Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

Αγάπης Λέξεις



Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου για πολλούς είναι εμπορική, ξενόφερτη και παραπανίσια. Άλλοι λένε πως δεν χρειάζονται μια μέρα το χρόνο για να εκφράσουν την αγάπη τους, μα πως γιορτάζουν καθημερινά με το έτερον ήμισυ. Δε λείπουν κι εκείνοι που μπορεί να είναι απογοητευμένοι και δεν πιστεύουν πια και τόσο στην αγάπη και τον έρωτα, με αποτέλεσμα μέχρι και να μισούν τη συγκεκριμένη μέρα. Για μένα, η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, δε σημαίνει τίποτα από όλα αυτά. Είναι σαφώς μια μέρα σαν όλες τις άλλες, όμως όλη αυτή η ατμόσφαιρα, οι καρδούλες, οι μπαλάντες και τα λοιπά αγαπησιάρικα, δεν κάνουν στην πραγματικότητα κακό σε κανέναν, δε γιορτάζουν το μίσος αλλά την αγάπη. Ας χαλαρώσουμε λοιπόν, και ας ερωτευτούμε και αυτή τη μέρα, όπως και όλες τις υπόλοιπες.

Σε αυτό το άρθρο μαζεύτηκαν μερικά από τα πιο όμορφα λόγια αγάπης της λογοτεχνίας. Μπορούμε να γράψουμε κάποια από αυτά σε μια κάρτα ή σε ένα βιβλίο και να το χαρίσουμε στο αγαπημένο μας πρόσωπο.




Whatever our souls are made out of, his and mine are the same…If all else perished, and he remained, I should still continue to be; and if all else remained, and he were annihilated, the universe would turn to a mighty stranger.

Emily Brontë, 
Wuthering Heights


He stepped down, trying not to look long at her, as if she were the sun, yet he saw her, like the sun, even without looking. 
Leo Tolstoy, 
Anna Karenina



The more you love someone, he came to think, the harder it is to tell them. It surprised him that strangers didn’t stop each other on the street to say I love you.
Jonathan Safran Foer, 
Everything Is Illuminated





If I loved you less, I might be able to talk about it more.
Jane Austen,
Emma



I took a photo of us mid-embrace. When I am old and alone, I will remember that I once held something truly beautiful. 
Joe Dunthorne,
Submarine




When you love something it loves you back in whatever way it has to love. 
John Knowles,
A Separate Peace



You gave me a forever within the numbered days, and I’m grateful. 
John Green,
 The Fault in Our Stars



I’m watching her talk. Watching her jaw move and collecting her words one by one as they spill from her lips. I don’t deserve them. Her warm memories. I’d like to paint them over the bare plaster walls of my soul, but everything I paint seems to peel.
Isaac Marion,
Warm Bodies




If I were to live a thousand years, I would belong to you for all of them. If we were to live a thousand lives, I would want to make you mine in each one. 
Michelle Hodkin,
 The Evolution of Mara Dyer



I have for the first time found what I can truly love–I have found you. You are my sympathy–my better self–my good angel–I am bound to you with a strong attachment. I think you good, gifted, lovely: a fervent, a solemn passion is conceived in my heart; it leans to you, draws you to my centre and spring of life, wrap my existence about you–and, kindling in pure, powerful flame, fuses you and me in one.
Charlotte Brontë,
 Jane Eyre


Do I love you? My god, if your love were a grain of sand, mine would be a universe of beaches.
William Goldman,
 The Princess Bride


We loved with a love that was more than love.
Edgar Allan Poe,
 “Annabel Lee”


Is love this misguided need to have you beside me most of the time? Is love this safety I feel in our silences? Is it this belonging, this completeness? 
Chimamanda Ngozi Adichie,
 Half of a Yellow Sun


When he shall die,
Take him and cut him out in little stars,
And he will make the face of heaven so fine
That all the world will be in love with night
And pay no worship to the garish sun. 
William Shakespeare,
 Romeo & Juliet



I loved her against reason, against promise, against peace, against hope, against happiness, against all discouragement that could be. 
Charles Dickens,
 Great Expectations


Explain! Tell a man to explain how he dropped into hell! Explain my preference! I never had a PREFERENCE for her, any more than I have a preference for breathing. No other woman exists by the side of her. I would rather touch her hand if it were dead, than I would touch any other woman’s living. 

