I am wounded; weak. And that’s okay,
one must crumble to ashes
before rising a phoenix.
Lisa
Πέμπτη 26 Μαΐου 2016
Τετάρτη 25 Μαΐου 2016
LIEBSTER BLOG AWARD
Πριν από λίγο καιρό, μια συγκινητική τελετή απονομής βραβείων έλαβε χώρα στη μπλογκόσφαιρα. Σεμνά και ταπεινά, φόρεσα τις καλές μου πιτζάμες(εκείνες με τα κουνελάκια, ξέρετε) και ανέβηκα στη σκηνή να παραλάβω το δικό μου «precious»(ρίχνοντας και μία θεαματική τούμπα στο φινάλε, στυλ Τζένιφερ Λώρενς της Κολοπετεινίτσας). Αφού ευχαρίστησα μάνα, μάνατζερ και το μπατζανάκη της τριτοξαδέρφης της συνυφάδας της γιαγιάς μου, συνειδητοποίησα ότι η βράβευση δεν είχε έρθει χωρίς τις υποχρεώσεις της. Η μεγάλη δύναμη απαιτεί και μεγάλη υπευθυνότητα, όπως θα έλεγε και ο μακαρίτης ο θείος του Spiderman. Αλλά η Λίζα είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο.
Κάπως έτσι, πέρασε ένας μήνας χαζεύοντας τον μπλογκο-τοίχο μου, τον οποίο πλέον κοσμούσε ένα νέο βραβειάκι, χρώματος βεραμάν παρακαλώ. Ως γνωστόν, το procrastinating είναι μία έννοια διόλου άγνωστη στο παρόν ιστολόγιο(ο νοών...νοείτω). Με λίγα λόγια, η συνοδευτική ανάρτηση έμεινε στο πρόχειρο του μπλόγκερ για πολύ περισσότερο καιρό απ' ότι θα έπρεπε.
Κάπως έτσι, πέρασε ένας μήνας χαζεύοντας τον μπλογκο-τοίχο μου, τον οποίο πλέον κοσμούσε ένα νέο βραβειάκι, χρώματος βεραμάν παρακαλώ. Ως γνωστόν, το procrastinating είναι μία έννοια διόλου άγνωστη στο παρόν ιστολόγιο(ο νοών...νοείτω). Με λίγα λόγια, η συνοδευτική ανάρτηση έμεινε στο πρόχειρο του μπλόγκερ για πολύ περισσότερο καιρό απ' ότι θα έπρεπε.
Χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, λοιπόν, αγαπημένοι μπλογκόφιλοι(και μπλογκοεχθροί), παραλαμβάνω με μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση το βραβείο Liebster Award, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μου απονείμει η αγαπημένη πεταλούδα της μπλογκόσφαιρας, BUTTERFLY.
Η διαδικασία απλή, 10 ερωτησούλες να απαντηθούν και 10 μπλογκ να προταθούν για να παραλάβουν με τη σειρά τους το βραβείο, με μοναδικό όρο να έχουν κάτω από 200 οπαδούς.
Ας ξεκινήσουμε με τις ερωτήσεις:
1. Εχετε σκεφτει ποτε να αλλαξετε το ονομα του μπλογκ σας;
Το έχω σκεφτεί πολλές φορές, αλλά πάντοτε καταλήγω στο συμπέρασμα ότι αυτό το όνομα είναι απόλυτα συνυφασμένο πλέον με το μπλογκ μου και δε μπορώ εγώ, μετά από 6 χρόνια, να του «κλέψω» την ταυτότητά του. Ξεσπάω αντ' αυτού, τις δημιουργικές μου «κρίσεις» στο φόντο και το header του μπλογκ μου, για να μη βαριέμαι.
2.Ποσο εχει αλλαξει η καθε σας μερα απο την πρωτη φορα που πατησατε το πληκτρο Δημοσιευση;
Η καθημερινότητα μου έχει αλλάξει ριζικά από τη μέρα που πάτησα «Δημοσίευση» για πρώτη φορά. Ακόμη κι όταν λείπω από τη μπλογκόσφαιρα, στην πραγματικότητα δεν είμαι ποτέ «απών». Κάθε μέρα βρίσκω τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι το τάδε πρέπει να δημοσιευτεί στο μπλογκ μου ή το δείνα πρέπει να γίνει άρθρο και να ταξιδέψει στη μπλογκόσφαιρα. Το μυαλό μου σκέφτεται συνεχώς τι αφιερώματα θα ακολουθήσουν και με ποιο τρόπο θα ανακοινώσω κάτι στη μπλογκόσφαιρα. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα teaser με απασχόλησαν περισσότερο και από το ίδιο το άρθρο που δημοσιεύτηκε εν τέλει.
Το μπλογκ μου είναι η ψυχοθεραπεία μου και ο μικρός μου Παράδεισος. Ξέρω πάντοτε ότι αρκεί να μπω στο ιστολόγιο μου και να γράψω ή να χαζέψω παλιές αναρτήσεις και αυτό μου αρκεί για να φτιάξει τη μέρα μου. Παράλληλα, μέσα σε αυτό το μικρό κομμάτι μπλογκόσφαιρας που έτυχε να μοιραστώ με άλλους μπλογκερς, γνώρισα μερικά άτομα, τα οποία τα θεωρώ πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς μου κι ένα τους σχόλιο μπορεί να με κάνει να χαμογελάσω ακόμη και τις πιο σκοτεινές μου μέρες. Ένα από τα άτομα που πάντοτε μου αφήνουν όμορφα σχόλια είναι, βέβαια, και η αγαπημένη BUTTERFLY, που μου απένειμε αυτό το βραβειάκι.
