Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος
Lisa
This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman
Τέλειωσαν και οι φετινές πασχαλινές διακοπές.. Η παράταση τέλειωσε, αύριο επιστρέφω και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του από εδώ και πέρα.. Δεν ξέρω γιατί, αλλά δε θέλω να φύγω.. Όχι, δε με κρατάει κάτι εδώ.. Απλά δεν ξέρω.. Ίσως φταίει η εξεταστική που κοντεύει κι εγώ νιώθω ότι θα πατώσω.. Αχχχχ πραγματικά δεν ξέρω.. Φέτος ήταν μια δύσκολη χρονιά.. Απ' τη μια θέλω να τελειώσει κι απ' την άλλη φοβάμαι τι θα ακολουθήσει... Τέλος πάντων.. Ας χαλαρώσουμε.. Έχω και ταξίδι αύριο.. Ποιος κουβαλάει πάλι τη βαλίτσα??? Ασήκωτη είναι.. Το καλό είναι ότι αύριο θα δω επιτέλους τα κορίτσια μου, την παρέα μου.. Έχω να τις δω 3 βδομάδες(σχεδόν 3μιση).. Και αύριο είναι Τρίτη και ξέρετε τι σημαίνει αυτό.. Μα φυσικά αύριο είναι το καθιερωμένο εβδομαδιαίο μας πιτζάμα πάρτυ!!! Τώρα θα μου πείτε για ποιο λόγο το έχουμε καθιερώσει όταν είμαστε μαζί 24 ώρες το 24ωρο.. Ούτε εμείς ξέρουμε, αλλά σημασία έχει ότι θα βρεθούμε και θα περάσουμε τέλεια!!! Εγώ σας αφήνω, πέφτω για ύπνο σιγά-σιγά(αφού τελειώσω το ποτό μου βέβαια!).. Άντε καληνύχτα και όνειρα γλυκά!!!
Σε είδα και αυτό το Πάσχα.. Νόμιζα ότι δε θα σ' έβλεπα γιατί δεν έβγαινα πολύ, κι όμως σε είδα.. Έχουν περάσει δύο βδομάδες, όμως τώρα το συνειδητοποίησα.. Ήταν πρωί -9μιση η ώρα- στο πιο άκυρο σημείο που θα μπορούσα να σε δω.. Εγώ πήγαινα στο γραφείο, εσύ πρέπει να πήγαινες στη δουλειά των γονιών σου.. Πέρασα από εκεί λίγο πριν και δεν σε είδα.. Είπα εντάξει, δεν θα σε δω.. Και μόλις πήρα μια ανάσα έπεσα πάνω σου.. Με χαιρέτησες με περίεργο κέφι πρωί-πρωί σε χαιρέτησα κι εγώ -που βρήκα τόσο κέφι πρωινιάτικα? Ήταν για μια στιγμή, καλά-καλά δεν πρόλαβα να σε δω.. Γιατί τότε θυμάμαι τι φορούσες? Δεν πρέπει να κολλήσω πάλι.. Το ξέρω.. Γιατί κάθε φορά που σε βλέπω νιώθω ακόμη κολλημένη? Γιατί όταν κάνω καιρό να σε δω είναι σαν να μη σε γνώρισα ποτέ? Και γιατί κάθε φορά που σε βλέπω έχω το μαύρο μου το χάλι? Γιατί με πετυχαίνεις πάντα με νεύρα ή νυσταγμένη? Λες και τα φέρνει έτσι η τύχη επίτηδες.. Αχχχ Λίζα μην κολλάς πάλι.. Είσαι το μεγαλύτερό μου κόλλημα, γιατί άραγε? Δεν μου αρέσεις καν! Το γούστο μου είναι διαφορετικό.. Σε σβήνω με τη λογική, σε ξαναγράφει η καρδιά.. Θυμάμαι... Όχι Λίζα μη θυμάσαι.. Το κρασί τελειώνει πάνω που άρχισα να θυμάμαι... Γιατί σήμερα? Τόσες ημέρες γιατί δε σε θυμήθηκα? Μην κολλάς Λίζα δεν έχεις μέλλον μαζί του.. Μην κολλάς, έχεις καταφέρει να μην το καταλάβει κανένας τόσα χρόνια.. Γιατί ενώ έχω προχωρήσει σε βρίσκω μπροστά μου? Γιατί όταν σε βρίσκω μπροστά μου νιώθω ότι πηγαίνω Λύκειο ξανά? Άκουσα τις προάλλες το τραγούδι που σε θυμίζει.. Τι το θελα και το 'γραψα? Στο media player άρχισε ένα τραγούδι που άκουγα τότε... Γιατί νιώθω Λυκειόπαιδο σήμερα? Περίεργη νύχτα.. Γιατί σε σκέφτομαι τώρα? Πώς μου ήρθε.. Σε θυμάμαι που να πάρει! Γιατί??? Πες μου γιατί? Θα σε ξεχάσω πάλι.. Στο ορκίζομαι... Κάποια στιγμή θα σε ξεχάσω.. Γιατί δε μου κάνει το κλικ κανένας άλλος? Ίσως γιατί τώρα τελευταία δε με πλησιάζει κάποιος αξιόλογος.. Σε είχα ξεχάσει για αρκετό καιρό, τώρα γιατί σε θυμάμαι πάλι??? Ας έρθει ένας έρωτας... Θα σε ξεχάσω πάλι.. Πλέον δεν είμαι ερωτευμένη, είσαι μόνο ένα απωθημένο.. Δε σ' αγαπώ, νοιάζομαι όμως για σένα... Πάρα πολύ... Τότε διάλεξες αυτήν, τώρα σίγουρα θα υπάρχει μια άλλη.. Το ξέρω.. Αν ήταν να γίνει κάτι μεταξύ μας, θα έκανες την κίνηση τότε.. Τότε που με κοιτούσες -γιατί το έκανες? Γιατί έμεινες μόνο στα βλέμματα? Για να κολλήσω? Τα κατάφερες! Εγώ κόλλησα, εσύ τα έφτιαξες με αυτήν... Αυτή σε πρόδωσε 1.5 χρόνο μετά.. Το έμαθα, αλλά πλέον ήταν αργά.. Τώρα και να έρθεις όχι θα σου πω.. Είμαι σίγουρη όμως? Όχι, λέω ψέμματα.. Θα σου πω όχι για σχέση, θα ενδώσω, όμως, αν είναι να "παίξουμε"... Μετά απ' ότι έγινε, δε μπορώ πλέον να σε δω σοβαρά.. Είσαι μόνο ένα απωθημένο.. Και απωθημένο θα μείνεις.... Τέλος..