George Eliot,
 Middlemarch





- After all this time?
- Always
J. K. Rowling,
Harry Potter and the Deathly Hallows


Πηγές:

30 σχόλια:

  1. - After all this time?
    - Always

    Αχχχ αυτή η φράσηη! Αχχχ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήμουν σίγουρη ότι θα σκαλώσεις κι εσύ με τον Σέβερους! ❤

      Διαγραφή
    2. Αχχ ναι! Από την πρώτη στιγμή που το διάβασα έχει γίνει από τις αγαπημένες μου φράσεις <3

      Διαγραφή
    3. Τον αγαπώ τον γλυκούλη ❤
      Είχα ήδη αρχίσει να τον "λυπάμαι" όταν διάβασα τι πέρασε ως μαθητής, αλλά όταν διάβασα ότι όλα αυτά τα χρόνια έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να προστατέψει τον Χάρι -απλά και μόνο επειδή ήταν γιος της Λίλυ- και το ότι ο προστάτης του ήταν ίδιος με εκείνης, ΠΛΑΝΤΑΞΑ στο κλάμα!

      Διαγραφή
    4. Μπορεί να ήταν ο "κακός" καθηγητής του σχολείου, αλλά πάντα τον συμπαθούσα. Μέχρι που σκότωσε τον Ντάμπλντορ στο 6. Τον μίσησα πραγματικά. Όταν όμως στο 7 αποκαλύπτεται τι έχει γίνει πραγματικά και μας δείχνει την ιστορία του. Μετάνιωσα τόοοσο πολύ...Και έγινε εννοείται, ένας από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες!

      Διαγραφή
    5. Ήταν ο "κακός" που λάτρευες να μισείς, πραγματικά...δε μπορούσες να φανταστείς τα βιβλία χωρίς αυτόν! Είχε κάτι το ξεχωριστό..
      "the sass was strong in this one!"

      Κι εγώ όταν σκότωσε τον Νταμπλντορ τον είχα μισήσει τόσο πολύ! Προσπαθούσα να θυμηθώω το 5ο βιβλίο και το πόσο τον είχα λυπηθεί και δεν μπορούσα! Μέχρι που διαβάζοντας την αλήθεια στο 7ο δεν άντεξα...λύγισα! Και εννοείται, πλέον, είναι στο τοπ10 αγαπημένων ηρώων!!!

      Διαγραφή
    6. Ναιιι!!!!

      Δεν σε έκανε τπτ να τον λυπηθείς εκείνη την περίοδο. Αλλα μετά που μαθαίνεις την ιστορία του, δεν γίνεται να μην γίνει ένας από τους αγαπημένους σου χαρακτήρες!!!

      Διαγραφή
    7. Ναι ρε συ, προσπαθούσα να τον λυπηθώ και δε μπορούσα! Φαινόταν ότι είχε διαπράξει τη χείριστη προδοσία..και τελικά είχε κάνει το ακριβώς αντίθετο! :'(

      Ναι ρε συ, κι αυτή η Ρόουλινγκ πήγε και σκότωσε τους μισούς απ' τους αγαπημένους μου χαρακτήρες(να δεις μας προετοίμαζε για το ΣΠΝ)! Σταδιάλα!

      Διαγραφή
    8. Ναι ρε συ...Πραγματικά μετάνιωσα που τον μίσησα.... Τόσο καλός ο άτιμος :( <3

      Καλά η Ρόουλινγκ τα πήρε με τη σειρά τα βιβλία και άρχισε να σκοτώνει αγαπημένους χαρακτήρες. Και στο τελευταίο το παράκανε!

