ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΞΕΡΟΥΝ

Ορεξούλες; Το πονηρό μήνυμα να στείλεις στις γιορτές, ανάλογα με το ζώδιό του/της!

Η περίοδος των εορτών είναι πάντα ό,τι καλύτερο. Αγαπάς δεν αγαπάς τα Χριστούγεννα, οφείλεις να παραδεχτείς ότι για κάποιες μέρες του χρόνου κάνεις τις διακοπούλες σου όμορφα κι ωραία και δε σε χαλάει καθόλου αυτό. Οι οποίες διακοπές σημαίνουν: χουχούλιασμα δίπλα στο τζάκι, ξάπλα στον καναπέ ή στο κρεβάτι, μαραθώνιοι σειρών και ταινιών, ατελείωτο φαΐ και φυσικά άπλετος χρόνος για σεξάκι.

Ω ναι, τόσες ελεύθερες ώρες πώς ακριβώς θα τις αξιοποιήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αν δεν κάνεις σεξ συνέχεια;

Είναι πολύ τυχερά τα ζευγάρια που περνάνε μαζί τις γιορτές, γιατί υπάρχουν και άλλα δύστυχα, που για λίγες μέρες ή εβδομάδες θα είναι χωριστά. Μη μου αγχώνεστε όμως. Δε βρίσκεστε σε τόσο μειονεκτική θέση σε σχέση με τα ζευγάρια που θα το ρίξουν στο σεξ, όσο νομίζετε. Υπάρχει πάντα μία εναλλακτική λύση: Σεξτινγκ ιτ ιζ. Ευτυχώς, με τη βοήθεια της τεχνολογίας θα μπορέσετε κι εσείς να περάσετε πικάντικες και καυτές χρονιάρες μέρες, διατηρώντας τη φλόγα της σχέσης.

Και επειδή το κάθε ζώδιο έχει το δικό του κουμπί, έτσι έχει και το δικό του κατάλληλο πονηρό μήνυμα για να ανάψουν τα αίματα.

Κριός

Οι δικοί μου θα λείπουν το βράδυ από το σπίτι. Έλα να μου κάνεις παρέα…

Μην ακούσει ο Κριός ότι παίζει φασούλα με άδειο σπίτι έτοιμο για ατασθαλίες, ο ενθουσιασμός του φτάνει στο υπέρτατο λέβελ. Κι από την στιγμή που μιλάμε για ζώδιο μέσα στον αυθορμητισμό και την ευθύτητα, δε θέλει και πολλά πολλά. Να είσαι straight to the point «Έχουμε το σπίτι, θα είμαστε μόνοι, σε θέλω, έλα» και θα περάσετε μία νύχτα φωτιά.

Ταύρος

Καβάλα στο… έλκηθρο θα σε πάω απόψε, μωρό μου.

Daaamn! Μία τέτοια ατάκα νομίζω θα άρεσε σε όλα τα ζώδια, κι όχι μόνο στον Ταύρο. Τον συγκεκριμένο δεν είναι να του τα λες και πολύ χύμα βέβαια, τα θέλει πιο κυριλέ και αισθησιακά. Πέτα του το τυράκι της εξαλλοσύνης μ’ αυτή την ατάκα, αλλά μην μπεις κατ’ευθείαν στο ψητό. Κάνε ατμόσφαιρα με κεριά και χριστουγεννιάτικα playlist, βάλε και κρασάκι και μετά ακολουθούν και τα υπόλοιπα.

Δίδυμοι

Το μενού περιλαμβάνει σεξ και μελομακάρονα, είσαι μέσα;

Δίδυμος είναι αυτός, υπήρχε περίπτωση να του στείλεις κάτι λιγότερο αναπάντεχο κι απρόβλεπτο; Παίζει και διπλή ευχαρίστηση, πώς να αντισταθεί; Και τα δύο να τα χορτάσετε εννοείται, αλλά επικεντρωθείτε καλύτερα στο πρώτο και αφήστε τα μελομακάρονα για εμάς, αδυναμίες είναι αυτές!

Καρκίνος

Λοιπόν… τι λες για χριστουγεννιάτικες ταινίες και χουχούλιασμα κάτω από τις κουβέρτες;

O Καρκίνος δεν περιμένει απλά μία πρόσκληση για σεξ. Θέλει να του στήσεις το σκηνικό, ν’ αφήσεις πράγματα να εννοηθούν. Θέλει να τον/την βεβαιώσεις ότι και αγκαλίτσες θα κάνετε, και φιλάκια θα δώσετε, και χριστουγεννιάτικες ταινίες θα δείτε και θα τα κλάματα θα σας πάρουν. Αυτά συμβαίνουν όταν μπλέκεις με συναισθηματικό ζώδιο.

Λέων

Το μόνο δώρο που θέλω φέτος είσαι εσύ. Γυμνός/ή. Φορώντας μόνο έναν σκούφο Άι-Βασίλη.

Αν δεν στείλεις μήνυμα λατρείας και θαυμασμού στον Λέοντα, τότε σε ποιον; Εκτιμάει πολύ το σεξ και βάζει όλο του το πάθος, αλλά θέλει και τα κομπλιμέντα του για να μιλήσεις τσουφ στούκα στην εγωπάθειά του. Με τη δήλωσή σου ότι τον/την θέλεις γυμνό/ή μόνο με το σκουφάκι του Άι-Βασίλη, έχεις ήδη κερδίσει στα σημεία. 

Παρθένος

Έλα από ‘δω. Εγώ θα κάνω τον κακό και άτακτο Άι-Βασίλη κι εσύ θα βάζεις τους κανόνες.

Τάξε τέτοια παιχνίδια ρόλων στον Παρθένο και δε θα βγεις χαμένος/η. Τα άτομα είναι διαστροφικά, παρά τους αμέτρητους ψυχαναγκασμούς τους. Τα σιγανά ποταμάκια να φοβάστε… Στο άκουσμα ότι θα έχει κυριαρχικό ρόλο και θα μπορεί να σε καθοδηγεί όπως αυτός/ή θέλει, σίγουρα θα εκστασιαστεί.

Ζυγός

Αν βοηθήσεις λίγο, δε είναι μόνο ο Άγιος Βασίλης που θα… έρθει απόψε

Ο Ζυγός είναι ένα πολύ δοτικό ζώδιο. Βάζει πάντα πρώτα την ευχαρίστηση του/της συντρόφου του/της και ύστερα τη δική του/της. Στη σκέψη λοιπόν ότι θα σε περιποιηθεί και θα κάνει τα πάντα για να σε φέρει σε οργασμό πριν να το καταλάβεις, θα βρίσκεται ήδη σπίτι σου. It’ s time to get crazy!

Σκορπιός

Αυτή η νύχτα μόνο άγια δε θα είναι αν έρθεις από εδώ.

Αυτές είναι δηλώσεις μεγατόνων, όχι αστεία. Όχι απλά θα κάνετε σεξ, αλλά θα είναι μία νύχτα ακολασίας μέσα στο κατά τα άλλα άγιο χριστουγεννιάτικο κλίμα. Αν αυτό δεν ιντριγκάρει αρκετά τον Σκορπιό, τότε τι; Τέτοιες πιπεράτες υποσχέσεις δίνε του και δε θα βγεις χαμένος/η.

Τοξότης

Έχω ντυθεί σαν κρεμμύδι για να βγω έξω, αλλά ξέχασα να φορέσω εσώρουχα. Κοίτα κάτι πράγματα…

Με την επιπολαιότητα και το ανήσυχο πνεύμα που διακατέχει τον Τοξότη, εννοείται πως αυτό είναι ένα μήνυμα που θα του μιλήσει στην καρδούλα και λίγο πιο κάτω και θα θέλει να έρθει εκεί και να σε ξεμοναχιάσει. Πώς να μην κολαστείς όταν λαμβάνεις ένα τέτοιο μήνυμα στο κινητό σου; Προκαλείς ή δεν προκαλείς τον άλλο να βάλει με το μυαλό του τις πιο ακραίες φαντασιώσεις; Και το κάνει!

Αιγόκερως

Μωρό μου, έξω κάνει κρύο. Έλα να με ζεστάνεις λιγάκι.

Αλήθειες λες, γιατί έξω έχει πράγματι ψωφόκρυο. Επίσης, πολύ πρακτική η ιδέα σου να έρθει ο Αιγόκερως να σε ζεστάνει, μιας και δύο σώματα μαζί πάντα είναι καλύτερα απ’ ό,τι ένα. Άντε αγκαλιαστείτε, χουζουρέψτε λίγο και μετά τη συνέχεια την ξέρετε.

Υδροχόος

Μου ήρθε μία ιδέα για το πώς να χρησιμοποιήσω τις χριστουγεννιάτικες γιρλάντες στο δωμάτιο…

Στη δημιουργικότητα ο Υδροχόος ποτέ δε λέει όχι. Ακόμα κι όταν πρόκειται για τις πιο παρακινδυνευμένες και περίεργες προτάσεις, εκείνος/η είναι πάντα μέσα. Κανονικά έτσι έπρεπε να ήμασταν όλοι εδώ που τα λέμε. Η γιρλάντα που λες, καθιστά ωραιότατο sex toy. Μπορείς να δέσεις μάτια, χέρια, πόδια ή οτιδήποτε άλλο σου κάνει κέφι. Καλή χρήση!

Ιχθύς

Οι γιορτές πάντα με κάνουν να θέλω να προσφέρω… Να έρθω από κει να σου δώσω ένα χεράκι;

Ο Ιχθύς είναι ένα ζώδιο κυκλοθυμικό σε κάθε πτυχή του, έτσι και στα ερωτικά του. Ή που θα είναι φουλ συναισθηματικός/ή και θα θέλει γούτσου-γούτσου, ή που θα έχει διάθεση για τρελό και αρρωστημένο σεξ. Με την παραπάνω ατάκα, μπορεί να του/της το δίνεις στο πιάτο, αλλά του/της δείχνεις ότι είναι προτεραιότητά σου και τον/την αφήνεις να επιλέξει πώς θα το πάτε. Και κάπως έτσι, θα σου παραδοθεί.

Πηγή: neopolis.gr

Μεγαλώνω μαμά. Και φοβάμαι.

Ανήμερα των γενεθλίων μου πάντοτε με πιάνει μια γλυκιά νοσταλγία, αυτή η όμορφη ακαθόριστη μελαγχολία. Έτσι έκατσα και σήμερα να μετρήσω μέχρι πού έχω φτάσει. Αλήθεια, όσα κι αν σκεφτώ, το συμπέρασμα είναι ένα: πως μεγαλώνω, μαμά.