Είναι κάτι Κυριακές, τεμπέλικες, που δε θέλεις να σηκωθείς απ' το κρεβάτι.. Ξέρετε τι κάνω εγώ??? Παίρνω το laptop μου, βάζω μια ταινία, τρώω μαλακίες και πίνω ένα ποτάκι... Σήμερα, λοιπόν, αποφάσισα να χαρίσω στον εαυτό μου την πολυτέλεια που του αξίζει και να τον κακομάθω λίγο.. Έτσι αντί να βάλλω απλώς ένα ποτό, αποφάσισα ν' αυτοσχεδιάσω συνδυάζοντας ό,τι είχα στο σπίτι κι έκανα ένα πρόχειρο κοκτέιλ.. Σίγουρα όλοι θα έχετε ακουστά το spitzer... Αυτό το γρήγορο κοκτέιλ σκέφτηκα όταν είδα το ροζέ κρασί που είχαμε.. Είναι τόσο απλό και τόσο "σπέσιαλ" ταυτόχρονα που είναι ό,τι πρέπει για την "Τεμπέλικη Κυριακή" μου.. Τα βήματα? Πανεύκολα!
1)πήρα ένα κάλυκα σαμπάνιας(είπαμε να κακομάθουμε τον εαυτό μας)
2)έβαλα μέσα ένα κερασάκι μαρασκίνο
3)έβαλα ροζέ κρασί μέχρι τη μέση
4)γέμισα το υπόλοιπο με τόνικ(δεν είχα σόδα)
Εκ του μηδενός, λοιπόν, έφτιαξα ένα υπέροχο κοκτέιλ.. Γιατί όχι κι εσείς???
Θυμάστε το γλυκό που έκανα τη Δευτέρα του Πάσχα(τούρτα σοκολάτα με γιαούρτι)..??? Που σας είπα ότι το έκανα με γιαούρτι φράουλα και σοκολάτα... Ε σήμερα το έκανα με γιαούρτι μπισκότο και τρίμμα lacta(πήρα μια μεγάλη για να τη χρησιμοποιήσω και για ρόφημα ζεστής σοκολάτας)... Φυσικά κράτησα την υπέροχη βάση με μπισκότο oreo και τα κομμάτια μπισκότου μέσα στο γιαούρτι... Δεν το έφαγα ακόμη -γιατί πρέπει να παγώσει- αλλά δοκίμασα τα υπολείμματα της κρέμας-γιαούρτι στο μπολ και είναι ΤΕΛΕΙΑ!!! Ακόμη καλύτερη κι απ' τη σοκολάτα-φράουλα(η φράουλα ξινίζει λίγο).. Δοκιμάστε το!!! Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα...
Και για όσους θέλουν να πειραματιστούν με κάτι παρόμοιο:
Είναι τόσο άνετα αυτά τα τζιν. Είτε είναι μιλιτέρ είτε κανονικό blue jean τα λατρεύουμε και τα φοράμε ακόμα κι αν τα αγόρια δεν δείχνουν να συμφωνούν μαζί μας. Σε αυτό που δεν θα έχουν σίγουρα αντίρηση είναι ο συνδιασμός τους με ψηλοτάκουνες χρωματιστές γόβες που είναι το πιο χοτ στοιχείο της σεζόν. Κόκκινες, φούξια, λαχανί, κίτρινες δείχνουν σαν καραμελάκια και κάνουν σέξυ ακόμα και το πιό μη κολακευτικό τζιν. To αγαπημένο μας t-shirt κι ένα σακκάκι συμπληρώνουν την εμφάνιση μας και μας επιτρέπουν να κυκλοφορούμε έτσι από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Θέλουν υπομονή, είναι όμως τόσο εντυπωσιακά. Αυτά τα φακελάκια τσαγιού είναι στην πραγματικότητα μπισκότα με φυστικοβούτυρο. Δεν είναι δύσκολο να φτιαχτούν, θέλει όμως μεράκι για να κάνεις τον κόπο για αυτά τα μικρά μπισκοτάκια που θα φαγωθούν αμέσως. Αν έχετε το μεράκι και χρόνο πάμε να σας δείξω πως γίνονται.
