Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

The Ex Files

Η αγάπη άργησε μια μέρα

Ήτανε ένα βράδυ σαν όλα τ’ άλλα όταν το χέρι μου αποφάσισε να γράψει ένα γράμμα και σε σένα, τον άνθρωπο που θέλησε να περάσει από τη ζωή μου ένα βράδυ. Καθώς αναπολούσα τα παλιά, και με το νου ξεφύλλιζα το φωτογραφικό άλμπουμ ιδανικών και ανάξιων εραστών, στην τελευταία σελίδα μού χαμογέλασε με αναίδεια η πιο πρόσφατη προσθήκη. Ήσουν εσύ και ήταν η διάθεσή μου τόσο χάλια, που βρήκε τόπο επιτέλους να εγκατασταθεί μία οργή που σου χρωστούσα μήνες.


Για εκείνα τα μηνύματα και για τη συμπεριφορά σου, που έμοιαζε να απευθύνεται όχι σε άνθρωπο, αλλά σε άψυχο ον. Για τα θέλω σου, που με θράσος όρθωσες μπροστά μου, θαρρώντας πως είχες το δικαίωμα να διεκδικήσεις κι εσύ ένα κομμάτι από την ακρωτηριασμένη μου ύπαρξη.

Μπορεί να μην ήξερες πως έχω μία ψυχή ανάπηρη, δε θα το αρνηθώ, αλλά δε χρειαζόταν κιόλας να το ξέρεις. Ο σεβασμός από μέρους σου μού άνηκε δικαιωματικά, ακόμη κι αν δεν γνώριζες ότι μιλάς σε ήρωα πολέμου.

Διεκδίκησες κυριαρχικά δικαιώματα σε ένα κτήμα που δε σου άνηκε, θεωρώντας ότι θα γίνει δικό σου λόγω χρησικτησίας. Τόσο πολύ σε τύφλωσε η αλαζονεία που δεν έβλεπες ότι ο ιδιοκτήτης έστεκε εκεί μπροστά σου και σε κοιτούσε με μάτια που πετούσαν φλόγες.


Ίσως να έπρεπε να θέσω τέρμα στο πραξικόπημά σου εξαρχής. Τους τίτλους ιδιοκτησίας να κολλήσω στο πρόσωπό σου, μέχρι να καταλάβεις ποιος είναι κύριος αυτού του οικοπέδου. Αλλά με πέτυχες σε παιχνιδιάρικη διάθεση. Και έθεσα την αξιοπρέπειά μου σε κίνδυνο προς τέρψιν ενός τυχάρπαστου περιπλανώμενου.

Κατάλαβέ με, έχουν και οι πολεμιστές ανάγκη ένα διάλειμμα.

Είχα κι εγώ στα 24 μου χρόνια την ανάγκη να κάνω μία τρέλα. Χρειαζόμουν μια περιπέτεια να με βγάλει από τη ρουτίνα που με τύλιγε σαν σιδερένια αλυσίδα και με κρατούσε φυλακισμένη σε μια ζωή στην οποία δεν ανήκω. Ένα ελεύθερο πνεύμα σαν κι εμένα νιώθει να πνίγεται σε τόση στασιμότητα.

Έπαιξα. Και θα το έκανα ξανά. Ακόμη ψάχνω εκείνη την περιπέτεια που θα με συγκλονίσει και τη ζωή μου θα ταρακουνήσει συθέμελα, τόσο που κάθε τοιχίο κομφορμισμού θα γκρεμιστεί ολοσχερώς.
Αλλά είναι εκείνο το «γιατί;» που με πνίγει. Ξέρεις ποιο εννοώ. Όχι για εσένα. Εσύ, σου το ομολογώ ανερυθρίαστα, μου είσαι παντελώς αδιάφορος. Ξένος ήσουν και θα μείνεις. Τον εαυτό μου σκέφτομαι.