Μεγαλώνω, μαμά, και δεν ξενυχτάω πλέον κάθε βράδυ ως το ξημέρωμα τα καλοκαίρια. Αντιθέτως, δεν έχω την επιλογή να ξυπνήσω δίχως όρεξη. Πρέπει να βάλω τα καλά μου, να χαμογελάω σε όλους και να καταφέρω να συνυπάρχω και να δουλέψω με χίλιους δυο ανθρώπους.

Μεγαλώνω, μαμά, κι έμαθα πια για τα καλά τι θα πει ρουτίνα. Εγώ που μπορούσα να βγω στο δρόμο με πλακάτ να φωνάξω εναντίον της. Μεγαλώνω, αλλά ακόμη με φοβίζουν οι κουστουμαρισμένοι που κρύβονται πίσω απ’ την δύναμή τους. Οι υποχρεώσεις κάποτε με πνίγουν, μαμά, δε θέλω να κλείνομαι σε καλούπια, δεν το αντέχει το πετσί μου να περιτριγυρίζομαι από υποχρέωση γύρω από «άσχημους» ανθρώπους. Κάποτε το μόνο που θέλω είναι να τρέξω σε σένα, μαμά, να χωθώ στην αγκαλιά σου, να μη με νοιάζει ο έξω κόσμος, αυτός που με τρομάζει.

Μεγαλώνω, μαμά, κι οι φίλοι λιγοστεύουν. Άρχισαν να μετριούνται σε όσους χαίρονται με τη χαρά μου και σπαράζουν περισσότερο κι από μένα με τη λύπη μου. Θυμάσαι, μαμά, κάποτε που δεν προλάβαινες να υπολογίσεις ονόματα φίλων; Τώρα λιγοστεύουν, μαμά, οι άνθρωποι αλλάζουν. Κοιτάζουν το συμφέρον τους όσο μεγαλώνουν, δεν αφήνουν κανένα μέρος της καρδιάς τους αγνό. Και με πονάει αυτό, μαμά.

Νόμιζα πως οι φίλοι έχουν τη δύναμη να σε κρατάνε για πάντα παιδί – εκτός κι αν χαθούν. Και φοβάμαι, μαμά, εσύ το ξέρεις καλύτερα, ήταν πάντοτε ο εφιάλτης μου να μη με αγαπάνε όσοι αγαπώ. Αλλά είχες δίκιο, λιγοστεύουν και χάνονται κι η απώλειες πάντα θα με πονάνε, μαμά.

Μεγαλώνω μαμά, κι οι έρωτες δεν είναι πια όπως τους φανταζόμουν στα δεκάξι. Δεν είναι πια ατέλειωτες βόλτες, τσιγάρα και ξενύχτια. Οι έρωτες έχουν αγκάθια και πονάνε. Σε θέλουν δυνατό κι εξηγημένο. Κι η αγάπη, με φοβίζει η αγάπη, μαμά. Θυμάσαι κάποτε που νόμιζα πως αγαπούσα πραγματικά, αλλά έφευγα με την πρώτη δυσκολία; Μεγαλώνω μαμά και καταλαβαίνω πως η αγάπη και το νοιάξιμο είναι μεγάλες ευθύνες. Πως οι σχέσεις δεν έρχονται αβίαστα, θέλουν φροντίδα, δουλειά και προσπάθεια. Κι εγώ μεγάλωσα, μαμά, και τόσο αυθόρμητη και παρορμητική, πώς να μπω σε καλούπια τώρα;

Μεγαλώνω μαμά κι άρχισα να βιώνω τις απώλειες. Είναι αναπόφευκτο να χάνεις αγαπημένους σου μεγαλώνοντας κι αυτό είναι απ’ τα μεγαλύτερα πλήγματα της ενηλικίωσης. Φοβάμαι μαμά. Ας μεγαλώσω κι άλλο, ας βγάλω ρυτίδες πιο βαθιές απ’ το πιο μεγάλο μου χαμόγελο μα κάνε το χρόνο να σταματήσει για όλους εσάς που αγαπώ, μαμά.

Μεγαλώνω, μαμά. Και για όλα εκείνα τα χρόνια που βιαζόμουν να μεγαλώσω, να βάλω τακούνια και γυαλιά, δε με προετοίμασε κανείς για το πόσο δύσκολος είναι ο έξω κόσμος, για το ότι οι άνθρωποι πληγώνουν και φεύγουν. Για το πόσο πρέπει να πονέσεις για να γίνεις δυνατός.

Μεγαλώνω μαμά. Και φοβάμαι.

Πηγή: pillowfights.gr

Fallen Angels

I relate to this on a spiritual level

EDITORIAL

Ξεκάθαρα η φάτσα μου τη μέρα που γεννήθηκα.

Happy Birthday to me!

Όταν ξαναβρεθούμε, θα σου πω αν πράγματι σε θέλω

Είναι εκείνη η στιγμή που οι δείκτες του ρολογιού σέρνονται λες και τους έχει κάποιος καρφώσει για να δείχνουν πάντα την ίδια ώρα. Είναι εκείνα τα λεπτά που μοιάζουν ατέλειωτες ώρες αναμονής και προσμονής. Κι εγώ κοιτάω μια το ρολόι, μια τον εαυτό μου στην οθόνη του κινητού. Είναι που η άτιμη η ώρα δεν αλλάζει αισθητά κι εμένα η καρδιά μου τραντάζεται μέσα απ’το στήθος. Ίσως να την ακούνε κι οι περαστικοί, δεν ξέρω. Τα πόδια μου ακίνητα, λες και κάποιος τα ‘χει κολλήσει στο έδαφος. Όσο γρήγορα ταξιδεύει το μυαλό μου, άλλο τόσο παγωμένο μοιάζει να ‘ναι το σώμα μου. Παγωμένο στο χώρο και στο χρόνο. Εκεί, κολλημένο σε μια στιγμή, στη στιγμή που σ’ αντικρίζω ξανά.

Είναι που συναισθήματα μαζί μπερδεμένα κόβουν βόλτες μέσα μου. Οι πεταλούδες στο στομάχι που λένε θα ‘ναι. Αυτό που ξέχασαν ν’ αναφέρουν όμως, είναι πως οι άτιμες φέρνουν ανακατωσούρα και σύγχυση μαζί τους. Άγχος κι ενθουσιασμό. Ίσως να ‘ναι ο κόμπος τελικά, εκείνος ο γνωστός. Όλα τα παράδοξα μαζί έρχονται να ξαποστάσουν εκεί, μπροστά μου. Για να τα δω και να τα νιώσω μέχρι το κόκκαλο. Το μυαλό φτιάχνει εικόνες, ξέρεις. Εικόνες όμορφες, παραμυθένιες ίσως. Εικόνες όπου ‘χουν εμένα κι εσένα πρωταγωνιστές. Εσύ απέναντί μου, χωρίς διαχωριστικά κι αποστάσεις πια. Με σάρκα και οστά μπροστά μου, για να σ’αγγίξω, να σε χαïδέψω τρυφερά, να σε φιλήσω. Εκείνη τη στιγμή μόνο θύμισέ μου, να σου πω αν πράγματι σε θέλω.

Μη με παρεξηγείς, δε θέλω να σ’απογοητεύσω, ούτε ψέματα θέλω να σου πω. Μα να, είναι που τόσο καιρό έχω φτιάξει τη δική μου όμορφη ιστορία και για τους δυο μας. Εκείνη που περπατάμε χέρι-χέρι και μου λες κάτι και γελάω. Που γέρνω το κεφάλι μου στον ώμο σου κι η φωνή σου φτάνει σαν τραγούδισμα στ’ αυτιά μου. Που σε μυρίζω για να μπορέσω ν’ανασάνω. Εκείνη που μας βλέπουν οι περαστικοί και κάπως ζηλεύουν που είμαστε τόσο αξιοθαύμαστοι και ταιριαστοί. Λες κι είμαστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Μα είναι που εκείνη η ιστορία είναι η δική μου. Που σ’έχω τοποθετήσει προσεγμένα και σου ‘χω δώσει ρόλο πρωταγωνιστικό, μα με σενάριο που έχω γράψει μόνο εγώ. Ιδανικά, τις ίδιες λέξεις θα ‘ρθεις να μου πεις, εκείνες που στη φαντασία μου με κάνουν να σε θέλω τόσο. Να θυμηθώ όμως να σου πω, αν τελικά τις ήθελα στ’ αλήθεια. Εκείνη που λες τη στιγμή, που θα σ’έχω απέναντί μου.

Όταν σε ξαναδώ, χωρίς προβαρισμένες ατάκες και χρόνο προετοιμασίας, χωρίς φίλτρο σε σκέψεις, λόγια, συμπεριφορές. Να καταλάβω πόσο θέλω τελικά, τον αφιλτράριστο εαυτό σου. Το απροετοίμαστο, μα ειλικρινές σου πρόσωπο. Αυτό που δε μελέτησε προτού να μου μιλήσει. Που δε σκέφτηκε και μια και δυο φορές πριν απαντήσει. Κι εσύ εμένα, χωρίς το έξυπνο καβούκι μου, χωρίς τα λόγια που κρύβουν ανασφάλειες κι αδυναμίες. Μα μόνο μάτια που μιλάνε, μάτια που μαρτυρούν αυτά που άσκοπα πασχίζουν για να κρύψουνε τα στόματά μας. Κι όσα θα καταφέρουμε να κρύψουμε στο τέλος, θα ‘χουνε ήδη ειπωθεί μέσ’απ’το βλέμμα.

Θα ‘ναι η στιγμή που θα δω αν η φτιαχτή επικοινωνία της όμορφής μου ιστορίας ζει και πίσω, στα παρασκήνια. Αν τα σώματά μας θα γίνουν συγκοινωνούντα δοχεία με μια χημεία που θα τα ενώνει ανεξέλεγκτα. Δε θα μου πάρει χρόνο πολύ, μη μου φοβάσαι. Φτάνει μονάχα να σταθείς πάλι μπροστά μου. Να νιώσω το δέρμα σου όταν με τ’ ακροδάκτυλά σου θα κάνεις βόλτες στο κορμί μου. Τότε ναι, θα ξέρω πια σίγουρα αν η σπίθα θα γίνει φλόγα που θα κάψει και τους δυο μας. Θα ξέρω σίγουρα αν νιώθω εκείνο το «απερίγραπτο» που λένε οι ερωτευμένοι. Αυτοί που αδυνατούν να δώσουν ορισμούς και να βάλουν τα αισθήματά τους σε σειρά. Που ένα συνονθύλλευμα συναισθημάτων τους οδηγεί και κάποτε τους καθορίζει. Τότε, θα ξέρω σίγουρα πως είναι πεταλούδες που πετάνε στο στομάχι, μα δε μπερδεύουν. Παρά μόνο κάνουν την καρδιά να φτερουγίζει στο ρυθμό τους.

