Συχνότατο κοινωνικό φαινόμενο, παλαιόθεν, αποτελεί η απιστία, ως επί το πλείστον του ανδρός. Κωμικοτραγική αντιμετώπιση δε αποτελεί η αντίληψη ότι ο μοιχός δικαιολογείται λόγω φύσης, ενώ η μοιχαλίς στιγματίζεται και κολάζεται για την επιλήψιμη τούτη πράξη της.
Πιστεύω, ωστόσο, σθεναρά ότι η απιστία δεν αποτελεί γεγονός οργανικό και ούτως ειπείν φύσει έμφυτο ή έμπνευστο, μα ένα κοινωνικό φαινόμενο που συνιστά γεγονός συναισθηματικό και πράξη ασέβειας για τον θιγόμενο-απατημένο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ωριμότεροι άνθρωποι μπορούν να συγχωρήσουν ένα ολίσθημα, αλλά δεν μπορούν να ξεπεράσουν την προσβολή στο πρόσωπο τους και την προδοσία της εμπιστοσύνης τους.
Αν προσπαθούσαμε να δικαιολογήσουμε το φαινόμενο αυτό σύμφωνα με τη φύση, θα βρίσκαμε αναμφίβολα επιχειρήματα που να υπερασπίζονται και τα δύο φύλα. Όπως τα αρχέγονα γενετήσια ένστικτα ωθούν τα αρσενικά να γονιμοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα θηλυκά και να διαιωνίσουν το είδος, έτσι και οι γυναίκες, λόγω ορμονών, θέλγονται και έλκονται περισσότερο από τον αρρενωπότερο άντρα, ωθούμενες από τη φύση να εγκαταλείψουν το ασθενέστερο αρσενικό για το κυρίαρχο, εκείνο που εγγυημένα θα τους χαρίσει περισσότερους και υγιέστερους απογόνους.
Σε μια κοινωνία, ωστόσο, έλλογων όντων, που διέπεται από σύγχρονους -ηθικούς, ανθρωπιστικούς και δημοκρατικούς- θεσμούς, τα μέλη της οποίας είναι φορείς παιδείας και εντέχνου σοφίας, είναι άραγε θεμιτό να ενστερνιζόμαστε το νόμο της ζούγκλας, ώστε να δικαιολογήσουμε κολάσιμες πράξεις;
Πάντως πιστεύω πως οι άντρες πληγώνονται περισσότερο από μια απιστία καθώς μια γυναίκα (ως επι το πλείστον) θα κάνει την απιστία με βάση το συναίσθημα, που αυτό τους χτυπάει περισσότερο, ενώ σε αντίθεση ο άντρας θα κάνει την απιστία επειδή "είχε ορμές" και μπορεί όντως να μη σήμαινε τίποτα γι' αυτόν....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι τόσο ότι οι γυναίκες θα απιστήσουν με βάση το συναίσθημα, όσο ότι επειδή επενδύουν σε μια σχέση θα προσπαθήσουν πάρα πολύ για να μη διαλυθεί(επίσης γι' αυτόν ακριβώς το λόγο μπορεί να δώσουν και 2η και 3η ευκαιρία μετά το επίμαχο).. Έτσι, όταν εν τέλει ενδώσουν στον πειρασμό θα έχουν ήδη κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να σώσουν τη σχέση, χωρίς επιτυχία.
ΔιαγραφήΤα ένστικτα που οδηγούν στην απιστία είναι τα ίδια και για τα δύο φύλα. Αυτό που διαφέρει είναι οι αντιλήψεις που η -ανδροκρατούμενη- κοινωνία έχει εμφυσήσει μέσα τους.. Δεν πιστεύω ότι είναι θέμα ορμών, αλλά θέμα αυθυποβολής(όταν όλος σου ο περίγυρος διαλαλεί πως είναι στη φύση σου να απιστήσεις, κάποια στιγμή το ενστερνίζεσαι).
Όσον αφορά τα συναισθήματα, για τους άντρες ως επί το πλείστον το σεξ και η αγάπη είναι όντως δύο διαφορετικές λειτουργίες(εξ ου και η συνεχής ανάγκη τους για αυνανισμό), ωστόσο σεξουαλικές ορμές μπορεί να έχει κάποιος και για τη γυναίκα που ήδη έχει(άντε και την παλάμη του). Το επίμαχο θέμα είναι η μονογαμία..όταν υπάρχει αγάπη και σεβασμός δεν κάνεις στον άλλον αυτό που δε θα 'θελες να σου κάνει.
Και φυσικά υπάρχει τεράστια διαφορά μιας αδύναμης στιγμής, από μια προμελετημένη απιστία(κι ας είναι μόνο μια φορά). Το λέω και παρακάτω: το σεξ είναι το τελευταίο στάδιο της απιστίας.
Αυτές οι αντιλήψεις, σε σχέση με την ανασφάλεια των ανδρών όσον αφορά τον "ανδρισμό" τους είναι που τους κάνει να πληγώνονται περισσότερο από την απιστία. Επειδή πληγώνεται κυρίως ο εγωισμός τους.
Ειδοποιός διαφορά είναι βέβαια η αντίληψη για το τι συνιστά απιστία, καθώς για τους άνδρες ως επί το πλείστον χειρότερη είναι η ίδια η ερωτική συνεύρεση.