      Διαγραφή
    9. Τόσο καλός... ❤
      Νομίζω δεν έχει γίνει μεγαλύτερη ανατροπή σε λογοτεχνικό/κινηματογραφικό χαρακτήρα!!!!

      Ναι ρε συ! Τόσο καιρό "φλέρταρε" με το θάνατο, το δοκίμασε τελικά έτσι, "χαλαρά", με τον Σέντρικ, είδε ότι της έκατσε καλά και μετά θέρισε κόσμο και ντουνιά! Θυμάμαι στο 5ο βιβλίο που σκότωσε τον Σίριους -από τους πιο αγαπημένους μου χαρακτήρες- έκλαιγα με λυγμούς, λέω δεν γίνεται χειρότερα και μετά πάει και σκοτώνει τον ΝΤΑΜΠΝΤΟΡ!! Τον τύπο που είχα για σιγουράκι!
      Μετά κόβει το αυτί του Τζωρτζ...λίγο μετά πάει κι ο Ντόμπι!
      Και στη μάχη του Χόγκουαρτς ποιος την πιάνει! Δεν ήξερα για ποιον να πρωτοκλάψω! Νομίζω περισσότερο κλάμα έριξα για τον Σεβερους και μετά για τον Φρεντ!
      Σαν το ΣΠΝ που ξεκινάς την 1η σεζόν "αχ τα καημένα τα αδέρφια πέθανε η μαμά τους όταν ήταν μωρά και μεγάλωσαν σαν κυνηγοί" και στην πορεία πεθαίνουν ακόμη κι οι ίδιοι 5-6 φορές(καλά ο Ντιν 156 :Ρ)!

      Διαγραφή
    10. Ναι ήταν από τις μεγαλύτερες ανατροπές! Αυτό πιστεύω και εγώ...

      Άστα να πάνε. Πρώτα ο Σέντρικ, καλά ο Σίριους (τι κλάμα Θεε μου!), μετά ο Ντάμπλντορ....

      Στο 7 δεν είχε όντως σταματημό. Μέχρι και τη Χέντβιχ θέρισε στις πρώτες πρώτες σελίδες. Καλά ο Φρεντ ήταν από τους αγαπημένους μου και μόλις διάβασα ότι πέθανε απλά έκλεισα το βιβλίο και με έπιασε ένα πράγμα που δεν ήθελα να μάθω παρακάτω τι γίνεται. Μιλάμε για κατάθλιψη μεγάλη....

      Στο ΣΠΝ έχουν κάνει "κολλητό" το θάνατο. Πηγαινοέρχονται έτσι πια :P

      Διαγραφή
    11. Δε θα ξεχάσω μόλις διάβασα εκείνη τη σκηνή, κλείνω το βιβλίο, το παίρνω αγκαλιά κι αρχίζω να τριγυρνώ πάνω-κάτω στο σπίτι σαν την τρελή λέγοντας στο Τζόνι(από τότε τον είχα το γλυκούλη❤) ξανά και ξανά "ό,τι έκανε, το έκανε για τη Λίλυ. όλα ήταν για την αγάπη του για τη Λίλυ"! Με κοιτούσε το γατί λες κι ήμουν η Αστέρω! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
      Και σκέψου ότι υπήρχαν και πόσοι αναγνώστες που δεν είχαν καταφέρει ούτε στο 5ο να τον λυπηθούν...εκείνοι φαντάζομαι τι πατατράκ έπαθαν διαβάζοντάς το!

      Αχχχ τι κλάμα ήταν αυτό με τον Σίριους! Νομίζω θύμωσα με την Μπέλλατριξ πιο πολύ κι από τον Χάρι! Τον λάτρευα!

      Αμάν, ναι, ξέχασα να αναφέρω τη Χέντβιχ...άλλο κι αυτό! Απαπααα
      Στο δε Φρεντ κι εγώ δεν άντεχα άλλο..είχα ξαπλώσει κι έλεγα "σκοτώστε με, πιο λίγο θα πονέσω..δεν αντέχω άλλο"!!!
      Τα αγαπούσα τα δίδυμα ρε γαμώτο! Και το γεγονός ότι έμεινε ο ένας δίδυμος μόνος είναι ακόμη χειρότερο από το ήδη τραγικό συμβάν του να χάσει τον αδερφό του...