Χρειαζόμαστε:
1 ¾ φλιτζάνι αλεύρι
1/8 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ
½ κουταλάκι του γλυκού αλάτι
12 κουταλιές της σούπας βούτυρο
7 ½ κουταλιές της σούπας φυστικοβούτυρο
5 κουταλιές ζάχαρη κρυσταλλική
6 κουταλιές ζάχαρη καφέ
¾ κουταλάκι του γλυκού βανίλια
1 μεγάλο αυγό
Xρειαζόμαστε ακόμα
μια σοκολάτα
χαρτί με σχέδια
ψαλίδι
κόλλα
κορδόνι
Χτυπήστε το βούτυρο, το φυστικοβούτυρο, τις ζάχαρες, τη βανίλια και με ένα ηλεκτρικό μίξερ μέχρι να γίνουν μια λεία μάζα. Προσθέτουμε το αυγό και ανακατεύουμε. Τώρα προσθέτουμε σιγά-σιγά στο μίγμα το αλεύρι. Ανακατεύουμε σε χαμηλή ταχύτητα μέχρι να γίνουν όλα ένα.
Το βάζουμε στο ψυγείο τουλάχιστον 1-2 ώρες. Όταν έρθει η ώρα να τα φτιάξουμε βγάζουμε τη ζύμη μας και την απλώνουμε με τον πλάστη σε έναν αλευρωμένο πάγκο σαν ένα χοντρό φύλλο.
Mε ένα μαχαίρι κόβουμε τη ζύμη μας σε τετραγωνάκια όμοια με αυτά που είναι τα φακελάκια του τσαγιού.
Kαι τώρα κάνουμε μια μικρή τρυπούλα στο κέντρο για να περάσουμε μετά το κορδόνι.
Τα ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά ή μέχρι να ροδίσουν.
Όταν τα βγάλουμε τα αφήνουμε λίγο να κρυώσουν. Λιώνουμε τη σοκολάτα και βουτάμε μέσα την άκρη τους. Για να κρυώσει η σοκολάτα πιο γρήγορα μπορούμε να τα βάλουμε στο ψυγείο. Κατόπιν δένουμε και τα κορδονάκια μας κι είναι έτοιμα και κουκλίστικα..
Η κρίση πανικού είναι μια αιφνίδια περίοδος έντονου άγχους, ψυχολογικής διέγερσης, φόβου, στομαχικών διαταραχών και αδιαθεσίας που σχετίζεται με μια ποικιλία σωματικών και νοητικών συμπτωμάτων. Υπολογίζεται ότι μέχρι 4% του πληθυσμού υποφέρει από σοβαρές και συχνές κρίσεις πανικού ενώ στις γυναίκες η πάθηση είναι δύο έως τρεις φορές συχνότερη σε σύγκριση με τους άνδρες. Η εμφάνιση των επεισοδίων τυπικά είναι απότομη, ενώ μπορεί να μην υπάρχει κάποια συγκεκριμένη αιτία, ωστόσο υπάρχουν και οι κρίσεις πανικού που εμφανίζονται πάντοτε κάτω από συγκεκριμένες καταστάσεις (π.χ. όταν κάποιος είναι σε κάποιο μέρος με πολύ κόσμο-αγοραφοβία) ενώ πολλές φορές ο φόβος ότι θα επέλθει μια κρίση πανικού, είναι ικανός από μόνος του να προκαλέσει τα συμπτώματα της κρίσης.
Οι κρίσεις πανικού επηρεάζουν τον κάθε άνθρωπο διαφορετικά. Άτομα που έχουν βιώσει στο παρελθόν κάποια κρίση πανικού μπορούν μερικές φορές να "αντέξουν" την κρίση χωρίς να παρουσιάσουν εξωτερικά συμπτώματα, ενώ σε αντίθεση άτομα που βιώνουν την κρίση για πρώτη φορά μπορεί να πιστέψουν πως παθαίνουν έμφραγμα ή νευρικό κλονισμό.
Τα συνηθέστερα συμπτώματα της κρίσης πανικού είναι έντονος φόβος, άγχος, πανικός, αίσθημα επέλευσης τρέλας, αίσθημα απώλειας ελέγχου και επερχόμενου θανάτου. Ωστόσο υπάρχουν ακόμα μερικά συμπτώματα που μπορεί να βιώσει κάποιος: ΤρέμουλοΑυξημένη εφίδρωσηΠόνος στο στήθος ΤαχυκαρδίαΔύσπνοιαΑίσθημα ασφυξίας
Αίσθημα πνιγμού ΝαυτίαΚράμπες ΖάληΜουδιάσματα ή μυρμηγκιάσματα στα χέρια
Ρίγος ή εξάψεις
Αίσθημα αδυναμίας και τάση λιποθυμίας
Θα μου πείτε τώρα που μου ήρθε... Πριν 2-3 μέρες έπαθα μια μετά από πολύ καιρό.. Ας αρχίσω όμως από την αρχή..