Κατ' εμέ απιστία δεν είναι οι ερωτικές-σεξουαλικές περιπτύξεις. Η απιστία στη σχέση συντελείται εκείνη ακριβώς τη στιγμή που γεννιέται η επιθυμία να απατήσεις. Γι' αυτό προτιμώ να με παρατήσει κάποιος τη στιγμή που θα νιώσει έτσι, παρά να προχωρήσει στο επίμαχο. Γιατί τότε παίζει για μένα θέμα υποκρισίας και η ασέβεια αυτή με προσβάλλει πολύ περισσότερο από την ίδια την πράξη...
Ναι έχεις δίκιο σ' αυτό. Και εγώ πιστεύω πως είναι ότι η κοινωνία θεωρεί ότι δεν έγιεν και κάτι αν το κάνει ο άντρας. Και για τον περίγυρο.
ΔιαγραφήΌπως επίσης συμφωνώ και με το κομμάτι που λες ότι βάση συναισθήματος η γυναίκα θα κάνει τα πάντα για να σώσει τη σχέση πριν προχωρήσει σε κάτι τέτοιο.
Ναι και γι' αυτό θεωρώ πως τους άντρες τους πληγώνει περισσότερο η απιστία από μια γυναίκα αφού ξέρουν ότι βασίζεται στο συναίσθημα και δεν "σκέφτεται" όπως οι ίδιοι....
Στο τελευταίο κομμάτι θα συμφωνήσω απόλυτα. Και εγώ το προτιμώ αυτό από την υποκρισία. Αν και έχω πει πως ίσως και να μπορούσα να τη συγχωρέσω την απιστία....Μέχρι να σου συμβεί δεν μπορείς να ξέρεις...
Από άντρα έχω ακούσει ότι περισσότερο πληγώνεται ο εγωισμός τους(και οι ικανότητες τους στο σεξ), γι' αυτό ενοχλούνται περισσότερο από το σεξ, παρά από την επιθυμία να απατήσει(άσε κιόλας που οι γυναίκες είναι πιο μουλωχτές και οι άντρες συνήθως το μαθαίνουν πολύ αργά). Ότι το εκλαμβάνουν πως ήταν "λειψοί" στο σεξ, γι' αυτό επέλεξε εκείνη να απατήσει.
ΔιαγραφήΤο ίδιο το θέμα του σεξ δεν θα με πείραζε τόσο..αυτό που θα πληγωνόταν θα ήταν η αξιοπρέπεια μου, θα ένιωθα ότι πρόδωσε την εμπιστοσύνη μου και δε με σεβάστηκε.. Γι' αυτό θα προτιμούσα να με παρατήσει κάποιος σύξυλη να κλάψω, να πονέσω και μετά από καιρό να εκτιμήσω την ειλικρίνεια, παρά να τον "μισώ" για πάντα...αν έβρισκα τη δύναμη να συγχωρέσω την ασέβεια, το ερωτικό κομμάτι πιστεύω ότι θα το συγχωρούσα πολύ ευκολότερα(για να κάνουμε και λίγη πλάκα, σπίτι χωρίς κέρατο, δάσος δίχως έλατο χαχαχαχα :Ρ)...
Εντάξει, μιλάμε λίγο και εκ του ασφαλούς, αλλά λίγο-πολύ νομίζω καταλαβαίνουμε τι μας προσβάλλει περισσότερο.
Nαι σίγουρα και ο εγωισμός τους γιατί είναι τεράστιος :P
ΔιαγραφήΑλλά πιστεύω ότι ξέρουν κατα βάθος ότι η γυναίκα θα το κάνει επειδή ήξερε ότι δεν είχε μείνει κάτι να σώσει στη σχέση....
Καλά το κομμάτι του σεξ όπως και να χει θα με πείραζε. Αλλά αυτό που θα με πείραζε περισσότερο θα ήταν το συναισθηματικό κομμάτι σίγουρα!
Η μεγάλη διαφορά είναι ότι τη γυναίκα την πληγώνει περισσότερο η πρόθεση, ενώ τον άντρα τον πληγώνει περισσότερο η πράξη...
ΔιαγραφήΣίγουρα δεν είναι και το καλύτερο πράγμα, αλλά αν έβρισκα τη δύναμη να ξεπεράσω την προσβολή και την ασέβεια, νομίζω ότι θα μπορούσα να το αφήσω κατά μέρους...βέβαια έχει διαφορά και η πρόθεση(αν είναι προμελετημένο, τότε δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το συγχωρήσω).
Ίσως φταίει και που για μένα η ασέβεια γενικά είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να μου κάνει κάποιος, ανεξαρτήτως καταστάσεως...
Nαι σίγουρα παίζει τεράστιο ρόλο το πως έγινε και ξέρεις όλα τα σχετικά...Και πάνω σε αυτό βασίζεται το αν τη συγχωρείς ή όχι...
ΔιαγραφήΑχχ μπήε το βραβειάκιι .... <3
Εννοείται...ο συνειδητοποιημένος μοιχός δεν αξίζει συγχώρεση σε καμία απολύτως περίπτωση! Όπως επίσης, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να συγχωρήσω κάποιον που ενώ ήξερε για καιρό ότι "δεν τραβάει" επέλεξε αυτόν τον τρόπο αντίδρασης, αντί να φερθεί ειλικρινά.
ΔιαγραφήΝαι ναι! Αν πατήσεις στην εικόνα οδηγεί στην ανάρτηση σου <3
Ναι ισχύει....Ίσως η στιγμή "αδυναμία" να ναι κάτι που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε. Δεν ξέρω δεν μου έχει τύχει ποτέ και εύχομαι να μην μου τύχει ούτε στο μελλον γιατί είναι κάτι πολύ άσχημο....
ΔιαγραφήΑχχχ πόσο χαίρομαι.... <3 Το αξίζεις γλυκούλααα...Και με το παραπάνω <3