Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Once in a blue moon...

EDITORIAL

Πανσέληνος, απόψε, κι είναι βαμμένη μπλε. Η έτσι τουλάχιστον τη χρωμάτισε ο μύθος. 

"Once in a blue moon" λένε οι ομιλητές της αγγλικής γλώσσας για να υποδηλώσουν ένα φαινόμενο τόσο σπάνιο όσο και το να "γεμίσει" το φεγγάρι δυο φορές τον ίδιο μήνα.

Σωστά μαντέψατε. Μπλε Σελήνη ονομάζεται η εμφάνιση μιας δεύτερης πανσελήνου κατά τη διάρκεια του ίδιου μήνα. Ένα αστρονομικό φαινόμενο που, αν και ασυνήθιστο, δεν είναι και τόσο σπάνιο όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε. 
Για την ακρίβεια, το φαινόμενο αυτό επαναλαμβάνεται κάθε 2,72 χρόνια, όταν αθροίζονται οι ημέρες που περισσεύουν από τους 12 σεληνιακούς κύκλους του χρόνου και δημιουργούν ένα επιπλέον φεγγάρι, το οποίο εκδηλώνεται ως μια πρόσθετη πανσέληνος κατά τη διάρκεια του ίδιου μήνα.

Στο άλλο άκρο, υπάρχει και μια πολύ κυριολεκτική σημασία στη φράση "once in a blue moon", καθώς ένα φεγγάρι μπορεί πράγματι να έχει χρώμα μπλε, εξαιτίας ατμοσφαιρικών διαταραχών. 
Πρόκειται για ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο κατά το οποίο το φεγγάρι (όχι απαραίτητα πανσέληνος) φαίνεται στα μάτια του παρατηρητή γαλαζωπό, εξαιτίας της ύπαρξης καπνού ή μορίων σκόνης στην ατμόσφαιρα. Κάτι τέτοιο παρατηρήθηκε μετά τις δασικές πυρκαγιές στη Σουηδία και τον Καναδά το 1950 και, αξιοσημείωτα, μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα το 1883, που είχε ως επακόλουθο να εμφανίζεται το φεγγάρι μπλε για μια περίοδο δύο ετών.1

Μπλε ή ασημένια, πρώτη ή δεύτερη, σπάνια ή συνηθισμένη, δεν παύει να είναι η πολυαγαπημένη μας σελήνη, μια καλοκαιρινή πανσέληνος. Ένα ακόμη ολόγιομο φεγγάρι που μαγνητίζει τα βλέμματα και μας μαγεύει με τη λάμψη του. 
Ας το θαυμάσουμε, λοιπόν, απόψε και αυτό όπως και όλα τα προηγούμενα αλλά και τα επόμενα φεγγάρια· σε μπαλκόνια, παραλίες ή θέατρα ας αράξουμε ένα ακόμη βράδυ να το θαυμάσουμε κι ας το ευχαριστήσουμε που αυτό το μήνα μας χαμογέλασε δύο φορές.

***

Σημειώνεται, τέλος, πως το έτος 2018 (καθώς επίσης τα έτη 2037, 1961, 1942, 1999) αναμένεται μαύρο φεγγάρι (καθόλου πανσέληνος το μήνα Φεβρουάριο που είναι συντομότερος), και ως αποτέλεσμα θα υπάρξουν δυο μπλε φεγγάρια μες την ίδια χρονιά, τον Ιανουάριο και το Μάρτιο.

Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

5 χρόνια Λίζα

EDITORIAL


Πέντε χρόνια πέρασαν από την ημέρα που πληκτρολόγησα το όνομα Λίζα και πάτησα αποδοχή. Πέντε χρόνια από την ημέρα που υιοθέτησα μια διαδικτυακή ταυτότητα που αποδείχτηκε για μένα, εν τέλει, πιο ταιριαστή κι από την πραγματική μου. Πέντε χρόνια από την ημέρα που δημιούργησα το μικρό μου παράδεισο. Πέντε χρόνια από το πρώτο βήμα του μεγάλου διαδικτυακού μου ταξιδιού. Πέντε χρόνια από την ημέρα που έγραψα την πρώτη από μία μακρά σειρά αναρτήσεων. Πέντε χρόνια από την ημέρα που σας χάρισα το πρώτο διαδικτυακό μου χαμόγελο.

Πέντε χρόνια από την ημέρα που έγινα η Λίζα.


5 χρόνια, 870 αναρτήσεις, 3187 σχόλια και 86.632 προβολές μετά.

Σας ευχαριστώ για όλα!

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Wake me up when Greferendum ends...

EDITORIAL


Λόγω των κοινωνικοπολιτικοοικονομικών (ουφ το είπα!) εξελίξεων στη χώρα μας, δε μπόρεσα να αφιερώσω χρόνο στο ιστολόγιο μου. Όλα μου τα ρεπό θυσιάστηκαν στο βωμό της ενημέρωσης, περνώντας ώρες ολόκληρες διαβάζοντας, ακούγοντας και αντιπαραθέτοντας απόψεις -είτε τηλεοπτικά, είτε διαδικτυακά, είτε στον καθημερινό βίο.