Τότε. Όταν οι δυο μας θα βρεθούμε και μια αναπνοή μοναχά θα είναι πια το διαχωριστικό μας. Όταν θα δεις όλες τις ρωγμές μου μία-μία κι από κοντά. Όταν θα μετρήσω τα ψεγάδια σου και θα ‘ναι ανύπαρκτα μπροστά στον ηλεκτρισμό που θα μου φέρνει η ύπαρξή σου. Όταν το «απερίγραπτο» που λένε οι ερωτευμένοι, θα μοιάζει μικρό κι ασήμαντο μπροστά στο νέο κόσμο που άνοιξες εσύ μπροστά μου. Τότε. Μόνο τότε, θα σου πω πως πράγματι σε θέλω.

Συντάκτης: Άνδρη Χριστοφή

Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου

Pillowfights

2020 checklist

*Adds “October: werewolves” to 2020 bingo list*

@8FACT

14 Lines From Love Letters or Suicide Notes

“I cannot imagine how we forgive ourselves for all the things we didn’t say until it’s too late!”

- Doc Luben - 14 Lines From Love Letters or Suicide Notes.

xx-iv

Ήρθες και μου ξύπνησες αισθήματα πρωτόγνωρα

Γράφει η Σ. 

Σημείο στο χρονοδιάγραμμα; Αρκετοί μήνες πίσω. Τοποθεσία; Αλήθεια χρειάζεται να την αναφέρουμε; Τη γνωρίζουμε κι οι δυο πολύ καλά. Όπως και το γεγονός ότι έκανες πως δεν με είδες εκείνη την πρώτη φορά. Μικρές λεπτομέρειες όμως όλα αυτά σε σχέση με όσα ακολούθησαν.

Θα με έλεγες επιλεκτική, περίεργη ή ακόμη και ιδιόρρυθμη -όπως θέλεις χαρακτήρισέ το- με κάθε λογής σχέση μου. Ωστόσο, από την πρώτη στιγμή που σε αντίκρισα κατάλαβα πως ήσουν αυτό που πραγματικά ποθούσα. Δε χρειαζόταν να σου μιλήσω για να το καταλάβω. Αυτό ήταν μετέπειτα μια απλή επιβεβαίωση του ενστίκτου μου. Γνωρίζω πως όλα έγιναν γρήγορα και ίσως δεν ήταν πλήρως συμβατά με όσα είχες ως ιδανικά στο μυαλό σου. Πότε όμως πάνε όλα βάσει σχεδίου; Στην τελική δεν ήταν ιδανικά ούτε και για εμένα. Είμαι ευγνώμων βέβαια που σε γνώρισα και αυτό είναι υπεραρκετό.

Όλα κύλησαν με ταχείς ρυθμούς και ταχύτατα κιόλας έληξαν. Τα λάθη; Πολλά. Γιατί να αναλωθούμε όμως σε αυτά; Μόνο δυσάρεστες αναμνήσεις αφυπνίζουν. Κι εσύ ήσουν ό,τι πιο όμορφο έχει υπάρξει στη ζωή μου. Μου ξύπνησες αισθήματα που κανείς πριν από σένα δεν είχε καταφέρει να φέρει στην επιφάνεια. Ίσως σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να αισθανθείς κάτι έντονο για οποιονδήποτε όταν γνωρίζεστε μονάχα λίγο καιρό. Και να σου πω και κάτι μεταξύ μας; Ούτε εγώ το πίστευα στο παρελθόν. Φυσικά όλα είναι εφικτό να ανατραπούν. Μαζί σου έζησα καταστάσεις πρωτόγνωρες. Δεν ήταν όλες εξίσου όμορφες και χαλαρές. Βέβαια δε σκέφτηκα ποτέ να παραιτηθώ από εσένα παρά τις όποιες συνθήκες και δυσκολίες εμφανιζόταν στο διάβα μου. Ήσουν ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα για μένα. Ένα μάθημα στο οποίο βέβαια δεν ήμουν και πολύ καλά διαβασμένη! Θα σου αποκαλύψω κι ένα μυστικό εδώ που φτάσαμε. Μου άρεσαν και συνεχίζουν να μου αρέσουν τα πάντα πάνω σου. Ακόμη κι εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες στη συμπεριφορά σου για τις οποίες γκρίνιαζα. Κάθε έκφρασή σου, κάθε μορφασμός του προσώπου σου.

Πλέον έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από την τελευταία φορά που είχα νέα σου. Μένοντας μόνη αναλογίστηκα τη μεταξύ μας σχέση, τα λάθη μας, τα σωστά. Έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα μέσα μου. Το μόνο που παραμένει ακέραιο είναι όσα νιώθω για σένα. Δεν ήσουν απλώς ένας περαστικός σε αυτό το ταξίδι μου. Είμαι σίγουρη πλέον γι’ αυτό.

Δεν ήμουν ποτέ καλή με τα λόγια. Ίσως θα ήθελες να ακούς περισσότερα από αυτά. Τα αισθήματά μας όμως είναι μακράν καλύτερα από τα λόγια που τα περιγράφουν. Κι εγώ δε θέλω να σου παραθέσω για ακόμη μία φορά δύο σκόρπιες λέξεις. Πνίγομαι από την επιθυμία να στις εκφράσω και να στις αποδείξω έμπρακτα. Γιατί σου αξίζει να τα εισπράξεις όλα αυτά…

Υ.Γ. Σου χρωστάω ένα ταξίδι. Δεν ξεχνάω τίποτα από όσα μου έχεις πει!

Pillowfights

Υγεία, καύλα και επανάσταση

Άπιαστα όνειρα

Οι άνθρωποι που αγάπησα εγώ ζούσανε πάντα μακριά μου ή πολύ κοντά έτσι ώστε να τους κάνει κάτι να αντιληφθούν ότι είμαι μοναδική για'κείνους κι αναντικατάστατη, κάτι που έτσι κι αλλιώς έχω κατά κάποιον τρόπο και σχεδόν δεχτεί, βλέπεις και το να παίρνεις κάτι σαν δεδομένο σε αυτή την ζωή σε κρατάει πολλές φορές μακριά από την ουσία.

Ζούσανε μέσα από την φαντασία μου, ή και σκέτα μέσα σε αυτήν. Τελεία.

Τους έπλαθα έτσι όπως ήθελα, δεν τους έβλεπα αρκετά γιατί υπήρχε πάντα η δικαιολογία της απόστασης, αλλά αυτό έβγαζε και κάτι το θετικό μιάς και δεν υπήρχε έτσι κι η τριβή που θα είχε μιά κάποια άλλη σχέση, η οποία δεν θα εμπεριείχε απόσταση, δεν περνούσαμε μέσα από ανούσιους καθημερινούς καυγάδες, κρατούσαμε μόνο την ουσία και λίγες κουβέντες στο τηλέφωνο..

- Μ'αγαπάς ;

- Σ'αγαπώ..

Μια ανάσα κι ύστερα κλείσιμο της γραμμής. Γιατί οι σχέσεις εξ αποστάσεως δεν ζούνε όπως οι κανονικές σχέσεις, δεν αναπνέουν όπως οι κανονικές, γιατί θέλει τελικά πολύ τσαγανό, δυνατά συναισθήματα, επιμονή κι υπομονή για να αποφασίσεις να κάνεις σχέση εξ αποστάσεως και πόσο μάλλον να την διατηρήσεις, ή και κάποιες άλλες φορές, μπορεί να κρύβει μόνο μεγάλη ανασφάλεια και διακαή πόθο να έχεις αυτό που εκ των πραγμάτων δεν μπορείς, ή είναι δύσκολο ν'αποκτήσεις ..!

Για τους πολύ πονηρούς και ψαγμένους κάποιες φορές κρύβει και πόνο, βασικά όχι γι'αυτούς τους ίδιους, για τους άλλους που επιλέγουν εκείνοι, βολεύει βλέπεις πολύ κι αυτούς που επιθυμούν να διατηρούν πολλές και παράλληλες σχέσεις, αυτούς που δεν έμαθαν ακόμα να παίζουν με ανοιχτά τα χαρτιά τους, αυτούς που αν ήξεραν να παίζουν σωστά, θα μπορούσαν να είχαν κερδίσει σε όλα τα παιχνίδια κάποιων άλλων, αλλά μπλόφαραν κι έχασαν.

Από την άλλη οι άνθρωποι της φαντασίας μου είναι οι πιο ωραίοι, εκείνους πάλι δεν τους έχω δει ποτέ από κοντά, ή αλλιώς δεν τους έχω ζήσει μέσα στην καθημερινότητα μου, οπότε και δεν μπορώ ολότελα να τους κρίνω, μπορώ όμως να τους φαντάζομαι μέσα από αυτά που λένε και μου τάζουν, φροντίζοντας πάντα να με διαβεβαιώνουν για το πόσο ισχύουν φορώντας κάθε φορά το πιο ωραίο τους χαμόγελο ή αυτό που φαντάζομαι και θέλω εγώ να έχουν.

Αυτούς τους δέχομαι στη ζωή μου δίχως πολλές σκέψεις, δεν πιάνουν χώρο, παρά μόνο στη σκέψη μου και πως θα ήταν δυνατόν να πιάνουν ; Αφού κάποιες φορές δεν υπάρχουν καν.. !

Αυτοί είναι που δεν με στεναχωρούν σχεδόν ποτέ, αυτούς κι όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερο τους προτιμάω, δένομαι μαζί τους, με γεμίζουν με τόσο όμορφα όνειρα κι υποσχέσεις απ'αυτές που δύσκολα δίνει κανονικά ένας άνθρωπος, πόσο μάλλον κάποιος που δεν έχεις δει ποτέ σου..

Κι εμένα κακά τα ψέμματα, μου άρεσαν πάντοτε τα όνειρα, με πήγαιναν αλλού, με έβγαζαν σχεδόν ανέξοδα σε μέρη όπου ποτέ άλλοτε δεν είχα ξαναβρεθεί, αλλά μου άρεσαν, μου έδιναν δύναμη να προσπαθώ, μεταμορφωνόντουσαν σε άνεμο κι εγώ σε καράβι και μου ήταν τόσο απαραίτητα για να συνεχίσω να κινούμαι. Έδιναν κάθε τόσο φτερά στην φαντασία μου και κάποιες φορές αληθινό λόγο ύπαρξης στα συναισθηματά μου.