Στα 13 έχασα τη γιαγιά μου(όπως έχω γράψει σε προηγούμενες αναρτήσεις μου) σε τροχαίο.. Ήταν μόλις 57 ετών και κανένας δεν το περίμενε... Πόσο μάλλον εγώ που είχα μόλις μπει στην εφηβεία, είχα κάποια οικογενειακά και η γιαγιά μου ήταν το μεγαλύτερο στήριγμα καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μου.. Τότε, λοιπόν, επί 2 χρόνια είχα πέσει σε κατάθλιψη.. Μη φανταστείτε κάτι ακραίο όπως φάρμακα και απόπειρες, απλά κατά κάποιο τρόπο επί 2 χρόνια ένιωθα ότι δε ζούσα, απλά υπήρχα.. Εκείνο το διάστημα πάθαινα συχνά -ήπιες- κρίσεις πανικού.. Τα συμπτώματα που είχα εγώ δεν ήταν τα "χτυπητά" αλλά ο καθένας έχει διαφορετικά.. Εγώ ένιωθα ότι δεν ήμουν εκεί(άκουγα τους ήχους από μακριά) ενώ τα έβλεπα όλα γύρω μου σε slow motion. Δε διαρκούσε πολύ, ούτε ένιωθα αυτό που λέμε συνήθως "πανικό" αλλά με λίγη έρευνα το κατάλαβα.. Για να μην τα πολυλογώ, ξεπέρασα την κατάθλιψη και κρίσης πανικού πλέον παθαίνω σε περιόδους έντονου άγχους, τα συμπτώματα πλέον είναι διαφορετικά... Δεν ξέρω πώς γίνεται, ίσως φταίει η διαφορετική αφορμή ίσως φταίει ότι είμαι 7 χρόνια μεγαλύτερη πλέον... Τι να σας πω... Το θέμα είναι ότι από τότε έχω πάθει όλο κι όλο 3-4 κρίσεις πανικού -μέσα σε 5 χρόνια.. Πριν λίγες μέρες υπήρξε ένα θέμα με μια φίλη μου(δεν έχει σημασία τι) και αγχώθηκα τόσο πολύ που οδήγησε σε μια αρκετά δυνατή κρίση.. Δεν ήταν βέβαια μόνο το πρόβλημα που αντιμετωπίζαμε, αλλά και το γενικότερο άγχος που έχω αυτή την περίοδο, το θέμα όμως είναι ότι την έπαθα..
Στην αρχή ένιωθα άγχος και μετά πέρασα στη δύσπνοια.. Ένιωθα σαν εκείνες τις μέρες που έχει κουφόβραση και δεν μπορείς ούτε να σταθείς στο λιμάνι... Έπρεπε να συγκεντρωθώ -χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα- στην αναπνοή μου για να αναπνεύσω σωστά.. Μαζί με αυτό άρχισε μια ελαφριά ζάλη και τα μάτια μου έκλειναν(σαν υπνηλία) επειδή δεν έπαιρνα αρκετό οξυγόνο... Τότε ήταν που ένιωθα κάπως σαν να παθαίνω ασφυξία, αλλά συγκεντρώθηκα και πάλι στην αναπνοή μου.. Προσπάθησα να σκεφτώ ότι κόντευα στο γραφείο και θα ξεχνιόμουν εκεί λίγο(ναι, η όλη κρίση συνέβη ενώ περπατούσα από την καφετέρια στο γραφείο-σε μια απόσταση 100 μέτρων το πολύ!).. Ε, τότε ήταν που άρχισαν οι εξάψεις! Έφτασα μετά από λίγο στο γραφείο όπου έβγαλα κατευθείαν το μπουφάν και τη ζακέτα κι έμεινα με το κοντομάνικο(λίγο ήθελα να το βγάλω κι αυτό!) και άρχισα να κάνω αέρα και να πίνω παγωμένο νερό μπας και συνέλθω! Σε μια κοπέλα εκεί έλεγα "λες να περνάω κλιμακτήριο και να μην το ξέρω".. Δεν ήθελα να τους ανησυχήσω οπότε έμεινα σε αυτά και μετά από κανένα μισάωρο είχα συνέλθει εντελώς... Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η αποτελεσματικότερη μέθοδος αντιμετώπισης μιας κρίσης πανικού(ή μιας υστερίας) είναι -πέραν της φαρμακευτική οδού- το να πάρεις μια σακούλα και να ανασάνεις μέσα σ' αυτή.. Επειδή ήμουν στο γραφείο ήθελα να το αποφύγω, αλλά τις άλλες φορές που έπαθα στο σπίτι και το δοκίμασα μου πέρασε σχεδόν αμέσως... Δεν ξέρω αν είναι το διοξείδιο που εισπνέεις ή αν απλώς φταίει το ότι επικεντρώνεσαι στην αναπνοή σου, αλλά μιλάμε για σίγουρο αποτέλεσμα.. Αυτά λοιπόν.. Να προσέχετε!!!
Κι ένα τραγουδάκι να σας ανεβάσω λίγο μετά από αυτή την ανάρτηση...χε χε
Επειδή μετά μας έπιασε μια λιγούρα -για κάτι γλυκό- και είπαμε να δοκιμάσουμε μια πολύ εύκολη, ελαφριά και πολύ λαχταριστή λιχουδιά που βρήκα στο www.marymary.gr.
Είναι από τις πιο εύκολες κι ελαφριές που έχουμε κάνει. Η κρέμα δεν θέλει βράσιμο, δεν θέλει τίποτα. Μόνο να ανακατέψεις τα τριμμένα μπισκότα με το γιαούρτι. Ότι πρέπει μετά τη μεσημεριανή κραιπάλη..
1. Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 220 βαθμούς.