      Στο ΣΠΝ έχουν φτάσει στο σημείο να τρώνε "βρώμικο"¨με τον ίδιο το Θάνατο! χαχαχαχαχαχα
      * όπως είχα γράψει τις προάλλες, στο μαραθώνιο, σ'ένα τουίτ "Death and I share the same delicate gastronomic preferences" *

      Διαγραφή
    12. Πωπω δεν υπήρχε ρε συ.... Το δικό του κεφάλαιο στο βιβλίο ήταν το καλύτερο κεφάλαιο βιβλίου που έχω διαβάσει ποτέ. Δε νομίζω ποτέ τίποτα να το ξεπεράσει <3 .

      Αχ ναι και εγώ το ίδιο. Την είχα μισήσει τόοοσο μα τόσο πολύ...

      Αχ με τον Φρεντ ήταν η μέγα-κατάθλιψη. Αυτό. Μετά ο Τζορτζ έμεινε μόνος του και μόνο που μπαίνεις στην ιδέα να το σκεφτείς σε πιάνει ένα ρίγος.

      Χαχαχαχα...Άλλο το ΣΠΝ έχει το θάνατο φιλαράκι! Χαχαχαχαχαχα "βρώμικο" με τον Θάνατο...χαχαχαχαχαχαχαχα

      Διαγραφή
    13. Ναι ρε συ, κι εγώ νομίζω είναι σχεδόν αδύνατον να αγγίξει άλλη ιστορία το μεγαλείο αυτού του κεφαλαίου ❤
      Άσε που κατά 50% λατρέψαμε αυτή τη σκηνή λόγω του ανεπανάληπτου σοκ για τον παρεξηγημένο χαρακτήρα..δύσκολα να γίνει ξανά τέτοια ανατροπή!

      Εν τω μεταξύ πήγαν κι έβαλαν την Ελένα Μπόναμ Κάρτερ(που τη λατρεύω ως ηθοποιό!) να παίξει την Μπέλλατριξ κι είχα από την μια την πολυαγαπημένη ηθοποιό από την άλλη τη μισητή ηρωίδα! Λες και μου το έκαναν επίτηδες χαχαχαχαχα

      Ναι ρε συ! Ήταν σατανικό να σκοτώσει τον έναν από τα δίδυμα! Τόσα χρόνια μετά κι ακόμη δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω!!

      Μα είναι κουλ τύπος ο Θάνατος :Ρ
      Φιλαράκι μας καλό
      Στην Ελλάδα(και δη στην Κομο!) πρέπει να τον βγάλουμε για "βρώμικο", θα καλοπεράσει

      Διαγραφή
    14. Ισχύει! Από τις μεγαλύτερες ανατροπές αν όχι η μεγαλύτερη!

      Χαχαχα..Ρεεε σε νιώθω! Και εγώ τα ίδια έλεγα. Ήθελα να τη μισήσω αλλά ήταν η Ελένα και δεν ξέρω...ήμουν διχασμένη :P

      Αστο.Νομίζω θα μου μείνει τραύμα αυτό με τα δίδυμα...

      Χαχαχαχαχαχαχαχα...Η καλύτερη του!

      Διαγραφή
    15. Ναι ρε συυυ...μιλάμε Ο διχασμός! Στο βιβλίο τη μισούσα αφάνταστα αλλά στις ταινίες βλέποντας την Ελένα δε μου πήγαινε η καρδιά να τη βρίσω.. :ΡΡ

      Παιδικά τραύματα σου λέω(καλά, εντάξει, όχι και τόσο παιδικά..Λύκειο πήγαινα όταν βγήκε το 7ο)!