Τον εαυτό μου που ανέχεται τέτοιες καταστάσεις ως φυσιολογικές. Που έμαθε να ζει σε έναν κόσμο όπου είναι αναμενόμενο να σου φερθούν λες κι είσαι προϊόν σε ράφι σούπερ μάρκετ. Που έμαθε να γελάει με φαινόμενα που θα έπρεπε να είναι παράδοξα. Τον εαυτό μου που υποτάσσεται στη σύμβαση της ευγένειας αντί να σε διαολοστείλει. Τον εαυτό μου που ζει σε μια κοινωνία τόσο μισογυνιστική που θεωρείται αυθάδεια και έπαρση μία γυναίκα να λέει όχι. Να γκρεμίζει τις επεκτατικές φιλοδοξίες του εραστή Μέγα Αλέκου.


Αντιθέτως, είναι υποχρεωμένη να ενδώσει στο «παιχνίδι» και να βγει από τη δύσκολη θέση με διπλωματία και νάζι –μην τυχόν και πληγώσει το «εγώ» του μπούλη! Είναι «αντιαισθητικό» μία γυναίκα να σου πει να πας να γαμηθείς χωρίς αυτήν.

Γιατί να πρέπει να παίξω τη γλυκούλα και καλούλα λολίτα; Γιατί να έχει την παραμικρή σημασία το τι θα σκεφτείς για μένα; Σε τελική ανάλυση, με νοιάζει πραγματικά τι θα πεις για εμένα; Για κάτσε να σκεφτώ… Εχμ, ΌΧΙ.

Ποιος μας επέβαλε τότε αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς και ποιος εμφύσησε μέσα μας έναν υποσυνείδητο δισταγμό να ορθώσουμε το ανάστημά μας;

Σκέψου τα χειρότερα που θα μπορούσες να πεις για εμένα και για το γεγονός ότι σε άφησα «με το πουλί στο χέρι». Κάτσε να σε βοηθήσω λίγο. Σκύλα. Κάργια. Πουτάνα. Τσούλα. Αγάμητη. Μυξοπαρθένα. Προσβολές απολύτως αντιφατικές και αντικρουόμενες. Δικαιολογίες που γεννά ο αντρικός νους για να δικαιολογήσει το γεγονός ότι, ναι, τόλμησε κάποια να μην υποκύψει στη γοητεία του. Και για να μην υπέκυψε, κάτι στραβό θα έχει σίγουρα εκείνη. Ποια μπορεί να αντισταθεί στον Αλέν Ντελόν;


Τα σκέφτηκες; Κι εγώ τα σκέφτηκα και είμαι σίγουρη ότι κάποιο από αυτά θα ψέλλισες κι εσύ εκείνη την ημέρα. Ίσως και να πρωτοτύπησες και να είπες κάτι άλλο. Ίσως και όχι. Οπωσδήποτε πίστεψες ότι μου έκανες και χάρη που θέλησες να είμαι εγώ αυτή που θα σου σβήσει την κάψα. Το θέμα είναι ότι τίποτα από όλα αυτά δε με κάνει να νιώθω άσχημα, να μετανιώνω την απόρριψη που σου σέρβιρα σε ασημένιο δίσκο. Ίσα-ίσα.

Μόνο που συλλογιέμαι, γιατί έπρεπε να σου τη φέρω την απόρριψη πλαγίως. Τι είναι εκείνο που με εμπόδισε να σου επισημάνω πόσο ξεφτίλας είσαι. Γιατί παρασύρθηκα σε Jeux d' enfants;

Κάθομαι και τα καλοσκέφτομαι και, αναπόφευκτα, ξεσπάω «Im too old for this shit!».

Φτάνει πια με τις ολέθριες σχέσεις. Βαρέθηκα να ζω σαν Χολιγουντιανό κλισέ. Cap ou pas cap?

Δεν είμαι δεκαοχτάχρονη να αναλώνομαι σε ατελέσφορες συναναστροφές –έτσι, για το γαμώτο. Δεν είμαι πλέον κοριτσάκι –ή έστω, δεν νιώθω πλέον κοριτσάκι. Δεν μου περισσεύει πια χρόνος να σκοτώσω, ούτε Παράδεισοι να τους βάλω φωτιά. Έχεις να μου προσφέρεις κάτι; Να συνεισφέρεις, έστω και λίγο, στη ζωή μου; Όχι; Ε τότε φίλε μου μάζεψέ τα και πήγαινε στο σπίτι σου! Στο καλό να πας, από το πεζοδρόμιο, και ζακέτα να βάλεις μη κρυώσεις! Εδώ να μείνεις μονάχα αν το θες πραγματικά. Εγώ έκλεισα. Δεν έχω άλλα κομματάκια να κόψω από τον εαυτό μου. Το μαγαζί ξεπούλησε, ο παραγωγός χρεοκόπησε. Τέλος τα παιδιάστικα καμώματα.


