Can't smile without you...

Can't smile without you..

Φίλοι...Η οικογένεια που φτιάχνουμε για τους εαυτούς μας.

Από πολύ νωρίς δημιουργήθηκε στον άνθρωπο(όπως και σε κάποια ζώα) η ανάγκη για συντροφικότητα. Η ανάγκη αυτή εκδηλώθηκε με το σχηματισμό “αγέλης”, μιας πρώιμης μορφής των σημερινών κοινωνιών. Πάμε, λοιπόν, πολύ πίσω στην ιστορία του ανθρώπου και συγκεκριμένα στην πρώτη του μορφή, ως ανθρώπου των σπηλαίων.

Πολύ πιθανόν το αρχικό κίνητρο που τους ώθησε στην αναζήτηση συντρόφων να ήταν ο φόβος, η ανασφάλεια. Να οχυρώθηκαν, δηλαδή, με αυτόν τον τρόπο από τους κινδύνους της φύσης παρά την επισφαλή -μειονεκτική- τους θέση έναντι στα άγρια θηρία. Με την ανάπτυξη, όμως, του πολιτισμού, άρχισε να αναπτύσσεται μέσα τους μια σπουδαιότερη ανάγκη, που είχε να κάνει περισσότερο με το συναίσθημα παρά με την ανάγκη. Η τάση, ωστόσο, του ανθρώπου να ζει και ν' αναπτύσσεται ως μέλος μιας αγέλης συνιστά το σημαντικότερο μέσο διαφύλαξης αυτού του ιδίου.

Χρόνια αργότερα ήταν οι αρχαίοι φιλόσοφοι που διατύπωσαν μύθους και σοφίσματα για την κοινωνικότητα του ανθρώπου. Δυομιση χιλιάδες χρόνια πριν, ο Πλάτων στο έργο του “Συμπόσιο” διηγείται δια στόματος Αριστοφάνη το μύθο των πρώτων ανθρώπων. Στην αρχή του κόσμου οι άνθρωποι ήταν σφαιροειδή όντα, αποτελούμενα από 2 ανθρώπους(2 πρόσωπα, 2 γεννητικά όργανα, 8 άκρα) και στρογγυλοί όπως ήταν, όταν ήθελαν να τρέξουν πήγαιναν σαν τροχός. Σύμφωνα με το μύθο υπήρχαν: τα παιδιά του ήλιου(αποτελούμενα από 2 άντρες), τα παιδιά της γης(2 γυναίκες) και τα παιδιά της σελήνης(αντρόγυνο). Τα πλάσματα αυτά ήταν τόσο δυνατά που οι -φθονεροί- Θεοί αποφάσισαν να τα χωρίσουν. Έτσι ο Δίας τα χώρισε στη μέση μ' ένα κεραυνό(“εξ ενός δύο”). Τα 2 κομμάτια ονομάστηκαν “ημίτομα” και ο Απόλλωνας τα έραβε ενώνοντας τα τελειώματα στον αφαλό. Από αυτή τη διαίρεση ουσιαστικά ο άνθρωπος έλαβε τη μορφή του, όπως την ξέρουμε σήμερα. Από τότε, σύμφωνα με το μύθο, οι άνθρωποι είναι μισοί. Τα 2 ημίτομα είναι αυτό που ονομάζουμε “αδελφές ψυχές”. Είμαστε ημίτομα που προσπαθούν να ολοκληρωθούν στην αρχική τους ενότητα αναζητώντας το άλλο τους μισό. Ο πόθος για το ολόκληρο και η ορμή μας να επιστρέψουμε στην πρωταρχική μας φύση, ενώνοντας τα δύο μισά σ' ένα ολόκληρο, ονομάστηκε έρωτας. Όταν όμως το αρχικό ον δεν είναι αντρόγυνο, τότε μιλάμε για φιλία...

Μερικά χρόνια μετά τον δάσκαλό του, ο Αριστοτέλης προσπαθούσε ακόμη να ερμηνεύσει τη φύση του ανθρώπου στα έργα του “Ηθικά Νικομάχεια” και “Πολιτικά Νικομάχεια”, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπο είναι ένα “ζώο φύσει πολιτικό”. Συνεχίζοντας τη θεωρία του Πλάτωνα για τις αδερφές ψυχές είπε ότι “φιλία είναι μια μόνη ψυχή που κατοικεί σε 2 σώματα”.

