όταν αναγνωρίζεις κ συ, στο δικό μου δέρμα, αυτά που επιλέγω κ γω να εκθέσω.

Το πρώτο μου τατού, το έκανα όταν ήμουν 20 χρονών. Σχετικά μικρό κ διακριτικό, αν δεν ήθελα δεν φαινόταν. Κάτι που λόγω δουλειάς τότε, προτιμούσα.

Πέρυσι, ανήμερα στα γενέθλια μου, έκανα ένα δώρο στον εαυτό μου, που το σκεφτόμουν καιρό. Ένα ΜΕΓΑΛΟ τατουάζ στο βραχίονα, στο χέρι μου. Αν είστε παλιοί στη σελίδα, θα θυμάστε ίσως, είχα βάλει κ βιντεάκι.. (Που είχαν πεταχτεί μερικοί κι έγραφαν "αααα εμένα δε μ αρέσει 😄" κ όταν τους απαντούσα κι εμένα δε μ αρέσει η καρικατούρα που έχεις στη μέση του προσώπου σου, "αυτή είναι η μύτη μου!!!!" "έλα ρε, νόμιζα πως ήταν κάποιο εφφέ, τι μελιτζάνα είναι αυτή" - "πως τολμάς να με προσβάλεις, φυστίκι" - "γιατί ταράζεσαι; αν εσύ εκφέρεις γνώμη για το σώμα μου, να μη μιλήσω κ γω για το δικό σου; ΚΑΙΙΙΙΙΙΙ ΜΠΛΟΚ")

Πριν λίγες μέρες, πάλι μου την έπεσε μια θείτσα εκεί που έπινα καφέ με μια φίλη, "μα γιατί έχεις τατουάζ στο χέρι, γιατί τ έκανες, μια χαρά κοπέλα είσαι, μορφωμένη, έχεις κ παιδί" και κλασικά η ατάκα κόλαφος, "ΕΜΕΝΑ ΔΕ Μ ΑΡΕΣΕΙ, ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΠΟΤΕ". Ε, να σου γμσ, ένα ρημαδοκαφέ βγήκα να πιω θα μου τον βγάλεις από τη μύτη!!!

Το να έχεις τατουάζ, είναι στάση ζωής. Το να μην έχεις, είναι επίσης στάση ζωής. Όσο σέβομαι τους ανθρώπους που δεν έχουν κ δεν θα ήθελαν ποτέ να αποκτήσουν "ζωγραφιές" στο σώμα τους, άλλο τόσο αγαπώ αυτούς που το κάνουν. Μικρό και διακρτικό τατουάζ ή τατού ΤΟΥΜΠΑΝΟ, δεν έχει σημασία. Σημασία όμως, έχει να μην τους προσβάλω. Δεν ξόδεψαν τόσα χρήματα, δεν άντεξαν τον πόνο της διαδικασίας, για να σκάει ο κάθε τυχάρπαστος "α εμένα δε μ αρέσει" ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΡΩΤΗΣΕ ΡΕ ΓΕΛΟΙΕ, ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΨΗ ΣΤΟ ΠΟΙΑ ΜΟΡΦΗ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΜΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΕΡΜΑ ΜΟΥ"

Από την άλλη, σκέφτομαι πως το να κάτσεις να εξηγήσεις σε κάποιον, για ποιο λόγο πρέπει να σέβεται τα τατουάζ στα σώματα των αθρώπων, είναι χρονοβόρο και συχνά ψυχοφθόρο.Και λίγο ανόητο να προσπαθείς να εξηγείς τα αυτονόητα περί σεβασμού και αυτοδιάθεσης.

Ενώ το "πως είσαι έτσι ρε, σύρε μπζόφα που έχεις κ άποψη για το σώμα μου, που είναι η μάπα σου σα μποστάνι, μύτη μελιτζάνα, 2 σπυριά κάπαρη για μάτια και τι αυτια μαρουλόφυλλα ειναι αυτά που έχεις" επιφέρει ένα καίριο χτύπημα, που συνήθως φέρνει κ διακοπή των σχέσεων, αν αυτό δεν είναι ευλογία, δεν ξέρω τι είναι...

Η θείτσα με βλέπει κ αλλάζει πεζοδρόμιο. Και σίγουρα, ακόμα προσπαθεί να καταλάβει, τι δεν πάει καλά με τη μούρη της και γιατί της έθιξα τη μελιτζ, τη μύτη της τέλος πάντων. 😁

Πηγή: Φυστίκι ΠουΚυλάει