Η μάχη των φύλων

Δε σου φταίει η δυναμική γυναίκα

Πόσες φορές ακόμα θ’ ακούσω ότι οι δυναμικές γυναίκες έχουν ευνουχίσει τους άνδρες, Θεέ μου; Νομίζω αυτή η επίκληση στο θείο με βοήθησε κομματάκι, για να συνεχίσω πιο ψύχραιμα. Όχι, στάσου. Ας χαιρετίσω λίγο πρώτα τον ήλιο, βάστα να ρίξω και δυο-τρία «ομ»...Ναι, τώρα σίγουρα είναι καλύτερα!

Το λοιπόν, αυτή η καραμέλα πολύ μ’ έχει πικράνει. Οι άνθρωποι επιμένουν να σερβίρουν αυτή την ατάκα ωσάν αξίωμα και συνήθως ως επισφράγιση της επιχειρηματολογίας περί της σπανιότητας των ανδρών στις μέρες μας. Πικραίνομαι, όμως, να διαπιστώνω ότι το μυαλό παίρνει τέτοιες κατευθύνσεις. Παρατηρείται ένα φαινόμενο και μόλις πιάνουμε να καταδείξουμε τον ιθύνοντα, το δάχτυλο παθαίνει στραβισμό σαν τον Σπανοβαγγελοτέτοιονα.

Στην αρχή των χρόνων μας σε τούτο το μπαλάκι που καλούμε Γη, οι γυναίκες έμεναν στις σπηλιές, γιατί είχαν το βυζί που τάιζε το μωρό. Επιπροσθέτως, ανέλαβαν το μαγείρεμα, καθώς οι άντρες είχαν μεν τ’ απαιτούμενα facial hair, αλλά στερούνταν τατουάζ, προκειμένου να γίνουν οι προπάτορες των σύγχρονων master chef.

Οι άντρες απ’ την άλλη είχαν τη δύναμη, τόσο τη μυϊκή κυριολεκτικά, όσο και μεταφορικά, δεδομένου ότι η συμβολή τους στις ανάγκες της οικογένειας ήταν πιο εμφανής. Εξάλλου, είχαν και το ατού της τριβής με τον έξω κόσμο.

Καθώς οι άνθρωποι ανακάλυπταν κι επινοούσαν, η καθημερινότητα μεταλλασσόταν κι οι γυναίκες προσαρμόζονταν.

Όταν πάψαμε να ζούμε στην ύπαιθρο και δε χρειαζόταν πλέον η γυναίκα να παλεύει και με τα στοιχεία της φύσης, ώστε να βάλει ένα φαγητό και μία σκούπα, οι υποχρεώσεις της απλοποιήθηκαν. Συνεπώς, μπόρεσε να δώσει χώρο στην ανάπτυξη της αισθητικής της αρχίζοντας να διακοσμεί και να διακοσμείται περισσότερο. Οι γυναίκες έγιναν το ωραίο φύλο.

Οι άντρες τι έκαναν; Είχαν τη δύναμη.

Έπειτα, με την εφεύρεση σκευών και συσκευών το νοικοκυριό διευκολύνθηκε. Έτσι, οι γυναίκες βγήκαν κι έξω απ’ το σπίτι, στα χωράφια και στην παραγωγή τροφής, τομέας κατεξοχήν ανδροκρατούμενος. 

Οι άντρες τι έκαναν; Είχαν τη δύναμη.

Ύστερα ήρθαν Διαφωτισμοί, Γαλλικές Επαναστάσεις κι Αναγεννήσεις. Οι γυναίκες άρχισαν να διεκδικούν μερίδα στη γνώση. Τόσο που άρχισαν ν’ αναφύονται προσωπικότητες, κάποιες μάλιστα να γράφουν την Ιστορία καταλαμβάνοντας θέσεις καλλιτέχνιδων, επιστημόνων και βασιλισσών. 

Οι άντρες είχαν δύναμη; Καμιά φορά ούτε καν αυτό.

Όπως διαβάζεις αυτές τις αράδες, γυναίκες γύρω σου κάθε δευτερόλεπτο εξακολουθούν να κάνουν αυτό που έκαναν πάντα· να προσαρμόζονται. Οι άνδρες τι κάνουν; Την ξέρεις την απάντηση κι άλλωστε με βαρέθηκες. 