Όσο προχωρούσε η ιστορία, και αναπτυσσόταν ο πολιτισμός και ειδικότερα η φιλοσοφία προέκυψαν πολλά χωρία -φιλοσόφων και λογοτεχνών- γι' αυτό το μαγικό πράγμα που ονομάζεται φιλία.

Ό,τι και να πούμε τώρα, δε μπορεί να περιγράψει αυτό που νιώθουμε για τους φίλους μας. Οι φίλοι είναι κομμάτι του εαυτού μας, κάτι για το οποίο είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε τα πάντα, είναι η οικογένεια που έχεις σχηματίσει εσύ μόνος σου. Μαζί στα καλά και τ' άσχημα, να περνάτε μαζί τις τρικυμίες, να φυλάτε ο ένας τον άλλο απ' τις κακοτοπιές, να είστε απλά εκεί ο ένας για τον άλλο. Άλλωστε, η φιλία ΕΊΝΑΙ μια ψυχή χωρισμένη σε δυο σώματα.

Υπάρχουν 2 είδη παρέας: οι φίλοι και οι κολλητοί

Ένας χιουμοριστικός πίνακας, που βγάζει ωστόσο μεγάλες αλήθειες. Μπορεί να φαίνεται ανόητο και παιδιάστικο, αλλά αυτές οι μικρές διαφορές είναι που ξεχωρίζουν τους φίλους από τους κολλητούς. Οι κολλητοί είναι αυτό το μισό που σου λείπει, η οικογένεια που φτιάχνεις μόνος σου. Οι κολλητοί είναι αυτοί που βρισκόταν δίπλα σου σε όλες τις σημαντικές στιγμές. Οι κολλητοί είναι αυτοί που τους έχεις ανοίξει την καρδιά σου. Οι κολλητοί είναι αυτοί με τους οποίους περνάς το μεγαλύτερο μέρος της μέρας. Οι κολλητοί είναι αυτοί που ακόμη κι αν δε μένετε μαζί, ουσιαστικά συγκατοικείτε. Γιατί με τους κολλητούς μαζί τρώτε, μαζί πίνετε, μαζί κοιμάστε, μαζί βγαίνετε έξω... Όλα σχεδόν μαζί. Είναι επόμενο αυτά τα άτομα να μην είναι επισκέπτες στο σπίτι σου, να είναι κατά μία έννοια “συνιδιοκτήτες”. Ίσως ακούγεται κάπως αφελές, αλλά αν οι κολλητοί σας είναι τ' “αδέρφια” σας, τότε λογικό δεν είναι στο σπίτι σας να είναι εξίσου αφεντικά?

Can't touch this...!

S1ngles

Λέω να πρωτοτυπήσω και ν' αναφέρω για 2η φορά το S1ngles. Μία απ' τις ελάχιστες καλές ελληνικές σειρές, πάντα αγαπημένη. Φαινομενικά επιφανειακή, άνευ νοήματος και ποιότητας αν δεν την έχεις δει. Αξίζει, ωστόσο τον κόπο. Είναι αστεία, αληθινή(υπερβολική σε κάποια σημεία, αλλά ασχολείται με αληθινά προβλήματα), μιλά έξω απ' τα δόντια, πολυδιάστατη(σκιαγραφεί ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους), δε γίνεται μονότονη, θίγει κοινωνικά ζητήματα και είναι ύμνος στη φιλία. Οι 2 πρωταγωνίστριες και των 4 κύκλων(Λίλα και Ράνια) είναι 2 όλως διόλου διαφορετικοί χαρακτήρες -η μία απελευθερωμένη σεξουαλικά και συνεχώς χαρούμενη, η άλλη πιο “σκύλα” επιδιώκει τη μοναξιά από φόβο μην πληγωθεί. Βέβαια πολλά δεδομένα αλλάζουν από τον πρώτο μέχρι τον 2ο κύκλο(έχουν μεσολαβήσει και 3 χρόνια από την αρχή της σειράς κι αλλάζουν τα πρόσωπα) αλλά το θέμα με το οποίο ασχολούμαστε εδώ είναι η φιλία. Και αυτή παραμένει κοινός παρονομαστής σε όλους τους κύκλους(ίσως μάλιστα μετά τον 1ο κύκλο να αποκτά μείζονα ρόλο, καθώς βλέπουμε τη Λίλα και τη Ράνια να μεγαλώνουν μαζί το παιδί της Ράνιας σαν οικογένεια και την αρχική παρέα να έχει σκορπίσει στα πέρατα της γης).

