Καληmerhaba!!!

Ξεκίνησα να κάνω μια πρωινή ανάρτηση, αλλά με την κουβέντα με πήρε το απόγευμα..!!! Δεν πειράζει, όμως, θα την αναρτήσω έτσι -λίγο καθυστερημένα. Δεν είναι λίγοι, άλλωστε, οι φοιτητές που μόλις ξύπνησαν. Έτσι κι αλλιώς κάπου στον πλανήτη αυτήν την ώρα είναι πρωί!

Πολλές γλυκιές καλημέρες λοιπόν! Σήμερα -λίγο που πήγε η θεία μου ταξίδι στην Πόλη, λίγο που μου έλειψε και η Κομοτηνή- είμαι σε mood Κωνσταντινούπολης. Κι αν το πρωινό μου -γαλλικός καφές και φρεσκοψημένα σφολιατάκια με τυρί- δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την εγγύς ανατολή, εγώ όλως παραδόξως με το μυαλό μου ταξίδεψα εκεί. 

Ίσως και να 'φταίγανε οι φωτογραφίες που είδα, ίσως η πρωινή υγρασία να μου θύμισε πράγματα.. Για την ακρίβεια την Κομοτηνή. Ποτέ δεν το περίμενα όταν πρωτοπήγα ότι στο μυαλό μου θα συνέδεα την Κομοτηνή με την Πόλη(αισθητικά άλλωστε δεν έχουν καμία απολύτως σχέση), όμως οι βόλτες στους μαχαλάδες και τα μαγαζάκια των τουρκόφωνων καθώς κι αυτές οι μυρωδιές στον αέρα -αυτή η ιδιότροπη ατμόσφαιρα που δεν προσέχεις με την πρώτη- σε ταξιδεύουν πάντα στην ανατολή. Κι είναι κάποιες στιγμές λες και βρέθηκες σ' ένα μικρό χωριό-κοινότητα της Α. Θράκης νιώθεις σαν να ταξιδεύεις στο χωροχρόνο(αυτά φυσικά συμβαίνουν κάπου κοντά στο 4ο έτος που έχεις μάθει την πόλη κι έχεις περπατήσει κι εκείνα τα στενά που δεν πηγαίνει πολύς κόσμος). Κι είναι επίσης και τα φαγητά. Ειδικά το αγαπημένο εστιατόριο με την τουρκική κουζίνα, που νιώθεις λες και βρίσκεσαι στην Κωνσταντινούπολη και τρως. Και φυσικά η υγρασία. Εκείνη η ομίχλη -κάθε μέρα σχεδόν- που σε κάνει να φαντάζεσαι πως βρέθηκες στο Βόσπορο και σαν εκείνη τη σκηνή από την Πολίτικη Κουζίνα κρατάς μια κόκκινη ομπρέλα που την παίρνει ο άνεμος... Ίσως και να είναι το συναίσθημα που κάνει την Κομοτηνή να φαίνεται έτσι στα μάτια μου.. Ποιος ξέρει;

Δε θα επεκταθώ πολύ, αλλά αφού κοντεύει η ώρα για το απογευματινό καφεδάκι κάνω μια πρόταση. Βρείτε την αγαπημένη σας γωνία στο σπίτι(στο παράθυρο, στο κρεβάτι, στο τζάκι, στην κουζίνα δεν έχει σημασία) και μιας και το ήθελε έτσι η ημέρα απολαύστε ένα ελληνικό/τούρκικο καφεδάκι(μην τυχόν δω εθνικιστικά σχόλια, τον ίδιο καφέ πίνουμε -μη σας πω κιόλας ότι το καλύτερο καφεκοπτείο στην Κομοτηνή το έχει ο Μουσταφά) ή όποιον άλλο καφέ σας κάνει κέφι, χουχουλιάστε, ακούστε σιγανή μουσική, χαλαρώστε και ταξιδέψτε με το μυαλό σας όπου σας κάνει κέφι..

Και για του λόγου το αληθές σήμερα εγώ σας στέλνω μια βόλτα εκεί: 

Οι καλύτερες πόλεις του κόσμου για τους λάτρεις του καφέ