Η καθημερινότητα μου έχει αλλάξει ριζικά από τη μέρα που πάτησα «Δημοσίευση» για πρώτη φορά. Ακόμη κι όταν λείπω από τη μπλογκόσφαιρα, στην πραγματικότητα δεν είμαι ποτέ «απών». Κάθε μέρα βρίσκω τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι το τάδε πρέπει να δημοσιευτεί στο μπλογκ μου ή το δείνα πρέπει να γίνει άρθρο και να ταξιδέψει στη μπλογκόσφαιρα. Το μυαλό μου σκέφτεται συνεχώς τι αφιερώματα θα ακολουθήσουν και με ποιο τρόπο θα ανακοινώσω κάτι στη μπλογκόσφαιρα. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα teaser με απασχόλησαν περισσότερο και από το ίδιο το άρθρο που δημοσιεύτηκε εν τέλει.
Το μπλογκ μου είναι η ψυχοθεραπεία μου και ο μικρός μου Παράδεισος. Ξέρω πάντοτε ότι αρκεί να μπω στο ιστολόγιο μου και να γράψω ή να χαζέψω παλιές αναρτήσεις και αυτό μου αρκεί για να φτιάξει τη μέρα μου. Παράλληλα, μέσα σε αυτό το μικρό κομμάτι μπλογκόσφαιρας που έτυχε να μοιραστώ με άλλους μπλογκερς, γνώρισα μερικά άτομα, τα οποία τα θεωρώ πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς μου κι ένα τους σχόλιο μπορεί να με κάνει να χαμογελάσω ακόμη και τις πιο σκοτεινές μου μέρες. Ένα από τα άτομα που πάντοτε μου αφήνουν όμορφα σχόλια είναι, βέβαια, και η αγαπημένη BUTTERFLY, που μου απένειμε αυτό το βραβειάκι.
3. Οταν δεν εχετε εμπνευση, που καταφευγετε για να τη βρειτε και να αλλαξει η διαθεση σας;
Δε συνηθίζω να εκβιάζω την έμπνευσή μου. Αν είναι να 'ρθει θε να 'ρθει. Αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει. Αν μετέτρεπα το μπλογκ μου σε υποχρέωση, θα έχανε όλως διόλου το στοιχείο της ευχαρίστησης. Άλλωστε, έχω πάντοτε ένα απόθεμα αδημοσίευτων άρθρων και άρθρων ή εικόνων που θέλω να μοιραστώ με τη μπλογκόσφαιρα, ώστε ακόμη κι αν δεν έχω κάτι να γράψω, έχω πάντοτε κάτι να πω.
Δε συνηθίζω να εκβιάζω την έμπνευσή μου. Αν είναι να 'ρθει θε να 'ρθει. Αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει. Αν μετέτρεπα το μπλογκ μου σε υποχρέωση, θα έχανε όλως διόλου το στοιχείο της ευχαρίστησης. Άλλωστε, έχω πάντοτε ένα απόθεμα αδημοσίευτων άρθρων και άρθρων ή εικόνων που θέλω να μοιραστώ με τη μπλογκόσφαιρα, ώστε ακόμη κι αν δεν έχω κάτι να γράψω, έχω πάντοτε κάτι να πω.
4. Εχετε σκεφτει να ασχοληθειτε επαγγελματικα με το μπλογκινγκ;
Όπως έγραψα και στην προηγούμενη ερώτηση, αν μετέτρεπα το μπλογκ μου σε υποχρέωση, θα έχανα και την ευχαρίστηση της όλης εμπειρίας. Το να γράφω λέξεις απλώς για να γράφω, δεν με τραβάει. Τα άρθρα μου είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Για ποιο λόγο να αμαυρώσω το μικρό μου Παράδεισο με ανούσιες αναρτήσεις;
Επιπλέον, το promotion που απαιτεί ένα τέτοιο εγχείρημα είναι πιο κουραστικό και από τη συγγραφή δίχως έμπνευση. Τα σχόλια που αφήνω στα ιστολόγια που παρακολουθώ(αλλά και εκείνα που σκέφτομαι, αλλά δεν προλαβαίνω να γράψω) τα γράφω όλα με πολλή αγάπη και η προοπτική να βομβαρδίζω τους άλλους με σχόλια διαφημιστικού περιεχομένου μου είναι τουλάχιστον απεχθής.
Όπως έγραψα και στην προηγούμενη ερώτηση, αν μετέτρεπα το μπλογκ μου σε υποχρέωση, θα έχανα και την ευχαρίστηση της όλης εμπειρίας. Το να γράφω λέξεις απλώς για να γράφω, δεν με τραβάει. Τα άρθρα μου είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Για ποιο λόγο να αμαυρώσω το μικρό μου Παράδεισο με ανούσιες αναρτήσεις;
Επιπλέον, το promotion που απαιτεί ένα τέτοιο εγχείρημα είναι πιο κουραστικό και από τη συγγραφή δίχως έμπνευση. Τα σχόλια που αφήνω στα ιστολόγια που παρακολουθώ(αλλά και εκείνα που σκέφτομαι, αλλά δεν προλαβαίνω να γράψω) τα γράφω όλα με πολλή αγάπη και η προοπτική να βομβαρδίζω τους άλλους με σχόλια διαφημιστικού περιεχομένου μου είναι τουλάχιστον απεχθής.
5. Ποια ειναι η γνωμη σας για τους Ελληνες μπλογκερς σε σχεση με τους ξενους;
Δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη, καθώς το περιεχόμενο των αναρτήσεων που διαβάζω διαφέρει ανάλογα με την εθνικότητα και το μέσο δημοσίευσης. Συνεπώς δε μπορώ να συγκρίνω ανόμοια πράγματα.
Θα έλεγα ότι μάλλον συντονίζω τα αναγνώσματα μου, ανάλογα με το αναγνωστικό κοινό στο οποίο απευθύνονται και οι δικές μου αναρτήσεις. Στον blogger του Google παρακολουθώ ελληνικά ιστολόγια, τα οποία μοιάζουν με μια μικρή γειτονιά καλλιτεχνών, από την άλλη στο Tumblr παρακολουθώ ως επί το πλείστον ξένα μπλογκς και συναναστρέφομαι με ανθρώπους που μοιράζονται τις «nerdy εμμονές» μου.
Δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη, καθώς το περιεχόμενο των αναρτήσεων που διαβάζω διαφέρει ανάλογα με την εθνικότητα και το μέσο δημοσίευσης. Συνεπώς δε μπορώ να συγκρίνω ανόμοια πράγματα.
Θα έλεγα ότι μάλλον συντονίζω τα αναγνώσματα μου, ανάλογα με το αναγνωστικό κοινό στο οποίο απευθύνονται και οι δικές μου αναρτήσεις. Στον blogger του Google παρακολουθώ ελληνικά ιστολόγια, τα οποία μοιάζουν με μια μικρή γειτονιά καλλιτεχνών, από την άλλη στο Tumblr παρακολουθώ ως επί το πλείστον ξένα μπλογκς και συναναστρέφομαι με ανθρώπους που μοιράζονται τις «nerdy εμμονές» μου.
6. Ποσο γεματη ειναι η μερα σας; Τι κανετε στον ελευθερο χρονο σας;
Αυτό εξαρτάται από πολλά πράγματα, και κυρίως από την ψυχολογική μου κατάσταση. Μπορεί να περάσω μία μέρα ασφυκτικά γεμάτη με υποχρεώσεις και/ή δημιουργικές ασχολίες και ξαφνικά να φτάσω στο άλλο άκρο, της απόλυτης απραξίας. Γενικότερα, όσο χειρότερη είναι η διάθεσή μου, τόσο λιγοστεύει και η όρεξη μου για οποιαδήποτε ασχολία.
7.Σε ενα ονειρο που θα ταξιδευατε; Σε ποια χωρα θα ησασταν και τι θα θελατε να κανετε;
Θα απαντήσω με το απόλυτο κλισέ: θα ταξίδευα παντού. Όνειρό μου είναι να γυρίσω ολόκληρο τον κόσμο, απ' άκρη σ' άκρη, και να γνωρίσω την κουλτούρα των ανθρώπων που θα συναντήσω στα ταξίδια μου. Να επισκεφτώ κάθε αξιοθέατο, κάθε μνημείο, κάθε θαύμα της φύσης. Το έχω δηλώσει, άλλωστε, πολλές φορές ότι αν τα ταξίδια ήταν δωρεάν, δε θα με έβλεπαν ποτέ στην ιδιαίτερη πατρίδα μου.
8. Το ποτηρι το βλεπετε μισοαδειο η μισογεματο;
Να πω τη μαύρη μου αλήθεια, αυτό το φιλοσοφικό ερώτημα το έβρισκα πάντοτε ανούσιο.
9. Διαλεξτε: Ελληνικη, Μεξικανικη η Ασιατικη κουζινα;
Σαφώς, η ελληνική είναι η κουζίνα της καθημερινότητάς μου, αλλά δε μπορώ να επιλέξω μία αγαπημένη. Γενικότερα, μου αρέσει να έχω ποικιλία στο φαγητό μου. Αγαπώ τις διεθνείς κουζίνες, δίχως αμφιβολία, και μαγειρεύω (επιτυχώς, θέλω να πιστεύω) μια ευρεία γκάμα ξένων πιάτων.
10. Αγαπημενο στυλ διακοσμησης;
Αγαπώ ιδιαίτερα τη διακόσμηση, αλλά δε μπορώ να επιλέξω ένα μόνο είδος. Ίσως να μου ήταν ευκολότερο να επιλέξω αγαπημένο είδος διακόσμησης ανά δωμάτιο και «είδος σπιτιού»(πχ φοιτητικό, εξοχικό κ.ο.κ.). Αντιπροσωπευτικό δείγμα των προτιμήσεών μου ήταν, θα έλεγα, το φοιτητικό μου σπίτι, με τη ρομαντική κρεβατοκάμαρα με λιλά τοίχους και λευκό κρεβάτι με ουρανό, από τη μία, και το μοντέρνο σαλόνι με τη γιγαντοαφίσα της Νέας Υόρκης αντί για ταπετσαρία και τραπέζι-μπαρ με ψηλά σκαμπό αντί για τραπεζαρία, από την άλλη.
Έφτασε η ώρα για το δεύτερο κομμάτι και το δυσκολότερο, να προτείνω 10 μπλογκ με λιγότερους από 200 αναγνώστες! Καλώς ή κακώς(καλώς, θα έλεγα, γιατί χαίρομαι πολύ για αυτούς), τα μπλογκ που παρακολουθώ ή ξεπερνούν το όριο αναγνωστών(είναι δημοφιλή τα παιδιά, τι να κάνουμε;) ή έχουν εγκαταλειφθεί από τους συντάκτες τους εδώ και καιρό. Γι' αυτό το λόγο επέλεξα να απονείμω το Liebster Blog Award σε ένα ξεχωριστό και πολύ αγαπημένο μου μπλογκ, στις αναρτήσεις του οποίου έχω αφιερώσει ώρες ολόκληρες:
Και σας ζητώ συγγνώμη αν έκανα λάθος και λανθασμένα μέτρησα κάποιο μπλογκ στους άνω των 200 αναγνωστών.
Γλυκιά μου πεταλούδα,
σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το ανοιξιάτικο δώρο σου!
waking up in the middle of the night
My goal is waking up
in the middle of the night
next to you
and being able to kiss you
and go back to sleep
Τρίτη 24 Μαΐου 2016
Στο χωρισμό σου λείπει το κάθε μέρα
της Χριστίνας Χατζηθεοδώρου
Σε ένα χωρισμό, δε χάνεις μόνο τον άνθρωπο με τον οποίο ήσουν. Χάνεις αυτή καθ’ αυτή τη σχέση που είχατε αναπτύξει και όλη την καθημερινότητά σας. Όταν δύο δρόμοι χωρίζουν, καλώς ή κακώς, οφείλεις να απομακρυνθείς από τις συνήθειες που τη συνόδευαν. Κι αν είναι δύσκολο να αποχωρίζεσαι τον άνθρωπό σου, άλλο τόσο μοιάζει και η απώλεια της συνήθειας.
Άλλες σχέσεις τελειώνουν από φθορά, άλλες από απιστία και άλλες από χίλιους ακόμη λόγους. Όσο διαφορετικά κι αν λήγουν όμως, η απεξάρτηση φαντάζει η ίδια. Το ίδιο συναίσθημα θα σε τρώει, όταν δεν είναι δίπλα σου. Η ίδια απογοήτευση κάθε φορά που κοιτάς το κινητό αναμένοντας μία καλημέρα. Τα πάντα είναι συνήθεια, έτσι και η σχέση. Δυσκολεύεσαι να κόψεις το τσιγάρο, διότι έχεις δεδομένο ότι θα κάνεις ένα το πρωί αφότου ξυπνήσεις. Και η απώλειά του σου κάνει αίσθηση.
Υπήρχες και πριν από τη σχέση σου, κανείς δεν αμφιβάλλει για αυτό. Αλλά είναι διαφορετικό να πορεύεσαι μόνος σου και αλλιώτικο φαντάζει με κάποιον στο πλάι σου. Όλοι αυτοί που σας είχαν συνηθίσει ως ζευγάρι, πλέον σας βλέπουν χωριστά. Δεν πας πια στο τραπέζι να χαιρετήσεις φίλους και φίλες, λαμβάνοντας ένα φιλί. Οι άλλοι απλά το βλέπουν, εσύ εν αντιθέσει το βιώνεις. Αυτή την έλλειψη.
Όλα αυτά που μέχρι πρότινος θεωρούσες δεδομένα, τα μηνύματα, τα φιλιά, τα βράδια που καθόσασταν και βλέπατε ταινίες έπειτα απ’ την απόφαση του χωρισμού, διαλύονται. Γυρνάς στα καμώματα αυτά των ελεύθερων, αλλά αυτή η αλλαγή είναι αισθητή και στους άλλους, μα περισσότερο σε εσένα.
Σάββατα με φίλους μέχρι τα ξημερώματα, αλκοόλ και διασκέδαση δίχως όρια. Κανένα από αυτά δε συγκρίνεται με το ανιαρό σαββατόβραδο με τον άνθρωπό σου που τώρα το νοσταλγείς. Λίγο το αλκοόλ και λίγο η δυνατή μουσική, σου λείπουν περισσότερο οι αναμνήσεις, οι συνήθειες που αποτελούσαν την κατεξοχήν ταυτότητά σας, παρά αυτό το άτομο.
Εκείνο το άτομο, σε τελικό στάδιο, ίσως σε κούρασε, σε πλήγωσε. Ίσως πάλι εσύ το πλήγωσες αλλά την υφισταμένη στιγμή ουδεμία σημασία δεν έχει. Η καθημερινότητα σας, μαζί με τους τσακωμούς σας, μοιάζει τώρα πιο γλυκιά. Από μακριά, αυτό που σε είχε φέρει στα όριά σου, φαντάζει ελπιδοφόρο και επιθυμητό.
Το πρόγραμμα που είχατε φτιάξει από κοινού, που μετά δυσκολίας βρήκατε κοινό ενδιαφέρον σε κάποια πράγματα, αλλάζει. Όσο δύσκολα κάνατε οι δύο σας να το φτιάξετε και πόσο μάλλον να το υλοποιήσετε, γίνεται γρήγορα και αιφνιδιαστικά στάχτη. Ήταν όμως κάτι δικό σας και τώρα ο καθένας πρέπει να φτιάξει το δικό του, μόνος του.
Οι άνθρωποι παίρνουν αξία μέσα από τη ζωή των άλλων, μέσα από τα μάτια τους η ύπαρξή τους μοιάζει μοναδική. Διαφορετικά, τείνει να μοιάζει με όλων των υπολοίπων. Μένοντας μόνος, χάνεις αυτό το ενδιαφέρον που παρά τα νεύρα και τη δυσφορία που έχεις δημιουργήσει στον άνθρωπό σου, σε ρωτάει πώς είσαι. Έρχεται να κοιμηθεί δίπλα σου, παρά τον τσακωμό σας.
Και σου λείπουν όλα, ακόμα και αν δε σου λείπει το άτομο τόσο. Σου λείπει να ζεις όλα όσα δημιουργούσαν ένα μεταξύ σας έντονο δέσιμο κι οικειότητα. Θυμάσαι την κολόνια που φορούσε, τις μπλούζες και το μέγεθος που ήθελες να τις πάρει. Όλες οι αναμνήσεις είναι παζλ των συνήθειών σας. Όλων αυτών που είχατε φτιάξει επιθυμώντας να πορευτείτε μαζί.
Αυτό είναι το ωραίο με τους ερωτευμένους στις σχέσεις τους. Αδιαφορούν για τον κόσμο γύρω τους. Κάτι το οποίο στα μάτια μοναχικών περαστικών μοιάζει ανιαρό, υπερβολικό για εκείνους είναι καθημερινότητα. Είναι αυτό που τους χαρακτηρίζει, στην τελική είναι κάτι ολόδικό τους. Αυτοί οι δύο φτιάχνουν το δικό τους κόσμο και απομακρυσμένοι από όλους, επιλέγουν να ζουν σε αυτόν. Και ο χωρισμός, θέλοντας και μη, το λήγει αυτό.
Επιμέλεια Κειμένου Χριστίνας Χατζηθεοδώρου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Πηγή: Ρillowfights
Όσοι μας πλήγωσαν μία φορά θα μας πληγώνουν πάντα
της Πέννυ Πηττά
Θα μπορούσες να έχεις ξεχάσει. Να τα αφήσεις όλα πίσω σε εκείνο το αντίο. Θα μπορούσες να μην είχες δώσει το δικαίωμα να εμφανίζονται άνθρωποι από το παρελθόν και να σου επαναφέρουν τη θλίψη. Θα μπορούσες, αλλά δεν το έκανες. Άλλωστε και να ήθελες δε θα τα κατάφερνες, είχες ήδη παραχωρήσει το δικαίωμα επάνω σου.