Αυτούς τους αγάπησα περισσότερο μέσα από την φαντασία μου ή όπως έγραψα και πριν, μόνο μέσα σε αυτήν, οπότε πλησιάζουν και πιο κοντά στο ιδανικό.

Δεν τους έζησα ποτέ μου, δεν με πλήγωσαν, οπότε υπήρχε πάντα λόγος να τους διατηρώ σαν μιά άσβεστη και τόσο ζεστή φλόγα μέσα στα ονειρά μου, ή τους έζησα τόσο λίγο και μέσα σ'ένα τόσο ιδανικό πλαίσιο σχεδόν μιάς 'κάποιας' ημιτελής σχέσης που όμως μέσα σε αυτό το λίγο τους, πρόλαβα και τους αγάπησα αρκετά για να θεωρώ ότι δεν μπορούν και να με βλάψουν. Αγάπησα όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που μου χάρισαν, τους λάτρεψα γιατί είχα το προνόμιο να μη τους γνωρίζω αρκετά κι υπήρξαν και κάποιες φορές που αυτό το εκμεταλεύτηκα κι εγώ όσο κι εκείνοι, απλά ίσως εγώ για διαφορετικούς λόγους.

Οι άνθρωποι της φαντασίας μου είχαν πάντοντε ένα ιδανικό στοιχείο ,απο'κεινα τα τόσο δυνατά, που αν τα αφήσεις ν'αποκτήσουν λίγη μεγαλυτερη υπόσταση μέσα σου μπορούν να σε κάνουν να κυνηγάς ακόμα και μιά ζωή κάτι από το άπιαστο..!

Με στοιχειώνουν όμως κάθε λίγο, γιατί σκέφτομαι ότι αν όντως με ήθελαν έτσι δυνατά όπως υποστηρίζουν ότι με θέλουν, ή όπως εγώ, γιατί δεν έχουν έρθει μέχρι τώρα να με βρούν ;

Μα ύστερα πλάθω ένα παραμύθι απο'κεινα που με παρηγορούν και καθησυχάζουν πιο πολύ το όποιο κομμάτι λογικής μου'χει απομείνει, μάλλον το πιο ισχυρό και τυλίγομαι μαζί με αυτό και την κουβέρτα μου, ενώ κοιμάμαι πάλι μόνη.

Είναι οι άνθρωποι που αγάπησα στα αλήθεια τόσο μακριά ή απλά αυτό βόλευε πάντα πιο πολύ την αλήθεια που χρόνια τώρα προσπαθώ απλά ν'αποκοιμίσω ;

freedomeleftheria

Περι ανθρωπων

Μιλάμε για τον θάνατο σα να μην πρόκειται να πεθάνουμε

και για την αγάπη λες και την έχουμε ποτέ αντέξει.

freedomeleftheria 

there is a poem

there is a poem

scratched onto the walls of my

throat

no one has heard it

but it is there

Star me up

Πώς θα φτιάξεις τη διάθεση του κάθε ζωδίου;

Δεν θέλει κόπο θέλει τρόπο....

Διάλεξε και πάρε, ανάλογα με το ζώδιο του ατόμου που σε ενδιαφέρει.

ΚΡΙΟΣ

Ο Κριός σου είναι στις μαύρες του; Για εκείνον χαρά ίσον δράση. Κάνε του μια παράτολμη πρόταση, για να του ανεβάσεις την αδρεναλίνη.

Κάλεσέ τον να δοκιμάσετε να κατεβείτε με πατίνια τα σκαλιά ή τάξε του ότι θα πετάξεις με ομπρέλα πάνω από τις ταράτσες ως άλλη Μαίρη Πόπινς.

Φρόντισε η προετοιμασία του εγχειρήματος να διαρκέσει τόσο, όσο η ακεφιά να του περάσει από μόνη της, διότι ως γνωστόν η εναλλαγή των συναισθημάτων του Κριού είναι αρκετά γρήγορη.

Και υποσχέσου του (εκ του ασφαλούς πλέον) ότι την επόμενη φορά θα δοκιμάσετε μαζί το άλμα από το μπαλκόνι με αλεξίπτωτο πλαγιάς.

ΤΑΥΡΟΣ

Για τον Ταύρο, το συναισθηματικό κανάκεμα συνοψίζεται σε κάτι απαλό, κάτι νόστιμο, κάτι απολαυστικό.

Προτού πάει το μυαλό σου στο πονηρό (που κι αυτό δεν είν’ κακό), δοκίμασε να σώσεις την κατάσταση με μια λιχουδιά, από εκείνες που αγγλιστί αποκαλούνται comfort foods, κοινώς τροφές της παρηγοριάς.

Είναι μαλακές, φίσκα στον υδατάνθρακα που ανεβάζει το ηθικό, εκτός απ’ όταν ζυγίζεσαι, και όταν τις τρως νιώθεις σαν βρέφος ασφαλές στην αγκαλιά της μαμάκας του. Μια γενναιόδωρη μερίδα καρμπονάρα ή ένα κομμάτι τούρτα σοκολάτα εκπροσωπούν επάξια αυτή την κατηγορία.

Κι αν το είδος της σχέσης σας το επιτρέπει, προχώρα μετά και στο «πονηρό».

ΔΙΔΥΜΟΙ

Για να παρηγορήσεις ένα Δίδυμο, λάβε υπόψη σου ότι η δυστυχία του συχνά έχει διανοητική βάση και ως εκ τούτου αντίστοιχη θα είναι και η αντιμετώπισή της.

Κάνε τον λοιπόν να ξεχαστεί, βάζοντας το μυαλό του να δουλέψει προς την αγαπημένη του κατεύθυνση: την ανάπτυξη επιχειρηματολογίας επί παντός επιστητού, σχετικού ή άσχετου θέματος, από το αν το ΚΚΕ θα ωφεληθεί με την αλλαγή ηγεσίας μέχρι το αν θα σου πήγαινε το μαλλί βαμμένο σε απόχρωση χάλκινο ακαζού (αν μάλιστα είσαι άντρας, το δεύτερο ζήτημα θα αποκτήσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον).

Κοντράρισέ τον και μετά παραδέξου την ήττα σου. Του έφτιαξες τη μέρα!

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Ο Καρκίνος έχει γενικά την τάση να πιστεύει ότι το παρελθόν ήταν καλύτερο, εκτός κι αν ήταν χειρότερο, που κι αυτό με κάποιο μυστήριο τρόπο τον «φτιάχνει».

Κάνε του λοιπόν μια ανάδρομη στις εποχές που η Μανούλα κατάφερνε με αναμφισβήτητη επιτυχία να του παρέχει αγάπη, ασφάλεια και όλα τα σχετικά.

Βάλε τον να σου αφηγηθεί τις πιο αστείες στιγμές της ζωής του, και κυλίσου κάτω ξεκαρδισμένος στα γέλια (ελπίζουμε να τα πηγαίνεις καλά από ηθοποιία). Δείξε του ή ζήτα του να σου δείξει φωτογραφίες από περιστάσεις όπου εξακριβωμένα είχε περάσει καλά, μαζί σου ή όχι.

Ε, κάτι απ’ όλα θα πιάσει.

ΛΕΩΝ

Οι τρόποι να ανεβάσεις τη διάθεση ενός Λέοντα, συνοψίζονται στην εξής διατύπωση: «Μα πώς τα καταφέρνεις, ρε μεγάλε, ακόμα και σε αυτή την κατάσταση, να είσαι πάντα τόσο …» και εδώ προσθέτεις κάτι το ανεβαστικόν. Θες «δυναμικός»;

Θες «πανέμορφος»; Θες «μεγαλοφυής»; Διάλεξε μια σειρά από επίθετα που να εκφράζουν τις αμέτρητες θετικές (για να μην πούμε θεϊκές) ιδιότητες του εν λόγω προσώπου.

Ω, ναι, ακόμα και μετά από οποιαδήποτε γκαντεμο-κατάσταση που θα γονάτιζε έναν κοινό θνητό, ο Λέοντάς σου παραμένει ασύγκριτος, και εσύ δεν μπορείς να κάνεις άλλο παρά να εκφράσεις τον θαυμασμό σου. Θα ξαναπάρει τα πάνω του, εγγυημένα.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Με τον Παρθένο έχε υπόψη σου ότι οι πράξεις μετράνε περισσότερο από τα λόγια. Αμ τι νόμιζες, θα τη βγάλεις άκοπα και αβάδιστα στο μιλητό;

Κάνε τον να νιώσει καλύτερα τακτοποιώντας (και απολυμαίνοντας) τον χώρο του, ενόσω εκείνος θα κλαψουρίζει, ψώνισέ του κανένα βιολογικό τρόφιμο να χλαπακιάσει, καθώς από τον καημό όχι μόνο δεν καθάρισε, αλλά ούτε και μαγείρεψε, και βρες του στο Ίντερνετ μερικές αναπνευστικές ασκήσεις για ηρεμία, μια και η κακή διάθεση ως γνωστόν ρίχνει το ανοσοποιητικό.

Αυτό το τελευταίο είναι και το καλύτερο επιχείρημα που μπορείς να χρησιμοποιήσεις σε έναν Παρθένο, για ξεπεράσει την κατάσταση της ακεφιάς.

ΖΥΓΟΣ

Ο Ζυγός, αν είναι να βιώσει μια ψυχολογική ντεκαντάνς, θέλει τουλάχιστον ένα ανεβασμένο περιβάλλον για το φχαριστηθεί και λίγο. Ως γνωστόν, καλύτερα να κλαις μέσα σε μια μερσεντές παρά πάνω σε ένα ποδήλατο.

Αν δεν σας βρίσκεται η μερσεντές, φτιάξε τουλάχιστον λίγη ατμόσφαιρα, βάλε μια μουσική να παίζει (ηρεμιστική, όχι σκυλοτράγουδα), γέμισέ του ένα (κολονάτο, παρακαλώ) ποτήρι κρασί πάνω από το οποίο θα σου πει τον καημό του… Και στη συνέχεια απλώς παράστησε ότι συμφωνείς στη δραματικότητα της κατάστασης, για την οποία δεν υπάρχει καμία διέξοδος κι ελπίδα. Σαν κρυπτο-αντιδραστικός που είναι, θα αρχίσει να βλέπει από μόνος του τα θετικά.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

Όταν ο Σκορπιός πάρει ανάποδες, έχει προτεταμένο το κεντρί και μπορεί να τη φάει κατά λάθος όποιος βρίσκεται πιο κοντά, γι’ αυτό να είσαι έτοιμος να ακούσεις και καμιά χοντράδα επί προσωπικού.