Η Σούλα είναι πλέον Αθανασία, Αναστασία, Κυπαρισσία. (Ε, ναι! Στο χωριό μου τουλάχιστον δύο Σούλες είχαν υπάρξει Κυπαρισσίες. Ποιος να το μάντευε;) Έχει δικό της όνομα, ξεχωριστό. Kαι μ’ αυτό τ’ όνομα είναι CEO εταιρίας, δικηγόρος παρ’ Αρείω, γιατρός χωρίς σύνορα στην Ουγκάντα, ερευνήτρια στον Αμαζόνιο, κομμώτρια που επιλέγει το Σούλα ως καλλιτεχνικό. Όταν τελειώνει τη δουλειά της, γυρίζει σπίτι να διαβάσει το καθιερωμένο παραμύθι στο παιδί της για ν’ αποκοιμηθεί με τη φωνή της, επιδιορθώνει το καζανάκι που τρέχει δυο μέρες και μαγειρεύει κοτόπουλο με πορτοκάλι (Φτιάχτε το και θα με θυμηθείτε! Το πορτοκάλι στο φούρνο είναι μαγικό!) για ρομαντικό δείπνο με το σύντροφό της.

Ο δε σύντροφος στέκει αδρανής έχοντας καθιερώσει άπαξ μια τάξη πραγμάτων τότε που ήταν τάση να σέρνει το γυναικάκι του απ’ το μαλλί στη σπηλιά του. Ωστόσο, το περιβάλλον σου αλλάζει, σύντροφε. Τι κάνεις επ’ αυτού; Adapt or get extinct! Παλιός αγαπημένος Darwin.

Εδώ παρατηρούμε το φαινόμενο μετάθεσης της ευθύνης. Βέβαια, η ευθύνη σπάνια είναι μονομερής. Παρόλ’ αυτά αν αγνοείς το δικό σου μερίδιο και την καταλογίζεις συνολικά σε άλλον, έχουμε θέμα. Πίσω στο 1961 ο ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο του Yale, Stanley Milgram, ξεκίνησε ένα πείραμα, του οποίου τα πορίσματα υπήρξαν αποκαλυπτικά ως προς την ευκολία με την οποία μετακυλίουμε την ευθύνη με την πρώτη ευκαιρία. Το αντικείμενο του πειράματος δε συνάδει απόλυτα με το παρόν θέμα, πάντως δίνει μια σαφή εικόνα για το πώς οι άνθρωποι επαναπαυόμαστε, αρκεί να έχουμε να υποδείξουμε έναν ηθικό αυτουργό και γι’ αυτό αξίζει κανείς να το ψάξει.

Στα δικά μας, ειδικότερα, το να είσαι ικανή στο τέλος αξιολογείται αρνητικά από έναν άνδρα που κατηγορεί ότι του έχουν κλέψει τους ρόλους. Προβάλλει τη δικαιολογία ότι μια δυναμική γυναίκα τον ευνουχίζει κι απενοχοποιεί τον στάσιμο εαυτό του. Δε θα ‘ναι κι η πρώτη φορά· εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Πόντιος Πιλάτος πλένοντας τα χέρια του. Μήπως θα θέλατε και λίγη λοσιόν αυτή τη φορά;

Το ζητούμενο δεν είναι να μπουν άνδρες-γυναίκες στη διαδικασία ανταγωνισμού ποιος φτιάχνει καλύτερα το καζανάκι. Όσο εκτιμώ όταν ξεβιδώνεις το καπάκι της μαρμελάδας, εξίσου εκτιμώ όταν θα σφουγγαρίσεις. Εγώ κάθε μήνα κάνω αποτρίχωση μπικίνι με κερί· πραγματικά πιστεύεις ότι με φοβίζει ένα βαζάκι; Αν ήμαστε γωνίες, το ιδανικό θα ήταν να λειτουργούμε παραπληρωματικά και μαζί να δημιουργήσουμε το τέλειο άθροισμα των 180 μοιρών. Γιατί μια ευθεία αποζητούμε να είναι η ζωή μας. Όχι στροφές. Όχι λακκούβες.

Μια τελευταία κουβέντα από εμένα, αγαπητέ. Την επόμενη φορά που θα τσεκάρεις μέσα στο βρακάκι σου, θα ήταν σκόπιμο να ελέγξεις πρώτα μήπως εσύ κρατάς και το νυστέρι.

Πηγή: Pillowfights