Σοβαρή παραχώρηση το δικαίωμα, άπαξ και το δώσεις δεν μπορείς να το πάρεις εύκολα πίσω. Ακόμα κι αν καταφέρεις να το αποσύρεις θεωρητικά, στα χαρτιά, στις συζητήσεις που κάνεις με περαστικούς και όπου αλλού, στην πράξη εκείνο θα εμφανίζεται κάθε φορά που θα συναντάς κάτι που θα σου θυμίζει τους ανθρώπους που το είχαν και τότε όλα θα παρουσιάζονται με την ίδια ένταση όπως όταν συνέβησαν.
Συνήθως εκείνοι που παίρνουν δικαιώματα στη ζωή μας είναι μερικές από τις μεγάλες μας αδυναμίες. Ιδιαίτερα όταν αυτές οι αδυναμίες δεν ονομάζονται σοκολάτα ή μπάλα, αλλά καψούρες τα πράγματα σοβαρεύουν. Οι αδυναμίες εκείνες που σε έκαψαν, που σε έβγαλαν νύχτα στα μπαρ να τα πίνεις για πάρτη τους, που καταπάτησαν τα δικαιώματα που τους έδωσες και τα χειρίστηκαν όπως επιθυμούσαν και τελικά σου προκαλούν οργή ακόμη και τώρα που είναι παρελθόν.
Θα μπορούσαν να μη σε είχαν πληγώσει, να μη σου προκαλούσαν θυμό, να μη σου προκαλούσαν θλίψη αν δεν τους είχες γνωρίσει, αν δε σε είχαν καταπατήσει, αν δεν είχαν το δικαίωμα. Αλλά μια φορά πληγωμένος, για πάντα πληγωμένος. Οι αδυναμίες είναι ανεξίτηλες και δε διαγράφονται και όσο κι αν προσπαθείς να τις σβήσεις. Γίνονται τατουάζ στον εγκέφαλό σου και αδυνατείς να τις ξεχάσεις.
Τα άσχημα όμως, δεν είναι για να τα θυμάσαι γιατί πονάνε. Το αίσθημα της λύπης είναι ισχυρότερο από εκείνο της χαράς. Μπορεί μία δυνατή στιγμή γέλιου να σε κάνει να θυμάσαι με ευχαρίστηση, αλλά ποτέ δε θα καταφέρει να σε κάνει να γελάσεις το ίδιο όπως όταν την έζησες. Αντιθέτως, η θλίψη είναι πιο καπάτσα. Δε σταματάς ποτέ να στεναχωριέσαι το ίδιο ή ίσως και περισσότερο απ' την πρώτη φορά από ένα συγκεκριμένο γεγονός.
Έλεγες ότι είσαι άνθρωπος που συγχωρεί. Η απογοήτευση στον έρωτα όμως, δεν είναι από τις ποινές που παραγράφονται και όσο κι αν γουστάρεις να τις παραγράψεις, εκείνες σε κάθε ευκαιρία εμφανίζονταν και σου προκαλούσαν την ίδια στεναχώρια. Δεν είναι ένοχος μόνο ο έρωτας για την ποινή αυτή, είσαι κι εσύ κι εγώ και όλοι επειδή είμαστε εγωιστές. Δεν την αντέχει η ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία την απόρριψη, δεν την αντέχει όσο κουλ και άνετος να το παίζεις. Διότι κουλ μπορεί να είσαι στις παρέες σου, στο πουκάμισο που φοράς, στον τρόπο που κρατάς το τσιγάρο αλλά στον έρωτα δεν γίνεσαι όσο κι αν χτυπάς τα χέρια σου στο τραπέζι με αποφασιστικότητα.
Αυτός που κατάφερε να φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή σου, έχει φερθεί τόσο σπουδαία που δε θα ξεχαστεί ποτέ. Θες η ιδιότητα της λύπης, θες ο χρόνος που κολλάει στις κακές στιγμές, θες το ξερό σου το κεφάλι, θες ο εγωισμός, μικρή σημασία έχει. Η απόρριψη δεν καταπίνεται σαν χάπι, αλλά πιπιλίζεται σαν καραμέλα και γεμίζει όλο το στόμα σου με τη γεύση της. Δεν είναι μπαμ και κάτω, θέλει δουλειά και η δουλειά αυτή έχει αντίκτυπο: το να θυμάσαι με πικρία.
Μπορεί στη ζωή σου να κρατάς τα θετικά και οι αναμνήσεις σου να είναι χρωματιστές με αρώματα και πρόσωπα, αλλά κάποιες άλλες, στις σπάνιες εμφανίσεις τους θα σε κάνουν να δακρύζεις.
Θα μπορούσες να είχες κάνει πολλά ίσως και να μην είχες ερωτευτεί ποτέ. Αλλά θα άξιζε;
Επιμέλεια Κειμένου Πέννυς Πηττά: Σοφία Καλπαζίδου
Πηγή: Ρillowfights
Κραυγές
Αγάπη μου, έκατσα σήμερα μετά από πολύ καιρό να σου μιλήσω όπως παλιά… πήρα τον καφέ μου, τα τσιγάρα και το τασάκι δίπλα μου, άνοιξα το κουτί με τα πράγματα σου, τις φωτογραφίες μας, τα δώρα σου, τις αναμνήσεις μας και είπα να σου μιλήσω, να σου πω όλα όσα έχουν συμβεί στη ζωή μου τα τελευταία χρόνια….. όλα που μου δίνουν χαρά κι όλα όσα με θλίβουν… όπως τότε….. θυμάσαι;
Άναψα το τσιγάρο μου και ήπια μια γουλιά καφέ προσπαθώντας να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη και να δω από που να ξεκινήσω, έχω βλέπεις τόσα πολλά να σου πω και το γαμώτο είναι ότι δε θυμάμαι από που ακριβώς πρέπει να αρχίσω. Πότε ακριβώς χάθηκες; Που σταμάτησε η κοινή πορεία μας; Από πού ξεκίνησα μόνη μου; Μέχρι ποιο σημείο ήσουνα πλάι μου; Τώρα το συνειδητοποίησα πως δε θυμάμαι…. Δεν ήθελα να θυμάμαι και σιγά σιγά κατάφερα να σβήσω όλες τις άσχημες στιγμές μας…. Μόνο τις όμορφες κράτησα….. να με πονάνε κάθε μέρα που περνάει και πιο πολύ…. Τι περίεργο που είναι να σε πονάνε τόσο πολύ ένα μάτσο όμορφες στιγμές…. Οι όμορφες στιγμές είναι για να μας χαρίζουνε χαρά…..