Καλύτερα λοιπόν στρέψε του την προσοχή στα αγαπημένα του θέματα, αυτά που άλλωστε δίνουν ενδιαφέρον στη ζωή (του).

Ίντριγκες, συνωμοσίες, παρασκήνια, πρώτα πίσω από το ζήτημα που αποτέλεσε την αιτία της στενοχώριας του και στη συνέχεια πίσω από τα πάντα (είμαστε ή δεν είμαστε όλοι αιχμάλωτοι σε ένα τεράστιο matrix; Τέτοια…).

Βάλε τη φαντασία σου να δουλέψει και πλέξτε μαζί τα πιο σατανικά σενάρια. Θα την καταβρεί!

ΤΟΞΟΤΗΣ

Αν ένας Τοξότης έχει τις μαύρες του, και μάλιστα η κατάσταση διαρκεί, εκτίμησέ το σαν ένα σπάνιο φαινόμενο, που χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης.

Πρώτα απ’ όλα βγάλε τον έξω, σε ανοιχτό χώρο, να τον φυσήξει λίγος αέρας.

Αν δεν συνέλθει, ανέβασέ τον σε καμιά μηχανή, κάνα τρενάκι του λούνα παρκ, στο τελεφερίκ, ακόμα και σε ποδήλατο, σε κάτι τέλος πάντων που να τρέχει, ώστε να του δίνει την αίσθηση της ελευθερίας κινήσεων και της εναλλαγής των παραστάσεων.

Ο γυροσκοπικός μηχανισμός που έχει στον εγκέφαλό του (ειδική πατέντα των Τοξοτών) είναι άμεσα συνδεδεμένος με τη διάθεσή του και γρήγορα θα επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

Συχνά ο Αιγόκερως, αν είναι στις μαύρες του, δεν θέλει να δει ψυχή. Οπότε ένας τρόπος να νιώσει καλύτερα είναι να του επιβάλλεις με το ζόρι την παρουσία σου, να τον βομβαρδίσεις με αδιάκριτες ερωτήσεις και μετά να τον αφήσεις ήσυχο, πράγμα που θα του χαρίσει μια κάποια ανακούφιση.

Αν πάλι σε θέλει κοντά του, κάνε παραγωγική την παρουσία σου συμμετέχοντας στην προσπάθεια να λύσει το πρόβλημά του, με τον αγαπημένο του λογικό και αναλυτικό τρόπο. Αν δεν ξέρεις πώς, απλώς ρίχνε σε εκείνον το μπαλάκι, με τη γνωστή τακτική:

«Εσύ τι νομίζεις ότι θα έπρεπε να γίνει;». Σκέψου, σκέψου, κάτι θα γίνει.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Αν ο Υδροχόος σου είναι πεσμένος, φτιάξε του το κέφι δίνοντάς του την αίσθηση ότι χάρη σε εκείνον μπορεί να ανακουφιστεί εν μέρει η δυστυχία σε όλο τον πλανήτη.

Έτσι, πιθανόν θα γίνει ευτυχής εξ αντανακλάσεως. Βρες ό,τι έκκληση για συλλογές υπογραφών υπάρχει στο Ίντερνετ και βάλε τον να συνεισφέρει με την πολύτιμη τζίφρα του, για τη σωτηρία παντός έμψυχου και άψυχου, ορατού και αόρατου, σε στεριά, θάλασσα και αέρα.

Αυτή η παγκοσμιοποίηση θα τον κάνει να δώσει μικρότερες διαστάσεις στην προσωπική του μαυρίλα.

Άλλωστε το κάρμα τα δύσκολα τα φυλάει για τους εκλεκτούς (πες του το κι αυτό).

ΙΧΘΕΙΣ

Όταν ο Ιχθύς βρεθεί να κολυμπάει στα θολά νερά της δυστυχίας, άντε βρες τον. Για την ακρίβεια, δεν τον πιάνεις από πουθενά, καθώς ό,τι και να πεις ή να κάνεις, θα σου το αντιγυρίσει με τον πιο εξωφρενικό τρόπο.

Το τελευταίο που θέλει είναι να παρηγορηθεί και μάλιστα με λογικά επιχειρήματα. Αν λοιπόν διαπιστώσεις ότι γουστάρει να κλαφτεί μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο, κάτσε και άκουγε υπομονετικά, αναστέναζε κι εσύ μαζί του για συμπαράσταση και δίνε του χαρτομάντιλα σε τακτά διαστήματα.

Για μετά, που θα βαρεθεί να κλαίγεται, έχε έτοιμη μια πρόταση για κανένα κλαμπάκι με ωραία τρανς μουσική και οικονομικά ποτά.

Πηγή: in.gr

Ο ένας πάνω στον άλλο

Γράφει η Ο. 

Βρισκόμαστε πάλι να σμίγουμε. Άλλη μια φορά οι ανάσες δυνατές, ξεφεύγουν από τα χείλη χωρίς φραγμούς και το μόνο που μένει, είναι οι άναρθρες κραυγές μας, που προσπαθούν να καλύψουν τη σιωπή του δωματίου. Ένα πάθος που ξεχειλίζει σαν χείμαρρος, όταν τα χέρια μας πασχίζουν ν’ ανακαλύψουν τις κρυμμένες μας αισθήσεις, καθώς δοκιμάζουν να διεγείρουν κάθε νοητό ή σωματικό κύτταρο του εκστατικού κορμιού μας.

Χορδές τα σώματά μας, που τεντώνονται και πιέζονται στο έπακρο, προκειμένου να συνθέσουν τις πιο μυστικές μας ερωτικές μελωδίες. Εκείνες που ψιθυρίζουμε τραγουδιστά κι ακατάπαυστα ο ένας μέσα στα αφτιά του άλλου, στις μοναδικές στιγμές της δικής μας μυστικής ένωσης.

Είναι κι εκείνα τα αγγίγματα, που σέρνονται αργά πάνω στο δέρμα μας και τα πυρωμένα ακροδάχτυλά μας γίνονται στάχτη κάθε φορά, που γεύεται ο ένας τον άλλο. Αργόσυρτες διαδρομές, διερευνητικές, που επαναλαμβάνονται ασίγαστα, με σκοπό να επισημανθεί κάθε αχαρτογράφητη σπιθαμή των κορμιών μας. Κάθε εκατοστό, κάθε χιλιοστό, κάθε νοητή συντεταγμένη μας. Βλέφαρα που μισοκλείνουν αισθαντικά καθώς η αγκαλιά μας, ανοίγει και μας καταπίνει σε ένα από τα πολλά παιχνίδια των αισθήσεων.

Τα χέρια σου γραπώνονται εξακολουθητικά και με δύναμη. Έτσι για να πιαστείς, για να μην ξεφύγεις και παρασυρθείς με ορμή στο παραμύθι σας. Γιατί φοβάσαι μήπως εγκλωβιστείς στον κόσμο του ονείρου και δε θα καταφέρεις να δραπετεύσεις ποτέ ξανά στη χώρα το πραγματικού. Γαντζώνεσαι εκεί λοιπόν έστω και για μερικά νωθρά δευτερόλεπτα.

Θα επιχειρήσεις να σηκωθείς αφήνοντας πίσω σου τα τσακισμένα, ιδρωμένα σεντόνια για να κοιτάξεις έξω από το παράθυρο. Το ανοίγεις τόσο όσο χρειάζεται, ώστε να εισβάλλει στο δωμάτιο, ο θόρυβος της πόλης, η θολότητα από τα αδύναμα φώτα της, οι σκιές που ορθώνονται πελώριες και νευρικές στους γκρίζους τοίχους, ο απαλός άνεμος που τον νιώθεις στο πρόσωπό σου να σβήνει την έξαψή σου.

Θα γυρίσεις πίσω να κοιτάξεις, θα χαμογελάσεις και θα ρωτήσεις αν θέλει λίγο ακόμα κόκκινο κρασί. Θα γνέψει καταφατικά, θα γεμίσεις τα ποτήρια, θα το νιώσεις πρώτα να υγραίνει τ΄ άπληστα χείλη σου κι έπειτα να κυλά μέσα στις φλέβες σου, να σε ζαλίζει όμορφα, να σε χαλαρώνει περισσότερο. Θα χαμογελάσεις, ενώ θα γευτείς και πάλι τα χείλη του δαγκώνοντάς τα, σε μια προσπάθεια να κλέψεις λίγες από τις πνοές. Ακόρεστα, αχόρταγα, λαίμαργα σαν ένας αδιαμφισβήτητος εγωκεντρικός πλεονέκτης. Θ΄ αφήσεις το κρασί να χυθεί πάνω στο δέρμα μας γλείφοντας τις σταγόνες του με την άκρη της γλώσσας σου. Μία, μία, αργά, νιώθοντας, τα κορμιά μας να δονούνται από τον ανήκεστο ίμερο. Θα τιθασεύσεις με δύναμη τ’ άτσαλα ριγμένα τσουλούφια μας, πάνω στα υγρά μέτωπά μας και θα σύρεις ένα μικρό, κτητικό φιλί εκεί ψηλά.

Ο ήχος του αναπτήρα θα θρυμματίσει τη σιωπή για άλλη μια φορά, καθώς το τσιγάρο ανεβαίνει στα χείλη και ο καπνός του εισέρχεται με βουλιμία στις ανάσες μας. Η λάμψη της φλόγας του, θα χαρακώσει το σκοτάδι σε μια ανώφελη προσπάθεια να φωτίσει στιγμιαία τα γυμνά κορμιά μας και τις σκιές που τρεμοπαίζουν ανήσυχες πάνω τους. Πνευμόνια που πλημμυρίζουν, κύτταρα που τεντώνονται διεγερμένα κάτω από την επιρροή της, μάτια που κλείνουν φέρνοντας στο μυαλό σκηνές από το έντονο πάθος που ανασύρθηκε μέσα από τα κορμιά μας. Μένουμε κι οι δυο σιωπηλοί με ένα ευτυχισμένο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο. Δάχτυλα που κινούνται και μπερδεύονται μεταξύ τους καθώς ο ένας προσπαθεί να κρατήσει λίγη από την αίσθηση των αγγιγμάτων που προηγήθηκαν. Παλάμες που ενώνονται σφικτά γιατί πλανάται μεταξύ μας, εκείνος ο ανυπόταχτος φόβος, μήπως χαθεί η μνήμη της αφής μας στη λήθη του χρόνου.

Θα τραβήξεις το σεντόνι από πάνω σου και θα κατευθυνθείς στο ψυγείο για μια επιδρομή στις ακόρεστες δίψες, που λαίμαργα ξεπηδούν από το στόμα σου. Το κουτάλι θα βυθιστεί στο παγωτό, που πρόσκαιρα θα κατευνάσει τις απαιτήσεις του ουρανίσκου σου. Θα γεμίσεις μ’ αυτό το σώμα μας για να διακρίνεις άλλη μια φορά τους αδιόρατους πόρους του δέρματος να ξεσηκώνονται κάτω από τον χορό των αισθήσεων. Θα γελάσουμε δυνατά καθώς πασαλείβουμε τα πρόσωπά μας με γεύσεις παγωμένης σοκολάτας.

Κι η μουσική θα ξεχυθεί με μιας στο χώρο γεμίζοντας τα μάτια με εικόνες από διασκευασμένες ερασιτεχνικές παραστάσεις. Τραγούδια που συνδέονται μαζί μας, που περιχαρακώνουν και σημαδεύουν τις μυστικές, ιδιαίτερες διαδρομές των προσωπικών στιγμών μας. Τραγούδια, που όταν ακούγονται σε άσχετες στιγμές, μας φέρνουν στο νου τις μικρές ανεξάντλητες αιωνιότητες της ιστορίας μας.

Θα αγκαλιαστούμε άλλη μια φορά πάνω στα τσαλακωμένα σεντόνια καθώς ο κύκλος της συναινετικής μας αποπλάνησης που μόλις έκλεισε, ανοίγει ξανά από την αρχή.

Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου

Πηγή: Pillowfights

Situationship

Situationship· ούτε εσείς δεν ξέρετε τι συμβαίνει μεταξύ σας

Αλό και καλησπέρα στους απανταχού ερωτευμένους και μη αυτής της γης! Έχουμε σίγουρα ακούσει ή/και διαβάσει σε διάφορα μέρη για όρους που προσπαθούν να οριοθετήσουν τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ δύο ανθρώπων. Τέτοιοι είναι το “friends with benefits”, το “f**k buddies” (ναι, είναι διαφορετικά μεταξύ τους, κι εγώ προσφάτως το έμαθα), την «ελεύθερη σχέση» αλλά και την κλασική, ξεκάθαρη full out σχέση όπως σχεδόν όλοι μας την ξέρουμε. Έχεις, όμως, ακούσει ξανά τον όρο “situationship”; Μέχρι πρότινος, ούτε κι εγώ. Αν ούτε κι εσύ, μείνε μαζί μου για να ανακαλύψουμε μαζί αυτό το είδος ανθρώπινης διάδρασης.

Ο όρος “situationship” είναι μία λέξη που προέρχεται από το blending των λέξεων “situation” και “relationship”. “Well done, Sherlock!” θα μου πείτε τώρα, ωστόσο τα συστατικά της λέξης μπορούν να βοηθήσουν έτσι ώστε να καταλάβουμε λίγο καλύτερα το νόημά της. Τι, όχι;

Είναι πολύ συχνό φαινόμενο να συμβαίνει κάτι ερωτικό στη ζωή μας με κάποιον άλλον άνθρωπο και να αντιμετωπίζουμε από τον περίγυρό μας ερωτήσεις τύπου «και τώρα δηλαδή τα ‘χετε;» (ποια;) ή «και τώρα δηλαδή είστε μαζί» ή και το ακόμα πιο γενικό «και τι είναι, δηλαδή, αυτό που τρέχει τώρα μεταξύ σας;». Σου έχει συμβεί ποτέ να ερωτηθείς κάτι από όλα αυτά και να μην έχεις ξεκάθαρη απάντηση να δώσεις; Αν ναι, σύμφωνα με πολλούς ψυχολόγους και ψυχοθεραπευτές, αυτό που έχεις στη ζωή σου ερωτικά αυτή τη στιγμή ονομάζεται “situationship” και είναι πολύ πιο συνηθισμένο απ’ όσο, πιθανώς, νομίζεις.

Τι στο δαίμονα είναι, λοιπόν, αυτό το “situationship”; Σε αδρές γραμμές, το «τα πάντα όλα» των σχέσεων (συντροφικότητα, πολύ τένις δωματίου, συζήτηση, κοινές έξοδοι με παρέα ή άνευ) χωρίς κρεμμύδι (i.e. επισημότητες). Σε πιο απλά ελληνικά, το situationship συνδυάζει όλα τα προνόμια που θεωρητικά έχει κάποιος με σχέση για τους δυο συμμετέχοντες σε αυτό. Για τον υπόλοιπο κόσμο, όμως, η σχέση του ζευγαριού αυτού είτε είναι περισσότερο κάτι σαν κοινό μυστικό παρά σαν δεδομένο γεγονός είτε δεν υφίσταται καν. Κοινώς, η παρέα και οι κοντινοί άνθρωποι του ζευγαριού ή που θα έχουν μια αδρή ιδέα ότι κάτι συμβαίνει με αυτούς τους δύο ή που θα κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και ενδεχομένως τα χαμπέρια να φτάσουν σε εκείνους κατόπιν εορτής.

Πήραμε μια τζούρα του τι είναι το ‘situationship’; Αν όχι, μπορεί να το καταλάβουμε λίγο καλύτερα αν μπούμε στη διαδικασία να κατανοήσουμε τι δεν είναι. Δεν είναι ‘friends with benefits’, γιατί εκεί συνήθως προϋπάρχει φιλία μεταξύ των δύο και κάπου στην πορεία εμπίπτει το ερωτικό της κατάστασης. Δεν είναι ‘f**k buddies’, γιατί εκεί η σχέση είναι σχεδόν αμιγώς ερωτική, με ολίγη από φιλικό επίπεδο. Δεν είναι σχέση, γιατί λείπουν οι επισημότητες και η συνύπαρξη σε «επιβεβλημένες» κοινωνικές εκδηλώσεις, καθώς και ένα μεγάλο κομμάτι του «μοιράζομαι την καθημερινότητά μου με κάποιον». Οι κακές γλώσσες λένε, επίσης, ότι συνήθως αυτές οι καταστάσεις καταλήγουν στην ύπαρξη συναισθημάτων από τη μία πλευρά χωρίς να βρίσκουν το αντίστοιχο αντίκρυσμα, πράγμα το οποίο (hopefully) δε συμβαίνει στις σχέσεις. Τέλος, δεν είναι μια απλή ξεπέτα της μίας (ή των περισσότερων) βραδιάς, καθώς οι συμμετέχοντες μοιράζονται πράγματα πέραν ενός φλογερού και παθιασμένου κρεβατιού.

Στο τέλος της ημέρας, όμως, γιατί έχουν τόσο μεγάλη σημασία τα «βαφτίσια» μιας κατάστασης για τα μάτια του κόσμου; Όσο δύο άνθρωποι είναι χαρούμενοι με αυτό που έχουν ο ένας με τον άλλον, οι ταμπέλες που προτείνουν ένα ενδεικτικό όνομα της κατάστασης μεταξύ τους τόσο γι’ αυτούς και (πολύ περισσότερο) για τον υπόλοιπο κόσμο περισσεύουν. Τα προβλήματα ξεκινούν τη στιγμή που σε δυαδικό επίπεδο δεν είναι απολύτως ξεκάθαρα τα πράγματα και υπάρχουν παρεξηγήσεις ως προς τις προθέσεις της μίας ή της άλλης πλευράς. Αλλά αυτό, μάλλον, είναι συζήτηση για κάποιο άλλο άρθρο.

Συντάκτης: Έλενα Καργοπούλου

Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου

Pillowfights

that tingly little feeling

“You know that tingly little feeling you get when you like someone? That's your common sense leaving your body.”

a little longer

“Stay a little longer, for an hour, or a couple years more, or maybe a lifetime.”

- Adonis - Shayef

xx-iv

Λυσιμελής πόθος

Τίτος Πατρίκιος // Μεγάλο γράμμα IV Λυσιμελής πόθος

Μονόλογος

Πριν χαθούν όλα, υπήρξες άραγε;

Πριν χαθούν όλα, υπήρξες άραγε;

Μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο γκρέμιζα όσα έχτιζα. Αυτά που ζωγράφιζα όλα μουντζούρες τα ‘κανα. Υπήρξες; σε ρωτούσα ξανά και ξανά. Μέσα στα σκοτάδια σε ονειρευόμουν, σε φανταζόμουν, σε χαλούσα και σε ξανάφτιαχνα. Αγκαλιά σε κρατούσα βράδια ατελείωτα και σε νανούριζα. Και το πρωί αναρωτιόμουν, υπήρξες άραγε;

Στα σκοτάδια σκαρφάλωνα μαζί σου και γκρεμιζόμουν. Αφηνόμουν κι έπεφτα. Ρίσκαρα και διαλυόμουν. Κάθε πρωί όμως αναρωτιόμουν, υπήρξες άραγε;

Στο φως αν υπήρξες σε ρωτούσα και δε μπορούσα ποτέ να πω με σιγουριά. Αν ήσουν πλάι μου αληθινά ποτέ δεν ήξερα. Αν ήσουν αγάπη δε θυμόμουν. Υπήρξες;

Σα να 'σουν δίπλα μου - για ένα λεπτό ή για πάντα - σου είπα με θάρρος πως όσα έχτισα τα γκρέμισα. Αυτά που ζωγράφισα τα μουντζούρωσα. Όσα ονειρεύτηκα τα μηδένισα και όσα φοβήθηκα τα νίκησα. Και το επόμενο πρωί, πάλι σα να ‘ταν όνειρο, σε ξαναρώτησα, υπήρξες; Πριν χαθούν όλα, υπήρξες άραγε;

Υπήρξες. Σκοτεινός, σαν τα σκοτάδια μου. Αχνός, σαν τις μουντζούρες μου. Νικημένος. Σαν τους φόβους μου.

Πηγή: imaginary writer

...and only half dressed

cooking together with wine, music and only half dressed

- wwanderllust

Συζητήσεις με τον καθρέφτη

Βλέπω απέναντί μου μια μορφή. 

Είναι θολή και ακανόνιστη. Το μόνο που μπορώ να διακρίνω είναι μια θλίψη στα μάτια και μια ταραχή στις κινήσεις της. Φαίνεται οικεία και δεν την φοβάμαι. Πλησιάζω προς το μέρος της, πλησιάζει και αυτή. Με την ίδια ταχύτητα, βηματισμό και κινήσεις με μένα. Κοντοστέκομαι. Προς στιγμήν νομίζω πως απέναντί μου βρίσκεται ένας καθρέφτης. Θα ορκιζόμουν πως είναι το είδωλό μου, μα δε βλέπω εμένα, δε μπορώ να με διακρίνω. Φτάνω κοντά της, φτάνει κοντά μου. 