2. Στο μπλεντερ μας τρίβουμε το ένα πακέτο από τα μπισκότα Oreo μέχρι να γίνουν τρίματα. Ρίχνουμε μέσα τους το λιωμένο βούτυρο και τα νακατεύουμε μέχρι να βραχούν όλα από το βούτυρο. Μετά τη ζύμη μας αυτή τη στρώνουμε στον πάτο της φόρμας μας (καλύτερα αυτής με το τσέρκι) με τα χέρια μας.
3. Το ψήνουμε στους 200 για 12-15 λεπτά και μετά το βγάζουμε και το αφήνουμε να κρυώσει τελείως.
4. Τα γιαούρτια μας (τα έχουμε βάλει στην κατάψυξη) τα βγάζουμε και τα αφήνουμε σε θερμοκρασία δωματίου για κανα δεκάλεπτο να μαλακώσουν. Κατόπιν τα αδειάζουμε σε ένα μεγάλο μπωλ.
5. Προσθέτουμε και τα μπισκότα από το δευτερο πακέτο, αφού πρώτα τα έχουμε τρίψει κι αυτά, όχι όμως τελείως σκόνη. Είναι ωραίο να βρίσκουμε μερικά κομμάτια.
6. Με ένα κουτάλι απαλά ανακατεύουμε τα τριμμένα μπισκότα με το γιαούρτι.
7. Ρίχνουμε και την τριμένη σοκολάτα.
8. Ανακατεύουμε πάλι με το κουτάλι και το μείγμα μας αυτό το στρώνουμε στη φόρμα με το τσέρκι όπου έχουμε την μπισκοταίνια βάση. Κάνουμε την επιφάνεια όσο γίνεται πιό ομαλή κι αν θέλουμε βυθίζουμε μέχρι τη μέση μερικά μπισκότα.
9. Το γλυκό μας είναι έτοιμο. Το καλύπτουμε με μία μεμβράνη και χρειάζεται να το αφήσουμε στο ψυγείο για μια νύχτα.
Μετά είναι έτοιμο και πεντανόστιμο...
*Εγώ σήμερα χρησιμοποίησα φράουλα και σοκολάτα(γιατί αυτά βρήκα), αλλά πιστεύω ότι θα είναι υπέροχο με γιαούρτι με γεύση μπισκότο!!!! Επίσης έτριψα lila pause μιας και συνδυάζει φράουλα και σοκολάτα ;)
Τα μπισκότα φυσικά ΔΕΝ τα άλλαξα, αφού λατρεύω τα μπισκότα OREO..
Όλοι ξέρουμε τη δολοφονική "Νύφη" του Κουεντίν Ταραντίνο στο Kill Bill.. Όταν ο Bill εμφανίζεται στην πρόβα του γάμου και τα κάνει όλα λαμπόγυαλο και καθαρίζει όλο το ντουνιά, ρίχνει στην -έγκυο- νύφη την τελειωτική βολή στο κεφάλι ενώ αυτή του αποκαλύπτει ότι το παιδί είναι δικό του.. Η σφαίρα, ωστόσο, του Bill αντί να τη σκοτώσει, τη ρίχνει σε κώμα 4 χρόνια.. Όταν η "Νύφη" ξυπνά ξεκινά να πάρει την εκδίκησή της(για το νεκρό παιδί της) από την "Ομάδα φονικών ερπετών" και τον άντρα που αγάπησε κάποτε.. Περισσότερα δε λέω, για να μην προδώσω το στόρι σε κάποιον που δεν την έχει δει(πολύ ωραία ταινία πάντως, αξίζει να τη δει κανείς!)...
Ποια είναι, λοιπόν, τα ψυχολογικά κίνητρα που οδηγούν τις γυναίκες να γίνουν δολοφόνοι; Οι άνδρες οδηγούνται σε δολοφονίες από θυμό και παρόρμηση. Αλλά οι γυναίκες έχουν συχνά πιο σύνθετους λόγους για να σκοτώσουν.. Πολλά ντοκιμαντέρ έχουν γίνει επί του θέματος, κάποια από αυτά με αναπαραστάσεις από ηθοποιούς.. Οι περισσότερες ήταν ανασφαλή πλάσματα(με δύσκολη παιδική ηλικία) που συνήθως έκαναν τα πάντα για ένα έρωτα.. Για παράδειγμα μία ομοφυλόφιλη σκότωνε και λήστευε άντρες για να δίνει τα χρήματα στην κοπέλα της για να μην την αφήσει.. Τι γίνεται όμως όταν οι γυναίκες γίνονται αδίστακτοι δολοφόνοι? Όταν σκοτώνουν για να σκοτώσουν? Όταν διαπράττουν ειδεχθή εγκλήματα για τη σαδιστική απόλαυση που τους προσφέρουν? Εκεί ξεχωρίζουμε τις θανάσιμες γυναίκες(και σχιζοφρενείς οι περισσότερες) από τις συναισθηματικά εξαρτώμενες ή κατεστραμμένες...
Μπορεί οι άντρες να κατέχουν τα πρωτεία στην ιστορία των στυγερών εγκλημάτων, δεν είναι λίγες όμως και οι γυναίκες που έπραξαν ανάλογα εγκλήματα. Μπορεί να μην προκάλεσαν τόσο θόρυβο, αλλά έμειναν στην ιστορία για τις αδίστακτες δολοφονίες τους και τα αμέτρητα θύματά τους.