      Ναι ρε συ! Χαλλλαρά..χαχαχαχαχαχαχαχα :Ρ

      Διαγραφή
    16. Ναι και εγώ στις ταινίες δεν μπορούσα να τη βρίσω. Μόνο όταν το είδα πρώτη φορά σε ταινία το 5. Που μου ξέφυγε κλάμα με μια τεράστια δόση θυμού...

      Χαχαχαχα..Παιδικά εννοώ επειδή μεγαλώσαμε με αυτά :P

      Xαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

      Διαγραφή
    17. Άσε ρε συ! Τι μίσος έτρεφα απέναντι της από τότε που σκότωσε τον Σίριο! Ήθελα να εξασκηθώ στην "αβάντα κεντάβρα" πάνω της! :Ρ
      Και λόγω της Ελένα κωλυόμουν να το εκφράσω πλήρως στις ταινίες! Λες και τη διάλεξαν επίτηδες, για να μην βρίζουν και την ηθοποιό οι φανς(βλέπε Άμπριτζ) :Ρ

      Κι εγώ έτσι το εννοώ, αφού δεθήκαμε μαζί τους από παιδιά και μεγαλώσαμε αγκαλιά με αυτά τα βιβλία...απλά κάνω πλάκα για την ηλικία που είχα στο 7ο :Ρ

      Διαγραφή
    18. Χαχαχαχα..Καλά ήμασταν μεγάλα παιδιά...Αλλά τα ζήσαμε αυτά τα βιβλία <3 Πωωωω <3

      Καλά η Άμπριτζ...Τόσο μα τόσο μισητή!!!!!

      Διαγραφή
    19. Την Άμπριτζ ρε συ τη μισώ πιο πολύ κι απ' τον Βόλντεμορτ! :Ρ
      Δεν ξέρω, ίσως αυτό το στυλάκι έχει κάτι που σου τη δίνει πιο πολύ κι από τον ολότελα σατανικό χαρακτήρα, όπως ο Μέτατρον.
      (εντάξει, ο Μέτατρον είναι η Άμπριτζ του ΣΠΝ!)

      Διαγραφή
    20. Nαιιι! Νομίζω πως όλο το φάντομ του HP την μισεί περισσότερο από τον Βόλντεμορτ! Την μισούυυμεεε!!!
      Αχααα! Θα συμφωνήσωω σε αυτόο!!!Χαχαχαχαχαχαχαχα

      Διαγραφή
    21. Ναι ρε συυυυ τη μισούμε τη σκύλα! :Ρ

      Μα το να σε μισεί σύσσωμο το φαντομ του ΣΠΝ -που λατρεύει το Λούσι- λέει πολλά για τον Μέτατρον!!!

      Διαγραφή
    22. Χαχαχαχαχα Έλα μου ντε. Πες το ψέμματα! Λατρεύουμε Λούσι! Ούτε καν να τους συγκρίνουμε δεν αξίζει :P

      Διαγραφή
    23. Κάτι τέτοια λέμε ότι ο Λούσι δεν αξίζει να τον συγκρίνουμε με τον Μέτατρον και μας ακούνε οι νορμάλ άνθρωποι και φρικάρουν! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

      http://weheartit.com/entry/107242441/search?context_type=search&context_user=rebelliousblood&query=moriarty+ordinary

      Αλλά ναι, ο Λούσι είναι λατρεία!
      Αν μου έλεγαν πριν χρόνια ότι θα βρεθώ να φανγκερλίζω για τον Λούσιφερ, θα έλεγα τρελοί είναι! :Ρ

      Διαγραφή
    24. Χαχαχαχαχααχαχααχαχα <3

      ΛούσιΛούσιΛούσι! Χαχαχαχαχαχαχα

      Διαγραφή
    25. Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα Πρέπει να βρούμε όνομα για τους μινιονς του Λούσι :Ρ

      Διαγραφή
    26. Πρέπει να το σκεφτούμε καλά χαχαχαχα!

      Διαγραφή
    27. Πρέπει να είναι κάτι που να αντανακλά την εκτυφλωτική του προσωπικότητα χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

      Διαγραφή