Όχι ρε φίλε, όχι! Παραμεγάλωσα γι’ αυτές τις αηδίες και παραμεγάλωσες κι εσύ! Πώς γίνεται να το βλέπω εγώ, ετών 24ων, και να μην το αντιλαμβάνεσαι εσύ 30 χρονών γομάρι; Δεν είναι καμιά αναθεματισμένη εξίσωση, δε σου ζητώ να ψάξεις τον άγνωστο x. Λίγη ωριμότητα, τέλος πάντων. Βαρέθηκα να είμαι ο υπεύθυνος ενήλικας. Κουράστηκα να επισημαίνω το οφθαλμοφανές, να εξηγώ το αυτονόητο. Εδώ μην ξαναέρθεις αδιάβαστος.

Στη ζωή υπάρχει, φίλε μου, μία λέξη που λέγεται αξιοπρέπεια. Μάθε λοιπόν ότι η δική μου αξιοπρέπεια δεν προσφέρεται προς ενοικίαση. Δεν την εξαγοράζεις σε άτοκες δόσεις τρυφερότητας. Όχι πια. Η υπομονή εξαντλήθηκε, τα βερεσέδια τέλος.

Ίσως να μη με σέβεσαι εσύ, αλλά σέβομαι εγώ τον εαυτό μου. Έμαθα να τον σέβομαι όταν τον είδα να επιβιώνει σε μάχες με τους χειρότερους δαίμονες που ανθρώπου μάτι έχει αντικρίσει. Ο εαυτός μου, φίλε μου, -και βαλ’ το αυτό καλά στο νου σου- είναι το γενναιότερο ρεμάλι που γνώρισα ποτέ. Δεν το έβαλε κάτω όταν κάθε κύτταρο του κορμιού του παρακαλούσε για ένα τέλος. Δε θα υποκλιθεί στην αρχοντιά σου.

Δε θα θυσιάσω την αξιοπρέπειά μου για να μου φερθείς εσύ σαν έμβιο σεξουαλικό βοήθημα. Δε θα εκτεθώ στη θύελλα, ευχαριστώντας σε που με προειδοποίησες ότι μπορεί να ψιχαλίσει. Δε θα μαζέψω ψίχουλα καλοσύνης από το πάτωμα, επειδή εσύ αποφάσισες να πιεις καφέ στη δική μου αυλή. Εδώ το μαγαζί είναι VIP και δίχως πρόσκληση μην κάνεις τον κόπο να περάσεις. Τα κουβαδάκια σου και σ’ άλλη παραλία. Άσε τους θεατρινισμούς για ακροατήριο που θα τους εκτιμήσει. Εγώ ρίχνω αυλαία και αποσύρομαι. Δεν έχω άλλο χώρο στη ζωή μου για κομπάρσους.



Δε μίσησα εγώ τον εαυτό μου τόσα χρόνια για να περάσεις  εσύ από τη ζωή μου για ένα μισάωρο και κάτι παραπάνω.

6 σχόλια:

  1. Τις τελευταιεε μερες και με αφορμη την ημερα της γυναικας σκεφτομαι κι εγ ολες αυτες τις γυναικειες συμπεριφορες πιυ αλλοτε αθελητα κσι αλλοτε ως αυτοσκοπος επιτρεπουν στους αντρες να μας αντιμετωπιζουν ετσι...
    Το πρωτο βημα ειναι η συνειδητοποιηση κι εσυ υο εκανες. Στο εξης ολα θα ειναι πολυ καλυτερα κι εσυ ακομα πιο δυνατη!!!
    Φιλιααασ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επίτρεψε μου να διαφωνήσω. Δεν πιστεύω ότι η γυναικεία συμπεριφορά είναι η αιτία που οι άντρες τις αντιμετωπίζουν σαν αντικείμενα. Αντιθέτως, θεωρώ ότι είναι η πιο γελοία δικαιολογία που χρησιμοποιούν οι άντρες για να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

      Είναι καταστροφικά λάθος να θεωρούμε ότι οι γυναίκες "προκαλούν" τους άντρες να τούς φερθούν με ασέβεια(ή χειρότερα). Οι άντρες δεν στερούνται νοημοσύνης για να μην γνωρίζουν τη σημασία των λόγων και των πράξεών τους. Εκμεταλλεύονται, ωστόσο, το γεγονός ότι ζούμε σε μια κοινωνία τόσο μισογυνιστική που αποτρέπει τις γυναίκες από το να πουν ένα απλό και ξεκάθαρο όχι.