s1NgLEs 2½ Θεωρία 200½ Ράνια & Λίλα

s1NgLEs 2 Θεωρία 106 - Γιατί δεν υπάρχουν παρέες

Σε κάθε ευτυχισμένη παρέα, όμως, αναπόφευκτα υπάρχουν και συγκρούσεις. Όσο μάλιστα οι κοινωνίες εξελίσσονται, οι άνθρωποι γίνονται πιο εγωιστές, πιο σκληροτράχηλοι και ουσιαστικά αγνοούν ένα από τα βασικότερα πράγματα γι' αυτούς. Συχνά μένουν χωρίς φίλους.. Μόνοι.

Με τη διαφθορά του ανθρώπου λέξεις όπως “φιλότιμο”, “προσφορά”, “ανιδιοτέλεια” ακόμη και η “αγάπη” χάνουν τη σημασία τους και γίνονται απλές λέξεις χαμένες μέσα στον κυκεώνα χιλιάδων άλλων μέσα σ' ένα λεξικό. Οι άνθρωποι ξεχνούν τη συντροφικότητα. Οι παρέες ολοένα χάνονται. Και η αληθινή φιλία γίνεται είδος υπό εξαφάνιση. Σκεφτείτε λίγο με πόσους φίλους έχετε μαλώσει. Αναλογιστείτε τους λόγους. Παραδεχτείτε ειλικρινά ποιος έφταιγε(η αλήθεια να λέγεται, πάντα φταίνε κι οι2). Μην ανησυχείτε είστε μόνοι σας. Αρκεί να το ξέρει μόνο ο εαυτός σας. Αναρωτηθείτε αν άξιζε κάποιο απ' αυτά τα άτομα να φύγει απ' τη ζωή σας. Τέλος μετρήστε με πόσους τα ξαναβρήκατε. Η αληθινή φιλία δε φαίνεται από την έλλειψη τριβών -αντίθετα. Φίλος είναι αυτός που θα είναι εκεί και στα καλά και στα κακά. Που θα είναι διατεθειμένος να θυσιάσει ένα κομμάτι του εγωισμού του προκειμένου να μη χάσει το φίλο απ' τη ζωή του. Αυτός που θα τον αγαπά ακόμη κι αν ειπωθούν σκληρές κουβέντες. Αυτός που ακόμη και να ραγίσει το γυαλί, θα βάλλει ένα αμπαζούρ μπροστά για να μη φαίνεται το ράγισμα.

s1NgLEs 2½ Θεωρία 208

Είναι λογικό και αναμενόμενο μια ανθρώπινη σχέση να περνάει κρίση κάποια στιγμή. Το θέμα είναι να μην αφήνουμε το πρόβλημα να διαιωνίζεται και το ΕΓΏ μας να γιγαντώνεται. Άλλωστε δε θέλει και πολλά μια αληθινή φιλία για να αποκατασταθεί. Ένα μετανιωμένο βλέμμα, μια κίνηση συμφιλίωσης, μια -ειλικρινής- συγγνώμη. Τόσο απλά. Αρκεί να έρχονται μέσα απ' την καρδιά.

s1NgLEs 2½ Ράνια & Λίλα - Η συγχώρεση επ.11

Και τότε έρχεται η μαγική στιγμή της συμφιλίωσης.

 

Γιατί αν μια φιλία είναι αληθινή, κρατάει για πάντα...

s1NgLEs 2 Ράνια & Λίλα γριές

Αφιερωμένο γι' άλλη μια φορά στους συνήθεις υπόπτους

Εγώ κι εσύ μαζί...ღ