Και πήγα να αρχίσω να σου λέω μα… φωνή δεν έβγαινε από το στόμα μου μόνο κραυγές….. άναρθρες κραυγές …..
κραυγές απελπισίας
κραυγές προσμονής
κραυγές αγάπης
κραυγές πόνου
κραυγές ελπίδας
κραυγές γεμάτες ερωτήματα
κραυγές αναζήτησης
κραυγές γεμάτες «για πάντα»
κραυγές ουρλιαχτά
κραυγές αναμνήσεων…….
Ήξερες μάτια μου ότι έχουμε τόσες πολλές κραυγές; Εγώ μόλις το ανακάλυψα!!!
Το ξέρω όμως ότι με καταλαβαίνεις…. Το ξέρω πως τις αποκωδικοποιείς στο δευτερόλεπτο…πάντα τα καταλάβαινες όλα μου… ακόμα και την σιωπή μου….κι εκείνη η ρουφιάνα η σιωπή, σου τα έλεγε όλα… κι εσύ την άκουγες προσεχτικά κι άξαφνα άρχιζες να μου απαντάς σε όλα μου τα ερωτήματα, χωρίς να σ’ έχω ρωτήσει τίποτα…θυμάσαι;;;
Τώρα αγάπη μου, στέρεψα από σιωπές…. Μόνο κραυγές μου μείνανε για να σου μιλάω αλλά ξέρεις ποια είναι η διαφορά πια;;;;
.
.
.
.
.
Δεν περιμένω να μου απαντήσεις.
Πηγή: xaratsakiri.blogspot.gr
Κυριακή 8 Μαΐου 2016
Για τη γιορτή της μητέρας
EDITORIAL
Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη στις μαμάδες.
Η μητέρα είναι ο πρώτος άνθρωπος που γνωρίζει ο άνθρωπος όταν γεννιέται. Μέσα από τα μάτια της μαθαίνει να βλέπει και να αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Δασκάλα, γιατρός και φίλη, είναι πάντοτε εκεί όταν τη χρειαζόμαστε. Είναι ο φύλακας άγγελος, που στέκεται πάντοτε στο πλευρό μας, έτοιμη να μας κλείσει στις προστατευτικές της φτερούγες. Η μητέρα είναι ο ήλιος, γύρω από τον οποίο περιστρέφεται το ηλιακό σύστημα της ζωής μας.
Η ίδια της ύπαρξη είναι ένα πολύτιμο δώρο. Και κάθε χρόνο έρχεται η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου να μας υπενθυμίσει να ανταποδώσουμε τούτο το σπάνιο δώρο. Με ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα λουλούδι, να την ευχαριστήσουμε για όλα· για κάθε λέξη, κάθε χάδι, κάθε στιγμή, για όλες της τις συμβουλές και τη φροντίδα της. Να την ευχαριστήσουμε που επέλεξε να γίνει η μαμά μας.
Παράλληλα με τις δικές μας μαμάδες, ολόκληρη η ζωή και η καθημερινότητά μας είναι περιτριγυρισμένη από μητέρες. Γιαγιάδες, θείες, αδελφές... Καθώς μεγαλώνουμε, βλέπουμε τις φίλες μας να γίνονται μητέρες και να μεταμορφώνονται, καθώς ενδύονται τον υπέρλαμπρο μανδύα της μητρότητας και τα μάτια τους φωτίζει η ανιδιοτελής αγάπη.
Η σημερινή μου καλημέρα είναι κάπως διαφορετική. Είναι αφιερωμένη στη μαμά μου, αλλά και στις μαμάδες όλου του κόσμου. Είναι αφιερωμένη στην κολλητή μου και στο μωράκι που φωτίζει τη ζωή της εδώ και ενάμιση χρόνο. Είναι αφιερωμένη σε όλες τις μητέρες που με περιβάλλουν και στις λογοτεχνικές μητέρες που, διαβάζοντας βιβλία, τις αγάπησα. Και λίγο περισσότερο, είναι αφιερωμένη στα παιδιά, μεγάλα και μικρά, που γιορτάζουν τη σημερινή ημέρα χωρίς τη δική τους μαμά και στις μαμάδες που «έφυγαν».
Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας, αποφάσισα να δώσω στο σημερινό editorial μια διαφορετική κατεύθυνση· σήμερα θα μιλήσουμε για δώρα. Συγκεκριμένα, για δώρα που μπορούμε να φτιάξουμε και να χαρίσουμε στις μαμάδες μας. Ω ναι, ακολουθεί DIY περιεχόμενο.
Gift boxes
για τη γιορτή της μητέρας
Κάτι τέτοιες μέρες ξυπνάει μέσα μας η Μάρθα Στιούαρτ. Θέλουμε να φτιάξουμε «με τα χεράκια μας» δώρα για τους αγαπημένους μας, όπως τότε που ήμασταν παιδιά και μαζί με τη δασκάλα μας φτιάχναμε χειροτεχνίες για να τις πάρουμε μαζί στο σπίτι και περήφανα να τις χαρίσουμε στους γονείς μας. Όσο να 'ναι, όταν αφιερώνεις χρόνο σε ένα δώρο έχει διπλή αξία.
Το πιο σίγουρο και «ασφαλές» δώρο για ανάλογες περιστάσεις είναι ένα κουτί δώρου. Είναι εύκολο, οικονομικό και το κυριότερο: αφήνει πολλά περιθώρια φαντασίας. Μπορείς να δημιουργήσεις άπειρες παραλλαγές ως προς το περιεχόμενο και τη διακόσμηση. Τα gift boxes είναι ιδανικά για κάθε γιορτή που «απαιτεί» ένα συμβολικό δώρο.
Είναι του Αγίου Βαλεντίνου; Ξέφυγε από τα «ζουζουνοξεράσματα» και τα κλισέ λούτρινα αρκουδάκια και ετοίμασε ένα κουτί δώρου για το αγόρι (ή το κορίτσι) σου και γέμισε το με μικρά δωράκια που ταιριάζουν στην προσωπικότητά του. Χριστούγεννα; Φτιάξε gift boxes με γουράκια και χειροποίητες λιχουδιές και χάρισε τα σε φίλους και συγγενείς. Γιορτάζεις το μυστικιστικό Halloween; Χάρισε «στοιχειωμένα» κουτιά δώρων στην παρέα σου. Κάνεις πάρτι; Φτιάξε για τους καλεσμένους σου κουτάκια που μπορούν να πάρουν μαζί τους φεύγοντας(σαν μπομπονιέρες, αλλά στο πιο διασκεδαστικό). Χώρισε η κολλητή σου; Φτιαξ' της τη διάθεση με ένα «πακέτο φροντίδας», γεμάτο χαρτομάντηλα, σοκολάτες και την αγαπημένη της ταινία σε DVD(ξέρεις μωρέ, όλες τα έχουμε περάσει αυτά). Ψιτ, αγόρια! Ένα μυστικό θα σας πω και φυλάξτε το καλά στο μυαλό σας. Όταν η κοπέλα σας περνάει τις «δύσκολες μέρες του μήνα», χαρίστε της ένα «period care package», με όσα λαχταράει ή όσα της είναι απαραίτητα εκείνες τις ημέρες και αποφύγετε άπειρες ώρες μουρμούρας(το δώρο σας θα εκτιμηθεί δεόντως και να 'στε σίγουροι ότι την επόμενη εβδομάδα θα σας περιμένουν ευχάριστες εκπλήξεις).
Ξεκινάμε με το κουτί. Μπορούμε να αγοράσουμε έτοιμα κουτιά από το εμπόριο ή να τα φτιάξουμε μόνοι μας. Η κατασκευή ενός τετράγωνου κουτιού είναι τόσο απλή, που χρειάζεται ταλέντο για να αποτύχει.
Στο internet μπορείς να βρεις άπειρες ιδέες για κουτιά δώρων, αλλά και οδηγίες βήμα-βήμα πώς να τα φτιάξεις.
Έτοιμο το κουτί και τώρα θα σκέφτεστε τι μπορείτε να βάλετε μέσα. Και τι δεν μπορείτε να βάλετε! Οι πιθανότητες είναι άπειρες! Δεν θα σας αφήσω έτσι, όμως. Σας έχω ιδέες και για το περιεχόμενο.
Για τη γιορτή της μητέρας, μου φαίνεται πιο ταιριαστό ένα πακέτο γυναικείο και γλυκό, σαν τη μαμά. Γλυκές λιχουδιές, με μία έξτρα δόση χαριτωμενιάς. Φτιάξτε μια ποικιλία αγαπημένων γλυκών και τυλίξτε τα σε πουγκάκια από πολύχρωμη ζελατίνα ζαχαροπλαστικής(υπέροχες ζελατίνες με σχέδια έχω βρει και σε καταστήματα χαρτικών που πουλούσαν είδη χειροτεχνίας). Ένα δώρο που μπορείτε να χαρίσετε και στις φίλες σας που γιορτάζουν σήμερα(ή οποιαδήποτε άλλη μέρα) ή να το χρησιμοποιήσετε ως party favors σε πάρτι γένους θηλυκού(π.χ. Galentines Day για τα βαλεντινο-μπακούρια).
Από το gift box της μαμάς δε μπορούν, φυσικά, να λείπουν τα λουλούδια. Πρωτοτύπησε και χάρισε της ένα εδώδιμο μπουκέτο. Τι πιο γλυκό από σοκολατένια ροζ τριανταφυλλάκια;
Δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους στα μπισκότα. Άπειρες παραλλαγές, για όλα τα γούστα και για όλες τις μαγειρικές ικανότητες(ε τι να κάνουμε, δεν είμαστε κι ο Παρλιάρος!).
Μία πρωτότυπη και άκρως λαχταριστή ιδέα είναι τα cake pops, που έχουν κατακτήσει πάρτι γενεθλίων και εναλλακτικούς γάμους. Μια εξίσου ενδιαφέρουσα παραλλαγή είναι και τα cookie pops.
Δώστε στο gift box σας άρωμα Παρισιού, με ντελικάτα macarons.
Και τώρα που είπα Παρίσι, από το κουτί δεν μπορεί να λείπει ένας ροζέ αφρώδης οίνος. Επιλέξτε μία ατομική φιάλη και συμπεριλάβετε, αν θέλετε, ένα κολονάτο ποτήρι σαμπάνιας. Σε κάβες και σούπερ μάρκετ μπορείτε να βρείτε αφρώδη κρασιά και σαμπάνιες σε μίνι μπουκαλάκια(το κόστος στα μπουκάλια των 200ml κυμαίνεται από 3€ μέχρι 20€ περίπου). Το ποτήρι μπορεί να είναι κρυστάλλινο και να αποτελεί το κυρίως μέρος του δώρου ή να είναι πλαστικό(στην αγορά μπορείτε να βρείτε κολονάτα πλαστικά ποτήρια για πάρτι).