- «Φαίνεσαι χαμένη», μου λέει. «Ρώτησε με ό,τι θες.»

- «Μίλησε μου για την αγάπη», της λέω.

- «Δεν μπορώ να την ορίσω. Πάντα την πλησιάζω και πάντα μου φεύγει. Ξεγλιστρά σαν την άμμο, σαν το νερό από τα χέρια μου. Μα έχω ακούσει γι’ αυτήν στα τραγούδια, την έχω διαβάσει στα ποιήματα, την έχω δει στα βλέμματα των περαστικών, την έχω νιώσει στον τρόπο που άγγιξε την ψυχή μου. Κάποιος, κάτι, κάποτε.»

- «Μίλησε μου για τα όνειρα.»

- «Χωρίς αυτά δε θα ήμουν τίποτα. Τα όνειρα και η ελπίδα πως κάποτε θα φτάσω σ' αυτά με κρατάνε ακόμα εδώ.»

- «Μίλησε μου για τον πόνο.»

- «Δε χρειάζεται να σου πω τίποτε. Κοίταξε με. Είμαι απλά πόνος καλυμμένος με δέρμα. Μα κάθε πόνος κάνει το δέρμα μου πιο δυνατό και ανθεκτικό.»

- «Μίλησε μου για την ευτυχία. Πότε ένιωσες τελευταία φορά ευτυχισμένη;»

- «Ίσως το απόγευμα που ανέβηκα στην ταράτσα και ο ήλιος ζέστανε το κορμί μου. Ίσως το μεσημέρι που βρήκα στο ντουλάπι το αγαπημένο μου γλυκό χωρίς να το περιμένω. Ίσως η βόλτα που έκανα σε εκείνο το πάρκο πριν δυο μέρες. Ίσως εκείνη τη μέρα -δε θυμάμαι πότε- που γελούσα συνέχεια και δυνατά και αληθινά, τόσο που η ευφορία έφτασε σε κάθε κύτταρο του σώματος μου. Για μένα η ευτυχία κρατάει δευτερόλεπτα, ίσως κλάσματα δευτερολέπτου… δεν μπορώ να αντιληφθώ το χρόνο τη στιγμή της ευτυχίας μου. »

- «Μίλησέ μου για τη θλίψη.»

- «Χωρίς αυτήν δε θα εκτιμούσα, δε θα αντιλαμβανόμουν τις στιγμές της ευτυχίας μου. Γι' αυτό και την αγαπώ πλέον. » 

Βλέπω απέναντί μου μια μορφή.

Πόσο άλλαξες εαυτέ μου …

to-feggari-murizei-giasemi

Πόσο λίγο με ήξερες

Κάτι που δεν έμαθες ποτέ για μένα

ήταν πόσο λίγο με ήξερες...

Ρενέ

Η καύλα είναι ιερή και να τη σέβεσαι

Η καύλα είναι ιερή και να τη σέβεσαι

Ωράριο καταστημάτωv υπάρχει, ωράριο φαγητού υπάρχει, ωράριο στην καύλα δεv υπάρχει όμως.

Η καύλα έρχεται αvα πάσα στιγμή, εκεί πoυ δεν τo περιμέvεις ακόμα και χωρίς λόγo. Μη μoυ πείτε ότι πoτέ δεν καυλώσατε έτσι χωρίς λόγo, θα ‘vαι ψέμα. Κι εvvoείται υπάρχει κι εκείνη η καύλα που ναι μεν έρχεται εκεί πoυ δεν τo περιμέvεις, αλλά τουλάχιστον στηv έχoυv προκαλέσει.

Εντωμεταξύ, υπάρχoυv τόσα πράγματα στov άλλov πoυ σε κάvoυv vα καυλώσεις, πoυ oύτε εσύ δεν πίστευες ότι μπορούν να σε αvάψoυv τόσo. Απ’ τη φωvή μέχρι και τo πιo άκυρo σημείo τoυ σώματoς.

Nιώθω ότι ζoύμε σε μια επoχή πoυ έχoυμε μπουχτίσει στη σεξoυαλικότητα και ξεχvάμε τov ερωτισμό. Μια χαρά είvαι τo γαμήσι, μια χαρά είvαι κι o oργασμός. Αλλά για vα απoγειωθoύv αυτά, θέλει πρoετoιμασία τo πράγμα, θέλει ερωτισμό. Θέλει vα πoθείς τov ίδιo τov πόθo. Θέλει vα χύvεις με τov πόθo τoυ άλλoυ. Nα σέβεσαι αυτόν τον πόθο. Nα σέβεσαι την καύλα που σου προκαλεί ο άλλος. Να νιώθεις την ηδονή που σου μεταφέρει και να γουστάρεις απ’ την ηδονή που προσφέρεις. Να γίνεσαι έρμαιο του αμοιβαίου στιγμιαίου πόθου και τότε η καύλα να αποκτά πραγματική ουσία, να γίνεται ιερή.

Δεv πρέπει vα υπoτιμάμε το πάθος για τov/τη σύvτρoφό μας. Αvτιθέτως, πρέπει vα τo εvισχύoυμε με κάθε τρόπο. Να απολαμβάνουμε την έλξη και να την εκφράζουμε έντονα. Η στιγμή της έξαψης είvαι στιγμή απόλυτης αλήθειας και είναι μοναδική για τov καθέvα. Oπότε πρέπει να σεβόμαστε την έλξη, και να την επιδιώκουμε στην πιο έντονη μορφή της.

Και το θέμα είναι να βιώνουμε τηv αληθιvή καύλα. Αυτή πoυ κυβερvάει τov άvθρωπo και τov κόσμo oλόκληρo, αυτή πoυ καίει βαθιά μέσα στo σώμα μας κάθε αναστολή και κάθε αντίθετη παράμετρο που προκύπτει. Να είναι η καύλα που μας ξεσηκώνει να βουτήξουμε στα άδυτα του πάθους χωρίς κατευθυνόμενη λογική.

Η καύλα δε γoυστάρει τov καθωσπρεπισμό, αδιαφoρεί για τα «πρέπει», ακόμα κι αν πρόκειται για ενδόμυχα δικά της εμπόδια, τα oπoία βέβαια, όταν βγαίνoυν στηv επιφάνεια, τα απoδoμεί και τα oικoδoμεί ξανά με διαφoρετικά υλικά, αvαλόγως τωv συνθηκώv και τωv διαθέσεών της.

Η καύλα δε θεσμοθετείται μα ούτε και θεσμοθετεί. Δεv είναι ευγενική. Βγάζει γλώσσα στoυς εσωτερικoύς και εξωτερικoύς πoυριταvισμoύς, γιατί oτιδήπoτε καθαρό τής είvαι ξέvo. Όλoι την έχoυμε μέσα μας, αλλά πoλλές φoρές την απoκρύπτoυμε, τηv τσαλαπατάμε, την αρνoύμαστε. Ωστόσο, ξέρει πώς να εξουσιάσει πάνω σε σκέψεις που δεν της αρέσουν. Έχει τσαμπουκά, φέρεται όπως γουστάρει και χρησιμoπoιεί μόνο «βρώμικη» γλώσσα. Δε χρειάζεται τov έρωτα, ψήνεται όμως για ένα ορμητικό γαμήσι, άλλες φoρές βίαιo και καταιγιστικό, άλλες φορές «ευαίσθητo» και «ερωτικό».

Τα σώματα προθυμοποιούνται να υπακούσουν στo κάλεσμά της. Οι αισθήσεις –καταγεγραμμέvες και μη– αδημονούν στoυς γρυλισμoύς της και επαvατoπoθετoύvται στo κάδρo τωv ασυλλόγιστων ηδovώv της. Η καύλα δεv έχει «σε θέλω, αλλά λίγo αργότερα», «δεv έχω απoφασίσει», «μα πρέπει πρώτα vα κάvω μπάvιo», «έχω δoυλειά, δώσε μου χρόνο…», «μήπως δεν πρέπει, κάτσε να το σκεφτώ». Τo μovαδικό απόφθεγμα πoυ απoδέχεται είvαι: «Πάμε, τώρα, κι ό,τι γίvει».

Αv είvαι vα ακoλoυθήσoυμε τoν δρόμo της καύλας, ας τo κάvoυμε γρήγoρα κι όχι μόνο στο σεξ, αλλά σε όλα όσα αφoρoύv στη ζωή μας. Ας παραδοθούμε σε αυτή την παθιασμένη μας παρόρμηση κι όσo αvτέξoυμε.

Συντάκτης: Δημήτρης Καλαλές

Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα

pillowfights

Νερούδα

Πάμπλο Νερούδα - [12 Ιουλίου 1904 - 23 Σεπτεμβρίου 1973]

Απ' όσα πράγματα έχω δει,

μονάχα εσένα θέλω να εξακολουθώ να βλέπω,

απ' ό,τι έχω αγγίξει,

μονάχα το δέρμα σου θέλω ν' αγγίζω:

αγαπώ το πορτοκαλένιο γέλιο σου,

μ' αρέσεις την ώρα που κοιμάσαι.

Πώς να γίνει, αγάπη, αγαπημένη,

δεν ξέρω οι άλλοι πώς αγαπάν,

δεν ξέρω πώς αγαπήθηκαν άλλοτε,

εγώ σε κοιτάζω και σε ερωτεύομαι, κι έτσι ζω,

φυσικότατα ερωτευμένος.

Μ' αρέσεις κάθε βράδυ και πιο πολύ.

Πού να 'ναι; όλο ρωτάω

αν λείψουν μια στιγμή τα μάτια σου.

Πόσο αργεί! σκέφτομαι και με πειράζει.

Αισθάνομαι φτωχός, ανόητος και θλιμμένος,

και φτάνεις εσύ κι είσαι θύελλα

που φτερούγισε μέσα απ' τις βερυκοκιές.

Γι' αυτό σ' αγαπώ κι όχι γι' αυτό,

για τόσα πράματα και τόσο λίγα,

κι έτσι πρέπει να 'ναι ο έρωτας

μισόκλειστος και ολικός,

ιδιάζων και τρομαχτικός,

σημαιοστόλιστος και πενθοφορεμένος,

λουλουδιασμένος σαν τ' αστέρια

και χωρίς μέτρο - όριο, σαν το φιλί.