      Γιατί ακόμη κι αν το πουν το όχι τους αυτό θα αγνοηθεί. Θα αγνοηθεί είτε υπό τη μορφή "μίρλας", είτε με τρόπο έμπρακτο και τραγικό.

      Το συγκεκριμένο άρθρο σε καμία υπόθεση δεν είναι δήλωση μετάνοιας για πράγματα που έκανα ή δεν έκανα.
      Το άρθρο είναι μια κραυγή αγανάκτησης απέναντι στην κοινωνία, η οποία με αναγκάζει να υποκλιθώ στη σύμβαση και να χρησιμοποιήσω διπλωματία για να ασκήσω ένα αναφαίρετο δικαίωμα μου. Είναι ένα δριμύ κατηγορώ για το μισογυνισμό που μου απαγορεύει να πω ένα απλό, λιτό και απέριττο όχι και να τελειώσει το θέμα εκεί.
      Και είναι κι ένα ηχηρό "βαρέθηκα" απέναντι σε όλα τα "παιδάκια" που με αναγκάζουν να γίνομαι η μπέιμπι σίττερ τους.

      Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι αλάνθαστη, και δεν αρνούμαι πως ίσως τα δικά μου "θέλω" να είναι πιο "μποέμικα" και αντικομφορμιστικά σε σύγκριση με τα "θέλω" των άλλων. Αλλά βαρέθηκα να είμαι εγώ ο υπεύθυνος ενήλικας και βαρέθηκα να μετράω τα λόγια μου μήπως ραγίσει κάποιος εύθραυστος ανδρισμός.

      Διαγραφή
  2. Εγω Λιζακι μου δουλευω 18 χρονια σε δουλειες που συναναστρεφομαι πολυ κοσμο. Θα διαφωνησω μαζι σου. Εννοειται οτι ειναι αδιαμφισβητητο δικαιωμα καθε γυνσικας το ΟΧΙ ακομα κι αν βρισκεται στο κρεβατι γυμνη κι απλα αλλαξει γνωμη!
    Ομως θεωρω οτι το γυναικειο φυλο ως συνολο και οχι μεμονωμενα καθε γυναικα εχει στειλει λαθος μηνυματα χρησιμοποιωντας τη σεξουαλικοτητα για λαθος λογους και προβαλλοντας το γυναικειο κορμι ως σκευος. Απο τις διαφημισεις μεχρι τις τηλεοπτικες εκπομπες απο τα περιοδικα μεχρι την πιο απλη βολτα σε ενα κλαμπ απο τις ιδιες τις μαναδες και τα στερεοτυπα με τα οποια μεγαλωνουν τα αγορια και τα κοριτσια τους η γυναικα ειναι το σκευος ηδονης που θα πρεπει να ικανοποιει τον αντρα ετσι ωστε απο την αλλη να πετυχει τους στοχους της και να τον κανει οτι θελει...
    Ενα μοντελο που απεχθανομαι αλλα υπαρχει και κατα κορρον...
    Φυσικα μια τετοια συζητηση δεν γινεται μεσα σε ενα μπλογκ....
    Καλο τριημερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή είναι, πράγματι, μία συζήτηση που δεν είναι δυνατόν να αναλυθεί σε βάθος στα πλαίσια των σχολίων σε ένα ιστολόγιο, γι' αυτό θα επισημάνω κάτι τελευταίο και θα κλείσω το θέμα εδώ.

      Καταρχάς, επίτρεψέ μου να ανοίξω μια παρένθεση σε αυτό το σημείο και να επισημάνω κι εγώ με τη σειρά μου ότι το όχι είναι αναφαίρετο δικαίωμα της γυναίκας(και/ή του άντρα) ακόμη και κατόπιν της διείσδυσης.
      Αν κατά τη διάρκεια της συνουσίας ο ένας εκ των δύο μετανιώσει την απόφασή του/της, έχει το δικαίωμα να διακόψει την σεξουαλική επαφή πάραυτα. Σε κάθε αντίθετη περίπτωση μιλάμε για βιασμό.

      Η συναίνεση, όμως, δεν πρέπει να περιορίζεται στη σεξουαλική επαφή. Άρνηση συναίνεσης είναι και το να μη δεχτείς να βγεις ένα ραντεβού, ή να μη δεχτείς να βγεις μία δεδομένη στιγμή, ή να μη δεχτείς υπό τις συνθήκες που έχει επιλέξει ο παρτενέρ σου, ή ακόμη και να μη δεχτείς μια τηλεφωνική συνδιαλλαγή.
      Η συναίνεση ή μη του/της συντρόφου πρέπει να γίνεται δεκτή ακόμη και σε περιστάσεις που δεν οδηγούν σε εγκληματική ενέργεια. Ίσα-ίσα, ο σεβασμός της συναίνεσης του συντρόφου σου, όταν δεν σου επιβάλει ο νόμος να τη σεβαστείς, είναι ουσιαστικός σεβασμός απέναντι στο ίδιο το άτομο που έχεις απέναντί σου και την προσωπικότητά του. Κάτι που βεβαίως εκτείνεται και σε σχέσεις μη ερωτικές.

      Κλείνω εδώ αυτήν την παρένθεση θέτοντας ως συμπέρασμα την κραυγή αγανάκτησης που γλαφυρά περιέγραψα στο κείμενό μου: ότι αν μια γυναίκα τολμήσει να πει όχι σε έναν άντρα -όχι σε μια σεξουαλική πράξη, αλλά σε έναν άντρα- ξαφνικά το αναφαίρετο της δικαίωμα να διαθέτει τον εαυτό της και το χρόνο της όπως και όποτε αυτή επιθυμεί, υπό τους δικούς της όρους, καθίσταται ανυπόστατο. Μία γυναίκα είναι υποχρεωμένη να καταφύγει στη διπλωματία, για να αποφύγει καταστάσεις είτε απλώς αμήχανες και ενοχλητικές είτε καταστροφικά επικίνδυνες.
      Μία γυναίκα έχει μάθει να ζει στο φόβο· στο φόβο ότι αν εκφράσει την άρνησή της δίχως περιστροφές ή θα πληγεί η προσωπικότητά της ή η σωματική της ακεραιότητα.

      Η γυναίκα είναι υποχρεωμένη να υποταχθεί σε πρότυπα συμπεριφοράς που η κοινωνία της έχει επιβάλει. Η γυναίκα πρέπει να έχει το θάρρος της γνώμης της και ταυτόχρονα να είναι συγκαταβατική. Πρέπει να έχει δομημένη σκέψη και συγκροτημένη άποψη, αλλά Θεός φυλάξει αν τολμήσει να εκφέρει τούτη την άποψη δημόσια και κατηγορηματικά. Πρέπει να είναι έξυπνη, αλλά να μην το επιδεικνύει. Αθώα αλλά και πονηρή. Ναζιάρα αλλά και σοβαρή. Παθιασμένη, αλλά και ήπια. Η γυναίκα πρέπει να είναι χίλια δυο πράγματα, αλλά ταυτόχρονα να μην "παραείναι" κάποιο από αυτά. Η γυναίκα είναι καταδικασμένη στο μέτριο, προσέχοντας μήπως η φωνή της ενοχλήσει συνειδήσεις και μήπως η αξιοπρέπειά της ραγίσει εγωισμούς.

      Διαγραφή
    2. Το λες και εσύ η ίδια ότι το πρόβλημά μας είναι τα στερεότυπα. Ποιος μηχανεύτηκε και εδραίωσε τούτα τα σεξιστικά στερεότυπα; Ποιος επέβαλε στο γυναικείο φύλο να συμμορφωθεί σε ένα αποκρυσταλλωμένο μοντέλο συμπεριφοράς; Ποιος καπηλεύτηκε τη σεξουαλικότητα της γυναίκας με σκοπό το κέρδος; Και ποιος, τέλος, "ποινικοποίησε" κάθε αντίδρασή της στα προαναφερθέντα στερεότυπα και κάθε της συμπεριφορά που αποκλίνει από τα επιβληθέντα μοντέλα;

      Τα εν λόγω πρότυπα καλλιεργήθηκαν εντός των πλαισίων μιας μισογυνιστικής κοινωνίας. Η σεξουαλική αντικειμενοποίηση του γυναικείου σώματος είναι γέννημα του καπιταλισμού. Μολαταύτα, ακόμη και για αλλότρια δημιουργήματα υπόλογες βρίσκονται -τι πρωτότυπο!- ξανά οι γυναίκες.

      Αναμφίβολα, δεν έχει το γυναικείο φύλο το αλάθητο του...Πάπα, ούτε αρνούμαι την ύπαρξη φαύλων εκπροσώπων του φύλου μας. Ίσα-ίσα, είναι κοινό μυστικό ότι το χειρότερο είδος μισογυνισμού προέρχεται από γυναίκες. Ταυτόχρονα, όμως, αν κάποιος πρέπει να απολογηθεί γι' αυτά τα σαθρά στερεότυπα, αυτός ο κάποιος δεν είναι σίγουρα γένους θηλυκού.

      Όσον δε αφορά την εξωτερίκευση της σεξουαλικότητας μιας γυναίκας, θα αποκριθώ απλά ότι η γυναίκα είναι ένα φύσει σεξουαλικό ον.
      Αν θέλει να προβάλει τη σεξουαλικότητά της, είναι δικαίωμά της. Αν δε θέλει να την προβάλει, είναι επίσης δικαίωμά της.

      Το πρόβλημα είναι όταν εκμεταλλεύεται τη σεξουαλικότητά της για να βλάψει άλλους ανθρώπους.
      Από τη στιγμή που η συμπεριφορά της δεν βλάπτει κανέναν, κανένας αυτοστεφανούμενος ηθικολόγος δεν έχει δικαίωμα να της κάνει υποδείξεις για το πώς θα διαχειριστεί (ή αντιστοίχως θα καταπιέσει) τη σεξουαλικότητά της.

      Και, συνακόλουθα, είναι καιρός σαν κοινωνία να απομυθοποιήσουμε το κλισέ και να σταματήσουμε να αναμασάμε την καραμέλα της "πρόκλησης". Η περιβόητη αυτή "πρόκληση" δεν συνιστά έγκυρη δικαιολογία ούτε για την διάπραξη ενός εγκλήματος, μα ούτε και για τη επίδειξη ασέβειας απέναντι στην προσωπικότητα και τα 'θέλω' ενός ανθρώπου.
      Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι -άντρες και γυναίκες- δεν προβαίνουν σε πράξεις για να προκαλέσουν πρόσωπα και καταστάσεις. Ο καθένας κάνει τις επιλογές που τον ικανοποιούν, ακριβώς επειδή τον ικανοποιούν. Δε γίνονται όλα για το θεαθήναι.
      Είναι καιρός εμείς οι άνθρωποι να σταματήσουμε να είμαστε τόσο εγωιστές (και όχι, δε θα βγάλω ούτε τη δική μου ουρά απ' έξω!) νομίζοντας ότι ολόκληρο το σύμπαν περιστρέφεται γύρω από εμάς. Οι (συν)άνθρωποι δεν κάνουν τις επιλογές τους με γνώμονα το αν εμάς θα μας ικανοποιήσουν ή αν θα μας κάτσει η απόρριψη στραβά.
      Για κάθε 'θέλω' υπάρχει και ένα 'δεν θέλω' και είναι καιρός πια να αρχίσουμε να τα σεβόμαστε αμφότερα.

      Είχα δεν είχα, παρασύρθηκα και έγραψα ξανά ολόκληρο κατεβατό.. Ας μην επεκταθώ άλλο, γιατί δε βλέπω να κλείνει τούτη η συζήτηση φέτος.
      Καλή Σαρακοστή!
      Τα φιλιά μου

      Διαγραφή
  3. Ναι ειναι ατερμονη η συζητηση...Με καλυψες ωστοσο!
    Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή