Η οχλαγωγία και τα δυνατά γέλια,
Τα αστραφτερά δόντια και τα ακριβά ρούχα,
Τα ψεύτικα σ’ αγαπώ και τα χωμένα στις οθόνες πρόσωπα
Κάτω από μια πράσινη του χρήματος βροχή, με μεγάλωσαν.
Μου έκαναν τα μαλλιά λίγο πιο άσπρα και το δέρμα μου πιο γέρικο.
Ο καπνός των εξατμίσεων των αυτοκινήτων,
Τα μεγάλα κτίρια με τις ηλεκτρονικές κάρτες στην είσοδο,
Με τις αδικίες και το κουτσομπολιό στα κλειστά μιτινγκ ρουμς,
Τα λόγια τα μεγάλα κι οι κούφιες υποσχέσεις με μεγάλωσαν.
Με καθήλωσαν σε μια καρέκλα, άπραγο, ανάπηρο.
Αδύναμο, κι ας είν’ τα πόδια μου γερά.
Τα παιδικά μου μάτια μεγάλωσαν,
Ο χρόνος κι οι εικόνες τα διέφθειραν.
Κι αν είναι αυτά ο καθρέφτης της ψυχής μου,
Τι να σημαίνει αυτό για την ίδια μου την ψυχή;
Μεγάλωσα,
Βαγγέλης Σαββίδης
Πηγή: enfo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου