Breakfast at Hogwarts

Στην κουζίνα με τον Harry Potter

Όπως σας έχω ήδη αναφέρει, εδώ κι ένα μήνα η νοσταλγία με ώθησε να διαβάσω ξανά από την αρχή τη σειρά βιβλίων του Harry Potter. Αυτή τη φορά βούτηξα στο μαγευτικό κόσμο της J.K. Rowling στην αγγλική γλώσσα, κι ήταν σαν να διάβαζα τα βιβλία της για πρώτη φορά...

Λάθη και μεταφραστικές ανακρίβειες απαλείφθηκαν κι οι λέξεις έμοιαζαν να αποκτούν ζωή. Δεν διάβαζα πλέον για το μυστικό κόσμο των μάγων στη Μεγάλη Βρετανία, ήμουν μέσα του.

Τόσο ρεαλιστική ήταν αυτή η εμπειρία, που κάθε μέρα ήθελα να ξυπνάω στο Hogwarts, να γευματίζω στη Μεγάλη Τραπεζαρία, να πίνω τσάι στο σπιτάκι του Hagrid, να μασουλάω γλυκά στον πύργο του Gryffindor.

Ονειρευόμουν ανέμελα πρωινά στο Hogwarts.

Και κάπως έτσι άρχισα να ονειρεύομαι απέραντα τραπέζια, διακοσμημένα με άλικο χρώμα και χρυσό, στρωμένα με πορσελάνινες σουπιέρες γεμάτες porridge, πιατέλες με αυγά και λουκάνικα, βουνά ζεστού φρυγανισμένου ψωμιού. Δίχως να το καταλάβω, το αγγλικό πρωινό εισέβαλε στην καθημερινότητά μου. Κι έμοιαζε η κάθε ημέρα σαν να ξημέρωνε στο Hogwarts.

The four long House tables were laden with tureens of porridge, plates of kippers, mountains of toast, and dishes of eggs and bacon, beneath the enchanted ceiling (today, a dull, cloudy gray).

- Harry Potter and The Chamber of Secrets

Η πρώτη μου γνωριμία με το porridge έγινε μοιραία, εν αγνοία μου, πριν από 14 χρόνια. Ταξιδεύοντας στο μαγικό κόσμο του Harry Potter. Η άγνοιά μου, βέβαια, οφειλόταν σ' ένα μεταφραστικό σφάλμα -ηθελημένο ή όχι, δεν κατάλαβα ποτέ- που απέδιδε το porridge ως κορν φλέικς, έτσι κι εγώ με τον παιδικό μου νου φανταζόμουν τη Μεγάλη τραπεζαρία στρωμένη με σουπιέρες γεμάτες κορν φλέικς και γάλα -αλλιώς για ποιο λόγο να τα βάλλουν σε σουπιέρες, σωστά; 

Η εικόνα αυτή, ωστόσο, έστω και εσφαλμένα μεταφρασμένη, χαράχτηκε στη μνήμη μου και μου χαμογελούσε κάθε φορά που -συνειδητά ή υποσυνείδητα- ονειρευόμουν ότι εκείνο το πρωί θα έπαιρνα το πρωινό μου στο Hogwarts.

Τα χρόνια πέρασαν, εγώ μεγάλωσα και οι γαστρονομικοί μου ορίζοντες επεκτάθηκαν. Παράλληλα με τις διατροφικές μου συνήθειες, εμπλουτίστηκαν και οι λεξιλογικές -και όχι μόνο- γνώσεις μου στην αγγλική. Πλέον γνώριζα το porridge κι είχα το γλωσσικό υπόβαθρο να απολαμβάνω πρωινό στο Hogwarts διαβάζοντας τα πολυαγαπημένα μου βιβλία στα αγγλικά.

Τα διεθνή πρωινά τρύπωσαν στην καθημερινότητα μου, και το brunch έγινε must για τα τεμπέλικα πρωινά. Αργά αλλά σταθερά, κέρδιζαν έδαφος, μέχρι που μου έγιναν απαραίτητα. Ένα κολλάζ διεθνών γεύσεων και εντυπώσεων, ένα αμάλγαμα υγιεινής διατροφής και comfort food.

Τα αυγά σε όλες τις μορφές μεταμορφώθηκαν σε λατρεμένη λιχουδιά, πιάτα άλλοτε αδιανόητα για το πρωινό μου τραπέζι. Πλέον φαντάζει αδιανόητο να απουσιάζουν από το διεθνή πρωινό μου μπουφέ.

Κι ήρθε κάποτε το πλήρωμα του χρόνου να γνωρίσει η Λίζα και το porridge, το παρεξηγημένο πρωινό του Harry Potter, που κάπου, κάπως χάθηκε στη μετάφραση. Έφτασε ο καιρός να απολαύσω πρωινό στο Hogwarts.

Μα εκείνο που με ώθησε να δοκιμάσω τη λαχταριστή κρέμα της βρώμης δεν ήταν ο αγαπημένος μου μαγικός κόσμος, η βρετανική καθημερινότητα, όπως εκείνη αποτυπωνόταν σε δεκάδες μυθιστορήματα στη βιβλιοθήκη μου, μα ο παγκόσμιος σάλος γύρω από αυτό το εξαιρετικά υγιεινό και ταπεινά γευστικό κρεμώδες γεύμα. Το βρετανικό Άγιο Δισκοπότηρο του πρωινού, στο οποίο ορκίζονται πίστη οι απανταχού foodies και διατροφο-μπλόγκερς.

Η βρώμη (στην Ελλάδα την ξέρουμε κυρίως με την εμπορική ονομασία «κουάκερ» από την εταιρία που μας το πρωτογνώρισε συσκευασμένο), είναι το αγαπημένο πρωινό των Σκωτσέζων σε μορφή χυλού -porridge, και, όπως έχει πιστοποιηθεί από πάμπολλες επιστημονικές έρευνες, ένα ανεκτίμητο τρόφιμο από την άποψη της υγείας: οι βήτα –γλυκάνες που περιέχει, ένα είδος διαλυτών φυτικών ινών, επιβραδύνουν την απορρόφηση των υδατανθράκων από τον οργανισμό προλαμβάνοντας έτσι τις δραματικές αυξομειώσεις του ζαχάρου στο αίμα και των επιπέδων της ινσουλίνης βοηθώντας την πρόληψη του ζαχάρου, ευνοούν την ανάπτυξη της καλής χοληστερίνης και επειδή μας κρατάει χορτάτους για πολύ ώρα, διευκολύνει την προσπάθεια για τον έλεγχο του βάρους.

Ακόμα, επειδή περιέχει πολύ μαγνήσιο, παίζει σοβαρό ρόλο στη διατήρηση της υγείας της καρδιάς (ομαλοποιώντας την πίεση) και μας φτιάχνει το κέφι, διώχνοντας –κατά το δυνατόν– την κατάθλιψη. Τέλος, προσφέρεται για όσους θέλουν να απέχουν από τη γλουτένη. 

Εκτός από όλα αυτά τα περί της υγείας, η βρώμη έχει μια πολύ ελκυστική, μαστιχωτή υφή και προσφέρεται για μια ολόκληρη σειρά εδεσμάτων, ας πούμε τηγανίτες με αλεύρι βρώμης, με τα μπισκότα από βρώμη να βρίσκονται στην πρώτη σειρά των χορταστικών, comfort αλλά και ωφέλιμων μικρών γλυκών, για ενήλικες και παιδιά. 

Οι νιφάδες βρώμης πωλούνται συσκευασμένες ή χύμα και μπορούν να είναι της στιγμής ή να χρειάζονται μαγείρεμα 8–10 λεπτά (οι σκληροπυρηνικοί Σκωτσέζοι, βέβαια, χρησιμοποιούν για το porridge τους βρώμη που τη μουσκεύουν αποβραδίς σε νερό).[1]

Σήμερα το porridge έχει γίνει η νέα μεγάλη αγάπη των απανταχού foodies.

Στη Βρετανία, σχεδόν ένας στους δύο προτιμά το porridge για πρωινό κάθε μέρα, στη Βόρεια Ευρώπη είναι από τις πρώτες τους προτιμήσεις, ενώ η κατανάλωσή του σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη αυξάνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια.

Τι είναι όμως, το porridge; Πρόκειται για έναν χυλό, γλυκό ή αλμυρό, ανάλογα με τις προτιμήσεις σας. Μοιάζει ελαφρώς με τα απλά δημητριακά με γάλα, αλλά είναι ένα μείγμα βρασμένο και χυλωμένο. Στην αρχή το porridge αποτελούσε ένα αλμυρό γεύμα, στο οποίο προσέθεταν ακόμα και κρέας ή λαχανικά, αργότερα όμως, η γλυκιά του εκδοχή έγινε πολύ αγαπητή.

Το καλό είναι ότι χρειάζεται για να το φτιάξετε μόλις 3 συστατικά: δημητριακά (κυρίως βρώμη), ζεστό νερό (ή γάλα) και λίγο αλάτι. Βράζετε τα συστατικά μέχρι να δημιουργηθεί ένας κρεμώδης χυλός και απολαμβάνετε το porridge σας.[2]

Για περισσότερη γλύκα μπορείτε να προσθέσετε λίγη ζάχαρη ή μέλι. Εναλλακτικά μπορείτε να το γλυκάνετε με τα topping, με τα οποία θα επιλέξετε να το συνοδέψετε.

Αυτό που κάνει το porridge πραγματικά ξεχωριστό είναι τα topping του. Η κρέμα βρώμης από μόνη της είναι μια πολυτροπική βάση, όπως το γιαούρτι, που γίνεται ο καμβάς πάνω στον οποίο μπορούμε να «ζωγραφίσουμε» το πρωινό μας. Φρέσκα φρούτα, αμύγδαλα, σοκολάτα... Ό,τι έμπνευση έχετε είναι δεκτή. Προσωπικά επιλέγω την απλότητα. Θες για δίαιτα, θες επειδή αγαπώ το ρυζόγαλο, προτιμώ να απολαύσω αυτή την άγλυκη κρεμούλα σκέτη, με μια γενναία δόση κανέλας. Αν και κατά καιρούς έχω πειραματιστεί με πολλά topping, επιστρέφω πάντα στην απλότητα. Less is more, after all.

Διαλέξτε, λοιπόν, κι εσείς το αγαπημένο σας topping και απολαύστε το γευστικό σας ταξίδι στη Μεγάλη Βρετανία.

Porridge 

με topping μπανάνα και φιλέ αμυγδάλου

Porridge
(Μερίδες: 2)

Υλικά:
500ml γάλα ή φυτικό γάλα (σόγιας, αμυγδάλου ή καρύδας) ή νερό
5-6 κουταλιές της σούπας γεμάτες νιφάδες βρώμης
1 πρέζα αλάτι

Εκτέλεση:
Σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε το γάλα (και μια πρέζα αλάτι) να ζεσταθεί σε μέτρια φωτιά.
Προσθέτουμε τη βρώμη και ανακατεύουμε. Το αφήνουμε να φτάσει σε σημείο βρασμού, ανακατεύουμε και το αποσύρουμε από τη φωτιά.
Το αφήνουμε σκεπασμένο για λίγα λεπτά. Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο γάλα. Θέλουμε να γίνει ένας κρεμώδης, παχύς χυλός.

Topping με μπανάνα και φιλέ αμυγδάλου
(Μερίδες: 1)

Υλικά:
1 γινομένη μπανάνα σε φέτες
2 κουταλιές φιλέ αμυγδάλου ή νιφάδες αποξηραμένης ινδικής καρύδας
1/2 κουταλάκι του γλυκού κανέλα
1 ξύλο κανέλας
1 κουταλιά της σούπας παπαρουνόσπορο
1 1/2 κουταλιά της σούπας μέλι

Εκτέλεση:
Σε ένα τηγάνι σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά, ρίχνουμε το ξύλο κανέλας και τα αμύγδαλα (ή την ινδική καρύδα) για να πάρουν χρώμα, γυρνώντας τα συνέχεια με μια ξύλινη κουτάλα.
Ρίχνουμε από πάνω την τριμμένη κανέλα, το μισό παπαρουνόσπορο και τη μία κουταλιά μέλι.
Ανακατεύουμε και αποσύρουμε από τη φωτιά.
Σερβίρουμε το porridge που στο μεταξύ έχουμε ετοιμάσει και από πάνω ρίχνουμε τις φέτες μπανάνας και το μείγμα αμυγδάλου.
Πασπαλίζουμε με τον υπόλοιπο παπαρουνόσπορο και το υπόλοιπο μέλι.

Πηγές: umami, clickatlife, spoon-stories