Vera Renczi
Η Vera Renczi καταγόταν από τη Ρουμανία και είναι η πιο γνωστή serial killer της χώρας της. Χρησιμοποιούσε δηλητήριο για να σκοτώνει τα θύματα της, τα οποία ανέρχονται σε 35 άνδρες, συμπεριλαμβανομένου των συζύγων της, εραστών της αλλά και του ενός γιού της. Η αστυνομία την ανακάλυψε όταν ερευνούσε την εξαφάνιση ενός εραστή της. Στο υπόγειο κελάρι της βρήκαν 32 πτώματα. Ομολόγησε ότι τους σκότωνε όταν υποψιαζόταν ότι την απατούσαν ή όταν έχαναν το ενδιαφέρον τους για εκείνη. Επίσης ομολόγησε το φόνο άλλων δύο αντρών, καθώς και του γιού της.
Beverly Allit
Η Beverly Allit ήταν μια νοσοκόμα που έπασχε από το γνωστό σύνδρομο της Μασαχουσέτης. Ένιωθε την ανάγκη να σκοτώνει ή να τραυματίζει για να τραβήξει την προσοχή των άλλων. Καταδικάστηκε 13 φορές ισόβια το 1993 για την δολοφονία τεσσάρων παιδιών και για την επίθεσή της σε άλλα εννέα. Η Beverly κρατείτε σε φυλακή υψίστης ασφαλείας για άτομα με ψυχιατρικά προβλήματα. Είναι απίθανο να βγει, αλλά αν συμβεί ποτέ, οι οικογένειες των θυμάτων έχουν ορκιστεί να την σκοτώσουν.
Οι άγγελοι του θανάτου
Πρόκειται για τις Maria Gruber, Irene Leidolf, Stephanija Meyer, και Waltraud Wagner.
Οι τέσσερις αυστριακές ήταν νοσοκόμες στη Βιέννη και έσπερναν τον θάνατο στο νοσοκομείο Lainz General. Η Wagner ήταν η πρώτη που σκότωσε ασθενή με υπερβολική δόση μορφίνης. Τότε ανακάλυψε ότι απολάμβανε να «παίζει το Θεό» και στρατολόγησε και τις υπόλοιπες τρεις. Σύντομα βαρέθηκαν να σκοτώνουν με ενέσεις και ανακάλυψαν τη νέα τους μέθοδο. Δύο κρατούσαν τον ασθενή στο κρεβάτι, μία κρατούσε τη μύτη του κλειστή, ενώ η άλλη έριχνε υγρά στο στόμα του μέχρι να πνιγεί. Όταν συνελήφθηκαν ομολόγησαν τη δολοφονία 49 ασθενών, ενώ οι αρχές πιστεύουν ότι τα θύματά τους ξεπερνούν τα 200.
Εlfreide Blauensteiner
Το 1996, η αυστραλιανή χήρα, ομολόγησε τη δολοφονία πέντε αντρών, ενώ οι αρχές προσπαθούν να την συνδέσουν και με άλλους θανάτους. Ο τύπος της απέδωσε τον χαρακτηρισμό «Μαύρη Χήρα» αφού ομολόγησε ότι σκότωσε τον άντρα της, δυο πρώην συντρόφους της και δύο ακόμη άντρες. Όπως δήλωσε ή ίδια: «Τους σκότωσα γιατί τους άξιζε να πεθάνουν». Όλα της τα θύματα πέθαναν από υπερβολική δόση φαρμάκων.
Helene Jegado
Γεννημένη το 1803 στη Γαλλία, εξέφρασε μια μέρα το παράπονό της: «Όπου κι αν πάω ο κόσμος πεθαίνει». Φυσικά και πέθαιναν αφού απολάμβανε να τους δηλητηριάζει. Ξεκίνησε στην εφηβεία της να πειραματίζεται με τα δηλητήρια και κατάφερε να ξεπαστρέψει επτά οικογένειες για τις οποίες δούλευε. Κανείς δεν την υποψιάστηκε κι έτσι η Helene συνέχιζε να δηλητηριάζει ακάθεκτη. Η αστυνομία την υποψιάστηκε μετά από ανάκρισή της για το θάνατο δύο οικογενειών, για τους οποίους δούλευε. Η ίδια δεν παραδέχτηκε ποτέ την ενοχή της.
Caroline Grills
Είναι γνωστή και με το παρατσούκλι «Auntie Thally». Η Caroline έδρασε στην Αυστραλία, δηλητηριάζοντας άτομα του οικογενειακού της περιβάλλοντος. Οι αστυνομία την υποπτεύθηκε το 1947 μετά το θάνατο της μητριάς της, δύο συγγενών της και μίας οικογενειακής τους φίλης. Οι αρχές έλεγξαν το τσάι που τους πρόσφερε και βρήκαν το ίδιο δηλητήριο με αυτό που βρέθηκε στα σώματα των θυμάτων. Η Caroline δεν παραδέχτηκε ποτέ την ενοχή της, ούτε εξήγησε τους λόγους που σκότωνε. Καταδικάστηκε σε ισόβια με τις κατηγορίες για 4 τέσσερις φόνους και άλλες τρεις απόπειρες δολοφονίας.