Αναπόσπαστο κομμάτι του gift box είναι, φυσικά, η ευχετήρια κάρτα. Μπορείτε να αγοράσετε, φυσικά, μία έτοιμη ή να χαρίσετε στην εορτάζουσα μια χειροποίητη κάρτα. Η επιλογή είναι δική σας.
Είμαι σίγουρη ότι γνωρίζετε πώς να φτιάξετε τις δικές σας κάρτες από χαρτόνι(μπορείτε, άλλωστε, να βρείτε άπειρες ιδέες για περίτεχνες χειροποίητες κάρτες στο διαδίκτυο), γι' αυτό θα αναφέρω τα πιο τεμπέλικα tips για εύκολες κάρτες στο λεπτό.
Είστε άσχετοι με τα καλλιτεχνικά; Η καλλιγραφία σάς είναι άγνωστη λέξη; Μην ανησυχείτε, υπάρχει λύση και για εμάς τους κακο-τέχνες και λέγεται «φωτοτυπάδικο»(καλά, δεν το λένε έτσι ακριβώς). Το ξέρατε ότι μπορείτε να εκτυπώσετε απευθείας σε χαρτόνι; Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να ετοιμάσετε την ευχετήρια κάρτα στον υπολογιστή(είτε στο πρόγραμμα της Microsoft για κάρτες, είτε απλά στο Word) και να την εκτυπώσετε σε ένα κατάστημα χαρτικών. Και αν η εικόνα δεν μπορεί να εκτυπωθεί στο χαρτόνι, κανένα πρόβλημα! Εκτυπώστε την σε χαρτί, κόψτε την και απλά κολλήστε την στο εξώφυλλο. Αναλόγως, μπορείτε να εκτυπώσετε σε χαρτί τις ευχές σας(σε Monotype Corsiva προφανώς) και να τις κολλήσετε επάνω σε έτοιμες κάρτες. Αντί, λοιπόν, να κοπιάζετε με καλλιτεχνήματα που «δεν σας θέλουν», βρείτε στο ίντερνετ την εικόνα της προτίμησής σας, γράψτε το ευχετήριο μήνυμά σας και εκτυπώστε τα.
Αν, πάλι, έχετε βαρεθεί τις «παραδοσιακές» -τσακισμένες στη μέση- ευχετήριες κάρτες, εκτυπώστε ένα ποίημα για τη γιορτή της μητέρας σε Α5(ή μικρότερη) σελίδα· είτε απευθείας σε χαρτόνι, είτε πρώτα σε χαρτί(όπως αναφέρθηκε πρωτύτερα).
Αν σχεδιάζετε να το δώσετε πρωί, μπορείτε να μεταμορφώσετε το gift box σε breakfast box και να μετατρέψετε το δώρο σε πρωινό στο κρεβάτι(περισσότερα για τα breakfast boxes θα πούμε μία άλλη φορά).
* Ωραίο το κουτάκι που φτιάξαμε, ας δούμε όμως και μερικές μη βρώσιμες παραλλαγές. *
Αντί για ένα γευστικό δώρο, μπορούμε να φτιάξουμε ένα χαλαρωτικό πακέτο. Ως γνωστόν, μία μητέρα δουλεύει για δέκα χωρίς καν να πληρώνεται γι' αυτό. Ένα συμβολικό δωράκι που μπορούμε να χαρίσουμε σε μια πολυάσχολη μητέρα είναι να φέρουμε το spa στο σπίτι της. Ένα κουτί που θα αγαπήσει κάθε γυναίκα.
Πώς θα το κάνουμε αυτό; Μα φυσικά ετοιμάζοντας ένα gift box για ένα χαλαρωτικό μπάνιο.
Τη βάση για το πακέτο αποτελεί ένα βαζάκι με σπιτικά αρωματικά άλατα. Αν θέλετε κάτι πιο εντυπωσιακό, μπορείτε, βεβαίως, να φτιάξετε μία ολοκληρωμένη σειρά με χειροποίητα καλλυντικά για το μπάνιο.
Προσθέστε μερικά αρωματικά κεριά για να δημιουργήσουν μία ονειρική ατμόσφαιρα στο μπάνιο.
Φυσικά, το αλκοόλ δε μπορεί να λείπει ούτε από αυτό το πακέτο. Μπορείτε να αντικαταστήσετε τη σαμπάνια με ένα ατομικό μπουκαλάκι κόκκινου κρασιού. Ιδανικά, συνοδέψτε το με ένα πακετάκι σοκολατάκια ή macarons.
Απογειώστε το gift box με ένα πακέτο ροδοπέταλα.
Αν θέλετε κάτι πιο απλό(και οικονομικό), μπορείτε να φτιάξετε ένα «μίνι» spa box. Τα μίνι κουτάκια είναι, επίσης, ιδανικά ως αναμνηστικά δώρα σε πάρτι.
Μπορείτε να φτιάξετε ένα κουτί-σπιρτόκουτο και να τοποθετήσετε μέσα ένα σοκολατάκι, ένα βαζάκι αρωματικά άλατα και ένα ρεσώ.
Εναλλακτικά, φτιάξτε μία βρώσιμη παραλλαγή του mini spa box και χαρίστε τη μαζί με τον πρωινό καφέ(κάτι σαν breakfast box, αλλά πιο μινιόν). Αντικαταστήστε τα άλατα με χρωματιστή ζάχαρη και το ρεσώ με ένα εβαπορέ γαλατάκι και έχετε τον τέλειο δίσκο πρωινού! Ιδανικό party favor, αν αποφασίσετε να οργανώσετε ένα brunch στο σπίτι σας.
Η τελευταία παραλλαγή του gift box, που αποφάσισα να σας παρουσιάσω, δεν είναι ένα gift box αυτό καθαυτό, αλλά ένας πιο εντυπωσιακός τρόπος για να προσφέρουμε λουλούδια. Είναι ένα κουτί-γλαστράκι.
Οδηγίες για να φτιάξετε το δικό σας μπουκέτο-γλαστράκι μπορείτε να βρείτε εδώ.
Τετάρτη 4 Μαΐου 2016
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)