People...change.
And one day you find yourself stuck somewhere in the middle, between
who you've been and what you've become, struggling to settle your
carefree past with your painful present. Just fighting with yourself,
really. Painfully, continuously, hopelessly. You hate those demons in
your head, but mostly you loathe yourself, for it is you the only
monster in the room.
And
there you are now, wondering how in hell did we get to this point, to
the point of no return. Deep down you already know the answer. What
always happens...life. And all we can do is keep breathing..
Ανατρίχιασαα!! Αχχ πόσο μου είχαν λείψει τέτοιες αναρτήσεις που τις νιώθω μέχρι και στην τελευταία λέξη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ κι εμένα μου έλειψαν οι δικές σου αναρτήσεις, οι στιγμές που ριγώ ολόκληρη από τα συναισθήματα που με κατακλύζουν όταν διαβάζω κάτι με το οποίο ταυτίζομαι τόσο πολύ...
ΔιαγραφήΑχ Λιζάκι <3 Μου έλειψες τόσο πολύυυ !!!
ΔιαγραφήΚι εμένα <3
Διαγραφή<3
Διαγραφή