Dorothea Puente
Η Dorothea Puente διατηρούσε ένα οικοτροφείο στην Καλιφόρνια, όπου πρόσφερε στέγη σε ηλικιωμένους. Έκτος από στέγη τους πρόσφερε και άφθονες δόσεις δηλητήριου. Και φυσικά όσο τους φρόντιζε, εισέπραττε τις επιταγές από τις συντάξεις τους. Μετά από την εξαφάνιση αρκετών «φιλοξενούμενων» της, το 1988 εμφανίστηκε η αστυνομία κρατώντας φτυάρια και ξέθαψε επτά πτώματα από τον κήπο της. Άλλο ένα πτώμα ανακαλύφθηκε στο ποτάμι του Σακραμέντο και προστέθηκε στη λίστα των θυμάτων της. Οι αρχές πιστεύουν ότι σκότωσε περίπου 25 άτομα. Συνελήφθη το 1988 στο Λος Άντζελες, όταν προσφέρθηκε να μαγειρέψει σε κάποιον ένα ωραίο δείπνο για τη μέρα των Ευχαριστιών. Φαντάζεστε τα συστατικά;
Belle Gunness
Μια από τις διασημότερες serial killers της Αμερικής. Με ύψος 1.83 και βάρος 91 κιλά, ήταν δύσκολο να ξεφύγει κάποιος από τα χέρια της. Φημολογείται ότι σκότωσε τους δυο συζύγους της και όλα τα παιδιά της, αν και κατηγορήθηκε μόνο για τους φόνους των δυο συζύγων της και των δύο κόρων της. Ο λόγος που σκότωνε ήταν για να εισπράττει τις αποζημιώσεις της ασφάλειας. Εκτιμάται ότι έχει σκοτώσει πάνω από 20 ανθρώπους, ενώ κάποιοι ανεβάζουν το νούμερο αυτό στα 100 θύματα.
Delfina και Maria de Jesus Gonzales (Las Poquianchis)
Οι δυο αδελφές ήταν ιδιοκτήτριες ενός οίκου ανοχής στο Μεξικό. Στρατολογούσαν κορίτσια, τα έθιζαν στα ναρκωτικά ώστε να τα αναγκάζουν να ικανοποιούν τις ορέξεις των πελατών. Αν τα κορίτσια αρρώσταιναν ή έχαναν την ομορφιά τους από την κακομεταχείριση και τους βιασμούς, τα σκότωναν. Η αστυνομία οδηγήθηκε στις δύο αδελφές όταν συνέλαβαν μια πόρνη με την υποψία ότι απήγαγε κορίτσια από την περιοχή. Εκείνη τους υπέδειξε τις δύο αδελφές. Στην έρευνα της αστυνομίας στον οίκο ανοχής ανακάλυψαν τα σώματα 11 ανδρών, 80 γυναικών και αρκετών εμβρύων. Δεν καταδικάστηκαν σε θάνατο, ούτε καν σε ισόβια, παρά μόνο σε 40 χρόνια φυλάκιση.
Kathleen Folbigg
Η Kathleen κατηγορήθηκε για τον θάνατο των τριών παιδιών της και τη δολοφονία ενός βρέφους 19 μηνών. Οι θάνατοι των παιδιών της είχαν αποδοθεί σε φυσικά αίτια, μέχρι που ο σύζυγός της ανακάλυψε το ημερολόγιο της. Διάβασε τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τις δολοφονίες των παιδιών τους και την κατέδωσε στις αστυνομικές αρχές.
Πιάσε κότσο τα μαλλιά σου, να φανεί η αρχοντιά σου...
Το χτένισμα που πρώτη η πολυαγαπημένη Κάρι καθιέρωσε(ε όχι και ποια Κάρι...). Το πόσο χαίρομαι για τη σταθεροποίηση αυτής της τάσης στα μαλλιά δε λέγεται!!! Είναι τόσο όμορφοι και τόσο πρακτικοί, που γίνονται αμέσως αγαπημένη συνήθεια, εθισμός έρωτας(κάτι σαν τις Louboutin)! Μπορεί να ταιριάξει σε κάθε περίσταση ανάλογα με το πως θα τον φτιάξεις. Μπορεί να είναι ψηλός, χαμηλός, ακόμη και πλάγιος... Το καλύτερο? Το καλοκαίρι σε δροσίζει κιόλας(αφού φεύγει από πάνω σου η μαλλούρα!).. Μπορεί να είναι casual, αυστηρός, girly, χαλαρός, θηλυκός, προσεγμένος.. Χίλια δυο!!! Εσείς διαλέξτε τον αγαπημένο σας και πειραματιστείτε!!!
Θέλεις να τα φτιάξουμε? Τα μαλλιά μας πλεξούδες???
Θυμάστε κάποτε που οι γιαγιάδες μας μας έκαναν πλεξούδες κι εμείς καθόμασταν και το απολαμβάναμε(σε ποιον δεν αρέσει άλλωστε να του πειράζουν τα μαλλιά)? Θυμάστε μετά που μεγαλώσαμε λίγο και το παίζαμε μεγάλες(τρομάρα μας!) που λέγαμε ότι είμαστε μεγάλες για πλεξούδες πια? Ε, βλέπετε τώρα που όλες τώρα -ανεξαιρέτως- κάνουμε κάθε λογής πλεξούδες γιατί τις βρίσκουμε πολύ στυλάτες, σικ, βολικές κλπ...? Η 2η αυτή τάση στα μαλλιά μας γυρνά χρόνια πίσω, στις αγαπημένες μας αναμνήσεις.. Φτιάξτε λοιπόν κι εσείς της αγαπημένη σας πλεξούδα και περήφανα φορέστε την έξω! Είτε είναι πλάγια είτε κανονική, τη φτιάξετε σαν κορδέλα ή στο πλάι για ομορφιά, γαλλική ή ψαροκόκαλο(μια πλεξούδα που δε θα μπορέσω ποτέ να κάνω μόνη μου), είναι απλά καταπληκτική! Και σε συνδυασμό με την πάνω τάση...? Μοναδική!!!