Πηγή: Ποιητική βιβλιοθήκη

Time after time

Σας καλησπερίζω με νέο τίτλο ιστολογίου και νέα διάθεση. Γιορτάζουμε την πρώτη δεκαετία στη μπλογκόσφαιρα με μερικές εκπλήξεις που ετοίμασα για εσάς. Ας μη προτρέχω, όμως.

Η σημερινή ανάρτηση έχει άλλο ύφος, πιο προσωπικό. Λίγο η νύχτα, λίγο το μοχίτο, λίγο η καλοκαιρινή αύρα, ξύπνησε μέσα μου ένας αχόρταγος πόθος να ανοίξω ξανά τα νυχτερινά μου ημερολόγια. Είναι καιρός να γράψω ξανά, μετά από καιρό, γράμμα σε ένα αόρατο "εσύ". Παραλήπτης ένα "εσύ" απρόσωπο, γιατί ίσως εν τέλει δε θέλω να μιλήσω σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά στο ίδιο το μυαλό μου.

Ανασυγκρότηση.

Ποια είμαι "εγώ" και ποιος "εσύ"; Τι είμαστε "εμείς" και τι υπήρξαμε; 

Η θύμηση σου είναι στιγμιότυπα, και τούτα τα καρέ δεν αρκούν ούτε καν να φτιάξουν έναν ολόκληρο άνθρωπο. Κι όμως, αυτή η ημιτελής παρουσία έγινε η απουσία που απασχολεί το βράδυ μου.

Τι είσαι; Λέξεις, τρυφερές. Αγγίγματα, ηδονικά. Μα κι εκείνη η ασφάλεια. Η γαμημένη ασφάλεια. Μεγάλωσα κι ακόμη δεν έμαθα. Το παιδί ψάχνει ακόμα καταφύγιο.Το παιδί θα είναι για πάντα παιδί.

Είμαι τόσο ίδια και τόσο διαφορετική... Βιώνω διαφορετικά τις απουσίες. Ίσως γιατί λείπουν όσοι έπρεπε να ήταν εδώ, όσοι είχαν σημασία. Όταν σου κλέβουν την ανάσα, τι να σου πει μία σταγόνα αίματος; Τα γόνατα μου ήταν γρατζουνισμένα πριν από σένα, μάτια μου. 

Το τέρας είχε ξυπνήσει χρόνια πριν έρθεις εσύ. Το έβαλες για ύπνο, λίγο μονάχα, όσο χρειαζόταν να μείνει αδρανές εκείνη την κακή περίοδο, την περίοδο που ήμουν ευάλωτη στις επιθέσεις του.

Από μία άποψη πιστεύω ότι γι' αυτό ήρθες στη ζωή μου. Για να με προστατέψεις. Να με προστατέψεις από τον ίδιο μου τον εαυτό. Κι ύστερα έφυγες, γιατί η αποστολή σου είχε ολοκληρωθεί. Ίσως γι' αυτό να μη σου δόθηκα ποτέ ολοκληρωτικά. Πάντοτε ένα πόδι στην έξοδο. Έτοιμη να τρέξω. 

Μπορούν να πέσουν τίτλοι τέλους σε ένα έργο που δεν άρχισε ποτέ;

Τι να σημαίνει τέλος στη δική μας ιστορία; Μία συνήθεια που παύει να είναι συνήθεια;

Ίσως φοβάμαι να ανοιχτώ στο άγνωστο. Γιατί αν λείπεις εσύ, τη θέση σου θα πρέπει να πάρει μία νέα συνήθεια. Θα πρέπει να βρεθούν ξανά δύο χείλη να μου λεν τις ίδιες λέξεις, και δύο χέρια να τυλίγονται γύρω μου και να διαλύουν το σκοτάδι. Θα πρέπει να βρω δυο μάτια από τα οποία δε θα προσπαθήσω να κρυφτώ. Θα πρέπει να πω αλλού αυτά που δεν τόλμησα να πω σε σένα...

Λείπεις, ναι, άραγε "μου" λείπεις; 

Σε σκέφτομαι και τούτο το βράδυ, ίσως επειδή το επέλεξα εγώ. Δίχως να ξέρω το γιατί. Άσκοπα, ίσως επειδή ψάχνω ένα σκοπό. Τι κερδίζω; Να καίγομαι; Να καίγομαι.

The understanding barman

A bit of Fry and Laurie

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΤΑΤΟΥΑΖ

Πάμε να μιλήσουμε λίγο για τατουάζ και μλκες ανθρώπους;

Τα τατουάζ είναι, όπως το σκέφτομαι εγώ, ένα παράθυρο στην ψυχή κ το μυαλό του κάθε ανθρώπου. Είναι σαν να σου ανοίγει λίγο το "μέσα" του, χωρίς να σου πει τίποτα, σου δείχνει κάτι πολύτιμο του κ αυτό για μένα είναι ιερό. Δεν έχει σημασία να μου αρέσει προσωπικά ή όχι, φίλε, ο άλλος μου δείχνει ένα κομμάτι από τα "σπλάχνα" του κ θα τολμήσω εγώ να πω αν το εγκρίνω ή όχι;; ΜΗ ΣΩΣΩ Κ ΤΟ ΕΓΚΡΙΝΩ ΠΟΤΕ!

Δεν είναι "μόδα" το τατουάζ. Είναι "μόδα" ίσως, η ανάγκη των ανθρώπων να επικοινωνήσουν συναισθήματα ή σκέψεις τους, να "σύρουν" στην επιφάνεια του κορμιού τους, ότι κρατούν στα βάθη της ψυχής τους. Ποιος είμαι εγώ, που θα κρίνω τα μύχια της ψυχής του καθενός, τα "ανείπωτα" του; Ένα όνομα, μια ημερομηνία, ένα σύμβολο, μια αστεία εικόνα, ένα πρόσωπο, απεικονίσεις ζώων, μια φράση, ένας γρίφος... Σέβομαι την ανάγκη, την επιθυμία σου να κάνεις το σώμα σου καμβά έκφρασης και αντιλαμβάνομαι πως μου επιτρέπεις να ρίξω μια ματιά στην ιστορία σου, στη ζωή κ την προσωπικότητα σου. Το σέβομαι και σου χαμογελώ κ γω, χαίρομαι όταν αναγνωρίζεις κ συ, στο δικό μου δέρμα, αυτά που επιλέγω κ γω να εκθέσω.

Το πρώτο μου τατού, το έκανα όταν ήμουν 20 χρονών. Σχετικά μικρό κ διακριτικό, αν δεν ήθελα δεν φαινόταν. Κάτι που λόγω δουλειάς τότε, προτιμούσα.

Πέρυσι, ανήμερα στα γενέθλια μου, έκανα ένα δώρο στον εαυτό μου, που το σκεφτόμουν καιρό. Ένα ΜΕΓΑΛΟ τατουάζ στο βραχίονα, στο χέρι μου. Αν είστε παλιοί στη σελίδα, θα θυμάστε ίσως, είχα βάλει κ βιντεάκι.. (Που είχαν πεταχτεί μερικοί κι έγραφαν "αααα εμένα δε μ αρέσει 😄" κ όταν τους απαντούσα κι εμένα δε μ αρέσει η καρικατούρα που έχεις στη μέση του προσώπου σου, "αυτή είναι η μύτη μου!!!!" "έλα ρε, νόμιζα πως ήταν κάποιο εφφέ, τι μελιτζάνα είναι αυτή" - "πως τολμάς να με προσβάλεις, φυστίκι" - "γιατί ταράζεσαι; αν εσύ εκφέρεις γνώμη για το σώμα μου, να μη μιλήσω κ γω για το δικό σου; ΚΑΙΙΙΙΙΙΙ ΜΠΛΟΚ")

Πριν λίγες μέρες, πάλι μου την έπεσε μια θείτσα εκεί που έπινα καφέ με μια φίλη, "μα γιατί έχεις τατουάζ στο χέρι, γιατί τ έκανες, μια χαρά κοπέλα είσαι, μορφωμένη, έχεις κ παιδί" και κλασικά η ατάκα κόλαφος, "ΕΜΕΝΑ ΔΕ Μ ΑΡΕΣΕΙ, ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΠΟΤΕ". Ε, να σου γμσ, ένα ρημαδοκαφέ βγήκα να πιω θα μου τον βγάλεις από τη μύτη!!!

Το να έχεις τατουάζ, είναι στάση ζωής. Το να μην έχεις, είναι επίσης στάση ζωής. Όσο σέβομαι τους ανθρώπους που δεν έχουν κ δεν θα ήθελαν ποτέ να αποκτήσουν "ζωγραφιές" στο σώμα τους, άλλο τόσο αγαπώ αυτούς που το κάνουν. Μικρό και διακρτικό τατουάζ ή τατού ΤΟΥΜΠΑΝΟ, δεν έχει σημασία. Σημασία όμως, έχει να μην τους προσβάλω. Δεν ξόδεψαν τόσα χρήματα, δεν άντεξαν τον πόνο της διαδικασίας, για να σκάει ο κάθε τυχάρπαστος "α εμένα δε μ αρέσει" ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΡΩΤΗΣΕ ΡΕ ΓΕΛΟΙΕ, ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΨΗ ΣΤΟ ΠΟΙΑ ΜΟΡΦΗ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΜΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΕΡΜΑ ΜΟΥ"

Από την άλλη, σκέφτομαι πως το να κάτσεις να εξηγήσεις σε κάποιον, για ποιο λόγο πρέπει να σέβεται τα τατουάζ στα σώματα των αθρώπων, είναι χρονοβόρο και συχνά ψυχοφθόρο.Και λίγο ανόητο να προσπαθείς να εξηγείς τα αυτονόητα περί σεβασμού και αυτοδιάθεσης.

Ενώ το "πως είσαι έτσι ρε, σύρε μπζόφα που έχεις κ άποψη για το σώμα μου, που είναι η μάπα σου σα μποστάνι, μύτη μελιτζάνα, 2 σπυριά κάπαρη για μάτια και τι αυτια μαρουλόφυλλα ειναι αυτά που έχεις" επιφέρει ένα καίριο χτύπημα, που συνήθως φέρνει κ διακοπή των σχέσεων, αν αυτό δεν είναι ευλογία, δεν ξέρω τι είναι...

Η θείτσα με βλέπει κ αλλάζει πεζοδρόμιο. Και σίγουρα, ακόμα προσπαθεί να καταλάβει, τι δεν πάει καλά με τη μούρη της και γιατί της έθιξα τη μελιτζ, τη μύτη της τέλος πάντων. 😁

Πηγή: Φυστίκι ΠουΚυλάει