Επιπροσθέτως, καθώς ο πυρετός του δημοψηφίσματος μας είχε συνεπάρει όλους, αναπότρεπτα θα παρασυρόμουν κι εγώ και θα κουβαλούσα το "μίασμα" της πολιτικής στο μικρό μου παράδεισο. Η σκέψη και μόνο ότι ο "λεκές" αυτός θα άφηνε τη στάμπα του στο ιστολόγιο μου, μόνο τρόμο μπορεί να μου προκαλέσει. 

Όπως έγραψε και ο Αριστοτέλης, ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό. Ένα εκ των πολιτικών ζώων, λοιπόν, είμαι κι εγώ, με δομημένη πολιτική σκέψη, με εμπεριστατωμένη άποψη, με προβληματισμούς και ανησυχίες. Στην  καθημερινότητά μου θα με δείτε συχνά να καυτηριάζω την απολιτίκ γενιά, τη δική μου γενιά. Μια γενιά που συγχέοντας την πολιτικοποίηση με την κομματικοποίηση, έκανε τον ωχαδερφισμό στάση ζωής και την αδιαφορία πολιτική θέση. 
Πολίτης είμαι και μιλώ πολιτικά. Είναι αναφέρετο δημοκρατικό μου δικαίωμα. Το να μην επιλέγω να στιγματίσω συγκεκριμένες εκφάνσεις της ζωής μου -εν προκειμένω, το ιστολόγιο μου- με πολιτικές αναλύσεις και/ή κομματικές έριδες που ενδεχομένως θα ανακύψουν, είναι επίσης δικαίωμά μου.
Κάθε άνθρωπος δικαιούται ένα μικρό παράδεισο, ανέγγιχτο από τη ζοφερή πραγματικότητα. Η διαπλοκή, ο μικροκομματισμός, ο λαϊκισμός, η προπαγάνδα και κατ' επέκταση όλα τα δεινά που η πολιτική αναπόφευκτα κουβαλάει στις ζωές μας, δεν έχουν θέση στο δικό μου Παράδεισο. 
Να φύγετε κύριοι, να πάτε αλλού.


Με αυτές τις λίγες λέξεις, θέλησα να επιστρέψω στη μπλογκόσφαιρα μετά από μία πολύ μεγάλη εβδομάδα. Να σας πω μια καλημέρα και να φύγω για τη δουλειά.
Καλή σας μέρα και καλό κουράγιο σε όλους μας.

#Eurowhisper

Τα κακώς κείμενα αμφοτέρων των πλευρών του χθεσινού δημοψηφίσματος είναι γνωστά τοις πάσι και εγώ δεν πρόκειται να σπιλώσω το ιστολόγιο μου με πολιτικές αναλύσεις. Ούτε πρόκειται να λάβω θέση για μια ήδη τετελεσμένη εκλογική διαδικασία ή την εκπεφρασμένη λαϊκή βούληση.

Απλώς θα αφήσω ένα ευφυές βιντεακι εδώ, το οποίο εκφράζει κάποιες σκέψεις με τις οποίες ως επί το πλείστον συμφωνώ. Ένας ψίθυρος από την Ελλάδα για την Ευρώπη, ή μάλλον πιο σωστά για τους λαούς της Ευρώπης. Χωρίς απόγνωση, χωρίς δριμέα "κατηγορώ", χωρίς εχθρότητα, ζητά την υποστήριξη των Ευρωπαίων ώστε να ορθοποδήσει ξανά η χώρα μας, ως μια ευρωπαϊκή Ελλάδα, εντός των πλαισίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

«Το βίντεο δεν φτιάχτηκε για να σας εντυπωσιάσει ή να σας σοκάρει. Επειδή αυτά τα λόγια δεν είναι κραυγή, αλλά ψίθυρος»

Το βίντεο είναι ένα μήνυμα υπέρ της Ευρώπης και της διαφορετικότητας, καθώς και «του δικαιώματος στην επιβίωση, στην εργασία, στην αισιοδοξία, στη ζωή», που είναι κοινό για όλους. Ένα κάλεσμα για μια αμοιβαία αγκαλιά. 


In Case I Don't Die - A Greek whisper to Europe
 

«Οι Έλληνες γίναμε το πειραματόζωο της λιτότητας. Επειδή τολμήσαμε να την εφαρμόσουμε. Και τα καταφέραμε. Στα χαρτιά. Και όμως τώρα πεθαίνουμε. Τώρα τολμούμε να γίνουμε το πειραματόζωο της ελπίδας. Για μια πιο δίκαιη Ευρώπη. Με πολλή σκληρή δουλειά. Με ειλικρίνεια. Μαζί. Μη μας αφήνετε μόνους».