(Η τέλεια απάντηση στο ξυρισμένο κεφάλι-από τη μια πλευρά )
Η ουρά του αλόγου!!!
Η κλασική, παλιά, γνωστή κι αγαπημένη κοτσίδα-αλογοουρά δε γίνεται να λείπει.. Στις φετινές, μάλιστα, κοριτσίστικες τάσεις κράτα πρωταγωνιστικό ρόλο, μαζί με τις 2 προηγούμενες.. Φέτος αυτοσχεδιάζουμε και φτιάχνουμε τις πιο πρωτότυπες κοτσίδες που θα σκεφτούμε και τις φοράμε περήφανα στο δρόμο!!! Γιατί αυτήν ξέρετε, αυτήν εμπιστεύεστε...
Άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα...
Υπάρχει λύση και για τους λάτρεις του κατεβασμένου μαλλιού.. Χαλαρές μπούκλες, σαν ρομαντικά κύματα, ανέμελες, γεμάτες θηλυκότητα, αφημένες κάτω επιμελώς ατημέλητα(ουπς πως βρέθηκαν αυτές εδω...?). Τέλεια με τα ανοιξιάτικα συνολάκια που θα φορέσουμε φέτος!!!
(για να μη λέτε ότι σνομπάρω τα κοντά μαλλιά...)
(το μπαλαγιάζ-φυσικές-ηλιοκαμένες-αντάυγιες είναι για ακόμη μια φορά στη μόδα, καθώς προσφέρει μια "χαριτωμενιά" κι ένα άκρως φυσικό και ανεπιτήδευτο χρώμα και στυλ στα μαλλιά)
Στην Αφρική θα πάω με τους Μασάι για να φορέσω τουρμπάνι...
Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, λέει μια παλιά κινέζικη παροιμία.. Φαίνεται ότι η Κάρι(η γνωστή) πήρε φέτος την εκδίκησή της με αυτή την πρωτότυπη τάση στα μαλλιά.. Όταν η Κάρι φόρεσε τιρμπάν(ή τουρμπάνι, όπως το λέμε στο χωριό μας..χαχαχα) στου Άμπου Ντάμπι(Μέση Ανατολή) για τις ανάγκες του Sex and the city2, πολύς κόσμος την κορόιδεψε-όπως πάντα.. Φέτος, όμως, γι' ακόμη μια φορά παίρνει την εκδίκησή της και να δείτε ότι σύντομα οι επικριτές της θα φορούν τιρμπάν και θα το παίζουν είδωλα!!!χαχαχα Είναι φανερό πως ότι πιάνει αυτή η γυναίκα γίνεται χρυσάφι και δεν καθιερώθηκε ως fashion icon για το τίποτα..
(το αγαπημένο μας Stradivarious έφερε τη μόδα του τιρμπάν στην Ελλάδα)
Όταν η τρέλα έγινε κορδέλα...
Μπήκε η Άνοιξη, στη μόδα είναι τα χρώματα και τα φλοράλ και τα μαλλιά μας τα κάνουμε χαλαρά και κοριτσίστικα... Μα τι πιο κατάλληλο από χρωματιστές κορδέλες-φουλάρια στο κεφάλι? Ειδικά όταν βαριέσαι να φτιάχνεις το μαλλί, τη φοράς και..πετάς(στιλιστικά πάντα μιλάμε)!!! Μπορείς να αγοράσεις ένα χρωματιστό φουλάρι που θα σου δίνει τη δυνατότητα να το χρησιμοποιείς και με τους δύο τρόπους(έτσι μ' ένα σμπάρο 2 τρυγόνια και πιο οικονομικά θα σου βγει).. Και στην κορφή....κορδέλα!!!
Τα κορίτσια ξενυχτάνε μ' ένα μυστικό ο-ο...
Φέτος η χαμένη θηλυκότητα επιστρέφει στα μαλλιά μας.. Χτενιζόμαστε με πιο γυναικεία διάθεση.. Την επιστροφή τους κάνουν τα παλιά αγαπημένα -ρομαντικά- πρότυπα(βλ. Μπριζίτ Μπαρντό) και στα ρετρό χτενίσματα γενικότερα..
Αξίζει να αναφέρουμε και ότι γίνεται κι ένα άνοιγμα(από τη λατρεμένη Katy Perry βέβαια!) στα αγαπημένα -και τόσο girly- pin up girls(όχι τόσο στα χτενίσματα-αν εξαιρέσεις εκείνα με τις κορδέλες-, όσο στο στυλ, αλλά μ' ένα σωστό συνδυασμό μπορεί να δημιουργηθεί ένα υπέροχο λουκ), ο ορισμός της θηλυκότητας σε συνδυασμό με πολλή ζωντάνια και απαράμιλλο στυλ!!!
